Silent treatment - nog steeds moeite mee - Pagina 2 - Psyche

auroraatje maandag 10 maart 2025 om 21:46

Als kind strafte mijn moeder mij vaak door me silent treatment te geven. Ik weet niet of het echt dusdanig erg was of dat het gewoon zoveel indruk op me maakte als kind, maar hoe ik het me herinner zei ze dan uren niks of alleen het hoognodige tegen me en het was gekmakend en voelde heel onveilig - de persoon waar je op dat moment afhankelijk van bent onttrekt zich opeens compleet aan je en je weet niet hoe lang dat duurt en soms wist ik zelfs niet wat ik fout had gedaan, want dat werd me dan ook niet verteld.

(Ik ben ook autistisch en er werd vroeger dan vaak gezegd "je weet heus wel wat je fout hebt gedaan", terwijl ik dat dus oprecht niet aanvoelde)

Nu als volwassene weet ik verstandlijk heus wel dat mensen het soms druk hebben, maar soms, zoals vandaag, werd ik toch weer heel erg getriggerd doordat iemand (vanuit tijdsgebrek) kortaf reageerde. Ik denk dan direct dat ik iets verkeerd heb gedaan, dat die persoon me zat is enz enz. Ik probeerde mezelf nog gerust te stellen, het te verdragen enz, enz. Maar het lukte gewoon niet en toen ben ik een beetje ontploft waardoor ik nu waarschijnlijk een kans op een leuke vriendschap heb verpest.

Ik zou dit toch heel graag een keer achter me willen laten en het echt dusdanig verwerken dat ik er geen last meer van heb. Is dat uberhaupt mogelijk? En zo ja: hoe dan? Therapie zie ik niet zo zitten, ik heb in mijn leven al heel wat therapie gehad namelijk, als dat zou helpen dan zou het me nu niet meer raken.

Solomio dinsdag 11 maart 2025 om 08:10

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 08:00
Omdat het in dit geval geen silent treatment is, maar gewoon iemand die het even druk heeft en daardoor wat minder tijd om snel te reageren. En dat moet ook kunnen. Dan moet ik niet direct zo in de stress schieten alsof deze persoon mijn moeder is (wat al niet zo is, het is gewoon een kennis / vriend ) en mij silent treatment geeft (wat ook niet zo is)

En toch mag jouw (oude) gevoel er ook zijn en mag je vragen aan de ander om daar rekening mee te houden en even te melden dat hij/zij even geen tijd voor je heeft.
Die ander mag namelijk ook 'verdragen' dat jij iets nodig hebt.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 08:13

Solomio schreef: ↑
11-03-2025 08:10
En toch mag jouw (oude) gevoel er ook zijn en mag je vragen aan de ander om daar rekening mee te houden en even te melden dat hij/zij even geen tijd voor je heeft.
Die ander mag namelijk ook 'verdragen' dat jij iets nodig hebt.

Da's waar. En dat is ook precies wat ik heb gedaan: gevraagd of er rekening mee kan worden gehouden. En toen werd er gezegd ik was druk en moe vandaag, en komende dagen ook nog. Nu wil ik heel graag die bevestiging dat het da over een paar dagen wel weer ok is, heb nog steeds het gevoel dat er boosheid speelt, terwijl deze persoon dat helemaal niet heeft laten blijken. Maarja, dat is allemaal oud zeer wat er dan omhoog komt.

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 08:18

Nana_Mouskouri schreef: ↑
11-03-2025 07:53
Ik ben niet zo veilig opgegroeid. Het was voor mij heel belangrijk om constant de stemming in het huis te peilen en mijn acties daarop te baseren. Dat is zo'n tweede natuur geworden, dat kan ik nooit loslaten. Het heeft me uit veel vervelende situaties gehaald, waar ik eerder dan andere mensen het gevaar zie en het is heel praktisch in mijn werk. Maar het gaat soms ook veel te ver, dan zie ik subtekst waar helemaal geen subtekst is. Dan voel ik frustratie of boosheid, trek het me meteen aan, denk dat het allemaal mijn schuld is en dan is er niets aan de hand. Dat is niet heel wenselijk. Soms hebben mensen gewoon een slecht humeur en is het niet mijn schuld, zoals het thuis altijd wel was.

