(te) zelfbewust?

Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier en ben nog een beetje zoekende naar hoe het allemaal werkt, dus excuus als ik het niet helemaal goed doe!
Nu mijn vraag/ probleem. Ik ben iemand die enorm veel in m'n hoofd kan zitten, veel nadenkt over dingen en erg zelfbewust is. Nu is die zelfbewustheid in die mate aanwezig dat het me belemmert in sociale situaties. Wanneer ik met vriendinnen afspreek, kan ik vrijwel niet ontspannen en genieten van deze contacten, maar ben ik eigenlijk continu bezig in mijn hoofd met nadenken, zeker als dit mensen zijn die ik nog niet zo goed of lang ken. Nadenken over hoe ik over kom en leuk willen doen. Dit heb ik eigenlijk al zolang ik me kan herinneren. Soms kijk ik weleens naar mensen die helemaal zichzelf zijn en vollebak in het moment zitten en genieten, en dan denk ik: dit zou ik zelf zo graag willen. Plezier maken, zonder maar die constante ''druk'' te hoeven ervaren die ik mezelf opleg en waarschijnlijk voortkomt vanuit een enorm perfectionisme. Gelukkig heb ik ook mensen om me heen die mij zo goed kennen waarbij ik deze druk om te ''presteren'' niet voel en dan merk ik dat ik eigenlijk, naast het introverte, ook een extravert, los en sociaal persoon ben. Toch wil ik ook graag bij al die andere mensen mezelf kunnen zijn.

Zijn er mensen die dit herkennen, dit willen delen en/of hier tips voor hebben?

Dank jullie wel!

Kleine aanvulling die misschien handig is om te weten: ik heb waarschijnlijk ad(h)d, zit in een traject om dit te laten onderzoeken, onder andere om bovenstaande reden.

Maud*de*Braose schreef: ↑

09-12-2019 19:29

Zelfbewust betekent iets anders dan jij hier gebruikt.

Je klinkt vooral onzeker. Wat je daar aan kunt doen weet ik niet, bij mij is het met de jaren veel minder geworden.

Klopt, zelfbewust is niet helemaal het juiste woord. Ik bedoel er letterlijk mee dat ik me overdreven bewust ben van mijn eigen bestaan, mezelf en mijn eigen gedachten en daardoor niet in het ''hier en nu'' leef, met de anderen om me heen.

Ik denk dat het inderdaad zeker een groot stuk onzekerheid is op momenten maar tegelijkertijd ben ik iemand die, wanneer ik me op mijn gemak voel, alles behalve onzeker is. Op mijn werk bijvoorbeeld ben ik juist degene die de leiding neemt, aanstuurt, en juist zelfverzekerd overkom etc (naar horen zeggen; heb dit weleens met collega's besproken). Het contrast is daarmee zo groot. Ook mijn ouders, die mij door en door kennen, zien mij niet als een onzeker persoon, alles behalve eigenlijk.

Rooss4.0 schreef: ↑

09-12-2019 19:35

Dit weet je dus niet. Misschien gaan die mensen die zo schijnbaar ongecompliceerd lol hebben wel dood van binnen door onzekerheid. En misschien kijken mensen naar jou en denken "goh, zo zou ik er ook wel bij willen staan".

Weet jij wat er in een ander omgaat.

Wat je probleem betreft, probeer te accepteren wie je bent en dat je daar nu eenmaal over nadenkt. Omarm het in plaats van ertegen te vechten in je hoofd. Dan wordt het probleem waarschijnlijk kleiner.

Goed punt! Dat weet ik inderdaad niet maar neem ik aan in de meeste gevallen. Bij het typen van die zin dacht ik wel specifiek aan een vriendin, met wie ik dit weleens besproken heb en aan gevraagd heb of ze dit herkent (heeft ook add en lijkt in veel dingen op mij). Zij gaf toen dus aan dat ze dat totaal niet herkent.

Illinois schreef: ↑

09-12-2019 19:31

Ik herken het, ik heb zelf ADD maar ook angstklachten. De angstklachten zijn vooral een kwestie van overthinking (sorry kan even geen Nederlands woord vinden) en piekeren. Een beetje zoals jij dat beschrijft. Alleen heb ik dat bij letterlijk alles dus niet alleen in sociale kwesties.

Wat vervelend dat je last hebt van angstklachten! Heb je dingen gevonden die je daarbij helpen?

Eviva1983 schreef: ↑

09-12-2019 20:11

Ik heb ook ADHD dus een constant aanwezige gedachtestroom en hierdoor veel piekeren is me algemeen bekend helaas. Nu is het ook zo dat een adhder niet zo goed is in relativeren, waardoor je je vaak veel aantrekt.
Hier ook bekend met een angststoornis.
Helaas heb ik medicatie nodig om mijn intense gevoelens wat te temperen en me goed te kunnen concentreren.
Tegen de paniekklachten slik ik al 8 jaar een lage dosis antidepressiva en voor de adhd klachten dexamfetamine.
Ik vind het best heftig om deze medicatie te slikken. Maar heb geaccepteert dat ik dan gewoon beter functioneer en lekkerder in mijn vel zit.
Misschien kun jij starten met therapie ?

Dankjewel voor je reactie! Wat fijn dat je je lekkerder in je vel voelt, ondanks dat daar medicatie voor nodig is. Wat doet dexamfetamine voor jou? Verandert/ onderdrukt het je karakter ook op minder gewenste vlakken, en zo ja op welke?
Tijdens het gesprek wat ik een tijdje terug had tijdens mijn intake is de groep adhd de baas en schema therapie genoemd. Ken jij dit toevallig? Heb je zelf ook therapie gehad?

Eviva1983 schreef: ↑

10-12-2019 10:43

Lolita: dex geeft me net een zetje. Heb niet zo'n hoge dosering. Ik ben hierdoor stabieler, kan beter relativeren, plannen en het is rustiger in hoofd.
Maar soms komen de adhd klachten er wel gewoon ver bovenuit hoor.
Het is geen wondermiddel maar net even een zetje de goede richting in.
Ik ondervind geen nadelen of veranderingen qua afvlakking oid. Heb nog steeds mijn humor en enthousiasme.
Heb verschillende adhd medicatie geprobeerd en heb gemerkt dat het voor iedereen persoonlijk is in welke bij je past en in hoeverre het werkt.
Er wordt vaak gestart met metylfenidaat.
Maar ik wil je geen medicatie aanpraten hoor! Het is echt heel persoonlijk mijn ervaring. Misschien is therapie voldoende voor je.
Ik heb momenteel hierbij iedere week schematherapie! Echt een aanrader want hierdoor leer je je onzekerheden herkennen in allerlei situaties en leer je om anders te gaan denken, op een gezonde manier.
Ik heb er veel baat bij.
Vaak heeft het wel even tijd nodig om schemas te veranderen en een nieuwe denkwijze aan te leren.
Waar wordt je getest? En wanneer uitslag?

Herkende jij deze “zelfbewustheid” ook voordat je aan de dex zat en merk je dat dit wat minder is? Aangezien je wel aangeeft de constante gedachtestroom en het piekeren te herkennen?
Schematherapie klinkt heel goed zoals je dit omschrijft, is het een beetje vergelijkbaar met cognitieve gedragstherapie?
Halverwege januari is het vervolgonderzoek en neem aan dat ik daarna vrij snel de uitslag krijg, dus ik ben benieuwd! Mijn doel is inderdaad om gewoon te starten met die therapie als blijkt dat dit speelt, medicatie kan altijd nog als ik dat zou willen.