Terugval depressie, uitzichtloos

05-01-2023 16:02 45 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het spannend hier te typen, maar miet het even van me afschrijven.
Ik heb weer een terugval van m’n depressie. Het voelt zo uitzichtloos, de dagen zijn zo lang.
Heb de hele dag zo’n enorm zenuwengevoel in m’n lijf, jan niet eten, niet slapen terwijl ik doodmoe ben.

Ik heb dit al meerdere malen eerder ervaren en ook daar weer uitgekomen, meestal duurde dat niet enorm lang, dat probeer ik steeds maar te bedenken. Maar dan denk ik weer: misschien gaat het deze keer toch niet over. Wat als ik me altijd zo blijf voelen? Ik hou dit niet vol..

Wie heeft er ervaring in terugvallen? Verlopen die over het algemeen hetzelfde? Ik probeer overal een beetje hoop uit te halen maar het is zo moeilijk..
Alle reacties Link kopieren Quote
Antibiotica kan ook een duwtje hebben gegeven de depressieve kant op, heb even gegoogeld, want heb dit zelf ook een keer gehad namelijk.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
Velisval schreef:
06-01-2023 08:51
Ik voel me zo diep in de put, ik weet het gewoon echt even niet meer. Het voelt als een nachtmerrie die niet over gaat..
Het gaat echt over. De ochtenden zijn zwaar, maar in de loop van de dag klaar je wat op (gaat vaker zo bij depressie). Het gaat echt weer beter, alleennis het nu ontzettend bikkelen.
Hier schijnt de zon. Kids in een speeltuintje gooien en jij lekker koffie uit een thermosfles, op een bankje in de speeltuin.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt moiren, dit moet ik soms zo even horen. Het voelt zo zwart allemaal
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb je een bericht gestuurd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kerst, ik kan nergens een pb vinden?

Edit: gevonden
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zoek maar afleiding en probeer naar buiten gegaan maar het kost veel moeite. Ben ook zo ontzettend moe, kan alleen echt niet slapen overdag, lukt niet. Zou zo graag even kunnen slapen zodat ik even niks hoef te voelen.
Overdag slapen is niet handig ivm ‘s nachts niet kunnen slapen. Luister lekker een luisterboek. Of schil je aardappels terwijl je een relaxte serie kijkt.
Er komt een dag die beter gaat dan de dag ervoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hai Velisval, herkenbaar wat je schrijft, de gewone dagelijkse dingen kosten al zoveel energie. Maar echt er komen ook dagen dat het in je hoofd wat rustiger wordt. Zoek inderdaad afleiding, wat bij mij soms help is om een puzzel woordzoeker te doen.

Sterkte!
vlin02der wijzigde dit bericht op 06-01-2023 14:07
Reden: Correctie
1.15% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Gebruik je wel elke dag 20 ug vitamine D?
kerst71 schreef:
06-01-2023 15:12
Gebruik je wel elke dag 20 ug vitamine D?
Eerst bloed laten prikken, nooit zomaar zelf gaan slikken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vanwaar de vraag Kerst? Heb je ervaring met laag vit d en depressie? Ik heb namelijk een paar jaar geleden laten prikken en vit d was toen extreem laag. Ben bij gaan slikken maar nu al zeker 3 jaar niet. Ik gok dat de kans groot is dat die waarde dus laag zal zijn. Miss de moeite waard om weer te checken.

Het is 15.50 en begin me weer wat normaler te voelen. Gister en eergister was dat rond 16.30 pas. Zo overdreven maal ik dus in mn hoofd, ik hou die minuten bij. En dan haal ik maar hoop uit het feit dat het nu een half uur eerder beter gaat. Gedachten draaien overuren.

Vanmiddag flinke wandeling gemaakt, dat deed me wel goed. Terug thuis gelijk weer die paniek. Ik wil maar steeds het huis uit, binnen zitten werkt echt slecht.

Heb een pittige periode achter de rug, wil niet in details ivm herkenbaarheid. Maar het was gewoon al lange tijd teveel. Teveel gevraagd van mezelf. Tot ik ziek werd, ontstekingen overal, werk ziekgemeld, hypochondrisch, vol aan de pijnstillers, antibiotica, neusspray, allergiemedicatie, en zo gleed ik de depressie weer in. Achteraf te verklaren dus, maar hoe kom ik hier weer uit?

