Psyche
alle pijlers
Steeds nét niet
woensdag 18 oktober 2017 om 21:56
Hallo,
Ik zit al enige tijd (ruim een jaar) in een behoorlijke dip waar ik maar niet uit lijk te komen, op allerlei vlakken. Sollicitaties die maar geen baan opleveren omdat je net niet genoeg ervaring hebt, op assessments 1 fout teveel maakt, er veel mensen reageren, een ander beter in het team past... Dates die maar geen relaties worden, niet wederzijds of gewoon het verkeerde type. Ik begin er langzamerhand in te geloven dat het allemaal ook niet meer goed gaat komen, zoveel teleurstellingen dat ik mezelf ook afvraag: wie ben ik eigenlijk, ik kan nooit mezelf bewijzen omdat ik geen echte kans krijg. Het is lastig om positief te blijven... ik wil zo graag! Hebben jullie tips om dat wel te blijven?
Ik zit al enige tijd (ruim een jaar) in een behoorlijke dip waar ik maar niet uit lijk te komen, op allerlei vlakken. Sollicitaties die maar geen baan opleveren omdat je net niet genoeg ervaring hebt, op assessments 1 fout teveel maakt, er veel mensen reageren, een ander beter in het team past... Dates die maar geen relaties worden, niet wederzijds of gewoon het verkeerde type. Ik begin er langzamerhand in te geloven dat het allemaal ook niet meer goed gaat komen, zoveel teleurstellingen dat ik mezelf ook afvraag: wie ben ik eigenlijk, ik kan nooit mezelf bewijzen omdat ik geen echte kans krijg. Het is lastig om positief te blijven... ik wil zo graag! Hebben jullie tips om dat wel te blijven?
donderdag 19 oktober 2017 om 20:38
Als ik zo her en der lees wat je hebt gepost is het eerder andersom. Je geeft zelf dingen nèt niet een kans. Een baan die je niet aanspreekt zal je koste wat kost proberen voor je uit te schuiven. Terwijl, wie weet doet het je wel goed om elke dag ergens naartoe te moeten. Oké, dan is het werk niet leuk, maar je spreekt nog eens iemand en je hebt een dagbesteding. Of misschien geeft het je wel de motivatie om écht eens iets anders te gaan doen. Probeer het, geef het een kans.lola712 schreef: ↑18-10-2017 21:56Ik zit al enige tijd (ruim een jaar) in een behoorlijke dip waar ik maar niet uit lijk te komen, op allerlei vlakken. Sollicitaties die maar geen baan opleveren omdat je net niet genoeg ervaring hebt, op assessments 1 fout teveel maakt, er veel mensen reageren, een ander beter in het team past... Dates die maar geen relaties worden, niet wederzijds of gewoon het verkeerde type. Ik begin er langzamerhand in te geloven dat het allemaal ook niet meer goed gaat komen, zoveel teleurstellingen dat ik mezelf ook afvraag: wie ben ik eigenlijk, ik kan nooit mezelf bewijzen omdat ik geen echte kans krijg. Het is lastig om positief te blijven... ik wil zo graag! Hebben jullie tips om dat wel te blijven?
Overigens heb ik veel assessments gedaan en laten afnemen, van IQ-tests met cijferreeksen, logicavraagstukken, ruimtelijke figuren en taalopdrachten tot en met rollenspellen en cases uitwerken. Het is nooit zo dat je één fout te veel hebt. Als ze je helemaal zien zitten, maar het assessment is het nèt niet, dan wordt het assessment als adviserend gezien. Het is dus waarschijnlijker dat je over de hele linie niet geschikt was. Dat zeg ik nu hard, maar anders blijf je juist in dat nèt niet gevoel hangen, terwijl de baan gewoon helemaal niet passend was. Houd er rekening mee dat wat als feedback aan de kandidaat word teruggegeven vaak een afgezwakte versie van de werkelijkheid is.
