Psyche
alle pijlers
snel geëmotioneerd
woensdag 13 januari 2010 om 20:29
Ik raak snel geëmotioneerd. En dat komt niet altijd handig uit. Sterker nog, ik heb er last van! Maar wat doe je eraan, of hoe kom je eraf?!? Een paar kleine voorbeeldjes: ik heb met een brok in mijn keel naar de intocht van Sinterklaas staan kijken. Al die kleine kinderen die vol verwachting en geloof naar de Sint zwaaien, mijn kinderen daartussen... Maar dat staat best raar, een volwassene met tranen in de ogen om zoiets. Of een paar weken terug: de ruiten van de school waren ingegooid, een paar klassen lagen vol glas, kleuters liepen verbaasd rond, en ik kijk met tranen in mijn ogen naar de ravage. Vanmiddag: een mevrouw ging onderuit, ik heb bij haar gewacht tot de ambulance er was, verder niets ergs. Maar ook dan ben ik best een beetje aangedaan, zeker als er dan een ambulance met sirenes aan komt rijden. Om maar niet te praten van televisieprogramma's waar mensen huilen, dan doe ik spontaan maar mee...
Ik heb er last van. Vind het echt heel vervelend en overdreven. Maar het lijkt iets te zijn waar ik weinig controle over heb. Het overvalt me.
Zijn er manieren, trucjes om wat ...eh... flinker te worden?
Ik heb er last van. Vind het echt heel vervelend en overdreven. Maar het lijkt iets te zijn waar ik weinig controle over heb. Het overvalt me.
Zijn er manieren, trucjes om wat ...eh... flinker te worden?
woensdag 13 januari 2010 om 20:36
quote:kaaskopje_ schreef op 13 januari 2010 @ 20:34:
Ja! Zou dat het zijn? Maar dan hebben er toch vele meer vrouwen last van? Waarom lijkt het dan of ik op die momenten de enige ben?Ik kreeg zelfs tranen in mijn ogen van dingen die ik niet eens ontroeren vond, hoe veel erger wil je het hebben? Dat is met de loop der jaren wel weer een stuk minder erg geworden; ik raak niet meer geëmotioneerd als ik te zware motorisch gestoorde majorettes zie, gelukkig.
Ja! Zou dat het zijn? Maar dan hebben er toch vele meer vrouwen last van? Waarom lijkt het dan of ik op die momenten de enige ben?Ik kreeg zelfs tranen in mijn ogen van dingen die ik niet eens ontroeren vond, hoe veel erger wil je het hebben? Dat is met de loop der jaren wel weer een stuk minder erg geworden; ik raak niet meer geëmotioneerd als ik te zware motorisch gestoorde majorettes zie, gelukkig.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 13 januari 2010 om 20:39
quote:kaaskopje_ schreef op 13 januari 2010 @ 20:35:
Het is trouwens geen probleem waar ik hevig onder gebukt ga hoor. Maar het komt zo wattig over lijkt me. Ik hou mijn hart vast als ik straks bejaard ben. Dan zit ik brullend achter de geraniums.
Veel bejaarden hebben verstopte traanbuizen ; ga je van tranen.
Ik zou non-stop Fisherman friends knauwen; heb je een mooi excuus.
Het is trouwens geen probleem waar ik hevig onder gebukt ga hoor. Maar het komt zo wattig over lijkt me. Ik hou mijn hart vast als ik straks bejaard ben. Dan zit ik brullend achter de geraniums.
Veel bejaarden hebben verstopte traanbuizen ; ga je van tranen.
Ik zou non-stop Fisherman friends knauwen; heb je een mooi excuus.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 13 januari 2010 om 20:40
quote:blijfgewoonbianca schreef op 13 januari 2010 @ 20:36:
[...]
Ik kreeg zelfs tranen in mijn ogen van dingen die ik niet eens ontroeren vond, hoe veel erger wil je het hebben? Dat is met de loop der jaren wel weer een stuk minder erg geworden; ik raak niet meer geëmotioneerd als ik te zware motorisch gestoorde majorettes zie, gelukkig.Oh, van Sinterklaas dan wel?
[...]
Ik kreeg zelfs tranen in mijn ogen van dingen die ik niet eens ontroeren vond, hoe veel erger wil je het hebben? Dat is met de loop der jaren wel weer een stuk minder erg geworden; ik raak niet meer geëmotioneerd als ik te zware motorisch gestoorde majorettes zie, gelukkig.Oh, van Sinterklaas dan wel?
woensdag 13 januari 2010 om 20:43
quote:kaaskopje_ schreef op 13 januari 2010 @ 20:40:
[...]
Oh, van Sinterklaas dan wel? Nou, van die man zelf niet, wel van die blije kinderkoppies, denk ik. Maar ben al jaren niet meer naar zo'n intocht geweest, dus dat weet ik eigenlijk niet zeker.
[...]
Oh, van Sinterklaas dan wel? Nou, van die man zelf niet, wel van die blije kinderkoppies, denk ik. Maar ben al jaren niet meer naar zo'n intocht geweest, dus dat weet ik eigenlijk niet zeker.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 13 januari 2010 om 20:45
Nouja!
Wilde laatst ook een soortgelijk topic openen, maar wegens tijdgebrek nog niet gedaan.
Je bent niet de enige. Sinds ik bevallen ben, kan ik niks, maar dan ook helemaal niks meer hebben.
Kan het nieuws niet meer fatsoenlijk zien zonder te janken, vroeger fan van horrorfilms, maar kan het nu niet meer aanzien.
Bij iets te heftige beelden van een docu, zap ik gelijk weg, maar als ik 1 beeld heb gezien, kan dat weken door mijn hoofd spoken, vooral wat kleine kinderen betreft dan.
Het lijkt ook wel alsof ik vroeger ongevoelig was, soms dacht ik dat er iets mis met me was, want t interesseerde me nooit zo, al die ellende, maar het lijkt wel alsof alles nu 3 dubbel zo hard aankomt, het komt allemaal binnen en kan me er niet voor afsluiten.
Wilde laatst ook een soortgelijk topic openen, maar wegens tijdgebrek nog niet gedaan.
Je bent niet de enige. Sinds ik bevallen ben, kan ik niks, maar dan ook helemaal niks meer hebben.
Kan het nieuws niet meer fatsoenlijk zien zonder te janken, vroeger fan van horrorfilms, maar kan het nu niet meer aanzien.
Bij iets te heftige beelden van een docu, zap ik gelijk weg, maar als ik 1 beeld heb gezien, kan dat weken door mijn hoofd spoken, vooral wat kleine kinderen betreft dan.
Het lijkt ook wel alsof ik vroeger ongevoelig was, soms dacht ik dat er iets mis met me was, want t interesseerde me nooit zo, al die ellende, maar het lijkt wel alsof alles nu 3 dubbel zo hard aankomt, het komt allemaal binnen en kan me er niet voor afsluiten.
woensdag 13 januari 2010 om 20:53
Als er een ambulance met zwaailichten en sirene langskomt zit ik met tranen in mijn ogen. Als ik langs een ongeluk rij en zie hoe geschrokken mensen zijn, zit ik bijna mee te huilen. Mooi sportmomenten, zielige kindertjes, hello goodbye, leuke lieve momenten met mijn kindertjes... ik schiet overal van vol. Ik ben net zo'n emotioneel wrak als jij
woensdag 13 januari 2010 om 20:56
Fijn om te lezen dat er meerderen zijn bij wie de tranen snel vloeien! Ik ga in het vervolg mensen om me heen eens diep in de ogen kijken bij een gebeurtenis!
Ik denk inderdaad dat het bij mij ook meer is gaan spelen sinds ik kinderen heb. Daarvoor was ik ook wel een harde. Maar jeetje, dat het na 9 jaar nog zo is, zon-zee-strand, dan heb ik nog wat voor de boeg. Mijn kinderen zijn nu 5 en 6.
Jepjep, dat heb ik ook, dat ik naar bepaalde programma's niet meer kijk. Komt een vrouw bij de dokter is bijvoorbeeld een film die ik niet eens wil zien, mezelf kennende.
Maar bij Bambi moet ik ook al hevig slikken. Enne... eh... bij popstars heb ik het soms ook:-$ da's wel heel triest toch?
Ik denk inderdaad dat het bij mij ook meer is gaan spelen sinds ik kinderen heb. Daarvoor was ik ook wel een harde. Maar jeetje, dat het na 9 jaar nog zo is, zon-zee-strand, dan heb ik nog wat voor de boeg. Mijn kinderen zijn nu 5 en 6.