Ben vandaag met hulp van mn man aan het schrappen gegaan. Wat kan ik doen om minder van mezelf te vragen. Dag minder werken, nee leren zeggen, schoonmoeder laten helpen in huis (ik hield dat altijd af) en vooral eerlijk zijn tegen mensen. Ik hou me altijd groot, tot het moment dat ik instort.

Ik ken mezelf ZO goed, maar het besef lijkt altijd te laat te komen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zo herkenbaar dit.
Na een flinke griep die zeker een week duurde heb ik ook een terugval.
Die was lang geleden.
Ik voel me net zo angstig en depressief als jij en Google er ook op los.
Je mag me altijd pben.
We zijn hier eerder uitgekomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ooooh, wat herkenbaar allemaal wat je schrijft. Het is net of ik mezelf lees.. heb maar even een nieuw account gemaakt om te kunnen reageren (was altijd een passieve meelezer van ‚t forum).

Ik zit momenteel ook in een soort van terugval. Heb een aantal heftige depressies gehad (met opname). Merk nu dat ik me psychisch weer niet goed voel dus kan me je gevoelens van wanhoop (vooral s ochtends) zó goed voorstellen.

Hoe was je dag vandaag? Helpt het je om je verhaal te kunnen vertellen aan iemand in je omgeving? Mijn helpt het nl vaak wel om, al is het voor de 100e keer, te vertellen dat ik zo bang ben dat het noooooit meer over gaat (maar dat doet het wel, hoor. Houd moed, het wordt weer beter!!)

Wens je veel sterkte, ik stuur je een dikke digitale knuffel
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh, en was er niet ooit ook een depressieforum op viva? Er zijn zo veel meer mensen met depressieve gevoelens, van je af kunnen schrijven lucht soms wat op.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet eerlijk gezegd niet of het me helpt om met anderen te praten die ook depressief zijn in een speciaal topic. Ik wil eigenlijk vooral horen dat dit weer over gaat. Ik probeer niet de hele dag te analyseren hoe ik me voel, denk niet dat dat me verder helpt.

Gisteravond was best fijn, zenuwen gevoel was op de achtergrond. Heb gegeten en film gekeken met dochter. Maar bij wakker worden vanmorgen weer volle paniek. Ik zit hier maar te zitten op de bank terwijl mijn man alles met de kinderen moet doen. Maar het lukt me niet
Het gaat over! Net als de vorige keren! Blijf doen wat de vorige keren ook hielp :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben in overleg met apotheker gestopt net de antibiotica (hij vond het al niet nodig bij mijn klachten, kuur is is zo goed als af maar heeft geen effect gehad) en gestopt met ibuprofen (zeldzaam maar kan invloed hebben op de opname van anti depressiva)
Daarnaast gister en vandaag heel veel naar buiten geweest. En het lijkt vandaag allemaal wat dragelijker. Vanmorgen met wakker worden nog niet, maar nu overdag gaat het wel. Het zenuwengevoel is ergens op de achtergrond aanwezig, in plaats van alleen maar op de voorgrond. Ik hoop dat dit alweer de weg terug is.
Kijk, dat is alweer 1 dag die wat beter gaat. Op naar dag 2!
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogmaals bedankt voor de reacties. Net als vorige keren lijkt het weer een korte maar heftige depressieve periode te zijn. De ochtenden zijn echt nog ruk, maar vanaf een uur of 1 functioneer ik weer een beetje. Heb besloten deze week toch maar gewoon te gaan werken omdat afleiding het beste helpt. Ik zie enorm op tegen thuis zijn dus ik verzin maar steeds van alles om weg te zijn. Vooral buiten fietsen helpt heel goed. Ik begin vertrouwen te krijgen dat dit weer over gaat. Wel weer een afspraak met de huisarts gemaakt. Hulp is wel noodzakelijk, zoals ik hier las een terugval plan etc.
Badeendjehoera schreef:
06-01-2023 19:33
Oh, en was er niet ooit ook een depressieforum op viva? Er zijn zo veel meer mensen met depressieve gevoelens, van je af kunnen schrijven lucht soms wat op.
Oja, daar heb ik nog meegeschreven. Ik ga 'm opzoeken, want ik vond het altijd wel fijn, die herkenning.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven