Psyche
alle pijlers
Stelling: eenzame mensen zijn gewoon niet leuk
zondag 19 september 2021 om 20:15
De laatste jaren zie je steeds meer berichten over eenzaamheid. Ik zeg liever dat ik alleen ben en dat dat betekent dat er al ėėn is. Dat is meer dan nul. Verder kan ik prima op mezelf zijn en geniet ik van veel dingen waarbij anderen niet echt nodig zijn (natuur/muziek/dieren/boeken/kunst/eten/filosoferen/dagdromen bv.)
In de loop der jaren ben ik erachter gekomen dat mijn karaktertrekken gewoon afstotend werken. Ik heb veel geprobeerd om mezelf te verbeteren met therapie maar op dit moment zit er niet meer in.
Zou het kunnen dat mensen steeds minder sociale vaardigheden hebben? Zijn we te veeleisend? Dumpen we mensen te snel? Of zijn we gewoon niet interessant genoeg meer, met een doorsnee leven ? Is de samenleving te grof geworden? Zijn we extra angstig tegenwoordig om op iemand af te stappen? Overgevoelig voor een afwijzing? Of zijn we collectief psychisch te gemankeerd en domweg niet leuk genoeg voor een vriendschap?
Ik ben geen haar beter want ik heb ook diverse potentiële vriendschappen niet tot bloei laten komen, omdat ik de ander niet boeiend genoeg vond. Misschien ben ik wel een misantroop?
Ik hoef geen tips, maar ik vroeg me af wat anderen in zijn algemeenheid denken over dit groeiende probleem?
In de loop der jaren ben ik erachter gekomen dat mijn karaktertrekken gewoon afstotend werken. Ik heb veel geprobeerd om mezelf te verbeteren met therapie maar op dit moment zit er niet meer in.
Zou het kunnen dat mensen steeds minder sociale vaardigheden hebben? Zijn we te veeleisend? Dumpen we mensen te snel? Of zijn we gewoon niet interessant genoeg meer, met een doorsnee leven ? Is de samenleving te grof geworden? Zijn we extra angstig tegenwoordig om op iemand af te stappen? Overgevoelig voor een afwijzing? Of zijn we collectief psychisch te gemankeerd en domweg niet leuk genoeg voor een vriendschap?
Ik ben geen haar beter want ik heb ook diverse potentiële vriendschappen niet tot bloei laten komen, omdat ik de ander niet boeiend genoeg vond. Misschien ben ik wel een misantroop?
Ik hoef geen tips, maar ik vroeg me af wat anderen in zijn algemeenheid denken over dit groeiende probleem?
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
maandag 20 september 2021 om 08:29
Jollie schreef: ↑20-09-2021 00:54Ik denk dat er zeker iets misgaat in de maatschappij. Ik spreek iemand echt niet meer zomaar aan. Zowel vriendelijk als corrigerend. Je weet nooit wat voor wapen iemand trekt.
Ik ben van mezelf geen mens dat graag onder mensen is. Ja bij mensen die in mn vertrouwenswereld zitten of waar het direct mee klikt. Dat gaat goed maar ik ben wel echt een persoon die liever op de bank blijft zitten dan dat ik met schoonfamilie moet optrekken of een praatje moet maken met de buren.
Ook ik ben geen persoon voor een simpel leven. Ik kan niet (goed) werken voor een baas, ik zoek constant uitdagingen en voldoening voor mezelf.
Als relaties/vriendschappen me teveel energie kosten en het teveel vanuit mijzelf moet komen dan kap ik het contact af. Ook als ik mn respect verlies voor iemand gebeurt dat vanzelf en dat vind ik oke. Ik heb enkele zeer belangrijke mensen om me heen en die koester ik. Dat spendeer ik energie en tijd in en doe ik moeite voor.
Dus ja, ik wil zeker meer in het leven want ik ga erg slecht op sleur en stabiliteit op een of andere manier.
Ik zoek weloverwogen risico, uitdaging en vernieuwing.
Ben echt geen mensen mens ondanks dat mn werk wel echt op mensen gericht is. Dit is wel de reden dat ik me ga omscholen naar iets met dieren.
De maatschappij dat ben jij, was vroeger de leus.
Dat jij denkt dat iedereen een potentiële messentrekker is vind ik een verstoord beeld van de maatschappij, tenzij je in een of andere hele erge wijk woont maar daar kan je ook uit fietsen. Ik was gisteren kijken bij een sportevenement in mijn omgeving. Hele leuke praatjes gehad met mensen terwijl je staat te kijken. Dan denk ik niet "oh die man met die paar kinderen die zo leuk mee staan te klappen en aan te moedige zal wel een messentrekker zijn ".
