Psyche
alle pijlers
Start behandeling eetstoornis
woensdag 23 november 2022 om 19:38
Oeps ik kom er nu achter dat ik eerder door jaar ook al een topic gestart ben. Sorry.
Vrijdag 2 december ga ik starten met behandeling. In januari dit jaar mijn verwijzing gevraagd en nu kan ik eindelijk starten. Ik ga bij co EUR aan de slag.
Vandaag al 2x en paniekaanval gehad zoveel stress geeft het mij. Maar ik besef ook dat ik op deze manier niet kan doorgaan, niet wil doorgaan. En dat hulp de enige manier is om verder te komen.
De eerste maand ga ik 2x per wk naar een afspraak van een uur. Deze maand moet ik weer gaan leren eten ev drinken op een wat voor mij haalbare lijst gaat zijn.
De angst om aan te komen voel ik door mijn lichaam heen gaan. Hartkloppingen krijg ik ervan. Sinds september 2021 en november 2022 ben ik 11 kilo kwijt geraakt.
Ik ben aan het denken wat voor mij haalbaar is. Vanaf aug zit ik op een ritme van 5a6 dagen niet eten, amper drinken en als ik echt niet meer kan. Is het een hapje of max 5 van iets.
Ik mocht niet aankomen met een voorstel 1 maaltijd per dag en 1 snack. Dus mijn voorstel word nu 2 maaltijden per dag en in het weekend een snack erbij. Bij elke maaltijd iig glas drinken.
Nu ik dit neerschrijf, voel ik de stress toenemen. Ik word er zo verdrietig van. Ik word gek van de angst. Ik ben ook zo moe dat ik niet reeele gedachtes meer kan ombuigen maar reele gedachten.
Maar ik ga de behandeling voor de 100% aan. Mijn mini stukje gezond verstand zegt nog dat dit niet het leven is wat ik wil.
Ik ben verdorie 36 jaar. Ik kan momenteel 3x halve dag werken.. daarna kan ik eigenlijk niets meer. El k e extra taak kost moeite. Huishouden doen, vrienden zien, zelfs douchen is te zwaar.
Mijn lijf doet zoveel pijn. Met mijn suiker ziekte gaat het matig.
Dus ik heb genoeg om voor te vechten.
Wat ik met dit topic wil. Misschien van mij af gaan schrijven. Zeuren, klagen en dan weer verder.
Want het moet en ik wil. Maar een groot deel, v vooral het kleine bange meisje diep van binnen wil niet.
Zucht....
Maar goed, wat er ook gebeurd vrijdag ga ik naar de eerste afspraak en na die erna en zo.verder.
Wie wil er mee praten?
Naar mijn geklaag luisteren. Meedenken?
Meeschrijven?
Vrijdag 2 december ga ik starten met behandeling. In januari dit jaar mijn verwijzing gevraagd en nu kan ik eindelijk starten. Ik ga bij co EUR aan de slag.
Vandaag al 2x en paniekaanval gehad zoveel stress geeft het mij. Maar ik besef ook dat ik op deze manier niet kan doorgaan, niet wil doorgaan. En dat hulp de enige manier is om verder te komen.
De eerste maand ga ik 2x per wk naar een afspraak van een uur. Deze maand moet ik weer gaan leren eten ev drinken op een wat voor mij haalbare lijst gaat zijn.
De angst om aan te komen voel ik door mijn lichaam heen gaan. Hartkloppingen krijg ik ervan. Sinds september 2021 en november 2022 ben ik 11 kilo kwijt geraakt.
Ik ben aan het denken wat voor mij haalbaar is. Vanaf aug zit ik op een ritme van 5a6 dagen niet eten, amper drinken en als ik echt niet meer kan. Is het een hapje of max 5 van iets.
Ik mocht niet aankomen met een voorstel 1 maaltijd per dag en 1 snack. Dus mijn voorstel word nu 2 maaltijden per dag en in het weekend een snack erbij. Bij elke maaltijd iig glas drinken.
Nu ik dit neerschrijf, voel ik de stress toenemen. Ik word er zo verdrietig van. Ik word gek van de angst. Ik ben ook zo moe dat ik niet reeele gedachtes meer kan ombuigen maar reele gedachten.
Maar ik ga de behandeling voor de 100% aan. Mijn mini stukje gezond verstand zegt nog dat dit niet het leven is wat ik wil.
Ik ben verdorie 36 jaar. Ik kan momenteel 3x halve dag werken.. daarna kan ik eigenlijk niets meer. El k e extra taak kost moeite. Huishouden doen, vrienden zien, zelfs douchen is te zwaar.
Mijn lijf doet zoveel pijn. Met mijn suiker ziekte gaat het matig.
Dus ik heb genoeg om voor te vechten.
Wat ik met dit topic wil. Misschien van mij af gaan schrijven. Zeuren, klagen en dan weer verder.
Want het moet en ik wil. Maar een groot deel, v vooral het kleine bange meisje diep van binnen wil niet.
Zucht....
Maar goed, wat er ook gebeurd vrijdag ga ik naar de eerste afspraak en na die erna en zo.verder.
Wie wil er mee praten?
Naar mijn geklaag luisteren. Meedenken?
Meeschrijven?
woensdag 30 november 2022 om 14:55
Dank je wel.MadameBijoux schreef: ↑27-11-2022 19:33Hoi To,wat goed dat je hulp bent gaan zoeken! Ik kan me voorstellen dat je het eng vind en makkelijk is het zeker niet. Maar dat je inziet dat je hulp nodig hebt is al een eerste stap vooruit. Ik wil je veel sterkte en succes wensen. Schrijf gewoon van je af wanneer je kunt en wilt! Ik wens je van harte een leven zonder eetstoornis.
woensdag 30 november 2022 om 14:58
Lastige dagen achter de rug.
De stress neemt alleen maar toe
Ook ben echt uitgeput aan het raken omdat ik amper slaap.
Mijn hoofd is zo gestresst dat ik alles eng ga vinden , zoals bijvoorbeeld mijn medicatie van suikerziekte, nieuw merk mondwater, tandpasta. Ik word zo moe van mezelf.
Ik heb de poh ggz ook gemaild of ik bij haar nog verder kan met mijn angst klachten. Dan heb ik 3 afspraken staan per wk.
De stress neemt alleen maar toe
Ook ben echt uitgeput aan het raken omdat ik amper slaap.
Mijn hoofd is zo gestresst dat ik alles eng ga vinden , zoals bijvoorbeeld mijn medicatie van suikerziekte, nieuw merk mondwater, tandpasta. Ik word zo moe van mezelf.
Ik heb de poh ggz ook gemaild of ik bij haar nog verder kan met mijn angst klachten. Dan heb ik 3 afspraken staan per wk.
zaterdag 3 december 2022 om 20:16
zaterdag 3 december 2022 om 22:44
Gisteren de eerste sessie gehad
. Ik vond het erg pittig. Ik was ook mentaal moe. As dinsdag erg extra gesprek met de psychiater vanwege de paniek en somberheid.
Verder moet ik tot woensdag ev eetdagboek bijhouden en 1 kleine maaltijd eten.
Bewegen En drinken ook vermelden.
Ik had gisteren een vandaag wel afleiding doormiddel van vrienden. Dat was wel fijn. Morgen even. En dagje zonder afspraken. Tijd om bij te komen.
Tot nu gaat het eten nog lastig.. Ik heb vandaag extra bewogen vanwege de onrust en stress
Het hoeft natuurlijk ook niet meteen allemaal goed te gaan. Maar ik word er verdrietig van.
zondag 4 december 2022 om 11:12
Goed bezig Dropveter! Had je een beetje een klik met de behandelaar? En hoe sta je tegenover medicatie voor de paniek en somberheid? Ik kan me voorstellen dat dat wel een fijne steun kan zijn om de behandeling aan te kunnen.
En je hebt helemaal gelijk, het hoeft niet meteen allemaal goed te gaan. Sterker nog, dat lijkt me onmogelijk. Heel logisch dat het eten nog lastig is. Het is een proces en je kan alleen maar je best doen om de stappen uit te voeren die zij van je vragen. (omg, wat is het toch allemaal makkelijk te zeggen voor een ander). Weet je al wat en wanneer je gaat eten qua kleine maaltijd?
En je hebt helemaal gelijk, het hoeft niet meteen allemaal goed te gaan. Sterker nog, dat lijkt me onmogelijk. Heel logisch dat het eten nog lastig is. Het is een proces en je kan alleen maar je best doen om de stappen uit te voeren die zij van je vragen. (omg, wat is het toch allemaal makkelijk te zeggen voor een ander). Weet je al wat en wanneer je gaat eten qua kleine maaltijd?
zondag 4 december 2022 om 17:55
Ik snap dat het pittig was. En dat het niet 1,2,3 helemaal goed gaat is logisch en hoeft ook niet,liever in kleine stappen. Ik vind dat je goed bezig bent en ik zal verder voor je duimen.Dropveter1986 schreef: ↑03-12-2022 22:44Gisteren de eerste sessie gehad
. Ik vond het erg pittig. Ik was ook mentaal moe. As dinsdag erg extra gesprek met de psychiater vanwege de paniek en somberheid.
Verder moet ik tot woensdag ev eetdagboek bijhouden en 1 kleine maaltijd eten.
Bewegen En drinken ook vermelden.
Ik had gisteren een vandaag wel afleiding doormiddel van vrienden. Dat was wel fijn. Morgen even. En dagje zonder afspraken. Tijd om bij te komen.
Tot nu gaat het eten nog lastig.. Ik heb vandaag extra bewogen vanwege de onrust en stress
Het hoeft natuurlijk ook niet meteen allemaal goed te gaan. Maar ik word er verdrietig van.
Je pense donc je suis
woensdag 7 december 2022 om 19:34
Dag iedereen
Even een update. Vandaag mijn 2de sessie gehad.
Gisteren had ik een extra gesprek met een psycholoog. Die heeft mij wat overrompeld. Ik trok en muur op waardoor ze niet door heen kon. Ik vloog in mijn weerstand waar ik niet uitkwam.. waarom zou je denken? Ze begon over medicatie om mijn hoofd helder te houden, minder bang te worden.
Maar ik ben juist bang voor extra medicatie.. Ik wil mijn eigen hoofd houden en met eigen kracht tegen deze demonen vechten.
Mijn zus is ook psycholoog die gaat het voor mij even uitzoeken. Want dan hoef ik niet te googlen. En dan bellen we eind deze wk nog een keer.
Maar door dit gesprek kreeg ik nog meer het gevoel om met de behandeling te stoppen. Weg te rennen. Veilig te blijven.
Ik heb wk minstens drie keer mijn behandeling een mail geschreven, maar nooit op verzenden gedrukt.
Dus ik ben vanmiddag gegaan.
Ik moest wegen. Ben een halve kilo aangekomen.. ook dat nog.
Eetdagboek en alle gevoelens besproken. Eerlijk en open geweest.
Veel vrijdag middag mijn 3de sessie.
Ik ben nu iets rustiger. Ik berust mij even in het feit dat mijn zus medicatie uitzoekt en dat ik mij alleen hoef te concentreren op één taak voor nu en dat is per dag en klein beetje voeding binnen krijgen en drinken.
Ik ben nu onderweg richting huis. Had na therapie nog een werkoverleg. Dus ik ben nu kapot. Maar goed hierna op de bank met een deken en een kop thee.
Want nu mag ik even lief zijn voor mezelf en rusten.
Even een update. Vandaag mijn 2de sessie gehad.
Gisteren had ik een extra gesprek met een psycholoog. Die heeft mij wat overrompeld. Ik trok en muur op waardoor ze niet door heen kon. Ik vloog in mijn weerstand waar ik niet uitkwam.. waarom zou je denken? Ze begon over medicatie om mijn hoofd helder te houden, minder bang te worden.
Maar ik ben juist bang voor extra medicatie.. Ik wil mijn eigen hoofd houden en met eigen kracht tegen deze demonen vechten.
Mijn zus is ook psycholoog die gaat het voor mij even uitzoeken. Want dan hoef ik niet te googlen. En dan bellen we eind deze wk nog een keer.
