Psyche
alle pijlers
sociale angst en solliciteren
maandag 17 maart 2008 om 12:50
Hallo,
Zoals de titel al zegt ben ik op het moment aan het solliciteren (zit nu in de ww). Ik heb alleen al jaren last van sociale angst, die nu weer in alle hevigheid de kop opsteekt. Ik ben al diverse malen in therapie geweest en heb mind tuning (Frijters) gedaan. En hoewel ik daar best wel sterker van ben geworden, ebt dat gevoel na een tijdje toch weer weg. Daarbij komt dat ik in mijn vorige baan best wel mezelf kon zijn, waardoor ik min of meer was vergeten hoe slecht ik ben in het leggen van nieuwe contacten, voor mezelf op te komen etc. Maar nu ik weer 'aan de baan moet' zie ik zo op tegen het bellen met uitzendbureau's, kennismakingsgesprekken (helemaal met meer dan 1 persoon....aargh) en laat staan echte sollicitatiegesprekken. Pff, het zweet breekt me nu al uit. En ik hoor vaak om me heen dat iedereen een hekel heeft aan sollicteren en er zooo slecht in zijn. En vervolgens hebben ze binnen no time een baan. En in mijn geval ligt het toch even iets anders voor mijn gevoel
. Ik ben echt heel slecht in solliciteren! Ik weet niet eens meer wat er uit mijn mond komt, ik kan niet meer motiveren waarom ik de baan wil, ik stotter, tril en word knalrood. Het is echt om te janken. Tot nu toe ben ik altijd via een uitzendbureau ergens ingerold en heb ik onder mijn niveau gewerkt. Ik heb rechten gestudeerd en ik heb op mbo niveau gewerkt, puur omdat ik een 'gewoon' sollicitatiegesprek niet aankan. Vreselijk! Herkent iemand met socale angst dit en hoe gaan jullie ermee om?
Alvast bedankt voor de reacties!
Zoals de titel al zegt ben ik op het moment aan het solliciteren (zit nu in de ww). Ik heb alleen al jaren last van sociale angst, die nu weer in alle hevigheid de kop opsteekt. Ik ben al diverse malen in therapie geweest en heb mind tuning (Frijters) gedaan. En hoewel ik daar best wel sterker van ben geworden, ebt dat gevoel na een tijdje toch weer weg. Daarbij komt dat ik in mijn vorige baan best wel mezelf kon zijn, waardoor ik min of meer was vergeten hoe slecht ik ben in het leggen van nieuwe contacten, voor mezelf op te komen etc. Maar nu ik weer 'aan de baan moet' zie ik zo op tegen het bellen met uitzendbureau's, kennismakingsgesprekken (helemaal met meer dan 1 persoon....aargh) en laat staan echte sollicitatiegesprekken. Pff, het zweet breekt me nu al uit. En ik hoor vaak om me heen dat iedereen een hekel heeft aan sollicteren en er zooo slecht in zijn. En vervolgens hebben ze binnen no time een baan. En in mijn geval ligt het toch even iets anders voor mijn gevoel
. Ik ben echt heel slecht in solliciteren! Ik weet niet eens meer wat er uit mijn mond komt, ik kan niet meer motiveren waarom ik de baan wil, ik stotter, tril en word knalrood. Het is echt om te janken. Tot nu toe ben ik altijd via een uitzendbureau ergens ingerold en heb ik onder mijn niveau gewerkt. Ik heb rechten gestudeerd en ik heb op mbo niveau gewerkt, puur omdat ik een 'gewoon' sollicitatiegesprek niet aankan. Vreselijk! Herkent iemand met socale angst dit en hoe gaan jullie ermee om?Alvast bedankt voor de reacties!
maandag 17 maart 2008 om 13:00
Ik heb ook een hekel aan solliciteren, maar heb er gelukkig minder moeite mee dan jij. Ik kan je een paar tips geven om het leed wat te verzachten:
- Zeg direct aan het begin van het gesprek dat je erg veel moeite hebt met solliciteren en dat je vreselijk zenuwachtig bent. Als het goed is, haalt dat voor jezelf de druk wat van het gesprek. Bovendien is hun reactie meteen een goede graadmeter of je bij dat bedrijf jezelf kunt zijn of niet.
- Zie het sollicitatiegesprek niet alleen als een kans om jezelf te presenteren, jij zit daar ook om te kijken of het bedrijf en de functie wel bij jou passen!
