Psyche
alle pijlers
Teleurgesteld/eenzaam na overlijden moeder
donderdag 19 december 2024 om 15:52
Hallo allemaal,
Nog geen 3 weken geleden is mijn moeder veel te jong overleden.
Ik ben alleenstaand.
Ik besef me goed dat mensen hun leven doorgaat, maar ik voel me erg eenzaam.
Niemand in mijn omgeving is op mijn leeftijd al, zijn of haar moeder overleden.
Ik zit zelf in een waas of roes, kan moeilijk voelen en ook niet meer denken. Ik heb sinds kort begeleiding. Deze begeleiding gaf het advies om in mijn omgeving kenbaar te maken dat ik het fijn zou vinden als men het initiatief toont en mij af en toe even op komt halen om wat doms of makkelijks te doen. Ook om mij niet meer te vragen wat ze voor mij kunnen doen, maar om het gewoon te doen, aangezien ik niet meer kan bedenken wat iemand voor mij kan doen.
Ik heb de mensen die mij dichtbij staan dit aangegeven. Daar werd begripvol op gereageerd en fijn dat ik het aangaf. Echter gebeurd er verder niks mee.. En dat doet mij pijn.
Ik ben zelf iemand die graag iets voor iemand betekent en altijd voor iedereen klaar staat.
De weduwe partner van mijn moeder krijgt een heleboel belletjes en minstens 1 iemand op de koffie per dag zonder dat hij daarom hoeft te vragen.
Mijn broertje heeft een partner en haar familie waar hij terecht kan en met open armen wordt ontvangen.
Ik ben alleen, in een wereld die voor mij onwerkelijk is geworden.
Ik weet niet wat ik met dit topic wil bereiken, gewoon even mijn verhaal kwijt denk ik.
Bedankt voor het lezen.
Nog geen 3 weken geleden is mijn moeder veel te jong overleden.
Ik ben alleenstaand.
Ik besef me goed dat mensen hun leven doorgaat, maar ik voel me erg eenzaam.
Niemand in mijn omgeving is op mijn leeftijd al, zijn of haar moeder overleden.
Ik zit zelf in een waas of roes, kan moeilijk voelen en ook niet meer denken. Ik heb sinds kort begeleiding. Deze begeleiding gaf het advies om in mijn omgeving kenbaar te maken dat ik het fijn zou vinden als men het initiatief toont en mij af en toe even op komt halen om wat doms of makkelijks te doen. Ook om mij niet meer te vragen wat ze voor mij kunnen doen, maar om het gewoon te doen, aangezien ik niet meer kan bedenken wat iemand voor mij kan doen.
Ik heb de mensen die mij dichtbij staan dit aangegeven. Daar werd begripvol op gereageerd en fijn dat ik het aangaf. Echter gebeurd er verder niks mee.. En dat doet mij pijn.
Ik ben zelf iemand die graag iets voor iemand betekent en altijd voor iedereen klaar staat.
De weduwe partner van mijn moeder krijgt een heleboel belletjes en minstens 1 iemand op de koffie per dag zonder dat hij daarom hoeft te vragen.
Mijn broertje heeft een partner en haar familie waar hij terecht kan en met open armen wordt ontvangen.
Ik ben alleen, in een wereld die voor mij onwerkelijk is geworden.
Ik weet niet wat ik met dit topic wil bereiken, gewoon even mijn verhaal kwijt denk ik.
Bedankt voor het lezen.
donderdag 19 december 2024 om 15:55
donderdag 19 december 2024 om 16:01
Heel veel sterkte, ik ben mijn beide ouders ook dit jaar verloren en ben dat zelf ook een beetje. Ben uit evenwicht, elke dag deja vu's enzo. Mijn jonge kinderen helpen mij om elke dag weer uit bed te komen, te werken, boodschappen te doen, etc. Het leven gaat letterlijk door en dat helpt.
Goede vrienden zijn er wel voor je maar ook hun leven is druk en gaat door. Zo jammer dat we niet vaker stilstaan bij anderen en wat ze echt nodig hebben.
Goede vrienden zijn er wel voor je maar ook hun leven is druk en gaat door. Zo jammer dat we niet vaker stilstaan bij anderen en wat ze echt nodig hebben.
donderdag 19 december 2024 om 16:09
Ach wat naar. Gecondoleerd .... 
