Psyche
alle pijlers
Sociaal niet zo sterk ...
maandag 4 januari 2010 om 23:17
Een hele goedenavond allemaal,
Ik wil jullie mijn probleem voorleggen en hopelijk is er iemand die mij wat tips o.i.d. kan geven.
Laat ik de voorgeschiedenis even kort samenvatten: ik ben van nature een rustig persoon. Vroeger op school stond ik bekend als "stil" en "erg verlegen". Dat wás ik ook gewoon.
Door middel van het volgen van assertiviteitstrainingen en later ook gewoon het ouder worden, het volwassen worden, ben ik minder verlegen geworden.
Momenteel ben ik niet echt verlegen meer al blijven er natuurlijk situaties waarin het wel gebeurt/voor komt.
Probleem is dat ik moeite heb met groepen. 1 op 1 lukt meestal wel en is goed, leuk en gezellig. Wat kleinere groepjes lukt meestal ook prima. Maar vanaf een man of 10 dan "breekt het angstzweet me uit". Ik word dan zenuwachtig en juist daardoor ga ik me gekke dingen in mijn hoofd halen en merk ik gewoon dat de dingen die ik doe en zeg onhandig overkomen.
Ik baal daar zo enorm van!
Als ik een nieuwe groep binnen kom dan probeer ik gewoon leuk te doen en meestal vinden ze me ook wel aardig maar als ik naderhand als een "rustig" iemand bekend blijk te staan, dan baal ik. Ik wil ook gewoon eens als leuk en gezellig bekend staan. Denken jullie dat ik mezelf en mijn karakter moet accepteren? Ik vind het nl. erg moeilijk.
Nog een voorbeeld: toen ik mijn vriend net kende toen maakte ik kennis met een groep mensen waarmee hij weleens omgaat. Dat was op een feest, dat ging prima. Die mensen kennen elkaar allemaal goed. De 2e keer dat ik ze zag gingen de dames apart zitten dus ik ging maar mee om een beetje te "integreren" en ze beter te leren kennen. Ze praatten over dingen waar ik niks vanaf wist en ik klapte volledig dicht. Ik heb daar gewoon voor Jan Doedel gezeten. Ik voelde me echt zó dom, zit ik daar niets te zeggen. Dan schaam ik me echt enorm. Ik wil dan zo graag iemand zijn die gewoon wat begint te vertellen of vraagt waar ze het over hebben.
Bij mijn eigen vrienden, kennissen, familie e.d. ben ik zo helemaal niet. Ik begrijp ook niet waarom ik bij sommige mensen ineens zo zenuwachtig, nerveus en onzeker wordt.
Ik hoop dat er iemand is die tips heeft.
Liefs,
Chiméne.
Ik wil jullie mijn probleem voorleggen en hopelijk is er iemand die mij wat tips o.i.d. kan geven.
Laat ik de voorgeschiedenis even kort samenvatten: ik ben van nature een rustig persoon. Vroeger op school stond ik bekend als "stil" en "erg verlegen". Dat wás ik ook gewoon.
Door middel van het volgen van assertiviteitstrainingen en later ook gewoon het ouder worden, het volwassen worden, ben ik minder verlegen geworden.
Momenteel ben ik niet echt verlegen meer al blijven er natuurlijk situaties waarin het wel gebeurt/voor komt.
Probleem is dat ik moeite heb met groepen. 1 op 1 lukt meestal wel en is goed, leuk en gezellig. Wat kleinere groepjes lukt meestal ook prima. Maar vanaf een man of 10 dan "breekt het angstzweet me uit". Ik word dan zenuwachtig en juist daardoor ga ik me gekke dingen in mijn hoofd halen en merk ik gewoon dat de dingen die ik doe en zeg onhandig overkomen.
Ik baal daar zo enorm van!
Als ik een nieuwe groep binnen kom dan probeer ik gewoon leuk te doen en meestal vinden ze me ook wel aardig maar als ik naderhand als een "rustig" iemand bekend blijk te staan, dan baal ik. Ik wil ook gewoon eens als leuk en gezellig bekend staan. Denken jullie dat ik mezelf en mijn karakter moet accepteren? Ik vind het nl. erg moeilijk.