Ik heb zelf ooit 3 maanden thuis gezeten en als ik geen sollicitatie had, had ik nauwelijks puf om voor 11 uur op te staan of om me überhaupt aan te kleden. Dus voor mij was dat geen goede zaak, ik was gewoon geen bezig bijtje. Ik ken ook mensen die even zonder baan zitten en het hele huis hebben geschilderd, de zolder hebben uitgeruimd en lekker elke dag om 10 uur op het strand zaten, maar ik ben niet zo. Ik moet ergens naartoe moeten.
Wat betreft relaties ben ik ook geen succesverhaal. Na een periode scharrelen eindigen mijn affaires altijd in een (hechte) vriendschap. Men vindt mij als vriendin toch net niet geschikt, maar gezellig vinden ze me wel. Ik ben dus eigenlijk altijd alleen. Maar dat is niet hoe ik mezelf definieer. Ik zou wel iemand willen vinden, maar ik bekijk het van de zonnige kant. Ik heb veel vrienden en ik ben ook graag alleen, dus ik kom mijn dagen wel door. Omdat mannen toevallig geen lange relatie met mij willen, wil niet zeggen dat ik niks waard ben. Ik ben dan ook oprecht niet op zoek, maar ik probeer me wel open te stellen, want je kunt ook gewend raken aan alleen zijn. En als ik eens een leuke date heb die op niets uitloopt, dan was ik toch maar mooi een avondje uit.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook geen positivo, maar de slachtofferrol heb je nooit wat aan. Probeer wat meer openminded te zijn en niet dingen te verwachten bij banen, dates of vakanties. Ik denk echt dat je er van opknapt als je dingen onderneemt waar je geen zin in hebt. Als je druk bent, gaan dingen makkelijker. Een brief posten als je de hele dag thuis zit, is een hele onderneming. Maar als je uit je werk komt doe je dat even tussendoor. Jezelf bezig houden is de enige manier om uit die spiraal te komen. Ik moest toen ik thuis zat echt lijstjes maken en dat doe ik normaal nooit.
donderdag 19 oktober 2017 om 21:01
Dat zal ook best meespelen dat het misschien niet mijn type baan was, zo'n assessment is er niet voor niks.LizBakker schreef: ↑19-10-2017 20:38Als ik zo her en der lees wat je hebt gepost is het eerder andersom. Je geeft zelf dingen nèt niet een kans. Een baan die je niet aanspreekt zal je koste wat kost proberen voor je uit te schuiven. Terwijl, wie weet doet het je wel goed om elke dag ergens naartoe te moeten. Oké, dan is het werk niet leuk, maar je spreekt nog eens iemand en je hebt een dagbesteding. Of misschien geeft het je wel de motivatie om écht eens iets anders te gaan doen. Probeer het, geef het een kans.
Overigens heb ik veel assessments gedaan en laten afnemen, van IQ-tests met cijferreeksen, logicavraagstukken, ruimtelijke figuren en taalopdrachten tot en met rollenspellen en cases uitwerken. Het is nooit zo dat je één fout te veel hebt. Als ze je helemaal zien zitten, maar het assessment is het nèt niet, dan wordt het assessment als adviserend gezien. Het is dus waarschijnlijker dat je over de hele linie niet geschikt was. Dat zeg ik nu hard, maar anders blijf je juist in dat nèt niet gevoel hangen, terwijl de baan gewoon helemaal niet passend was. Houd er rekening mee dat wat als feedback aan de kandidaat word teruggegeven vaak een afgezwakte versie van de werkelijkheid is.
Ik heb zelf ooit 3 maanden thuis gezeten en als ik geen sollicitatie had, had ik nauwelijks puf om voor 11 uur op te staan of om me überhaupt aan te kleden. Dus voor mij was dat geen goede zaak, ik was gewoon geen bezig bijtje. Ik ken ook mensen die even zonder baan zitten en het hele huis hebben geschilderd, de zolder hebben uitgeruimd en lekker elke dag om 10 uur op het strand zaten, maar ik ben niet zo. Ik moet ergens naartoe moeten.
Wat betreft relaties ben ik ook geen succesverhaal. Na een periode scharrelen eindigen mijn affaires altijd in een (hechte) vriendschap. Men vindt mij als vriendin toch net niet geschikt, maar gezellig vinden ze me wel. Ik ben dus eigenlijk altijd alleen. Maar dat is niet hoe ik mezelf definieer. Ik zou wel iemand willen vinden, maar ik bekijk het van de zonnige kant. Ik heb veel vrienden en ik ben ook graag alleen, dus ik kom mijn dagen wel door. Omdat mannen toevallig geen lange relatie met mij willen, wil niet zeggen dat ik niks waard ben. Ik ben dan ook oprecht niet op zoek, maar ik probeer me wel open te stellen, want je kunt ook gewend raken aan alleen zijn. En als ik eens een leuke date heb die op niets uitloopt, dan was ik toch maar mooi een avondje uit.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook geen positivo, maar de slachtofferrol heb je nooit wat aan. Probeer wat meer openminded te zijn en niet dingen te verwachten bij banen, dates of vakanties. Ik denk echt dat je er van opknapt als je dingen onderneemt waar je geen zin in hebt. Als je druk bent, gaan dingen makkelijker. Een brief posten als je de hele dag thuis zit, is een hele onderneming. Maar als je uit je werk komt doe je dat even tussendoor. Jezelf bezig houden is de enige manier om uit die spiraal te komen. Ik moest toen ik thuis zat echt lijstjes maken en dat doe ik normaal nooit.
Ik moet ook bezig zijn. Moet ook lijstjes maken anders vergeet ik de weinige afspraken die ik heb wel. Kan ook niet echt lekker genieten van deze tijd. Kan op maandag besluiten dat ik een boek wil lezen en dit pas een week later ook daadwerkelijk doen omdat er altijd wel wat tussenkomt. En als je laat opstaat is de dag helaas ook zo weer voorbij omdat de avonden dan automatisch ook niks worden zonder invulling..
donderdag 19 oktober 2017 om 21:16
Ik ben op een gegeven moment gewoon afgestapt van het idee dat je vroeg op moet staan om wat aan de dag te hebben. Wat maakt het uit? Dan ben je pas om 14:00 gedoucht en aangekleed, dan kun je nog steeds genoeg doen. Bovendien heb je ook minder te doen, dus neem het er van.lola712 schreef: ↑19-10-2017 21:01Dat zal ook best meespelen dat het misschien niet mijn type baan was, zo'n assessment is er niet voor niks.
Ik moet ook bezig zijn. Moet ook lijstjes maken anders vergeet ik de weinige afspraken die ik heb wel. Kan ook niet echt lekker genieten van deze tijd. Kan op maandag besluiten dat ik een boek wil lezen en dit pas een week later ook daadwerkelijk doen omdat er altijd wel wat tussenkomt. En als je laat opstaat is de dag helaas ook zo weer voorbij omdat de avonden dan automatisch ook niks worden zonder invulling..
Wat betreft assessments, ik vind zeker niet dat die altijd een goed inzicht geven van baan/kandidaat. Vaak wordt het meer gebruikt als een zogenaamde manier om objectiever te selecteren. Dan kan men later niemand de schuld geven als er een ongeschikte kandidaat wordt aangenomen. Natuurlijk zijn er wel banen waar het essentieel is, maar bij mij op werk nemen voor van alles en nog wat assessments af. Kost klauwen met geld!
donderdag 19 oktober 2017 om 22:54
Deze tijd is ook niet om van te genieten. Je moet zorgen dat je als de sodemieter een baan vindt!lola712 schreef: ↑19-10-2017 21:01Dat zal ook best meespelen dat het misschien niet mijn type baan was, zo'n assessment is er niet voor niks.
