Psyche
alle pijlers
Soms weet ik het niet
maandag 14 december 2009 om 16:52
Sorry, hier komt een lang verhaal
Ik ben altijd iemand geweest die super verlegen was die het liefste thuis voor de tv of computer zat en die eigenlijk gewoon bang was voor sociale situaties. Ik had weinig tot geen vrienden. Een soort van milde depressie gehad.
Nu ben ik na een korte hbo studie. Dit jaar aan een studie aan de universiteit begonnen. Ik heb hiervoor een tussen jaar gehad waar ik een reis heb gemaakt en heb gewerkt. Nu had ik me dit jaar voor genomen om veel sociale dingen te ondernemen en uit te proberen, omdat ik toch wel wat met die verlegenheid wou doen en ben daar ook vorig jaar voor in therapie geweest.
Ik ben bij een sportvereniging gegaan en heb met de mensen van mijn introgroepje ook al wat dingen ondernomen, ook ben ik op kamers gegaan en heb ik wel aardige huisgenoten.
Ik vind het nu zelfs leuk om uit te gaan en te dansen. Ik heb me ook in tijden niet zo gelukkig gevoeld.
Nu ben ik alleen bang dat alles weer terug komt dat het verrotte gevoel weer boven komt drijven en dat ik me weer eenzaam ga voelen. Met Oud&nieuw heb ik namelijk met niemand wat kunnen afspreken, waardoor ik me (om het zo maar te zeggen) een loser voel. Ook bekruipt me vaak de angst dat alles weer zo wordt als eerst. Ik vind het ook moeilijk om met de vrienden die ik dus in deze stad heb gemaakt over te praten, ook denk ik dat ze me stom zullen vinden als ik vertel dat ik hiervoor eigenlijk depressief ben geweest. Ik begin steeds meer te twijfelen en ik denk dat ik steeds onzekerder wordt. Ook al ben ik ook nog trots op mezelf dat ik denk heb bereikt en gelukkig ben.
Vandaag een uitnodiging gekregen voor een feestje dus ik wou op zich wel gaan. Een vriendin A kon niet en een vriendin B zei dat ze ook wel wou gaan. Dus zij gesmst of een andere vriendin C ook mee wou, die kon ook niet. Oh zei vriendin B ze dan ga ik ook niet. dat snap ik dan niet, we hadden toch ook met zijn 2e kunnen gaan. Nou lekker of ze vind me niet aardig of ze wou alleen met zijn 3e gaan ik weet het niet alleen heb ik nu wel het gevoel dat ze me niet aardig vind. Ach ik lijk soms wel een hopeloze puber, maar ik weet echt niet wat ik hier van moet denken.
Ik weet het dus niet en ben gewoon bang dat ik straks weer weinig vrienden heb of de vrienden die ik nu heb me niet aardig vinden. Ook vraag ik me af hoe andere met deze onzekerheden om gaan en nog tips voor me hebben, want ik kom deze dagen niet meer aan leren toe omdat ik merk dat ik te veel hier bezig mee ga zijn..
Ik ben altijd iemand geweest die super verlegen was die het liefste thuis voor de tv of computer zat en die eigenlijk gewoon bang was voor sociale situaties. Ik had weinig tot geen vrienden. Een soort van milde depressie gehad.
Nu ben ik na een korte hbo studie. Dit jaar aan een studie aan de universiteit begonnen. Ik heb hiervoor een tussen jaar gehad waar ik een reis heb gemaakt en heb gewerkt. Nu had ik me dit jaar voor genomen om veel sociale dingen te ondernemen en uit te proberen, omdat ik toch wel wat met die verlegenheid wou doen en ben daar ook vorig jaar voor in therapie geweest.
Ik ben bij een sportvereniging gegaan en heb met de mensen van mijn introgroepje ook al wat dingen ondernomen, ook ben ik op kamers gegaan en heb ik wel aardige huisgenoten.
Ik vind het nu zelfs leuk om uit te gaan en te dansen. Ik heb me ook in tijden niet zo gelukkig gevoeld.