Nog een voorbeeld: toen ik mijn vriend net kende toen maakte ik kennis met een groep mensen waarmee hij weleens omgaat. Dat was op een feest, dat ging prima. Die mensen kennen elkaar allemaal goed. De 2e keer dat ik ze zag gingen de dames apart zitten dus ik ging maar mee om een beetje te "integreren" en ze beter te leren kennen. Ze praatten over dingen waar ik niks vanaf wist en ik klapte volledig dicht. Ik heb daar gewoon voor Jan Doedel gezeten. Ik voelde me echt zó dom, zit ik daar niets te zeggen. Dan schaam ik me echt enorm. Ik wil dan zo graag iemand zijn die gewoon wat begint te vertellen of vraagt waar ze het over hebben.
Bij mijn eigen vrienden, kennissen, familie e.d. ben ik zo helemaal niet. Ik begrijp ook niet waarom ik bij sommige mensen ineens zo zenuwachtig, nerveus en onzeker wordt.
Ik hoop dat er iemand is die tips heeft.
Liefs,
Chiméne.
maandag 4 januari 2010 om 23:37
Hoi,
Ik herken het wel een beetje hoor. Dat je van nature rustig bent dat geeft toch helemaal niks? Dat is gewoon een karaktereigenschap van jezelf.
Enne in die groep dames is het ook niet erg als je niet veel te zeggen hebt.. zij kennen elkaar natuurlijk langer en misschien heb jij niet de behoefte om over onzinnige dingen te klepperen.
Je moet je gewoon focussen op de vriendinnen die je hebt en accepteren dat je liever 1 op 1 omgaat met mensen dan in een hele groep.
Enne misschien hebben de meiden die de hele avond doorkletsen wel hele andere problemen en proberen ze dat te verdoezelen door maar gezellig te babbelen.
Gewoon niet druk om maken.. als je het gewoon neemt zoals het is wordt je ook niet zenuwachtig of nerveus.
Ik herken het wel een beetje hoor. Dat je van nature rustig bent dat geeft toch helemaal niks? Dat is gewoon een karaktereigenschap van jezelf.
Enne in die groep dames is het ook niet erg als je niet veel te zeggen hebt.. zij kennen elkaar natuurlijk langer en misschien heb jij niet de behoefte om over onzinnige dingen te klepperen.
Je moet je gewoon focussen op de vriendinnen die je hebt en accepteren dat je liever 1 op 1 omgaat met mensen dan in een hele groep.
Enne misschien hebben de meiden die de hele avond doorkletsen wel hele andere problemen en proberen ze dat te verdoezelen door maar gezellig te babbelen.
Gewoon niet druk om maken.. als je het gewoon neemt zoals het is wordt je ook niet zenuwachtig of nerveus.
maandag 4 januari 2010 om 23:42
Er is niets mis met jou. Je bent niet extravert, so what?
Groepen zijn niks voor jou, so what?
Je ontkomt er niet altijd aan. Dan kan jij je best doen om te focussen op een aantal mensen binnen de grote groep zoals je al doet en dat is prima. Je bent niet de lolbroek van de avond, so what? Je staat bekend als rustig persoon. Daar hoef je echt niet mee te zitten
Groepen zijn niks voor jou, so what?
Je ontkomt er niet altijd aan. Dan kan jij je best doen om te focussen op een aantal mensen binnen de grote groep zoals je al doet en dat is prima. Je bent niet de lolbroek van de avond, so what? Je staat bekend als rustig persoon. Daar hoef je echt niet mee te zitten
maandag 4 januari 2010 om 23:43
maandag 4 januari 2010 om 23:45
Over die groep vriendinnen: je kan ook zeggen dat zij weinig sociaal zijn omdat ze niet proberen jou bij een gesprek te betrekken. Het is helemaal niet raar dat je weinig in kan brengen als het allemaal dingen zijn die tussen hun spelen. Het is dan voor iedereen lastig, tenzij je de clown gaat uithangen.
Verder denk ik wel dat je deels moet accepteren dat jij die clown niet bent. Ik kan zelf relatief lastig gesprekken volgen als er meer mensen tegelijk spreken, maar dat wil niet zeggen dat ik geen vrienden heb. Overigens is mijn beste vriendin bijvoorbeeld ook vrij stil en toch kan ik haar meer waarderen dat veel andere mensen door wat ze zegt als we wel praten en simpelweg door wie ze is. Aan de andere kant hebben veel 'clowns' juist weinig te melden als het wel echt ergens over gaat.