Dat soort dingen kan je zelf opzoeken.
maandag 20 september 2021 om 08:37
Eenzaam en alleen zijn voor mij 2 verschillende dingen. Ik ben niet alleen. Heb een gezin en genoeg vrienden om leuke dingen mee te doen. Maar ik voel me regelmatig eenzaam omdat ik het gevoel heb dat mensen me nooit helemaal begrijpen en dan ik nooit alles van mijn leven kan delen. Ik heb veel gevoelens en gedachten die ik voor mezelf houd. Omdat ik me ervoor schaam of ik vind dat ze niet kunnen.
In vriendschappen merk ik wel nu ik ouder word - ik ga richting de 50 - dat ik milder word. Niemand is perfect en niemand matcht op alle vlakken. En dat is ok. Mijn verwachtingen van vrienden liggen gewoon een stuk lager.
In vriendschappen merk ik wel nu ik ouder word - ik ga richting de 50 - dat ik milder word. Niemand is perfect en niemand matcht op alle vlakken. En dat is ok. Mijn verwachtingen van vrienden liggen gewoon een stuk lager.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
maandag 20 september 2021 om 08:49
Klopt, dan vragen mensen hoe je vrienden maakt, of ze vertellen dat hun vertrouwen beschaamd is. En dan blijkt dat ze helemaal niet de tijd hebben genomen een vriendschap te laten ontwikkelen.Quincy2 schreef: ↑20-09-2021 07:26Mensen die klagen dat ze niemand hebben of zien, ondernemen soms zelf ook helemaal niets om dat te veranderen. Dat valt mij op.
Soms vragen mensen hoe ze meer vrienden kunnen krijgen, maar dan wijzen ze alle suggesties af. Over zo iemand denk ik dan: inderdaad niet leuk. Of ze willen te snel te veel. Dan krijg ik ook niet het idee dat het een leuk persoon is.
Volgens mij zijn er nog net zoveel clubjes als vroeger, misschien wel meer.
Een vriendschap kost tijd, een contact via werk of sport is niet na twee keer samen wat drinken een vriendschap, daar kun je niet meteen je problemen bij uitstorten. Zoiets moet groeien, maar in de tussentijd onderneem je wel lekker wat en ben je onder de mensen. Als je behoefte hebt aan meer vriendschappen zul je die fase door moeten.
maandag 20 september 2021 om 08:59
Ja dat herken ik wel ( hetzelfde schuitje). Ik vind het soms erg confronterend om de levensfases te zien van andere kinderen die de leeftijd hebben van mijn zoon bijvoorbeeld. Die hebben mijlpalen die we nooit zullen meemaken en het kan soms bij mij fysiek pijn doen, zoveel verdriet doet dat soms. Maar omdat het mijn verdriet is, zij kunnen daar niks aan doen, en ik gun ze ook die vreugde, houd ik het bij mezelf. Maar dat maakt eenzaam en soms trek ik me ook liever terug om het niet te hoeven voelen.boannan schreef: ↑20-09-2021 08:37Eenzaam en alleen zijn voor mij 2 verschillende dingen. Ik ben niet alleen. Heb een gezin en genoeg vrienden om leuke dingen mee te doen. Maar ik voel me regelmatig eenzaam omdat ik het gevoel heb dat mensen me nooit helemaal begrijpen en dan ik nooit alles van mijn leven kan delen. Ik heb veel gevoelens en gedachten die ik voor mezelf houd. Omdat ik me ervoor schaam of ik vind dat ze niet kunnen.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 20 september 2021 om 09:58
Maleficent schreef: ↑20-09-2021 08:59Ja dat herken ik wel ( hetzelfde schuitje). Ik vind het soms erg confronterend om de levensfases te zien van andere kinderen die de leeftijd hebben van mijn zoon bijvoorbeeld. Die hebben mijlpalen die we nooit zullen meemaken en het kan soms bij mij fysiek pijn doen, zoveel verdriet doet dat soms. Maar omdat het mijn verdriet is, zij kunnen daar niks aan doen, en ik gun ze ook die vreugde, houd ik het bij mezelf. Maar dat maakt eenzaam en soms trek ik me ook liever terug om het niet te hoeven voelen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
maandag 20 september 2021 om 10:23
Maleficent schreef: ↑20-09-2021 08:59Ja dat herken ik wel ( hetzelfde schuitje). Ik vind het soms erg confronterend om de levensfases te zien van andere kinderen die de leeftijd hebben van mijn zoon bijvoorbeeld. Die hebben mijlpalen die we nooit zullen meemaken en het kan soms bij mij fysiek pijn doen, zoveel verdriet doet dat soms. Maar omdat het mijn verdriet is, zij kunnen daar niks aan doen, en ik gun ze ook die vreugde, houd ik het bij mezelf. Maar dat maakt eenzaam en soms trek ik me ook liever terug om het niet te hoeven voelen.