Maar door dit gesprek kreeg ik nog meer het gevoel om met de behandeling te stoppen. Weg te rennen. Veilig te blijven.
Ik heb wk minstens drie keer mijn behandeling een mail geschreven, maar nooit op verzenden gedrukt.
Dus ik ben vanmiddag gegaan.
Ik moest wegen. Ben een halve kilo aangekomen.. ook dat nog.
Eetdagboek en alle gevoelens besproken. Eerlijk en open geweest.
Veel vrijdag middag mijn 3de sessie.
Ik ben nu iets rustiger. Ik berust mij even in het feit dat mijn zus medicatie uitzoekt en dat ik mij alleen hoef te concentreren op één taak voor nu en dat is per dag en klein beetje voeding binnen krijgen en drinken.
Ik ben nu onderweg richting huis. Had na therapie nog een werkoverleg. Dus ik ben nu kapot. Maar goed hierna op de bank met een deken en een kop thee.
Want nu mag ik even lief zijn voor mezelf en rusten.
zondag 11 december 2022 om 18:23
Heel goed TO. En natuurlijk ga je niet opgeven. Het gaat heel zwaar zijn en je gaat jezelf 1000x tegenkomen. Je gaat je behandelaren vast haten en zij zullen een poging doen door die muur heen te breken. Dat ga je niet leuk vinden.
Maar dat is je verslaving, je ziekte die de overhand heeft en die tegen je praat. Dit weet je vast zelf ook, maar als je zo doorgaat en geen hulp aanvaard, dan ga je dood. Je bent in een jaar tijd 11 kilo afgevallen en woog nog iets van 50 kg meen ik me te herinneren. Ik ben geen expert, maar iedereen inclusief jezelf, weet dat je je lichaam aan t aftakelen bent en aan t verwaarlozen. Een keer gaat je lichaam het opgeven.
Maargoed, dat weet je zelf ook en super goed dat je die hulp aanvaard hebt. Neem die met beide handen aan en als je hoofd weer zegt dat je het wilt opgeven, doe het dan ajb niet. Jij bent meer waard dan die ziekte. Gun het jezelf om je zielig te vinden. Gun het jezelf om lief voor jezelf te zijn en om rust te pakken. Maar geef niet op! Stapje voor stapje kun jij dit ook!
Heel veel succes en heel veel sterkte.
Maar dat is je verslaving, je ziekte die de overhand heeft en die tegen je praat. Dit weet je vast zelf ook, maar als je zo doorgaat en geen hulp aanvaard, dan ga je dood. Je bent in een jaar tijd 11 kilo afgevallen en woog nog iets van 50 kg meen ik me te herinneren. Ik ben geen expert, maar iedereen inclusief jezelf, weet dat je je lichaam aan t aftakelen bent en aan t verwaarlozen. Een keer gaat je lichaam het opgeven.
Maargoed, dat weet je zelf ook en super goed dat je die hulp aanvaard hebt. Neem die met beide handen aan en als je hoofd weer zegt dat je het wilt opgeven, doe het dan ajb niet. Jij bent meer waard dan die ziekte. Gun het jezelf om je zielig te vinden. Gun het jezelf om lief voor jezelf te zijn en om rust te pakken. Maar geef niet op! Stapje voor stapje kun jij dit ook!
Heel veel succes en heel veel sterkte.
Zwetser
zondag 11 december 2022 om 19:53
Goed geschreven en helemaal mee eens!Student201 schreef: ↑11-12-2022 18:23Heel goed TO. En natuurlijk ga je niet opgeven. Het gaat heel zwaar zijn en je gaat jezelf 1000x tegenkomen. Je gaat je behandelaren vast haten en zij zullen een poging doen door die muur heen te breken. Dat ga je niet leuk vinden.
Maar dat is je verslaving, je ziekte die de overhand heeft en die tegen je praat. Dit weet je vast zelf ook, maar als je zo doorgaat en geen hulp aanvaard, dan ga je dood. Je bent in een jaar tijd 11 kilo afgevallen en woog nog iets van 50 kg meen ik me te herinneren. Ik ben geen expert, maar iedereen inclusief jezelf, weet dat je je lichaam aan t aftakelen bent en aan t verwaarlozen. Een keer gaat je lichaam het opgeven.
