Psyche
alle pijlers
Terugval en psychische problemen
zaterdag 12 mei 2018 om 11:02
Het wordt misschien een lang verhaal. Met het is weekend en wil graag mijn verhaal kwijt voor herkenning etc.
Het is begonnen vorig jaar toen ik net verhuist was.
Voor die tijd in mijn oude huis had kreeg ik op een gegeven moment ruzie met de buurman.
Hij beschuldigde mij ergens vals van waar ik niks mee te maken had. En begon te dreigen etc. Hij was ook een alcoholist
Het ging van kwaad tot erger en in die tijd had ik ook geen werk. Hij bespioneerde mij steeds, wanneer ik thuis kwam en weg ging.
sNachts ging hij wel eens voor mijn ramen staan of in mijn voortuin. op een ochtend werd ik wakker en zag hij dat hij een boom in mijn voortuin heeft omgezaagd, omdat die boom ook voor zijn raam het uitzicht beperkte. Hij heeft, toen we nog goed contact hadden, 1 keer aan mijn vriend gevraagd of hij die boom even wou snoeien omdat die voor zijn raam stond.. Even in het kort: ik had een benedenwoning en hij woonde boven mij.
Hij had elke dag ruzie met de buurvrouw, deed de muziek luid aan en maar met de deuren slaan en schreeuwen. En mij steeds in de gaten houden als ik thuis kwam. Voor mijn ramen blijven staan en hun oude vuil in mijn tuin gooien. Wijkagent deed niks.
En dat heeft mij ook bang gemaakt, omdat ik in het verleden ook veel dingen heb meegemaakt met mannen onder andere verkrachting en mishandeling.
Ik wou toen dolgraag verhuizen omdat ik het niet trok. Uiteindelijk had ik na 3 maanden een mooi appartement gevonden en dicht bij mijn ouders wat was ik blij. Maar verhuizen gaf ook stress omdat ik graag zo snel mogelijk weg wou en heel lang moest wachten op de sleutel. Totdat ik eindelijk de sleutel kreeg.
Op de dag dat ik echt was verhuist, dacht ik natuurlijk dat alles voorbij was en het goed ging. Ik had toen wel energie en was zo blij dat ik daar weg was. Totdat ik eindelijk mijn rust had en op 1 keer een ochtend raar wakker werd met draaiduizeligheid en angst. Dat is maar 1 keer gebeurd en daar heb ik toen niks achter gezocht. Ik had toen nog steeds geen werk. Dit was vorig jaar in mei/juni. Maar toen begon de stress al en werd ik vaak misselijk wakker. Maar op soms voelde ik mij een tijd goed, en dan opeens had ik weer een lange tijd last van misselijkheid en gespannenheid.
De huisarts kon niks vinden en alles was goed na het bloedprikken.
Totdat ik in september eindelijk een baantje vond voor een paar uur en dolblij was ik, en dacht eindelijk wat afleiding en voldoening.
Later kreeg ik nog een klein baantje er bij voor paar uurtjes bij hetzelfde bedrijf. Het ging om schoonmaakwerk. En later nog een 3e baantje voor paar uur erbij een ander bedrijf in totaal 20 uur per week.
Toen dacht ik eindelijk zie je wel lukt mij wel om werk te krijgen. En dacht gelijk nu moet het wel goed komen. In die tijd ben ik nog wel vaak misselijk geweest van de spanningen.
Ik merkte wel dat ik mij slechter begon te voelen en soms weer een dag goed. Het werd mij ook teveel 3 baantjes en uit eindelijk mocht ik er 1 opzeggen.
In november bij de psycholoog geweest, waar ik in het verleden eerder ben geweest met dezelfde klachten. Ik ben toen doorverwezen naar een GGZ instelling. Daar een test gedaan en daar kwam uit dat ik een angststoornis had en CGT zou krijgen.
In februari dit jaar kreeg ik mijn 1e CGT. Eerst dacht ik dat het hielp, maar het ging toen ook wel iets beter, met afwisseling van de dagen. Heb inmiddels al 6 sessies gehad en de volgende staan pas gepland in juni. Maar ik heb het gevoel dat ik steeds meer klachten krijg, kan mij totaal niet meer ontspannen.
