Psyche
alle pijlers
The art of not giving a fuck
zondag 7 februari 2021 om 19:09
Was ik vroeger iemand die me overal druk om maakte heb ik mezelf 'the art of not giving a fuck' me eigen gemaakt. Al een tijdje eigenijk.
Dat heeft als uitwerking dat ik me zelden nog ergens druk om maak (buiten mijn gezin om), altijd goed slaap, het me geen reet interesseert of iemand me aardig vindt, ik nooit het journaal kijk en dus echt geen idee wat er in de wereld speelt (behalve corona) enz.
Tevens komt daar een beetje een luie houding bij kijken de laatste tijd. Was ik vroeger de vrouw waar mensen bij kwamen om uren hun problemen tegen te vertellen. Nu ben ik ook gewoon eerlijk als vreemden te lang tegen me kletsen en poeier ze af.
Ik heb een opleiding gedaan voor psychosociaal werk en heb wat helderziende vermogens. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik gewoon niet iedere dag naar andermans problemen wil luisteren. Dus help ik er weinig andere mensen mee behalve de mensen die dichtbij me staan.
En weet je, ik voel me een gelukkig mens. Heerlijk rustig zo.
Maar goed, er is nog ergens een stemmetje in mijn hoofd die mijn gedrag afkeurt. Dat zegt "moet je niet eens wat vrijwilligerswerk gaan doen?" of "doe eens iets waar de wereld beter van wordt".
Coronatijd heeft mijn houding erger gemaakt. Ik stoor me aan mensen en sluit me er vanaf.
Ik ben niemand tot last en iedereen kan me vragen om hulp en ik sta voor ze klaar. Maar zelf actief zijn in contact zoeken zoals ik vroeger was, neeehhh. Van mijn kant komt het weinig meer. Ik heb die open houding van 'kom maar hier met al je shit, ik los het voor je op' afgesloten.
Ik voel me sterker maar ergens is nog een stukje dat zich een beetje schuldig voelt. Want hier op de bank met mijn gezin lever ik niets bij. Terwijl de zorg vecht wacht ik braaf tot de lockdown voorbij is en ik weer naar mijn werk kan.
Ben ik niet gewoon egoïstisch geworden? En zo ja, is dat zo slecht?
Dat heeft als uitwerking dat ik me zelden nog ergens druk om maak (buiten mijn gezin om), altijd goed slaap, het me geen reet interesseert of iemand me aardig vindt, ik nooit het journaal kijk en dus echt geen idee wat er in de wereld speelt (behalve corona) enz.
Tevens komt daar een beetje een luie houding bij kijken de laatste tijd. Was ik vroeger de vrouw waar mensen bij kwamen om uren hun problemen tegen te vertellen. Nu ben ik ook gewoon eerlijk als vreemden te lang tegen me kletsen en poeier ze af.
Ik heb een opleiding gedaan voor psychosociaal werk en heb wat helderziende vermogens. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik gewoon niet iedere dag naar andermans problemen wil luisteren. Dus help ik er weinig andere mensen mee behalve de mensen die dichtbij me staan.
En weet je, ik voel me een gelukkig mens. Heerlijk rustig zo.
Maar goed, er is nog ergens een stemmetje in mijn hoofd die mijn gedrag afkeurt. Dat zegt "moet je niet eens wat vrijwilligerswerk gaan doen?" of "doe eens iets waar de wereld beter van wordt".
Coronatijd heeft mijn houding erger gemaakt. Ik stoor me aan mensen en sluit me er vanaf.
Ik ben niemand tot last en iedereen kan me vragen om hulp en ik sta voor ze klaar. Maar zelf actief zijn in contact zoeken zoals ik vroeger was, neeehhh. Van mijn kant komt het weinig meer. Ik heb die open houding van 'kom maar hier met al je shit, ik los het voor je op' afgesloten.
Ik voel me sterker maar ergens is nog een stukje dat zich een beetje schuldig voelt. Want hier op de bank met mijn gezin lever ik niets bij. Terwijl de zorg vecht wacht ik braaf tot de lockdown voorbij is en ik weer naar mijn werk kan.
Ben ik niet gewoon egoïstisch geworden? En zo ja, is dat zo slecht?
zondag 7 februari 2021 om 21:02
❤❤❤Cateautje schreef: ↑07-02-2021 20:59Het is ook een soort van ontwaken. Ik neem aan dat je je hele hart, ziel en zaligheid in al die mensen gooide om te helpen en als je de wakkere balans hebt gevonden, dan hou je dat erbuiten en kan je je nuchtere zelf inzetten, dat put ook niet zo uit.
