snel geëmotioneerd

Ik raak snel geëmotioneerd. En dat komt niet altijd handig uit. Sterker nog, ik heb er last van! Maar wat doe je eraan, of hoe kom je eraf?!? Een paar kleine voorbeeldjes: ik heb met een brok in mijn keel naar de intocht van Sinterklaas staan kijken. Al die kleine kinderen die vol verwachting en geloof naar de Sint zwaaien, mijn kinderen daartussen... Maar dat staat best raar, een volwassene met tranen in de ogen om zoiets. Of een paar weken terug: de ruiten van de school waren ingegooid, een paar klassen lagen vol glas, kleuters liepen verbaasd rond, en ik kijk met tranen in mijn ogen naar de ravage. Vanmiddag: een mevrouw ging onderuit, ik heb bij haar gewacht tot de ambulance er was, verder niets ergs. Maar ook dan ben ik best een beetje aangedaan, zeker als er dan een ambulance met sirenes aan komt rijden. Om maar niet te praten van televisieprogramma's waar mensen huilen, dan doe ik spontaan maar mee...

Ik heb er last van. Vind het echt heel vervelend en overdreven. Maar het lijkt iets te zijn waar ik weinig controle over heb. Het overvalt me.

Zijn er manieren, trucjes om wat ...eh... flinker te worden?