Psyche
alle pijlers
Te dichtbij?
dinsdag 2 februari 2010 om 22:56
Hoi,
Ik heb een vraag aan jullie. Ik heb even getwijfeld of het bij relaties moest, maar ik denk dat het toch meer bij psyche past.
Ik heb de laaste tijd het gevoel dat mijn vriend 'te dichtbij' komt. Dat kan letterlijk zijn, dat we bv aan het zoenen zijn en dat ik ineens het teveel vind en het liefste even iets anders ga doen: bv de was op hangen, of een kopje thee zetten. Hij vind dit dan erg raar, en snapt meestal niet wat er aan de hand is. Het is ook op een raar moment en de stemming slaat dan om, van een gezellige avond naar afstandelijkheid, maar ik móét dan even lucht/ruimte voor mijzelf.
Meestal is het niet letterlijk maar juist figuurlijk, dat ik het idee heb dat hij te dicht bij mij komt. Dat hij teveel van mij ziet. Ik vind dat eng en dan zorg ik voor afstand. Het vervelende hieraan is dat ik dus ineens heel afstandelijk kan gaan doen en dat dit voor vriendlief (en mezelf) niet echt duidelijk is wat er aan de hand is.
Wie herkent dit en heeft er tips zodat ik niet meer zo plotseling zo afstandelijk word/ ben?
Groetjes Tieneke
P.s.Ik vind mijn vriend erg leuk en ik vertrouw hem volledig dus dat kan het probleem volgens mij niet zijn...
Ik heb een vraag aan jullie. Ik heb even getwijfeld of het bij relaties moest, maar ik denk dat het toch meer bij psyche past.
Ik heb de laaste tijd het gevoel dat mijn vriend 'te dichtbij' komt. Dat kan letterlijk zijn, dat we bv aan het zoenen zijn en dat ik ineens het teveel vind en het liefste even iets anders ga doen: bv de was op hangen, of een kopje thee zetten. Hij vind dit dan erg raar, en snapt meestal niet wat er aan de hand is. Het is ook op een raar moment en de stemming slaat dan om, van een gezellige avond naar afstandelijkheid, maar ik móét dan even lucht/ruimte voor mijzelf.
Meestal is het niet letterlijk maar juist figuurlijk, dat ik het idee heb dat hij te dicht bij mij komt. Dat hij teveel van mij ziet. Ik vind dat eng en dan zorg ik voor afstand. Het vervelende hieraan is dat ik dus ineens heel afstandelijk kan gaan doen en dat dit voor vriendlief (en mezelf) niet echt duidelijk is wat er aan de hand is.
Wie herkent dit en heeft er tips zodat ik niet meer zo plotseling zo afstandelijk word/ ben?
Groetjes Tieneke
P.s.Ik vind mijn vriend erg leuk en ik vertrouw hem volledig dus dat kan het probleem volgens mij niet zijn...
dinsdag 2 februari 2010 om 23:18
Ik heb t ook wel gehad.. en wat t beste hielp voor mij, was t bespreekbaar maken. Heb ook een tijd gehad dat ik em expres zat te klieren (onbewust.. ik wist niet waarom ik t deed, maar ik deed t..) en pas toen ik t kon benoemen, drong t tot me door waarom ik t deed. Twas toen om te kijken of hij echt bij me zou blijven, ook als ik me als n gemeen kreng gedroeg.. En blijven deed hij! 
En afstand nemen.. het is niet erg om dat te doen, naar mijn mening. Maar zeg t gewoon; joh, ik vind t heel fijn maar t komt zo dichtbij.. t beangstigd/beklemd me een beetje, en daarom ga ik nu, als je t niet al te erg vindt, ff thee zetten... zo terug! Dan hou je t open en kan hij er iets op zeggen.. Kun je samen of alleen kijken naar wat t nou veroorzaakt. En misschien blijft t zo, maar misschien vind je de oorzaak en kun je er iets aan doen!
En afstand nemen.. het is niet erg om dat te doen, naar mijn mening. Maar zeg t gewoon; joh, ik vind t heel fijn maar t komt zo dichtbij.. t beangstigd/beklemd me een beetje, en daarom ga ik nu, als je t niet al te erg vindt, ff thee zetten... zo terug! Dan hou je t open en kan hij er iets op zeggen.. Kun je samen of alleen kijken naar wat t nou veroorzaakt. En misschien blijft t zo, maar misschien vind je de oorzaak en kun je er iets aan doen!
dinsdag 2 februari 2010 om 23:34
quote:beffie schreef op 02 februari 2010 @ 23:20:
Hallo Tieneke,
Ik denk dat je onbewust toch niet echt gek bent op je vriend, ik denk dat je hem ziet als je broer. probeer is een andere jongen en kijken of die afstand nog zo is. zeg me alsjeblieft dat je in je werk niets met mensen hebt te maken?!
Hallo Tieneke,
Ik denk dat je onbewust toch niet echt gek bent op je vriend, ik denk dat je hem ziet als je broer. probeer is een andere jongen en kijken of die afstand nog zo is. zeg me alsjeblieft dat je in je werk niets met mensen hebt te maken?!
Ja, dat vind ik echt.
dinsdag 2 februari 2010 om 23:50
Ik werk in de relatie counceling. En hoe verdrietig het ook is voor jullie allebei, maar die afstand zal alleen maar groter worden! Ik heb echt genoeg van dit soort gevallen meegemaakt, maar het is echt een neerwaartse spiraal waar je in terecht komt. Als je dit bij je volgende vriendje weer hebt, dan kun je misschien beter naar een psycholoog gaan en kijken of er misschien onverwerkte emoties uit je verleden een rol spelen. Ik wens je veel sterkte!
woensdag 3 februari 2010 om 00:17
quote:beffie schreef op 02 februari 2010 @ 23:50:
Ik werk in de relatie counceling.
Goh, altijd gedacht dat het relatie counseling was...
quote:HeksjeE schreef op 02 februari 2010 @ 23:18:
Ik heb t ook wel gehad.. en wat t beste hielp voor mij, was t bespreekbaar maken. Heb ook een tijd gehad dat ik em expres zat te klieren (onbewust.. ik wist niet waarom ik t deed, maar ik deed t..) en pas toen ik t kon benoemen, drong t tot me door waarom ik t deed. Twas toen om te kijken of hij echt bij me zou blijven, ook als ik me als n gemeen kreng gedroeg.. En blijven deed hij! Grappig dat je dit zegt, want ik herken dit wel... Verder wel een goed idee om het bespreekbaar te houden. Vind het wel lastig, want ik kan ook niet altijd aangeven wát er nu precies is, en ik wil ook niet dat het zo'n 'beladen onderwerp' is. Maar misschien voorkom je dat wel door erover te praten.
Ik werk in de relatie counceling.
Goh, altijd gedacht dat het relatie counseling was...
quote:HeksjeE schreef op 02 februari 2010 @ 23:18:
Ik heb t ook wel gehad.. en wat t beste hielp voor mij, was t bespreekbaar maken. Heb ook een tijd gehad dat ik em expres zat te klieren (onbewust.. ik wist niet waarom ik t deed, maar ik deed t..) en pas toen ik t kon benoemen, drong t tot me door waarom ik t deed. Twas toen om te kijken of hij echt bij me zou blijven, ook als ik me als n gemeen kreng gedroeg.. En blijven deed hij!
Grappig dat je dit zegt, want ik herken dit wel... Verder wel een goed idee om het bespreekbaar te houden. Vind het wel lastig, want ik kan ook niet altijd aangeven wát er nu precies is, en ik wil ook niet dat het zo'n 'beladen onderwerp' is. Maar misschien voorkom je dat wel door erover te praten.
woensdag 3 februari 2010 om 00:20
quote:beffie schreef op 02 februari 2010 @ 23:50:
Ik werk in de relatie counceling. En hoe verdrietig het ook is voor jullie allebei, maar die afstand zal alleen maar groter worden! Ik heb echt genoeg van dit soort gevallen meegemaakt, maar het is echt een neerwaartse spiraal waar je in terecht komt. Als je dit bij je volgende vriendje weer hebt, dan kun je misschien beter naar een psycholoog gaan en kijken of er misschien onverwerkte emoties uit je verleden een rol spelen. Ik wens je veel sterkte!