- Probeer te solliciteren bij een bedrijf waar jij je prettig bij voelt. Wat vind ik belangrijk aan de bedrijfscultuur. Ik kan mij goed voorstellen dat bijv. het werken bij een informe organisatie als een gemeente beter bij jou zou passen dan het werken bij een zeer commercieel en zakelijk advocatenkantoor. En misschien kun je op MBO-niveau aan de slag bij een bedrijf waar je op termijn door kunt groeien naar WO-niveau?
- Meld je aan bij bureaus. Dat is vaak toch net iets minder eng als het echte sollicitatiegesprek. En als jij hen uitlegt dat je moeite hebt met solliciteren, dan kunnen zij de klant daar vooraf al over informeren als je ergens op gesprek kunt.
- Zeg direct aan het begin van het gesprek dat je erg veel moeite hebt met solliciteren en dat je vreselijk zenuwachtig bent. Als het goed is, haalt dat voor jezelf de druk wat van het gesprek. Bovendien is hun reactie meteen een goede graadmeter of je bij dat bedrijf jezelf kunt zijn of niet.
- Zie het sollicitatiegesprek niet alleen als een kans om jezelf te presenteren, jij zit daar ook om te kijken of het bedrijf en de functie wel bij jou passen!
- Probeer te solliciteren bij een bedrijf waar jij je prettig bij voelt. Wat vind ik belangrijk aan de bedrijfscultuur. Ik kan mij goed voorstellen dat bijv. het werken bij een informe organisatie als een gemeente beter bij jou zou passen dan het werken bij een zeer commercieel en zakelijk advocatenkantoor. En misschien kun je op MBO-niveau aan de slag bij een bedrijf waar je op termijn door kunt groeien naar WO-niveau?
- Meld je aan bij bureaus. Dat is vaak toch net iets minder eng als het echte sollicitatiegesprek. En als jij hen uitlegt dat je moeite hebt met solliciteren, dan kunnen zij de klant daar vooraf al over informeren als je ergens op gesprek kunt.
maandag 17 maart 2008 om 13:12
Neem eens contact op met het CWI of UWV.
Misschien kunnen ze je daar begeleiden en kun je een sollicitatietraining volgen.
Dat heb ik ook gedaan en heeft mij wel geholpen. Ik zat in de WAO en de stap om weer te gaan werken en solliciteren was groot. Tijdens die training ging het mij vooral om het ervaringen uitwisselen en je verhaal kwijt kunnen en minder om het leren schrijven van brieven e.d.
Misschien kunnen ze je daar begeleiden en kun je een sollicitatietraining volgen.
Dat heb ik ook gedaan en heeft mij wel geholpen. Ik zat in de WAO en de stap om weer te gaan werken en solliciteren was groot. Tijdens die training ging het mij vooral om het ervaringen uitwisselen en je verhaal kwijt kunnen en minder om het leren schrijven van brieven e.d.
maandag 17 maart 2008 om 13:16
Dank je wel voor je reactie nummerzoveel! Ik heb wel eens geprobeerd om aan het begin van een gesprek te zeggen dat ik ontzettend zenuwachtig ben, maar het maakte me niet kalmer. Ik kreeg de reactie 'doe maar rustig aan'. Tja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan in mijn geval.
Ik heb inderdaad ook alleen bij de overheid gewerkt. Dat past beter bij me, maar zelfs daar zijn de sollicitatiegesprekken voor juridische banen behoorlijk formeel. Ik hoop dat ik word uitgenodigd voor een baan op mbo (of hbo) niveau, maar dan zijn ze weer bang dat je te hoog bent opgeleid.
Moeilijk! Bureaus zijn wel minder eng, maar ik heb zo'n hekel aan dat commerciele gedoe. Ik vind ze vaak zo uit de hoogte doen. Dat staat me enorm tegen.
Ik solliciteer op dit moment op administratieve banen, hopelijk komt daar wat uitrollen. Ik zit er zelfs over te denken om mijn rechtenstudie uit mijn cv te laten, want het zit me alleen maar in de weg!
Ik heb inderdaad ook alleen bij de overheid gewerkt. Dat past beter bij me, maar zelfs daar zijn de sollicitatiegesprekken voor juridische banen behoorlijk formeel. Ik hoop dat ik word uitgenodigd voor een baan op mbo (of hbo) niveau, maar dan zijn ze weer bang dat je te hoog bent opgeleid.
Moeilijk! Bureaus zijn wel minder eng, maar ik heb zo'n hekel aan dat commerciele gedoe. Ik vind ze vaak zo uit de hoogte doen. Dat staat me enorm tegen.