Ik voel mij de hele tijd gespannen, angstig, duizelingen, moe, geen energie, gespannen nek, last van schouderbladen en een raar gevoel achter ogen, soms stipjes voor mijn ogen zien, vroeg wakker worden, overal tegen op zien en gewoon niet weet wat ik met mijn leven moet. Het is soms zo erg dat ik nauwelijks naar buiten durf. En het liefst de hele dag in bed wil blijven liggen. Durf gewoon soms echt niet meer naar buiten
Inmiddels heb ik sinds februari 1 baan van 20 uur en dat vind ik veel fijner, dan 3 baantjes. Het is toch wel werk wat ik leuk vindt, maar ik heb wel tijd nodig om mijn plaats daar te vinden, maar dat ben ik.
Ik heb het gevoel dat mijn huisarts mij niet echt serieus neemt. Ben daar vaak geweest, maar ik hoefde mij geen zorgen te maken, volgens haar. Zelf denk ik dat mijn klachten dieper zitten dan ik zelf denk en alleen met CGT er niet van af kom.
Ik heb een huisarts, alleen die is minder gaan werken en heeft daarom nog een andere huisarts die de praktijk waarneemt. Als ik daar kom zit ik altijd bij die vrouw, maar daar heb ik geen goede klik mee. Net alsof ze mij niet begrijpt. Ja maar jij bent nog jong, er is niks aan de hand. Hierdoor ben ik ook hypochondrie gaan ontwikkelen. Als ik wil kan ik natuurlijk wel aangeven dat ik bij mijn eigen huisarts wil.
Ik vraag mij steeds af waarom ik? Het ging laatste tijd goed. In 2011 kreeg ik bijna precies hetzelfde, al die klachten en straatvrees. Precies hetzelfde. Maar daarna is het zo 3 jaar goed gegaan, waarom komt nu gewoon alles weer terug? Ik dacht dat ik er vanaf was en mijn leven op orde had.
Ik heb het toen wel aan mijn psycholoog verteld die ik nu heb, dat ik misschien meer nodig heb en ook aan andere dingen wil gaan werken, alleen heb ik het gevoel dat ze mij niet echt serieus neemt. Krijg dan weer te horen van het heeft tijd nodig. Ik weet dat ik niet met stress kan omgaan en vaak als ik stress heb, loop ik op mijn tenen en heb ik alleen maar adrenaline, vooral als ik minder leuke dingen meemaak zoals met die buurman of een tijd zonder werk en ja als ik in een rustig vaarwater zit, lijkt het net dat nog steeds die vluchtreactie in mijn lichaam zit…..
Ik wilde mijn verhaal kwijt en hoop op wat erkenning en tips... Ik vind het zelf zo lastig wat ik nu zelf hier mee aan moet... Ik dacht dat ik mijn verleden heb laten rusten, en dan komt er opeens weer andere rare dingen op mijn pad.
Het is begonnen vorig jaar toen ik net verhuist was.
Voor die tijd in mijn oude huis had kreeg ik op een gegeven moment ruzie met de buurman.
Hij beschuldigde mij ergens vals van waar ik niks mee te maken had. En begon te dreigen etc. Hij was ook een alcoholist
Het ging van kwaad tot erger en in die tijd had ik ook geen werk. Hij bespioneerde mij steeds, wanneer ik thuis kwam en weg ging.
sNachts ging hij wel eens voor mijn ramen staan of in mijn voortuin. op een ochtend werd ik wakker en zag hij dat hij een boom in mijn voortuin heeft omgezaagd, omdat die boom ook voor zijn raam het uitzicht beperkte. Hij heeft, toen we nog goed contact hadden, 1 keer aan mijn vriend gevraagd of hij die boom even wou snoeien omdat die voor zijn raam stond.. Even in het kort: ik had een benedenwoning en hij woonde boven mij.
Hij had elke dag ruzie met de buurvrouw, deed de muziek luid aan en maar met de deuren slaan en schreeuwen. En mij steeds in de gaten houden als ik thuis kwam. Voor mijn ramen blijven staan en hun oude vuil in mijn tuin gooien. Wijkagent deed niks.
En dat heeft mij ook bang gemaakt, omdat ik in het verleden ook veel dingen heb meegemaakt met mannen onder andere verkrachting en mishandeling.