Ik moet ook bezig zijn. Moet ook lijstjes maken anders vergeet ik de weinige afspraken die ik heb wel. Kan ook niet echt lekker genieten van deze tijd. Kan op maandag besluiten dat ik een boek wil lezen en dit pas een week later ook daadwerkelijk doen omdat er altijd wel wat tussenkomt. En als je laat opstaat is de dag helaas ook zo weer voorbij omdat de avonden dan automatisch ook niks worden zonder invulling..
Nogmaals de vraag: ik werk in hetzelfde vakgebied als jij. Hoe kan het volgens jou dat ik tot twee keer toe binnen een half jaar een betaalde baan heb gevonden en dat jij na een jaar nog steeds niets hebt? Zonder afgeronde opleiding?
donderdag 19 oktober 2017 om 22:57
Jij durft jezelf meer op te dringen denk ik of woont in een betere regio?blueeyes*3 schreef: ↑19-10-2017 22:54Deze tijd is ook niet om van te genieten. Je moet zorgen dat je als de sodemieter een baan vindt!
Nogmaals de vraag: ik werk in hetzelfde vakgebied als jij. Hoe kan het volgens jou dat ik tot twee keer toe binnen een half jaar een betaalde baan heb gevonden en dat jij na een jaar nog steeds niets hebt? Zonder afgeronde opleiding?
donderdag 19 oktober 2017 om 23:09
Maar je kunt toch ook buiten je regio solliciteren? Je moet echt het heft in eigen handen nemen, niet de schuld geven aan factoren van buiten. Dan voel je je zelf ook veel beter en meer in control.
Friesland - Limburg is wat overdreven, maar ik ken veel starters die dagelijks vanuit Brabant naar Amsterdam of Den Haag reizen. Er zit bij mij iemand die elke dag vanuit Nijmegen naar Amsterdam komt. Poeh.
anoniem_350483 wijzigde dit bericht op 19-10-2017 23:15
15.33% gewijzigd
donderdag 19 oktober 2017 om 23:12
Of ik ben bereid om 1,5 uur te reizen voor een baan.
Of ik toon meer initiatief.
Of ik ben bereid om alles aan te pakken.
Of ik ben bereid om 'lager' werk te doen
Of ik heb in mijn vrije tijd vrijwilligerswerk gedaan om relevante werkervaring op te bouwen
Kies maar.
donderdag 19 oktober 2017 om 23:26
In beide opties hierboven ga je trouwens van het negatieve uit. Of 'het is zo oneerlijk dat ik in mijn regio geen kansen krijg', of 'jij bent opdringerig'.
Het kan ook zijn dat jij gewoon niet bereid bent om een eind te reizen voor je werk. Dat is prima, maar er zitten wel consequenties vast aan die keuze. Zoals lager werk moeten accepteren, een baan onder je niveau.
Of het is zo dat jij een zeer stil muisje bent. Ook prima, maar dan heb je twee keuzes: daar wat aan gaan doen, of je laten omscholen naar een ander vakgebied. Iets waarbij er niet van je verwacht wordt dat je kekke video's in elkaar zet of een tof praatje houdt.
Wat ik bij jou zie, en wat bij mij die scherpe reacties naar boven haalt, is een soort wentelen in slachtofferschap. En met die houding gaan ze je nergens aannemen.
donderdag 19 oktober 2017 om 23:51
Google eens; Stephen Covey, cirkel van betrokkenheid.
Neem de regie in eigen handen! Ik zie overal reacties als "ja, maar...." Toch kun jij veel meer dan je denkt (denk ik). Stel, je had die baan als postbezorger aangenomen. Dan had je inkomen, collega's, aanspraak, en als je je werk lekker doet, ook een mooie referentie. En je kon blijven wonen waar je nu zit, want dat is ook een keuze?
Ik ken trouwens ook genoeg mensen die voor hun baan verhuizen. Je bent jong, je bent als het goed is flexibel want geen man, geen kind en kunt in feite gaan en staan waar je wilt.
Niet kiezen is ook een keuze.
Neem de regie in eigen handen! Ik zie overal reacties als "ja, maar...." Toch kun jij veel meer dan je denkt (denk ik). Stel, je had die baan als postbezorger aangenomen. Dan had je inkomen, collega's, aanspraak, en als je je werk lekker doet, ook een mooie referentie. En je kon blijven wonen waar je nu zit, want dat is ook een keuze?
Ik ken trouwens ook genoeg mensen die voor hun baan verhuizen. Je bent jong, je bent als het goed is flexibel want geen man, geen kind en kunt in feite gaan en staan waar je wilt.
Niet kiezen is ook een keuze.
vrijdag 20 oktober 2017 om 10:54
Die slachtofferrol proef ik ook overal uit, en dat is een heel onaantrekkelijke eigenschap. Ze steekt echt nergens de hand in eigen boezem. Zo van, dit was inderdaad niet handig van mij, of hier moet ik misschien flexibeler in zijn.blueeyes*3 schreef: ↑19-10-2017 23:26Wat ik bij jou zie, en wat bij mij die scherpe reacties naar boven haalt, is een soort wentelen in slachtofferschap. En met die houding gaan ze je nergens aannemen.
En dan zegt iemand hierboven dat ze wel werk in haar werkveld heeft. In plaats van vragen; goh, hoe heb je dat voor elkaar gekregen, heb je nog tips voor mij, oid, is het meteen dat dat voor haar allemaal anders ligt. Ik heb heel veel reacties van Lola gelezen, het is een groot Calimero-gevoel wat ik er bij krijg.
vrijdag 20 oktober 2017 om 11:06
Ja, dat was ik.LizBakker schreef: ↑20-10-2017 10:54Die slachtofferrol proef ik ook overal uit, en dat is een heel onaantrekkelijke eigenschap. Ze steekt echt nergens de hand in eigen boezem. Zo van, dit was inderdaad niet handig van mij, of hier moet ik misschien flexibeler in zijn.
En dan zegt iemand hierboven dat ze wel werk in haar werkveld heeft. In plaats van vragen; goh, hoe heb je dat voor elkaar gekregen, heb je nog tips voor mij, oid, is het meteen dat dat voor haar allemaal anders ligt. Ik heb heel veel reacties van Lola gelezen, het is een groot Calimero-gevoel wat ik er bij krijg.
Lola, ga alsjeblieft naar een psycholoog.
vrijdag 20 oktober 2017 om 11:27
Dat effect krijg je dus doordat ik nergens een kans krijg om mijn capaciteiten te laten zien, er is altijd wel een reden waarom een ander beter is helaas. Vrijwilligerswerk mag ik niet doen van de gemeente dus die optie valt helaas af.LizBakker schreef: ↑20-10-2017 10:54Die slachtofferrol proef ik ook overal uit, en dat is een heel onaantrekkelijke eigenschap. Ze steekt echt nergens de hand in eigen boezem. Zo van, dit was inderdaad niet handig van mij, of hier moet ik misschien flexibeler in zijn.
En dan zegt iemand hierboven dat ze wel werk in haar werkveld heeft. In plaats van vragen; goh, hoe heb je dat voor elkaar gekregen, heb je nog tips voor mij, oid, is het meteen dat dat voor haar allemaal anders ligt. Ik heb heel veel reacties van Lola gelezen, het is een groot Calimero-gevoel wat ik er bij krijg.
vrijdag 20 oktober 2017 om 11:38
Vrijwilligerswerk mag wel degelijk, maar niet betaald en niet 40 uur per week. Maar als jij 2 uur per week buddy bent voor iemand of weet ik veel, poep gaat scheppen in het dierenasiel, daar doen ze echt niet moeilijk over.
vrijdag 20 oktober 2017 om 11:40
Nee, nu haal je twee dingen door elkaar. Het enige effect van niet aangenomen worden is geen baan hebben.
Hoe je daar vervolgens mee omgaat, doe je zelf. Ik begrijp dat je gevoelens en neerslachtigheid niet volledig in de hand hebt, maar je zult toch zelf moeten blijven ondernemen. Niet in je schulp kruipen.
Hoezo mag je geen vrijwilligerswerk doen? Het UWV heeft er toch geen zicht op als jij helpt bij een vereniging of evenement? Of misschien zijn er mensen in je omgeving die hulp nodig hebben met iets. Ik heb wel eens geholpen bij een vriend met een winkel/webshop, met teksten enzo. Dat zijn geen officiële dingen ofzo, dat hoef je nergens op te geven. Als je maar netjes solliciteert en beschikbaar blijft voor werk.
vrijdag 20 oktober 2017 om 11:49
blueeyes*3 schreef: ↑19-10-2017 11:52To: postbezorger was onder je niveau. Servicedeskmedewerker wilde je niet, je hebt zelfs overwogen om niet naar die sollicitatie te gaan. Secretaresse wilde je niet. Wat jij wil is meteen een baan op HBO niveau met bijpassend salaris in het vakgebied waarin jij hebt gestudeerd. En op HBO communicatie is gewoon verdomd weinig te vinden. Veel bedrijven hebben een vacaturestop op hun communicatie-afdeling, of zelfs een krimp. Je hebt een gat van een jaar in je cv, een jaar waarin je liever uitkering krijgt dan achter een balie gaat staan, secretaresse bent of de post rondbrengt.
Ik heb jarenlang achter een balie gezeten. Bezoekers aanmelden, mensen in dat kantorenpand bellen dat hun bezoek er is, gedag zeggen, post rondbrengen. Was dat op mijn niveau? Nee. Waarom deed ik het dan? Omdat het beter stond dan thuis zitten. Omdat ik dan onder de mensen was. En omdat ik de twee bedrijven die in dat pand zaten leerde kennen, en zo een behoorlijk netwerk opbouwde. Dat heeft me overigens ook een aantal maanden relevante werkervaring opgeleverd (ziektevervanging op een van de afdelingen binnen het bedrijf) en een aantal goede referenties.
Ik ben veertien jaar lang schoonmaakster geweest. Droombaan?? Tuurlijk niet. Maar het was werk en het zorgde voor geld. Vorig jaar gesolliciteerd en het was geen enkel probleem. `Je bent bereid om te doen wat nodig is´, dat is nou precies de instelling die dit bedrijf zoekt.
Maar de meeste bedrijven (en partners) willen liefst positieve mensen. En dat bereik je niet met een negatieve houding. Je gaat nu naar zo´n gesprek met in je achterhoofd dat het wel weer niks zal worden. En weet je wat? Dan wordt het sowieso al niks. Positief denken is de eerste stap.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 20 oktober 2017 om 11:54
Volgens mij heb jij al 3x een kans gehad om je capaciteiten te laten zien. Secretaresse, baliemedewerker/servicedeskmedewerker en als postbezorger. Maar jij kan voor al die dingen de motivatie niet opbrengen. Omdat 'het niet is waar je voor gestudeerd hebt'. Omdat 'er geen doorgroeimogelijkheden zijn'. Omdat 'het zo lastig uit te leggen is aan je sociale kring'.
Jij ziet alleen je intellectuele capaciteiten. Een werkgever ziet ook dingen als inzet, motivatie, doorzettingsvermogen. Dat gaat je een baan opleveren (en dat is in je topic 'een baan ver onder je niveau hebben' ook al een aantal keer gezegd). Toch blijf jij hangen in 'ik krijg geen kans'. Weet je waarom je geen kans krijgt? Omdat je al die eerdere kansen niet gepakt hebt. Daarom krijg je ze nu niet meer. Je doet er toch niets mee.
vrijdag 20 oktober 2017 om 12:21
Ik snap ook helemaal niet waarom je banen als baliemedewerkster en secretaressen hebt afgewezen? Postbezorger afwijzen vind ik al belachelijk, maar de eerste banen zijn ook nog eens op een kantoor, waar je je omhoog kan werken.