Ik solliciteer op dit moment op administratieve banen, hopelijk komt daar wat uitrollen. Ik zit er zelfs over te denken om mijn rechtenstudie uit mijn cv te laten, want het zit me alleen maar in de weg!
maandag 17 maart 2008 om 13:46
Solliciteren moet je toch, waarom dan niet meteen voor een baan die je echt leuk vindt (en eventueel zelfs gelijk op jouw niveau)? Het kan inderdaad zijn dat het gesprek formeler is, maar dat hoeft niet perse. Gemeenten vragen juristen voor verschillende afdelingen en ik kan me voorstellen dat een jurist op een P&O-afdeling (rechtspositie juriste) mogelijk een heel ander gesprek zal hebben dan een jurist op de afdeling ruimtelijke ontwikkeling.
maandag 17 maart 2008 om 13:50
Beste Upsy,
Ik ken je probleem wel een beetje, alleen heb ik geen sociale angst, maar paniekaanvallen. Ik ben nu ook niet op zoek naar een baan. Tot nu toe ben ik altijd via via ergens binnen gekomen. Ik kan juist best makkelijk met iemand een praatje maken en zo ben ik dat gaan opvoeren tot ik een baan had. Dat vind ik een stuk makkelijker omdat ik dan al iemand een beetje ken en zo de kans op een paniekaanval al erg verkleind heb. Misschien kun je hier iets mee, misschien ken je iemand die werkt bij een uitzendbureau of een detacheringsbureau en die jou daar kan introduceren. Ik kan me voorstellen dat dat je veel rust geeft.
En dan iets anders, ik zag in je berichtje staan dat je bij Frijters bent geweest voor behandeling. Hoe is dat? Het spreekt me namelijk erg aan, maar het is zo duur.
Sterkte
Ik ken je probleem wel een beetje, alleen heb ik geen sociale angst, maar paniekaanvallen. Ik ben nu ook niet op zoek naar een baan. Tot nu toe ben ik altijd via via ergens binnen gekomen. Ik kan juist best makkelijk met iemand een praatje maken en zo ben ik dat gaan opvoeren tot ik een baan had. Dat vind ik een stuk makkelijker omdat ik dan al iemand een beetje ken en zo de kans op een paniekaanval al erg verkleind heb. Misschien kun je hier iets mee, misschien ken je iemand die werkt bij een uitzendbureau of een detacheringsbureau en die jou daar kan introduceren. Ik kan me voorstellen dat dat je veel rust geeft.
En dan iets anders, ik zag in je berichtje staan dat je bij Frijters bent geweest voor behandeling. Hoe is dat? Het spreekt me namelijk erg aan, maar het is zo duur.
Sterkte
maandag 17 maart 2008 om 14:00
Ik vraag mij af of er hier niet iets anders aan de hand is.
Het is, naar mijn idee, heel moeilijk om een baan te vinden op HBO/ WO niveau als je nog geen ervaring hebt opgedaan in die richting en op dat niveau. Dat is gewoon de realiteit!
Mensen die (net) afgestudeerd zijn kunnen tegenwoordig heel moeilijk aan een baan komen op niveau!
Het gevaar is dat je na verschillende afwijzingen aan jezelf gaat twijfelen terwijl dat helemaal niet nodig is! Je gaat jezelf aanpraten dat je aan sociale angst lijdt en vervolgens ben je rijp voor therapie. Volgens mij ligt het niet zozeer aan jezelf maar aan het feit dat het echt moeilijk is om aan een baan te komen op HBO/ WO niveau. Ik spreek uit ervaring.
Ik ben ook aan het solliciteren maar ik heb HBO niveau al opgegeven ondanks mijn HBO opleiding omdat ik alleen maar gefrustreerd raak van de eisen die er in de vacatures staan! Ik kan daar nooit aan voldoen! Ik solliciteer nu op MBO niveau, in de hoop dat ik ooit van MBO niveau kan doorstromen naar HBO niveau. Ik heb ook moeite met solliciteren omdat mijn eigenwaarde door dit alles niet bepaald groter wordt terwijl je dat nou net nodig hebt tijdens het solliciteren!
Ik wil tegen jou zeggen en tegen anderen die hiermee zitten : blijf in jezelf geloven, jij bent uniek met jou eigenschappen en kwaliteiten, zie de zonzijde van jezelf in.
Het is, naar mijn idee, heel moeilijk om een baan te vinden op HBO/ WO niveau als je nog geen ervaring hebt opgedaan in die richting en op dat niveau. Dat is gewoon de realiteit!