En dat kun jij allemaal lezen uit 1 posting? Knap hoor....
Mag ik dit hele relaas van jou met een heeeeele flinke korrel zout nemen?
Ik werk in de relatie counceling. En hoe verdrietig het ook is voor jullie allebei, maar die afstand zal alleen maar groter worden! Ik heb echt genoeg van dit soort gevallen meegemaakt, maar het is echt een neerwaartse spiraal waar je in terecht komt. Als je dit bij je volgende vriendje weer hebt, dan kun je misschien beter naar een psycholoog gaan en kijken of er misschien onverwerkte emoties uit je verleden een rol spelen. Ik wens je veel sterkte!
En dat kun jij allemaal lezen uit 1 posting? Knap hoor....
Mag ik dit hele relaas van jou met een heeeeele flinke korrel zout nemen?
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 3 februari 2010 om 00:37
quote:Tieneke schreef op 03 februari 2010 @ 00:17:
[...]
Goh, altijd gedacht dat het relatie counseling was...
Als je toch gaat muggenziften, maak er dan relatiecounseling van.
De indirecte suggestie van beffie hulp voor jezelf ervoor te zoeken is echter niet zo heel beroerd. Er is vast ergens een reden dat je iemand niet dichtbij wil hebben en of je vriend daar echt mee te maken heeft vraag ik me af (zonder natuurlijk je verder te kennen). Overigens denk ik dat het fysieke afstand houden niet per se abnormaal is. Ik ken in elk geval veel mensen die te veel prikkels op die manier niet kunnen verdragen, zeker niet bij spanning.
[...]
Goh, altijd gedacht dat het relatie counseling was...
Als je toch gaat muggenziften, maak er dan relatiecounseling van.
De indirecte suggestie van beffie hulp voor jezelf ervoor te zoeken is echter niet zo heel beroerd. Er is vast ergens een reden dat je iemand niet dichtbij wil hebben en of je vriend daar echt mee te maken heeft vraag ik me af (zonder natuurlijk je verder te kennen). Overigens denk ik dat het fysieke afstand houden niet per se abnormaal is. Ik ken in elk geval veel mensen die te veel prikkels op die manier niet kunnen verdragen, zeker niet bij spanning.
woensdag 3 februari 2010 om 00:54
quote:beffie schreef op 02 februari 2010 @ 23:20:
Hallo Tieneke,
Ik denk dat je onbewust toch niet echt gek bent op je vriend, ik denk dat je hem ziet als je broer. probeer is een andere jongen en kijken of die afstand nog zo is.
Beste Tieneke,
deze reactie van beffie vind ik echt belachelijk. Geloof 't alsjeblieft niet. Ik geloof ook in: bespreekbaar maken. Maar dan ook echt bespreken waar 't aan ligt.
Hallo Tieneke,
Ik denk dat je onbewust toch niet echt gek bent op je vriend, ik denk dat je hem ziet als je broer. probeer is een andere jongen en kijken of die afstand nog zo is.
Beste Tieneke,
deze reactie van beffie vind ik echt belachelijk. Geloof 't alsjeblieft niet. Ik geloof ook in: bespreekbaar maken. Maar dan ook echt bespreken waar 't aan ligt.
woensdag 3 februari 2010 om 01:48
Hoi Tieneke,
reageer op jouw topic want had dat gevoel ook vanavond. Man kwam laat thuis, zoende en knuffelde mij. Heerlijk hoor! maar hij plofte op de bank om samen te gaan relaxen en ik had iets van...ik "moet" dat nog, en nog dat en dat...
Ik wilde nog zoveel doen en daarbij zat mijn hoofd zat vol met kleine en grote zorgen die daar maar druk waren!
Na een kleine knuffel van mij terug, rende ik naar boven voor de volgende was, verschoonde het bed en legde ik de kleren voor morgenvroeg klaar.