Dankje! Het is hier echt glad ijs, want het wordt de mensen die zich bezig houden met deze zaken zo ontzettend moeilijk gemaakt door anti predikers dat er haast niet door te komen is. Maar goed, the fuck!
De coronatijd werpt velen van ons op onszelf terug en misschien is dat wel een zegen in vermomming, want er is eventjes geen vluchtweg van jezelf meer. De mens van nu gaat uit van meer, meer, meer, ik, ik ,ik ,mijn, mijn, mijn, zonder aanziens des persoons en als je niet sterk genoeg van je afbijt, dan heb je geen mijn meer, maar is Jan en alleman ermee van tussen gegaan en ik gun iedere het zijne, maar echt niet allemaal het mijne.
In gedachte keihard nee schreeuwen. Hoeft niet eens met geluid, maar een flink aantal keren achter elkaar, dan wordt dat ook iets dat steeds beter lukt.
zondag 7 februari 2021 om 21:48
zondag 7 februari 2021 om 21:51
Je kan geen fucks meer geven en met die gedachtegang de halve stad leegstelen en je kan geen fucks geven om het feit dat je je niet meer laat gebruiken. Zijn meerdere vormen van geen fuck geven en er zijn er nog veel meer.
zondag 7 februari 2021 om 21:55
Ja, oké. Maar als je bijvoorbeeld iemand uit je leven “bant” omdat het een kutwijf of eikel is, maar je alsnog met diegene zit opgescheept door omstandigheden, dan wordt alles awkward. En dan heb ik spijt dat ik niet gewoon zo een sulletje ben die voor de goede gemoederen nep-aardig kan blijven doen. Of te wel: als mensen mij slecht behandelen geef ik geen fucks, maar vervolgens voel ik me wel rot om de consequentie dat alles ongemakkelijk wordt.
zondag 7 februari 2021 om 22:00
Geen fucks geven ten koste van jezelf spaart je in de eerste instantie van veel rotgevoelens, maar waar jij het over hebt is heeft niets met fucks te maken, maar met over je heen laten walsen, want waarom zit jij met een kutwijf of eikel opgescheept als je zogenaamd geen ene fuck geeft? Donder die figuur je huis uit, geef geen fuck.Doggo schreef: ↑07-02-2021 21:55Ja, oké. Maar als je bijvoorbeeld iemand uit je leven “bant” omdat het een kutwijf of eikel is, maar je alsnog met diegene zit opgescheept door omstandigheden, dan wordt alles awkward. En dan heb ik spijt dat ik niet gewoon zo een sulletje ben die voor de goede gemoederen nep-aardig kan blijven doen. Of te wel: als mensen mij slecht behandelen geef ik geen fucks, maar vervolgens voel ik me wel rot om de consequentie dat alles ongemakkelijk wordt.
Misschien wil je te graag aardig gevonden worden? ook door kutwijven en eikels?
zondag 7 februari 2021 om 22:10
Ik vind vooral ongemakkelijke sferen erg. En omdat ik bijvoorbeeld op groepen heb gewoond valt er niemand het huis uit te donderen. Soms heb je niet te kiezen met wie je opgescheept zit. Ik had bijvoorbeeld ooit een conflict met een eikel van een groepsgenoot (hij ging steeds over m’n grenzen heen). Dan heb ik er geen enkele moeite mee om hem op zijn plek te zetten. Maar achteraf wordt de sfeer helemaal kut en dan vind ik dat stom. Aangezien ik met diegene samen woonde moest ik mijn boosheid volhouden (aangezien hij anders geen grenzen snapt) en dan zit ik dus met een chronisch ongemakkelijk gevoel. Terwijl iemand ff een lekker potje uitschelden dan weer geen moeite kost. De nasleep is wanneer de fucks komen. Aardig gevonden worden hoeft niet. Maar alsjeblieft niet zo’n ongemakkelijk sfeer!Cateautje schreef: ↑07-02-2021 22:00Geen fucks geven ten koste van jezelf spaart je in de eerste instantie van veel rotgevoelens, maar waar jij het over hebt is heeft niets met fucks te maken, maar met over je heen laten walsen, want waarom zit jij met een kutwijf of eikel opgescheept als je zogenaamd geen ene fuck geeft? Donder die figuur je huis uit, geef geen fuck.