Ik vind het advies zoals je begeleiding je gaf, best een onhandige. Het is erg vrijblijvend, waardoor misschien mensen die heus heel welwillend zijn, juist in deze drukke tijd denken: morgen ga ik Leyap88 even voorstellen samen te gaan wandelen. En dan komt het er niet van. Da's heel stom, maar misschien wel zoals het gaat.
Lila-Linda's advies: iemand bellen met een concreet voorstel, vind ik dan een veel betere.
Heel veel sterkte....
Ik vind het advies zoals je begeleiding je gaf, best een onhandige. Het is erg vrijblijvend, waardoor misschien mensen die heus heel welwillend zijn, juist in deze drukke tijd denken: morgen ga ik Leyap88 even voorstellen samen te gaan wandelen. En dan komt het er niet van. Da's heel stom, maar misschien wel zoals het gaat.
Lila-Linda's advies: iemand bellen met een concreet voorstel, vind ik dan een veel betere.
Heel veel sterkte....
donderdag 19 december 2024 om 16:54
Inderdaad wat Lila-Linda zegt; doe concrete voorstellen. En je mag ook best zeggen "ik mis mijn moeder en heb even support nodig, heb je tijd voor een kop koffie?" Vriendinnen moeten wel van steen zijn als ze dat niet oppikken. En het helpt ook als iemand geen emo-radar heeft aanstaan.
Verder zeg je "Ik ben zelf iemand die graag iets voor iemand betekent en altijd voor iedereen klaar staat." Dat snap ik, maar ik denk niet dat je je eigen opstelling moet projecteren op anderen. Dat ze druk zijn en niet zelf het initiatief nemen heeft vaak niks met jou te maken, maar wel met de drukke levens die zij hebben. En niet iedereen zit in elkaar zoals jij. Maar ik begrijp heel goed dat jij dat wel even nodig hebt
Ik kan je ook aanraden om naar de podcast Dag voor Dag van Liesbeth Rasker te luisteren. Misschien praten de mensen niet met jou, maar het voelt wel alsof je bij het gesprek bent en het is fijn om te horen dat je niet de enige bent die rouwt. Ook leer je veel van hoe anderen rouwen.
Zoals Liesbeth Rasker ook zegt, vanaf het moment dat het je overkomt hoor je bij 'De Club'. En misschien is dat het ook wel; als jouw vrienden niet bij De Club horen hebben ze echt geen idee hoe het voelt en wat jij nodig hebt.
Heel veel sterkte!
Verder zeg je "Ik ben zelf iemand die graag iets voor iemand betekent en altijd voor iedereen klaar staat." Dat snap ik, maar ik denk niet dat je je eigen opstelling moet projecteren op anderen. Dat ze druk zijn en niet zelf het initiatief nemen heeft vaak niks met jou te maken, maar wel met de drukke levens die zij hebben. En niet iedereen zit in elkaar zoals jij. Maar ik begrijp heel goed dat jij dat wel even nodig hebt
Ik kan je ook aanraden om naar de podcast Dag voor Dag van Liesbeth Rasker te luisteren. Misschien praten de mensen niet met jou, maar het voelt wel alsof je bij het gesprek bent en het is fijn om te horen dat je niet de enige bent die rouwt. Ook leer je veel van hoe anderen rouwen.
Zoals Liesbeth Rasker ook zegt, vanaf het moment dat het je overkomt hoor je bij 'De Club'. En misschien is dat het ook wel; als jouw vrienden niet bij De Club horen hebben ze echt geen idee hoe het voelt en wat jij nodig hebt.
Heel veel sterkte!
donderdag 19 december 2024 om 16:55
Ach wat ontzettend naar voor je. Gecondoleerd met je verlies.
Heb je vrienden/ vriendinnen waar je terecht kunt als je dat duidelijk aan geeft? Dus ze bellen en aangeven dat je het moeilijk hebt en langs wilt komen? Of iets af wilt spreken?
Mensen die dit zelf niet doormaken, kunnen zich misschien wat moeilijker voorstellen hoe verdrietig je bent.
Ik wens je veel sterkte toe.
Heb je vrienden/ vriendinnen waar je terecht kunt als je dat duidelijk aan geeft? Dus ze bellen en aangeven dat je het moeilijk hebt en langs wilt komen? Of iets af wilt spreken?
Mensen die dit zelf niet doormaken, kunnen zich misschien wat moeilijker voorstellen hoe verdrietig je bent.
