Psyche
alle pijlers
Slecht in vriendschappen
zaterdag 24 juli 2021 om 00:32
Hoi hoi,
Geen idee of ik mijn ‘probleem’ in het juiste onderwerp heb gezet maaar..
Ik loop al x aantal jaar tegen een bepaald fenomeen, ik heb het idee geen vriendschappen op te kunnen bouwen.
Zelf ben ik altijd erg sociaal geweest, ik maak makkelijk (oppervlakkig) contact en voel me snel op mijn gemak bij iemand, alleen voel ik mij veelal alleen, ik heb namelijk geen echte vriend/-dinnen er is niemand waar ik mijn gedachtes mee deel, die ik kan ondersteunen als dat nodig is en die er voor mij is wanneer nodig, niemand waar ik spontaan mee kan gaan stappen (los van corona) of andere leuke dingen mee kan ondernemen en dat vind ik lastig! Ik zie veel om mij heen, vrienden groepen die lol hebben etc. En hoor ook vanuit mijn vriend (29 zelf 22) veel verhalen over zijn jeugd en wat hij heeft beleefd en stiekem word ik daar best jaloers van.
ik heb dan wel twee contacten alleen zie ik die vrij weinig en zijn het eigenlijk niet echt meiden die enig raakvlak hebben met mij en waar ik vaak door in een nadelige positie ben gezet.
maar des ondanks dat probeer ik het contact er wel van te onderhouden omdat ik anders echt het gevoel heb dat er niemand meer is.
Maar om to the point te komen vind ik het heel lastig nieuwe vrienden te maken.
echt spontaan iemand aanspreken op straat lijkt me gewoon heel eng en ik zou niet weten hoe anders! In mijn team op werk zijn er geen mensen van mijn leeftijd en verder kan ik mij ook geen sport bedenken voor op een club te gaan
ik voel me vaak een buitenbeentje en krijg het idee dat er gewoon geen meiden zijn die zelfde interesses en/of gedachte gang hebben als ik en voel me heel vaak vreemd omdat in alle eerlijkheid ik mijzelf een sociale vlinder voel en dan toch niet lijkt te lukken om daar enig vriendschap mee aan te kunnen gaan…
Bedankt voor het lezen van mijn gespui.. whaha maar ik vraag me erg af of er meer mensen zijn die dit gevoel delen!
Geen idee of ik mijn ‘probleem’ in het juiste onderwerp heb gezet maaar..
Ik loop al x aantal jaar tegen een bepaald fenomeen, ik heb het idee geen vriendschappen op te kunnen bouwen.
Zelf ben ik altijd erg sociaal geweest, ik maak makkelijk (oppervlakkig) contact en voel me snel op mijn gemak bij iemand, alleen voel ik mij veelal alleen, ik heb namelijk geen echte vriend/-dinnen er is niemand waar ik mijn gedachtes mee deel, die ik kan ondersteunen als dat nodig is en die er voor mij is wanneer nodig, niemand waar ik spontaan mee kan gaan stappen (los van corona) of andere leuke dingen mee kan ondernemen en dat vind ik lastig! Ik zie veel om mij heen, vrienden groepen die lol hebben etc. En hoor ook vanuit mijn vriend (29 zelf 22) veel verhalen over zijn jeugd en wat hij heeft beleefd en stiekem word ik daar best jaloers van.
ik heb dan wel twee contacten alleen zie ik die vrij weinig en zijn het eigenlijk niet echt meiden die enig raakvlak hebben met mij en waar ik vaak door in een nadelige positie ben gezet.
maar des ondanks dat probeer ik het contact er wel van te onderhouden omdat ik anders echt het gevoel heb dat er niemand meer is.
Maar om to the point te komen vind ik het heel lastig nieuwe vrienden te maken.
echt spontaan iemand aanspreken op straat lijkt me gewoon heel eng en ik zou niet weten hoe anders! In mijn team op werk zijn er geen mensen van mijn leeftijd en verder kan ik mij ook geen sport bedenken voor op een club te gaan
ik voel me vaak een buitenbeentje en krijg het idee dat er gewoon geen meiden zijn die zelfde interesses en/of gedachte gang hebben als ik en voel me heel vaak vreemd omdat in alle eerlijkheid ik mijzelf een sociale vlinder voel en dan toch niet lijkt te lukken om daar enig vriendschap mee aan te kunnen gaan…
Bedankt voor het lezen van mijn gespui.. whaha maar ik vraag me erg af of er meer mensen zijn die dit gevoel delen!
