Psyche
alle pijlers
Succesvol zijn ondanks levensdrama's ?
woensdag 10 september 2008 om 21:22
Wie van jullie is er succesvol in het leven, ondanks levens drama's ?
Deel je ervaring dan met mij. Ik hoop er inspiratie uit te kunnen halen.
Ik ben een vrouw rond de dertig. Toen ik tiener was lag het in mijn 'planning' om succesvol te zijn in studie en werk. Laat ik de term 'succesvol' subjectief houden: succes= datgene bereiken wat je wilt bereiken. Ik heb tien jaar later dus niet bereikt wat ik wilde.
Waarom niet? Ik kwam obstakels tegen in mijn leven: zelfmoordpoging vriend, problemen in de familie en zelfs psychische en fysieke mishandeling. (Een greep uit enkele levens drama's)
Gevolg: Emotioneel labiele periodes. Studie niet afgerond en zwakke positie op de arbeidsmarkt.
Mijn carrière dromen zijn tot op heden niet in vervulling gegaan, terwijl ik altijd een ambitieus persoon ben geweest met veel capaciteiten. Ik zit nu in een fase dat ik ondanks alle sores in mijn verleden, toch probeer om die dromen nog steeds waar te maken. Maar ik merk dat het ondanks mijn sterke wil en motivatie, moeilijk is om te blijven focussen. Soms raak ik overweldigd door een je-kansen-zijn-voorbij-gevoel. Nu weet ik rationeel dat dit niet zo is. Maar zal ik ooit nog 'succesvol' zijn, vraag ik me wel eens af.
Natuurlijk weet ik dat een fijne carrière hebben niet alles is, en dat het gaat om liefde in dit leven. Door de gebeurtenissen in mijn leven weet ik juist wat werkelijk belangrijk is in het leven. Maar ik heb zoveel kwaliteiten die ik wil benutten. Zoveel dromen, die in theorie waargemaakt kunnen worden.
Ik wil graag mensen horen, die ondanks problemen in hun leven toch nog hebben bereikt wat ze wilden. Misschien kunnen jullie vertellen hoe die weg daarheen is gegaan. Was het moeilijk om te focussen op je doel? Of kon je 'het verleden' makkelijk achter je laten? (Vertel het liefst ook wat die levens drama's waren.) En op wat voor manier ben je nu succesvol?
Ik wil graag leren van de ervaringen van anderen. Ik wil het niet opgeven. Nooit.
Deel je ervaring dan met mij. Ik hoop er inspiratie uit te kunnen halen.
Ik ben een vrouw rond de dertig. Toen ik tiener was lag het in mijn 'planning' om succesvol te zijn in studie en werk. Laat ik de term 'succesvol' subjectief houden: succes= datgene bereiken wat je wilt bereiken. Ik heb tien jaar later dus niet bereikt wat ik wilde.
Waarom niet? Ik kwam obstakels tegen in mijn leven: zelfmoordpoging vriend, problemen in de familie en zelfs psychische en fysieke mishandeling. (Een greep uit enkele levens drama's)
Gevolg: Emotioneel labiele periodes. Studie niet afgerond en zwakke positie op de arbeidsmarkt.
Mijn carrière dromen zijn tot op heden niet in vervulling gegaan, terwijl ik altijd een ambitieus persoon ben geweest met veel capaciteiten. Ik zit nu in een fase dat ik ondanks alle sores in mijn verleden, toch probeer om die dromen nog steeds waar te maken. Maar ik merk dat het ondanks mijn sterke wil en motivatie, moeilijk is om te blijven focussen. Soms raak ik overweldigd door een je-kansen-zijn-voorbij-gevoel. Nu weet ik rationeel dat dit niet zo is. Maar zal ik ooit nog 'succesvol' zijn, vraag ik me wel eens af.
Natuurlijk weet ik dat een fijne carrière hebben niet alles is, en dat het gaat om liefde in dit leven. Door de gebeurtenissen in mijn leven weet ik juist wat werkelijk belangrijk is in het leven. Maar ik heb zoveel kwaliteiten die ik wil benutten. Zoveel dromen, die in theorie waargemaakt kunnen worden.
Ik wil graag mensen horen, die ondanks problemen in hun leven toch nog hebben bereikt wat ze wilden. Misschien kunnen jullie vertellen hoe die weg daarheen is gegaan. Was het moeilijk om te focussen op je doel? Of kon je 'het verleden' makkelijk achter je laten? (Vertel het liefst ook wat die levens drama's waren.) En op wat voor manier ben je nu succesvol?
Ik wil graag leren van de ervaringen van anderen. Ik wil het niet opgeven. Nooit.
donderdag 11 september 2008 om 13:42
@nummerzoveel
Misschien komt het zo over dat ik het verwezenlijken van mijn carrieredoelen als zaligmakend zie. Echter , dit is zeker niet het geval. Ik denk dat je uit allerlei aspecten van het leven een klein stukje geluk kan halen. Op verschillende vlakken in mijn leven ervaar ik ook geluk. Maar het grootste deel komt van binnenuit. En dat geluk heeft niets te maken met externe omstandigheden. Maar omdat ik nog nooit van dat stukje geluk geproefd heb op carrieregebied/ontplooiingsgebied, is dat voor mij extra begerenswaardig.
Het belangrijkste argument, naast geluk willen ervaren, is dat ik veel onbenutte talenten heb. Deze talenten sprongen er op de lagere school al uit...En toen kwam de tienertijd, de periode die mij deed verschrompelen tot een stilstaande zombie.
Het is gewoon zonde om talent dood te laten bloeden...
Misschien komt het zo over dat ik het verwezenlijken van mijn carrieredoelen als zaligmakend zie. Echter , dit is zeker niet het geval. Ik denk dat je uit allerlei aspecten van het leven een klein stukje geluk kan halen. Op verschillende vlakken in mijn leven ervaar ik ook geluk. Maar het grootste deel komt van binnenuit. En dat geluk heeft niets te maken met externe omstandigheden. Maar omdat ik nog nooit van dat stukje geluk geproefd heb op carrieregebied/ontplooiingsgebied, is dat voor mij extra begerenswaardig.
Het belangrijkste argument, naast geluk willen ervaren, is dat ik veel onbenutte talenten heb. Deze talenten sprongen er op de lagere school al uit...En toen kwam de tienertijd, de periode die mij deed verschrompelen tot een stilstaande zombie.
Het is gewoon zonde om talent dood te laten bloeden...
vrijdag 12 september 2008 om 09:25
Als je met succesverhaal bedoelt: mensen die bereikt hebben wat ze sinds hun jonge jaren voor ogen stond... neuh, daar heb ik er niet zoveel van.
Als je met succesverhaal bedoelt: mensen die hun talenten niet benut hebben en desondanks een zeer waardevol bestaan leiden, ja.
Gelukkig worden is ook een kwestie van geregeld je koers bij stellen. De weg die je gaan kunt, is niet de enige weg. De weg is het doel. En meer van die citaten.
Als je met succesverhaal bedoelt: mensen die hun talenten niet benut hebben en desondanks een zeer waardevol bestaan leiden, ja.
Gelukkig worden is ook een kwestie van geregeld je koers bij stellen. De weg die je gaan kunt, is niet de enige weg. De weg is het doel. En meer van die citaten.
zaterdag 13 september 2008 om 20:50
Tja...succesverhalen. Ik herken alles wat je vertelt tsjajoh en ik zit min of meer met hetzelfde. Ik heb 'bereikt' wat ik wilde bereiken maar dat is niet in materie uit te drukken. Ik wil vrij en onafhankelijk zijn en daar werk ik elke dag aan.
Ik had als kind ook al grote dromen maar dat kon ik niet visualiseren, het was echt een gevoel. Dat gevoel heb ik nog steeds en geen idee waarheen het me leidt. Net als jij ook nooit studies (3 in mijn geval) afgemaakt vanwege de labiliteit, faalangst, 'is dit wat ik echt wil' twijfels etc.
Maar de schat aan levenservaring...daar kun je niet voor studeren en daarom ben ik er ook blij mee. Die studie of grote droom waarmaken (whatever that may be, want ik heb werkelijk geen idee) dat komt wel. Dit klinkt erg als wishfull-thinking maar ik weet uit ervaring dat me zo maar ergens op storten me niet verder brengt (heb mede door die studies een gigantische schuld die ik nog steeds aan het aflossen ben)
Enige tip wat ik je wil geven: ga het niet afdwingen, ga jezelf niet forceren want daarmee komt dat gevoel 'ik sta voor eeuwig stil' ook keihard terug. Ik heb het jarenlang gehad....jarenlang een gevoel van 'stilstand' (dacht ik) maar achteraf was ik aan groeien, ontdekken, vallen, opstaan. Ik heb nooit stilgestaan en doe dat nog steeds niet. Maar wel keek ik met mijn pijn naar anderen die het allemaal 'gemaakt' hadden. Elke keer weer dat verdriet dat iedereen maar afstudeert en groeit in werk etc. maar ik heb het losgelaten. Dat loslaten, heeft me een groeispurt gegeven. Niet meer jezelf vergelijken (but keep your dreams alive!) maar je eigen tempo aanhouden.
Als ik het allemaal zo lees, is je prioriteit niet je droom waarmaken maar jezelf waarmaken. Dat betekent puinhoop uit het verleden opruimen, je persoonlijk ontwikkelen etc. Die droom komt er vanzelf achteraan.
Een reis van duizend kilometer begint met 1 stap. Wie weet hoeveel je stappen je al (onbewust) gezet hebt?
Ik had als kind ook al grote dromen maar dat kon ik niet visualiseren, het was echt een gevoel. Dat gevoel heb ik nog steeds en geen idee waarheen het me leidt. Net als jij ook nooit studies (3 in mijn geval) afgemaakt vanwege de labiliteit, faalangst, 'is dit wat ik echt wil' twijfels etc.
Maar de schat aan levenservaring...daar kun je niet voor studeren en daarom ben ik er ook blij mee. Die studie of grote droom waarmaken (whatever that may be, want ik heb werkelijk geen idee) dat komt wel. Dit klinkt erg als wishfull-thinking maar ik weet uit ervaring dat me zo maar ergens op storten me niet verder brengt (heb mede door die studies een gigantische schuld die ik nog steeds aan het aflossen ben)
Enige tip wat ik je wil geven: ga het niet afdwingen, ga jezelf niet forceren want daarmee komt dat gevoel 'ik sta voor eeuwig stil' ook keihard terug. Ik heb het jarenlang gehad....jarenlang een gevoel van 'stilstand' (dacht ik) maar achteraf was ik aan groeien, ontdekken, vallen, opstaan. Ik heb nooit stilgestaan en doe dat nog steeds niet. Maar wel keek ik met mijn pijn naar anderen die het allemaal 'gemaakt' hadden. Elke keer weer dat verdriet dat iedereen maar afstudeert en groeit in werk etc. maar ik heb het losgelaten. Dat loslaten, heeft me een groeispurt gegeven. Niet meer jezelf vergelijken (but keep your dreams alive!) maar je eigen tempo aanhouden.
Als ik het allemaal zo lees, is je prioriteit niet je droom waarmaken maar jezelf waarmaken. Dat betekent puinhoop uit het verleden opruimen, je persoonlijk ontwikkelen etc. Die droom komt er vanzelf achteraan.
Een reis van duizend kilometer begint met 1 stap. Wie weet hoeveel je stappen je al (onbewust) gezet hebt?
zaterdag 13 september 2008 om 21:05
Hallo!
Hoewel ik wel wat jonger ben heb ik wel een soort gelijk verhaal. Thuis heb ik het nooit echt makkelijk gehad. Mijn vader was alcoholist en mijn moeder gaf nooit toe dat hij slecht was voor ons. Beledigende woorden en scheldpartijen heb ik gehad. Je komt nergens, niemand wil jou als vriendin, jij gaat mislukken. Maar ook lelijker dingen. 's avonds lag ik regelmatig te huilen in bed, Maar van binnen voelde ik ook kracht, Kracht om door te gaan. Ik telde vaak de nachten hoe lang ik nog moest voordat ik uit huis kon (18). Uiteindelijk heb k er ruim 7 jaar op gewacht. En die dag was heerlijk!
Ik had mijn eigen leven. Ik ben mijn dromen gaan volgenn zonder bang te zijn wat iemand er van vind. Ik heb mijn opleiding afgerond en heb Nu een baan die ik erg leuk vind. En ben ik geld aan het sparen om naar Italie te gaan. De droom die ik als klein meisje al had. En ik ga het redden! Ondanks mijn jeugd. Als ik het moeilijk heb, want die momenten zijn er, luister ik naar yolanda adams. met I believe I can en never give up.
Succes met jou dromen achter na te gaan.
Durf je ogen dicht te doen en gewoon te springen. Het is een heerlijk gevoel!