Deed ik nog wat administratie, zette ik wat handtekeningen voor iets van school en nam ik de tijd voor een lange sms aan (zieke) vriendin.
Toen ik naar beneden kwam, stond mijn muziekje op, waren kaarsjes aan en was een glas wijn ingeschonken en zei hij met een glimlach.." nu klaar"?
Wij hebben de mazzel dat wij elkaar al heel lang kennen en ondertussen accepteren van elkaar dat wat de een wil of behoefte aan heeft, niet het juiste moment voor de ander hoeft te zijn. Gewoon omdat ieders hoofd vol kan zitten met kleine en grote dingen. Enige wat dan werkt is een stapje terug doen voor de ander en ruimte geven...voor rust en stil genieten van wijntje, muziek en blikken van verstandhouding.
Een goed gesprek is belangrijk maar moet dan niet persé.
Harmonie zonder woorden is dan genoeg en ook dan luister je naar elkaar zonder woorden..
Hoop dat je hiermee je gevoel een beetje mee kan uitleggen.
En dat dat vreemde gevoel van ..ff afstand... in goed vertrouwen kan uitgroeien tot accepteren van de ander want is binnen een liefdevolle relatie.
.
reageer op jouw topic want had dat gevoel ook vanavond. Man kwam laat thuis, zoende en knuffelde mij. Heerlijk hoor! maar hij plofte op de bank om samen te gaan relaxen en ik had iets van...ik "moet" dat nog, en nog dat en dat...
Ik wilde nog zoveel doen en daarbij zat mijn hoofd zat vol met kleine en grote zorgen die daar maar druk waren!
Na een kleine knuffel van mij terug, rende ik naar boven voor de volgende was, verschoonde het bed en legde ik de kleren voor morgenvroeg klaar.
Deed ik nog wat administratie, zette ik wat handtekeningen voor iets van school en nam ik de tijd voor een lange sms aan (zieke) vriendin.
Toen ik naar beneden kwam, stond mijn muziekje op, waren kaarsjes aan en was een glas wijn ingeschonken en zei hij met een glimlach.." nu klaar"?
Wij hebben de mazzel dat wij elkaar al heel lang kennen en ondertussen accepteren van elkaar dat wat de een wil of behoefte aan heeft, niet het juiste moment voor de ander hoeft te zijn. Gewoon omdat ieders hoofd vol kan zitten met kleine en grote dingen. Enige wat dan werkt is een stapje terug doen voor de ander en ruimte geven...voor rust en stil genieten van wijntje, muziek en blikken van verstandhouding.
Een goed gesprek is belangrijk maar moet dan niet persé.
Harmonie zonder woorden is dan genoeg en ook dan luister je naar elkaar zonder woorden..
Hoop dat je hiermee je gevoel een beetje mee kan uitleggen.
En dat dat vreemde gevoel van ..ff afstand... in goed vertrouwen kan uitgroeien tot accepteren van de ander want is binnen een liefdevolle relatie.
.
anoniem_64a37d22826df wijzigde dit bericht op 03-02-2010 04:55
Reden: potverrr...taalfoutje...
Reden: potverrr...taalfoutje...
% gewijzigd
woensdag 3 februari 2010 om 04:46
[quote]Tieneke schreef op 02 februari 2010 @ 22:56:
Meestal is het niet letterlijk maar juist figuurlijk, dat ik het idee heb dat hij te dicht bij mij komt. Dat hij teveel van mij ziet. Ik vind dat eng en dan zorg ik voor afstand. Het vervelende hieraan is dat ik dus ineens heel afstandelijk kan gaan doen en dat dit voor vriendlief (en mezelf) niet echt duidelijk is wat er aan de hand is.
Als ik deze tekst lees dan lees ik dat je bang bent om je helemaal te geven in je relatie, dat je bang bent dat hij je te goed gaat leren kennen en dat eigenlijk niet wilt of toestaat.
Zelfbescherming/bang om gekwetst te worden?
Ondertussen zit ik met die tekst op de stoel van een psych/ relatiecounselnogwat en dat ben ik niet! Ben blond, heb wel ruim 24 jaar eenzelfde relatie en ken dat gevoel wel.