Maargoed, dat weet je zelf ook en super goed dat je die hulp aanvaard hebt. Neem die met beide handen aan en als je hoofd weer zegt dat je het wilt opgeven, doe het dan ajb niet. Jij bent meer waard dan die ziekte. Gun het jezelf om je zielig te vinden. Gun het jezelf om lief voor jezelf te zijn en om rust te pakken. Maar geef niet op! Stapje voor stapje kun jij dit ook!
Heel veel succes en heel veel sterkte.
Je pense donc je suis
woensdag 28 december 2022 om 16:51
Dag iedereen
Hierbij aan update.
Ik heb tot nu een eet moment. Wok groente met afgelopen wk vis of vlees erbij. Ik brak niet alles uit.
De eerste wk was ik een kilo aangekomen , de wk erop 1.5 kilo eraf. Deze week 1.2 kilo erbij.
Ik begrijp het waarom ik aankom. Maar ik vind het zo lastig. Mijn lijf zeer alles vast. Maar ik zie het. Wat natuurlijk niet kan. Maar ik zie in de spiegel het terug in mijn gezicht. Hamster wangen, dikke vingers.
Maar goed. Ik blijf komende week dit nog zo eten een daarna gaan we weer opbouwen.
Ik had als opdracht gekregen om mijn eetstoornis te visualiseren.
Ik had het zo bedacht.
Ik had van het weekend erg aan Emma ( eetstoornis als beste vriendin, met een lief engel gezichtje en blond krullend haar) gedacht. Waar ze voor staat. Voor mij staat ze voor: liefde, houden van, geborgenheid, knuffels, onvoorwaardelijkheid. Warme . Allerlei vormen van relaties. Veiligheid. Ouders die ik niet meer heb, omdat zij niet van mij kunnen houden.
Ik hou van haar maar ik ben ook bang voor haar. Ik hunker naar dr knuffels die ze geeft. Maar die moet ik verdienen. Als ze boos op mij is word ze koud, hard, porselein achtig.
Als ze lief is, is ze schattig blond met krullen.
Eigenlijk alles wat ik mis qua liefde en geborgenheid in relaties vult ze zo op. Er zijn momenten dat de knuffels uitwerken ik bedenk wat voor een bitch ze is, maar als ik dan weer liefde krijg. Dan ben ik er even verzadigd. Dan is het weer goed.
Nare aandacht is ook aandacht. Ok al geeft ze geen liefdevolle aandacht. Toch hunker ik erna.
Het is confronterend hoeveel ik haar nodig heb. Zij is gevormd toen ik zes jaar was. Toen startte mijn eetstoornis, vanwege een onveilige thuis situatie.
In mijn hoofd en gevoel zijn we samen opgegroeid. Is zij er altijd onvoorwaardelijk voor mij geweest. Is zij nog weg gegaan, in tegen stelling van andere die weggaan.
Zij houdt mij staand, neemt het over wanneer ik niet meer kan. ( niet letterlijk, maar vormt ze een beschermende bubbel om mij heen),
Maar deze liefde verwacht heel veel terug.
Ik vind het eng om 30 jaar samen met haar weg te doen. Ook al weet ik dat ik moet gaan loslaten.
Ik moet zonder. Deze toxoid relatie moet weg.
Ik wil uiteindelijk zeggen Emma ik kan zonder jou.
Maar zover ben ik nog niet.
Hierbij aan update.
Ik heb tot nu een eet moment. Wok groente met afgelopen wk vis of vlees erbij. Ik brak niet alles uit.
De eerste wk was ik een kilo aangekomen , de wk erop 1.5 kilo eraf. Deze week 1.2 kilo erbij.
Ik begrijp het waarom ik aankom. Maar ik vind het zo lastig. Mijn lijf zeer alles vast. Maar ik zie het. Wat natuurlijk niet kan. Maar ik zie in de spiegel het terug in mijn gezicht. Hamster wangen, dikke vingers.