Ik neem uit je post aan dat er iets speelt met je zoon? Heb je behoefte aan lotgenotencontact? Dat is tegenwoordig met internet vaak wel te vinden en kan wat eenzaamheid wegnemen.
Ik heb een naaste gehad met een zeldzame ziekte en bijbehorend hele zware mantelzorg. Na lang zoeken heb ik toen op facebook een (Engelstalige) groep gevonden van mensen die ook met deze ziekte te maken hadden. Wat een verademing vond ik dat. Ook al waren het mensen uit andere culturen, andere leeftijden, alles anders. Maar zo fijn om niks uit te hoeven leggen, om aan 1 woord genoeg te hebben als iemand schreef dat het weer "zo'n dag" was. Dat was mijn plekje om over die ziekte en de zorgen te praten. Daardoor kon ik daarbuiten makkelijker mee in het 'gewone' leven, waar de meesten het niet echt begrepen.
maandag 20 september 2021 om 11:56
Goed idee!Maleficent schreef: ↑20-09-2021 10:07Nou ja misschien moeten we eens samen zo'n topic openen.
Want ik denk dat veel ouders zoals wij hetzelfde voelen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
maandag 20 september 2021 om 12:02
Ik ben van nature een einzelgänger, maar ik ben zelden alleen. Die tijd gaat over een jaar of 10 wel komen, als de kinderen op zichzelf wonen.
Met een goed boek ben je nooit alleen.
En met Netflix, Videoland, Prime Video en Disney Plus ook niet.
Het is wel belangrijk om iets van een sociaal netwerk te onderhouden, omdat je als mensen ook een beetje een verantwoordelijkheid hebt ten opzichte van andere mensen - en dat werkt 2 kanten op. Maar als je daar niet toe in staat bent, dan kun je dat ook vinden in een vereniging, een kerk, een gezamenlijke hobby, etc.
Het is zoveel makkelijker op hulp te accepteren van mensen waarmee je een gelijkwaardige vriendschapsband hebt en hen ook regelmatig helpt.
Met een goed boek ben je nooit alleen.
En met Netflix, Videoland, Prime Video en Disney Plus ook niet.
Het is wel belangrijk om iets van een sociaal netwerk te onderhouden, omdat je als mensen ook een beetje een verantwoordelijkheid hebt ten opzichte van andere mensen - en dat werkt 2 kanten op. Maar als je daar niet toe in staat bent, dan kun je dat ook vinden in een vereniging, een kerk, een gezamenlijke hobby, etc.
Het is zoveel makkelijker op hulp te accepteren van mensen waarmee je een gelijkwaardige vriendschapsband hebt en hen ook regelmatig helpt.
dinsdag 21 september 2021 om 12:35
Dit postte ik ook in een ander topic, het ontwikkelen van een hechte vriendschap duurt niet een paar weken of maanden, daar gaat echt veel langer overheen.novaviva schreef: ↑20-09-2021 08:49Klopt, dan vragen mensen hoe je vrienden maakt, of ze vertellen dat hun vertrouwen beschaamd is. En dan blijkt dat ze helemaal niet de tijd hebben genomen een vriendschap te laten ontwikkelen.
