Psyche
alle pijlers
Stoppen met softdrugs
maandag 6 juli 2009 om 04:33
Iedere dag ga ik langs de coffeeshop en iedere dag heb ik spijt dat het me weer niet gelukt is om de verleiding te weerstaan. Dan walg ik van mezelf dat ik zo opgetogen gelukkig zit te zijn met die joint in mijn mond. De verdeeldheid in afschuw van die zwakke kant in mij en dat kleutergevoel van: na-nah-nah-na-nah, ik heb weer mijn zin gekregen.
Al dat geld dat er aan op gaat, het effect dat het heeft op mijn hersenen, gezondheid, sociale leven. Ik wil zo graag leuke dingen doen in het leven. Wandelen, fietsen, reizen, schildercursus, noem maar op. Maar ik doe het niet, want bijna al m'n vrije tijd gaat op aan wiet roken. En als ik stoned ben, dan durf ik niet meer naar buiten of de deur open te doen of de telefoon aan te nemen.
Ik gebruik al meer dan tien jaar af en aan. Vaak ging dat in perioden. Het was me ooit gelukt om er helemaal mee te stoppen, maar na een aantal heftige gebeurtenissen in mijn leven, bleek ik toch te zwak te zijn om nuchter te blijven. Inmiddels rook ik alweer een aantal jaar, waarvan het laatste jaar elke dag. Ik wil niet meer elke dag verspillen aan wiet.
Ik weet niet echt waarom ik dit topic open. Er valt eigenlijk ook niet heel veel van te zeggen, denk ik, behalve dan dat ik het gewoon niet meer moet doen. Ik hoop dat er snel een dag komt dat ik wel sterk genoeg ben om me aan mijn eigen beloften te houden.
Al dat geld dat er aan op gaat, het effect dat het heeft op mijn hersenen, gezondheid, sociale leven. Ik wil zo graag leuke dingen doen in het leven. Wandelen, fietsen, reizen, schildercursus, noem maar op. Maar ik doe het niet, want bijna al m'n vrije tijd gaat op aan wiet roken. En als ik stoned ben, dan durf ik niet meer naar buiten of de deur open te doen of de telefoon aan te nemen.
Ik gebruik al meer dan tien jaar af en aan. Vaak ging dat in perioden. Het was me ooit gelukt om er helemaal mee te stoppen, maar na een aantal heftige gebeurtenissen in mijn leven, bleek ik toch te zwak te zijn om nuchter te blijven. Inmiddels rook ik alweer een aantal jaar, waarvan het laatste jaar elke dag. Ik wil niet meer elke dag verspillen aan wiet.
Ik weet niet echt waarom ik dit topic open. Er valt eigenlijk ook niet heel veel van te zeggen, denk ik, behalve dan dat ik het gewoon niet meer moet doen. Ik hoop dat er snel een dag komt dat ik wel sterk genoeg ben om me aan mijn eigen beloften te houden.
maandag 6 juli 2009 om 04:49
Je bent verslaafd. Zelfs als je niet lichamelijk verslaafd bent (al kan dat wel, doordat de kwaliteit van wiet de laatste jaren is verbeterd en steeds meer thc bevat), ben je geestelijk verslaafd. Op eigen kracht ga je hier niet uitkomen, want anders was het je de afgelopen jaren al lang eens gelukt.
Zoek hulp. Ga naar je huisarts en laat je verder door verwijzen. Dat is de enige manier om er af te komen.
Zoek hulp. Ga naar je huisarts en laat je verder door verwijzen. Dat is de enige manier om er af te komen.
maandag 6 juli 2009 om 05:25
Denk je echt dat dat de enige manier is? Ik zou zo graag willen dat het me lukt zonder dat mijn omgeving erachter komt dat ik hier mee bezig ben. Ik wil ze ook het verdriet niet aandoen dat ze dan zullen weten dat ik alweer jaren verslaafd ben. Dat ik vroeger verslaafd was, dat weten de meesten en daar heb ik mensen al veel mee gekwetst, dat wil ik niet over doen.
Ik wil wel van deze verslaving af, want ik ben inderdaad een junkie. Als ik een tijdje geen wiet rook, dan word ik onrustig en als ik langer dan een dag geen wiet rook, dan ga ik ook trillen. Ik heb altijd wel een excuus: dat komt door de hitte, dat komt door de kou, dat komt doordat ik nog niet heb gegeten, maar ik weet wel beter.
Ik durf niet naar mijn eigen huisarts hiermee. Dat heb ik al vaak overwogen, maar ik doe het steeds niet, want ik durf hem hier niet mee onder ogen te komen. Dit is echt een geheim, en hij is een bekende. Via internet heb ik dit jaar meegedaan aan een zelfhulpprogramma, maar dat heb ik maar twee dagen vollgehouden helaas. Misschien had ik het langer volgehouden als er interactie tussen mensen was, nu hoefde ik alleen een dagboek in te vullen.
Ik wil wel van deze verslaving af, want ik ben inderdaad een junkie. Als ik een tijdje geen wiet rook, dan word ik onrustig en als ik langer dan een dag geen wiet rook, dan ga ik ook trillen. Ik heb altijd wel een excuus: dat komt door de hitte, dat komt door de kou, dat komt doordat ik nog niet heb gegeten, maar ik weet wel beter.
Ik durf niet naar mijn eigen huisarts hiermee. Dat heb ik al vaak overwogen, maar ik doe het steeds niet, want ik durf hem hier niet mee onder ogen te komen. Dit is echt een geheim, en hij is een bekende. Via internet heb ik dit jaar meegedaan aan een zelfhulpprogramma, maar dat heb ik maar twee dagen vollgehouden helaas. Misschien had ik het langer volgehouden als er interactie tussen mensen was, nu hoefde ik alleen een dagboek in te vullen.
maandag 6 juli 2009 om 05:37
Hoi Mariejohanna,
Misschien is een zelfhulpgroep iets voor jou bijvoorbeeld de NA (Narcotic Anonymous). Er zijn best veel zelfhulpgroepen en forums om van de (soft)drugs af te komen. Veel klinieken en therapeuten werken met precies hetzelfde progamma. Je zal veel verschillende mensen tegenkomen en er veel steun vinden.
Volgens mij is afkicken een proces met veel vallen en weer opstaan en vooral niet opgeven.
Succes!!
Misschien is een zelfhulpgroep iets voor jou bijvoorbeeld de NA (Narcotic Anonymous). Er zijn best veel zelfhulpgroepen en forums om van de (soft)drugs af te komen. Veel klinieken en therapeuten werken met precies hetzelfde progamma. Je zal veel verschillende mensen tegenkomen en er veel steun vinden.
Volgens mij is afkicken een proces met veel vallen en weer opstaan en vooral niet opgeven.
Succes!!
maandag 6 juli 2009 om 06:49
Hoi Mariejohanna,
We zitten in hetzelfde schuitje.. Ik ben net afgelopen vrijdag gestopt en de enige reden dat ik dit weekend niet ben terug gevallen is dat mijn auto bij de garage staat en ik niet naar de shop kon. Heel herkenbaar allemaal wat je schrijft. Vooral ook van dat je de telefoon niet op durft te nemen of de deur open durft te doen, dat heb ik ook. Ik moet zeggen dat dit weekend een heerlijk weekend is geweest, wat een energie! Mijn huisje schoon, kasten opgeruimd, kleding vermaakt, dingen die ik al maanden niet gedaan heb. Dus nu maar hopen dat als ik vanavond mijn autop ophaal ik gewoon meteen naar huis ga, i.p.v. richting de shop. Maar zo lekker dat ik vanmorgen meteen mijn bed uit kon komen, ik zit nu zelfs te forummen i.p.v. als een zombie mijn ochtendritueel af te werken. Ik blijf hier meelezen, ben benieuwd hoe het jou (en mij) vergaat. Succes ermee!!