Mensen die (net) afgestudeerd zijn kunnen tegenwoordig heel moeilijk aan een baan komen op niveau!
Het gevaar is dat je na verschillende afwijzingen aan jezelf gaat twijfelen terwijl dat helemaal niet nodig is! Je gaat jezelf aanpraten dat je aan sociale angst lijdt en vervolgens ben je rijp voor therapie. Volgens mij ligt het niet zozeer aan jezelf maar aan het feit dat het echt moeilijk is om aan een baan te komen op HBO/ WO niveau. Ik spreek uit ervaring.
Ik ben ook aan het solliciteren maar ik heb HBO niveau al opgegeven ondanks mijn HBO opleiding omdat ik alleen maar gefrustreerd raak van de eisen die er in de vacatures staan! Ik kan daar nooit aan voldoen! Ik solliciteer nu op MBO niveau, in de hoop dat ik ooit van MBO niveau kan doorstromen naar HBO niveau. Ik heb ook moeite met solliciteren omdat mijn eigenwaarde door dit alles niet bepaald groter wordt terwijl je dat nou net nodig hebt tijdens het solliciteren!
Ik wil tegen jou zeggen en tegen anderen die hiermee zitten : blijf in jezelf geloven, jij bent uniek met jou eigenschappen en kwaliteiten, zie de zonzijde van jezelf in.
maandag 17 maart 2008 om 14:17
Hoi klein-kikkertje,
Dat lijkt mij inderdaad een goede methode om zo ergens binnen te komen, ik ken alleen niemand die werkt voor een uitzendbureau of detacheringsbureau. Wat vervelend dat je last hebt van paniekaanvallen. Pieter Frijters is een ontzettend inspirerende man! Hij heeft heel veel handige tips gegeven, maar hij heeft me niet van mijn angst afgeholpen. In dat opzicht is het wel heel duur geweest, maar ik heb er toch geen moment spijt van gehad. Dat komt vooral omdat ik de mind tuning volgde in zo'n fijne groep mensen! Ik heb me zo begrepen en gesteund gevoeld. Alleen het feit al dat je vrijuit kan praten over je angst en dat iedereen dit herkent, is zo fijn. In die zin kan het het dus aanbevelen, maar verwacht niet dat je 'genezen' weer naar buiten stapt, want dat heb ik niet zien gebeuren. Bij mij niet en bij de anderen uit de groep (voor zover ik weet) ook niet.
Dat lijkt mij inderdaad een goede methode om zo ergens binnen te komen, ik ken alleen niemand die werkt voor een uitzendbureau of detacheringsbureau. Wat vervelend dat je last hebt van paniekaanvallen. Pieter Frijters is een ontzettend inspirerende man! Hij heeft heel veel handige tips gegeven, maar hij heeft me niet van mijn angst afgeholpen. In dat opzicht is het wel heel duur geweest, maar ik heb er toch geen moment spijt van gehad. Dat komt vooral omdat ik de mind tuning volgde in zo'n fijne groep mensen! Ik heb me zo begrepen en gesteund gevoeld. Alleen het feit al dat je vrijuit kan praten over je angst en dat iedereen dit herkent, is zo fijn. In die zin kan het het dus aanbevelen, maar verwacht niet dat je 'genezen' weer naar buiten stapt, want dat heb ik niet zien gebeuren. Bij mij niet en bij de anderen uit de groep (voor zover ik weet) ook niet.
maandag 17 maart 2008 om 14:28
Hoi Upsy,
Jammer dat je niemand kent die daar werkt, ook niet via via? En probeer altijd te onthouden dat je daar bent voor jezelf!
En op veel internetsites van uitzendbureau's staan ook vacatures, misschien geeft het je meer zelfvertrouwen als je naar binnen loopt met een bepaalde vacature in je achterhoofd, dat je gericht bent.
Ik heb van Frijters wel het boekje gelezen en daaruit komt toch naar voren dat hij iedereen van zijn of haar angst af kan krijgen. Maar jouw verhaal klinkt een stuk logischer. Ik kan me voorstellen dat het je wel heel erg kan helpen. Ik ben nu andere dingen aan het doen, maar misschien ga ik dat toch maar een keer proberen.
Succes
Jammer dat je niemand kent die daar werkt, ook niet via via? En probeer altijd te onthouden dat je daar bent voor jezelf!