Maar goed, ik begrijp je houding dus volledig, TO. Ik ben er heel goed in geworden om andere mensen adviezen te geven die ik zelf nooit opvolg, maar ik zou er dus wel iets mee gaan doen. Het belemmert je functioneren en het is allemaal zo jammer en zonde van je tijd.

Dit klinkt ook heel herkenbaar. Ik ben ook niet zo veilig opgegroeid, niet omdat er geen liefde was, maar omdat ik constant verkeerd werd begrepen, mijn intenties werden verkeerd uitgelegd.... Dus ik werd heel gevoelig inderdaad voor stemming, maar ook voor mogelijke dingen die verkeerd begrepen konden worden. Ik heb mezelf aangeleerd om tussen de regels door te lezen, ook waar dat helemaal niet hoeft, en dat brengt me nu als volwassene juist vaak in de problemen

Valtifest dinsdag 11 maart 2025 om 08:23

chocolol schreef: ↑
10-03-2025 22:19
Als ik iets hoor over silent treatment voel ik me vaak meteen weer ongemakkelijk. Mij moeder deed het ook weleens. Kan me herinneren dat ik huilend en smekend naast haar stond en ze dan hooghartig wegkeek en deed alsof ik er helemaal niet was.

Die "omdenken" tip is vast goed bedoeld, maar kan m.i. best misplaatst zijn. Als ouder heb je zelf voor je kind gekozen. En tuurlijk kan het je weleens te veel zijn, maar dat kan je dan ook zeggen i.p.v. er een straf of manipulatie tactiek van te maken. Want dat is wat de silent treatment is.

aanvulling: kortaf reageren omdat je druk bent is niet per se silent treatment.

Mooie aanvulling en je hebt helemaal gelijk. Daarbij is het de verantwoordelijkheid van de ouder om het kind zich veilig te laten voelen. Dit klinkt vreselijk en als pestgedrag, niet als 'jezelf herpakken' zeg maar.

Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.

Solomio dinsdag 11 maart 2025 om 08:29

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 08:13
Da's waar. En dat is ook precies wat ik heb gedaan: gevraagd of er rekening mee kan worden gehouden. En toen werd er gezegd ik was druk en moe vandaag, en komende dagen ook nog. Nu wil ik heel graag die bevestiging dat het da over een paar dagen wel weer ok is, heb nog steeds het gevoel dat er boosheid speelt, terwijl deze persoon dat helemaal niet heeft laten blijken. Maarja, dat is allemaal oud zeer wat er dan omhoog komt.

Praten dan, zou ik zeggen.

Dat oude zeer zit er, mss kun je daar met therapie (ofzo) de lading wat afhalen, maar beter is om het 'te omarmen' (al is dat een jeukterm). Bespreek met die ander (op een rustig moment) wat het met jou doet.
En je mag best verwachten dat mensen daar rekening mee houden.
Het 'verdragen' hoeft niet van één kant te komen.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt

martje55 dinsdag 11 maart 2025 om 09:31

TO, je zegt dat je in het verleden al therapie hebt gehad. Heb je al EMDR gehad? Dat lijkt me bij uitstek geschikt om deze trigger van je niet gezien/gehoord voelen te kunnen wegnemen. Ik geloof dat het dan wel belangrijk is om een therapeut te vinden die ook ervaring heeft met autisme, omdat je met een neurodivers brein dit anders verwerkt.

NomenNesci0 dinsdag 11 maart 2025 om 10:31

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 07:23
Ik ben een beetje bang dat ik het heb verpest bij X

maar ik herken in elk geval nu wel dat bevestiging blijven zoeken niet de weg is om dit op te lossen. Ik zal het echt even moeten verdragen. Anders ga ik als het ware wrijven in een vlek en maak de vlek daarmee waarschijnlijk alleen maar groter.

Niemand houdt van drama tenslotte. Dus ja verdragen is het enige dat ik kan doen, toch? Al schreeuwt alles in me dat ik NU die bevestiging nodig heb.