We zitten in hetzelfde schuitje.. Ik ben net afgelopen vrijdag gestopt en de enige reden dat ik dit weekend niet ben terug gevallen is dat mijn auto bij de garage staat en ik niet naar de shop kon. Heel herkenbaar allemaal wat je schrijft. Vooral ook van dat je de telefoon niet op durft te nemen of de deur open durft te doen, dat heb ik ook. Ik moet zeggen dat dit weekend een heerlijk weekend is geweest, wat een energie! Mijn huisje schoon, kasten opgeruimd, kleding vermaakt, dingen die ik al maanden niet gedaan heb. Dus nu maar hopen dat als ik vanavond mijn autop ophaal ik gewoon meteen naar huis ga, i.p.v. richting de shop. Maar zo lekker dat ik vanmorgen meteen mijn bed uit kon komen, ik zit nu zelfs te forummen i.p.v. als een zombie mijn ochtendritueel af te werken. Ik blijf hier meelezen, ben benieuwd hoe het jou (en mij) vergaat. Succes ermee!!
maandag 6 juli 2009 om 09:39
Mariejohanna, toepasselijke naam trouwens.haha.
Anyway, je zal er toch eventjes door heen moeten, bij mij hielp het om de nadelen eventjes op te sommen.
En dat je als junkie gezien wordt door iedereen, ook al doen ze misschien aardig tegen je,.
Ik bleef gewoon met mijn kont op de bank zitten, hoe hard die magneet ook aan stond richting coffeeshop.
Als je echt wilt stoppen, dan kan je het wel.
Mijn zelfrespect is ook enorm toegenomen.
Ik weet niet hoe oud je bent?
Sterkte
Anyway, je zal er toch eventjes door heen moeten, bij mij hielp het om de nadelen eventjes op te sommen.
En dat je als junkie gezien wordt door iedereen, ook al doen ze misschien aardig tegen je,.
Ik bleef gewoon met mijn kont op de bank zitten, hoe hard die magneet ook aan stond richting coffeeshop.
Als je echt wilt stoppen, dan kan je het wel.
Mijn zelfrespect is ook enorm toegenomen.
Ik weet niet hoe oud je bent?
Sterkte
maandag 6 juli 2009 om 11:18
Mariejohanna,
ik moest ook even grijnzen om je nick, maar nu even serieus.
Ik moet zeggen dat ik ook 'verslaafd' ben geweest. Geen tien jaar overigens, maar ik denk niet dat dat heel veel uitmaakt.. Destijds had ik een vriend die ook verslaafd was. Toen het uitging tussen hem en mij, ben ik al gaan minderen. Maar er was nog mijn beste vriendin, waarmee ik vaak blowde. Uiteindelijk hebben wij samen besloten om te stoppen, dat was afgelopen december. Ik rookte ook, en ben toen dus ook gewoon gelijk gestopt met roken, maar ik zou het goed begrijpen als je niet met allebei tegelijk wil stoppen.
In december kreeg ik ook iets met mijn nieuwe vriend. Hij is absoluut tegen drugs en zodoende is er voor mij ook geen verleiding meer.
Ik kan je aanraden om met eventuele junkie-vrienden te breken (althans voorlopig), nieuwe vrienden te maken die niet blowen (die vind je vast wel), en te gaan sporten/werken/hobby-en. Dus zoek een sport, ga meer werken, en zoek een hobby. Ga daar veel tijd aan besteden en zorg dat je afleiding hebt.
Ik weet dat het moeilijk kan zijn, want ik zie ook veel vrienden van mij er mee worstelen. Maar zelf ben ik er redelijk makkelijk doorheen gekomen. Verman jezelf en stel je niet zo aan. Klinkt alsof ik makkelijk praten heb, maar dat is helemaal niet zo, want ik heb het ook allemaal gehad, maar als je sterk in je schoenen staat en een beetje discipline toont, dan kan je het ook zonder professionele hulp. Sterkte!
ik moest ook even grijnzen om je nick, maar nu even serieus.
Ik moet zeggen dat ik ook 'verslaafd' ben geweest. Geen tien jaar overigens, maar ik denk niet dat dat heel veel uitmaakt.. Destijds had ik een vriend die ook verslaafd was. Toen het uitging tussen hem en mij, ben ik al gaan minderen. Maar er was nog mijn beste vriendin, waarmee ik vaak blowde. Uiteindelijk hebben wij samen besloten om te stoppen, dat was afgelopen december. Ik rookte ook, en ben toen dus ook gewoon gelijk gestopt met roken, maar ik zou het goed begrijpen als je niet met allebei tegelijk wil stoppen.
In december kreeg ik ook iets met mijn nieuwe vriend. Hij is absoluut tegen drugs en zodoende is er voor mij ook geen verleiding meer.
Ik kan je aanraden om met eventuele junkie-vrienden te breken (althans voorlopig), nieuwe vrienden te maken die niet blowen (die vind je vast wel), en te gaan sporten/werken/hobby-en. Dus zoek een sport, ga meer werken, en zoek een hobby. Ga daar veel tijd aan besteden en zorg dat je afleiding hebt.
Ik weet dat het moeilijk kan zijn, want ik zie ook veel vrienden van mij er mee worstelen. Maar zelf ben ik er redelijk makkelijk doorheen gekomen. Verman jezelf en stel je niet zo aan. Klinkt alsof ik makkelijk praten heb, maar dat is helemaal niet zo, want ik heb het ook allemaal gehad, maar als je sterk in je schoenen staat en een beetje discipline toont, dan kan je het ook zonder professionele hulp. Sterkte!
maandag 6 juli 2009 om 19:06
Misschien kan het wel zonder professionele hulp, of met hulp via het internet. Aangezien je dat laatste al eens geprobeerd hebt denk ik dat je beter voor een stevigere stok achter de deur te kiezen, door persoonlijk contact te zoeken met hulpverlener of zelfhulpgroep. Je omgeving hoeft toch niet te weten waar je mee bezig bent? Daar hebben ze helemaal niets mee te maken. Een huisarts en andere hulpverleners hebben een beroepsgeheim... Ook van een zelfhulpgroep kun je verwachten dat jouw deelname geheim blijft.
Kom op meid! Kies voor jezelf... Je moet nu gevoelsmatig misschien een hoge drempel nemen en dat voelt even rot... Maar bedenk hoeveel je leven zal verbeteren als je er doorheen bent.
Misschien helpt het qua stok achter de deur als je hier dagelijks opschrijft welke stappen je hebt ondernomen om van je verlaving af te komen.
Veel succes!
Kom op meid! Kies voor jezelf... Je moet nu gevoelsmatig misschien een hoge drempel nemen en dat voelt even rot... Maar bedenk hoeveel je leven zal verbeteren als je er doorheen bent.
Misschien helpt het qua stok achter de deur als je hier dagelijks opschrijft welke stappen je hebt ondernomen om van je verlaving af te komen.
Veel succes!
dinsdag 7 juli 2009 om 01:04
Mariejohanna, als je echt wilt dan lukt het wel
Net als met andere genotsmiddelen; wees niet boos als je een terugval hebt....heb je al geprobeerd om steeds te meer te minderen, misschien is in 1 keer stoppen teveel. Is er iets in je leven wat je dwars zit dat je misschien probeert "weg" te blowen?
maybe off-topic maar zit met heel iets anders...mij lukt het niet om stoned te worden...niet dat ik verslaafd wil worden maar wil weleens een keer flink stoned/high worden...ik heb nu 2 keer geblowd d.w.z. 2 voorgedraaide en 2 zelfgemaakte joints per keer dus 4 achter elkaar maar merk nauwelijks iets? hoe kan dit
het lijkt een stomme vraag maar vraag het mijzelf echt af!
Net als met andere genotsmiddelen; wees niet boos als je een terugval hebt....heb je al geprobeerd om steeds te meer te minderen, misschien is in 1 keer stoppen teveel. Is er iets in je leven wat je dwars zit dat je misschien probeert "weg" te blowen?
maybe off-topic maar zit met heel iets anders...mij lukt het niet om stoned te worden...niet dat ik verslaafd wil worden maar wil weleens een keer flink stoned/high worden...ik heb nu 2 keer geblowd d.w.z. 2 voorgedraaide en 2 zelfgemaakte joints per keer dus 4 achter elkaar maar merk nauwelijks iets? hoe kan dit
het lijkt een stomme vraag maar vraag het mijzelf echt af!
dinsdag 7 juli 2009 om 18:00
woensdag 8 juli 2009 om 15:38
Vaak moet ik eerst nadenken voordat ik reageer en ik ben bang dat ik de verkeerde dingen zeg, dus daarom duurde het zo lang.
Ik ben 27 en de laatste paar maanden heb ik meestal vier voorgedraaide joints per dag gerookt. Hiervoor was het nog meer.
Naar aanleiding van de vragen hier ben ik gaan rekenen en ik kom uit op dat ik in mijn leven ongeveer 20.000 euro heb opgerookt.... Ik had dit nog nooit uitgerekend en ben er van geschrokken dat het zo veel is. Laatst las ik dat ik al die jaren ook criminaliteit gestimuleerd heb door wiet te kopen. Had me dat nooit beseft, daar ben ik ook van geschrokken.
Ik ben voor mezelf tot de conclusie gekomen dat het niet een kwestie is van enkel stoppen met gebruiken. Het punt is dat ik verslaafd ben, zoals een alcoholist aan alcohol, en dat betekent dat ik alles wat met wiet te maken heeft uit mijn leven moet bannen. Het zal voor iedereen anders zijn, maar ik weet inmiddels dat ik niet zomaar één trekje kan nemen, want dan zit ik gelijk weer vast in dat verslavingspatroon. Op dit punt is het dus mis gegaan nadat ik helemaal gestopt was, dat ik ging denken dat één keer één trekje geen kwaad kon. Dus wel, want hier zit ik weer.
Ik heb geprobeerd om erachter te komen wat er nu achter die verslaving zit, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Het vervelende is ook dat ik weet dat ik er niet goed achter kom, juist omdat ik eigenlijk continu beneveld ben. Het voelt als een laag watten in mijn hoofd, die bedekken waar ik bij wil komen.
Wat ik wel denk te weten: het is allemaal begonnen uit nieuwsgierigheid. Ik was als klein meisje geïntrigeerd door drugs en wat dat met je gedachten zou doen. Ik heb een moeilijke jeugd gehad en heb de wiet inderdaad als ontsnapping gebruikt. Even in een andere wereld, waar al dat verdriet er even niet toe deed.
Naast ontsnapping is ontspanning een belangrijke reden. Eerlijk gezegd zou ik niet weten hoe ik me anders kan ontspannen. Zonder wiet is het niet rustig in mijn hoofd. Ditt is misschien wel het belangrijkste punt.
Ik denk ook dat ik troost denk te vinden in de roes van de wiet. En dat ik dat ook een soort van vind. Maar dat het wel surrogaat-troost is, waardoor mijn verlangen naar troost enkel groter wordt.
En verder weet ik dat ik veel moeite heb met grenzen stellen, dat zal ook wel meespelen. En inderdaad, die drempel die zo hoog lijkt.
Het is me nog niet gelukt om niet naar de coffeeshop te gaan, maar ik ben nu wel bezig te minderen. Gisteren heb ik drie joints gekocht, in plaats van vier. Vandaag heb ik een vrije dag en maar twee joints gekocht. Morgen heb ik een hele drukke dag, dus dat komt goed uit, want morgen koop ik er maar eentje.
Muppet, ik hoop voor je dat je niet naar de coffeshop bent gescheurd!
Op mijn snelle route (bijna) overal naar toe kom ik langs twee coffeeshops. Als ik daar op mijn fiets langskom word ik door de geur zo naar binnen getrokken, dus ik kan beter maar weer overal met een omweg naar toe.
Ladychipmunk, ik heb geen idee waarom je niet stoned wordt, maar.. zullen we ruilen?
Bedankt iedereen voor de lieve en behulpzame reacties!
Ik ben 27 en de laatste paar maanden heb ik meestal vier voorgedraaide joints per dag gerookt. Hiervoor was het nog meer.
Naar aanleiding van de vragen hier ben ik gaan rekenen en ik kom uit op dat ik in mijn leven ongeveer 20.000 euro heb opgerookt.... Ik had dit nog nooit uitgerekend en ben er van geschrokken dat het zo veel is. Laatst las ik dat ik al die jaren ook criminaliteit gestimuleerd heb door wiet te kopen. Had me dat nooit beseft, daar ben ik ook van geschrokken.
Ik ben voor mezelf tot de conclusie gekomen dat het niet een kwestie is van enkel stoppen met gebruiken. Het punt is dat ik verslaafd ben, zoals een alcoholist aan alcohol, en dat betekent dat ik alles wat met wiet te maken heeft uit mijn leven moet bannen. Het zal voor iedereen anders zijn, maar ik weet inmiddels dat ik niet zomaar één trekje kan nemen, want dan zit ik gelijk weer vast in dat verslavingspatroon. Op dit punt is het dus mis gegaan nadat ik helemaal gestopt was, dat ik ging denken dat één keer één trekje geen kwaad kon. Dus wel, want hier zit ik weer.
Ik heb geprobeerd om erachter te komen wat er nu achter die verslaving zit, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Het vervelende is ook dat ik weet dat ik er niet goed achter kom, juist omdat ik eigenlijk continu beneveld ben. Het voelt als een laag watten in mijn hoofd, die bedekken waar ik bij wil komen.
Wat ik wel denk te weten: het is allemaal begonnen uit nieuwsgierigheid. Ik was als klein meisje geïntrigeerd door drugs en wat dat met je gedachten zou doen. Ik heb een moeilijke jeugd gehad en heb de wiet inderdaad als ontsnapping gebruikt. Even in een andere wereld, waar al dat verdriet er even niet toe deed.
Naast ontsnapping is ontspanning een belangrijke reden. Eerlijk gezegd zou ik niet weten hoe ik me anders kan ontspannen. Zonder wiet is het niet rustig in mijn hoofd. Ditt is misschien wel het belangrijkste punt.