Nu ben ik alleen bang dat alles weer terug komt dat het verrotte gevoel weer boven komt drijven en dat ik me weer eenzaam ga voelen. Met Oud&nieuw heb ik namelijk met niemand wat kunnen afspreken, waardoor ik me (om het zo maar te zeggen) een loser voel. Ook bekruipt me vaak de angst dat alles weer zo wordt als eerst. Ik vind het ook moeilijk om met de vrienden die ik dus in deze stad heb gemaakt over te praten, ook denk ik dat ze me stom zullen vinden als ik vertel dat ik hiervoor eigenlijk depressief ben geweest. Ik begin steeds meer te twijfelen en ik denk dat ik steeds onzekerder wordt. Ook al ben ik ook nog trots op mezelf dat ik denk heb bereikt en gelukkig ben.
Vandaag een uitnodiging gekregen voor een feestje dus ik wou op zich wel gaan. Een vriendin A kon niet en een vriendin B zei dat ze ook wel wou gaan. Dus zij gesmst of een andere vriendin C ook mee wou, die kon ook niet. Oh zei vriendin B ze dan ga ik ook niet. dat snap ik dan niet, we hadden toch ook met zijn 2e kunnen gaan. Nou lekker of ze vind me niet aardig of ze wou alleen met zijn 3e gaan ik weet het niet alleen heb ik nu wel het gevoel dat ze me niet aardig vind. Ach ik lijk soms wel een hopeloze puber, maar ik weet echt niet wat ik hier van moet denken.
Ik weet het dus niet en ben gewoon bang dat ik straks weer weinig vrienden heb of de vrienden die ik nu heb me niet aardig vinden. Ook vraag ik me af hoe andere met deze onzekerheden om gaan en nog tips voor me hebben, want ik kom deze dagen niet meer aan leren toe omdat ik merk dat ik te veel hier bezig mee ga zijn..
maandag 14 december 2009 om 17:36
Volgens mij ben jij heel erg goed bezig!!
Je bent op van alles en nog wat gegaan om mensen te leren kennen, je studie opgepakt. Knap hoor!
Ik heb niet echt een tip, probeer alleen niet voor anderen dingen in te gaan vullen, daar ga je je niet beter van voelen.
Misschien dat er iemand anders met je mee kan naar het feest? Of alleen gaan, ik neem aan dat je degene kent waarvan het feest is?
Je bent op van alles en nog wat gegaan om mensen te leren kennen, je studie opgepakt. Knap hoor!
Ik heb niet echt een tip, probeer alleen niet voor anderen dingen in te gaan vullen, daar ga je je niet beter van voelen.
Misschien dat er iemand anders met je mee kan naar het feest? Of alleen gaan, ik neem aan dat je degene kent waarvan het feest is?
maandag 14 december 2009 om 17:39
vriendschappen worden juist sterker en hechter als je wel openhartig bent over je gevoelens en met hen deelt wat je denkt, vindt en voelt. juist ontboezemingen zorgen voor een gevoel van intimiteit in een vriendschap. er is echt niks om je voor te schamen hoor.
voor de rest ben je gewoon nog onzeker, zoals veel (voormalig) verlegen mensen. hoe meer positieve ervaringen je opdoet, hoe meer dat naar de achtergrond gaat verdwijnen.
voor de rest ben je gewoon nog onzeker, zoals veel (voormalig) verlegen mensen. hoe meer positieve ervaringen je opdoet, hoe meer dat naar de achtergrond gaat verdwijnen.
maandag 14 december 2009 om 17:39
Het klinkt alsof je iemand bent die erg haar hart legt in de dingen die ze doet. Dus, als het leuk gaat, geniet je hier heel erg van, maar als het minder gaat, voel je je hier blue over. En in deze laatste periodes werkt je onzekerheid tegen je.
Een paar tips:
- Relativeer je onzekerheid, merk het op wanneer je gedachtes negatief afdwalen en schudt ze van je af. Behandel jezelf op die momenten als je eigen beste vriendin.
- Blijf vooral de dingen doen die je leuk vindt en waar je gelukkig van wordt. Zo kom je vanzelf mensen tegen waar je energie van krijgt. Soms duurt het even, maar er is absoluut geen reden om aan jezelf te twijfelen. Blijf dicht bij jezelf, dan komt dat vanzelf, en al doende groeit je zelfvertrouwen.
Een paar tips:
- Relativeer je onzekerheid, merk het op wanneer je gedachtes negatief afdwalen en schudt ze van je af. Behandel jezelf op die momenten als je eigen beste vriendin.
- Blijf vooral de dingen doen die je leuk vindt en waar je gelukkig van wordt. Zo kom je vanzelf mensen tegen waar je energie van krijgt. Soms duurt het even, maar er is absoluut geen reden om aan jezelf te twijfelen. Blijf dicht bij jezelf, dan komt dat vanzelf, en al doende groeit je zelfvertrouwen.
maandag 14 december 2009 om 18:00
Bedankt voor de reacties hier heb ik wat aan
Van dat feest ben ik nog niet echt uit, ik wil wel gaan en vooral ook omdat ik nu erg gericht ben op nieuwe mensen ontmoeten en leuke dingen doen en mezelf uitdagen enz.. Degene waarvan het feest is ken ik.. maar niet goed. Misschien had ik op het moment zelf moeten zeggen dat ik vond dat vriendin B deed of ze alleen wou gaan als vriendin C ook ging enz. Maar op dat moment zelf schrok ik en begon ik erg te twijfelen aan mezelf en me eigen leukheid, de volgende keer zeg ik het wel of probeer het te zeggen.
quote:okapi85 schreef op 14 december 2009 @ 17:39:
Het klinkt alsof je iemand bent die erg haar hart legt in de dingen die ze doet. Dus, als het leuk gaat, geniet je hier heel erg van, maar als het minder gaat, voel je je hier blue over. En in deze laatste periodes werkt je onzekerheid tegen je.
Ik denk dat dit ook wel klopt. Nu is het al ongeveer een week aan de gang dat ik me wat minder voel en super onzeker waardoor ik dus bang ben dat ik weer terug val. Terwijl ik nu eigenlijk nog steeds trots kan zijn op wat ik bereikt zou hebben, maar dan kijk ik naar andere en dan denk ik, 'ja die hebben dat hen hele leven al en jij nog maar een half jaartje'
Ach ik hoop dat er weer snel een goede periode aankomt.
Van dat feest ben ik nog niet echt uit, ik wil wel gaan en vooral ook omdat ik nu erg gericht ben op nieuwe mensen ontmoeten en leuke dingen doen en mezelf uitdagen enz.. Degene waarvan het feest is ken ik.. maar niet goed. Misschien had ik op het moment zelf moeten zeggen dat ik vond dat vriendin B deed of ze alleen wou gaan als vriendin C ook ging enz. Maar op dat moment zelf schrok ik en begon ik erg te twijfelen aan mezelf en me eigen leukheid, de volgende keer zeg ik het wel of probeer het te zeggen.
quote:okapi85 schreef op 14 december 2009 @ 17:39:
Het klinkt alsof je iemand bent die erg haar hart legt in de dingen die ze doet. Dus, als het leuk gaat, geniet je hier heel erg van, maar als het minder gaat, voel je je hier blue over. En in deze laatste periodes werkt je onzekerheid tegen je.
Ik denk dat dit ook wel klopt. Nu is het al ongeveer een week aan de gang dat ik me wat minder voel en super onzeker waardoor ik dus bang ben dat ik weer terug val. Terwijl ik nu eigenlijk nog steeds trots kan zijn op wat ik bereikt zou hebben, maar dan kijk ik naar andere en dan denk ik, 'ja die hebben dat hen hele leven al en jij nog maar een half jaartje'
Ach ik hoop dat er weer snel een goede periode aankomt.
maandag 14 december 2009 om 18:22
In mijn ervaring leer je trouwens meer nieuwe mensen kennen als je ergens alleen op afstapt, dan wanneer je samen met iemand gaat. Wees gewoon belangstellend, en dan komt het wel goed 
Voor wat betreft je depressieve gevoelens: het slechte nieuws: deze zijn vaak hardnekkig en zullen de komende jaren zeker af en toe van zich laten horen. het goede nieuws is dat jij hier zelf steeds beter mee om leert gaan. Je leert de gevoelens herkennen, zonder dat eraan toe hoeft te geven. Je leert het een plek te geven en het te relativeren. En, uiteindelijk maakt het je een sterker persoon, die tegen een stootje kan.
Voor wat betreft je depressieve gevoelens: het slechte nieuws: deze zijn vaak hardnekkig en zullen de komende jaren zeker af en toe van zich laten horen. het goede nieuws is dat jij hier zelf steeds beter mee om leert gaan. Je leert de gevoelens herkennen, zonder dat eraan toe hoeft te geven. Je leert het een plek te geven en het te relativeren. En, uiteindelijk maakt het je een sterker persoon, die tegen een stootje kan.
maandag 14 december 2009 om 20:18
Ach.. Ik heb ze net gevraagd of ze donderdag wat willen doen, ik dacht niet geschoten is altijd mis ook al weet ik van 2 dat ze dan toch wat te doen hebben.
