Psyche
alle pijlers
sociale angst en solliciteren
maandag 17 maart 2008 om 12:50
Hallo,
Zoals de titel al zegt ben ik op het moment aan het solliciteren (zit nu in de ww). Ik heb alleen al jaren last van sociale angst, die nu weer in alle hevigheid de kop opsteekt. Ik ben al diverse malen in therapie geweest en heb mind tuning (Frijters) gedaan. En hoewel ik daar best wel sterker van ben geworden, ebt dat gevoel na een tijdje toch weer weg. Daarbij komt dat ik in mijn vorige baan best wel mezelf kon zijn, waardoor ik min of meer was vergeten hoe slecht ik ben in het leggen van nieuwe contacten, voor mezelf op te komen etc. Maar nu ik weer 'aan de baan moet' zie ik zo op tegen het bellen met uitzendbureau's, kennismakingsgesprekken (helemaal met meer dan 1 persoon....aargh) en laat staan echte sollicitatiegesprekken. Pff, het zweet breekt me nu al uit. En ik hoor vaak om me heen dat iedereen een hekel heeft aan sollicteren en er zooo slecht in zijn. En vervolgens hebben ze binnen no time een baan. En in mijn geval ligt het toch even iets anders voor mijn gevoel
. Ik ben echt heel slecht in solliciteren! Ik weet niet eens meer wat er uit mijn mond komt, ik kan niet meer motiveren waarom ik de baan wil, ik stotter, tril en word knalrood. Het is echt om te janken. Tot nu toe ben ik altijd via een uitzendbureau ergens ingerold en heb ik onder mijn niveau gewerkt. Ik heb rechten gestudeerd en ik heb op mbo niveau gewerkt, puur omdat ik een 'gewoon' sollicitatiegesprek niet aankan. Vreselijk! Herkent iemand met socale angst dit en hoe gaan jullie ermee om?
Alvast bedankt voor de reacties!
Zoals de titel al zegt ben ik op het moment aan het solliciteren (zit nu in de ww). Ik heb alleen al jaren last van sociale angst, die nu weer in alle hevigheid de kop opsteekt. Ik ben al diverse malen in therapie geweest en heb mind tuning (Frijters) gedaan. En hoewel ik daar best wel sterker van ben geworden, ebt dat gevoel na een tijdje toch weer weg. Daarbij komt dat ik in mijn vorige baan best wel mezelf kon zijn, waardoor ik min of meer was vergeten hoe slecht ik ben in het leggen van nieuwe contacten, voor mezelf op te komen etc. Maar nu ik weer 'aan de baan moet' zie ik zo op tegen het bellen met uitzendbureau's, kennismakingsgesprekken (helemaal met meer dan 1 persoon....aargh) en laat staan echte sollicitatiegesprekken. Pff, het zweet breekt me nu al uit. En ik hoor vaak om me heen dat iedereen een hekel heeft aan sollicteren en er zooo slecht in zijn. En vervolgens hebben ze binnen no time een baan. En in mijn geval ligt het toch even iets anders voor mijn gevoel
. Ik ben echt heel slecht in solliciteren! Ik weet niet eens meer wat er uit mijn mond komt, ik kan niet meer motiveren waarom ik de baan wil, ik stotter, tril en word knalrood. Het is echt om te janken. Tot nu toe ben ik altijd via een uitzendbureau ergens ingerold en heb ik onder mijn niveau gewerkt. Ik heb rechten gestudeerd en ik heb op mbo niveau gewerkt, puur omdat ik een 'gewoon' sollicitatiegesprek niet aankan. Vreselijk! Herkent iemand met socale angst dit en hoe gaan jullie ermee om?Alvast bedankt voor de reacties!
woensdag 19 maart 2008 om 19:26
Bah, wat vervelend voor je! Als het je niet lukt om van die angst af te komen, zul je ermee moeten leven...
Heb je er ook last van met telefoneren? Zo niet, dan zou je voor het gesprek kunnen opbellen om het uit te leggen, en bijvoorbeeld te vragen of je het eerste gesprek met 1 persoon mag voeren.
Kun je andere dingen verzinnen die het gesprek voor jou makkelijker zouden maken? Ik heb wel eens gelezen dat je een ontzettend knellende bh aan moet doen, met van die beugels die in je oksels prikken, dan word je zo afgeleid door de pijn dat je geen tijd meer hebt voor je angst. Maar of dat helpt...
Heb je er ook last van met telefoneren? Zo niet, dan zou je voor het gesprek kunnen opbellen om het uit te leggen, en bijvoorbeeld te vragen of je het eerste gesprek met 1 persoon mag voeren.
Kun je andere dingen verzinnen die het gesprek voor jou makkelijker zouden maken? Ik heb wel eens gelezen dat je een ontzettend knellende bh aan moet doen, met van die beugels die in je oksels prikken, dan word je zo afgeleid door de pijn dat je geen tijd meer hebt voor je angst. Maar of dat helpt...
woensdag 19 maart 2008 om 21:22
@alinevere en Upsy, ik vraag me af op welk type functie jullie solliciteren. Daarnaast ben ik benieuwd hoe jullie sociale vaardigheden zijn in relatie tot collega's.
Misschien is het aardig om het solliciteren eens vanuit het perspectief van de interviewer te bekijken. In een sollicitatiegesprek probeer ik een beeld te krijgen van de sollicitant. Ik wil namelijk graag kunnen voorspellen hoe hij of zij binnen ons bedrijf zou functioneren. Daarom leg ik praktijksituaties voor en vraag ik hoe de sollicitant in zo'n geval zou handelen. Ik wil ook graag weten of de sollicitant open staat voor kritiek. Daarom vraag ik wat zijn sterke punten en zijn verbeterpunten zijn. Als iemand die niet kan noemen dan verwacht ik dat hij niet open zal staan voor aanwijzigingen of kritiek. Dat kan problemen geven bij het aansturen. Tot slot wil ik kunnen voorspellen hoe iemands werkhouding zal zijn. Daarom let ik op of de sollicitant op tijd was voor het gesprek, of hij netjes gekleed gaat, of het sollicitatieformulier goed is ingevuld en of hij de moeite heeft genomen om bijvoorbeeld onze website te bekijken.
Ik realiseer mij heel goed dat sollicitatiegesprekken een beperkte waarde hebben. Het zijn momentopnamen die niet altijd een goed beeld geven van de sollicitant. Daarom leg ik de informatie uit het gesprek naast het CV, de diploma's en getuigschriften en eventueel assessment-rapporten. Al die informatie bij elkaar bepaalt het beeld dat ik van een sollicitant heb en dat beeld bepaalt de uitkomst van de procedure.
Bedenk wel: bijna alle sollicitanten zijn zenuwachtig. En het komt regelmatig voor dat een sollicitant geen antwoord heeft op een bepaalde vraag. Dat is voor mij nog nooit aanleiding geweest om iemand af te wijzen. In tegendeel: door zenuwachtig te zijn bewijs je voor mij dat je iets te verliezen hebt bij het gesprek en dat je gemotiveerd bent voor de baan.
Misschien is het aardig om het solliciteren eens vanuit het perspectief van de interviewer te bekijken. In een sollicitatiegesprek probeer ik een beeld te krijgen van de sollicitant. Ik wil namelijk graag kunnen voorspellen hoe hij of zij binnen ons bedrijf zou functioneren. Daarom leg ik praktijksituaties voor en vraag ik hoe de sollicitant in zo'n geval zou handelen. Ik wil ook graag weten of de sollicitant open staat voor kritiek. Daarom vraag ik wat zijn sterke punten en zijn verbeterpunten zijn. Als iemand die niet kan noemen dan verwacht ik dat hij niet open zal staan voor aanwijzigingen of kritiek. Dat kan problemen geven bij het aansturen. Tot slot wil ik kunnen voorspellen hoe iemands werkhouding zal zijn. Daarom let ik op of de sollicitant op tijd was voor het gesprek, of hij netjes gekleed gaat, of het sollicitatieformulier goed is ingevuld en of hij de moeite heeft genomen om bijvoorbeeld onze website te bekijken.
Ik realiseer mij heel goed dat sollicitatiegesprekken een beperkte waarde hebben. Het zijn momentopnamen die niet altijd een goed beeld geven van de sollicitant. Daarom leg ik de informatie uit het gesprek naast het CV, de diploma's en getuigschriften en eventueel assessment-rapporten. Al die informatie bij elkaar bepaalt het beeld dat ik van een sollicitant heb en dat beeld bepaalt de uitkomst van de procedure.
Bedenk wel: bijna alle sollicitanten zijn zenuwachtig. En het komt regelmatig voor dat een sollicitant geen antwoord heeft op een bepaalde vraag. Dat is voor mij nog nooit aanleiding geweest om iemand af te wijzen. In tegendeel: door zenuwachtig te zijn bewijs je voor mij dat je iets te verliezen hebt bij het gesprek en dat je gemotiveerd bent voor de baan.
zaterdag 22 maart 2008 om 12:45
wuiles, ik solliciteer op allerlei functies, ik heb ook ervaring in verschillende vakgebieden, verder ga ik er liever niet op in, in verband met de privacy.
Met mijn sociale vaardigheden met collega's is naar mijn idee niks mis. Ik word een gezellige meid gevonden. Het is meer in mijn eerste contacten met mensen. Ik ben een zogenaamde kat uit de boom kijker! Het is daarom inderdaad goed dat er in een sollicitatie procedure naar mijn totaalplaatje gekeken wordt omdat ik in gesprekken niet altijd goed uit de verf kom.
Met mijn sociale vaardigheden met collega's is naar mijn idee niks mis. Ik word een gezellige meid gevonden. Het is meer in mijn eerste contacten met mensen. Ik ben een zogenaamde kat uit de boom kijker! Het is daarom inderdaad goed dat er in een sollicitatie procedure naar mijn totaalplaatje gekeken wordt omdat ik in gesprekken niet altijd goed uit de verf kom.