Verder denk ik wel dat je deels moet accepteren dat jij die clown niet bent. Ik kan zelf relatief lastig gesprekken volgen als er meer mensen tegelijk spreken, maar dat wil niet zeggen dat ik geen vrienden heb. Overigens is mijn beste vriendin bijvoorbeeld ook vrij stil en toch kan ik haar meer waarderen dat veel andere mensen door wat ze zegt als we wel praten en simpelweg door wie ze is. Aan de andere kant hebben veel 'clowns' juist weinig te melden als het wel echt ergens over gaat.
maandag 4 januari 2010 om 23:46
Je moet er niet van balen dat je als 'rustig' wordt gezien. Dat ben je, en dat is iets waar je trots op kan zijn.
Het gevoel van 'dom ergens bij zitten' ken ik ook, en dat terwijl ik als sociaal wordt gezien. Het onderwerp ligt je dan waarschijnlijk ook niet, MAAR er is niemand die jou als 'minder bekende' bij het gesprek betrekt! Dat vind ik onsociaal, en daar kan jij niks aan doen.
Het gevoel van 'dom ergens bij zitten' ken ik ook, en dat terwijl ik als sociaal wordt gezien. Het onderwerp ligt je dan waarschijnlijk ook niet, MAAR er is niemand die jou als 'minder bekende' bij het gesprek betrekt! Dat vind ik onsociaal, en daar kan jij niks aan doen.
maandag 4 januari 2010 om 23:47
ik heb het zelf soms andersom, dan praat ik met jan en alleman of een bruiloft ofzo en denk achteraf: ze zulllen ook wel denken, wie was die dame met die grote kwaak nou? (Rationeel weet ik dat dat heus wel meevalt, maar zo hebben we achteraf allemaal wel eens onze gedachtes).
Je zegt dat je graag als leuk en gezellig bekend staat, maar alleen omdat je in grote groepen stil bent, wil toch helemaal niet zeggen dat je niet leuk of gezellig bent?
Je zegt dat je graag als leuk en gezellig bekend staat, maar alleen omdat je in grote groepen stil bent, wil toch helemaal niet zeggen dat je niet leuk of gezellig bent?
maandag 4 januari 2010 om 23:48
Heejhallo: ja zo kun je het ook bekijken. Maar op zich zijn het geen onaardige mensen. Soms denk ik dat ik iets afstotends uitstraal. Klinkt vreemder dan ik het bedoel overigens. Maar dan denk ik dat mensen verlegenheid en arrogantie door elkaar kunnen halen. Alsof ik, om mezelf te beschermen, onbewust iets arrogants uitstraal. "Tot hier en niet verder".
Ben nu al zenuwachtig voor als ik ze de volgende keer zie.
Domnaiefmutsje en Semafoor: ik ben introvert, dat klopt. Je hebt ook gelijk dat ik me daar niet voor hoef te schamen. Iedereen is nou eenmaal anders maar ik vind het moeilijk. Ik wil gewoon als een leuke gezelligerd bekend staan en niet als een rustig figuur. Grrrr moeilijk he?
Liefs,
Chiméne.
Ben nu al zenuwachtig voor als ik ze de volgende keer zie.
Domnaiefmutsje en Semafoor: ik ben introvert, dat klopt. Je hebt ook gelijk dat ik me daar niet voor hoef te schamen. Iedereen is nou eenmaal anders maar ik vind het moeilijk. Ik wil gewoon als een leuke gezelligerd bekend staan en niet als een rustig figuur. Grrrr moeilijk he?
Liefs,
Chiméne.
maandag 4 januari 2010 om 23:53
Chimene, ik heb een tijd gehad dat ik dacht: was ik maar wat rustiger, of mysterieuzer Maar het is niet zo, ik ben zoals ik ben..luid, soms druk en eerder onhandig dan mysterieus..Haha! (Kan ook goed luisteren hoor, en kreeg zelfs tijdens mijn studie complimenten van een docent dat ik de stille mensen uit hun schulp kon halen)
En mensen denken niet zo snel iets van je hoor in een groep, zijn waarschijnlijk er meer mee bezig hoe ze zelf overkomen
En mensen denken niet zo snel iets van je hoor in een groep, zijn waarschijnlijk er meer mee bezig hoe ze zelf overkomen
maandag 4 januari 2010 om 23:53
Yetiman: wat jij zegt klopt helemaal. Ik moet accepteren dat ik die clown niet ben.
Ik heb het er weleens met mijn vader over gehad. Ik heb een tweelingbroer die heel erg uitbundig is; altijd de lachers op de hand, de clown uithangen, alles kunnen maken eigenlijk en iedereen lacht om wat hij doet en zegt.
Ik heb er weleens moeite mee gehad dat als ik een soortgelijke grap maakte er, bij wijze van, niemand lachtte en mensen zich dan afvragen of ik wel spoor en bij mijn broer is het "lollig". Snap je wat ik bedoel?
Mijn vader gaf toen ook aan dat ik moet accepteren dat ik niet zo ben. Dat ik gewoon een heel ander persoon ben maar wel uniek.
Oh zo waar maar oh zo lastig te accepteren.
Ik heb het er weleens met mijn vader over gehad. Ik heb een tweelingbroer die heel erg uitbundig is; altijd de lachers op de hand, de clown uithangen, alles kunnen maken eigenlijk en iedereen lacht om wat hij doet en zegt.
Ik heb er weleens moeite mee gehad dat als ik een soortgelijke grap maakte er, bij wijze van, niemand lachtte en mensen zich dan afvragen of ik wel spoor en bij mijn broer is het "lollig". Snap je wat ik bedoel?
Mijn vader gaf toen ook aan dat ik moet accepteren dat ik niet zo ben. Dat ik gewoon een heel ander persoon ben maar wel uniek.
Oh zo waar maar oh zo lastig te accepteren.
maandag 4 januari 2010 om 23:55
Oh en die meiden zullen vast niet onaardig zijn hoor, het stond er een beetje hard. Misschien zoals ook al geopperd werd, hadden ze ook andere dingen aan hun hoofd en waren ze even niet zo sociaal. Het is maar een situatie die niks over jou als persoon hoeft te zeggen. Je zegt het al in je post: je bent van nature een rustig persoon, waarom zou je daar tegen in gaan?
maandag 4 januari 2010 om 23:57
Heejhallo, grappig dat jij het van de "andere kant ziet". Voor iemand als mij moeilijk voor te stellen haha
Op andere vakken ben ik soms "doorgeslagen". Omdat ik wel erg eerlijk ben en graag voor mijn mening uitkom (bv zakelijk) dan komen dingen ooit harder over dan dat ik ze bedoel. Gewoon om maar te laten zien van "hey ik ben er ook en ik mag ook gehoord worden". En dat terwijl ik dan in zo'n situatie als met die groep vrouwen een beetje het kneusje uit zit te hangen. Ik kan me van te voren allerlei dingen verzinnen die ik kan vragen maar op het moment supreme vind ik het rare zinnen en klap ik dicht en durf toch niet.
Frustrerend!
Op andere vakken ben ik soms "doorgeslagen". Omdat ik wel erg eerlijk ben en graag voor mijn mening uitkom (bv zakelijk) dan komen dingen ooit harder over dan dat ik ze bedoel. Gewoon om maar te laten zien van "hey ik ben er ook en ik mag ook gehoord worden". En dat terwijl ik dan in zo'n situatie als met die groep vrouwen een beetje het kneusje uit zit te hangen. Ik kan me van te voren allerlei dingen verzinnen die ik kan vragen maar op het moment supreme vind ik het rare zinnen en klap ik dicht en durf toch niet.
Frustrerend!
dinsdag 5 januari 2010 om 00:01
quote:heejhallo schreef op 04 januari 2010 @ 23:53:
Chimene, ik heb een tijd gehad dat ik dacht: was ik maar wat rustiger, of mysterieuzer Maar het is niet zo, ik ben zoals ik ben..luid, soms druk en eerder onhandig dan mysterieus..
Dit is enorm herkenbaar! Ik vond mijn rustige, introverte vrienden altijd reuze fascinerend en vooral dat mysterieuze...dat wilde ik ook zo graag 'hebben'!