Jepjep, dat heb ik ook, dat ik naar bepaalde programma's niet meer kijk. Komt een vrouw bij de dokter is bijvoorbeeld een film die ik niet eens wil zien, mezelf kennende.
Maar bij Bambi moet ik ook al hevig slikken. Enne... eh... bij popstars heb ik het soms ook:-$ da's wel heel triest toch?
woensdag 13 januari 2010 om 20:58
quote:Pammie schreef op 13 januari 2010 @ 20:53:
Als er een ambulance met zwaailichten en sirene langskomt zit ik met tranen in mijn ogen. Als ik langs een ongeluk rij en zie hoe geschrokken mensen zijn, zit ik bijna mee te huilen. Mooi sportmomenten, zielige kindertjes, hello goodbye, leuke lieve momenten met mijn kindertjes... ik schiet overal van vol. Ik ben net zo'n emotioneel wrak als jij Ja, heb ik ook. Helemaal precies zo! Pff, ben zo opgelucht dit te lezen! (zou haast zeggen zit met tranen in mijn ogen!) Vond het nl. best een beetje raar van mezelf!
Als er een ambulance met zwaailichten en sirene langskomt zit ik met tranen in mijn ogen. Als ik langs een ongeluk rij en zie hoe geschrokken mensen zijn, zit ik bijna mee te huilen. Mooi sportmomenten, zielige kindertjes, hello goodbye, leuke lieve momenten met mijn kindertjes... ik schiet overal van vol. Ik ben net zo'n emotioneel wrak als jij Ja, heb ik ook. Helemaal precies zo! Pff, ben zo opgelucht dit te lezen! (zou haast zeggen zit met tranen in mijn ogen!) Vond het nl. best een beetje raar van mezelf!
woensdag 13 januari 2010 om 21:08
Kaaskopje: Het lijkt inmiddels wel een heel klein ietsiepietsie minder te worden hoor. Maar de ambulance, de kindermomenten, heel wat t.v. programma's...daar krijg ik de tranen van in mijn ogen. Thuis vind ik het niet zo erg meer maar buitenshuis schaam ik me er wel een beetje voor. Ik zeg dan vaak dat ik "last van de wind heb" of "dat er wat in mijn oog zit".
woensdag 13 januari 2010 om 21:58
Wauw... ik heb het ook met de meeste dingen die hier genoemd worden (ambulance/sirene, Sinterklaas, ....) én met nog twee andere dingen:
1. de drumband / brassband / steelband
2. hier wordt één keer per jaar een vrachtwagentour georganiseerd waar gehandicapte kinderen mee mogen rijden. Niks aan de hand als ze stillekes voorbij rijden, maar zodra ze gaan toeteren....
Ik sta spontaan te janken!
(en dacht eerlijk gezegd dat ik de enige was....)
1. de drumband / brassband / steelband
2. hier wordt één keer per jaar een vrachtwagentour georganiseerd waar gehandicapte kinderen mee mogen rijden. Niks aan de hand als ze stillekes voorbij rijden, maar zodra ze gaan toeteren....
Ik sta spontaan te janken!
(en dacht eerlijk gezegd dat ik de enige was....)
woensdag 13 januari 2010 om 22:03
Hier nog een cry-baby! Het is ook moeilijk ruzie maken met mij, in plaats van terug te schreeuwen zet ik het op een stilletjes janken. Zo zie ik het dan ook maar: bepaalde emoties komen er bij mij door middel van traantjes uit.... Ik heb het ook al heel mijn leven, hell, dat gaat nog wat worden als ik later kindjes krijg...
woensdag 13 januari 2010 om 22:03
Ik dacht dat ik de enige was met die ambulance Eén keer zat mijn beste vriendin naast me en kwam er een ambulance aan met gillende sirenes. Ik vertelde haar snikkend dat ik daar dus niet tegen kan (verrassing ). Ze kwam niet meer bij maar vond het wel schattig.
Ik heb bij Nemo met een brok in mijn keel gezeten. De eerste keer dat ik Nemo zag ging mijn dochter ook bijna naar school. Ik snapte Merlin helemáál
Ik heb bij Nemo met een brok in mijn keel gezeten. De eerste keer dat ik Nemo zag ging mijn dochter ook bijna naar school. Ik snapte Merlin helemáál
woensdag 13 januari 2010 om 22:32
donderdag 14 januari 2010 om 16:08
quote:blijfgewoonbianca schreef op 13 januari 2010 @ 20:30:
Als je bevallen bent sluit de boel zich van onderen, maar je traanbuizen blijven daarna pertinent openstaan.
