Steeds nét niet

lola712 schreef: ↑

26-11-2017 12:37

Alles voelt oppervlakkig aan nu in mijn leven. Gaten opvullen die niet dicht raken. Ben niet depressief maar wel teleurgesteld dat ik er nergens van kan genieten en alles geforceerd aanvoelt. Weet niet wat ik wil in het leven en alles alleen moeten doen is niet goed voor mij merk ik nu. Met 27 jaar moet dat gelukkige gevoel of acceptatie dat dit het zo is een keer komen.

Lola, wat je nu doet is afwachten tot het tij een keer voor je keert... en tot het zo ver is zoek je excuses. Inderdaad buiten jezelf... je moet inzien dat je dat doet uit zelfbescherming. Je doet dit omdat je dan niet in beweging hoeft te komen. Nou vind ik dat je al best wat hebt gedaan hoor, maar altijd zit de rem erop en dat straal je (onbewust) toch uit... ook het traineeship (lees ik nu) zag je achteraf gezien ook niet zitten terwijl ik ook heb gelezen dat je het zag als de ultieme (en enige) kans. En ik snap dat de teleurstelling minder erg is wanneer je jezelf voorhoudt dat het vast nooit zo leuk was, dat je er waarschijnlijk toch niet geschikt voor was. Logisch om even teleurgesteld te zijn, maar ga daarna vooral weer verder... probeer in een positieve flow terecht te komen. Dat lukt met deze mindset niet. Ontmoet mensen, vind het leven leuk, onderneem dingen... want ik denk dat je een grote fout maakt door te denken dat je pas kan genieten als je (passend) werk hebt. Ik zou het eerder omdraaien... zodra jij gaat genieten, vind je werk. Of je creëert in ieder geval kansen!

De tip van de psycholoog vind ik heel goed. Want die kan je hiermee helpen. Echt, laat je helpen met die mindset! En merk ook dat je na een gesprek in een flow komt om dingen aan te gaan pakken (been there!). Eenmaal een paar positieve ervaringen (een leuk netwerkgesprek, een ander soort activiteit kan ook... alles helpt mee om je beter in je vel te laten zitten), hoop ik dat je je beter gaat voelen!

Je zult er toch zelf wat van moeten maken. Zowel qua werk als relaties. Door niet te werken ga je je slecht over jezelf voelen, waardoor het je juist niet lukt een baan te vinden én je geen relatiemateriaal bent voor mannen.

Wat werk betreft: ik heb nu ook een “lager baantje”, zoals jij dat noemt, omdat ik ook aan het werk wilde en mijn droombaan nu geen mogelijkheid is. En wat denk je? Ik heb het super naar mijn zin, leuke collega’s en ik verdien mijn eigen geld (mijn man betaalde een tijdje alles, ik had geen uitkering).
Trouwens, ik heb tijdens mijn studie post bezorgd en daar was helemaal niets mis mee. Dat zou ik ook liever doen dan thuis te zitten wegkwijnen. Dus geef jezelf een schop onder je kont. Als je wilt werken, kan dat ook. En dat geeft je een goed gevoel over jezelf, waardoor je ook aantrekkelijker bent voor mannen.