Sociaal niet zo sterk ...

04-01-2010 23:17 33 berichten
Alle reacties Link kopieren
Een hele goedenavond allemaal,



Ik wil jullie mijn probleem voorleggen en hopelijk is er iemand die mij wat tips o.i.d. kan geven.



Laat ik de voorgeschiedenis even kort samenvatten: ik ben van nature een rustig persoon. Vroeger op school stond ik bekend als "stil" en "erg verlegen". Dat wás ik ook gewoon.

Door middel van het volgen van assertiviteitstrainingen en later ook gewoon het ouder worden, het volwassen worden, ben ik minder verlegen geworden.

Momenteel ben ik niet echt verlegen meer al blijven er natuurlijk situaties waarin het wel gebeurt/voor komt.



Probleem is dat ik moeite heb met groepen. 1 op 1 lukt meestal wel en is goed, leuk en gezellig. Wat kleinere groepjes lukt meestal ook prima. Maar vanaf een man of 10 dan "breekt het angstzweet me uit". Ik word dan zenuwachtig en juist daardoor ga ik me gekke dingen in mijn hoofd halen en merk ik gewoon dat de dingen die ik doe en zeg onhandig overkomen.

Ik baal daar zo enorm van!



Als ik een nieuwe groep binnen kom dan probeer ik gewoon leuk te doen en meestal vinden ze me ook wel aardig maar als ik naderhand als een "rustig" iemand bekend blijk te staan, dan baal ik. Ik wil ook gewoon eens als leuk en gezellig bekend staan. Denken jullie dat ik mezelf en mijn karakter moet accepteren? Ik vind het nl. erg moeilijk.



Nog een voorbeeld: toen ik mijn vriend net kende toen maakte ik kennis met een groep mensen waarmee hij weleens omgaat. Dat was op een feest, dat ging prima. Die mensen kennen elkaar allemaal goed. De 2e keer dat ik ze zag gingen de dames apart zitten dus ik ging maar mee om een beetje te "integreren" en ze beter te leren kennen. Ze praatten over dingen waar ik niks vanaf wist en ik klapte volledig dicht. Ik heb daar gewoon voor Jan Doedel gezeten. Ik voelde me echt zó dom, zit ik daar niets te zeggen. Dan schaam ik me echt enorm. Ik wil dan zo graag iemand zijn die gewoon wat begint te vertellen of vraagt waar ze het over hebben.



Bij mijn eigen vrienden, kennissen, familie e.d. ben ik zo helemaal niet. Ik begrijp ook niet waarom ik bij sommige mensen ineens zo zenuwachtig, nerveus en onzeker wordt.



Ik hoop dat er iemand is die tips heeft.



Liefs,

Chiméne.
Alle reacties Link kopieren
Weeeh had ik net een reactie getiept, druk ik op t verkeerde knopje en is ie weer pleite.



Wat ik dus wou zeggen:

Je kunt ook aan je vriend vragen wat voor soort mensen het zijn en wat ze leuk vinden. Kun je daar de volgende keer een vraag over stellen.



Kies de volgende keer gewoon degene die je het makkelijkst benaderbaar vindt en knoop daar een gesprekje mee aan. Onderwerpen die makkelijk zijn: werk en studie, vakantie 'waar-woon-jij-en-hoe-ziet het er uit", huisdieren, hobbies en 'waar-ken-jij-die-en-die-van'. Het hoeft ook niet meteen een diepzinnig gesprek te zijn
Alle reacties Link kopieren
quote:Chimene2010 schreef op 05 januari 2010 @ 20:04:

Misschien moet ik het ook meer een kans geven. Die groep wat ik als voorbeeld gaf, die heb ik pas een paar keer gezien. Ik vind mezelf een kat uit de boom kijker en wie weet vinden ze me wel leuk als ze me beter leren kennen.





Wie zegt dat ze je niet leuk vinden?

Misschien vinden ze je aardig, misschien zijn ze wel gewoon neutraal.



Volgens mij ben je ontzettend druk bezig met hoe je overkomt. Misschien stelt het je gerust dat dat bij de meeste mensen het geval is. Die zijn zo druk met zichzelf dat ze helemaal geen tijd hebben om op jou te letten.



Dr is een leuke column over geschreven,zie hieronder:

http://www.intermediair.n ... k-om-een-bad-hairday.html
Alle reacties Link kopieren
Vos, klopt. Ik ben er best mee bezig hoe ik overkom. Dat klinkt misschien onvolwassen maar het is wel zo. Ik ben gewoon wat onzeker over mezelf en mijn karakter.

Ik merk gewoon dat het me de laatste tijd meer dwars begint te zitten. Natuurlijk was ik vroeger verlegen, ik ben eraan gaan werken en het is beter geworden maar nog ben ik niet tevreden. Ik weet niet hoe dat komt, misschien stel ik te hoge eisen aan mezelf.



Over een paar maanden gaan wij een weekend weg met die groep. Ik ga gewoon mijn best doen.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Chimene,



Wat goed dat je een topic hebt geopend en vraagt naar tips en ervaringen. Ik sluit me dan ook aan bij een aantal ideeën die al zijn gegeven, zoals een makkelijk persoon uit de groep vragen stellen, daar kun je heel simpel mee beginnen want dat is immers beter dan een overheersend dominant persoon. Ik ben zelf ook verlegen en een kat uit de boom kijker, ik bedoel met overheersende en dominante mensen het niet als negatief, maar ik ben niet snel op mijn gemak bij ze.

