Psyche
alle pijlers
Stelling: eenzame mensen zijn gewoon niet leuk
zondag 19 september 2021 om 20:15
De laatste jaren zie je steeds meer berichten over eenzaamheid. Ik zeg liever dat ik alleen ben en dat dat betekent dat er al ėėn is. Dat is meer dan nul. Verder kan ik prima op mezelf zijn en geniet ik van veel dingen waarbij anderen niet echt nodig zijn (natuur/muziek/dieren/boeken/kunst/eten/filosoferen/dagdromen bv.)
In de loop der jaren ben ik erachter gekomen dat mijn karaktertrekken gewoon afstotend werken. Ik heb veel geprobeerd om mezelf te verbeteren met therapie maar op dit moment zit er niet meer in.
Zou het kunnen dat mensen steeds minder sociale vaardigheden hebben? Zijn we te veeleisend? Dumpen we mensen te snel? Of zijn we gewoon niet interessant genoeg meer, met een doorsnee leven ? Is de samenleving te grof geworden? Zijn we extra angstig tegenwoordig om op iemand af te stappen? Overgevoelig voor een afwijzing? Of zijn we collectief psychisch te gemankeerd en domweg niet leuk genoeg voor een vriendschap?
Ik ben geen haar beter want ik heb ook diverse potentiële vriendschappen niet tot bloei laten komen, omdat ik de ander niet boeiend genoeg vond. Misschien ben ik wel een misantroop?
Ik hoef geen tips, maar ik vroeg me af wat anderen in zijn algemeenheid denken over dit groeiende probleem?
In de loop der jaren ben ik erachter gekomen dat mijn karaktertrekken gewoon afstotend werken. Ik heb veel geprobeerd om mezelf te verbeteren met therapie maar op dit moment zit er niet meer in.
Zou het kunnen dat mensen steeds minder sociale vaardigheden hebben? Zijn we te veeleisend? Dumpen we mensen te snel? Of zijn we gewoon niet interessant genoeg meer, met een doorsnee leven ? Is de samenleving te grof geworden? Zijn we extra angstig tegenwoordig om op iemand af te stappen? Overgevoelig voor een afwijzing? Of zijn we collectief psychisch te gemankeerd en domweg niet leuk genoeg voor een vriendschap?
Ik ben geen haar beter want ik heb ook diverse potentiële vriendschappen niet tot bloei laten komen, omdat ik de ander niet boeiend genoeg vond. Misschien ben ik wel een misantroop?
Ik hoef geen tips, maar ik vroeg me af wat anderen in zijn algemeenheid denken over dit groeiende probleem?
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
zondag 19 september 2021 om 21:47
Niet iedereen ervaart alleen zijn als eenzaamheid en omgekeerd kun je omringd zijn door mensen en liefde en je toch eenzaam voelen.
Als tiener voelde ik me een tijd eenzaam, ik had het idee dat iedereen meer vrienden had dan ik en dat ik er niet bij hoorde. Maar ik had terugkijkend best veel echt goede vriendinnen en sociale contacten. Met veel ga ik tot op heden nog om. Mijn ouders zeiden ook, je was vaak zo triest, terwijl je zoveel vrienden had die echt om je gaven, maar het was gewoon een onzekere periode.
zondag 19 september 2021 om 21:48
Dit is zo herkenbaar voor mij! Ik vind de wat excentriekere personen ook vaak leuker, maar ja lastig iets opbouwen.
Zeker omdat ik zelf ook neig naar alleen zijn en solo-activiteiten.
Geloof niet alles wat je denkt.
zondag 19 september 2021 om 22:10
En soms kan je je, met genoeg sociale contacten en sociale vaardigheden, ook in een bepaalde fase soms wat eenzaam voelen. Tenminste, ik ervaar dat als single 30'er soms wel in een fase waarin alles om bruiloften en kraamvisites/kinderen lijkt te gaan. Maargoed ik probeer een balans te vinden tussen toch zelf wat soepeler in die vriendschappen te staan (bijv. bijkletsen met een vriendin in de speeltuin) en ondertussen mijn sociale kring wat uit te breiden.
zondag 19 september 2021 om 22:26
Ik denk wel dat mensen tegenwoordig minder afhankelijk zijn van sociale contacten. Als ik even terugdenk aan deze winter, met de lockdown en avondklok, dan had ik toen echt amper contacten. De supermarkt bracht mijn boodschappen, ik heb een paar maanden mijn ouders niet gezien, met familie en vrienden sprak ik ook amper af. Een paar jaar geleden had dat niet gekund. Toen moest je wel fysiek naar je werk, de supermarkt, de kledingwinkel. Dus in dat opzicht denk ik wel dat het een stuk makkelijker is om je op te sluiten in je eigen bubbel. Ook de kerk en verenigingen speelden vroeger een veel grotere rol.
Ik zie om mij heen een aantal mensen die wat minder sociaal vaardig zijn en die zichzelf al snel verliezen in dagen gamen of andere online activiteiten. Maar ik had vroeger ook een buurman die een kluizenaarsbestaan leidde. Alleen verloor die zichzelf in lezen en andere offline activiteiten.
Wel denk ik dat bijvoorbeeld daten een stuk vluchtiger is geworden. En dat mensen daarbij snel verder kijken, omdat er zoveel opties (lijken te) zijn.
Ik zie om mij heen een aantal mensen die wat minder sociaal vaardig zijn en die zichzelf al snel verliezen in dagen gamen of andere online activiteiten. Maar ik had vroeger ook een buurman die een kluizenaarsbestaan leidde. Alleen verloor die zichzelf in lezen en andere offline activiteiten.
Wel denk ik dat bijvoorbeeld daten een stuk vluchtiger is geworden. En dat mensen daarbij snel verder kijken, omdat er zoveel opties (lijken te) zijn.
zondag 19 september 2021 om 22:38
Ik kan best goed alleen zijn. Vind het heerlijk om te wandelen met mijn honden, eigen potje koken, dingen op mijn eigen manier doen. Maar soms voel ik me ook eenzaam. Heb weinig vrienden. Als sinds mijn puberteit vind ik moeilijk aansluiting. Denk over veel dingen zo anders dan anderen en voel me vaak niet begrepen. Op het werk kan ik wel leuk samenwerken met sommigen, maar dat zijn geen hechte banden. Dat heb ik eigenlijk alleen met mijn moeder.
zondag 19 september 2021 om 23:01
Ik hou erg van sociale omgang en gelegenheden, waardoor ik me misschien sneller eenzaam voel as dat een periode minder is. Ik heb altijd veel vrienden gehad en heb ze nog (ook veel dezelfde nog) maar ik heb zeker wel periodes gekend dat dat minder was en ik me best eenzaam voelde.
Bijvoorbeeld toen ik als een van de weinigen nog single en kinderloos was terwijl mijn complete vrienden en kennissenkring opging in hun jonge gezin én veel van hen verhuisden waardoor mijn oude vrienden door het hele land zitten nu. Toen ben ik een opleiding gaan doen en een sport en kreeg ik weer wat kennissen die in dezelfde levensfase zaten als ik. Maar dat voelde wel even eenzaam.
Ik heb een familielid die echt helemaal geen sociale contacten heeft behalve wat naaste familie (maar wel wil), dat is heel triest maar ik zie wel waarom. Hij is heel leuk en gezellig, tot hem iets dwars zit of er een negatieve emotie in de relatie komt, dan kapt hij het rigoreus af en trekt zich voor weken terug. Zo zonde. Hij wil niet in therapie daarvoor, dus wat kan je doen? Zo'n patroon verandert niet zomaar.
Bijvoorbeeld toen ik als een van de weinigen nog single en kinderloos was terwijl mijn complete vrienden en kennissenkring opging in hun jonge gezin én veel van hen verhuisden waardoor mijn oude vrienden door het hele land zitten nu. Toen ben ik een opleiding gaan doen en een sport en kreeg ik weer wat kennissen die in dezelfde levensfase zaten als ik. Maar dat voelde wel even eenzaam.
Ik heb een familielid die echt helemaal geen sociale contacten heeft behalve wat naaste familie (maar wel wil), dat is heel triest maar ik zie wel waarom. Hij is heel leuk en gezellig, tot hem iets dwars zit of er een negatieve emotie in de relatie komt, dan kapt hij het rigoreus af en trekt zich voor weken terug. Zo zonde. Hij wil niet in therapie daarvoor, dus wat kan je doen? Zo'n patroon verandert niet zomaar.
zondag 19 september 2021 om 23:42
Bedankt voor alle mooie reacties met verfrissende zienswijzen. Volgens diverse onderzoeken (o.a. CBS) gaat de eenzaamheid toenemen de komende jaren. Misschien zijn we collectief te veel bezig met onszelf en te weinig met ons samen.
Er zijn idd ook nare mensen die populair zijn en eenzame mensen die zeer leuk zijn en onondekte pareltjes blijken. En uiteraard is het een ervaren gevoel. Je kunt eenzaam zijn in de drukte.
Ik moet er gewoon weer iets van gaan maken. Iemand moet het gesprek aangaan. Vroeger stapte ik overal opaf, sprak met iedereen, was gastvrij, probeerde echt te luisteren en nodigde iedereen uit voor van alles en nog wat. Ik vond ook veel mensen echt interessant. Maar ik wist het niet goed vast te houden. Mijn langste vriendschap duurde 10 jaar.
Er zijn idd ook nare mensen die populair zijn en eenzame mensen die zeer leuk zijn en onondekte pareltjes blijken. En uiteraard is het een ervaren gevoel. Je kunt eenzaam zijn in de drukte.
Ik moet er gewoon weer iets van gaan maken. Iemand moet het gesprek aangaan. Vroeger stapte ik overal opaf, sprak met iedereen, was gastvrij, probeerde echt te luisteren en nodigde iedereen uit voor van alles en nog wat. Ik vond ook veel mensen echt interessant. Maar ik wist het niet goed vast te houden. Mijn langste vriendschap duurde 10 jaar.
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
maandag 20 september 2021 om 00:30
maandag 20 september 2021 om 00:54
Ik denk dat er zeker iets misgaat in de maatschappij. Ik spreek iemand echt niet meer zomaar aan. Zowel vriendelijk als corrigerend. Je weet nooit wat voor wapen iemand trekt.
Ik ben van mezelf geen mens dat graag onder mensen is. Ja bij mensen die in mn vertrouwenswereld zitten of waar het direct mee klikt. Dat gaat goed maar ik ben wel echt een persoon die liever op de bank blijft zitten dan dat ik met schoonfamilie moet optrekken of een praatje moet maken met de buren.
Ook ik ben geen persoon voor een simpel leven. Ik kan niet (goed) werken voor een baas, ik zoek constant uitdagingen en voldoening voor mezelf.
Als relaties/vriendschappen me teveel energie kosten en het teveel vanuit mijzelf moet komen dan kap ik het contact af. Ook als ik mn respect verlies voor iemand gebeurt dat vanzelf en dat vind ik oke. Ik heb enkele zeer belangrijke mensen om me heen en die koester ik. Dat spendeer ik energie en tijd in en doe ik moeite voor.
Dus ja, ik wil zeker meer in het leven want ik ga erg slecht op sleur en stabiliteit op een of andere manier.
Ik zoek weloverwogen risico, uitdaging en vernieuwing.
Ben echt geen mensen mens ondanks dat mn werk wel echt op mensen gericht is. Dit is wel de reden dat ik me ga omscholen naar iets met dieren.
Ik ben van mezelf geen mens dat graag onder mensen is. Ja bij mensen die in mn vertrouwenswereld zitten of waar het direct mee klikt. Dat gaat goed maar ik ben wel echt een persoon die liever op de bank blijft zitten dan dat ik met schoonfamilie moet optrekken of een praatje moet maken met de buren.
Ook ik ben geen persoon voor een simpel leven. Ik kan niet (goed) werken voor een baas, ik zoek constant uitdagingen en voldoening voor mezelf.
Als relaties/vriendschappen me teveel energie kosten en het teveel vanuit mijzelf moet komen dan kap ik het contact af. Ook als ik mn respect verlies voor iemand gebeurt dat vanzelf en dat vind ik oke. Ik heb enkele zeer belangrijke mensen om me heen en die koester ik. Dat spendeer ik energie en tijd in en doe ik moeite voor.
Dus ja, ik wil zeker meer in het leven want ik ga erg slecht op sleur en stabiliteit op een of andere manier.
Ik zoek weloverwogen risico, uitdaging en vernieuwing.
Ben echt geen mensen mens ondanks dat mn werk wel echt op mensen gericht is. Dit is wel de reden dat ik me ga omscholen naar iets met dieren.
maandag 20 september 2021 om 01:06
maandag 20 september 2021 om 01:19
maandag 20 september 2021 om 01:25
novaviva schreef: ↑19-09-2021 21:47Niet iedereen ervaart alleen zijn als eenzaamheid en omgekeerd kun je omringd zijn door mensen en liefde en je toch eenzaam voelen.
Als tiener voelde ik me een tijd eenzaam, ik had het idee dat iedereen meer vrienden had dan ik en dat ik er niet bij hoorde. Maar ik had terugkijkend best veel echt goede vriendinnen en sociale contacten. Met veel ga ik tot op heden nog om. Mijn ouders zeiden ook, je was vaak zo triest, terwijl je zoveel vrienden had die echt om je gaven, maar het was gewoon een onzekere periode.
Ik denk dat een gevoel van eenzaamheid ook kan komen door het idee dat niemand je (meer) wil. Of wil zoals je echt bent.
Maar ik bedoelde het eigenlijk een beetje sarcastisch, net zoals de topictitel. Ik heb menselijk contact op een gegeven moment gewoon nodig om me niet eenzaam te voelen. Daar kan geen zelfhulpboek tegenop. Zou ook wat zijn als dat niet meer zou mogen.
maandag 20 september 2021 om 01:38
Ik denk dat de kern in het woord “eenzaam” zit. Niet iedereen met weinig vrienden/sociale contacten is eenzaam..er zijn mensen die liever 1 diepgaande vriendschap hebben dan 10 oppervlakkige. Ook zijn er mensen die graag alleen zijn en zelf dingen ondernemen.
Het woord “eenzaam” klinkt voor mij alsof degene die het betreft zelf iets mist waardoor hij eenzaamheid ervaart. En die mensen slaan nog wel eens door wanneer er wel contact is en worden bijv claimerig. Dat is de ervaring die ik heb met zo iemand..die wil dan iedere dag contact, verwacht toch zeker binnen een half uur antwoord op een appje etc..Dat is ook een stukje gemis van sociale voelsprieten (zoals iemand hierboven omschreef) denk ik. En door dat gedrag haken mensen dan af en die sociale voelsprieten ontwikkelen dan ook niet echt..
Het woord “eenzaam” klinkt voor mij alsof degene die het betreft zelf iets mist waardoor hij eenzaamheid ervaart. En die mensen slaan nog wel eens door wanneer er wel contact is en worden bijv claimerig. Dat is de ervaring die ik heb met zo iemand..die wil dan iedere dag contact, verwacht toch zeker binnen een half uur antwoord op een appje etc..Dat is ook een stukje gemis van sociale voelsprieten (zoals iemand hierboven omschreef) denk ik. En door dat gedrag haken mensen dan af en die sociale voelsprieten ontwikkelen dan ook niet echt..
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
maandag 20 september 2021 om 02:00
Wat je zegt to over sociale vaardigheden ontwikkelen die ontwikkel je wel in hogere mate als je meer onder de mensen bent maar ligt ook aan je persoonlijkheids type. Sommige mensen zijn verbinders andere meer leiders en ook pleasers. Ik ben heel sociaal en hou ervan om onder de mensen te zijn maar als alleenstaande moeder bijna geen tijd voor en sport liever of wandel/fiets dan een oppas en de stad in of oppas. Ik vind het prima om alleen naar het bos te gaan of sauna. Ik zie dat als iets positiefs ik kan goed met mezelf opschieten en heb geen afleiding nodig of fear of missing out. Op werk fijne cliënten en collega’s. Dochter met autisme is niet erg geïnteresseerd in contact buiten schooluren of sport en tekenen. Die wil thuis lekker rust. Dat gun ik haar. Ik heb trouwens wel 4 huisdieren(katten) die als opvang kwamen en heb altijd al veel met dieren gehad en het opvangen van of uitlaten, paardrijden gehad. Geniet van natuur. Kijk graag om me heen. Tuinieren vind ik leuk. Ik heb verder een leuke buurt waar we buiten de corona om bbqen en contact hebben met verjaardagen en elkaar helpen/ondersteunen met tuin of pakjes aannemen. Kom uit een gezin van 4 bij moeder en vader ook 4 dus ik heb best wat familie ben zelf de oudste en loop altijd voor. Ik kook graag voor iedereen met mijn verjaardag maak taart. Ga na hun verjaardagen en aanhang en ouders+stief. Dat maakt me leven al behoorlijk vol. Mijn vriendinnen krijgen nu pas kinderen terwijl mijn dochter 15 is. Ik vind het fijn dat ik vroeg was ermee maar merk ook het verschil met andere levensfases. Ik zit op een leesclubje dat waardeer ik zeer. Hou van lezen. Heb ze leren kennen met sporten. Was toeval. Echt heel leuk. Met hun en een grotere groep sport ik 1x per week ook in de sportschool en trakteren om de beurt de eigenaar van de sportschool doet gezellig mee. Is iets van de laatste 2 jaar. Dat is me wekelijkse sociale dingetje.