Ik denk ook dat ik troost denk te vinden in de roes van de wiet. En dat ik dat ook een soort van vind. Maar dat het wel surrogaat-troost is, waardoor mijn verlangen naar troost enkel groter wordt.
En verder weet ik dat ik veel moeite heb met grenzen stellen, dat zal ook wel meespelen. En inderdaad, die drempel die zo hoog lijkt.
Het is me nog niet gelukt om niet naar de coffeeshop te gaan, maar ik ben nu wel bezig te minderen. Gisteren heb ik drie joints gekocht, in plaats van vier. Vandaag heb ik een vrije dag en maar twee joints gekocht. Morgen heb ik een hele drukke dag, dus dat komt goed uit, want morgen koop ik er maar eentje.
Muppet, ik hoop voor je dat je niet naar de coffeshop bent gescheurd!
Op mijn snelle route (bijna) overal naar toe kom ik langs twee coffeeshops. Als ik daar op mijn fiets langskom word ik door de geur zo naar binnen getrokken, dus ik kan beter maar weer overal met een omweg naar toe.
Ladychipmunk, ik heb geen idee waarom je niet stoned wordt, maar.. zullen we ruilen?
Bedankt iedereen voor de lieve en behulpzame reacties!
woensdag 8 juli 2009 om 18:16
Hallo,
Ook ik ben 9 jaar lang geestelijk verslaafd geweest aan cannbis.
Omdat ik zwanger werd kon ik niet anders dan ermee te stoppen. Maar om nu iedereen aan te raden om zwanger te worden
Ook ik heb in die 9 jaar meerdere pogingen gedaan om te stoppen en elke keer dat het weer niet lukte voelde ik mij nog rotter. Op een gegeven moment zat ik in een negatieve spriraal. Als ik niet blowde voelde ik mij rot en als ik welde blowde voelde ik mij nog rotter omdat ik toch weer toegegeven had. Als ik niet zwanger was geworden had ik nu waarschijnlijk nog in hetzelfde schuitje gezeten.
Schaam je niet om hulp te zoeken!! Want het alleen oplossen is heel erg moeilijk!!
Ook ik ben 9 jaar lang geestelijk verslaafd geweest aan cannbis.
Omdat ik zwanger werd kon ik niet anders dan ermee te stoppen. Maar om nu iedereen aan te raden om zwanger te worden
Ook ik heb in die 9 jaar meerdere pogingen gedaan om te stoppen en elke keer dat het weer niet lukte voelde ik mij nog rotter. Op een gegeven moment zat ik in een negatieve spriraal. Als ik niet blowde voelde ik mij rot en als ik welde blowde voelde ik mij nog rotter omdat ik toch weer toegegeven had. Als ik niet zwanger was geworden had ik nu waarschijnlijk nog in hetzelfde schuitje gezeten.
Schaam je niet om hulp te zoeken!! Want het alleen oplossen is heel erg moeilijk!!
donderdag 9 juli 2009 om 23:25
Mijn zoon is sinds een tijdje bezig met allerlei dingen in zijn leven toe te passen die simpelweg te maken hebben met positief denken.
Met behulp van deze manier is ie bijv. gestopt met roken en eigenlijk zonder problemen. Hij is zichzelf op alle niveaus aan het aanpakken, is gedisciplineerd, verantwoord en bewust bezig zijn leven de richting te geven die hij uit wil.
Deze methode kun je dus leren toepassen. Alle informatie die hij heeft, komt van internet. Ik weet niet precies welke sites maar kan dat wel aan hem vragen en dat dan doorgeven. Dan kun je zelf kijken of jij hier iets mee kunt.
Ik weet niet of dit is toegestaan i.v.m. reclame maken en zo maar ik maak geen reclame naar mijn idee. Het zijn sites die iedereen kan vinden als je weet waar je moet zoeken. Verder wordt alleen degene er beter van die iets heeft aan deze programma's.
Als het je iets lijkt, wil ik de gegevens van die sites wel doorgeven. Mocht het niet toegestaan zijn, krijg ik dat vast wel van iemand te horen, neem ik aan.
Ik wens je veel succes want een leven zonder drugs is meer de moeite waard!
Met behulp van deze manier is ie bijv. gestopt met roken en eigenlijk zonder problemen. Hij is zichzelf op alle niveaus aan het aanpakken, is gedisciplineerd, verantwoord en bewust bezig zijn leven de richting te geven die hij uit wil.
Deze methode kun je dus leren toepassen. Alle informatie die hij heeft, komt van internet. Ik weet niet precies welke sites maar kan dat wel aan hem vragen en dat dan doorgeven. Dan kun je zelf kijken of jij hier iets mee kunt.
Ik weet niet of dit is toegestaan i.v.m. reclame maken en zo maar ik maak geen reclame naar mijn idee. Het zijn sites die iedereen kan vinden als je weet waar je moet zoeken. Verder wordt alleen degene er beter van die iets heeft aan deze programma's.
Als het je iets lijkt, wil ik de gegevens van die sites wel doorgeven. Mocht het niet toegestaan zijn, krijg ik dat vast wel van iemand te horen, neem ik aan.
Ik wens je veel succes want een leven zonder drugs is meer de moeite waard!
vrijdag 10 juli 2009 om 14:38
Een jaar of 5 geleden zat ik met hetzelfde probleem. Ben beginnen roken toen ik een jaar of 17 was. Op kot werd het alleen maar erger en erger, maar had niet door dat ik verslaafd was. Toen ik nadien probeerde te stoppen, merkte ik pas hoe erg het was. Elke morgen zei ik tegen mezelf: vandaag ga ik niet roken. Maar 's avonds na het werk reed ik meestal rechtstreeks naar de coffeeshop om 3 of 4 voorgedraaide joints te halen. Ik kocht nooit een zakje omdat ik echt wou stoppen, dus ik wou juist genoeg voor die avond, morgen zou ik er toch mee stoppen. Althans, dat maakte ik mezelf wijs. Als ik niet rookte voelde ik me slecht, als ik wel rookte voelde ik me schuldig omdat ik weer gefaald had. Zo is het ongeveer 2 jaar verder gegaan. Elke morgen willen stoppen, elke avond opgeven en zeggen: ik doe het morgen wel. Ik reed 365 dagen per jaar 50km en betaalde 10 euro enkel en alleen voor mijn verslaving.
Mijn sociaal leven bestond bijna niet meer. Ik had nog één vriend en ook met hem was de band niet meer wat het daarvoor was. Hij kon niet op me rekenen, ik zei afspraken af enz... Het was de meest ellendige tijd uit mijn leven.
Op een gegeven moment ben ik boeken beginnen lezen over verslaving en hoe je je leven terug op gang kon brengen en toen begon ik in te zien dat het hoog tijd werd om er verandering in te brengen.
De lichamelijke verslaving aan marihuana valt goed mee. Toen ik stopte had ik wel enkele slapeloze nachten en ik zweette als een rund, maar daarna was het vooral de psychologische verslaving waar ik het moeilijk mee had.
Drugs is een ontsnappingsmiddel. Je moet er achter komen waarom je rookt. Waar loop je van weg? Bij mij was dat het feit dat ik geen hogeschool diploma had, geen job vond die mij echt aanstond, niet het geld verdiende wat ik wilde verdienen, dat het leven niet was wat ik ervan verwachte en dat ik geen toekomstperspectief had terwijl ik altijd grootse dromen had!
Als je stopt moet je je oude gewoontes vervangen door nieuwe. Rook je als je voor de tv ligt, sluit je tv dan af, want elke keer als je tv kijkt ga je zin krijgen in een joint. Ga sporten, als je sport komen er stoffen in je lichaam vrij die je goed doen voelen.
Wat is je passie? Doe er iets mee! Als hobby of beroep, dat maakt niet uit, maar het moet iets zijn dat je echt graag doet!
Vraag aan een vriend om je te controleren en je te helpen. Vraag ook of je hem/haar mag bellen als je echt zin hebt om te roken zodat hij je kan afleiden of van gedachten kan doen veranderen.
Wat ook kan helpen is op het moment dat je wil stoppen een vakantie doen of een weekendje weg gaan naar een plek waar er zeker geen weed is en waar je je zal amuseren.
Ik las ook veel boeken en die hebben me enorm geholpen om elke dag opnieuw gemotiveerd te blijven. Dit zijn er enkele:
Je kan je leven helen (Louise Hay)
De kracht van het nu (Eckhart tolle)
Je ongekende vermogens (Anthony robbins)
Ik weet zeker dat je kan stoppen, het vraagt alleen wat moeite, zeker in het begin. Maar eens als je ziet hoe snel je leven terug op het juiste pad kan geraken zal het je steeds minder en minder moeite kosten!
Als je met vragen zit mag je me gerust een bericht sturen!
Mijn sociaal leven bestond bijna niet meer. Ik had nog één vriend en ook met hem was de band niet meer wat het daarvoor was. Hij kon niet op me rekenen, ik zei afspraken af enz... Het was de meest ellendige tijd uit mijn leven.
Op een gegeven moment ben ik boeken beginnen lezen over verslaving en hoe je je leven terug op gang kon brengen en toen begon ik in te zien dat het hoog tijd werd om er verandering in te brengen.
De lichamelijke verslaving aan marihuana valt goed mee. Toen ik stopte had ik wel enkele slapeloze nachten en ik zweette als een rund, maar daarna was het vooral de psychologische verslaving waar ik het moeilijk mee had.
Drugs is een ontsnappingsmiddel. Je moet er achter komen waarom je rookt. Waar loop je van weg? Bij mij was dat het feit dat ik geen hogeschool diploma had, geen job vond die mij echt aanstond, niet het geld verdiende wat ik wilde verdienen, dat het leven niet was wat ik ervan verwachte en dat ik geen toekomstperspectief had terwijl ik altijd grootse dromen had!
Als je stopt moet je je oude gewoontes vervangen door nieuwe. Rook je als je voor de tv ligt, sluit je tv dan af, want elke keer als je tv kijkt ga je zin krijgen in een joint. Ga sporten, als je sport komen er stoffen in je lichaam vrij die je goed doen voelen.
Wat is je passie? Doe er iets mee! Als hobby of beroep, dat maakt niet uit, maar het moet iets zijn dat je echt graag doet!
Vraag aan een vriend om je te controleren en je te helpen. Vraag ook of je hem/haar mag bellen als je echt zin hebt om te roken zodat hij je kan afleiden of van gedachten kan doen veranderen.
Wat ook kan helpen is op het moment dat je wil stoppen een vakantie doen of een weekendje weg gaan naar een plek waar er zeker geen weed is en waar je je zal amuseren.
Ik las ook veel boeken en die hebben me enorm geholpen om elke dag opnieuw gemotiveerd te blijven. Dit zijn er enkele:
Je kan je leven helen (Louise Hay)
De kracht van het nu (Eckhart tolle)
Je ongekende vermogens (Anthony robbins)
Ik weet zeker dat je kan stoppen, het vraagt alleen wat moeite, zeker in het begin. Maar eens als je ziet hoe snel je leven terug op het juiste pad kan geraken zal het je steeds minder en minder moeite kosten!
Als je met vragen zit mag je me gerust een bericht sturen!
zaterdag 11 juli 2009 om 14:29
Ik heb twintig jaar dagelijks geblowd en werd op een gegeven moment ook ziek van mezelf, om alle redenen die jij ook noemt. Ik ben 3x gestopt (haha) en de enige manier waarop het voor mij makkelijk ging was op vakantie gaan en voor vertrek alles weggooien. Al was het maar een vakantie van 4 dagen, het gaat om het doorbreken van het patroon. Op vakantie miste ik het blowen toch al nooit, omdat ik dan genoeg andere nieuwe prikkels heb. Verveling was voor mij een grote trigger.
Ik ben nu ruim een jaar gestopt met dagelijks blowen. Ik kan nu af en toe een voorgedraaide roken. Maar dan moet ik er eentje halen en niet meer. De twee keren dat mijn stoppoging mislukten heb ik toch een zakje gehaald omdat ik die wiet lekkerder vond en toen was het hek meteen van de dam. Dat doe ik dus niet meer.
Verder helpt sporten (je zal merken dat in het begin de thc uit je vetweefsel wordt verbrand, kom je helemaal stoned van de loopband af - en geloof me dat is NIET lekker, maar gaat snel over..) en het slikken van visolie met veel EPA heeft mij ook geholpen om niet ontzettende veel sigaretten te gaan roken (daar had ik altijd last van als ik niet blowde). EPA werkt op je dopaminesysteem.
Ik ben heel blij dat ik gestopt ben en voel me er stukken beter onder. Aan jouw verhaal merk ik dat je in elk geval voldoende motivatie hebt. Dat is het belangrijkste. Als je dat punt hebt bereikt kún je ook stoppen. Probeer een situatie te creeeren waarin je een paar dagen niet naar de shop kan en doorbreek het patroon. Ik denk niet dat ik thuis 'gewoon'had kunnen stoppen maar en zijn ook mensen bij wie dat wel lukt. Ik heb trouwens nauwelijks lichamelijke ontwenningsverschijnselen gehad, alleen een paar weken hele hevige dromen. Heel apart!
Ik ben nu ruim een jaar gestopt met dagelijks blowen. Ik kan nu af en toe een voorgedraaide roken. Maar dan moet ik er eentje halen en niet meer. De twee keren dat mijn stoppoging mislukten heb ik toch een zakje gehaald omdat ik die wiet lekkerder vond en toen was het hek meteen van de dam. Dat doe ik dus niet meer.
Verder helpt sporten (je zal merken dat in het begin de thc uit je vetweefsel wordt verbrand, kom je helemaal stoned van de loopband af - en geloof me dat is NIET lekker, maar gaat snel over..) en het slikken van visolie met veel EPA heeft mij ook geholpen om niet ontzettende veel sigaretten te gaan roken (daar had ik altijd last van als ik niet blowde). EPA werkt op je dopaminesysteem.
Ik ben heel blij dat ik gestopt ben en voel me er stukken beter onder. Aan jouw verhaal merk ik dat je in elk geval voldoende motivatie hebt. Dat is het belangrijkste. Als je dat punt hebt bereikt kún je ook stoppen. Probeer een situatie te creeeren waarin je een paar dagen niet naar de shop kan en doorbreek het patroon. Ik denk niet dat ik thuis 'gewoon'had kunnen stoppen maar en zijn ook mensen bij wie dat wel lukt. Ik heb trouwens nauwelijks lichamelijke ontwenningsverschijnselen gehad, alleen een paar weken hele hevige dromen. Heel apart!
.
zaterdag 11 juli 2009 om 14:42
Ik heb trouwens ook zo'n online programma geprobeerd, van de jellinek geloof ik. Maar dat was helemaal niks voor mij. Moest je elke dag hele vragenlijsten invullen, was ik alsnog de hele tijd met blowen bezig. Ik ben daar na 3 dagen mee gestopt. Als ik het s avonds moeilijk had ging ik vroeg naar bed met een boek. En dan voelde ik me 's morgens heel goed, dat ik helder wakker werd. Of ik sprak af met een vriendin en bleef daar tot de shop dicht was (gaan hier om 10 uur dicht dus dat was goed te doen).
Het is een hele opluchting om niet meer de hele dag stoned te zijn, mensen gewoon aan te kunnen kijken op straat en open te staan voor vrienden die op onverwachte momenten langskomen of me uitnodigden. En niet meer de stress van heb ik nog wel genoeg wiet voor vanavond... Om nog maar te zwijgen over de vreetkicks.
Je bent nu aan het minderen zeg je. Ik denk eerlijk gezegd niet dat dat werkt. Maar je zegt ook dat je al eerder gestopt bent. Hoe heb je dat toen gedaan dan???
Het is een hele opluchting om niet meer de hele dag stoned te zijn, mensen gewoon aan te kunnen kijken op straat en open te staan voor vrienden die op onverwachte momenten langskomen of me uitnodigden. En niet meer de stress van heb ik nog wel genoeg wiet voor vanavond... Om nog maar te zwijgen over de vreetkicks.
Je bent nu aan het minderen zeg je. Ik denk eerlijk gezegd niet dat dat werkt. Maar je zegt ook dat je al eerder gestopt bent. Hoe heb je dat toen gedaan dan???
.
zaterdag 11 juli 2009 om 16:30
Herkenbaar verhaal. Ik heb een periode van 5 jaar heel veel geblowd, toen ik in therapie ging moest ik stoppen en dat ging toen eigelijk geheel zonder moeite. Helaas heb ik na mijn therapie die gewoonte weer opgepakt, het is/ was ook zo lekker. Vervolgens weer een aantal jaren heel regelmatig geblowd, ik kan gewoon niet af en toe blowen, 1 keer in de week ofzo, het is meteen weer een dagelijkse gewoonte. Ik baalde er wel van, inderdaad wat jij al schreef, de telefoon niet opnemen enz. Op een gegeven moment heb ik besloten om na mijn vakantie niet meer te blowen en toen ik terugkwam heb ik het spul niet meer aangeraakt, is nu 4 jaar geleden. Hulp zoeken kan heel goed zijn, maar ook je routine veranderen. Zo ging ik altijd om 20.30 een film kijken met altijd een jointje erbij dus ging ik op 20.30 iets heel anders doen, dat hielp mij echt enorm. Heel veel sterkte, en goed dat je er zo mee bezig bent!
zaterdag 11 juli 2009 om 17:45
Fantastisch al jullie rake reacties! Bedankt.
Ik ben inderdaad gestopt met zakjes halen, zodat ik morgen niks in huis heb. Inderdaad elke dag dat ‘morgen lukt het me echt’. Dat doet me nu denken aan een bordje dat ik ooit in een pub in Engeland zag hangen. “Tomorrow beer for free” Maar ja, tomorrow hangt er hetzelfde bordje..
Ik ben gaan nadenken over waar in nu precies van wil ontsnappen. Ben er nog steeds niet helemaal uit en het is een lang verhaal geworden, maar wel weer een stapje op weg. (Pff.. wat een vluchtgedrag steeds.. En ik hou niet eens van vliegen! )
Ik kom uit een ‘arbeidersgezin’. We hebben het financieel altijd zwaar gehad. Ik heb hersenen die hun werk oké doen (zonder wiet dan) en ben de eerste in de familie die de capaciteiten én de kans heeft om te studeren. Ik voel me alsof ik op de drempel sta van twee werelden. Om een beeld te schetsen: de wereld van de sociale woningbouw, probleemgezinnen, armoe en verslavingen (!) aan de ene kant en de wereld van de koopwoningen, goede educatie en welvaart aan de andere kant. En ik wil de drempel zo graag over, maar ik ben zo bang om te falen. Zo bang dat die wereld aan de andere kant van de drempel niet voor mij is weggelegd. Hiermee sta ik mezelf dus in de weg. (Nu ik dit zo expliciet opschrijf zie ik wel dat ik denkfouten maak. Alsof verslaving zich alleen bij armoede manifesteert… En überhaubt het feit dat ik blijkbaar zo’n scheiding waarneem/creëer tussen armoede en rijkdom. Hmm..)
Dit gevoel van op de drempel staan van twee werelden heb ik altijd al gehad. Er is altijd veel van mij gevraagd en verwacht (ook door de psychische instabiliteit van mijn moeder en waarschijnlijk nog het meest door mijzelf). Dit heeft een hoge druk veroorzaakt en de vrees dat ik het niet waar kan maken. Het spreekwoord: “Een dubbeltje wordt nooit een kwartje.” spookt vaak door mijn hoofd. Niet alleen op het gebied van studie en werk, maar ook de angst dat ik net zo word als mijn moeder. (Moet je vooral blijven doorblowen, dat destructieve gedeelte van haar heb ik dus al overgenomen en nog niet afgeleerd…)
Na mijn middelbare school heb ik studeren vermeden door fulltime te gaan werken. Natuurlijk ook omdat wiet roken veel tijd in beslag neemt en geld kost. Maar ik voelde me telkens niet thuis op mijn werk, dus ik heb veel verschillende baantjes gehad. Had stiekem toch ook het idee dat ik meer in mijn mars had dan bijvoorbeeld schoonmaken. Maar ik durfde de kans niet te wagen om een studie op te pakken, want wat als ik zou falen? Dan zou ik voor altijd weten dat ik niet ‘geslaagd’ ben, dat moment wilde ik uitstellen.
Op een gegeven moment was ik het zat. Het lukte me om een destructieve relatie te beëindigen, te stoppen met wiet en ik ben gaan studeren. Ik had gehoopt dat de angst voor falen over zou gaan, maar dat is niet gebeurd. Het ging wel erg goed met mij. Niet stoned meer en ondanks de faalangst heb ik wel het gevoel dat ik mijn ‘thuis’ heb gevonden, en op de goede weg zit.
Maar goed, het is dus niet bij dit succesverhaal gebleven. Ik moest onverwacht meemaken hoe het is als er onmisbare personen wegvallen uit je leven. Ik heb toen al mijn krachten bijeen geraapt en ben de onmisbare personen die er over waren gaan proberen overal doorheen te slepen. Hier was ik dagelijks heel veel tijd aan kwijt. Het was ook nodig, daar niet van, maar ik had het niet mijn taak moeten maken. Er had veel eerder professionele hulp bij moeten komen. Gelukkig is die er nu. Ik dacht dat het van mij verwacht werd om hen te ‘redden’ en vond dat ik het aan mijn dierbaren en aan mezelf verplicht was. Later ben ik me gaan beseffen dat dat gedrag net zo goed een vlucht van mijn eigen verdriet en gemis was.
Omdat ik dit allemaal eigenlijk helemaal niet aankon vluchtte ik ’s nachts steeds vaker naar de kroeg. Als er maar mensen waren en ik niet alleen was. Want als ik alleen was, dan werd ik gek van de pijn. Het moest verdoofd.