Begin met simpele vragen over werk, school, vakantie, hobby's. Of geef iemand een compliment, ik merk dat dat altijd wel goed werkt. Het is begrijpelijk dat het voelt alsof je afstandelijk bent of te verlegen. Uit eigen ervaring, en laat het vooral niet zover komen!, kan ik je vertellen dat mijn sociale fobie mogelijk sinds 5 jaar aanwezig is. Het begon bij mijn schoonfamilie en de vriendinnetjes van de zonen, zij waren spontaan en extravert en ik klapte altijd dicht. Ik zag dan ook alleen het beeld dat mijn schoonouders blij waren met de bijdehante en spontane meiden en het stille meisjes ( moi ) zat er maar bij in een hoekje. Totdat ik zelfs kreeg te horen dat ze me extreem stil vonden of dat het elk jaar word vermeld in een sinterklaasgedicht als rustig en stil. Ik had het gevoel dan ik telkens werd bekritiseerd en dan ben je extra hard en gefocust op jezelf. Op een gegeven moment sloeg het ook door naar werk, school etc. Omdat het me compleet frustreerde...klapte ik zo'n beetje overal dicht.Ik heb zelf de stap gezet om hieraan te werken en volg sinds enkele maanden een behandeling tegen een sociale fobie.

Enkele tips: en ik denk de belangrijkste! let niet teveel op hoe jij overkomt. Luister naar de ander, formuleer een vraag en geef ergens je mening over. Je bent teveel gericht op hoe jij overkomt en dat moet je juist niet doen. Dit is ook mijn fout geweest, want ik dacht dat men mij afstandelijk en spastisch vond en om het compleet te maken werd dit ook nog eens gezegd ook. Laat het niet zover komen als dat ik heb gedaan, probeer kleine opdrachtjes uit zoals anderen ook hebben aangegeven, en laat het geen frustratie worden ( zoals bij mij )

Mijn psycholoog zegt altijd dat het ook belangrijk is om tegen jezelf te zeggen: Ik ben een leuke meid, ik ben gezellig, ik heb iets te vertellen en ben gezellig. Pep jezelf , want dat ben je! overtuig jezelf eens vaker dat je veel in huis hebt! wellicht een goede oppepper...



Succes!

Liefs, bio
Alle reacties Link kopieren
Aanvulling: ik haatte het stil en introvert zijn ook. Maar wij kunnen nu eenmaal niet opeens extravert worden door oefeningen, we zijn nu eenmaal rustig maar je kunt het jezelf wel plezieriger maken.

Ik heb mezelf wel als rustig persoon geaccepteerd, bij de een ben ik wel druk en aanwezig ( mijn "eigen" mensen) en met een ander ( schoonfamilie of zoals in jouw geval een groep vrienden) heb je of geen klik ( so be it) of heb je amper interactie. In jouw geval zijn het vrienden van je vriendje, en dan wil je uiteraard jezelf van je leuke kant laten zien. Als jullie volgende maand ( toch?) weggaan. Wellicht kun je als je contact hebt gelegd met iemand uit de groep, laten doorschemeren dat je het spannend vind zoveel nieuwe gezichten, wellicht valt er een "last" van je schouders en word je kwetsbaarheid gewaardeerd en/of je krijgt een positieve reactie van de ander.

Anyway, ik draai een beetje door het is al laat.

Ga er gewoon voor!
Alle reacties Link kopieren
hoi chimene,



ik heb precies hetzelfde probleem als wat jij beschrijft.

De ene keer denk ik dat het "over" is de andere keer juist erger.

Vooral nu ik tijdelijk ander werk doe, daar werkt een hele hechte groep met mensen die elkaar al jaren kennen en ook de hele dag elkaar lopen te "plagen" lachen en heel assertief zijn. Ik kom hier niet echt tussen doordat ik vrij introvert ben.

Zullen we mailen om wat meer ervaringen uit te wisselen?

Groetjes
Alle reacties Link kopieren
He Chimène, ik herken je probleem niet uit eigen ervaring maar ken wel iemand die ongeveer zo denkt als jij.



Ten eerste, er is niets mis met rustig en introvert zijn. Al die extraverte kletsers hebben tenslotte toch ook publiek nodig, anders zaten we allemaal door elkaar te kwaken. Grapje natuurlijk, maar ik kan rustige mensen dus echt enorm waarderen.



Ten tweede, ik vermoed dat jij (bewust of onbewust) denkt dat iedereen steeds op je let en alles ziet en hoort en beoordeelt wat jij zegt of doet. En daar wordt je enorm zenuwachtig van. Geloof me, de meeste mensen zijn veel te druk met zichzelf om te merken dat jij niks zei, of bloosde, of je versprak, of struikelde, of iets zei dat niet echt ter zake deed.



Probeer je een beetje te ontspannen, en voel je niet steeds verplicht om jezelf te forceren. Je bent prima zoals je bent.
mahna mahna tuduuuudududu
Alle reacties Link kopieren
Oh, ik zie nu dat Vos eigenlijk alles al heeft geschreven wat ik ook wilde zeggen. Mosterd dus. Zie je, het overkomt de besten dat ze een stomme opmerking maken (kuch) .
mahna mahna tuduuuudududu

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven