Silent treatment - nog steeds moeite mee - Psyche

auroraatje maandag 10 maart 2025 om 21:46

Als kind strafte mijn moeder mij vaak door me silent treatment te geven. Ik weet niet of het echt dusdanig erg was of dat het gewoon zoveel indruk op me maakte als kind, maar hoe ik het me herinner zei ze dan uren niks of alleen het hoognodige tegen me en het was gekmakend en voelde heel onveilig - de persoon waar je op dat moment afhankelijk van bent onttrekt zich opeens compleet aan je en je weet niet hoe lang dat duurt en soms wist ik zelfs niet wat ik fout had gedaan, want dat werd me dan ook niet verteld.

(Ik ben ook autistisch en er werd vroeger dan vaak gezegd "je weet heus wel wat je fout hebt gedaan", terwijl ik dat dus oprecht niet aanvoelde)

Nu als volwassene weet ik verstandlijk heus wel dat mensen het soms druk hebben, maar soms, zoals vandaag, werd ik toch weer heel erg getriggerd doordat iemand (vanuit tijdsgebrek) kortaf reageerde. Ik denk dan direct dat ik iets verkeerd heb gedaan, dat die persoon me zat is enz enz. Ik probeerde mezelf nog gerust te stellen, het te verdragen enz, enz. Maar het lukte gewoon niet en toen ben ik een beetje ontploft waardoor ik nu waarschijnlijk een kans op een leuke vriendschap heb verpest.

Ik zou dit toch heel graag een keer achter me willen laten en het echt dusdanig verwerken dat ik er geen last meer van heb. Is dat uberhaupt mogelijk? En zo ja: hoe dan? Therapie zie ik niet zo zitten, ik heb in mijn leven al heel wat therapie gehad namelijk, als dat zou helpen dan zou het me nu niet meer raken.

Valtifest maandag 10 maart 2025 om 21:54

Ik heb hem laatst omgekeerd gehoord: ' ik heb ruimte nodig zodat ik een manier kan bedenken hoe met deze situatie om te gaan'.
Je bent nu ouder, misschien kun je het gedrag van je moeder zo duiden. Ik vind silent treatment ook vreselijk maar soms hebben mensen, ook ouders, even ruimte nodig.

En ik ben zelf makkelijk in deze situatie: ik ben met een collega beter geworden juist omdat ze emotioneel reageerde op iets in deze trant(was niet naar mij). Ik vind het lef en moed hebben om jezelf te durven laten zien.
Dat is hier op het forum niet zo gebruikelijk, alleen kalme mensen met rustige interacties blijkbaar, maar ik denk altijd: we zijn allemaal mensen en gelukkig is niemand perfect.
Je kunt er ook met die persoon op terugkomen. Zou ik sowieso op prijs stellen.

Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.

gonniegijsje maandag 10 maart 2025 om 22:03

Valtifest schreef: ↑
10-03-2025 21:54
Ik heb hem laatst omgekeerd gehoord: ' ik heb ruimte nodig zodat ik een manier kan bedenken hoe met deze situatie om te gaan'.
Je bent nu ouder, misschien kun je het gedrag van je moeder zo duiden. Ik vind silent treatment ook vreselijk maar soms hebben mensen, ook ouders, even ruimte nodig.

En ik ben zelf makkelijk in deze situatie: ik ben met een collega beter geworden juist omdat ze emotioneel reageerde op iets in deze trant(was niet naar mij). Ik vind het lef en moed hebben om jezelf te durven laten zien.
Dat is hier op het forum niet zo gebruikelijk, alleen kalme mensen met rustige interacties blijkbaar, maar ik denk altijd: we zijn allemaal mensen en gelukkig is niemand perfect.
Je kunt er ook met die persoon op terugkomen. Zou ik sowieso op prijs stellen.

Interessant staaltje omdenken!

Tegelijk ook mijn tip: ga de omdenken podcasts luisteren. Super goede manier van denken en zaken plaatsen

chocolol maandag 10 maart 2025 om 22:19

Als ik iets hoor over silent treatment voel ik me vaak meteen weer ongemakkelijk. Mij moeder deed het ook weleens. Kan me herinneren dat ik huilend en smekend naast haar stond en ze dan hooghartig wegkeek en deed alsof ik er helemaal niet was.