zaterdag 24 juli 2021 om 07:45
zaterdag 24 juli 2021 om 08:42
Dit stukje “ik voel me vaak een buitenbeentje en krijg het idee dat er gewoon geen meiden zijn die zelfde interesses en/of gedachte gang hebben als ik en voel me heel vaak vreemd omdat in alle eerlijkheid ik mijzelf een sociale vlinder voel en dan toch niet lijkt te lukken om daar enig vriendschap mee aan te kunnen gaan…” valt me op. Wat zijn je interesses precies? Heb je bijvoorbeeld een bepaalde hobby of heb je interesse om een bepaalde hobby te starten? Vaak is het dan makkelijker om contacten te leggen. Wat ik zie in mijn omgeving is dat mensen vaak tijdens hun studententijd langdurige vriendschappen opbouwen. Je zit dan toch automatisch in hetzelfde schuitje en hebt sowieso veel contactmomenten. Je zit wat dat betreft wel in een leeftijd dat veel mensen nog bezig zijn vriendschappen te definiëren.
zaterdag 24 juli 2021 om 08:45
Dit is voor mij erg herkenbaar.
Vooral het in stand houden van vriendschappen is bij mij een drama.
Veelal heb ik ook te maken met scheefgroei dmv oplopende irritaties, veranderende interesses, behoeftes, opvattingen etc.
Daardoor kunnen bepaalde vriendschappen in een disbalans raken.
Met als gevolg dat deze uiteindelijk kunnen stuk lopen.
Vooral het in stand houden van vriendschappen is bij mij een drama.
Veelal heb ik ook te maken met scheefgroei dmv oplopende irritaties, veranderende interesses, behoeftes, opvattingen etc.
Daardoor kunnen bepaalde vriendschappen in een disbalans raken.
Met als gevolg dat deze uiteindelijk kunnen stuk lopen.
zaterdag 24 juli 2021 om 08:49
Ik snap best goed hoe je je voelt. Ik had vroeger juist heel veel vriendinnen en vriendengroepjes, maar sinds ik werk (24 jaar), en samen ben gaan wonen (40 km bij oude woonplek vandaan) is dat heel erg verwatert. Naar mijn idee ligt dat niet alleen aan mij, maar meer aan de situatie door de andere levensstijlen en interesses. Ik ben van mening dat school elkaar juist verbindt. Ik ben ook heel erg sociaal en vind het niet moeilijk om een praatje te maken. Ik heb nog wel wat vriendinnen, maar niet veel, en ik zie ze ook niet heel erg vaak. Soms kan ik mij ook ontzettend alleen voelen en piekeren, en mij afvragen waar het mis gaat. Mijn collega’s zijn allemaal 40+, en ik woon in een dorp tussen de oudjes (huurhuis) en vraag mij af hoe ik dan nieuwe vrienden kan maken. Is het de leeftijd, dat het op deze leeftijd gewoon lastig is want de ene zit volop in z’n studententijd, en de ander werkt en heeft een huishouden waardoor elkaars leven al compleet anders is. Ik moet zeggen dat ik wel een persoon ben die ook af en toe goed alleen kan zijn, en dat soms nodig heb, maar ik vind een goede vriendin(nen) ook ontzettend belangrijk.
zaterdag 24 juli 2021 om 09:08
Ik denk wel dat dit (veranderende levens en interesses) altijd gebeurd bij vriendschappen maar je juist op zoek moet gaan naar wat jullie nog wel bind. En bij een echte vriendschap maakt het ook niet uit als het contact even wat minder is. Eigenlijk bij al mijn vriendschappen zijn er wel periodes geweest met weinig contact, maar als we dan weer contact hadden dan zat het ook weer goed. Soms is een vriendschap wel echt op, maar dat is vaak wel een wat langer proces.Ronin76 schreef: ↑24-07-2021 08:45Dit is voor mij erg herkenbaar.
Vooral het in stand houden van vriendschappen is bij mij een drama.
Veelal heb ik ook te maken met scheefgroei dmv oplopende irritaties, veranderende interesses, behoeftes, opvattingen etc.
Daardoor kunnen bepaalde vriendschappen in een disbalans raken.
Met als gevolg dat deze uiteindelijk kunnen stuk lopen.
zaterdag 24 juli 2021 om 10:46
Eigenlijk is het belangrijkste van een vriendschap dat je bepaalde zaken gemeen hebt. Je hoeft niet 100% overeen te komen, maar bepaalde zaken is wel zo fijn. Als het al niet lekker klikt, gaat het meestal niets worden.
Je voelt je een buitenbeentje, dus waarschijnlijk heb je gewoon andere interesses dan de meesten. Dus dan moet je beter zoeken.
Ik ben het niet eens met mensen die zeggen dat je nieuwe vrienden niet moet zoeken. Als je ze niet spontaan tegen komt, dan zul je er gewoon moeite voor moeten doen.
Toen je jonger was en nog naar school ging/studeerde, ging dit vaak makkelijker omdat je veel verschillende mensen tegen komt. De kans dat het klikt wordt dan groter. Ik heb zelf nieuwe vrienden gemaakt door te reageren op oproepjes, zowel hier op Viva als op andere plekken.