Ik dacht dat ik aan de drank niet verslaafd zou raken. Dom natuurlijk. Daarbij deed het me ook weinig. Het enige doel was om me de nachten door te slepen, hoe het met mij ging deed er niet toe. Lekker boeiend nog als je zo veel kwijt bent, dacht ik toen. Als je degenen kwijt bent die jóu hielpen.. Dus dan maar zo, want zo ging het tenminste en viel ik tenminste in slaap zo tegen de ochtend. Dat ik door drank een heel ander mens word kon me ook allemaal niet schelen. Zo lang ik die nachten maar doorkwam zonder gek te worden, zodat ik de volgende dag weer klaar kon staan om anderen te helpen. Mijn studie, daar had ik uiteraard weinig tijd meer voor. Maar dat maakte ook niet uit, want dat was iets van mij, dus minder belangrijk dan hoe het ging met de anderen. Inmiddels had iemand me een keer een joint aangeboden in de kroeg en vanaf dat moment was er ook weer wiet elke dag. Tja, dit moest natuurlijk een keer fout gaan en dat ging het dan ook. Ik bleek toch ook een breekpunt te hebben (goh) en ineens wilde mijn lijf niet meer. Diagnose burn-out, tijdje ziekenhuis, verschillende vormen van therapie. Ik ben de confrontatie met veel emoties aangegaan, heb nu een rustiger leven, zorg beter voor mezelf, geen drank meer, heb mijn studie opgepakt en ben voor een groot deel gestopt met het zorgen voor anderen. Al met al ben ik blij dat ik inmiddels zo ver ben.
Nu die wiet nog. Ben het echt zat. Ik ga de uitdaging aan, wil de confrontatie met mezelf weer aangaan.
Ben er helaas wel weer angstig voor. Ik zie op tegen de dromen die ik zal gaan krijgen. De vorige keer dat ik gestopt was kon ik ineens elke dag herinneren wat ik gedroomd had en het waren stuk voor stuk heftige dromen. En elke nacht zette letterlijk ik mijn droom mijn droom even stil. “Even pauze, even een joint draaien.” Dan zag ik mezelf een joint draaien en roken en daarna stapte ik weer in het droomverhaal. Ik weet dat het beter is om in mijn slaap te blowen dan in de werkelijkheid, maar ik ben nu al angstig voor die dromen.
De vorige keer dat ik gestopt ben heb ik ook eerst twee jaar willen stoppen en elke dag rond sluitingstijd van de coffeeshop (24.00 uur hier) was het moeilijkst en ging ik toch weer wiet halen. Dat het me uiteindelijk was gelukt om te stoppen hangt nauw samen met het verbreken van die relatie die destructief was. Ook daar wilde ik al lang mee stoppen, maar ook dat lukte me niet om door te zetten. Pas toen die relatie verbroken was kon ik ook breken met de wiet. En eerlijk gezegd ging het toen best makkelijk (eindelijk). Waarschijnlijk omdat ik toen voor mezelf koos en die studie eindelijk durfde op te pakken; ik had weer een doel in het leven en plezier op de weg ernaartoe.
Ik heb nagedacht over passie. Die passie die ik had voor veel dingen is helemaal weggezakt. Het heeft me de afgelopen dagen ook een tijd gekost voordat ik weer wist wat mijn passies ook alweer waren. Nu ik ze weer weet, zie ik dat ook daar faalangst een grote rol speelt.
Ik denk dat jullie gelijk hebben wat betreft routine veranderen. Daar ga ik nu eens over nadenken, wat en hoe ik dan precies kan veranderen. Het idee van iemand bellen zo rond twaalf uur, als de shop sluit en ik het het moeilijkst heb, vind ik ook erg goed. Zo op het eerste idee weet ik niemand die me dan zou kunnen helpen, dus ook daar ga ik over nadenken. De boekentips van Inner_Challenge spreken me ook zeer aan, dus die ga ik aanschaffen. Bedankt!
Ik ben inderdaad gestopt met zakjes halen, zodat ik morgen niks in huis heb. Inderdaad elke dag dat ‘morgen lukt het me echt’. Dat doet me nu denken aan een bordje dat ik ooit in een pub in Engeland zag hangen. “Tomorrow beer for free” Maar ja, tomorrow hangt er hetzelfde bordje..
Ik ben gaan nadenken over waar in nu precies van wil ontsnappen. Ben er nog steeds niet helemaal uit en het is een lang verhaal geworden, maar wel weer een stapje op weg. (Pff.. wat een vluchtgedrag steeds.. En ik hou niet eens van vliegen! )
Ik kom uit een ‘arbeidersgezin’. We hebben het financieel altijd zwaar gehad. Ik heb hersenen die hun werk oké doen (zonder wiet dan) en ben de eerste in de familie die de capaciteiten én de kans heeft om te studeren. Ik voel me alsof ik op de drempel sta van twee werelden. Om een beeld te schetsen: de wereld van de sociale woningbouw, probleemgezinnen, armoe en verslavingen (!) aan de ene kant en de wereld van de koopwoningen, goede educatie en welvaart aan de andere kant. En ik wil de drempel zo graag over, maar ik ben zo bang om te falen. Zo bang dat die wereld aan de andere kant van de drempel niet voor mij is weggelegd. Hiermee sta ik mezelf dus in de weg. (Nu ik dit zo expliciet opschrijf zie ik wel dat ik denkfouten maak. Alsof verslaving zich alleen bij armoede manifesteert… En überhaubt het feit dat ik blijkbaar zo’n scheiding waarneem/creëer tussen armoede en rijkdom. Hmm..)
Dit gevoel van op de drempel staan van twee werelden heb ik altijd al gehad. Er is altijd veel van mij gevraagd en verwacht (ook door de psychische instabiliteit van mijn moeder en waarschijnlijk nog het meest door mijzelf). Dit heeft een hoge druk veroorzaakt en de vrees dat ik het niet waar kan maken. Het spreekwoord: “Een dubbeltje wordt nooit een kwartje.” spookt vaak door mijn hoofd. Niet alleen op het gebied van studie en werk, maar ook de angst dat ik net zo word als mijn moeder. (Moet je vooral blijven doorblowen, dat destructieve gedeelte van haar heb ik dus al overgenomen en nog niet afgeleerd…)
Na mijn middelbare school heb ik studeren vermeden door fulltime te gaan werken. Natuurlijk ook omdat wiet roken veel tijd in beslag neemt en geld kost. Maar ik voelde me telkens niet thuis op mijn werk, dus ik heb veel verschillende baantjes gehad. Had stiekem toch ook het idee dat ik meer in mijn mars had dan bijvoorbeeld schoonmaken. Maar ik durfde de kans niet te wagen om een studie op te pakken, want wat als ik zou falen? Dan zou ik voor altijd weten dat ik niet ‘geslaagd’ ben, dat moment wilde ik uitstellen.
Op een gegeven moment was ik het zat. Het lukte me om een destructieve relatie te beëindigen, te stoppen met wiet en ik ben gaan studeren. Ik had gehoopt dat de angst voor falen over zou gaan, maar dat is niet gebeurd. Het ging wel erg goed met mij. Niet stoned meer en ondanks de faalangst heb ik wel het gevoel dat ik mijn ‘thuis’ heb gevonden, en op de goede weg zit.