Die "omdenken" tip is vast goed bedoeld, maar kan m.i. best misplaatst zijn. Als ouder heb je zelf voor je kind gekozen. En tuurlijk kan het je weleens te veel zijn, maar dat kan je dan ook zeggen i.p.v. er een straf of manipulatie tactiek van te maken. Want dat is wat de silent treatment is.

aanvulling: kortaf reageren omdat je druk bent is niet per se silent treatment.

NomenNesci0 maandag 10 maart 2025 om 22:35

Ik heb mijn kinderen ook wel eens de silent treatment gegeven. Niet als bewuste ik ga je nu even lekker kut laten voelen. Maar er waren -zeker als pubers- momenten dat het me behoorlijk raakte wat ze wel of niet deden of hadden gedaan en dan was dat voor mij de meest veilige keuze om even afstand te nemen, omdat ik mijn emoties anders niet de baas zou zijn. Ik moest echt even figuurlijk in mijn hoofd eruit stappen. Ik weet niet of dat voor degenen die er zo door geraakt zijn, dat een bekend gevoel is? Nooit zelf ervaren dat iets even te scherp voelt om er op dat moment goed woorden aan te kunnen geven, maar dat je wel in de situatie moet blijven en dan die muur optrekt?
Niet dat het daarmee voor de ander niet vervelend voelt. Ik denk dat het voor iedereen op dat moment supervervelend voelt. De beste reactie die ik zo'n situatie had kunnen geven is dat ze me even met rust moesten laten. En afhankelijk van hoe heftig, kon dat ook wel eens een uur zijn. Ik ben echt wel eens zeer flink geraakt door mijn kinderen hoor.

Solomio maandag 10 maart 2025 om 22:42

Mijn oudste (autistisch) kan soms even niet meer praten als ie te gestrest of overprikkeld is.
Ik werd vroeger regelmatig gestraft met een silent treatment en ontplof nog steeds als iemand me negeert.

Dat gaat dus regelmatig mis tussen mijn oudste en mij.

Ik vind het niet gek dat je daar last van blijft houden.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt

Solomio maandag 10 maart 2025 om 22:44

NomenNesci0 schreef: ↑
10-03-2025 22:35
Ik heb mijn kinderen ook wel eens de silent treatment gegeven. Niet als bewuste ik ga je nu even lekker kut laten voelen. Maar er waren -zeker als pubers- momenten dat het me behoorlijk raakte wat ze wel of niet deden of hadden gedaan en dan was dat voor mij de meest veilige keuze om even afstand te nemen, omdat ik mijn emoties anders niet de baas zou zijn. Ik moest echt even figuurlijk in mijn hoofd eruit stappen. Ik weet niet of dat voor degenen die er zo door geraakt zijn, dat een bekend gevoel is? Nooit zelf ervaren dat iets even te scherp voelt om er op dat moment goed woorden aan te kunnen geven, maar dat je wel in de situatie moet blijven en dan die muur optrekt?
Niet dat het daarmee voor de ander niet vervelend voelt. Ik denk dat het voor iedereen op dat moment supervervelend voelt. De beste reactie die ik zo'n situatie had kunnen geven is dat ze me even met rust moesten laten. En afhankelijk van hoe heftig, kon dat ook wel eens een uur zijn. Ik ben echt wel eens zeer flink geraakt door mijn kinderen hoor.

Ik herken het zeker, dat je soms beter ff niks kunt zeggen, maar dan nog zal ik op dat moment zeggen dat ik ff niet kan reageren, of wat dan ook.

Overigens vind ik eigenlijk elke (boze of over-emotionele) reactie beter dan geen reactie.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt

happyapple maandag 10 maart 2025 om 22:45

chocolol schreef: ↑
10-03-2025 22:19
Als ik iets hoor over silent treatment voel ik me vaak meteen weer ongemakkelijk. Mij moeder deed het ook weleens. Kan me herinneren dat ik huilend en smekend naast haar stond en ze dan hooghartig wegkeek en deed alsof ik er helemaal niet was.

Die "omdenken" tip is vast goed bedoeld, maar kan m.i. best misplaatst zijn. Als ouder heb je zelf voor je kind gekozen. En tuurlijk kan het je weleens te veel zijn, maar dat kan je dan ook zeggen i.p.v. er een straf of manipulatie tactiek van te maken. Want dat is wat de silent treatment is.

aanvulling: kortaf reageren omdat je druk bent is niet per se silent treatment.

Mijn moeder deed dit inderdaad ook. En ze hield dit ook echt lang vol, dus ik kan ook weinig met het omdenken hierboven, geloof ik

Doreia* maandag 10 maart 2025 om 22:55

Uren niets zeggen is niet langer een afkoelen voor jezelf als ouder.

Je laat niemand, maar zeker niet een kind, zolang bungelen in onzekerheid. Dan zeg je wat je gaat doen. 'ik ga even naar buiten. Ik vind het even heel moeilijk. Zodra ik weer binnen kom, wil ik graag weer met je in gesprek, als het jou dan ook lukt'

TO,
Ik raad je toch wel therapie aan. Om te leren omgaan en handvatten te krijgen om dat gevoel van genegeerd worden een plek te kunnen geven.

I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe

Jezebel dinsdag 11 maart 2025 om 01:28

Mijn moeder deed dit en kon wel een paar weken duren. En mijn partner doet t ook, dan raak ik helemaal buiten mezelf omdat hij me doodzwijgt. Ik haat hem voor dat. Ik vergeet dit niet , heb het al 30 jaar moeten meemaken met mijn partner en de 1e 21 jaar met mijn moeder. Let wel, ik heb een persoonlijkheidsstoornis dus hij was me vaak zat. Als ik genoeg punten heb voor een woning ben ik weg.

Jezebel dinsdag 11 maart 2025 om 01:34

En zwijgen is niet voor ruimte nemen maar meestal om je te straffen. Zo ervaar ik het. Geeft een soort macht voor de zwijgers.

Verbinder dinsdag 11 maart 2025 om 04:23

auroraatje schreef: ↑
10-03-2025 21:46
Ik zou dit toch heel graag een keer achter me willen laten en het echt dusdanig verwerken dat ik er geen last meer van heb. Is dat uberhaupt mogelijk? En zo ja: hoe dan? Therapie zie ik niet zo zitten, ik heb in mijn leven al heel wat therapie gehad namelijk, als dat zou helpen dan zou het me nu niet meer raken.

Wat je zelf kan oefenen en daar heb je geen therapie voor nodig is ademhalingsoefeningen.
De adem is direkt verbonden met ontspanning en spanning.
Bij spanning adem je hoog, in je borst en met stress gaan de schouders omhoog en gebruik je spieren in die regio met ademen.
Als je ontspannen bent, verloopt ademhaling met lager gelegen spieren als middenrif en buik.
Als je vaak bewust ademt en voelt hoe je ademt kun je leren ‘beter’ te ademen en kan dat in stress situaties helpen en komt het minder hard binnen omdat je beter geaard blijft.

Er staat veel online en er zijn apps over ademhalen en ademhalingsoefeningen

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 06:56

chocolol schreef: ↑
10-03-2025 22:19

aanvulling: kortaf reageren omdat je druk bent is niet per se silent treatment.

Ik denk zelfs dat het dat nooit is, maar het gedeelte van mij dat blijkbaar beschadigt is geraakt door de silent treatment van vroeger, vndt het soms lastig om dat onderscheid te maken.

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 06:58

NomenNesci0 schreef: ↑
10-03-2025 22:35
Ik heb mijn kinderen ook wel eens de silent treatment gegeven. Niet als bewuste ik ga je nu even lekker kut laten voelen. Maar er waren -zeker als pubers- momenten dat het me behoorlijk raakte wat ze wel of niet deden of hadden gedaan en dan was dat voor mij de meest veilige keuze om even afstand te nemen, omdat ik mijn emoties anders niet de baas zou zijn. Ik moest echt even figuurlijk in mijn hoofd eruit stappen. Ik weet niet of dat voor degenen die er zo door geraakt zijn, dat een bekend gevoel is? Nooit zelf ervaren dat iets even te scherp voelt om er op dat moment goed woorden aan te kunnen geven, maar dat je wel in de situatie moet blijven en dan die muur optrekt?
Niet dat het daarmee voor de ander niet vervelend voelt. Ik denk dat het voor iedereen op dat moment supervervelend voelt. De beste reactie die ik zo'n situatie had kunnen geven is dat ze me even met rust moesten laten. En afhankelijk van hoe heftig, kon dat ook wel eens een uur zijn. Ik ben echt wel eens zeer flink geraakt door mijn kinderen hoor.

Natuurlijk is dit een bekend gevoel, maar omdat ik het zelf zo onwijs onveilig heb ervaren, doe ik dat mijn kind niet aan en zal dan benoemen dat ik even niet wil / kan praten, maar dat ik er wel op terug ga komen. Maar iemand straal negeren en niet aangeven wat die persoon verkeerd heeft gedaan, dat zou ik nooit doen nee

Lorrelies dinsdag 11 maart 2025 om 07:19

Ik ben een groot voorstander van omdenken. Echter het omdenken, mijn moeder had ruimte nodig ipv ze mishandelde mij door mij dood te zwijgen vind ik nogal ver gaan en niet gepast.

Omdenken is in geval van to, ik voel mij genegeerd door persoon X want die reageert niet.
Het is veel waarschijnlijk dat X even ruimte en tijd nodig heeft voor dat hij zij kan reageren dan dat X mij expres negeert.

Dat betekent dat TO aan de slag moet met de spanning die dit gevoel met zich mee brengt. Dat kan door spannings verlagende oefeningen.
En zonder oordeel toetsen wat maakte dat X niet reageerde als er weer contact is.

lorrelies wijzigde dit bericht op 11-03-2025 10:10

0.16% gewijzigd

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

Lila-Linda dinsdag 11 maart 2025 om 07:22

Waar goeie therapie bij helpt, is het aanvoelen van de emotie die iets NU teweegbrengt. En beseffen, dat je dat gevoel herkent van vroeger.
En zowel met je hoofd als je lichaam beseffen, dat je daar niets mee hoeft.
Dat geeft rust, dan reageer je niet meer overdreven op onschuldige situaties van nu

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 07:23

Ik ben een beetje bang dat ik het heb verpest bij X

maar ik herken in elk geval nu wel dat bevestiging blijven zoeken niet de weg is om dit op te lossen. Ik zal het echt even moeten verdragen. Anders ga ik als het ware wrijven in een vlek en maak de vlek daarmee waarschijnlijk alleen maar groter.

Niemand houdt van drama tenslotte. Dus ja verdragen is het enige dat ik kan doen, toch? Al schreeuwt alles in me dat ik NU die bevestiging nodig heb.

apiejapie dinsdag 11 maart 2025 om 07:32

Jezebel schreef: ↑
11-03-2025 01:28
Mijn moeder deed dit en kon wel een paar weken duren. En mijn partner doet t ook, dan raak ik helemaal buiten mezelf omdat hij me doodzwijgt. Ik haat hem voor dat. Ik vergeet dit niet , heb het al 30 jaar moeten meemaken met mijn partner en de 1e 21 jaar met mijn moeder. Let wel, ik heb een persoonlijkheidsstoornis dus hij was me vaak zat. Als ik genoeg punten heb voor een woning ben ik weg.

Wat vind ik dit ontzettend verdrietig voor je! Negeren is een vorm van mishandeling. Dat je die als kind had is al traumatisch, dat zich dat voortzet in je huwelijk is onmenselijk. Ik hoop oprecht voor je dat er een uitweg voor je komt.
Weet je man wat hieronder ligt voor jou, wat je jeugd met jou gedaan heeft? Wat voor effect zijn stilzwijgen op jou heeft?

Solomio dinsdag 11 maart 2025 om 07:43

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 07:23
Ik ben een beetje bang dat ik het heb verpest bij X

maar ik herken in elk geval nu wel dat bevestiging blijven zoeken niet de weg is om dit op te lossen. Ik zal het echt even moeten verdragen. Anders ga ik als het ware wrijven in een vlek en maak de vlek daarmee waarschijnlijk alleen maar groter.

Niemand houdt van drama tenslotte. Dus ja verdragen is het enige dat ik kan doen, toch? Al schreeuwt alles in me dat ik NU die bevestiging nodig heb.

Waarom moet je het verdragen?
Iemand die mij een silent treatment geeft gooi ik uit mijn leven. Ik verdraag dat niet, dus wegwezen.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt

Solomio dinsdag 11 maart 2025 om 07:44

Mijn ouders hebben 8 jaar (vrijwel) niet met elkaar gesproken voordat ze eindelijk gingen scheiden.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt

rosanna08 dinsdag 11 maart 2025 om 07:53

Solomio schreef: ↑
11-03-2025 07:44
Mijn ouders hebben 8 jaar (vrijwel) niet met elkaar gesproken voordat ze eindelijk gingen scheiden.