Wat moet dat dan met mij worden mocht ik ooit bevallen?
Ik huil nu om de kleinste dingen, mn ogen lopen geregeld over, tranen in overvloed. Leuk in de klas... gelukkig zijn de pubers er aan gewend. Als er eens iets was om er wat tegen te doen...
Maar nu krijg ik dus fijn de mededeling dat het hooguit nog erger gaat worden
Als je bevallen bent sluit de boel zich van onderen, maar je traanbuizen blijven daarna pertinent openstaan.
Wat moet dat dan met mij worden mocht ik ooit bevallen?
Ik huil nu om de kleinste dingen, mn ogen lopen geregeld over, tranen in overvloed. Leuk in de klas... gelukkig zijn de pubers er aan gewend. Als er eens iets was om er wat tegen te doen...
Maar nu krijg ik dus fijn de mededeling dat het hooguit nog erger gaat worden
donderdag 14 januari 2010 om 22:05
Nou, ben een dag later nog steeds verrast dat er herkenning is!
Carrie, heb hetzelfde met de jaarlijkse vrachtwagentour! Ik zit dan met een brok in mijn keel.
Krimpvarkie, lief, je berichtje! Het zijn inderdaad op die momenten ook tranen van blijdschap, van ontroering, en eigenlijk is dat ook wel heel mooi. En wat moet mij het nou eigenlijk uitmaken wat degene die naast me staat tijdens zo'n intocht daar nou van denkt! (Maar ja, dan zit er toch die gène, hè!)
Het maakt me wel nieuwsgierig waar het vandaan komt; wat maakt dat je zo intens geraakt kan worden door iets (ambulance, vrachtwagentour, sinterklaasintocht) dat je vervolgens overvallen wordt door je eigen emoties. En waarom wordt dat erger na het krijgen van kinderen?. Zeker nu blijkt dat ik niet de enige ben: zou het een functie hebben (bijvoorbeeld biologisch, evolutie-technisch gezien ofzo)?
Carrie, heb hetzelfde met de jaarlijkse vrachtwagentour! Ik zit dan met een brok in mijn keel.
Krimpvarkie, lief, je berichtje! Het zijn inderdaad op die momenten ook tranen van blijdschap, van ontroering, en eigenlijk is dat ook wel heel mooi. En wat moet mij het nou eigenlijk uitmaken wat degene die naast me staat tijdens zo'n intocht daar nou van denkt! (Maar ja, dan zit er toch die gène, hè!)
Het maakt me wel nieuwsgierig waar het vandaan komt; wat maakt dat je zo intens geraakt kan worden door iets (ambulance, vrachtwagentour, sinterklaasintocht) dat je vervolgens overvallen wordt door je eigen emoties. En waarom wordt dat erger na het krijgen van kinderen?. Zeker nu blijkt dat ik niet de enige ben: zou het een functie hebben (bijvoorbeeld biologisch, evolutie-technisch gezien ofzo)?
vrijdag 15 januari 2010 om 00:53
Hier wat minder herkenning.
Maarre, wat maakt het uit als jij hier geemotioneerd van raakt? Ik vind het wel aandoenlijk klinken. Je hebt medeleven met andere mensen en raakt daar wat geemotioneerd van. Nou en.
En als je nou denkt "misschien is het niet zo handig om in de supermarkt bij de blikken soep te gaan staan janken" dan
- bijt je op je wang
- denk je aan het minst emotionerende tafereel wat je kan bedenken (bijvoorbeeld het maken van je boodschappenlijstje of de code van het kopieerapparaat op je werk)
Of je verstopt je even achter het winkelschap natuurlijk
Maarre, wat maakt het uit als jij hier geemotioneerd van raakt? Ik vind het wel aandoenlijk klinken. Je hebt medeleven met andere mensen en raakt daar wat geemotioneerd van. Nou en.
En als je nou denkt "misschien is het niet zo handig om in de supermarkt bij de blikken soep te gaan staan janken" dan
- bijt je op je wang
- denk je aan het minst emotionerende tafereel wat je kan bedenken (bijvoorbeeld het maken van je boodschappenlijstje of de code van het kopieerapparaat op je werk)
Of je verstopt je even achter het winkelschap natuurlijk