Maar goed. Ik blijf komende week dit nog zo eten een daarna gaan we weer opbouwen.
Ik had als opdracht gekregen om mijn eetstoornis te visualiseren.
Ik had het zo bedacht.
Ik had van het weekend erg aan Emma ( eetstoornis als beste vriendin, met een lief engel gezichtje en blond krullend haar) gedacht. Waar ze voor staat. Voor mij staat ze voor: liefde, houden van, geborgenheid, knuffels, onvoorwaardelijkheid. Warme . Allerlei vormen van relaties. Veiligheid. Ouders die ik niet meer heb, omdat zij niet van mij kunnen houden.
Ik hou van haar maar ik ben ook bang voor haar. Ik hunker naar dr knuffels die ze geeft. Maar die moet ik verdienen. Als ze boos op mij is word ze koud, hard, porselein achtig.
Als ze lief is, is ze schattig blond met krullen.
Eigenlijk alles wat ik mis qua liefde en geborgenheid in relaties vult ze zo op. Er zijn momenten dat de knuffels uitwerken ik bedenk wat voor een bitch ze is, maar als ik dan weer liefde krijg. Dan ben ik er even verzadigd. Dan is het weer goed.
Nare aandacht is ook aandacht. Ok al geeft ze geen liefdevolle aandacht. Toch hunker ik erna.
Het is confronterend hoeveel ik haar nodig heb. Zij is gevormd toen ik zes jaar was. Toen startte mijn eetstoornis, vanwege een onveilige thuis situatie.
In mijn hoofd en gevoel zijn we samen opgegroeid. Is zij er altijd onvoorwaardelijk voor mij geweest. Is zij nog weg gegaan, in tegen stelling van andere die weggaan.
Zij houdt mij staand, neemt het over wanneer ik niet meer kan. ( niet letterlijk, maar vormt ze een beschermende bubbel om mij heen),
Maar deze liefde verwacht heel veel terug.
Ik vind het eng om 30 jaar samen met haar weg te doen. Ook al weet ik dat ik moet gaan loslaten.
Ik moet zonder. Deze toxoid relatie moet weg.
Ik wil uiteindelijk zeggen Emma ik kan zonder jou.
Maar zover ben ik nog niet.
vrijdag 30 december 2022 om 21:27
dinsdag 3 januari 2023 om 23:24
Graag iedereen
Zo 2023 is begonnen. De feestdagen zijn voorbij. Ik heb deze wk vakantie, ook van therapie.
Met oud en nieuw en oliebol gegeten en glas gluwhein gedronken. De dagen erna wel weer gecompenseerd.
Ik vind vakantie hebben toch moeilijk. Al heb ik bewust well wat dagen geplande dingen staan en andere dagen juist niets.
Ik heb vanavond iets gegaan wat ik zo eng vond. Ik ging speeddaten. Ik was zo vreselijk nerveus.
Maar ik ben gegaan, ik heb mijn best gedaan om leuk te zijn. Ik heb ergens ervan kunnen genieten.
Ik hen complimenten gekregen over mijn outfit, make up. Maar ik merk dat ik er toch verdrietig van word.
Ik ben deze avond gezien. Voor heel even. Maar nu s slaat de stress toe, heb ik een match? Als ik match heb wat dan? Als ik geen match heb, ben ik dan afgewezen?
Ben ik dan toch niet gezien? Ik weet dat de mannen 20 vrouwen hebben gezien en daarin een keuze moeten maken. Net zoals ik dat moest doen.
Ik heb net mijn keuzes door gegeven. Ik wilde overal nee opzeggen uit zelf bescherming . Maar ik heb echt met een paar leuke gesprekken gehad.
En mijn instelling is ook: ga voor een leuke avond. Klim uit je comfort zone. Verwacht verder niets.
Maar dan na een avond creëert mijn hoofd toch verwachtingen. Was de lach die hij mij gaf alleen beleefd? Hield hij mijn hand net wat langer vast.
Maar waarom zocht hij mij niet op in de pauze. Ok niet even wat oog contact.
Was de zin ik spreek je straks nog alleen maar beleeft?
Ik word gek van mijn hoofd.