Helaas, ik ben een ( soms iets té) enthousiaste flapuit met het hart op de tong, die boevendien niet liever doet dan véél praten.
Ik kan me wel voorstellen TO, dat je soms moeite hebt met je introvertheid, ik heb wel veel baat bij mijn vlotte babbel en maak snel contact. Misschien is het een idee om je in een grote groep te forussen op 1 of 2 personen bij wie je je prettig voelt en daar probeert een gesprekje mee aan te knopen?
Chimene, ik heb een tijd gehad dat ik dacht: was ik maar wat rustiger, of mysterieuzer Maar het is niet zo, ik ben zoals ik ben..luid, soms druk en eerder onhandig dan mysterieus..
Dit is enorm herkenbaar! Ik vond mijn rustige, introverte vrienden altijd reuze fascinerend en vooral dat mysterieuze...dat wilde ik ook zo graag 'hebben'!
Helaas, ik ben een ( soms iets té) enthousiaste flapuit met het hart op de tong, die boevendien niet liever doet dan véél praten.
Ik kan me wel voorstellen TO, dat je soms moeite hebt met je introvertheid, ik heb wel veel baat bij mijn vlotte babbel en maak snel contact. Misschien is het een idee om je in een grote groep te forussen op 1 of 2 personen bij wie je je prettig voelt en daar probeert een gesprekje mee aan te knopen?
dinsdag 5 januari 2010 om 00:08
quote:YetiMan schreef op 05 januari 2010 @ 00:01:
Misschien een lulllige vraag, maar vind je die vragen eigenlijk wel echt boeiend? Of wil je ze vooral stellen om maar mee te doen?In een groep bedoel je? Ja ligt eraan natuurlijk maar tot mijn schaamte moet ik bekennen er idd "ook wel bij te willen horen"
Misschien een lulllige vraag, maar vind je die vragen eigenlijk wel echt boeiend? Of wil je ze vooral stellen om maar mee te doen?In een groep bedoel je? Ja ligt eraan natuurlijk maar tot mijn schaamte moet ik bekennen er idd "ook wel bij te willen horen"
dinsdag 5 januari 2010 om 00:30
Als je per se vragen wilt stellen, is het het best om open vragen te stellen (maar misschien wist je dat al hoor). En dan niet misschien te vaste vragen vantevoren, maar inhakend op wat er gezegd wordt. Op een bruiloft bijvoorbeeld hoe ze het stel kennen. Dan ligt het natuurlijk ook aan de ander hoezeer die er op in haakt, maar 'ja' en 'nee' vragen vermijden. En positieve dingen vragen helpt meetstal ook. Bijvoorbeeld als iemand verteld wat voor een werk hij/zij doet, vragen wat ze het leukst vinden, niet wat ze het minst leuk vinden (beetje open deur misschien).
dinsdag 5 januari 2010 om 00:34
Dat je zenuwachtig wordt in een groep komt juist doordat je er zoveel waarde aan hecht bijzonder te zijn, op te vallen. Het probleem is denk ik dus niet dat je rustiger bent, maar dat het je wat uitmaakt. Om op je voorbeeld terug te komen, op die vriendinnen wilde je een goede indruk maken omdat het vriendinnen van je vriend waren. Als het je minder uitmaakt komt er misschien eerder iets stoms uit, maar dan komt er tenminste wat uit.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:39
Misschien dat je kan vragen of iemand je wat uitleg kan geven over de situatie waar ze het over hebben. Lijkt me een normale vraag!
En verder, open vragen stellen en dan nog het liefst over de ander. Mensen praten nou eenmaal graag over zichzelf... dan ben je wel in gesprek, maar zelf minder aan het woord, maar 't geeft je waarschijnlijk wel meer het gevoel dat je bij het gesprek betrokken bent.
En verder, open vragen stellen en dan nog het liefst over de ander. Mensen praten nou eenmaal graag over zichzelf... dan ben je wel in gesprek, maar zelf minder aan het woord, maar 't geeft je waarschijnlijk wel meer het gevoel dat je bij het gesprek betrokken bent.
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
dinsdag 5 januari 2010 om 18:54
Ik kan me helemaal vinden in de post van Heejhallo en Dekenau. Denk ik aan het einde van de dag 'heb ik weer overal doorheen lopen tetteren, hield ik mn mond maar ns een keer'
Ik vind je eigenlijk sociaal helemaal niet onhandig.