Misschien wil je te graag aardig gevonden worden? ook door kutwijven en eikels?
zondag 7 februari 2021 om 22:16
Dan geef je wel degelijk een fuck, want al zit zo'n persoon op je lip, toch kan je je innerlijk verwijderen van die persoon, maar jij houdt een band in stand in plaats er een vreemde van te maken. Dus geef je gevoel de opdracht net zoveel om die persoon te geven als voor Dick Palmtree in Mobile Alabama. Neem de groots mogelijke afstand en hou je er verder niet mee bezig. De eikel doet je niks, want hij is onzichtbaar.Doggo schreef: ↑07-02-2021 22:10Ik vind vooral ongemakkelijke sferen erg. En omdat ik bijvoorbeeld op groepen heb gewoond valt er niemand het huis uit te donderen. Soms heb je niet te kiezen met wie je opgescheept zit. Ik had bijvoorbeeld ooit een conflict met een eikel van een groepsgenoot (hij ging steeds over m’n grenzen heen). Dan heb ik er geen enkele moeite mee om hem op zijn plek te zetten. Maar achteraf wordt de sfeer helemaal kut en dan vind ik dat stom. Aangezien ik met diegene samen woonde moest ik mijn boosheid volhouden (aangezien hij anders geen grenzen snapt) en dan zit ik dus met een chronisch ongemakkelijk gevoel. Terwijl iemand ff een lekker potje uitschelden dan weer geen moeite kost. De nasleep is wanneer de fucks komen. Aardig gevonden worden hoeft niet. Maar alsjeblieft niet zo’n ongemakkelijk sfeer!
De sfeer blijft alleen maar bedrukt zolang je je met hem en de sfeer bezig blijft houden
zondag 7 februari 2021 om 22:27
Doen alsof hij Dick uit Alabama is vind ik een prachtige tip. Dat kan ik me helemaal inbeelden. Dank u.Cateautje schreef: ↑07-02-2021 22:16Dan geef je wel degelijk een fuck, want al zit zo'n persoon op je lip, toch kan je je innerlijk verwijderen van die persoon, maar jij houdt een band in stand in plaats er een vreemde van te maken. Dus geef je gevoel de opdracht net zoveel om die persoon te geven als voor Dick Palmtree in Mobile Alabama. Neem de groots mogelijke afstand en hou je er verder niet mee bezig. De eikel doet je niks, want hij is onzichtbaar.
De sfeer blijft alleen maar bedrukt zolang je je met hem en de sfeer bezig blijft houden
zondag 7 februari 2021 om 23:33
herfstappeltaart schreef: ↑07-02-2021 19:42Ik denk dat deze houding voor veel mensen zelfbescherming is in een harde wereld.
Ik denk dat je daar, voor een grote groep, gelijk in hebt. Toch, als iedereen altijd alleen maar voor zijn eigen opkomt en met zijn eigen bezig is, zijn er altijd mensen, groepen, dingen, onderwerpen die het onderspit delven. Als alleen de Groningers klagen over aardbevingen door gasboringen gebeurd er niet zoveel. Als alleen de Nigeriaanse boeren klagen over de olielekken van Shell gebeurd er niet zoveel. Als er geen vrijwilligers zijn voor ouderen, hadden zij geen knutseluurtje. Idem dito voor honden in het asiel die uitgelaten worden. En zo zijn er tig dingen te noemen dat als iedereen altijd alléén met zichzelf bezig is en diegenen die dicht bij hem staan, dat dan de wereld een stuk slechter af zou zijn. Gelukkig zijn de meeste mensen wel goed en is er nog veel goeds in de wereld
maandag 8 februari 2021 om 02:22
Ik denk dat je deze tijd gewoon nodig hebt om een beetje in balans te komen. Want het was te ver doorgeslagen naar de andere kant.
Je hebt grote kans dat je focus vanzelf meer verfijnt naarmate je wat verder bent en je merkt dat je natuurlijker wordt in de focus op de mensen, die dicht bij je staan en verder van je af staan.
En het is natuurljk nooit verkeerd om een beetje zelfonderzoek te blijven doen af en toe
Je hebt grote kans dat je focus vanzelf meer verfijnt naarmate je wat verder bent en je merkt dat je natuurlijker wordt in de focus op de mensen, die dicht bij je staan en verder van je af staan.