Dat feest is pas na de vakantie dus ik heb nog wel even tijd om te denken of ik er toch heen ga..
Die gevoelens probeer ik wel te negeren alleen kan ik er niet echt tegen soms, dan zie ik alles als negatief tegen mij en dan brokkelt het zelfvertrouwen langzaam af doe ik de hele dag bijna niks enz.. waar ik nu dus ook een beetje mee bezig ben.
pfff ik hoop dat die gevoelens snel ophouden.
Dat feest is pas na de vakantie dus ik heb nog wel even tijd om te denken of ik er toch heen ga..
Die gevoelens probeer ik wel te negeren alleen kan ik er niet echt tegen soms, dan zie ik alles als negatief tegen mij en dan brokkelt het zelfvertrouwen langzaam af doe ik de hele dag bijna niks enz.. waar ik nu dus ook een beetje mee bezig ben.
pfff ik hoop dat die gevoelens snel ophouden.
maandag 14 december 2009 om 21:04
Hoi meid
Ik herken mezelf in je verhaal. Ik ben ook verlegen (geweest) en merk ook dat ik heel snel dingen in vul. Dus als iemand bijvoorbeeld een afspraak af zegt: hm, ze vindt me vast niet aardig of leuk genoeg. Als iemand niet met me praat: hm, hij of zij vindt me vast saai etc.
Maar als ik dat zo lees bij jou, jij bent op dit moment ook aan het invullen, denk ik: ze denkt wel meteen het meest negatieve ervan. Misschien is er wel een hele andere reden dat die vriendin niet mee gaat naar dat feest, stond ze er niet echt bij stil ofzo.
Ik denk dan ook dat het belangrijk is dat je leert om van een afstandje naar jezelf te kijken. En dat je leert herkennen bij jezelf dat je vaak ervan uitgaat dat mensen iets negatiefs van jou denken of je niet leuk genoeg vinden. En als je je daar bewust van wordt, kun je dat ook leren relativeren. Wat bij mij dan wel helpt is om te bedenken wat je in zo'n geval tegen je beste vriendin zou zeggen (zag dat ook al hier bij een van de reacties). In dat geval van het feest zou je waarschijnlijk tegen je vriendin zeggen dat ze er niet meteen van moet uitgaan dat het iets met haar te maken heeft dat die ene vriendin ook niet meer gaat. In dat geval kun je zoiets vaak van een afstandje bekijken en dus ook meer relativeren.
Dus probeer het van een afstandje te bekijken, te relativeren, lief te zijn voor jezelf en niet zo streng (net zoals je dat zou zijn voor je beste vriendin) en probeer het los te laten (ja, dat is moeilijk, ik weet het).
Misschien heb je er iets aan? Ik worstel er zelf ook nog mee.
Ik vind het trouwens echt heel knap van je dat je zo al die uitdagingen aangaat! Ik weet hoe eng en spannend dat is en daarom vind ik echt dat je dat super doet! Je mag daar zelf ook echt bij stil staan. Dat jij het toch maar even allemaal aandurft en gewoon doet!! Super!
Ik herken mezelf in je verhaal. Ik ben ook verlegen (geweest) en merk ook dat ik heel snel dingen in vul. Dus als iemand bijvoorbeeld een afspraak af zegt: hm, ze vindt me vast niet aardig of leuk genoeg. Als iemand niet met me praat: hm, hij of zij vindt me vast saai etc.
Maar als ik dat zo lees bij jou, jij bent op dit moment ook aan het invullen, denk ik: ze denkt wel meteen het meest negatieve ervan. Misschien is er wel een hele andere reden dat die vriendin niet mee gaat naar dat feest, stond ze er niet echt bij stil ofzo.