Ik zou het idee dat een HBO-diploma zoveel waard is maar eens uit je hoofd zetten als ik jou was. Met mijn master ben ik ook op MBO/HBO-niveau gestart. Vijf maanden ben ik werkloos geweest voordat ik daar kon starten en reken maar dat recruiters al vragen wat je die 5 maanden hebt gedaan. Ik heb het opgevuld met uitzendwerk. Stond ik daar met mijn masterdiploma magazijnwerk te doen. Ik werd ook nog eens gekort op mijn uitkering omdat ik dat aannam, maar ik was in ieder geval bezig en toonde arbeidsethos (Google maar ff wat dat inhoudt).
Wat heb je naast je HBO gedaan? Bijbanen, vrijwilligerswerk, iets om je te differentiëren van anderen? Want sorry, alleen een HBO-opleiding zonder opvulling of werkervaring, in een breed vakgebied als “communicatie”, staat tegenwoordig zo ongeveer gelijk aan een HAVO-diploma.
Ik zou het idee dat een HBO-diploma zoveel waard is maar eens uit je hoofd zetten als ik jou was. Met mijn master ben ik ook op MBO/HBO-niveau gestart. Vijf maanden ben ik werkloos geweest voordat ik daar kon starten en reken maar dat recruiters al vragen wat je die 5 maanden hebt gedaan. Ik heb het opgevuld met uitzendwerk. Stond ik daar met mijn masterdiploma magazijnwerk te doen. Ik werd ook nog eens gekort op mijn uitkering omdat ik dat aannam, maar ik was in ieder geval bezig en toonde arbeidsethos (Google maar ff wat dat inhoudt).
Wat heb je naast je HBO gedaan? Bijbanen, vrijwilligerswerk, iets om je te differentiëren van anderen? Want sorry, alleen een HBO-opleiding zonder opvulling of werkervaring, in een breed vakgebied als “communicatie”, staat tegenwoordig zo ongeveer gelijk aan een HAVO-diploma.
vrijdag 20 oktober 2017 om 12:39
Lola, zou je een baan 'op jouw niveau' of 'in jouw vakgebied' accepteren als het een werkervaringsplaats was? Of een zogenaamde 'proefplaatsing'?
Werkervaringsplaats wil zeggen dat je een bepaalde periode (meestal 6 maanden tot een jaar) in ruil voor je uitkering werkt. Soort stage dus.
Proefplaatsing wil zeggen dat je 2-6 maanden in ruil voor je uitkering werkt, en dat er daarna gekeken wordt of je mag blijven ja of nee. Blijven is dan betaald, en doorgaans voor 6 maanden.
Werkervaringsplaats wil zeggen dat je een bepaalde periode (meestal 6 maanden tot een jaar) in ruil voor je uitkering werkt. Soort stage dus.
Proefplaatsing wil zeggen dat je 2-6 maanden in ruil voor je uitkering werkt, en dat er daarna gekeken wordt of je mag blijven ja of nee. Blijven is dan betaald, en doorgaans voor 6 maanden.
vrijdag 20 oktober 2017 om 13:58
Ze weet ook al dat een kantoorbaan 'echt niks' voor haar is (las ik in het Werklozentopic).Ceridwen91 schreef: ↑20-10-2017 12:21Ik snap ook helemaal niet waarom je banen als baliemedewerkster en secretaressen hebt afgewezen? Postbezorger afwijzen vind ik al belachelijk, maar de eerste banen zijn ook nog eens op een kantoor, waar je je omhoog kan werken.
vrijdag 20 oktober 2017 om 14:03
Dat is knap als je geen werkervaring hebt.gewoongekkie schreef: ↑20-10-2017 13:58Ze weet ook al dat een kantoorbaan niks voor haar is (las ik in - ik meen - het Werklozentopic).
zaterdag 21 oktober 2017 om 07:58
Hoezo nergens een kans krijgen? Je had al lang aan het werk kunnen zijn, als jij de afgelopen maanden zelf de moeite had genomen om te investeren in je toekomst. Een baan word je niet in je schoot geworpen en zodra jij wel iets aangeboden krijgt, sla je het alsnog af omdat het niet leuk klinkt.
Je hoeft er toch niet voor de rest van je leven te werken als het niet je droombaan is? Je kiest er nu zelf voor om thuis te zitten en dat je daar niet vrolijk van wordt, snap ik, maar dat is je eigen keuze en je doet het toch echt zelf. Jammer dat je dat zelf niet inziet.
Ik kan me niet voorstellen dat je geen vrijwilligerswerk mag doen. Misschien niet voor 20 uur per week, maar een avond of dagdeel per week moet geen kwaad kunnen.
zaterdag 21 oktober 2017 om 09:05
Wel knap dat je het lukt als gezonde hoogopgeleide vrouw zo lang in de bijstand te blijven.
Zou je niet alleen al om van het gezeik van de gemeente af te komen en je vrijheid te herkrijgen ergens een rotbaantje van 24 uur per week aan kunnen nemen Kost je maar drie dagen per week en dan krijg je net zoveel binnen als binnen de bijstand.
Heb je al wel eens sollicitatie naar een detacheringsbureau gedaan?
Zou je niet alleen al om van het gezeik van de gemeente af te komen en je vrijheid te herkrijgen ergens een rotbaantje van 24 uur per week aan kunnen nemen Kost je maar drie dagen per week en dan krijg je net zoveel binnen als binnen de bijstand.
Heb je al wel eens sollicitatie naar een detacheringsbureau gedaan?
Wanhoop is een zwart leren jasje is dat iedereen goed staat; terwijl hoop een rose jurkje met ruches is tot boven je knie, waarin niemand gezien wil worden.
zaterdag 21 oktober 2017 om 11:35
24 uur per week is niet genoeg, 28 uur per week wel. Het moet netto meer dan 1000 euro per maand opbrengen. En zoveel vaste uren per week is nog best lastig te krijgen.SummerIsNear schreef: ↑21-10-2017 09:05Wel knap dat je het lukt als gezonde hoogopgeleide vrouw zo lang in de bijstand te blijven.
Zou je niet alleen al om van het gezeik van de gemeente af te komen en je vrijheid te herkrijgen ergens een rotbaantje van 24 uur per week aan kunnen nemen Kost je maar drie dagen per week en dan krijg je net zoveel binnen als binnen de bijstand.
Heb je al wel eens sollicitatie naar een detacheringsbureau gedaan?
zaterdag 21 oktober 2017 om 12:23
Dit vind ik dus onzin. Ik heb ook ooit een paar maanden thuis gezeten. Ik heb toen heel intensief gesolliciteerd. Elke dag met brieven bezig, profielen aanmaken, gesprekken voeren. Maar je bent niet 8 uur per dag brieven aan het schrijven. Bij mij zat de zomer erbij, dus ik stuurde mijn mails en ging daarna gewoon lekker naar het strand of terras. Bij mindere zelfverzekerde dagen bleef ik in weleens een dag in bed.blueeyes*3 schreef: ↑19-10-2017 22:54Deze tijd is ook niet om van te genieten. Je moet zorgen dat je als de sodemieter een baan vindt!
Maar je kunt en hoeft nou eenmaal niet 8 uur per dag te solliciteren. Zonde als je dan ook nog eens geniet van je vrije tijd.