Een vriendschap kost tijd, een contact via werk of sport is niet na twee keer samen wat drinken een vriendschap, daar kun je niet meteen je problemen bij uitstorten. Zoiets moet groeien, maar in de tussentijd onderneem je wel lekker wat en ben je onder de mensen. Als je behoefte hebt aan meer vriendschappen zul je die fase door moeten.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
dinsdag 21 september 2021 om 12:47
Dat wordt sowieso ontzettend lastig, want het is een hele zeldzame ziekte (hooguit tientallen op de hele wereld) en de paar mensen die ik online gevonden heb wereldwijd, die kinderen hebben allemaal 1 diagnose en mijn zoon heeft er een diagnose bij op gekregen door diagnose 1, hij ontwikkelt zich veel minder goed dan deze lotgenootjes, dus dat vind ik ook al erg confronterend. Tel erbij op dat hij onwijs gedragsproblemen heeft waardoor hij niet meer thuis kon wonen. Ik kan het niet echt vinden. Hij is gewoon heel uniek
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 21 september 2021 om 13:16
Dat is ook weer die sociale antenne, en de vaardigheid om jezelf in de schoenen van een ander te verplaatsen. De eenzame mensen die ik ken missen dat en praten in de contacten die ze in het verleden hadden ook over hun beschaamde vertrouwen, of dat men nooit tijd voor ze had. In gesprek met die contacten over waarom het stukgelopen was snapte ik helemaal waarom, de verwachting van wederkerigheid was totaal uit balans. Lang eenzaam zijn creëert scheve verwachtingen van wat reëel is op sociaal vlak.Martinimeisje schreef: ↑21-09-2021 12:35Dit postte ik ook in een ander topic, het ontwikkelen van een hechte vriendschap duurt niet een paar weken of maanden, daar gaat echt veel langer overheen.
dinsdag 21 september 2021 om 13:29
Terwijl het bij een langere vriendschap juist zo is dat die soms uit evenwicht is. De een heeft behoefte aan meer contact, terwijl dat in het leven van de ander op dat moment niet past. Daar kun je boos over worden, maar veel beter is om het naar elkaar uit te spreken, de andere proberen te begrijpen en weer samen een evenwicht te vinden.ringaroundtherosie schreef: ↑21-09-2021 13:16Dat is ook weer die sociale antenne, en de vaardigheid om jezelf in de schoenen van een ander te verplaatsen. De eenzame mensen die ik ken missen dat en praten in de contacten die ze in het verleden hadden ook over hun beschaamde vertrouwen, of dat men nooit tijd voor ze had. In gesprek met die contacten over waarom het stukgelopen was snapte ik helemaal waarom, de verwachting van wederkerigheid was totaal uit balans. Lang eenzaam zijn creëert scheve verwachtingen van wat reëel is op sociaal vlak.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
dinsdag 21 september 2021 om 14:11
Alleen zijn of willen zijn en eenzaam zijn, zijn toch wel andere dingen.
Ik vind het heel fijn om veel dingen alleen te doen, maar ik wil niet altijd alleen zijn. Met dat laatste bedoel ik dat ik wel waardevolle/warme verbindingen/relaties met anderen wil hebben.
De mensen in mijn omgeving waarvan ik weet dat ze eenzaam zijn, missen die warme verbindingen. Over het algemeen niet doordat zij zo vervelend zijn, maar door omstandigheden. Bijvoorbeeld doordat ze door gezondheid/beperking gewoon minder makkelijk ergens heen kunnen of iets gewoon niet lang kunnen. Dan moet je mazzel hebben dat jouw relatie wel naar jou toe willen komen of het niet erg vinden dat jij na 30 minuten gewoon op bent. Vaak maken ze minder mee, dus worden minder interessant gevonden. Of nog vaker, ze willen niet lastig zijn door te vragen of je wilt langskomen of zo.
Of, mijn eigen ervaring, je zit in een nieuwe omgeving en jouw warme contacten zijn nogal ver weg. En nieuwe contacten moet je nog opbouwen en dat kost best wat tijd. Dat kan ook erg eenzaam zijn.
Ik vind de stelling dus niet juist. Want ik vind mijzelf best een leuk persoon en toch ben ik eenzaam geweest.
En die andere mensen zijn ook echt leuke mensen (daarom ga ik er mee om).
Ik vind het heel fijn om veel dingen alleen te doen, maar ik wil niet altijd alleen zijn. Met dat laatste bedoel ik dat ik wel waardevolle/warme verbindingen/relaties met anderen wil hebben.
De mensen in mijn omgeving waarvan ik weet dat ze eenzaam zijn, missen die warme verbindingen. Over het algemeen niet doordat zij zo vervelend zijn, maar door omstandigheden. Bijvoorbeeld doordat ze door gezondheid/beperking gewoon minder makkelijk ergens heen kunnen of iets gewoon niet lang kunnen. Dan moet je mazzel hebben dat jouw relatie wel naar jou toe willen komen of het niet erg vinden dat jij na 30 minuten gewoon op bent. Vaak maken ze minder mee, dus worden minder interessant gevonden. Of nog vaker, ze willen niet lastig zijn door te vragen of je wilt langskomen of zo.