Ik denk dan ook dat het belangrijk is dat je leert om van een afstandje naar jezelf te kijken. En dat je leert herkennen bij jezelf dat je vaak ervan uitgaat dat mensen iets negatiefs van jou denken of je niet leuk genoeg vinden. En als je je daar bewust van wordt, kun je dat ook leren relativeren. Wat bij mij dan wel helpt is om te bedenken wat je in zo'n geval tegen je beste vriendin zou zeggen (zag dat ook al hier bij een van de reacties). In dat geval van het feest zou je waarschijnlijk tegen je vriendin zeggen dat ze er niet meteen van moet uitgaan dat het iets met haar te maken heeft dat die ene vriendin ook niet meer gaat. In dat geval kun je zoiets vaak van een afstandje bekijken en dus ook meer relativeren.
Dus probeer het van een afstandje te bekijken, te relativeren, lief te zijn voor jezelf en niet zo streng (net zoals je dat zou zijn voor je beste vriendin) en probeer het los te laten (ja, dat is moeilijk, ik weet het).
Misschien heb je er iets aan? Ik worstel er zelf ook nog mee.
Ik vind het trouwens echt heel knap van je dat je zo al die uitdagingen aangaat! Ik weet hoe eng en spannend dat is en daarom vind ik echt dat je dat super doet! Je mag daar zelf ook echt bij stil staan. Dat jij het toch maar even allemaal aandurft en gewoon doet!! Super!
maandag 14 december 2009 om 22:31
Bedankt voor je reactie,
tja ik probeer lief te zijn voor mezelf. maar ik word soms toch weer chagrijnig soms.
Het moet vast groeien en ik hoop dat ik er over een jaar of wat eindelijk echt vanaf komt.
Ookal sta ik nu ook wel te kijken van mezelf als ik denk aan een jaar geleden waar nog heel anders reageerde en hele andere dingen leuk vond. Ik vind mezelf echt veranderd misschien wel meer mezelf geworden. Wel raar. Maar ik heb wel het gevoel dat ik een ander persoon ben geworden of in een andere fase van me leven ben gekomen en daardoor moet ik mezelf misschien ook wat beter of meer leren kennen..
tja ik probeer lief te zijn voor mezelf. maar ik word soms toch weer chagrijnig soms.
Het moet vast groeien en ik hoop dat ik er over een jaar of wat eindelijk echt vanaf komt.
Ookal sta ik nu ook wel te kijken van mezelf als ik denk aan een jaar geleden waar nog heel anders reageerde en hele andere dingen leuk vond. Ik vind mezelf echt veranderd misschien wel meer mezelf geworden. Wel raar. Maar ik heb wel het gevoel dat ik een ander persoon ben geworden of in een andere fase van me leven ben gekomen en daardoor moet ik mezelf misschien ook wat beter of meer leren kennen..
maandag 14 december 2009 om 23:25
Hier ga je nooit helemaal vanaf komen hoor, van die onzekere gevoelens. elke keer dat je in een nieuwe situatie komt (nieuwe baan, nieuwe vriendengroep) ga je weer die onzekerheid voelen. alleen zul je er beter mee om leren gaan en er minder door van slag raken.
en het wegstoppen van die gevoelens heeft ook geen zin, dan worden ze juist erger. ze zijn er nu eenmaal en dus kun je ze maar beter gewoon voelen, maar bedenk je daarbij dat de gedachten niet waar zijn.
en het wegstoppen van die gevoelens heeft ook geen zin, dan worden ze juist erger. ze zijn er nu eenmaal en dus kun je ze maar beter gewoon voelen, maar bedenk je daarbij dat de gedachten niet waar zijn.
dinsdag 15 december 2009 om 12:11
ik probeer het wel toe te laten, maar te gelijkertijd vind ik het ook eng. Die gevoelens en ben ik bang dat ik me heel lang zo ga voelen. Misschien ben ik ook wel toe aan vakantie en moet ik gewoon even 2 weken uitrusten bij me ouders.
Misschien moet ik wel andere vriendinnen zoeken deze vriendinnen hebben allemaal een serieuze relatie, terwijl ik die niet heb misschien willen ze ook daarom wat minder vaak mee uit en hebben andere dingen te doen. Daarom ben ik ook hard opzoek naar mensen hier in de buurt die ook geen relatie hebben..
Misschien moet ik wel andere vriendinnen zoeken deze vriendinnen hebben allemaal een serieuze relatie, terwijl ik die niet heb misschien willen ze ook daarom wat minder vaak mee uit en hebben andere dingen te doen. Daarom ben ik ook hard opzoek naar mensen hier in de buurt die ook geen relatie hebben..
dinsdag 15 december 2009 om 21:11
WAUW! ik vind het echt onwijs knap van je hoe jij je leven zo'n positieve wending hebt gegeven. Ik wou dat ik over net zo veel lef als jij beschikte om zo veel dingen (studie, sport, op kamers gaan, uitgaan) te ondernemen. Mijn ervaring is dat het niet altijd makkelijk is om (nieuwe) vrienden te maken en dat is jou gewoon wel gelukt.