En op veel internetsites van uitzendbureau's staan ook vacatures, misschien geeft het je meer zelfvertrouwen als je naar binnen loopt met een bepaalde vacature in je achterhoofd, dat je gericht bent.
Ik heb van Frijters wel het boekje gelezen en daaruit komt toch naar voren dat hij iedereen van zijn of haar angst af kan krijgen. Maar jouw verhaal klinkt een stuk logischer. Ik kan me voorstellen dat het je wel heel erg kan helpen. Ik ben nu andere dingen aan het doen, maar misschien ga ik dat toch maar een keer proberen.
Succes
maandag 17 maart 2008 om 14:32
Hoi Alinevere,
Dank je wel voor je hart onder de riem! Je hebt zeker gelijk wat betreft de afwijzingen, ik word steeds onzekerder en dat helpt niet echt bij een volgend gesprek! Maar ik denk niet dat sociale angst kan worden aangepraat, dat probleem speelde al tijdens mijn studie, ver voordat ik uberhaupt hoefde te solliciteren. En ik denk dat ik wel een baan had gehad, als ik dit probleem niet had. Ik ben zelfs een keer de avond na een gesprek gebeld door een lid van de sollicitatiecommissie, die zich toch enigszins bezorgd afvroeg wat er in godsnaam aan de hand was. Een goede cv en dan zo'n slecht gesprek. Hij vond het jammer, maar kon me echt niet aannemen voor die baan (bij de rechtbank). En dat was een baan op WO niveau. Ik moet er wel bij zeggen dat mijn eerste baan een vrij goede baan was, dus ik had al een jaar ervaring. Die baan had ik trouwens ook via via dus wat klein-kikkertje zegt klopt wel!
Ik denk inderdaad dat het zonder ervaring wel erg moeilijk is om ergens binnen te komen. Via bureaus (met tijdelijke opdrachten) is vaak de beste methode. Heel veel succes met solliciteren alinevere!
Dank je wel voor je hart onder de riem! Je hebt zeker gelijk wat betreft de afwijzingen, ik word steeds onzekerder en dat helpt niet echt bij een volgend gesprek! Maar ik denk niet dat sociale angst kan worden aangepraat, dat probleem speelde al tijdens mijn studie, ver voordat ik uberhaupt hoefde te solliciteren. En ik denk dat ik wel een baan had gehad, als ik dit probleem niet had. Ik ben zelfs een keer de avond na een gesprek gebeld door een lid van de sollicitatiecommissie, die zich toch enigszins bezorgd afvroeg wat er in godsnaam aan de hand was. Een goede cv en dan zo'n slecht gesprek. Hij vond het jammer, maar kon me echt niet aannemen voor die baan (bij de rechtbank). En dat was een baan op WO niveau. Ik moet er wel bij zeggen dat mijn eerste baan een vrij goede baan was, dus ik had al een jaar ervaring. Die baan had ik trouwens ook via via dus wat klein-kikkertje zegt klopt wel!
Ik denk inderdaad dat het zonder ervaring wel erg moeilijk is om ergens binnen te komen. Via bureaus (met tijdelijke opdrachten) is vaak de beste methode. Heel veel succes met solliciteren alinevere!
maandag 17 maart 2008 om 15:11
Hallo Upsy,
Ik heb ook een sociale fobie, maar, hoe gek het dan ook klinkt, vind ik solliciteren erg leuk. Niet alleen dat, ik heb jarenlang les gegeven en twee keer een lezing gegeven: ik vind solliciteren en voor een publiek spreken een kick. Maar privé ben ik een ramp: ik kan geen gewoon gesprek beginnen en contacten onderhouden al helemaal niet.
Ik weet niet wat voor advies je kan geven. Gewoon weer met iemand praten mischien?
Veel succes met solliciteren. Je kan het wel!
Ik heb ook een sociale fobie, maar, hoe gek het dan ook klinkt, vind ik solliciteren erg leuk. Niet alleen dat, ik heb jarenlang les gegeven en twee keer een lezing gegeven: ik vind solliciteren en voor een publiek spreken een kick. Maar privé ben ik een ramp: ik kan geen gewoon gesprek beginnen en contacten onderhouden al helemaal niet.
Ik weet niet wat voor advies je kan geven. Gewoon weer met iemand praten mischien?
Veel succes met solliciteren. Je kan het wel!
maandag 17 maart 2008 om 15:48
Zoals je al eerder zei volgens mij houd niemand van soliciteren. Bij mij helpt het erg een gesprek tot in de puntjes voor te bereiden. Na een aantal gesprekken weet je de variatie aan vragen wel en die bereid ik dan altijd voor met de vacature erbij. Soms een paar keer, tegen de tijd dat ik het gesprek heb hoef ik niet meer na te denken over het antwoord en loopt een gesprek een stuk beter.