Hoewel ik wel wat jonger ben heb ik wel een soort gelijk verhaal. Thuis heb ik het nooit echt makkelijk gehad. Mijn vader was alcoholist en mijn moeder gaf nooit toe dat hij slecht was voor ons. Beledigende woorden en scheldpartijen heb ik gehad. Je komt nergens, niemand wil jou als vriendin, jij gaat mislukken. Maar ook lelijker dingen. 's avonds lag ik regelmatig te huilen in bed, Maar van binnen voelde ik ook kracht, Kracht om door te gaan. Ik telde vaak de nachten hoe lang ik nog moest voordat ik uit huis kon (18). Uiteindelijk heb k er ruim 7 jaar op gewacht. En die dag was heerlijk!
Ik had mijn eigen leven. Ik ben mijn dromen gaan volgenn zonder bang te zijn wat iemand er van vind. Ik heb mijn opleiding afgerond en heb Nu een baan die ik erg leuk vind. En ben ik geld aan het sparen om naar Italie te gaan. De droom die ik als klein meisje al had. En ik ga het redden! Ondanks mijn jeugd. Als ik het moeilijk heb, want die momenten zijn er, luister ik naar yolanda adams. met I believe I can en never give up.
Succes met jou dromen achter na te gaan.
Durf je ogen dicht te doen en gewoon te springen. Het is een heerlijk gevoel!
woensdag 17 september 2008 om 20:31
Beste Tsjajoh,
Ik durf mezelf inmiddels een geslaagd voorbeeld te noemen ondanks mijn geschiedenis.
Jeugd:
- vader overleden toen ik 2 was (ongeluk)
-stiefvader die alcoholist was en gemiddeld 3 keer per week alles kort en klein sloeg (inclusief mijn moeder en broer, van 2e tot 11e levensjaar) en ons bedreigde met geweren enz.
Jongvolwassene:
- 3 vrienden verloren (hersenbloeding en 2 bij een auto-ongeluk)
- samengewoond met een man die smetvrees had
- broer (borderline)
Toch heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik degene ben die iets van mijn leven moet maken en dat dat niet afhankelijk is van de wereld om me heen. Ook weet ik zeker dat ik zonder al die ellende niet zou hebben bereikt als wat ik nu bereikt heb:
- gelukkig leven en relatie
- zelfbewust
- goede baan (directeur)
- mensenkennis en empatisch vermogen
- openheid voor iedereen (ook mensen die niet aan een gemiddelde voldoen)
- ik oordeel niet over een ander (wil ook niet dat ze dat bij mij doen)
- ik breng enthousiasme over op andere mensen
O ja, ik ben pas 38 geworden.
Vertrouw in jezelf, da's mijn motto. Probeer niet over 'opgeven' te praten, maar maak een kans van een bedreiging!
Gr Beethoven
Ik durf mezelf inmiddels een geslaagd voorbeeld te noemen ondanks mijn geschiedenis.
Jeugd:
- vader overleden toen ik 2 was (ongeluk)
-stiefvader die alcoholist was en gemiddeld 3 keer per week alles kort en klein sloeg (inclusief mijn moeder en broer, van 2e tot 11e levensjaar) en ons bedreigde met geweren enz.
Jongvolwassene:
- 3 vrienden verloren (hersenbloeding en 2 bij een auto-ongeluk)
- samengewoond met een man die smetvrees had
- broer (borderline)
Toch heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik degene ben die iets van mijn leven moet maken en dat dat niet afhankelijk is van de wereld om me heen. Ook weet ik zeker dat ik zonder al die ellende niet zou hebben bereikt als wat ik nu bereikt heb:
- gelukkig leven en relatie
- zelfbewust
- goede baan (directeur)
- mensenkennis en empatisch vermogen
- openheid voor iedereen (ook mensen die niet aan een gemiddelde voldoen)
- ik oordeel niet over een ander (wil ook niet dat ze dat bij mij doen)
- ik breng enthousiasme over op andere mensen
O ja, ik ben pas 38 geworden.
Vertrouw in jezelf, da's mijn motto. Probeer niet over 'opgeven' te praten, maar maak een kans van een bedreiging!
Gr Beethoven
donderdag 18 september 2008 om 00:07
tja doorzetten. ik heb ook vanalles meegemaakt, ben nu met mn 9de jaar therapie bezig maar ik heb daarnaast wel een hbo opleiding afgerond en nu bezig met een andere hbo opleiding en ik wil nog meer. het is ook een stukje geluk, ik kan niet zeggen waarom mijn clienten (werk in de psychiatrie) dat niet lukt en dat maakt het ook wel oneerlijk soms.
x suuz
x suuz