Ik denk dat het niet meer dan logisch is, dat je van tijd tot tijd nog steeds onzeker voelt over de vriendschappen. Het is ook iets wat moet groeien. Maar het is aan jou om te bepalen wat je er uit wil halen. Je kunt je afvragen of als er al vrienden zijn die negatief reageren op jouw depri verleden of at de mensen zijn met wie je vrienden wil zijn...
anyway respect!
Ik denk dat het niet meer dan logisch is, dat je van tijd tot tijd nog steeds onzeker voelt over de vriendschappen. Het is ook iets wat moet groeien. Maar het is aan jou om te bepalen wat je er uit wil halen. Je kunt je afvragen of als er al vrienden zijn die negatief reageren op jouw depri verleden of at de mensen zijn met wie je vrienden wil zijn...
anyway respect!
dinsdag 5 januari 2010 om 16:36
Zo de vakantie is voorbij..
Bedankt Poisenlvy
Dat feest is goed gekomen, ik kan uiteindelijk zelf niet gaan. Maar er bleek wel iemand anders te gaan die ik kende, dus opzich wel jammer dat ik niet kon, maarja komen nog wel meer feestje, hoop ik.
Ik heb de laatste tijd veel behoefte om uit te gaan, terwijl ik eerst liever thuis zat. Nu vinden mijn 'nieuwe' vrienden het soms ook wel leuk om uit te gaan, maar ongeveer maar 1 keer in de maand. terwijl ik merk dat ik eigenlijk meer uit wil. Ik weet alleen niet hoe ik dat dan moet aanpakken, misschien kom ik ooit nog wel iemand tegen die ook vaker uit wil :S
Eigenlijk wil ik alleen uit om nieuwe mensen te leren kennen en dan vooral jongens
Ik wil dus eigenlijk gewoon een vriend, maar zoiets kan je niet afdwingen, maar ik heb eigenlijk geen idee hoe je er dan aankomt, nu ik er eindelijk echt aan toe ben.
Bedankt Poisenlvy
Dat feest is goed gekomen, ik kan uiteindelijk zelf niet gaan. Maar er bleek wel iemand anders te gaan die ik kende, dus opzich wel jammer dat ik niet kon, maarja komen nog wel meer feestje, hoop ik.
Ik heb de laatste tijd veel behoefte om uit te gaan, terwijl ik eerst liever thuis zat. Nu vinden mijn 'nieuwe' vrienden het soms ook wel leuk om uit te gaan, maar ongeveer maar 1 keer in de maand. terwijl ik merk dat ik eigenlijk meer uit wil. Ik weet alleen niet hoe ik dat dan moet aanpakken, misschien kom ik ooit nog wel iemand tegen die ook vaker uit wil :S
Eigenlijk wil ik alleen uit om nieuwe mensen te leren kennen en dan vooral jongens
Ik wil dus eigenlijk gewoon een vriend, maar zoiets kan je niet afdwingen, maar ik heb eigenlijk geen idee hoe je er dan aankomt, nu ik er eindelijk echt aan toe ben.
dinsdag 12 januari 2010 om 17:43
donderdag 21 januari 2010 om 22:50
ik kan je niet helpen. zit met hetzelfde probleem. zou ook wel veel vaker willen stappen en zo. Ik denk ook dat je liefde niet kunt afdwingen. misschien naief, maar ik wil gewoon echt verliefd zijn en alleen een relatie met iemand die hetzelfde voor mij voelt.
misschien dat ik als het allemaal erg lang gaat duren toch bereid ben om concessies te doen. Ik zie veel mensen om me heen, waarbij ik me afvraag of ze elkaar nou o het einde vinden, of de drang om maar niet alleen te zijn groter is. Of de behoefte aan een beetje "normaal" leven. De maatschappij is nou eenmaal gericht op stelletjes. Verdien echt niet slecht, maar kan ook echt geen huis kopen in mn eentje als ik een beetje normaal leven wil leiden. kerst, oud & nieuw, vakantie, iemand die je veel te zware spullen naar de auto sjouwt omdat je weer onnodige zooi hebt gescoord bij de ikea, sex.
ehhh dwaal weer eens af. ik weet het niet, als je niks doet, dan ben je afwachtend / afstandelijk / sta je er niet open voor / of moet-je-vooral-niet-denken-dat-het-allemaal-van-zelf-gaat. Ga je op zoek, struinen in discotheken, speeddaten of rp-chatten dan wil je weer te graag en ja dat willen mannen al helemaal niet????
geef zelf af en toe een feestje en vraag of je vrienden leuke vrijgezellen meenemen? En zelf naar elk feestje gaan waar je zin in hebt!