Ik wens je veel sterkte toe.
donderdag 19 december 2024 om 16:59
Misschien is lotgenotencontact wat voor je? Veel mensen vinden het fijn om met elkaar in een groepje ervaringen te delen.
Humanitas is een van de verenigingen/stichtingen die iets dergelijks aanbiedt, maar je kunt even googlen wat er bij jou in de buurt is:
https://www.humanitas.nl/programmas/lot ... roep-rouw/
Humanitas is een van de verenigingen/stichtingen die iets dergelijks aanbiedt, maar je kunt even googlen wat er bij jou in de buurt is:
https://www.humanitas.nl/programmas/lot ... roep-rouw/
If you need a hug, give it to someone else.
donderdag 19 december 2024 om 17:04
donderdag 19 december 2024 om 17:36
Hier ben ik het wel mee eens.MissUnderstood schreef: ↑19-12-2024 16:09Ach wat naar. Gecondoleerd ....
Ik vind het advies zoals je begeleiding je gaf, best een onhandige. Het is erg vrijblijvend, waardoor misschien mensen die heus heel welwillend zijn, juist in deze drukke tijd denken: morgen ga ik Leyap88 even voorstellen samen te gaan wandelen. En dan komt het er niet van. Da's heel stom, maar misschien wel zoals het gaat.
Lila-Linda's advies: iemand bellen met een concreet voorstel, vind ik dan een veel betere.
Heel veel sterkte....
To ik heb zelf ook in jouw schoenen gestaan en hoe vreselijk het ook voor mij was, na de begrafenis ging iedereen weer door met leven en dat is ook wel logisch, zeker in deze drukke tijd.
Ik denk dat als je het niet hebt meegemaakt, je niet beseft waar een impact het kan hebben. Nu is een vriendin van mij recent haar moeder verloren en betrap ik me erop dat ook ik de contactmomenten uitstel. En al snel denk oh ik vel morgen even om er vervolgens laat in de avond achter te komen dat ik het weer niet gedaan heb.
Ik zou toch proberen concrete dingen af te spreken met anderen ipv te verwachten dat het uit hun zelf komt.
donderdag 19 december 2024 om 18:15
Ik ben ook beide ouders binnen een jaar verloren. Ik herken wel wat je beschrijft over hoe je je voelt. Ik heb verder ook dat ik nu heel vaak over mijn ouders droom. Verdriet wordt wel in meer of mindere mate door mijn zussen gedeeld en dat helpt wel iets.Pioen00 schreef: ↑19-12-2024 16:01Heel veel sterkte, ik ben mijn beide ouders ook dit jaar verloren en ben dat zelf ook een beetje. Ben uit evenwicht, elke dag deja vu's enzo. Mijn jonge kinderen helpen mij om elke dag weer uit bed te komen, te werken, boodschappen te doen, etc. Het leven gaat letterlijk door en dat helpt.
Goede vrienden zijn er wel voor je maar ook hun leven is druk en gaat door. Zo jammer dat we niet vaker stilstaan bij anderen en wat ze echt nodig hebben.
donderdag 19 december 2024 om 18:57
Aaaah wat naar. Gecondoleerd
En helaas heel erg herkenbaar. Vorig jaar m'n broer verloren. Daar zit je dan op je 36e midden in een rouwproces. En iedereen om me heen (vriendinnen etc) hebben nog nooit een dergelijk verlies meegemaakt en hebben allemaal hun ouders nog.
De eerste weken is er belangstelling en staan mensen in de rij om af te spreken. Daarna houdt het snel op. En wat je zegt. Mijn moeder (vader ben ik ook al jong 'kwijt' geraakt) en schoonzus kregen veel belletjes etc. Voor hun rouw lijkt meer plek. Mensen vragen me: hoe is het met je moeder? Of: wat erg voor je moeder. Aan mij wordt soms compleet voor bij gegaan.
Ik vond met name die eerste tijd enorm eenzaam. Ik begrijp je helemaal. Ik denk alleen dat je er weinig aan kan veranderen
Het leven van anderen gaat weer snel door. En ze beseffen, zeker als ze zelf nog geen groot verlies hebben gehad, niet wat de impact is.
Misschien op zoek naar lotgenoten? Hier van je afschrijven?
Wens je heel veel liefs en sterkte.
En helaas heel erg herkenbaar. Vorig jaar m'n broer verloren. Daar zit je dan op je 36e midden in een rouwproces. En iedereen om me heen (vriendinnen etc) hebben nog nooit een dergelijk verlies meegemaakt en hebben allemaal hun ouders nog.
De eerste weken is er belangstelling en staan mensen in de rij om af te spreken. Daarna houdt het snel op. En wat je zegt. Mijn moeder (vader ben ik ook al jong 'kwijt' geraakt) en schoonzus kregen veel belletjes etc. Voor hun rouw lijkt meer plek. Mensen vragen me: hoe is het met je moeder? Of: wat erg voor je moeder. Aan mij wordt soms compleet voor bij gegaan.
Ik vond met name die eerste tijd enorm eenzaam. Ik begrijp je helemaal. Ik denk alleen dat je er weinig aan kan veranderen
Het leven van anderen gaat weer snel door. En ze beseffen, zeker als ze zelf nog geen groot verlies hebben gehad, niet wat de impact is.
Misschien op zoek naar lotgenoten? Hier van je afschrijven?
Wens je heel veel liefs en sterkte.
donderdag 19 december 2024 om 19:38
Wat verdrietig voor je, heel veel sterkte!
Ik heb zelf 1,5 jaar geleden iemand verloren die dicht bij me stond. Ik was totaal van slag en ben nog steeds niet helemaal mezelf. En inderdaad was de steun van andere mensen minimaal. Ik vind het ook erg lastig.
Maar zoals anderen hier zeggen hebben mensen waarschijnlijk geen idee. Ik had dat vroeger namelijk ook niet. Het is verdrietig en eenzaam om zulk verlies te verwerken.
Ik heb zelf 1,5 jaar geleden iemand verloren die dicht bij me stond. Ik was totaal van slag en ben nog steeds niet helemaal mezelf. En inderdaad was de steun van andere mensen minimaal. Ik vind het ook erg lastig.
Maar zoals anderen hier zeggen hebben mensen waarschijnlijk geen idee. Ik had dat vroeger namelijk ook niet. Het is verdrietig en eenzaam om zulk verlies te verwerken.
donderdag 19 december 2024 om 21:11
Jeetje lieverd gecondoleerd.
Wat verschrikkelijk om te lezen dat je je zo alleen voelt. Mijn moeder is in 2022 overleden, toen was ik 26 jaar. Ook in mijn omgeving is (gelukkig) niemand een ouder kwijt. In de 1e week was er volop contact alleen na de uitvaart merk je inderdaad dat iedereen weer met zijn eigen leven doorgaat. Ik moest ook door met een baby van 1 maand oud maar eigenlijk stond alles toch stil. Ik kwam maar niet vooruit en heb toen ook hulp gevraagd bij een psycholoog.
Ik heb achteraf vaak gehoord van vriendinnen dat ze de situatie heel moeilijk konden inschatten. Ze durven er zelf niet over te beginnen en wisten niet wat ik nodig had. Het lijkt me dus goed dat je dit uitspreekt en zelf met voorstellen komt.
Durf dat! “ Goh ik heb behoefte aan een praatje, aan een schouder, aan een wandeling etc etc”.
Mocht je behoefte hebben aan contact, mag je me altijd een bericht sturen en als je heel toevallig in de buurt woont van Eindhoven, hoor ik het graag
Wat verschrikkelijk om te lezen dat je je zo alleen voelt. Mijn moeder is in 2022 overleden, toen was ik 26 jaar. Ook in mijn omgeving is (gelukkig) niemand een ouder kwijt. In de 1e week was er volop contact alleen na de uitvaart merk je inderdaad dat iedereen weer met zijn eigen leven doorgaat. Ik moest ook door met een baby van 1 maand oud maar eigenlijk stond alles toch stil. Ik kwam maar niet vooruit en heb toen ook hulp gevraagd bij een psycholoog.
Ik heb achteraf vaak gehoord van vriendinnen dat ze de situatie heel moeilijk konden inschatten. Ze durven er zelf niet over te beginnen en wisten niet wat ik nodig had. Het lijkt me dus goed dat je dit uitspreekt en zelf met voorstellen komt.
Durf dat! “ Goh ik heb behoefte aan een praatje, aan een schouder, aan een wandeling etc etc”.
Mocht je behoefte hebben aan contact, mag je me altijd een bericht sturen en als je heel toevallig in de buurt woont van Eindhoven, hoor ik het graag
donderdag 19 december 2024 om 21:16
Ach meisje, gecondoleerd. Wat verdrietig. Mijn moeder overleed toen ik begin 30 was en al mijn vriendinnen hadden hun ouders nog. Mensen hebben vaak geen idee hoe het is en vinden het ook heel moeilijk om ermee om te gaan. Want ze weten niet of ze er juist wel of juist niet over moeten beginnen, hebben geen benul van de impact van zoiets, denken soms dat het beter is om ‘gewoon’ door te gaan alsof alles normaal is. En dat is vaak geen onwil, maar onkunde. Als je het zo kunt zien, doet het misschien wat minder pijn.
Ik heb geleerd dat je moet vragen wat je wilt. Dus toch zelf een vriendin bellen en vragen om af te sprekend. Concreet: een activiteit (wandelen, naar de film, thee drinken bij iemand thuis, whatever) en datum/tijd.
Heel veel sterkte in deze hele zware en eenzame tijd.
Ik heb geleerd dat je moet vragen wat je wilt. Dus toch zelf een vriendin bellen en vragen om af te sprekend. Concreet: een activiteit (wandelen, naar de film, thee drinken bij iemand thuis, whatever) en datum/tijd.
Heel veel sterkte in deze hele zware en eenzame tijd.
donderdag 19 december 2024 om 21:25
Gecondoleerd
Inderdaad wat hier eerder al werd gezegd, reik uit naar andere mensen.
Een paar kennissen, vriendin. Laat ze weten dat je gewoon even samen wil zijn en je wat steun nodig hebt.
Ook met je broer, hij kan delen met de familie van zijn vriendin maar jij bent zijn zus. En jullie kunnen ook samen delen, praten over je moeder, wat het gemis betekent.
Tenslotte hebben jullie je moeder gekend als geen ander.
Inderdaad wat hier eerder al werd gezegd, reik uit naar andere mensen.
Een paar kennissen, vriendin. Laat ze weten dat je gewoon even samen wil zijn en je wat steun nodig hebt.
Ook met je broer, hij kan delen met de familie van zijn vriendin maar jij bent zijn zus. En jullie kunnen ook samen delen, praten over je moeder, wat het gemis betekent.
Tenslotte hebben jullie je moeder gekend als geen ander.
donderdag 19 december 2024 om 22:14
Gecondoleerd!
Ik herken het wel. Toen ik midden 20 was heb ik mijn vader verloren (veel te jong) en midden 30 ook mijn moeder (tamelijk jong). Bijna alle leeftijdgenoten hebben beide ouders nog en ik ben ze allebei kwijt. En geen broers of zussen. Het is weer een paar jaar geleden maar het blijft een groot gat en denken aan hoe het ook had kunnen zijn is zo verdrietig. Ook al heb ik mijn leven ook wel weer opgepakt.
Toen ik midden 20 was kreeg ik ook veel minder begrip dan midden 30. Hoe jonger hoe minder herkenning bij anderen. Ze snappen niet hoe groot het verlies is. Dat is een extra pijn waar je weinig aan kunt veranderen. Het is onkunde, geen onwil. Toch je omgeving maar iets meer zien te sturen? De kunst is eigenlijk om niets van ze te verwachten. Dat kan wel best moeilijk zijn.
Ik herken het wel. Toen ik midden 20 was heb ik mijn vader verloren (veel te jong) en midden 30 ook mijn moeder (tamelijk jong). Bijna alle leeftijdgenoten hebben beide ouders nog en ik ben ze allebei kwijt. En geen broers of zussen. Het is weer een paar jaar geleden maar het blijft een groot gat en denken aan hoe het ook had kunnen zijn is zo verdrietig. Ook al heb ik mijn leven ook wel weer opgepakt.
Toen ik midden 20 was kreeg ik ook veel minder begrip dan midden 30. Hoe jonger hoe minder herkenning bij anderen. Ze snappen niet hoe groot het verlies is. Dat is een extra pijn waar je weinig aan kunt veranderen. Het is onkunde, geen onwil. Toch je omgeving maar iets meer zien te sturen? De kunst is eigenlijk om niets van ze te verwachten. Dat kan wel best moeilijk zijn.
donderdag 19 december 2024 om 22:22
Ik denk dat de mensen wel willen maar niet weten hoe. En zelf ben je daar ook niet duidelijk in. Ik denk dat je de rollen om zult moeten draaien. Duidelijke hulpvragen geven, of gewoon vragen. "wil je met mij mee naar de film", wil je een keer mee uit eten, of kom je een keer bij mij eten, heb je een keer zin om zondag mee te gaan wandelen. Daar kunnen ze veel meer mee, want dan weten ze wat je wilt.