Het is als net als met daten, soms loopt je een leuk persoon in het wild tegen het lijf, soms die je dat via een app of site (=oproepje). Maar in beiden gevallen zul je er tijd en energie in moeten steken om er iets van te maken.
Je voelt je een buitenbeentje, dus waarschijnlijk heb je gewoon andere interesses dan de meesten. Dus dan moet je beter zoeken.
Ik ben het niet eens met mensen die zeggen dat je nieuwe vrienden niet moet zoeken. Als je ze niet spontaan tegen komt, dan zul je er gewoon moeite voor moeten doen.
Toen je jonger was en nog naar school ging/studeerde, ging dit vaak makkelijker omdat je veel verschillende mensen tegen komt. De kans dat het klikt wordt dan groter. Ik heb zelf nieuwe vrienden gemaakt door te reageren op oproepjes, zowel hier op Viva als op andere plekken.
Het is als net als met daten, soms loopt je een leuk persoon in het wild tegen het lijf, soms die je dat via een app of site (=oproepje). Maar in beiden gevallen zul je er tijd en energie in moeten steken om er iets van te maken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zaterdag 24 juli 2021 om 11:12
Ik heb ook moeite met vriendschappen. Alleen op de basisschool ging het me makkelijk af. Toen had ik er ook best veel. Vanaf mijn puberteit raakte ik de aansluiting met leeftijdsgenoten kwijt. Ben ook veel gepest geweest in die periode. Met oude vriendinnen klikte het ook steeds minder, onze interesses werden te verschillend. Er sloten een paar andere meiden bij ons groepje aan en ik kwam erbuiten te staan. Kon niet meer meepraten. Ik werd steeds meer een einzelgänger. Was soms eenzaam, maar dingen tegen mijn zin doen vond ik nog erger. Er zijn een aantal jaren geweest dat ik helemaal niemand had om mee af te spreken. Op mijn werk onstonden wel een klein aantal leuke contacten. Sommigen werden ook vriendschappen, maar vaak verwaterde het dan weer. Twee zijn op een rottige manier geëindigd. Door ASS vind ik sociale omgang nogal complex. Moeite met grenzen aangeven. Daardoor trek ik waarschijnlijk dominante types aan. Mensen die hun zin willen doordrammen. Ook ben ik regelmatig belazerd in vriendschappen. Dat heeft mijn vertrouwen beschadigd en noem iemand niet gauw meer "vriend(in)". Sport- en hobbyclubjes heb ik wel gedaan, maar mijn ervaring is dat ik het dan niet vind. Het ontstond toen ik niet zocht, op het werk. Vorige maand ben ik wel met een groepje collega's gaan high-tea'en. Dat was leuk.
zaterdag 24 juli 2021 om 12:49
Zelf heb ik ook wel vaak dat er met vriendschappen periodes zijn van minder contact.madamecannibale schreef: ↑24-07-2021 09:08Ik denk wel dat dit (veranderende levens en interesses) altijd gebeurd bij vriendschappen maar je juist op zoek moet gaan naar wat jullie nog wel bind. En bij een echte vriendschap maakt het ook niet uit als het contact even wat minder is. Eigenlijk bij al mijn vriendschappen zijn er wel periodes geweest met weinig contact, maar als we dan weer contact hadden dan zat het ook weer goed. Soms is een vriendschap wel echt op, maar dat is vaak wel een wat langer proces.
Soms heb ik dan het gevoel dat deze contacten lijken weg te glippen uit mijn leven.
In sommige gevallen is dit ook gebeurd.
In andere situaties bleek het juist weer mee te vallen en 'herstelden' deze vriendschappen zich weer.
Er is soms lastig een pijl op te trekken.
zaterdag 24 juli 2021 om 12:52
In mijn pubertijd raakte ik het contact met leeftijdsgenoten ook kwijt.hondenmens schreef: ↑24-07-2021 11:12Ik heb ook moeite met vriendschappen. Alleen op de basisschool ging het me makkelijk af. Toen had ik er ook best veel. Vanaf mijn puberteit raakte ik de aansluiting met leeftijdsgenoten kwijt. Ben ook veel gepest geweest in die periode. Met oude vriendinnen klikte het ook steeds minder, onze interesses werden te verschillend. Er sloten een paar andere meiden bij ons groepje aan en ik kwam erbuiten te staan. Kon niet meer meepraten. Ik werd steeds meer een einzelgänger. Was soms eenzaam, maar dingen tegen mijn zin doen vond ik nog erger. Er zijn een aantal jaren geweest dat ik helemaal niemand had om mee af te spreken. Op mijn werk onstonden wel een klein aantal leuke contacten. Sommigen werden ook vriendschappen, maar vaak verwaterde het dan weer. Twee zijn op een rottige manier geëindigd. Door ASS vind ik sociale omgang nogal complex. Moeite met grenzen aangeven. Daardoor trek ik waarschijnlijk dominante types aan. Mensen die hun zin willen doordrammen. Ook ben ik regelmatig belazerd in vriendschappen. Dat heeft mijn vertrouwen beschadigd en noem iemand niet gauw meer "vriend(in)". Sport- en hobbyclubjes heb ik wel gedaan, maar mijn ervaring is dat ik het dan niet vind. Het ontstond toen ik niet zocht, op het werk. Vorige maand ben ik wel met een groepje collega's gaan high-tea'en. Dat was leuk.