Of, mijn eigen ervaring, je zit in een nieuwe omgeving en jouw warme contacten zijn nogal ver weg. En nieuwe contacten moet je nog opbouwen en dat kost best wat tijd. Dat kan ook erg eenzaam zijn.
Ik vind de stelling dus niet juist. Want ik vind mijzelf best een leuk persoon en toch ben ik eenzaam geweest.
En die andere mensen zijn ook echt leuke mensen (daarom ga ik er mee om).
dianaf wijzigde dit bericht op 21-09-2021 14:12
8.30% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 21 september 2021 om 14:11
In een lange vriendschap zeker. Dan heb je ook al in elkaar geïnvesteerd. Ik snap daarentegen wel dat wanneer het evenwicht al mist wanneer een sociaal contact nog in de opbouwfase is, je bij misverstanden of vervelende contactmomenten denkt: ach laat maar. Net zoals dat dat soort dingen een prille verliefdheid de nek omdraaien is dat ook zo met vriendschappen, zeker als de één minder te verliezen heeft qua eenzaamheid dan de ander.Martinimeisje schreef: ↑21-09-2021 13:29Terwijl het bij een langere vriendschap juist zo is dat die soms uit evenwicht is. De een heeft behoefte aan meer contact, terwijl dat in het leven van de ander op dat moment niet past. Daar kun je boos over worden, maar veel beter is om het naar elkaar uit te spreken, de andere proberen te begrijpen en weer samen een evenwicht te vinden.
dinsdag 21 september 2021 om 14:25
Daar ben ik het inderdaad mee eens.ringaroundtherosie schreef: ↑21-09-2021 14:11In een lange vriendschap zeker. Dan heb je ook al in elkaar geïnvesteerd. Ik snap daarentegen wel dat wanneer het evenwicht al mist wanneer een sociaal contact nog in de opbouwfase is, je bij misverstanden of vervelende contactmomenten denkt: ach laat maar. Net zoals dat dat soort dingen een prille verliefdheid de nek omdraaien is dat ook zo met vriendschappen, zeker als de één minder te verliezen heeft qua eenzaamheid dan de ander.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
donderdag 23 september 2021 om 23:55
Ik heb goede vrienden maar ik heb geen verwachtingen en die heb ik van niemand en dan is het juist verrassend als je hulp krijgt aangeboden of een andere handreiking. Naarmate ik ouder wordt vraag ik me af of we als mens wel geschikt zijn om constant samen te zijn met andere mensen, steeds meer mensen leven alleen uit keuze en ik snap dat wel. Misschien is dat ook de reden dat zoveel mensen eenzaam zijn, we trekken ons steeds meer terug om het overzichtelijk te houden. Ik ben niet extravert of introvert maar de herrie, intermenselijke contacten die je al hebt met een middagje shoppen en dan wonen we ook nog bovenop elkaar.
vrijdag 24 september 2021 om 00:08
Ik kan van mijn lange vriendschappen veel meer hebben dan bij nieuwe mensen. Als er dan iets gebeurt (bijv. iemand zegt op het laatste moment iets af, of komt veel te laat ofzo), denk ik al snel, wat een rare kwibus, zak d’r maar in. Terwijl ik bij de vrienden die ik al 20 jaar ken sneller denk, ja, dat is nou eenmaal Eva, die is altijd te laat, en daar kan ik dat dan weer wel van accepteren. Maar bij nieuwe vriendschappen moet je dat krediet aan beide kanten echt nog opbouwen. Want bij Eva denk ik dan aan andere keren waar ze er wel voor me was, of aan hoeveel lol we altijd hebben. Of aan de rare dingen die ik zelf doe.ringaroundtherosie schreef: ↑21-09-2021 14:11In een lange vriendschap zeker. Dan heb je ook al in elkaar geïnvesteerd. Ik snap daarentegen wel dat wanneer het evenwicht al mist wanneer een sociaal contact nog in de opbouwfase is, je bij misverstanden of vervelende contactmomenten denkt: ach laat maar. Net zoals dat dat soort dingen een prille verliefdheid de nek omdraaien is dat ook zo met vriendschappen, zeker als de één minder te verliezen heeft qua eenzaamheid dan de ander.
Dus bij het ontwikkelen van een vriendschap moet je echt nog even je beste beentje voorzetten, maar die ander ook.
