Psyche
alle pijlers
Teveel rust
zondag 18 december 2016 om 23:11
Even een korte intro: Ik doe een 2 jarige opleiding. Helaas ben ik nu in mijn 3e jaar, want ik zat begin dit jaar tot afgelopen zomer thuis met een burn-out. Deze zomer weer vol goede moed begonnen; ik verveelde me de pleuris thuis, voelde me nutteloos en wil gewoon mijn diploma zodat ik verder kan.
Ik merkte dat ik al snel weer in mijn oude patroon viel: De hele dag rennen, vliegen, haasten en als ik eventjes niet bezig was, was ik druk in mijn kop (want je bent een ADD'er of je bent het niet). Omdat ik ab-so-luut geen zin heb om weer thuis te komen zitten, heb ik besloten dezelfde opleiding 's avonds te doen. Dan kan ik mijn huishouden/huiswerk/etc doen als zoonlief op school zit en heb ik ook meer tijd voor hem.
Ik ben vorige week begonnen en heb overdag dus geen ene fuck uitgevoerd omdat ik gewoon niet weet wat ik met mezelf moet. Dat klinkt heel stom, want ik heb dus 100 dingen te doen. Ik was heel erg moe. Ik merk dat ik heel erg heen en weer ga tussen 2 gedachten:
- je bent moe van het niks doen
-je bent nog helemaal niet van je burn out af.
Hebben jullie tips zodat ik er weer wat meer ritme in krijg? Ik sta sowieso elke ochtend op omdat zoon naar school moet. Denken jullie dat ik gewoon even moet wennen aan de rust of dat ik nog niet van mijn burn out af ben?
Ik merkte dat ik al snel weer in mijn oude patroon viel: De hele dag rennen, vliegen, haasten en als ik eventjes niet bezig was, was ik druk in mijn kop (want je bent een ADD'er of je bent het niet). Omdat ik ab-so-luut geen zin heb om weer thuis te komen zitten, heb ik besloten dezelfde opleiding 's avonds te doen. Dan kan ik mijn huishouden/huiswerk/etc doen als zoonlief op school zit en heb ik ook meer tijd voor hem.
Ik ben vorige week begonnen en heb overdag dus geen ene fuck uitgevoerd omdat ik gewoon niet weet wat ik met mezelf moet. Dat klinkt heel stom, want ik heb dus 100 dingen te doen. Ik was heel erg moe. Ik merk dat ik heel erg heen en weer ga tussen 2 gedachten:
- je bent moe van het niks doen
-je bent nog helemaal niet van je burn out af.
Hebben jullie tips zodat ik er weer wat meer ritme in krijg? Ik sta sowieso elke ochtend op omdat zoon naar school moet. Denken jullie dat ik gewoon even moet wennen aan de rust of dat ik nog niet van mijn burn out af ben?
zondag 18 december 2016 om 23:24
Ik zou iemand zoeken die me kon helpen met het indelen van mijn tijd. Dat is altijd lastig met add.
Op een vaste tijd opstaan, ontbijt, douche, dan een blokje studie, kop thee, hond uitlaten, blokje studie, lunch, telefoontje of rekening regelen, zoon ontvangen uit school met kop thee, blokje studie, koken, eten, etc. Probeer een ritme te vinden.
Op een vaste tijd opstaan, ontbijt, douche, dan een blokje studie, kop thee, hond uitlaten, blokje studie, lunch, telefoontje of rekening regelen, zoon ontvangen uit school met kop thee, blokje studie, koken, eten, etc. Probeer een ritme te vinden.
zondag 18 december 2016 om 23:36
Nee, ik slik geen medicatie voor (tegen) mijn ADHD. Wel melatonine, anders slaap ik niet. Ik heb ritalin geprobeerd, maar ben er naar een half jaar mee gestopt omdat ik de bijwerkingen niet vond opwegen tegen het positieve effect.
En het is inderdaad ritme vinden en afkomen van het uitstelgedrag. Het hangt een beetje samen: Ik ren/vlieg/haast omdat ik weet dat ik na even zitten heel moeilijk weer in de benen kom. Mja, dat gedrag heeft me wel een burn-out opgeleverd (okay, natuurlijk niet dat alleen. Maar het heeft er wel bij geholpen.).
Ik denk dat ik het lastig vind een balans te vinden tussen rust-werk. En ik voel me bijzonder infantiel dat ik bij het maken van een dagplanning ook pauzes moet inplannen.
En het is inderdaad ritme vinden en afkomen van het uitstelgedrag. Het hangt een beetje samen: Ik ren/vlieg/haast omdat ik weet dat ik na even zitten heel moeilijk weer in de benen kom. Mja, dat gedrag heeft me wel een burn-out opgeleverd (okay, natuurlijk niet dat alleen. Maar het heeft er wel bij geholpen.).
Ik denk dat ik het lastig vind een balans te vinden tussen rust-werk. En ik voel me bijzonder infantiel dat ik bij het maken van een dagplanning ook pauzes moet inplannen.
zondag 18 december 2016 om 23:56
Ja, daar gaat de kink dus in de kabel. Ik ben dan zo'n type: "Nog even dit", raakt afgeleid doet even wat anders en vervolgens is het weer 2 uur verder en moet de hond uit, komt het kind thuis of moet ik gaan koken.
Aan de andere kant: Als ik ga zitten gamen of Netflixen (wat tegenwoordig gewoon een werkwoord is), zit ik zo uren achter elkaar op mijn reet niks te doen. Dan ben ik dus te lief voor mezelf. Hahaha.
Aan de andere kant: Als ik ga zitten gamen of Netflixen (wat tegenwoordig gewoon een werkwoord is), zit ik zo uren achter elkaar op mijn reet niks te doen. Dan ben ik dus te lief voor mezelf. Hahaha.
maandag 19 december 2016 om 07:37
Wat bij mij helpt is om in de bieb te gaan studeren. Je pakt Savonds al je studiespullen in, hoef je dat smorgens niet meer te doen. Je brengt je kind naar school , neemt je spullen mee en gaat door naar de bieb. 9;00 daar. Voorbereiden wat je gaat doen. 9:15-10:00 studieblok 1. 10:00-10-15 pauze. 10:15-11:00 studieblok 2. 11:00-11:15 pauze, 11:15-12:00 studieblok 3. Klaar voor vandaag!!
maandag 19 december 2016 om 08:05
Het valt of staat toch echt met beter plannen, en met je realiseren dat de balans tussen dingen doen en rusten heel belangrijk is om een nieuwe burn-out of juist bore-out te voorkomen. Teveel doen laat de emmer weer overlopen. Maar te vaak de hele dag Netflixsen komt schuldgevoel en lamlendigheid kijken, dus dat is ook niet OK. Als je activiteit en rust inplant, ben je niet infantiel. Het aanleren van nieuwe routines kost nu eenmaal even wat planning en discipline (voor iedereen!). Hou het eens twee maanden vol, en dan gaat het vanzelf op de automatische piloot en is die planning niet meer nodig.
maandag 19 december 2016 om 08:13
maandag 19 december 2016 om 08:51
Bedankt voor de reacties!
Ik denk dat mijn grootste probleem is dat ik niet goed weet wat "teveel doen" is. Dat werkt heel verlammend voor mij, omdat ik dus echt niet weer thuis wil zitten. Ik ben in ieder geval wel minder veeleisend naar mezelf. Ik ging mijn opleiding doen met het idee Cum Laude te slagen en was echt teleurgesteld en boos op mezelf als ik een 6 had. Sowieso word (werd) ik erg snel boos op mezelf omdat ik vind dat ik gewoon alles goed moet kunnen doen. Mijn huishouden, school, opvoeding, sport en sociale contacten. Ik ben heel erg van het 'je doet het goed of je doet het niet'-principe. Dat heb ik nog steeds wel en ik heb daar vooral zelf last van.
Ik studeer het liefste thuis omdat ik op school heel snel overprikkeld raak. Dat heeft ook meegeholpen in mijn beslissing 's avonds naar school te gaan.
Medicatie. Ik ben er een beetje bang voor. Ook vanwege de tijd die het nodig heeft om er aan te wennen, maar ook vanwege bijwerkingen en dat ik niet afhankelijk wil zijn van medicijnen. Ik kan/wil niet de rest van mijn leven medicatie slikken omdat ik anders niet (goed) kan plannen.
Ik heb inderdaad een coach, ik zal weereens een afspraak met hem maken. Ik ga sowieso betere planningen maken, met tijdsblokken. Dat is wel een goed idee, simpele to do lijstjes zijn te....ehhh...ongestructureerd voor mij.
Ik denk dat mijn grootste probleem is dat ik niet goed weet wat "teveel doen" is. Dat werkt heel verlammend voor mij, omdat ik dus echt niet weer thuis wil zitten. Ik ben in ieder geval wel minder veeleisend naar mezelf. Ik ging mijn opleiding doen met het idee Cum Laude te slagen en was echt teleurgesteld en boos op mezelf als ik een 6 had. Sowieso word (werd) ik erg snel boos op mezelf omdat ik vind dat ik gewoon alles goed moet kunnen doen. Mijn huishouden, school, opvoeding, sport en sociale contacten. Ik ben heel erg van het 'je doet het goed of je doet het niet'-principe. Dat heb ik nog steeds wel en ik heb daar vooral zelf last van.
Ik studeer het liefste thuis omdat ik op school heel snel overprikkeld raak. Dat heeft ook meegeholpen in mijn beslissing 's avonds naar school te gaan.
Medicatie. Ik ben er een beetje bang voor. Ook vanwege de tijd die het nodig heeft om er aan te wennen, maar ook vanwege bijwerkingen en dat ik niet afhankelijk wil zijn van medicijnen. Ik kan/wil niet de rest van mijn leven medicatie slikken omdat ik anders niet (goed) kan plannen.
Ik heb inderdaad een coach, ik zal weereens een afspraak met hem maken. Ik ga sowieso betere planningen maken, met tijdsblokken. Dat is wel een goed idee, simpele to do lijstjes zijn te....ehhh...ongestructureerd voor mij.
maandag 19 december 2016 om 09:12
Herkenbaar, zowel de OP als een aantal reacties.
Bij mij werkt Ritalin wel goed, maar er is inderdaad meer op de wereld dan dat alleen.
Ik raak ook vlug onderprikkeld maar op andere vlakken ligt overbelasting continue op de loer. Mijn burn-out is nu een paar jaar geleden en nog elke dag moet ik leren hoe en waar mijn grenzen liggen.
Ook hier erg streng voor mezelf, 'zeer gelukkig maar nooit tevreden' vat het zo'n beetje samen.
Dingen die je imo op korte termijn kunt aanpakken:
- Ga opnieuw praten over medicijnen, voor mij was Ritalin een drastische verhoging van mijn levenskwaliteit. Ik doe het uiteindelijk wel allemaal zelf, maar ze helpen mij wel om beter te doseren.
- Maak 's avonds een to do lijstje voor de volgende dag waarin je genoeg ruimte laat voor 'lukt even niet' of onvoorziene omstandigheden, en laat die lijst nakijken door je partner/vriendin/... want zelf heb je niet gauw in de gaten of je die lijst te groot of juist te klein maakt.
Zet die lijst letterlijk op papier en streep af wat je hebt gedaan.
Hou je lijsten een aantal weken bij, dan kun je daaruit weer leren wat je eventuele struikelblokken zijn en wat er juist goed gaat.
Mij helpt het enorm dingen tastbaar te maken: papieren lijsten ipv op de computer, mijn taken letterlijk klaarleggen. Dat maakt het wat overzichtelijker en minder abstract.
Bij mij werkt Ritalin wel goed, maar er is inderdaad meer op de wereld dan dat alleen.
Ik raak ook vlug onderprikkeld maar op andere vlakken ligt overbelasting continue op de loer. Mijn burn-out is nu een paar jaar geleden en nog elke dag moet ik leren hoe en waar mijn grenzen liggen.
Ook hier erg streng voor mezelf, 'zeer gelukkig maar nooit tevreden' vat het zo'n beetje samen.
Dingen die je imo op korte termijn kunt aanpakken:
- Ga opnieuw praten over medicijnen, voor mij was Ritalin een drastische verhoging van mijn levenskwaliteit. Ik doe het uiteindelijk wel allemaal zelf, maar ze helpen mij wel om beter te doseren.
- Maak 's avonds een to do lijstje voor de volgende dag waarin je genoeg ruimte laat voor 'lukt even niet' of onvoorziene omstandigheden, en laat die lijst nakijken door je partner/vriendin/... want zelf heb je niet gauw in de gaten of je die lijst te groot of juist te klein maakt.
Zet die lijst letterlijk op papier en streep af wat je hebt gedaan.
Hou je lijsten een aantal weken bij, dan kun je daaruit weer leren wat je eventuele struikelblokken zijn en wat er juist goed gaat.
Mij helpt het enorm dingen tastbaar te maken: papieren lijsten ipv op de computer, mijn taken letterlijk klaarleggen. Dat maakt het wat overzichtelijker en minder abstract.
maandag 19 december 2016 om 15:16
Ik vind de herkenning toch wel fijn, eigenlijk. En precies dat! "Gelukkig, maar nooit tevreden". En dan niet met wat je hebt, maar wat je doet en vooral hoe je het doet.
Ik zal nog eens nadenken over medicijnen. Mijn huidige therapeut begon de eerste sessie er al over en ik heb dat gelijk afgeweerd, want ik wilde eerst mijn eigen shit oplossen (de burn out) voor ik er überhaupt over na wilde denken.
De to do lijstjes maak ik inderdaad ook, alleen heb ik geen controle. Ik heb ze een keer doorgestuurd naar mijn BFF en die vond het veel teveel. Zei dat het er niet om ging hoe lang een activiteit duurt (bijv. stofzuigen, was opvouwen, hond uitlaten, etc), maar hoeveel er op de planning staat omdat een planning hebben ook al energie kost.
Ik vind het erg lastig. Ik ben gewend om altijd de turbo aan te hebben en alles achter elkaar te doen. Of niets.
Ik zal nog eens nadenken over medicijnen. Mijn huidige therapeut begon de eerste sessie er al over en ik heb dat gelijk afgeweerd, want ik wilde eerst mijn eigen shit oplossen (de burn out) voor ik er überhaupt over na wilde denken.
De to do lijstjes maak ik inderdaad ook, alleen heb ik geen controle. Ik heb ze een keer doorgestuurd naar mijn BFF en die vond het veel teveel. Zei dat het er niet om ging hoe lang een activiteit duurt (bijv. stofzuigen, was opvouwen, hond uitlaten, etc), maar hoeveel er op de planning staat omdat een planning hebben ook al energie kost.
Ik vind het erg lastig. Ik ben gewend om altijd de turbo aan te hebben en alles achter elkaar te doen. Of niets.
maandag 19 december 2016 om 16:45
quote:Pruttie schreef op 19 december 2016 @ 15:16:
Ik vind de herkenning toch wel fijn, eigenlijk. En precies dat! "Gelukkig, maar nooit tevreden". En dan niet met wat je hebt, maar wat je doet en vooral hoe je het doet.
Inderdaad. Ik heb echt àltijd iets aan te merken op mijn prestaties.
Nog zo'n valkuil: zwart-wit denken. Iets is voor mij goed als het perfect is, alles wat niet perfect is is niet goed genoeg, dus is het slecht.
Ik moet mezelf dan echt wel terugfluiten, dat '8/10' niet slecht is en dat er ook zoiets is als 'goed genoeg'.
Een zinnetje dat mij daarbij wel helpt is 'zou je voor iemand anders even streng zijn als voor jezelf?'.
Godzijdank ben ik juist erg mild tov anderen, mijn man en kinderen mogen dus wel 'fouten' maken
quote:Pruttie schreef op 19 december 2016 @ 15:16:Ik vind het erg lastig. Ik ben gewend om altijd de turbo aan te hebben en alles achter elkaar te doen. Of niets.
Laat dat dan maar de grootste les zijn die je uit je burn-out kan trekken: doseren.
Vind het na al die jaren nog altijd erg moeilijk, denk vaak 'ik heb nu energie, moet het nu op gebruiken want dadelijk is het weg'.
En dan doe ik op een uur waar een ander een dag over doet, maar ben na dat uur wel compleet uitgeteld.
Dat is dus niet goed voor je, maar daar was je ook al achter
Ritalin heeft mij wel geholpen bij het doseren.
En verder probeer ik mezelf elke dag een beetje meer te accepteren. Ik heb mijn fouten en valkuilen, maar die heeft iedereen.
Een beetje milder zijn voor mezelf helpt wel om niet constant in overdrive te gaan en dat mild zijn voor mezelf is uiteraard ook weer een 'moeten' waarin ik niet mag falen, iets met gek zijn op paradoxen
Ik vind de herkenning toch wel fijn, eigenlijk. En precies dat! "Gelukkig, maar nooit tevreden". En dan niet met wat je hebt, maar wat je doet en vooral hoe je het doet.
Inderdaad. Ik heb echt àltijd iets aan te merken op mijn prestaties.
Nog zo'n valkuil: zwart-wit denken. Iets is voor mij goed als het perfect is, alles wat niet perfect is is niet goed genoeg, dus is het slecht.
Ik moet mezelf dan echt wel terugfluiten, dat '8/10' niet slecht is en dat er ook zoiets is als 'goed genoeg'.
Een zinnetje dat mij daarbij wel helpt is 'zou je voor iemand anders even streng zijn als voor jezelf?'.
Godzijdank ben ik juist erg mild tov anderen, mijn man en kinderen mogen dus wel 'fouten' maken
quote:Pruttie schreef op 19 december 2016 @ 15:16:Ik vind het erg lastig. Ik ben gewend om altijd de turbo aan te hebben en alles achter elkaar te doen. Of niets.
Laat dat dan maar de grootste les zijn die je uit je burn-out kan trekken: doseren.
Vind het na al die jaren nog altijd erg moeilijk, denk vaak 'ik heb nu energie, moet het nu op gebruiken want dadelijk is het weg'.
En dan doe ik op een uur waar een ander een dag over doet, maar ben na dat uur wel compleet uitgeteld.
Dat is dus niet goed voor je, maar daar was je ook al achter
Ritalin heeft mij wel geholpen bij het doseren.
En verder probeer ik mezelf elke dag een beetje meer te accepteren. Ik heb mijn fouten en valkuilen, maar die heeft iedereen.
Een beetje milder zijn voor mezelf helpt wel om niet constant in overdrive te gaan en dat mild zijn voor mezelf is uiteraard ook weer een 'moeten' waarin ik niet mag falen, iets met gek zijn op paradoxen
maandag 19 december 2016 om 16:50
Hahahaha. Ik had dit echt zelf ook kunnen neerzetten. En ik ben dus alleen naar mezelf zo. Naar anderen totaal niet, en in situaties ben ik juist enorm genuanceerd. Ik ben alleen heel zwart-wit naar mezelluf. Ik doe enorm mijn best om dit niet op zoon te projecteren, zodat hij het overneemt.
Zoonlief confronteert mij er zelf gelukkig mee en wijst mij er gewoon op wanneer ik te perfectionistisch bezig ben. En zegt dingen als: "Jij bent single omdat je alles zelf wil doen. Mannen willen graag helpen en jij straalt teveel uit dat je geen hulp nodig hebt".
Heb je geen last van de rebound met Ritalin? Dat had ik echt enorm.
Zoonlief confronteert mij er zelf gelukkig mee en wijst mij er gewoon op wanneer ik te perfectionistisch bezig ben. En zegt dingen als: "Jij bent single omdat je alles zelf wil doen. Mannen willen graag helpen en jij straalt teveel uit dat je geen hulp nodig hebt".
Heb je geen last van de rebound met Ritalin? Dat had ik echt enorm.
maandag 19 december 2016 om 17:03
Ik neem Ritalin MR30, werkt ongeveer 8 uur.
Opbouwen/testen destijds was met kortwerkende tabletjes van 10mg, 3 keer per dag, en toen had ik geen klok nodig om te weten wanneer ik een nieuwe moest nemen.
Dan had ik ineens weer de concentratieboog van een goudvis, maar dat was ook al zo voor ik het begon te slikken.
Met de capsules met vertraagde afgifte krijg je een 'tafel' waardoor de concentratie in je lichaam ongeveer gelijk blijft voor een uur of 8.
Doordat het einde die 8 uur ongeveer gelijk valt met de avond, heb ik geen last van rebound, want dat is op het moment dat je anders toch al moe wordt.
Of bedoelde je iets anders met rebound?
Sinds ik het slik heb ik wel bijna continue een droge mond, zit dus de hele dag kleine slokjes water te drinken, maar voor mij weegt dat niet op tegen de voordelen.
Opbouwen/testen destijds was met kortwerkende tabletjes van 10mg, 3 keer per dag, en toen had ik geen klok nodig om te weten wanneer ik een nieuwe moest nemen.
Dan had ik ineens weer de concentratieboog van een goudvis, maar dat was ook al zo voor ik het begon te slikken.
Met de capsules met vertraagde afgifte krijg je een 'tafel' waardoor de concentratie in je lichaam ongeveer gelijk blijft voor een uur of 8.
Doordat het einde die 8 uur ongeveer gelijk valt met de avond, heb ik geen last van rebound, want dat is op het moment dat je anders toch al moe wordt.
Of bedoelde je iets anders met rebound?
Sinds ik het slik heb ik wel bijna continue een droge mond, zit dus de hele dag kleine slokjes water te drinken, maar voor mij weegt dat niet op tegen de voordelen.
maandag 19 december 2016 om 17:08
maandag 19 december 2016 om 17:21
Als ik 's avonds nog iets te doen heb waarbij enige concentratie vereist is - autorijden of zo - dan slik ik nog zo'n kortwerkend tabletje.
Dan heb ik een uur of 4 extra en heeft het geen invloed op mijn slaappatroon.
Je zou kunnen overleggen met je arts of dat ook voor jou kan, desnoods enkel op de dagen dat je les hebt.
Dan heb ik een uur of 4 extra en heeft het geen invloed op mijn slaappatroon.
Je zou kunnen overleggen met je arts of dat ook voor jou kan, desnoods enkel op de dagen dat je les hebt.
maandag 19 december 2016 om 18:14
Waarom ben je zo tegen de medicatie? Tegen iemand met een lichamelijke ziekte zeg je ook niet dat hij het eerst maar zelf moet proberen op te lossen, dat werkt niet als je ziek bent of een aandoening hebt, of dat nou lichamelijk en geestelijk is. Ik begrijp het wel hoor, ik ben ook tig keer begonnen met medicatie voor iets psychisch (drie verschillende soorten) en ook weer gestopt omdat ik vond dat ik het zelf ook moest kunnen. Helaas hard met mijn neus tegen de muur gelopen en nu eindelijk dan toch besloten dat ik voorlopig niet meer met de medicatie ga rommelen maar dit voorlopig blijf gebruiken.
woensdag 21 december 2016 om 14:50
vrijdag 23 december 2016 om 00:48
vrijdag 23 december 2016 om 08:19
quote:Pruttie schreef op 21 december 2016 @ 14:50:
Ja, klopt. Het is ook puur voor mezelf, hoor. Ik vind dat ik het zonder moet kunnen omdat er fysiek niets aan mij mankeert. Maar goed, ADD is natuurlijk ook gewoon een neurologisch iets.
ik ga toch mijn HA maar even bellen om wat informatie in te winnen. Kan altijd, toch?
Herkenbaar. Ik hoorde ook al mijn hele leven dat ik lui ben, dus dan geloof je op den duur wel dat je 'alleen maar wat harder je best moet doen' met opletten en studeren en zo.
En dat ik bijna continue doodop was, dat was ook luiheid natuurlijk.
Maar je hebt gewoon een stofje in je hersenen te kort/dat niet goed werkt, en het is geen schande om dat aan te vullen en daardoor je levenskwaliteit aanzienlijk te verbeteren.
Als je migraine hebt, en je weet dat die te verhelpen valt met pillen, dan zeg je toch ook niet 'het is iets mentaal, ik moet maar zonder pillen kunnen'?
Maar ik snap de struggle hoor, de drempel om hulp te zoeken/accepteren voor mentale issues is nog altijd stukken hoger dan als je fysiek iets mankeert.
Ja, klopt. Het is ook puur voor mezelf, hoor. Ik vind dat ik het zonder moet kunnen omdat er fysiek niets aan mij mankeert. Maar goed, ADD is natuurlijk ook gewoon een neurologisch iets.
ik ga toch mijn HA maar even bellen om wat informatie in te winnen. Kan altijd, toch?
Herkenbaar. Ik hoorde ook al mijn hele leven dat ik lui ben, dus dan geloof je op den duur wel dat je 'alleen maar wat harder je best moet doen' met opletten en studeren en zo.
En dat ik bijna continue doodop was, dat was ook luiheid natuurlijk.
Maar je hebt gewoon een stofje in je hersenen te kort/dat niet goed werkt, en het is geen schande om dat aan te vullen en daardoor je levenskwaliteit aanzienlijk te verbeteren.
Als je migraine hebt, en je weet dat die te verhelpen valt met pillen, dan zeg je toch ook niet 'het is iets mentaal, ik moet maar zonder pillen kunnen'?
Maar ik snap de struggle hoor, de drempel om hulp te zoeken/accepteren voor mentale issues is nog altijd stukken hoger dan als je fysiek iets mankeert.