Ik had topen ook veel last van pesterijen (middelbare schooltijd).
Zelf vind ik sociale omgang ook complex; ook door mijn ASS-autisme.
Heb vaak het gevoel mezelf niet te zijn en dat ik voortdurend anderen maar tevreden aan het houden ben (pleasen).
zaterdag 24 juli 2021 om 13:00
Herkenbaar hoor. Nu ik wat ouder wordt heb ik er weinig moeite meer mee. Ik ben introvert en ik denk dat dat het grootste 'probleem' is. Veel behoefte aan alleen zijn, niet altijd mee willen. Tja.. Ik heb 4 vriendinnen die ook zo zijn. Zij zijn dan weer geen vriendinnen van elkaar, kennen elkaar niet. Ik ben kennelijk geen persoon voor een vriendengroep. Voel me dan ook vaak het 5e wiel. Ik hecht meer aan diepe gesprekken dan oppervlakkigheden en dat gaat 1 op 1 beter.
Ik spreek eens per maand af, vind dat meer dan genoeg en vriendinnen vinden dat ook.
Ik mis het alleen als ikzelf zin heb om iets te gaan doen en ik kan niemand vragen. Maar goed.. dat zal iedereen weleens hebben.
Ik spreek eens per maand af, vind dat meer dan genoeg en vriendinnen vinden dat ook.
Ik mis het alleen als ikzelf zin heb om iets te gaan doen en ik kan niemand vragen. Maar goed.. dat zal iedereen weleens hebben.
zaterdag 24 juli 2021 om 18:45
Herkenbaar, Mina81. Voel me ook vaak het 5e wiel in groepen. Liever 1 op 1 contacten voor mij. Ben nogal introvert, maar vind het soms jammer dat ik b.v. naar een braderie alleen moet gaan. En dan allemaal bekenden tegenkom niet wel met iemand samen zijn. Kan zowel partner of vriend(in) zijn. Wel eens een paar keer afgesproken met een oud-klasgenote voor zoiets. Maar toen het erop aan kwam ging ze toch liever met haar vriend. Ze had me zelf gevraagd.
maandag 26 juli 2021 om 12:40
Ik vind dit een zeer interessant topic en ik herken hier veel in.
Vaak vraag ik mij af waarom ik bepaalde (ongezonde) vriendschappen überhaupt ben aangegaan.
Vooral vriendschappen met mensen die helemaal niet goed voor me bleken te zijn en ook niet bij me bleken te passen.
Mensen die sociaal en emotioneel misbruik van me hebben gemaakt, over me heen gelopen zijn en me voor het karretje hebben gespannen.
Zelf moet ik hierin ook de hand in eigen boezem steken.
Ben hierin naïef geweest en tevens wekte ik de indruk alles wel 'best' te vinden.
Ik durfde geen grenzen aan te geven en ik liet steeds meer over me heen lopen.
Dit heeft ook met mijn onzekerheid en minderwaardigheidscomplex te maken.
Nog steeds heb ik hier erg veel van.
Ik worstel hier erg mee en deze gevoelens kunnen me erg blijven achtervolgen.
Voel me erg kwetsbaar hierin.
Vaak vraag ik mij af waarom ik bepaalde (ongezonde) vriendschappen überhaupt ben aangegaan.
Vooral vriendschappen met mensen die helemaal niet goed voor me bleken te zijn en ook niet bij me bleken te passen.
Mensen die sociaal en emotioneel misbruik van me hebben gemaakt, over me heen gelopen zijn en me voor het karretje hebben gespannen.
Zelf moet ik hierin ook de hand in eigen boezem steken.
Ben hierin naïef geweest en tevens wekte ik de indruk alles wel 'best' te vinden.
Ik durfde geen grenzen aan te geven en ik liet steeds meer over me heen lopen.
Dit heeft ook met mijn onzekerheid en minderwaardigheidscomplex te maken.
Nog steeds heb ik hier erg veel van.
Ik worstel hier erg mee en deze gevoelens kunnen me erg blijven achtervolgen.
Voel me erg kwetsbaar hierin.
