Psyche
alle pijlers
Stemmingswisselingen
zondag 18 september 2016 om 17:34
Je hebt ten alle tijden het recht om je te voelen wat je voelt, zo simpel ligt het, maar misschien heb je niets om voor te strijden. Ga eens bij jezelf te rade of er misschien een doel is dat je na kunt streven, zodat je je niet zo verloren voelt en weer iets belangrijks hebt om voor te leven, misschien heb je het dan te druk om je rot te voelen.
zondag 18 september 2016 om 18:02
Hoi anomama,
Ik heb precies hetzelfde probleem... Heb alles wat ik wil! Een heerlijke vent (die nu in de keuken staat), een pruttelende baby in de kinderwagen(die vanavond weer netjes 19 tot 6 slaapt), een leuke baan...
Bij mij speelt er wel van alles op de achtergrond. Hormonale invloeden, onzekerheid baan in de toekomst(en loopbaanstress), sociale fobie(gaat wel beter nu!). Aan de buitenkant te zien heb ik alles, van binnen ben ik als de dood om dingen kwijt te raken.
Hormonen spelen volgens mij een grote rol. Ik denk dat omdat ik tijdens mijn zwangerschap merkwaardig zen was. Ten tijde van de eerstvolgende menstruatie was het weer helemaal foute boel. Dan komt alles waar ik me normaalgesproken een beetje ongerust om maak naar boven, en schiet ik echt volledig in de stress. Met huilbuien of een soort imploderende woede als gevolg. Inwendig wil ik van alles stukgooien. Dat doe ik uiteraard niet, want netjes opgevoed. Maar dat extreme wisselen van 'zn gangetje gaan', naar complete paniek... Ik vind het vreselijk en man ook, want die krijgt het op sommige dagen behoorlijk voor de kiezen.
Volgens mij kun je er prima mee naar de huisarts. Ik denk dat het voor mij hoog tijd is. Met een kleintje in huis is het fijn als je zelf een beetje in evenwicht bent. Daarbij wil ik met meer dingen aan de gang(misschien weer een studie om wat een wat steviger cv te krijgen), en ik denk dat het dan belangrijk is om hier zo weinig mogelijk last van te hebben.
Sorry als ik je topic kaap... Vind het alleen zo herkenbaar. Ik merk dat ik helemaal vastloop, en dat is zo zonde. Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn...
Ik heb precies hetzelfde probleem... Heb alles wat ik wil! Een heerlijke vent (die nu in de keuken staat), een pruttelende baby in de kinderwagen(die vanavond weer netjes 19 tot 6 slaapt), een leuke baan...
Bij mij speelt er wel van alles op de achtergrond. Hormonale invloeden, onzekerheid baan in de toekomst(en loopbaanstress), sociale fobie(gaat wel beter nu!). Aan de buitenkant te zien heb ik alles, van binnen ben ik als de dood om dingen kwijt te raken.
Hormonen spelen volgens mij een grote rol. Ik denk dat omdat ik tijdens mijn zwangerschap merkwaardig zen was. Ten tijde van de eerstvolgende menstruatie was het weer helemaal foute boel. Dan komt alles waar ik me normaalgesproken een beetje ongerust om maak naar boven, en schiet ik echt volledig in de stress. Met huilbuien of een soort imploderende woede als gevolg. Inwendig wil ik van alles stukgooien. Dat doe ik uiteraard niet, want netjes opgevoed. Maar dat extreme wisselen van 'zn gangetje gaan', naar complete paniek... Ik vind het vreselijk en man ook, want die krijgt het op sommige dagen behoorlijk voor de kiezen.
Volgens mij kun je er prima mee naar de huisarts. Ik denk dat het voor mij hoog tijd is. Met een kleintje in huis is het fijn als je zelf een beetje in evenwicht bent. Daarbij wil ik met meer dingen aan de gang(misschien weer een studie om wat een wat steviger cv te krijgen), en ik denk dat het dan belangrijk is om hier zo weinig mogelijk last van te hebben.
Sorry als ik je topic kaap... Vind het alleen zo herkenbaar. Ik merk dat ik helemaal vastloop, en dat is zo zonde. Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn...
zondag 18 september 2016 om 19:01
Hallo miss musica. Jouw reactie is zeer herkenbaar voor mij. Ik heb ook 2 kinderen, en een schat van een man en toch word ik soms overvallen door somberheid, gespannenheid. En zit dan zo in de put. Misschien ook wel omdat ik me zo schuldig voel. Ik heb al meerdere psychologen gehad, en medicatie geprobeerd, maar kom toch steeds weer op dit punt. Zo moeilijk. Want je wilt genieten en gelukkig zijn en dat lukt soms echt niet. En dan ineens voel ik me weer goed en vraag ik me weer af waardoor ik me toch zo voelde eerder. Het blijft een gevecht.
zondag 18 september 2016 om 19:39
Is er weleens bloedonderzoek gedaan? Een dagboek bijgehouden wanneer het gebeurt?(zal vast wel). Zoals ik al zei, ik denk dat het bij mij ook deels hormonaal is. En de dag daarop of nog iets verder snap ik zelf niet meer waarom ik ergens zo drama van gemaakt heb. Daarom heb ik het ook lang laten liggen. Achteraf valt het allemaal best mee. Maar die momenten zelf zijn waardeloos, en ze beïnvloeden teveel.
Langzamerhand komt het besef dat het ook anders en beter moet kunnen. Vandaar toch(weeeer) naar de huisarts. Maar ik vind het wel spannend. Voel me een beetje een zeur. Maar dat zal ook wel weer herkenbaar zijn.
Langzamerhand komt het besef dat het ook anders en beter moet kunnen. Vandaar toch(weeeer) naar de huisarts. Maar ik vind het wel spannend. Voel me een beetje een zeur. Maar dat zal ook wel weer herkenbaar zijn.
dinsdag 20 september 2016 om 17:34
dinsdag 20 september 2016 om 18:22
Tip: houdt een maand of 2 à 3 bij wanneer het en of er die dag bijzondere omstandigheden waren. Om zo te kijken er triggers zijn. Bijvoorbeeld: hormoonveranderingen, stress, eten, medicatie enz. Ook contact met de huisarts opnemen om zo bijvoorbeeld via de praktijkondersteuner handvaten te krijgen om er beter mee om te leren gaan.
dinsdag 20 september 2016 om 19:20
Ga zeker naar de huisarts en vraag een doorverwijzing naar de GGZ praktijkondersteuner. Die stemmingswisselingen zijn er niet zomaar. Het kan talloze oorzaken hebben, maar het is voor jou wel belangrijk de oorzaak te vinden en een te onderzoeken wat je hier tegen kan gaan doen.
Doe dit overigens zo snel mogelijk. Ik liep/loop tegen hetzelfde aan. Sterkte in ieder geval.
Doe dit overigens zo snel mogelijk. Ik liep/loop tegen hetzelfde aan. Sterkte in ieder geval.
woensdag 21 september 2016 om 09:16
Ik ben nog niet geholpen Anomama, ik zit nog midden in het proces. Ik heb nu 2 gesprekken gehad bij GGZ praktijkondersteuner en dat blijft even door zetten. Heb wel een spoedgesprek moeten aanvragen deze week i.v.m. paniek.
Op het moment helpt al mijn gevoel/gedachtes etc op te schrijven, neemt t scherpe randje er voor even af.
Op het moment helpt al mijn gevoel/gedachtes etc op te schrijven, neemt t scherpe randje er voor even af.