Ik probeer ook altijd een aantal vragen te bedenken die ik wil weten over de functie/of het bedrijf. Een hoop bedrijven verwachten helemaal geen vragen en zo kom je ook weer stuk sterker over. En gaat het gesprek ook van jou uit.
Ik vind de tip van nummerzoveel erg goed, ik heb over de jaren heen veel mensen aangenomen en als iemand eerlijk zegt dat hij/zij zenuwachtig is hou je daar wel rekening mee. Als je het verborgen houd weet de persoond die jou interviewt niet of je echt zo bent of het een momentopname is.
Ik probeer ook altijd een aantal vragen te bedenken die ik wil weten over de functie/of het bedrijf. Een hoop bedrijven verwachten helemaal geen vragen en zo kom je ook weer stuk sterker over. En gaat het gesprek ook van jou uit.
Ik vind de tip van nummerzoveel erg goed, ik heb over de jaren heen veel mensen aangenomen en als iemand eerlijk zegt dat hij/zij zenuwachtig is hou je daar wel rekening mee. Als je het verborgen houd weet de persoond die jou interviewt niet of je echt zo bent of het een momentopname is.
maandag 17 maart 2008 om 17:20
Merretje, ik ben altijd zenuwachtig in sollicitatiegesprekken maar ik zeg dat eigelijk nooit. Ik weet eigelijk niet hoe ik er over moet beginnen. Ik kom binnen neem wat te drinken en zeg "ik ben zenuwachtig" ja, en dan? wat verwacht ik dan van mijn gesprekspartners? dat ze mij op mijn gemak gaan stellen? Ik denk dat ik mijzelf er alleen maar mee naar beneden haal.
maandag 17 maart 2008 om 17:38
@elinevere
Ik zeg het wel altijd, wat ik al zei, ik vind het namelijk ook een goede graadmeter mbt het bedrijf en de personen aan de andere kant van de tafel.
Als ik het zeg, dan zeg ik het op een moment dat daar aanleiding toe is. Als ik even loop te hakkelen op een antwoord en 3 x "uh" zeg ofzo. En dan roep ik iets in de trant van "Sorry hoor, maar ik ben ook zo zenuwachtig voor dit gesprek want ik vind het echt een hele leuke baan!" Vervolgens geef ik de anderen de ruimte om daar even op te reageren en daarna beantwoord ik alsnog de desbetreffende vraag.
En nee, ik vind niet dat je jezelf daarmee naar beneden haalt. Ik vind juist dat het aangeeft dat je open en eerlijk bent en dat je beschikt over zelfkennis en daar ook eerlijk over kunt zijn. Bovendien geef je de ander een opening om daarop door te vragen en uit te zoeken of je heel onzeker/verlegen bent of dat het vooral de sollicitatiekriebels zijn.
Ik zeg het wel altijd, wat ik al zei, ik vind het namelijk ook een goede graadmeter mbt het bedrijf en de personen aan de andere kant van de tafel.
Als ik het zeg, dan zeg ik het op een moment dat daar aanleiding toe is. Als ik even loop te hakkelen op een antwoord en 3 x "uh" zeg ofzo. En dan roep ik iets in de trant van "Sorry hoor, maar ik ben ook zo zenuwachtig voor dit gesprek want ik vind het echt een hele leuke baan!" Vervolgens geef ik de anderen de ruimte om daar even op te reageren en daarna beantwoord ik alsnog de desbetreffende vraag.
En nee, ik vind niet dat je jezelf daarmee naar beneden haalt. Ik vind juist dat het aangeeft dat je open en eerlijk bent en dat je beschikt over zelfkennis en daar ook eerlijk over kunt zijn. Bovendien geef je de ander een opening om daarop door te vragen en uit te zoeken of je heel onzeker/verlegen bent of dat het vooral de sollicitatiekriebels zijn.
maandag 17 maart 2008 om 21:01
Hey Upsy,
Ik herken jouw verhaal heel erg. Morgen moet ik voor m'n werk naar een congres en alleen de gedachte al (moet je zeker weer in zo'n groep jezelf voorstellen) bezorgt me zweetplekken. Tijdens een sollicitatie is 't helemaal erg. Vuurrood, trillen met m'n hoofd.... Helemaal als er meer dan 2 mensen in de commissie zitten. Echt hel. Wat mij helpt is dat ik (inhoudelijk) verbaal wel sterk ben, en wel vaak de vragen enzo kan beantwoorden. Ik heb het niet alleen in sollicitatiegesprekken, maar ook gewoon dagelijks op mijn werk bij lastige vragen, lunch, werkoverleggen.... Heb jij dat ook?
