Psyche
alle pijlers
Te beschermd opgevoed
woensdag 4 april 2018 om 20:41
Hoi allemaal,
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik te beschermd ben opgevoed. Mijn moeder had geen werk en bleef altijd thuis zodat ik niet alleen was. Ik hoefde nooit zelf iets te doen. Ik hoefde niet even naar de supermarkt te gaan. Ik hoefde nooit over te blijven op de basisschool. En ga zo maar door. Ik heb hierdoor waarschijnlijk niet geleerd zelf dingen te doen en alleen dingen te doen. Op mijn 12e kreeg ik een angststoornis en hierdoor deed ik bijna niks meer. Naar school gaan ging nog net. Ik durfde niet meer alleen thuis te blijven. Het duurde lang voordat ik hulp zocht en durfde daarom rond mijn 14e pas weer echt alleen thuis te blijven, naar schooluitjes te gaan, te sporten etc. Mijn moeder zelf heeft ook een angststoornis gehad/heeft deze nog steeds. Ik kan dat goed merken. Ze is erg onzeker. Ik kom nu tot een punt dat ik echt meer zelfstandig moet gaan worden. Ik ben 17 en moet nu echt een baantje zoeken. Ik kom nu alleen tegen het probleem aan dit ik nieuwe dingen doen heel eng vind. Ik vind het kiezen van een opleiding ook heel moeilijk omdat ik gelijk denk dat ik het niet kan en dat ik niet sociaal genoeg ben om naar een school te gaan met nieuwe mensen of sociaal genoeg ben om een bepaald beroep te doen.
Heeft iemand tips om uit deze situatie te komen? Is het mogelijk om mijn beschermde opvoeding een beetje te repareren?
Groetjes anoniem
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik te beschermd ben opgevoed. Mijn moeder had geen werk en bleef altijd thuis zodat ik niet alleen was. Ik hoefde nooit zelf iets te doen. Ik hoefde niet even naar de supermarkt te gaan. Ik hoefde nooit over te blijven op de basisschool. En ga zo maar door. Ik heb hierdoor waarschijnlijk niet geleerd zelf dingen te doen en alleen dingen te doen. Op mijn 12e kreeg ik een angststoornis en hierdoor deed ik bijna niks meer. Naar school gaan ging nog net. Ik durfde niet meer alleen thuis te blijven. Het duurde lang voordat ik hulp zocht en durfde daarom rond mijn 14e pas weer echt alleen thuis te blijven, naar schooluitjes te gaan, te sporten etc. Mijn moeder zelf heeft ook een angststoornis gehad/heeft deze nog steeds. Ik kan dat goed merken. Ze is erg onzeker. Ik kom nu tot een punt dat ik echt meer zelfstandig moet gaan worden. Ik ben 17 en moet nu echt een baantje zoeken. Ik kom nu alleen tegen het probleem aan dit ik nieuwe dingen doen heel eng vind. Ik vind het kiezen van een opleiding ook heel moeilijk omdat ik gelijk denk dat ik het niet kan en dat ik niet sociaal genoeg ben om naar een school te gaan met nieuwe mensen of sociaal genoeg ben om een bepaald beroep te doen.
Heeft iemand tips om uit deze situatie te komen? Is het mogelijk om mijn beschermde opvoeding een beetje te repareren?
Groetjes anoniem
woensdag 4 april 2018 om 20:52
Dat is waar. Ik weet gewoon niet hoe ik me over de angst moet zetten om het toch te doen..SallySpectra schreef: ↑04-04-2018 20:49Waarom ligt dit aan je beschermde opvoeding? En waarom denk je dat je zo anders bent dan anderen? Heel veel mensen vinden nieuwe dingen, zeker een nieuwe baan of opleiding, heel eng. Het is helemaal niet gek om bepaalde dingen heel spannend te vinden.
woensdag 4 april 2018 om 20:52
Dat dit misschien bij het proces van volwassen worden hoort en jij af en toe een schop onder je hol nodig hebt en niet alleen oorzaken buiten jezelf moet zoeken.
anoniem_287941 wijzigde dit bericht op 04-04-2018 20:54
0.37% gewijzigd
woensdag 4 april 2018 om 20:53
Ik denk dat je wel wat kunt hebben aan (cognitieve gedrags-) therapie. Vaak moet je dingen gewoon ook doen en ervaren. Toen ik 16 was durfde ik amper een onsje ham te bestellen bij de slager, en voor de meest simpele klusjes zat ik dagen in de stress. Ik heb nooit therapie gehad maar wel rond mijn 22e een NLP-cursus gedaan. Dat heeft enorm verschil gemaakt in hoe ik met dingen omga.
woensdag 4 april 2018 om 20:54
Samen met therapeut(e) bedenken wat de ergste dingen zijn die kunnen gebeuren?anoniem14292 schreef: ↑04-04-2018 20:52Dat is waar. Ik weet gewoon niet hoe ik me over de angst moet zetten om het toch te doen..
Waarbij je die therapeut nodig kan hebben om de dingen voor een stuk in proportie te zien.
Je bent "pas" 17 en je leven begint nog maar net.
Desnoods met wat hobbels de volgende paar jaren, maar je hebt nog 60 jaar om de boel desnoods "recht te trekken".
Heb je schoolvriendinnen van wie je bepaalde dingen letterlijk kan afkijken?
anoniem_351483 wijzigde dit bericht op 04-04-2018 20:56
7.18% gewijzigd
woensdag 4 april 2018 om 20:55
We mogen hier geen diagnoses stellen.
Wie heeft de diagnose 'angststoornis' gesteld bij jou? Ben je er voor behandeld?
woensdag 4 april 2018 om 20:55
Ik ken je niet. Maar op basis van je verhaal denk ik dat meer mensen daar last van hebben dan jij denkt - en die moeten zich er dan overheen zetten. Soms wel 40 keer, voordat het "werkt". Bij jou zit er kennelijk ook een angststoornis in de familie - waardoor het misschien wat meer de norm is om ofwel te denken dat het de angststoornis is, dus "kun" je niet anders - ofwel het goede voorbeeld misschien wat minder is dan gemiddeld - ofwel, misschien ben je erfelijk belast en heb je dus gerichte hulp nodig om te voorkomen dat de angststoornis gevoed wordt.
woensdag 4 april 2018 om 21:01
Of ze vraagt gewoon hulp bij huisarts. Er is ook vaak een poh-er die geen eigen risico kost en waar ze wat dingen mee kan bespreken en praktische hulp kan krijgen voor veel dingen waar mensen tegen aan lopen.
En anders zou ik wel voor therapie gaan. Hoezo klinkt dat zwaar?
woensdag 4 april 2018 om 21:06
En daar hulp gaan vragen voor de problemen nu ?
woensdag 4 april 2018 om 21:23
Het zou heel goed kunnen dat dit soort problematiek ontstaat door het type opvoeding dat TO heeft gehad. Als de eerste boodschappen die je als jong kind krijgt eigenlijk zijn 'dat kan jij niet" en 'de wereld is een gevaarlijke plek' dan is het niet gek dat je daar als (bijna) volwassene nog last van kunt hebben.
Als dit inderdaad het geval is, dan kan ik het boek 'leven in je leven' van Young aanraden. Dit is de grondlegger van de schema-therapie en in dit boek staan alvast allemaal tips over hoe je met jouw problematiek kunt leren omgaan.
Natuurlijk is therapie volgen ook een goede tip, als je er zelf niet uitkomt.
Als dit inderdaad het geval is, dan kan ik het boek 'leven in je leven' van Young aanraden. Dit is de grondlegger van de schema-therapie en in dit boek staan alvast allemaal tips over hoe je met jouw problematiek kunt leren omgaan.
Natuurlijk is therapie volgen ook een goede tip, als je er zelf niet uitkomt.
woensdag 4 april 2018 om 21:44
Ja herkenning hier. Alles werd voor me gedaan en ik mocht niet eens een bijbaantje zoeken omdat school belangrijker was. Pas tijdens mijn eerste baan had ik door hoe ongelooflijk veel je daarvan leert. Pas op mijn 20e kookte ik mijn eerste aardappel en raakte ik voor het eerst een wasmachine aan. Ik ben in therapie geweest na de geboorte van mijn tweede kindje toen ik totaal vast liep qua zelfstandigheid. Nog steeds voel ik me vaak anders. Bankzaken, hypotheken enz. Heb ik nog steeds geen verstand van.
Moge duidelijk zijn dat mijn kinderen naar het kdv gaan
Moge duidelijk zijn dat mijn kinderen naar het kdv gaan
woensdag 4 april 2018 om 22:02
Een overbeschermde opvoeding in combinatie (of misschien wel veroorzaakt) door een ouder met een angststoornis kan zeker leiden tot problemen. Goed dat jij hier al eerder hulp voor hebt gezocht.
Natuurlijk vinden veel jongvolwassenen of pubers nieuwe dingen spannend. Dat is ook niet vreemd aangezien je nog weinig levenservaring hebt. En alles wat nieuw en onbekend is spannend kan zijn. Dan helpt het enorm als je een ouder achter je hebt staan die je juist kan stimuleren en aanmoedigen om het juist wel te doen. Iemand die je zelfvertrouwen geeft in plaats van het af te breken (want dat doet een overbeschermde opvoeding). Een ouder die je kan voordoen hoe het wel moet en er echt voor je is. Als jouw moeder nog steeds die stoornis heeft kan ze deze dingen waarschijnlijk niet (goed). En heb jij altijd gehoord dat je het zelf niet kon of mocht. Daarom:
- Zoek aansluiting bij anderen (bijvoorbeeld goede vrienden of klasgenoten etc) en kijk of je samen dingen kunt doen, leer van anderen;
- Zoek een leuke bijbaan. Daarvan kan je zoveel leren en ervaring opdoen op verschillende vlakken;
- Probeer nieuwe dingen niet uit de weg te gaan maar juist te proberen;
- Praat hierover met je moeder en probeer thuis meer zelf te doen (bijvoorbeeld zaken in het huishouden, je eigen financiën of andere dingen die je toch moet leren). Wees ook kritisch naar je moeder en geef aan dat je het zelf wilt en moet doen.
- Zijn er andere volwassen mensen in je omgeving die je kunnen helpen met nieuwe of spannende dingen ? Ooms/tantes/grootouders/buren of vrienden.
Lukt het niet zoek dan (opnieuw) hulp! Je bent nu nog jong genoeg om nieuwe gedragspatronen te leren en de verkeerde onderdelen van je opvoeding bij te schaven. Hoe langer je wacht hoe moeilijker het zal worden. Zoek geen steun bij je moeder als ze je die niet kan geven (ze is immers onderdeel van het probleem). Maar zoek anderen die je kunnen helpen.
Natuurlijk vinden veel jongvolwassenen of pubers nieuwe dingen spannend. Dat is ook niet vreemd aangezien je nog weinig levenservaring hebt. En alles wat nieuw en onbekend is spannend kan zijn. Dan helpt het enorm als je een ouder achter je hebt staan die je juist kan stimuleren en aanmoedigen om het juist wel te doen. Iemand die je zelfvertrouwen geeft in plaats van het af te breken (want dat doet een overbeschermde opvoeding). Een ouder die je kan voordoen hoe het wel moet en er echt voor je is. Als jouw moeder nog steeds die stoornis heeft kan ze deze dingen waarschijnlijk niet (goed). En heb jij altijd gehoord dat je het zelf niet kon of mocht. Daarom:
- Zoek aansluiting bij anderen (bijvoorbeeld goede vrienden of klasgenoten etc) en kijk of je samen dingen kunt doen, leer van anderen;
- Zoek een leuke bijbaan. Daarvan kan je zoveel leren en ervaring opdoen op verschillende vlakken;
- Probeer nieuwe dingen niet uit de weg te gaan maar juist te proberen;
- Praat hierover met je moeder en probeer thuis meer zelf te doen (bijvoorbeeld zaken in het huishouden, je eigen financiën of andere dingen die je toch moet leren). Wees ook kritisch naar je moeder en geef aan dat je het zelf wilt en moet doen.
- Zijn er andere volwassen mensen in je omgeving die je kunnen helpen met nieuwe of spannende dingen ? Ooms/tantes/grootouders/buren of vrienden.
Lukt het niet zoek dan (opnieuw) hulp! Je bent nu nog jong genoeg om nieuwe gedragspatronen te leren en de verkeerde onderdelen van je opvoeding bij te schaven. Hoe langer je wacht hoe moeilijker het zal worden. Zoek geen steun bij je moeder als ze je die niet kan geven (ze is immers onderdeel van het probleem). Maar zoek anderen die je kunnen helpen.