Auroraatje, in het geval van mijn kinderen was dit geen urenlange straf (want geen straf maar emotie) en wisten zij dondersgoed waarom ik blokkeerde en geraakt was door een bepaalde actie. Als zij op dat moment juist aan mij zouden gaan trekken, omdat ik per se bevestiging had moeten geven, dan had dat alleen maar olie op het vuur gegooid. Ik denk dat leren verdragen dat een mens een ander kan raken en deze daardoor uit het doen is, wel behulpzaam is om in je zakje van volwassen tools te hebben. En al helemaal als iemands reactie korter is dan jij zou willen, vanwege jouw trauma.
Een ander is er niet voor om jou constant het gevoel te moeten geven dat jij leuk of ok bent. Ik ben het dan ook niet eens met wat Solo zegt. Zeker in beginnende vriendschappen kan dit overkomen als oh boy, ik moet nu op eieren gaan lopen om Auroraatje niet voor het hoofd te stoten. Dat verwachten dat mensen er rekening mee willen houden, is iets dat je moet bewaren voor mensen met wie je nauwer omgaat.
Slim dat je er daarom mee aan de slag gaat, zodat je dit voor jezelf kunt oplossen. Zeker mensen die jou niet goed kennen en met wie je nog nauwelijks een band hebt ontwikkeld, zitten vaak niet te wachten op andermans trauma respons.

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 12:55

NomenNesci0 schreef: ↑
11-03-2025 10:31
Auroraatje, in het geval van mijn kinderen was dit geen urenlange straf (want geen straf maar emotie) en wisten zij dondersgoed waarom ik blokkeerde en geraakt was door een bepaalde actie. Als zij op dat moment juist aan mij zouden gaan trekken, omdat ik per se bevestiging had moeten geven, dan had dat alleen maar olie op het vuur gegooid. Ik denk dat leren verdragen dat een mens een ander kan raken en deze daardoor uit het doen is, wel behulpzaam is om in je zakje van volwassen tools te hebben. En al helemaal als iemands reactie korter is dan jij zou willen, vanwege jouw trauma.
Een ander is er niet voor om jou constant het gevoel te moeten geven dat jij leuk of ok bent. Ik ben het dan ook niet eens met wat Solo zegt. Zeker in beginnende vriendschappen kan dit overkomen als oh boy, ik moet nu op eieren gaan lopen om Auroraatje niet voor het hoofd te stoten. Dat verwachten dat mensen er rekening mee willen houden, is iets dat je moet bewaren voor mensen met wie je nauwer omgaat.
Slim dat je er daarom mee aan de slag gaat, zodat je dit voor jezelf kunt oplossen. Zeker mensen die jou niet goed kennen en met wie je nog nauwelijks een band hebt ontwikkeld, zitten vaak niet te wachten op andermans trauma respons.

Dat besef ik me ook heel goed, en ik weet ook eigenlijk niet waarom het me gister zo raakte.

Mijn hormonen zullen vast ook meegespeeld hebben, op sommige momenten kan dat echt een vergrootglas op bepaalde emoties zetten bij mij

Maar ik maak het zelf ook groter in mijn hoofd dan het was. En daar wil ik heel graag als een gezonde volwassene mee om leren. gaan, maar gisteravond had het 'kwetsbare kind' de boventoon en dat was heel lastig.

Ik ga in elk geval met de tips aan de slag, en proberen om minder snel te reageren vanuit emoties van mijn kwestbare kind, maar dan echt even te bedenken hoe ik wél wil reageren EN of reageren wel de meest gepaste reactie is, of dat het gevoel er even laten zijn en hier zelf mee aan de slag gaan niet een betere optie is.

Claire45 dinsdag 11 maart 2025 om 13:42

NomenNesci0 schreef: ↑
11-03-2025 10:31
Zeker in beginnende vriendschappen kan dit overkomen als oh boy, ik moet nu op eieren gaan lopen om Auroraatje niet voor het hoofd te stoten. Dat verwachten dat mensen er rekening mee willen houden, is iets dat je moet bewaren voor mensen met wie je nauwer omgaat.
Slim dat je er daarom mee aan de slag gaat, zodat je dit voor jezelf kunt oplossen. Zeker mensen die jou niet goed kennen en met wie je nog nauwelijks een band hebt ontwikkeld, zitten vaak niet te wachten op andermans trauma respons.