Gaat erom als jij je gelukkig voelt wat doet de ‘norm’ er dan aan toe? Ik ben heel erg oke met rust en mezelf.
Mensen die meer eenzaam zijn zullen niet perse minder sociaal zijn. Eenzaamheid kan ook ontstaan doordat geliefden/familie/vrienden overlijden of dat je door je economische status minder kan deelnemen in activiteiten of de middelen niet hebt als auto of fiets. Eenzaamheid uit verbitterdheid/het leven als negatief ervaren is denk ik anders. Sommige mensen zijn minder veerkrachtig en weerbaar. Levensfases doorlopen is niet iets wat iedereen gemakkelijk af gaat. Dealen met verlies, er niet bij horen, eigen verantwoordelijkheid dragen. Sombere periodes mogen erbij horen.
Ik werk in de zorg daar kom ik de eenzame mensen wel tegen. Sommige door ongezond leven en slechte keuzes andere door ziekte bv dementie niet iedereen in hun omgeving kan dat aan. Schrijnende situaties soms. Vaak wel in de kern lieve en leuke mensen.
Gaat erom als jij je gelukkig voelt wat doet de ‘norm’ er dan aan toe? Ik ben heel erg oke met rust en mezelf.
Mensen die meer eenzaam zijn zullen niet perse minder sociaal zijn. Eenzaamheid kan ook ontstaan doordat geliefden/familie/vrienden overlijden of dat je door je economische status minder kan deelnemen in activiteiten of de middelen niet hebt als auto of fiets. Eenzaamheid uit verbitterdheid/het leven als negatief ervaren is denk ik anders. Sommige mensen zijn minder veerkrachtig en weerbaar. Levensfases doorlopen is niet iets wat iedereen gemakkelijk af gaat. Dealen met verlies, er niet bij horen, eigen verantwoordelijkheid dragen. Sombere periodes mogen erbij horen.
Ik werk in de zorg daar kom ik de eenzame mensen wel tegen. Sommige door ongezond leven en slechte keuzes andere door ziekte bv dementie niet iedereen in hun omgeving kan dat aan. Schrijnende situaties soms. Vaak wel in de kern lieve en leuke mensen.
maandag 20 september 2021 om 02:41
Ik heb daar ook heel lang last van gehad. Nu heb ik een leuke vriend en dat scheelt veel. Maar ik ben slecht in contact maken met mensen dus het zal ook wel aan mezelf liggen dat dat soort dingen moeizaam verlopen. Ik wacht af tot anderen me ergens voor uitnodigen maar neem weinig initiatief om dat zelf te doen, dat wil ik veranderen. Ik dacht vroeger ook dat ik gewoon niet leuk of knap genoeg ben, maar dat denk ik nu niet meer. Daar ligt het niet aan. Maar de eenzaamheid is weg.hondenmens schreef: ↑19-09-2021 22:38Ik kan best goed alleen zijn. Vind het heerlijk om te wandelen met mijn honden, eigen potje koken, dingen op mijn eigen manier doen. Maar soms voel ik me ook eenzaam. Heb weinig vrienden. Als sinds mijn puberteit vind ik moeilijk aansluiting. Denk over veel dingen zo anders dan anderen en voel me vaak niet begrepen. Op het werk kan ik wel leuk samenwerken met sommigen, maar dat zijn geen hechte banden. Dat heb ik eigenlijk alleen met mijn moeder.
maandag 20 september 2021 om 06:43
Ik ben zelf vrij extravert in mijn contactlegging. Ik stap zonder pardon een groep onbekende mensen in, begin zonder blikken of blozen een gesprek met onbekende mensen, kan genieten van wisselende contacten, verschillende meningen en typeringen. Zie ook in de meeste mensen iets positiefs, zal niet snel overgaan tot het doen van afbreuk aan een persoon enkel omdat deze een andere uiterlijk, karakter of mening heeft.
En toch heb ik beslist geen zin in elke dag en voortdurend sociale interactie. Ik heb dagen waarop ik geen enkele zin heb in welke sociale interactie dan ook. En dan zou het zomaar kunnen zijn dat ik enkele rondjes met hond doe en verder weinig buiten kom.
Ik ben geen beller. Stuur een app of een e-mail en ik bepaald zelf wanneer ik reageer.
Ik ontvang niet graag bezoek en ik ga ook niet zingend van plezier ergens op bezoek.