Ik wou toen dolgraag verhuizen omdat ik het niet trok. Uiteindelijk had ik na 3 maanden een mooi appartement gevonden en dicht bij mijn ouders wat was ik blij. Maar verhuizen gaf ook stress omdat ik graag zo snel mogelijk weg wou en heel lang moest wachten op de sleutel. Totdat ik eindelijk de sleutel kreeg.
Op de dag dat ik echt was verhuist, dacht ik natuurlijk dat alles voorbij was en het goed ging. Ik had toen wel energie en was zo blij dat ik daar weg was. Totdat ik eindelijk mijn rust had en op 1 keer een ochtend raar wakker werd met draaiduizeligheid en angst. Dat is maar 1 keer gebeurd en daar heb ik toen niks achter gezocht. Ik had toen nog steeds geen werk. Dit was vorig jaar in mei/juni. Maar toen begon de stress al en werd ik vaak misselijk wakker. Maar op soms voelde ik mij een tijd goed, en dan opeens had ik weer een lange tijd last van misselijkheid en gespannenheid.
De huisarts kon niks vinden en alles was goed na het bloedprikken.
Totdat ik in september eindelijk een baantje vond voor een paar uur en dolblij was ik, en dacht eindelijk wat afleiding en voldoening.
Later kreeg ik nog een klein baantje er bij voor paar uurtjes bij hetzelfde bedrijf. Het ging om schoonmaakwerk. En later nog een 3e baantje voor paar uur erbij een ander bedrijf in totaal 20 uur per week.
Toen dacht ik eindelijk zie je wel lukt mij wel om werk te krijgen. En dacht gelijk nu moet het wel goed komen. In die tijd ben ik nog wel vaak misselijk geweest van de spanningen.
Ik merkte wel dat ik mij slechter begon te voelen en soms weer een dag goed. Het werd mij ook teveel 3 baantjes en uit eindelijk mocht ik er 1 opzeggen.
In november bij de psycholoog geweest, waar ik in het verleden eerder ben geweest met dezelfde klachten. Ik ben toen doorverwezen naar een GGZ instelling. Daar een test gedaan en daar kwam uit dat ik een angststoornis had en CGT zou krijgen.
In februari dit jaar kreeg ik mijn 1e CGT. Eerst dacht ik dat het hielp, maar het ging toen ook wel iets beter, met afwisseling van de dagen. Heb inmiddels al 6 sessies gehad en de volgende staan pas gepland in juni. Maar ik heb het gevoel dat ik steeds meer klachten krijg, kan mij totaal niet meer ontspannen.
Ik voel mij de hele tijd gespannen, angstig, duizelingen, moe, geen energie, gespannen nek, last van schouderbladen en een raar gevoel achter ogen, soms stipjes voor mijn ogen zien, vroeg wakker worden, overal tegen op zien en gewoon niet weet wat ik met mijn leven moet. Het is soms zo erg dat ik nauwelijks naar buiten durf. En het liefst de hele dag in bed wil blijven liggen. Durf gewoon soms echt niet meer naar buiten
Inmiddels heb ik sinds februari 1 baan van 20 uur en dat vind ik veel fijner, dan 3 baantjes. Het is toch wel werk wat ik leuk vindt, maar ik heb wel tijd nodig om mijn plaats daar te vinden, maar dat ben ik.
Ik heb het gevoel dat mijn huisarts mij niet echt serieus neemt. Ben daar vaak geweest, maar ik hoefde mij geen zorgen te maken, volgens haar. Zelf denk ik dat mijn klachten dieper zitten dan ik zelf denk en alleen met CGT er niet van af kom.
Ik heb een huisarts, alleen die is minder gaan werken en heeft daarom nog een andere huisarts die de praktijk waarneemt. Als ik daar kom zit ik altijd bij die vrouw, maar daar heb ik geen goede klik mee. Net alsof ze mij niet begrijpt. Ja maar jij bent nog jong, er is niks aan de hand. Hierdoor ben ik ook hypochondrie gaan ontwikkelen. Als ik wil kan ik natuurlijk wel aangeven dat ik bij mijn eigen huisarts wil.