En misschien, heel onverwacht, zit ie tegenover je in de trein, of die nieuwe collega, die oude bekende, die je al zolang kent, beetje uit het oog verloren bent, en nu zo opeen toch heel erg leuk blijkt te zijn....
ik kan je niet helpen, wel hopen en gunnen dat het zomaar opeens gewoon gebeurd.
misschien dat ik als het allemaal erg lang gaat duren toch bereid ben om concessies te doen. Ik zie veel mensen om me heen, waarbij ik me afvraag of ze elkaar nou o het einde vinden, of de drang om maar niet alleen te zijn groter is. Of de behoefte aan een beetje "normaal" leven. De maatschappij is nou eenmaal gericht op stelletjes. Verdien echt niet slecht, maar kan ook echt geen huis kopen in mn eentje als ik een beetje normaal leven wil leiden. kerst, oud & nieuw, vakantie, iemand die je veel te zware spullen naar de auto sjouwt omdat je weer onnodige zooi hebt gescoord bij de ikea, sex.
ehhh dwaal weer eens af. ik weet het niet, als je niks doet, dan ben je afwachtend / afstandelijk / sta je er niet open voor / of moet-je-vooral-niet-denken-dat-het-allemaal-van-zelf-gaat. Ga je op zoek, struinen in discotheken, speeddaten of rp-chatten dan wil je weer te graag en ja dat willen mannen al helemaal niet????
geef zelf af en toe een feestje en vraag of je vrienden leuke vrijgezellen meenemen? En zelf naar elk feestje gaan waar je zin in hebt!
En misschien, heel onverwacht, zit ie tegenover je in de trein, of die nieuwe collega, die oude bekende, die je al zolang kent, beetje uit het oog verloren bent, en nu zo opeen toch heel erg leuk blijkt te zijn....
ik kan je niet helpen, wel hopen en gunnen dat het zomaar opeens gewoon gebeurd.
zaterdag 13 februari 2010 om 22:17
Nou... update..
Ik ben wel een leuke jongen tegen gekomen.. We hebben al een paar keer afgesproken. Hij vind mij leuk.. Ik vind hem leuk..
Maar echt verliefd ofzo kan ik niet zeggen.. Het is iniedergeval zo dat ik geen afkeer van hem heb na de eerste 3 dates, wat bij bijna alle vorige jongens wel het geval was.. Ik wil het zeker wel een kans geven, maar ik heb geen idee wanneer ik dan weet of het komt en hoe lang ik het moet proberen.
Ik vind het ook wel moeilijk om met hem over die gevoelens te praten, want straks denkt hij dat ik hem afwijs en ik niet goed uit mijn woorden kom ofzo.
pff.. misschien wordt ik wel nooit verliefd
Ik ben wel een leuke jongen tegen gekomen.. We hebben al een paar keer afgesproken. Hij vind mij leuk.. Ik vind hem leuk..
Maar echt verliefd ofzo kan ik niet zeggen.. Het is iniedergeval zo dat ik geen afkeer van hem heb na de eerste 3 dates, wat bij bijna alle vorige jongens wel het geval was.. Ik wil het zeker wel een kans geven, maar ik heb geen idee wanneer ik dan weet of het komt en hoe lang ik het moet proberen.
Ik vind het ook wel moeilijk om met hem over die gevoelens te praten, want straks denkt hij dat ik hem afwijs en ik niet goed uit mijn woorden kom ofzo.
pff.. misschien wordt ik wel nooit verliefd
zondag 7 maart 2010 om 13:19
Opzich gaat het wel steeds beter met de sociale contacten, alleen merk ik dat ik mezelf in dat opzicht steeds vergelijk met anderen. Als andere uit zijn geweest en ik een avondje thuis was denk ik 'oh, ik had eigenlijk ook uit gemoeten' Terwijl het eigenlijk nergens op slaat omdat ik het ook nodig heb om avondjes alleen te zijn en gewoon niemand om me heen te hebben.