En het is natuurljk nooit verkeerd om een beetje zelfonderzoek te blijven doen af en toe
maandag 8 februari 2021 om 07:45
chocolol schreef: ↑07-02-2021 23:33Ik denk dat je daar, voor een grote groep, gelijk in hebt. Toch, als iedereen altijd alleen maar voor zijn eigen opkomt en met zijn eigen bezig is, zijn er altijd mensen, groepen, dingen, onderwerpen die het onderspit delven. Als alleen de Groningers klagen over aardbevingen door gasboringen gebeurd er niet zoveel. Als alleen de Nigeriaanse boeren klagen over de olielekken van Shell gebeurd er niet zoveel. Als er geen vrijwilligers zijn voor ouderen, hadden zij geen knutseluurtje. Idem dito voor honden in het asiel die uitgelaten worden. En zo zijn er tig dingen te noemen dat als iedereen altijd alléén met zichzelf bezig is en diegenen die dicht bij hem staan, dat dan de wereld een stuk slechter af zou zijn. Gelukkig zijn de meeste mensen wel goed en is er nog veel goeds in de wereld
Dàt ben ik helemaal met je eens. En gelukkig zijn zulke mensen er heel veel. Maar je moet het kunnen opbrengen. Als iemand "op het randje zit" kun je niet meer van hem/haar verlangen dat ze dit soort dingen op hun prioriteitenlijstje houden.
Dan moeten ze eerst voor zichzelf zorgen.
maandag 8 februari 2021 om 08:58
Ik moet bekennen dat ik 2 kinderen opvoeden, een relatie onderhouden, de vader van mijn kinderen achter zijn broek aan lopen, mijn werk doen (mijn makkelijke baan) van 32 uur en het huishouden al genoeg vindt. Stond ik vroeger ook nog eens voor iedereen klaar, was leerkracht en wilde ik therapeut worden draaide ik door. Ik stond letterlijk te schreeuwen tegen mijn kinderen. Draaide van pure wanhoop mijn eigen arm uit de kom. Nooit meer dat ik daar naar terug ga.
En in deze tijd zonder ik mezelf af van de rest van de wereld. Ik had er heel veel moeite mee een half jaar geleden maar inmiddels kan ik heel goed alleen zijn.
Ik kan niets posten op social media (hoe leuk je het ook brengt) of de wereld heeft wat te zeiken. Ik word er soms nog steeds verdrietig van. Ben ik dan zo anders?
Ik denk dat het ooit wel weer zal veranderen maar ik leef voor mezelf en voor mijn gezin. Niemand anders. Wat een zaligheid. Een complete verademing.
Maar ik heb wel nog steeds veel bewondering voor de mensen die er altijd zijn voor een ander. Ik geloof dat een daad nooit geheel onzelfzuchtig is maar ik ben blij dat die mensen er zijn.
En in deze tijd zonder ik mezelf af van de rest van de wereld. Ik had er heel veel moeite mee een half jaar geleden maar inmiddels kan ik heel goed alleen zijn.
Ik kan niets posten op social media (hoe leuk je het ook brengt) of de wereld heeft wat te zeiken. Ik word er soms nog steeds verdrietig van. Ben ik dan zo anders?
Ik denk dat het ooit wel weer zal veranderen maar ik leef voor mezelf en voor mijn gezin. Niemand anders. Wat een zaligheid. Een complete verademing.
Maar ik heb wel nog steeds veel bewondering voor de mensen die er altijd zijn voor een ander. Ik geloof dat een daad nooit geheel onzelfzuchtig is maar ik ben blij dat die mensen er zijn.
maandag 8 februari 2021 om 09:01
Zijn jullie niet meer bij elkaar, daar je hem de vader van je kinderen noemt en niet je partner?
Indien je er echt geen fuck om geeft dan zou ik zijn deel van het huishouden ook eens een tijdje laten liggen en wat vaker kant en klaar eten en zo nu en dan de stofjes op de tv aaien ipv schoonmaken. Een middag met je kids in de sneeuw spelen is veel leuker dan dat f#cking K%T huishouden.
Ik zou vooral nog wat meer oefenen met je nieuw verworven kunsten.
Indien je er echt geen fuck om geeft dan zou ik zijn deel van het huishouden ook eens een tijdje laten liggen en wat vaker kant en klaar eten en zo nu en dan de stofjes op de tv aaien ipv schoonmaken. Een middag met je kids in de sneeuw spelen is veel leuker dan dat f#cking K%T huishouden.
Ik zou vooral nog wat meer oefenen met je nieuw verworven kunsten.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 8 februari 2021 om 09:31
Totaal geen moeite mee de afgelopen tijd, dank je.viva-amber schreef: ↑08-02-2021 09:01Zijn jullie niet meer bij elkaar, daar je hem de vader van je kinderen noemt en niet je partner?
Indien je er echt geen fuck om geeft dan zou ik zijn deel van het huishouden ook eens een tijdje laten liggen en wat vaker kant en klaar eten en zo nu en dan de stofjes op de tv aaien ipv schoonmaken. Een middag met je kids in de sneeuw spelen is veel leuker dan dat f#cking K%T huishouden.
Ik zou vooral nog wat meer oefenen met je nieuw verworven kunsten.
maandag 8 februari 2021 om 11:27
Hier nog een die deze art doet. Het betekent dat ik bewuster kies wie met wie ik om wil gaan en hoever ik wil gaan om een ander bij te staan. Ik ben bewuster van wat mij een vrolijker en liever mens maakt en wat daar aan vreet zoek ik minder op. Wel zo gezond.
Als kennissen die van drama houden vinden dat ik dan te onverschillig ben..suit.. dat mogen ze vinden, maar het zegt niets over mij want ik ben wel degelijk betrokken. Het leverde me minder vriendinnen op maar heb wel hele fijne over gehouden. ( Geen dramaqueens, eeuwige slachtoffers, betrokken bemoeials en roddelaars. )
Ik ben betrokken genoeg maar wel tot zover ik daar voor kies en ik zal nooit iemand afkappen in een moeilijk gesprek omdat ik het wel weer welletjes vind en ik zal ook niet snel iemand afbranden die respectloos is, maar wel zelf kiezen wat ik daarna wil doen om het weer fijner te hebben.
The art of not giving a fuck draait voor mij om balans. Niet om egoisme maar bewust zijn van waar je je mee bezig houdt. Ik ben een gevoelsmens, maar voorstander van een gezonde dosis ratio.
Als kennissen die van drama houden vinden dat ik dan te onverschillig ben..suit.. dat mogen ze vinden, maar het zegt niets over mij want ik ben wel degelijk betrokken. Het leverde me minder vriendinnen op maar heb wel hele fijne over gehouden. ( Geen dramaqueens, eeuwige slachtoffers, betrokken bemoeials en roddelaars. )
Ik ben betrokken genoeg maar wel tot zover ik daar voor kies en ik zal nooit iemand afkappen in een moeilijk gesprek omdat ik het wel weer welletjes vind en ik zal ook niet snel iemand afbranden die respectloos is, maar wel zelf kiezen wat ik daarna wil doen om het weer fijner te hebben.
The art of not giving a fuck draait voor mij om balans. Niet om egoisme maar bewust zijn van waar je je mee bezig houdt. Ik ben een gevoelsmens, maar voorstander van een gezonde dosis ratio.
maandag 8 februari 2021 om 11:57
Mooi! Herkenbaar. Ik heb ook een paar dierbare vrienden over. Het is prima zo.paney schreef: ↑08-02-2021 11:27Hier nog een die deze art doet. Het betekent dat ik bewuster kies wie met wie ik om wil gaan en hoever ik wil gaan om een ander bij te staan. Ik ben bewuster van wat mij een vrolijker en liever mens maakt en wat daar aan vreet zoek ik minder op. Wel zo gezond.
Als kennissen die van drama houden vinden dat ik dan te onverschillig ben..suit.. dat mogen ze vinden, maar het zegt niets over mij want ik ben wel degelijk betrokken. Het leverde me minder vriendinnen op maar heb wel hele fijne over gehouden. ( Geen dramaqueens, eeuwige slachtoffers, betrokken bemoeials en roddelaars. )
Ik ben betrokken genoeg maar wel tot zover ik daar voor kies en ik zal nooit iemand afkappen in een moeilijk gesprek omdat ik het wel weer welletjes vind en ik zal ook niet snel iemand afbranden die respectloos is, maar wel zelf kiezen wat ik daarna wil doen om het weer fijner te hebben.
The art of not giving a fuck draait voor mij om balans. Niet om egoisme maar bewust zijn van waar je je mee bezig houdt. Ik ben een gevoelsmens, maar voorstander van een gezonde dosis ratio.
Ik heb de fase van mensen afkatten wel een tijdje gehad. Was zo klaar met de mensheid. Maar nu langzaamaan begin ik ook mijn grenzen op een vriendelijke manier kenbaar te maken. Ik heb al heel dankbaar dat ik mijn grenzen voel en ernaar luister. En vind men dat niet fijn is het jammer dan.