Ik vraag mij steeds af waarom ik? Het ging laatste tijd goed. In 2011 kreeg ik bijna precies hetzelfde, al die klachten en straatvrees. Precies hetzelfde. Maar daarna is het zo 3 jaar goed gegaan, waarom komt nu gewoon alles weer terug? Ik dacht dat ik er vanaf was en mijn leven op orde had.
Ik heb het toen wel aan mijn psycholoog verteld die ik nu heb, dat ik misschien meer nodig heb en ook aan andere dingen wil gaan werken, alleen heb ik het gevoel dat ze mij niet echt serieus neemt. Krijg dan weer te horen van het heeft tijd nodig. Ik weet dat ik niet met stress kan omgaan en vaak als ik stress heb, loop ik op mijn tenen en heb ik alleen maar adrenaline, vooral als ik minder leuke dingen meemaak zoals met die buurman of een tijd zonder werk en ja als ik in een rustig vaarwater zit, lijkt het net dat nog steeds die vluchtreactie in mijn lichaam zit…..
Ik wilde mijn verhaal kwijt en hoop op wat erkenning en tips... Ik vind het zelf zo lastig wat ik nu zelf hier mee aan moet... Ik dacht dat ik mijn verleden heb laten rusten, en dan komt er opeens weer andere rare dingen op mijn pad.
zaterdag 12 mei 2018 om 11:22
Voor vandaag en morgen: geen cafeïne, zo min mogelijk suiker. Haal een potje magnesium-tabletten bij de drogist. En zet groene groenten op het menu. Probeer te sporten of te wandelen. Probeer je hobby te gaan doen, zeker als dat iets creatiefs is.
Voor maandag: afspraak bij 'jouw' huisarts maken en vertellen waar je last van hebt en dat de afspraken stil liggen tot juni.
Voor maandag: afspraak bij 'jouw' huisarts maken en vertellen waar je last van hebt en dat de afspraken stil liggen tot juni.
zaterdag 12 mei 2018 om 11:26
Ik drink alleen nog maar cafeïne vrije koffie, suikers eet ik al een paar jaar niet meer, ik eet gezond en veel groenten. ben onlangs 25 kilo afgevallen. Gelukkig ga ik vanmiddag even met mijn vriend te vissen.Celaena_Aelin schreef: ↑12-05-2018 11:22Voor vandaag en morgen: geen cafeïne, zo min mogelijk suiker. Haal een potje magnesium-tabletten bij de drogist. En zet groene groenten op het menu. Probeer te sporten of te wandelen. Probeer je hobby te gaan doen, zeker als dat iets creatiefs is.
Voor maandag: afspraak bij 'jouw' huisarts maken en vertellen waar je last van hebt en dat de afspraken stil liggen tot juni.
Huisarts ben ik de afgelopen jaren al zo vaak geweest dat ik het steeds moeilijker vindt om weer te moeten bellen.
zaterdag 12 mei 2018 om 11:27
Het is een raar iets, het overkomt je en je houdt het niet tegen, dat gevoel. Ik heb het ook gehad. Ook gesprekken met een psycholoog gehad en die hebben me goed geholpen en veel inzichten gegeven. Het ging een tijd terug, en toen kreeg ik weer een terugval, paniekaanvallen zonder dat ik wist waarom.. Ik heb het gebruik van ad heel lang voor me uitgeschoven maar uiteindelijk ben ik eraan begonnen en het heeft mijn leven voor 100% veranderd. Eindelijk weer licht na de donkere tunnel. Ik wil je geen medicijnen aanpraten maar heb je het wel eens overwogen? Wat ik je verder wil adviseren: Blijf bezig, maak een wandeling in plaats van op de bank te hangen, eet gezond, zoek iets van een hobby (Ik ging haken) en schrijf dingen op, elke dag een positief iets bijvoorbeeld. Want je mag wel trots op jezelf zijn hoor, je bent op zoek gegaan naar werk, je hebt een oplossing gezocht voor je woonproblemen, je hebt aangeklopt voor hulp. Een heel fijn boek vond ik 'denk je sterk' van Fred Sterk, daar zul je veel herkenning in vinden.
Al met al is het gewoon heel rot als het in je hoofd zit, want als je een been breekt is het tenminste duidelijk wat je hebt, zowel voor jezelf als voor anderen. Maar geef niet op, ook dit kan goed komen.
Ik lees in je verhaal ook veel dingen waarvan ik denk dat je denkwijze je niet helpt. Ik dacht dat ik mijn verleden heb laten rusten, en dan komt er opeens weer andere rare dingen op mijn pad. Besef: Iedereen heeft een verleden wat soms pijnlijk was, en je zult nog meer pijnlijke momenten beleven voor je dood bent. Maar je kunt ook denken: Wat ben ik trots op mezelf dat ik het toen zus en zo heb aangepakt, goed van mij!
Ik heb het gevoel dat mijn huisarts mij niet echt serieus neemt. Ben daar vaak geweest, maar ik hoefde mij geen zorgen te maken, volgens haar. Zelf denk ik dat mijn klachten dieper zitten dan ik zelf denk en alleen met CGT er niet van af kom.
Zeg dit. Leuk dat zij meent dat je je geen zorgen hoeft te maken, maar jij doet dat wel en bent hier niet mee geholpen. Je denkt dat je er met alleen cgt niet vanaf
komt en loopt er nu al zolang mee dat je er vanaf wilt. Dus wat nu... Bedenk dan wel voor jezelf wat je zelf denkt dat zou helpen, bv wel of niet aan de medicijnen.
Ik wens je echt het allerbeste toe, je bent niet de enige die het heeft en ook jij kunt er bovenop komen.
Al met al is het gewoon heel rot als het in je hoofd zit, want als je een been breekt is het tenminste duidelijk wat je hebt, zowel voor jezelf als voor anderen. Maar geef niet op, ook dit kan goed komen.
Ik lees in je verhaal ook veel dingen waarvan ik denk dat je denkwijze je niet helpt. Ik dacht dat ik mijn verleden heb laten rusten, en dan komt er opeens weer andere rare dingen op mijn pad. Besef: Iedereen heeft een verleden wat soms pijnlijk was, en je zult nog meer pijnlijke momenten beleven voor je dood bent. Maar je kunt ook denken: Wat ben ik trots op mezelf dat ik het toen zus en zo heb aangepakt, goed van mij!
Ik heb het gevoel dat mijn huisarts mij niet echt serieus neemt. Ben daar vaak geweest, maar ik hoefde mij geen zorgen te maken, volgens haar. Zelf denk ik dat mijn klachten dieper zitten dan ik zelf denk en alleen met CGT er niet van af kom.
Zeg dit. Leuk dat zij meent dat je je geen zorgen hoeft te maken, maar jij doet dat wel en bent hier niet mee geholpen. Je denkt dat je er met alleen cgt niet vanaf
komt en loopt er nu al zolang mee dat je er vanaf wilt. Dus wat nu... Bedenk dan wel voor jezelf wat je zelf denkt dat zou helpen, bv wel of niet aan de medicijnen.
Ik wens je echt het allerbeste toe, je bent niet de enige die het heeft en ook jij kunt er bovenop komen.
zaterdag 12 mei 2018 om 11:36
Jij zoekt altijd bevestiging hier op het forum. (Je schrijfstijl en verhaal zijn hier al onder meerdere nicks voorbij gekomen). Dat ga je niet vinden. Je moet echt accepteren dat je een angststoornis hebt en accepteren dat wat lichamelijke klachten daarbij horen. Bespreek alles goed met je psycholoog. Ook dat je twijfels hebt over de therapie. En vertrouw op je huisarts dat je niets lichamelijks hebt.
zondag 13 mei 2018 om 13:04
Magnesium bijnemen TO, dat is stap 1. Verwaarloos deze tip aub niet! Al jouw fysieke klachten zijn te herleiden naar een magnesiumtekort.
Net zoals ELKE dag een half uur of zelfs een uur wandelen. TIjdens zo'n wandeling worden je gedachten geordend.
Dat zijn 2 minimale stappen die je moet nemen om een angststoornis aan te pakken.
Net zoals ELKE dag een half uur of zelfs een uur wandelen. TIjdens zo'n wandeling worden je gedachten geordend.
Dat zijn 2 minimale stappen die je moet nemen om een angststoornis aan te pakken.
zondag 13 mei 2018 om 13:13
maandag 14 mei 2018 om 19:46