Alleen weet ik nog niet zo goed hoe ik zoiets voor mezelf moet vorm geven, nu is het zo dat ik 2 avonden iets met 'hem' doe een avond sport een avond 'iets anders leuks met andere' en dan in het weekend na me ouders. Ik denk opzich dat het wel genoeg is. Aan sociale activiteiten. maar toch ga ik het meer rationeel bekijken dan van mijn gevoel uit te gaan waar ik behoefte aan heb.
Alleen weet ik nog niet zo goed hoe ik zoiets voor mezelf moet vorm geven, nu is het zo dat ik 2 avonden iets met 'hem' doe een avond sport een avond 'iets anders leuks met andere' en dan in het weekend na me ouders. Ik denk opzich dat het wel genoeg is. Aan sociale activiteiten. maar toch ga ik het meer rationeel bekijken dan van mijn gevoel uit te gaan waar ik behoefte aan heb.
vrijdag 12 maart 2010 om 19:13
Vind dat je echt heel goed bezig bent en die onzekere gevoelens heeft iedereens weleens in meer of mindere mate. Kijk eens hoever je gekomen bent, probeer je daar op te richten en elke keer als dat nare gevoel weer even naar boven komt dan probeer je weer even stil te staan bij hoe je vroeger was en waar je nu bent.
zaterdag 13 maart 2010 om 14:54
Dankje, dat is idd waar.. Ik heb nu ook al een veel reëler beeld van mijzelf als voor die tijd, toen dacht ik dat alles wat ik deed slecht of negatief was, terwijl ik er nu met een positievere blik tegen aankijk..
Maar, hij is nu officieel mijn vriendje.. Nu ben ik bang dat we er vroeg of laat opkomen of dat ik het gevoel heb het te willen vertellen over die 'depressieve periode'. Nu weet ik dat ik hier moeilijk over kan praten en het dan ook moeilijk droog kan houden, ook schaam ik me er wel voor. Maar eigenlijk vind ik gewoon dat hij ook het recht heeft om het te weten ofz.. Heeft iemand tips of hoef ik het helemaal niet te vertellen?
Maar, hij is nu officieel mijn vriendje.. Nu ben ik bang dat we er vroeg of laat opkomen of dat ik het gevoel heb het te willen vertellen over die 'depressieve periode'. Nu weet ik dat ik hier moeilijk over kan praten en het dan ook moeilijk droog kan houden, ook schaam ik me er wel voor. Maar eigenlijk vind ik gewoon dat hij ook het recht heeft om het te weten ofz.. Heeft iemand tips of hoef ik het helemaal niet te vertellen?
donderdag 22 april 2010 om 23:16
Ik heb het hem nog niet verteld..
Ik voel me weer een beetje depri ofz.. elke week heb ik nu wel een dag dat ik denk.. Waarvoor doe ik dit? Het lukt allemaal niet. Ik kan ook niks. Waarom zou ik nog wat doen?.. Echt alles wat ik doe veroordeel ik dan negatief. Ik heb zelfs een dag gehad dat ik dacht ik maak het uit, want hij is ook maar een stom joch.. Dit terwijl dat helemaal niet waar is en al dat andere is ook echt niet waar. Ik ben echt veel vooruit gegaan enz.. Maar ik ben nooit te vrede en dan komen die gedachte weer op.. Niet fijn, weet ook niet wat ik er tegen moet doen...
Iemand misschien een idee?
Ik voel me weer een beetje depri ofz.. elke week heb ik nu wel een dag dat ik denk.. Waarvoor doe ik dit? Het lukt allemaal niet. Ik kan ook niks. Waarom zou ik nog wat doen?.. Echt alles wat ik doe veroordeel ik dan negatief. Ik heb zelfs een dag gehad dat ik dacht ik maak het uit, want hij is ook maar een stom joch.. Dit terwijl dat helemaal niet waar is en al dat andere is ook echt niet waar. Ik ben echt veel vooruit gegaan enz.. Maar ik ben nooit te vrede en dan komen die gedachte weer op.. Niet fijn, weet ook niet wat ik er tegen moet doen...
Iemand misschien een idee?