Maar ik ga nu nog even ontprikkelen. Daarna naar bed. Morgen pak ik weer op zoals ik gepland had. Eten en iets leuks doen.
Zo 2023 is begonnen. De feestdagen zijn voorbij. Ik heb deze wk vakantie, ook van therapie.
Met oud en nieuw en oliebol gegeten en glas gluwhein gedronken. De dagen erna wel weer gecompenseerd.
Ik vind vakantie hebben toch moeilijk. Al heb ik bewust well wat dagen geplande dingen staan en andere dagen juist niets.
Ik heb vanavond iets gegaan wat ik zo eng vond. Ik ging speeddaten. Ik was zo vreselijk nerveus.
Maar ik ben gegaan, ik heb mijn best gedaan om leuk te zijn. Ik heb ergens ervan kunnen genieten.
Ik hen complimenten gekregen over mijn outfit, make up. Maar ik merk dat ik er toch verdrietig van word.
Ik ben deze avond gezien. Voor heel even. Maar nu s slaat de stress toe, heb ik een match? Als ik match heb wat dan? Als ik geen match heb, ben ik dan afgewezen?
Ben ik dan toch niet gezien? Ik weet dat de mannen 20 vrouwen hebben gezien en daarin een keuze moeten maken. Net zoals ik dat moest doen.
Ik heb net mijn keuzes door gegeven. Ik wilde overal nee opzeggen uit zelf bescherming . Maar ik heb echt met een paar leuke gesprekken gehad.
En mijn instelling is ook: ga voor een leuke avond. Klim uit je comfort zone. Verwacht verder niets.
Maar dan na een avond creëert mijn hoofd toch verwachtingen. Was de lach die hij mij gaf alleen beleefd? Hield hij mijn hand net wat langer vast.
Maar waarom zocht hij mij niet op in de pauze. Ok niet even wat oog contact.
Was de zin ik spreek je straks nog alleen maar beleeft?
Ik word gek van mijn hoofd.
Maar ik ga nu nog even ontprikkelen. Daarna naar bed. Morgen pak ik weer op zoals ik gepland had. Eten en iets leuks doen.
woensdag 22 maart 2023 om 13:12
Bedankt.MadameBijoux schreef: ↑04-02-2023 20:10Hoi Dropveter,ben je nog in behandeling? Hoe gaat het ermee? Ik kan me heel goed voorstellen dat het allemaal supermoeilijk is. Geef niet op Je bent meer waard dan die ziekte.
Ik ben nog steeds in behandeling.
Ik heb nu ook huiswerk per keer.. daar zit ik minstens 5 uur per week aan.
Ik ben inmiddels wat aangekomen, waar ik het heel moeilik mee heb. Qua eten zit ik nu op 1 stuk fruit, yoghurt met der lunch en avondeten groente met vlees of vis. En daar er ook een half bord van op.
Bewegen max 10.000 stappen. Ik brak niet alle dagen meer.
Maar ik voel me zo moe en somber. Lig veel in bed. Voel me angstig en verdrietig. Maar ik ga door.
woensdag 22 maart 2023 om 18:14
Bedankt voor je reactie! Je gaat al hele kleine stappen vooruit en ik snap dat dit echt supermoeilijk is. Het heeft allemaal tijd nodig. Fijn dat je nietDropveter1986 schreef: ↑22-03-2023 13:12Bedankt.
Ik ben nog steeds in behandeling.
Ik heb nu ook huiswerk per keer.. daar zit ik minstens 5 uur per week aan.
Ik ben inmiddels wat aangekomen, waar ik het heel moeilik mee heb. Qua eten zit ik nu op 1 stuk fruit, yoghurt met der lunch en avondeten groente met vlees of vis. En daar er ook een half bord van op.
Bewegen max 10.000 stappen. Ik brak niet alle dagen meer.
Maar ik voel me zo moe en somber. Lig veel in bed. Voel me angstig en verdrietig. Maar ik ga door.
meer iedere dag braakt! Kan je met iemand praten over je angsten? Ik blijf voor je duimen dat jij de es de baas wordt en denk aan je.
Je pense donc je suis
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