Maar goed, het is dus niet bij dit succesverhaal gebleven. Ik moest onverwacht meemaken hoe het is als er onmisbare personen wegvallen uit je leven. Ik heb toen al mijn krachten bijeen geraapt en ben de onmisbare personen die er over waren gaan proberen overal doorheen te slepen. Hier was ik dagelijks heel veel tijd aan kwijt. Het was ook nodig, daar niet van, maar ik had het niet mijn taak moeten maken. Er had veel eerder professionele hulp bij moeten komen. Gelukkig is die er nu. Ik dacht dat het van mij verwacht werd om hen te ‘redden’ en vond dat ik het aan mijn dierbaren en aan mezelf verplicht was. Later ben ik me gaan beseffen dat dat gedrag net zo goed een vlucht van mijn eigen verdriet en gemis was.
Omdat ik dit allemaal eigenlijk helemaal niet aankon vluchtte ik ’s nachts steeds vaker naar de kroeg. Als er maar mensen waren en ik niet alleen was. Want als ik alleen was, dan werd ik gek van de pijn. Het moest verdoofd.
Ik dacht dat ik aan de drank niet verslaafd zou raken. Dom natuurlijk. Daarbij deed het me ook weinig. Het enige doel was om me de nachten door te slepen, hoe het met mij ging deed er niet toe. Lekker boeiend nog als je zo veel kwijt bent, dacht ik toen. Als je degenen kwijt bent die jóu hielpen.. Dus dan maar zo, want zo ging het tenminste en viel ik tenminste in slaap zo tegen de ochtend. Dat ik door drank een heel ander mens word kon me ook allemaal niet schelen. Zo lang ik die nachten maar doorkwam zonder gek te worden, zodat ik de volgende dag weer klaar kon staan om anderen te helpen. Mijn studie, daar had ik uiteraard weinig tijd meer voor. Maar dat maakte ook niet uit, want dat was iets van mij, dus minder belangrijk dan hoe het ging met de anderen. Inmiddels had iemand me een keer een joint aangeboden in de kroeg en vanaf dat moment was er ook weer wiet elke dag. Tja, dit moest natuurlijk een keer fout gaan en dat ging het dan ook. Ik bleek toch ook een breekpunt te hebben (goh) en ineens wilde mijn lijf niet meer. Diagnose burn-out, tijdje ziekenhuis, verschillende vormen van therapie. Ik ben de confrontatie met veel emoties aangegaan, heb nu een rustiger leven, zorg beter voor mezelf, geen drank meer, heb mijn studie opgepakt en ben voor een groot deel gestopt met het zorgen voor anderen. Al met al ben ik blij dat ik inmiddels zo ver ben.
Nu die wiet nog. Ben het echt zat. Ik ga de uitdaging aan, wil de confrontatie met mezelf weer aangaan.
Ben er helaas wel weer angstig voor. Ik zie op tegen de dromen die ik zal gaan krijgen. De vorige keer dat ik gestopt was kon ik ineens elke dag herinneren wat ik gedroomd had en het waren stuk voor stuk heftige dromen. En elke nacht zette letterlijk ik mijn droom mijn droom even stil. “Even pauze, even een joint draaien.” Dan zag ik mezelf een joint draaien en roken en daarna stapte ik weer in het droomverhaal. Ik weet dat het beter is om in mijn slaap te blowen dan in de werkelijkheid, maar ik ben nu al angstig voor die dromen.
De vorige keer dat ik gestopt ben heb ik ook eerst twee jaar willen stoppen en elke dag rond sluitingstijd van de coffeeshop (24.00 uur hier) was het moeilijkst en ging ik toch weer wiet halen. Dat het me uiteindelijk was gelukt om te stoppen hangt nauw samen met het verbreken van die relatie die destructief was. Ook daar wilde ik al lang mee stoppen, maar ook dat lukte me niet om door te zetten. Pas toen die relatie verbroken was kon ik ook breken met de wiet. En eerlijk gezegd ging het toen best makkelijk (eindelijk). Waarschijnlijk omdat ik toen voor mezelf koos en die studie eindelijk durfde op te pakken; ik had weer een doel in het leven en plezier op de weg ernaartoe.
Ik heb nagedacht over passie. Die passie die ik had voor veel dingen is helemaal weggezakt. Het heeft me de afgelopen dagen ook een tijd gekost voordat ik weer wist wat mijn passies ook alweer waren. Nu ik ze weer weet, zie ik dat ook daar faalangst een grote rol speelt.
Ik denk dat jullie gelijk hebben wat betreft routine veranderen. Daar ga ik nu eens over nadenken, wat en hoe ik dan precies kan veranderen. Het idee van iemand bellen zo rond twaalf uur, als de shop sluit en ik het het moeilijkst heb, vind ik ook erg goed. Zo op het eerste idee weet ik niemand die me dan zou kunnen helpen, dus ook daar ga ik over nadenken. De boekentips van Inner_Challenge spreken me ook zeer aan, dus die ga ik aanschaffen. Bedankt!
zaterdag 11 juli 2009 om 17:55
Mariejohanna, het lijkt erop dat je geestelijk verslaafd bent, en ik denk dat je daar echt professionele hulp bij nodig hebt, want als je verslaafd bent dan is de enige oplossing: voor altijd stoppen. En dat kan je echt niet alleen, anders was het allang gebeurt.
Ik heb toevallig vorige week op uitzendingsgemist allemaal uitzendingen van 'afkicken' van BNN teruggekeken, misschien dat dat een goede ondersteuning kan zijn? Daarin komen dit allemaal ook ter sprake.
Veel succes ermee!
Ik heb toevallig vorige week op uitzendingsgemist allemaal uitzendingen van 'afkicken' van BNN teruggekeken, misschien dat dat een goede ondersteuning kan zijn? Daarin komen dit allemaal ook ter sprake.
Veel succes ermee!
zaterdag 11 juli 2009 om 19:12
Mariejohanna je beschrijft je achtergrond heel helder. De faalangst is gelijk de reden dat je blowt. Wanneer je blowt hoef je nix en kan je ook niet falen.
Die huisarts waar je volgens jou niet aan kan kloppen..is dat geen excuus?
Ik denk dat in jouw geval het beter is om in therapie te gaan en dat het blowen ook minder wordt. Als je stopt met blowen dan blijven die gevoelens er nog. Mss ga je die weer weg stoppen met iets anders.
Ik heb verleden jaar mn relatie verbroken met iemand die elke dag blowde. Vond het vreselijk..Hij was zo ongeinteresseerd, egoistisch. Bah! Ook hij vluchtte voor zijn gevoelens. Naar mijn mening kon hij alleen stoppen als hij die onder ogen kwam...
Veel succes
Die huisarts waar je volgens jou niet aan kan kloppen..is dat geen excuus?
Ik denk dat in jouw geval het beter is om in therapie te gaan en dat het blowen ook minder wordt. Als je stopt met blowen dan blijven die gevoelens er nog. Mss ga je die weer weg stoppen met iets anders.
Ik heb verleden jaar mn relatie verbroken met iemand die elke dag blowde. Vond het vreselijk..Hij was zo ongeinteresseerd, egoistisch. Bah! Ook hij vluchtte voor zijn gevoelens. Naar mijn mening kon hij alleen stoppen als hij die onder ogen kwam...
Veel succes