En misschien zouden ze je ergens uit zichzelf toe kunnen uitnodigen, maar komt dat nog niet zo in ze op. Mensen denken al snel dat iemand toch niet op ze zit te wachten.
Heel veel sterkte met het verlies van je moeder. Waarom zoek je zelf haar partner niet eens wat vaker op,? Misschien kan die je tot steun zijn.
En misschien zouden ze je ergens uit zichzelf toe kunnen uitnodigen, maar komt dat nog niet zo in ze op. Mensen denken al snel dat iemand toch niet op ze zit te wachten.
Heel veel sterkte met het verlies van je moeder. Waarom zoek je zelf haar partner niet eens wat vaker op,? Misschien kan die je tot steun zijn.
vrijdag 20 december 2024 om 01:57
Hartstikke bedankt voor al jullie lieve en steunende berichten en tips..
Ook al klinkt het misschien een beetje gek, het doet mij "goed" te horen dat er herkenning is.
Mijn probleem is een beetje dat ik het gevoel heb dat ik in een leegte ben gevallen, een soort van niet meer in de wereld sta. Ik voel niks en ik kan al helemaal niet bedenken wat ik zou willen. Ik zit in een leegte voor me uit te staren. Vanuit die leegte vind ik het moeilijk om contact te maken.
Ik zie mijn broer en mijn moeders partner nagenoeg dagelijks. Omdat zij heel verdrietig zijn en ik voel niks, voel ik me daarin ook een vreemde eend in de bijt.
Echte verbinding met mensen maken vond ik altijd al een ingewikkeld iets.
Ik doe mijn best en de tijd zal het misschien op den duur ook wel anders maken.
Het is fijn om hier te delen, dank daarvoor!
Ook al klinkt het misschien een beetje gek, het doet mij "goed" te horen dat er herkenning is.
Mijn probleem is een beetje dat ik het gevoel heb dat ik in een leegte ben gevallen, een soort van niet meer in de wereld sta. Ik voel niks en ik kan al helemaal niet bedenken wat ik zou willen. Ik zit in een leegte voor me uit te staren. Vanuit die leegte vind ik het moeilijk om contact te maken.
Ik zie mijn broer en mijn moeders partner nagenoeg dagelijks. Omdat zij heel verdrietig zijn en ik voel niks, voel ik me daarin ook een vreemde eend in de bijt.
Echte verbinding met mensen maken vond ik altijd al een ingewikkeld iets.
Ik doe mijn best en de tijd zal het misschien op den duur ook wel anders maken.
Het is fijn om hier te delen, dank daarvoor!
vrijdag 20 december 2024 om 08:45
Dat is heel normaal hoor. Had dat ookLeyap88 schreef: ↑20-12-2024 01:57Hartstikke bedankt voor al jullie lieve en steunende berichten en tips..
Ook al klinkt het misschien een beetje gek, het doet mij "goed" te horen dat er herkenning is.
Mijn probleem is een beetje dat ik het gevoel heb dat ik in een leegte ben gevallen, een soort van niet meer in de wereld sta. Ik voel niks en ik kan al helemaal niet bedenken wat ik zou willen. Ik zit in een leegte voor me uit te staren. Vanuit die leegte vind ik het moeilijk om contact te maken.
Ik zie mijn broer en mijn moeders partner nagenoeg dagelijks. Omdat zij heel verdrietig zijn en ik voel niks, voel ik me daarin ook een vreemde eend in de bijt.
Echte verbinding met mensen maken vond ik altijd al een ingewikkeld iets.
Ik doe mijn best en de tijd zal het misschien op den duur ook wel anders maken.
Het is fijn om hier te delen, dank daarvoor!
De eerste tijd gaat als een roes. Ik huilde amper. En voelde me zo'n zombie en zo leeg. Dat hoort echt bij rouw. En realiseer je ook dat iedereen anders rouwt. Je broer kan dingen weer anders doen dan jij etc.
Het is gewoon echt een rottijd voor je nu en het gaat echt wel even duren voordat je je weer jezelf voelt waarschijnlijk. Iemand verliezen die zo dicht bij je stond is ingrijpend en je leven wordt nooit meer zoals het was.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