Ik kan me heerlijk vermaken in mijn eentje en ik grap wel eens dat wonen op een eilandje me niet zou deren.
Mag jij van jezelf zijn zoals je bent?
Ik mag van mezelf zijn zoals ik ben. En dat is een verademing.
En toch heb ik beslist geen zin in elke dag en voortdurend sociale interactie. Ik heb dagen waarop ik geen enkele zin heb in welke sociale interactie dan ook. En dan zou het zomaar kunnen zijn dat ik enkele rondjes met hond doe en verder weinig buiten kom.
Ik ben geen beller. Stuur een app of een e-mail en ik bepaald zelf wanneer ik reageer.
Ik ontvang niet graag bezoek en ik ga ook niet zingend van plezier ergens op bezoek.
Ik kan me heerlijk vermaken in mijn eentje en ik grap wel eens dat wonen op een eilandje me niet zou deren.
Mag jij van jezelf zijn zoals je bent?
Ik mag van mezelf zijn zoals ik ben. En dat is een verademing.
maandag 20 september 2021 om 06:54
Ik hoorde kort geleden iemand op tv zeggen dat mensen samen willen zijn met een partner, niet omdat ze dan halleluja-achtige ervaringen krijgen, maar om een getuige te hebben van hun leven.
Die partner weet dan wat jij van uur tot uur doet dus jij bestaat en die bevestiging geeft een warm geborgen gevoel. En inderdaad is het een diepe behoefte van mensen opgemerkt te worden tenminste door één medemens.
Ik heb dit vaker gehoord in een gedragsexperiment. Zelf zou ik het niet genoeg vinden om alleen maar deel te hebben aan iemands leven. Maar goed; interessante visie.
Die partner weet dan wat jij van uur tot uur doet dus jij bestaat en die bevestiging geeft een warm geborgen gevoel. En inderdaad is het een diepe behoefte van mensen opgemerkt te worden tenminste door één medemens.
Ik heb dit vaker gehoord in een gedragsexperiment. Zelf zou ik het niet genoeg vinden om alleen maar deel te hebben aan iemands leven. Maar goed; interessante visie.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 20 september 2021 om 07:26
Mensen die klagen dat ze niemand hebben of zien, ondernemen soms zelf ook helemaal niets om dat te veranderen. Dat valt mij op.
Soms vragen mensen hoe ze meer vrienden kunnen krijgen, maar dan wijzen ze alle suggesties af. Over zo iemand denk ik dan: inderdaad niet leuk. Of ze willen te snel te veel. Dan krijg ik ook niet het idee dat het een leuk persoon is.
Volgens mij zijn er nog net zoveel clubjes als vroeger, misschien wel meer.
Soms vragen mensen hoe ze meer vrienden kunnen krijgen, maar dan wijzen ze alle suggesties af. Over zo iemand denk ik dan: inderdaad niet leuk. Of ze willen te snel te veel. Dan krijg ik ook niet het idee dat het een leuk persoon is.
Volgens mij zijn er nog net zoveel clubjes als vroeger, misschien wel meer.
maandag 20 september 2021 om 08:23
Dat is wel een groot verschil met vroeger, dat er veel meer ruimte is voor gevoelens als rouw en verdriet. Mijn moeder heeft 2 broers verloren: er werd niet meer over ze gesproken. Het was vroeger ook heel normaal, dat wanneer je een doodgeboren baby kreeg, het meteen werd weggehaald, je mocht het niet zien. Het was beter dat je maar snel weer zwanger raakte, dan vergat je het wel weer. Ik ben wat dat betreft wel blij dat er meer aandacht is voor wat mensen voelen ipv 'het is wat het is'. Die mensen hadden wel sociale contacten, maar voelden zich vast ook heel eenzaam omdat verdriet geen plek kreeg.Summeriscomming schreef: ↑20-09-2021 02:00Eenzaamheid kan ook ontstaan doordat geliefden/familie/vrienden overlijden of dat je door je economische status minder kan deelnemen in activiteiten of de middelen niet hebt als auto of fiets. Eenzaamheid uit verbitterdheid/het leven als negatief ervaren is denk ik anders. Sommige mensen zijn minder veerkrachtig en weerbaar. Levensfases doorlopen is niet iets wat iedereen gemakkelijk af gaat. Dealen met verlies, er niet bij horen, eigen verantwoordelijkheid dragen. Sombere periodes mogen erbij horen.
Stressed is just desserts spelled backwards