Vraag mij gewoon af of jij jezelf niet teveel vragen stelt, voor jezelf allerlei dingen vastlegt en in eigen “koppie” invult.
Jij zegt..”dat hij teveel van mij ziet en ik vind dat eng”
Ik zeg…"durf te leven"!
.
Meestal is het niet letterlijk maar juist figuurlijk, dat ik het idee heb dat hij te dicht bij mij komt. Dat hij teveel van mij ziet. Ik vind dat eng en dan zorg ik voor afstand. Het vervelende hieraan is dat ik dus ineens heel afstandelijk kan gaan doen en dat dit voor vriendlief (en mezelf) niet echt duidelijk is wat er aan de hand is.
Als ik deze tekst lees dan lees ik dat je bang bent om je helemaal te geven in je relatie, dat je bang bent dat hij je te goed gaat leren kennen en dat eigenlijk niet wilt of toestaat.
Zelfbescherming/bang om gekwetst te worden?
Ondertussen zit ik met die tekst op de stoel van een psych/ relatiecounselnogwat en dat ben ik niet! Ben blond, heb wel ruim 24 jaar eenzelfde relatie en ken dat gevoel wel.
Vraag mij gewoon af of jij jezelf niet teveel vragen stelt, voor jezelf allerlei dingen vastlegt en in eigen “koppie” invult.
Jij zegt..”dat hij teveel van mij ziet en ik vind dat eng”
Ik zeg…"durf te leven"!
.
woensdag 3 februari 2010 om 08:26
quote:beffie schreef op 02 februari 2010 @ 23:50:
Ik werk in de relatie counceling. En hoe verdrietig het ook is voor jullie allebei, maar die afstand zal alleen maar groter worden! Ik heb echt genoeg van dit soort gevallen meegemaakt, maar het is echt een neerwaartse spiraal waar je in terecht komt. Als je dit bij je volgende vriendje weer hebt, dan kun je misschien beter naar een psycholoog gaan en kijken of er misschien onverwerkte emoties uit je verleden een rol spelen. Ik wens je veel sterkte!
Gek dat je ten eerste niet weet hoe je je beroep schrijft en ten tweede in dit stukje al helemaal niets laat zien van wat je zou moeten kunnen als counsellor; o.a. empathisch luisteren en je gesprekspartner op constructieve en actieve manier zelf aan het werk zetten iets aan het zojuist voorgelegde probleem te doen.
Dus... ga jij nog maar eens even terug naar school want er lopen al teveel 'coaches' en 'counsellors' rond die zichzelf geschikt achten omdat ze in het verleden eens een vriendin uit de stront hebben gekletst. je hebt nog wat te doen vrees ik.
Ik werk in de relatie counceling. En hoe verdrietig het ook is voor jullie allebei, maar die afstand zal alleen maar groter worden! Ik heb echt genoeg van dit soort gevallen meegemaakt, maar het is echt een neerwaartse spiraal waar je in terecht komt. Als je dit bij je volgende vriendje weer hebt, dan kun je misschien beter naar een psycholoog gaan en kijken of er misschien onverwerkte emoties uit je verleden een rol spelen. Ik wens je veel sterkte!
Gek dat je ten eerste niet weet hoe je je beroep schrijft en ten tweede in dit stukje al helemaal niets laat zien van wat je zou moeten kunnen als counsellor; o.a. empathisch luisteren en je gesprekspartner op constructieve en actieve manier zelf aan het werk zetten iets aan het zojuist voorgelegde probleem te doen.
Dus... ga jij nog maar eens even terug naar school want er lopen al teveel 'coaches' en 'counsellors' rond die zichzelf geschikt achten omdat ze in het verleden eens een vriendin uit de stront hebben gekletst. je hebt nog wat te doen vrees ik.
woensdag 3 februari 2010 om 08:27
Ik wilde net zeggen; de reactie van Beffie bewijst maar weer eens dat echt iedereen een plexiglazen bordje naast de voordeur kan monteren en zich coach, therapeut of counselaar kan noemen.
'Probeer IS een andere jongen.......'
Fantastisch advies!
Tieneke, heb je dit alleen bij je vriend of ook bij andere mensen die dichtbij je komen mentaal of fysiek?
'Probeer IS een andere jongen.......'
Fantastisch advies!
Tieneke, heb je dit alleen bij je vriend of ook bij andere mensen die dichtbij je komen mentaal of fysiek?
woensdag 3 februari 2010 om 08:32
quote:beffie schreef op 02 februari 2010 @ 23:20:
Hallo Tieneke,
Ik denk dat je onbewust toch niet echt gek bent op je vriend, ik denk dat je hem ziet als je broer. probeer is een andere jongen en kijken of die afstand nog zo is.
Haha ja deze is echt heel erg, zover had ik nog niet terug gelezen. Je gaat als counsellor toch geen advies geven? Dat is de grootste valkuil beschreven in het eerste hoofdstuk van mijn eerste studieboek. Echt te erg. Om over de inhoud van het advies en het taalgebruik maar niet te spreken.
Boy oh boy.....
Hallo Tieneke,
Ik denk dat je onbewust toch niet echt gek bent op je vriend, ik denk dat je hem ziet als je broer. probeer is een andere jongen en kijken of die afstand nog zo is.
Haha ja deze is echt heel erg, zover had ik nog niet terug gelezen. Je gaat als counsellor toch geen advies geven? Dat is de grootste valkuil beschreven in het eerste hoofdstuk van mijn eerste studieboek. Echt te erg. Om over de inhoud van het advies en het taalgebruik maar niet te spreken.
Boy oh boy.....
woensdag 3 februari 2010 om 08:37
quote:beffie schreef op 02 februari 2010 @ 23:50:
Ik werk in de relatie counceling. En hoe verdrietig het ook is voor jullie allebei, maar die afstand zal alleen maar groter worden! Ik heb echt genoeg van dit soort gevallen meegemaakt, maar het is echt een neerwaartse spiraal waar je in terecht komt. Als je dit bij je volgende vriendje weer hebt, dan kun je misschien beter naar een psycholoog gaan en kijken of er misschien onverwerkte emoties uit je verleden een rol spelen. Ik wens je veel sterkte!
Dit, dikgedrukte stukje, vind ik angstaanjagend.
Als het al waar is natuurlijk maar dat zo iemand genoeg van dit soort gevallen heeft meegemaakt impliceert dat er ook echt mensen van de diensten van Bef gebruik maken.....
Scary!
Ik werk in de relatie counceling. En hoe verdrietig het ook is voor jullie allebei, maar die afstand zal alleen maar groter worden! Ik heb echt genoeg van dit soort gevallen meegemaakt, maar het is echt een neerwaartse spiraal waar je in terecht komt. Als je dit bij je volgende vriendje weer hebt, dan kun je misschien beter naar een psycholoog gaan en kijken of er misschien onverwerkte emoties uit je verleden een rol spelen. Ik wens je veel sterkte!
Dit, dikgedrukte stukje, vind ik angstaanjagend.
Als het al waar is natuurlijk maar dat zo iemand genoeg van dit soort gevallen heeft meegemaakt impliceert dat er ook echt mensen van de diensten van Bef gebruik maken.....
Scary!
woensdag 3 februari 2010 om 08:41
Het is maar goed dat ik niet weet wie ze is, want volgens de regels van de beroepsethiek zou ik hier werk van moeten maken. Niet alleen om het feit dat ze 'advies' geeft op een forum, maar vooral omdat ze met dit advies schade toe kan brengen aan degene aan wie ze het advies meegeeft.
Beffie, ik zou een heel, heel goed nadenken over waar je mee bezig bent. Echt, ik meen het.
Je doet er je clienten nl geen goed mee, met dit soort praktijken. En dat zou toch je prioriteit moeten zijn; het welzijn van je clienten!
Beffie, ik zou een heel, heel goed nadenken over waar je mee bezig bent. Echt, ik meen het.
Je doet er je clienten nl geen goed mee, met dit soort praktijken. En dat zou toch je prioriteit moeten zijn; het welzijn van je clienten!
woensdag 3 februari 2010 om 09:03