Dan moet je omdenken toch? Als ze niet met elkaar praatten, konden ze ook geen ruziemaken.

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Nana_Mouskouri dinsdag 11 maart 2025 om 07:53

Ik ben niet zo veilig opgegroeid. Het was voor mij heel belangrijk om constant de stemming in het huis te peilen en mijn acties daarop te baseren. Dat is zo'n tweede natuur geworden, dat kan ik nooit loslaten. Het heeft me uit veel vervelende situaties gehaald, waar ik eerder dan andere mensen het gevaar zie en het is heel praktisch in mijn werk. Maar het gaat soms ook veel te ver, dan zie ik subtekst waar helemaal geen subtekst is. Dan voel ik frustratie of boosheid, trek het me meteen aan, denk dat het allemaal mijn schuld is en dan is er niets aan de hand. Dat is niet heel wenselijk. Soms hebben mensen gewoon een slecht humeur en is het niet mijn schuld, zoals het thuis altijd wel was.

Maar goed, ik begrijp je houding dus volledig, TO. Ik ben er heel goed in geworden om andere mensen adviezen te geven die ik zelf nooit opvolg, maar ik zou er dus wel iets mee gaan doen. Het belemmert je functioneren en het is allemaal zo jammer en zonde van je tijd.

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

apiejapie dinsdag 11 maart 2025 om 07:55

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 07:23
Ik ben een beetje bang dat ik het heb verpest bij X

maar ik herken in elk geval nu wel dat bevestiging blijven zoeken niet de weg is om dit op te lossen. Ik zal het echt even moeten verdragen. Anders ga ik als het ware wrijven in een vlek en maak de vlek daarmee waarschijnlijk alleen maar groter.

Niemand houdt van drama tenslotte. Dus ja verdragen is het enige dat ik kan doen, toch? Al schreeuwt alles in me dat ik NU die bevestiging nodig heb.

Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt. In een vriendschap, vooral in een beginnende vriendschap, is het behoorlijk vermoeiend als iemand continu de bevestiging nodig heeft. Daar is een vriendschap bij mij wel eens op stukgelopen, ik kon dat geclaim van haar niet meer aan.
Dus goed dat je hierover nadenkt. En hulp van eerder wil niet zeggen dat dit niet helpend is geweest, maar wel dat je bij dit punt nog hulp zou kunnen gebruiken.

apiejapie dinsdag 11 maart 2025 om 07:59

rosanna08 schreef: ↑
11-03-2025 07:53
Dan moet je omdenken toch? Als ze niet met elkaar praatten, konden ze ook geen ruziemaken.

Zo was dat Omdenken hierboven toch helemaal niet bedoeld? Ik denk dat het meer helpend bedoeld was voor een helpende gedachte op het moment dat to merkt dat ze in oude pijn valt die niet direct iets zegt over de situatie van nu. Dus als iemand het nu druk heeft waardoor iemand kortaf is, doet het pijn aan het gemis van vroeger (veiligheid, gezien worden, er mogen zijn), maar het is ook zinvol om na te denken of degene die het nu zo druk heeft het ook zo bedoeld heeft. Dus is de intentie van nu hetzelfde als die to vroeger meemaakte? Daarbij kan Omdenken helpend zijn. Maar de pijnlijke situaties van vroeger waarbij je als kind geen veilige basis kreeg, hoeft uiteraard niet omgedacht te worden.

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 08:00

Solomio schreef: ↑
11-03-2025 07:43
Waarom moet je het verdragen?
Iemand die mij een silent treatment geeft gooi ik uit mijn leven. Ik verdraag dat niet, dus wegwezen.

Omdat het in dit geval geen silent treatment is, maar gewoon iemand die het even druk heeft en daardoor wat minder tijd om snel te reageren. En dat moet ook kunnen. Dan moet ik niet direct zo in de stress schieten alsof deze persoon mijn moeder is (wat al niet zo is, het is gewoon een kennis / vriend ) en mij silent treatment geeft (wat ook niet zo is)

Silent treatment - nog steeds moeite mee

Actieve topics