Dit denk ik ook. Beginnende vriendschappen zijn nog niet sterk genoeg om er meteen zware, persoonlijke thema’s in te gooien, meestal begint het met een beetje gezellig kletsen en een zekere vrijblijvendheid van beide kanten: wie weet zit er meer in… Dan kan een jeugdtrauma afschrikken, niet eens door het trauma (daar is meestal alle begrip voor) maar door de timing.

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 13:58

ja het was echt kutte timing daar ben ik het helemaal mee eens. Ik weet nu achteraf ook precies hoe ik het had moeten aanpakken, maar gister zat echt mijn "kind deel" achter het stuur en was ik echt niet voor rede vatbaar

Claire45 dinsdag 11 maart 2025 om 14:07

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 13:58
ja het was echt kutte timing daar ben ik het helemaal mee eens. Ik weet nu achteraf ook precies hoe ik het had moeten aanpakken, maar gister zat echt mijn "kind deel" achter het stuur en was ik echt niet voor rede vatbaar

Daar zou ik me niet lullig over voelen hoor, kan de beste overkomen en dat zou ik ook gewoon uitleggen zonder het te zwaar te maken: ik had een slecht moment, stom, hopelijk kan je eroverheen stappen.

Miesje1971 dinsdag 11 maart 2025 om 14:32

Ik herken dit. Als bijv een buurvrouw mij niet groette dacht ik altijd dat het aan mij lag. In therapie heb ik geleerd dat gevoel bij diegene te laten. Ms had ze ruzie met haar man, slechte bui want het ligt heel vaak niet aan jou. Kortaf zijn of chagrijnig zegt eigenlijk iets over die persoon en heeft niets met jou te maken.

mevrouwn dinsdag 11 maart 2025 om 14:47

Heel herkenbaar, ik kwam zelf ook veel onbegrip tegen in mijn jeugd. Ik heb veel baat gehad bij therapie dus ik kan het je aanraden om dat toch nog eens te overwegen.

Emdr heeft mij heel erg geholpen om het jeugdtrauma los te laten en minder emotioneel te reageren. Maar als ik structureel gestresst ben is dat nog lastiger, dan komt die overlevingsstand of zo weer terug.

Door cognitieve gedragstherapie heb ik geleerd om een gedachteschema te gebruiken om niet meteen negatieve conclusies te trekken. Het helpt heel erg om het uit te schrijven om rationeel en neutraal naar een situatie te kijken. Als je hierop googlet vind je wel een voorbeeld, maar met een therapeut vond ik in het begin effectiever.

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 15:25

Ik heb al cognitieve therapie, schematherapie, EMDR en ACT gehad, maar er blijven elke keer maar andere dingen omhoog komen die dan ook nog meespelen. Ik zeg niet dat ik er niks aan heb gehad hoor, maar ik ben wel een beetje therapie-moe.

Ik heb de OP net ook even aan chat GPT voorgelegd en gevraagd om tips vanuit deze verschillende therapievormen. Ik heb eigenlijk alle gereedschappen wel om er iets mee te doen, maar eenmaal getriggerd gaat dat allemaal de deur uit want dan voelt het zo reëel: deze persoon 'moet mij niet meer', ik heb iets verschrikkelijk fout gedaan (al weet ik dan niet wat), zulke gedachtes.....

koala dinsdag 11 maart 2025 om 16:34

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 15:25
Ik heb al cognitieve therapie, schematherapie, EMDR en ACT gehad, maar er blijven elke keer maar andere dingen omhoog komen die dan ook nog meespelen. Ik zeg niet dat ik er niks aan heb gehad hoor, maar ik ben wel een beetje therapie-moe.

Ik heb de OP net ook even aan chat GPT voorgelegd en gevraagd om tips vanuit deze verschillende therapievormen. Ik heb eigenlijk alle gereedschappen wel om er iets mee te doen, maar eenmaal getriggerd gaat dat allemaal de deur uit want dan voelt het zo reëel: deze persoon 'moet mij niet meer', ik heb iets verschrikkelijk fout gedaan (al weet ik dan niet wat), zulke gedachtes.....