Ik herken jouw verhaal heel erg. Morgen moet ik voor m'n werk naar een congres en alleen de gedachte al (moet je zeker weer in zo'n groep jezelf voorstellen) bezorgt me zweetplekken. Tijdens een sollicitatie is 't helemaal erg. Vuurrood, trillen met m'n hoofd.... Helemaal als er meer dan 2 mensen in de commissie zitten. Echt hel. Wat mij helpt is dat ik (inhoudelijk) verbaal wel sterk ben, en wel vaak de vragen enzo kan beantwoorden. Ik heb het niet alleen in sollicitatiegesprekken, maar ook gewoon dagelijks op mijn werk bij lastige vragen, lunch, werkoverleggen.... Heb jij dat ook?
maandag 17 maart 2008 om 21:54
Het helpt inderdaad wel om je heel goed voor te bereiden op alle vragen, maar alleen al het feit dat er twee (of drie) personen tegenover je zitten, maakt me zo zenuwachtig. Het gevoel bekeken en beoordeeld te worden vind ik vreselijk.
Wat jij zegt Konela heb ik ook heel erg gehad. Vooral dat trillen met je hoofd. Ik bestelde nooit soep ergens
Toch heb ik dat al lang niet meer gehad. Ik was er laatst wel bang voor toen ik in een restaurant was en wijn had besteld...niet aan gedacht dat ik dan moest voorproeven (terwijl iedereen naar je kijkt). Vreselijk!! Ik dacht meteen, als ik maar niet ga trillen. Het ging goed...
Gelukkig ging het in mijn laatste baan een stuk beter, hoewel ik een werkoverleg nog steeds heel erg vond. Het verschilt bij mij wel per dag, soms voel ik me sterker dan andere dagen, heel vreemd.
En een voorstelrondje op een congres.....voor mij waarschijnlijk al genoeg reden om niet te gaan. Erg he. Ik hoop voor je dat het meevalt morgen!
Wat jij zegt Konela heb ik ook heel erg gehad. Vooral dat trillen met je hoofd. Ik bestelde nooit soep ergens
Toch heb ik dat al lang niet meer gehad. Ik was er laatst wel bang voor toen ik in een restaurant was en wijn had besteld...niet aan gedacht dat ik dan moest voorproeven (terwijl iedereen naar je kijkt). Vreselijk!! Ik dacht meteen, als ik maar niet ga trillen. Het ging goed...
Gelukkig ging het in mijn laatste baan een stuk beter, hoewel ik een werkoverleg nog steeds heel erg vond. Het verschilt bij mij wel per dag, soms voel ik me sterker dan andere dagen, heel vreemd.
En een voorstelrondje op een congres.....voor mij waarschijnlijk al genoeg reden om niet te gaan. Erg he. Ik hoop voor je dat het meevalt morgen!
maandag 17 maart 2008 om 22:08
Vind het zo zonde dat je niet op je eigen niveau solliciteert.
Hoe is jouw sociale angst op het moment dat je aangenomen wordt en nieuw dat bedrijf binnenstapt? Hoe lang heb je nodig om je veilig te voelen?
Als je die vragen kunt beantwoorden kun je naar buiten komen met je probleem. In het gesprek of zelfs al in de brief vermelden dat je dit probleem hebt, maar dat je desondanks goede referenties kunt overleggen. Veel heb je toch niet te verliezen want tijdens een normaal gesprek kom je niet goed uit de verf.
Maar misschien zegt een werver hier op het topic dat je dit beter niet kunt doen?
Verder: heb je al eens geprobeerd of kalmerende medicatie iets voor je kan doen?
Hoe is jouw sociale angst op het moment dat je aangenomen wordt en nieuw dat bedrijf binnenstapt? Hoe lang heb je nodig om je veilig te voelen?
Als je die vragen kunt beantwoorden kun je naar buiten komen met je probleem. In het gesprek of zelfs al in de brief vermelden dat je dit probleem hebt, maar dat je desondanks goede referenties kunt overleggen. Veel heb je toch niet te verliezen want tijdens een normaal gesprek kom je niet goed uit de verf.
Maar misschien zegt een werver hier op het topic dat je dit beter niet kunt doen?