Het is juist fijn als een groep uit verschillende mensen bestaat, anders wordt t ook zo'n kippenhok. Mensen ervaren je waarschijnlijk ook helemaal niet als ongezellig, ze vinden je aardig (schrijf je hierboven zelf) en vinden je hooguit rustig
Dat je je ongemakkelijk voelt in een grote groep mensen die elkaar wel kennen en jou niet, dat vind ik ook lastig, en volgens mij vindt iedereen (uitzonderingen daargelaten) wel ns dat ie er dom bij zit. Meestal is het vooral dat je je ongemakkelijk voelt in een nieuwe situatie en dat je 'aansluiting moet zien te vinden maar je weet nog niet hoe' En achteraf blijkt iedereen je gewoon ok te vinden.
Ik vind je eigenlijk sociaal helemaal niet onhandig.
Het is juist fijn als een groep uit verschillende mensen bestaat, anders wordt t ook zo'n kippenhok. Mensen ervaren je waarschijnlijk ook helemaal niet als ongezellig, ze vinden je aardig (schrijf je hierboven zelf) en vinden je hooguit rustig
Dat je je ongemakkelijk voelt in een grote groep mensen die elkaar wel kennen en jou niet, dat vind ik ook lastig, en volgens mij vindt iedereen (uitzonderingen daargelaten) wel ns dat ie er dom bij zit. Meestal is het vooral dat je je ongemakkelijk voelt in een nieuwe situatie en dat je 'aansluiting moet zien te vinden maar je weet nog niet hoe' En achteraf blijkt iedereen je gewoon ok te vinden.
dinsdag 5 januari 2010 om 20:00
Janna: dat is idd wel een goede. Open vragen stellen, mensen aan het woord laten.
Yetiman: misschien heb ik het krom verwoord maar het is dus niet zo dat ik "helemaal speciaal" wil zijn of op wil vallen. Het is meer dat ik "normaal" wil zijn. Dus gewoon een spontane meid waarvan de mensen zeggen dat ze leuk is. Niet iemand die zich een maand van te voren al druk maakt over wat ze in bepaalde situaties moet zeggen.
Yetiman: misschien heb ik het krom verwoord maar het is dus niet zo dat ik "helemaal speciaal" wil zijn of op wil vallen. Het is meer dat ik "normaal" wil zijn. Dus gewoon een spontane meid waarvan de mensen zeggen dat ze leuk is. Niet iemand die zich een maand van te voren al druk maakt over wat ze in bepaalde situaties moet zeggen.
dinsdag 5 januari 2010 om 20:04
Hey Vos,
Je hebt gelijk hoor, wat je schrijft.
Dat van 1 persoon aanspreken is ook een goede tip. Dat ga ik eens proberen.
Wat ik gisteren ook al zei, dan probeer ik van te voren "vragen" te bedenken maar op het moment supreme komen ze er niet uit omdat ik denk dat het knullig overkomt.
Misschien moet ik het ook meer een kans geven. Die groep wat ik als voorbeeld gaf, die heb ik pas een paar keer gezien. Ik vind mezelf een kat uit de boom kijker en wie weet vinden ze me wel leuk als ze me beter leren kennen.
Zelfde met een andere vriend van mijn vriend. Dat is een ander type en ik vind het gewoon moeilijk om gespreksonderwerpen te verzinnen met bepaalde mensen.
Je hebt gelijk hoor, wat je schrijft.
Dat van 1 persoon aanspreken is ook een goede tip. Dat ga ik eens proberen.
Wat ik gisteren ook al zei, dan probeer ik van te voren "vragen" te bedenken maar op het moment supreme komen ze er niet uit omdat ik denk dat het knullig overkomt.
Misschien moet ik het ook meer een kans geven. Die groep wat ik als voorbeeld gaf, die heb ik pas een paar keer gezien. Ik vind mezelf een kat uit de boom kijker en wie weet vinden ze me wel leuk als ze me beter leren kennen.
Zelfde met een andere vriend van mijn vriend. Dat is een ander type en ik vind het gewoon moeilijk om gespreksonderwerpen te verzinnen met bepaalde mensen.