Het overkomt mij ook soms dat mensen ineens me gaan ghosten, geen praatje meer maken terwijl ze dat voorheen wel deden etc. Ik heb het dan niet over "relaties" (dat is een topic apart!) maar over gewone vrienden en kennissen. Zonder dat er naar mijn weten iets gebeurd is, geen ruzie of zo. Ik zit daar dan ook wel over te piekeren maar ik denk eigenlijk dat dat tijdverknoeien is. Kennelijk is de klik weg .Beter om andere leukere mensen op te zoeken. Wel heel erg vind ik het als het zoals door To werd verteld dat door een moeder t.o.v. haar kind wordt gedaan want die kan niet weg of een gezelligere moeder opzoeken.

Solomio dinsdag 11 maart 2025 om 16:37

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 15:25
Ik heb al cognitieve therapie, schematherapie, EMDR en ACT gehad, maar er blijven elke keer maar andere dingen omhoog komen die dan ook nog meespelen. Ik zeg niet dat ik er niks aan heb gehad hoor, maar ik ben wel een beetje therapie-moe.

Ik heb de OP net ook even aan chat GPT voorgelegd en gevraagd om tips vanuit deze verschillende therapievormen. Ik heb eigenlijk alle gereedschappen wel om er iets mee te doen, maar eenmaal getriggerd gaat dat allemaal de deur uit want dan voelt het zo reëel: deze persoon 'moet mij niet meer', ik heb iets verschrikkelijk fout gedaan (al weet ik dan niet wat), zulke gedachtes.....

Dat blijft denk ik het grootste probleem met therapie: mensen gaan in therapie om van hun nare gevoelens af te komen.
Ik denk dat therapie je vooral inzicht kan geven in jouw triggers en dat je kunt leren om ze (eerder) te herkennen en er handiger mee om te gaan.
Veel van die mechanismes zitten zo ingebakken in wie je bent, dat je die er helemaal niet uit krijgt.
Volgens mij is dat iets wat bij ACT de basis is.

De A van ACT betekent Accepteren.
Dit stukje hoort bij jou en zal wrsch steeds weer langskomen.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt

Quaintrelle dinsdag 11 maart 2025 om 16:44

Wat mij heeft geholpen is bij zulke grote gevoelens die je lijken over te nemen, mijzelf eerst tijd te gunnen voordat ik erop reageer. Je zegt eerder dat je je niet zo moet voelen, maar dat kun je slecht voorkomen. Die gevoelens zijn er nu eenmaal. Ze herkennen en erkennen is dan belangrijker. Probeer een beetje lief te zijn voor jezelf op die momenten. Die gevoelens en je reactie daarop hebben je vroeger geholpen, maar zitten je nu in de weg. Zodra de gevoelens een beetje gezakt zijn, kun je besluiten alsnog even om bevestiging te vragen of dat je het misschien niet meer nodig vindt.

When the missionaries came to Africa they had the Bible and we had the land. They said "Let us pray." We closed our eyes. When we opened them we had the Bible and they had the land.
Desmond Tutu

NomenNesci0 dinsdag 11 maart 2025 om 16:47

Eens met Solo. Je kunt therapieën tot je een ons weegt, maar sommige dingen zullen altijd pijnplekken blijven. Misschien erg op de achtergrond als het leven meezit. En weer meer op de voorgrond als het tegenzit of je zit minder lekker in je vel. Stukje accepteren is óók gezond voor jezelf.

hanke321 dinsdag 11 maart 2025 om 16:58

Mij helpt het om mijn kaarten te spreiden. Ik kan ook van wap raken van zoiets (hier een kindertijd met een moeder die gepromoveerd was op de silent treatment, leerstoel intieme terreur).

De geruststelling die ik dan zo nodig heb, in dat NU, probeer ik niet bij de persoon die me triggert te halen. Dat geeft dan zo'n gedoe in de relatie dat het mijzelf (en de ander) alleen nog maar meer belast.

Ik benader dan anderen, vrienden, familie, lotgenoten. Heb het er soms kort over, of vraag specifiek naar de ander, iets totaal anders. Dat maakt dat ik qua hechting wel even wat gezondere bevestiging kan voelen.

Het voelt als slalommen. Ik eis niet van mezelf het op te lossen, maar ik kan wel weer door. Met een omweg, en dat is prima.

auroraatje dinsdag 11 maart 2025 om 17:04

dat het altijd pijnplekken zullen blijven geloof ik direct. Vandaar dat therapie me ook niet zo zinvol meer lijkt.

Ik heb alle handvatten al, alleen toepassen op het moment dat je enorm getriggerd wordt is heel erg lastig.

Solomio dinsdag 11 maart 2025 om 17:29

auroraatje schreef: ↑
11-03-2025 17:04
dat het altijd pijnplekken zullen blijven geloof ik direct. Vandaar dat therapie me ook niet zo zinvol meer lijkt. Ik heb alle handvatten al, alleen toepassen op het moment dat je enorm getriggerd wordt is heel erg lastig.

Mijn 'oplossing' is om er vooral zo open mogelijk over te zijn.
Iemand schreef dat dat bij een beginnende vriendschap mss afschrikt, maar wat mij betreft is dat dan meteen maar duidelijk.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt

Jezebel woensdag 12 maart 2025 om 01:05

apiejapie schreef: ↑
11-03-2025 07:32
Wat vind ik dit ontzettend verdrietig voor je! Negeren is een vorm van mishandeling. Dat je die als kind had is al traumatisch, dat zich dat voortzet in je huwelijk is onmenselijk. Ik hoop oprecht voor je dat er een uitweg voor je komt.
Weet je man wat hieronder ligt voor jou, wat je jeugd met jou gedaan heeft? Wat voor effect zijn stilzwijgen op jou heeft?

Hij weet dat en hij heeft bekend dat hij het wel eens heeft uitgelokt. Sindsdien vertrouw ik hem niet meer. Ben er zelfs door in het ziekenhuis beland vanwege een zelfmoord poging.
Moet er wel bij zeggen dat hij en ik nog geen weet hadden wat zijn jeugd en mijn jeugd hebben veroorzaakt. En ook niet welke connecties erin waren.

Jezebel woensdag 12 maart 2025 om 01:19

NomenNesci0 schreef: ↑
11-03-2025 16:47
Eens met Solo. Je kunt therapieën tot je een ons weegt, maar sommige dingen zullen altijd pijnplekken blijven. Misschien erg op de achtergrond als het leven meezit. En weer meer op de voorgrond als het tegenzit of je zit minder lekker in je vel. Stukje accepteren is óók gezond voor jezelf.

Precies, het zit in geprogrammeerd op 1 of andere manier.

Verbinder woensdag 12 maart 2025 om 01:45

Jezebel schreef: ↑
11-03-2025 01:28
Mijn moeder deed dit en kon wel een paar weken duren. En mijn partner doet t ook, dan raak ik helemaal buiten mezelf omdat hij me doodzwijgt. Ik haat hem voor dat. Ik vergeet dit niet , heb het al 30 jaar moeten meemaken met mijn partner en de 1e 21 jaar met mijn moeder. Let wel, ik heb een persoonlijkheidsstoornis dus hij was me vaak zat. Als ik genoeg punten heb voor een woning ben ik weg.

auroraatje vrijdag 14 maart 2025 om 10:12

Even een update:
Na mijn onzekere berichtje hebben we nog wat berichtjes uitgewisseld. Elke dag werd het stiller. Tot gister er helemaal geen reactie meer kwam.

Ik dacht eerst: het ligt aan mij, aan mijn onzekere berichtje. Maar later dacht ik: volgens mij heb ik die maandag gewoon al aangevoeld dat er afstand werd genomen en was mijn reactie weliswaar heel overdreven, maar had ik wel gewoon gelijk dat deze persoon toen al afstand aan het nemen was.

Neemt niet weg dat ik het wil gaan verwerken, voor mezelf, niet omdat ik anderen er eventueel mee tot last ben

Silent treatment - nog steeds moeite mee

Actieve topics