Verder: heb je al eens geprobeerd of kalmerende medicatie iets voor je kan doen?
maandag 17 maart 2008 om 22:17
Jaaa de soep!!!! Eens in de zoveel weken hebben wij werklunch en dan krijgen en broodjes en soep. ZO stom!!! Dan trilt m'n hoofd zo dat de lepel bijna niet naar mijn hoofd gaat. Nu moet ik er vreselijk om lachen, maar op zo'n moment ga ik door de grond. Herkenbaar dus!!!
Over het solliciteren; hoe zwaarder de functie waar je op solliciteert, hoe zwaarder de selectie... Is bij jou de angst puur gericht op de selectie, of ook daarna op de verantwoordelijkheden die horen bij je functie??? Bij mij speelt dat laatste namelijk ook. Mijn baas heeft mij een aantal uur een andere functie aangeboden (combi zeg maar),maar daar komt bij kijken dat ik veel overleggen voor moet zitten met externe partners. No way! Dus naast de selectie, komt er ook nog de uitvoering van je werk bij kijken. Heb je daar last van....?
Over het solliciteren; hoe zwaarder de functie waar je op solliciteert, hoe zwaarder de selectie... Is bij jou de angst puur gericht op de selectie, of ook daarna op de verantwoordelijkheden die horen bij je functie??? Bij mij speelt dat laatste namelijk ook. Mijn baas heeft mij een aantal uur een andere functie aangeboden (combi zeg maar),maar daar komt bij kijken dat ik veel overleggen voor moet zitten met externe partners. No way! Dus naast de selectie, komt er ook nog de uitvoering van je werk bij kijken. Heb je daar last van....?
dinsdag 18 maart 2008 om 10:43
Sorry, ik ben niet de TO.
Ik ben bang dat ik een black out krijg tijdens het gesprek, als ik een vraag krijg en alle ogen mij verwachtingsvol aan kijken. Ik heb dat een keer gehad en ik wist niks meer te zeggen! Er valt dan zo'n pijnlijke stilte.... nu probeer ik dat op te lossen door er iets over te zeggen. Bijvoorbeeld: "ik weet het even niet meer" en meestal wordt dat wel goed opgelost doordat zij dan een andere vraag gaan stellen bijvoorbeeld. Om zo'n black out te voorkomen bereid ik mijn sollicitatie ook tot in de puntjes voor. Ik schrijf mogelijke vragen en de antwoorden op en lees dat een aantal keer door.
dinsdag 18 maart 2008 om 13:58
Hallo Wuiles,
Ik ben net als alinevere bang dat ik geen antwoord weet op vragen of dat ik iets stoms zeg. Ik kan mezelf ook niet 'aanprijzen' als ze bijvoorbeeld vragen waarom ik vind dat ik geschikt ben voor de baan. Als ik dan antwoord, word ik knalrood en lijkt het net alsof ik niet meen wat ik zeg. Ik schaam me eigenlijk voor mezelf en durf niet te laten zien dat ik het waard ben om te worden aangenomen. Ik kom zo onzeker over dat ik vaak hoor dat ik niet gemotiveerd genoeg ben voor de baan. Terwijl dat helemaal niet zo is. Ik kan mijn motivatie alleen niet overbrengen.
Ik ben net als alinevere bang dat ik geen antwoord weet op vragen of dat ik iets stoms zeg. Ik kan mezelf ook niet 'aanprijzen' als ze bijvoorbeeld vragen waarom ik vind dat ik geschikt ben voor de baan. Als ik dan antwoord, word ik knalrood en lijkt het net alsof ik niet meen wat ik zeg. Ik schaam me eigenlijk voor mezelf en durf niet te laten zien dat ik het waard ben om te worden aangenomen. Ik kom zo onzeker over dat ik vaak hoor dat ik niet gemotiveerd genoeg ben voor de baan. Terwijl dat helemaal niet zo is. Ik kan mijn motivatie alleen niet overbrengen.
woensdag 19 maart 2008 om 15:59
Ik merk trouwens dat het goed werkt om niet zo met die angst bezig te zijn. Ik krijg een angst voor de angst bedacht ik me. Als ik naar een gesprek ga dan ga ik in de trein uitgebreid de krantjes lezen of naar de lammetjes kijken in de wei. Dat helpt echt. Ik kom dan veel meer ontspannen aan dan als ik de hele reis mijzelf aan het voorbereiden ben en aan het bedenken ben wat er allemaal mis kan gaan....
