Psyche
alle pijlers
Tijd voor jezelf in het gezinsleven
zondag 14 november 2021 om 14:16
Ik wist niet waar ik het precies plaatsen moest, maar denk dat ik hier wel goed zit.
De situatie: ik ben moeder van twee kinderen van 5 en 7, samen met mijn man. We hebben over de jaren veel te verstouwen gehad. Overlijdens, gedoe met familie, burn-out van mij, man heeft ook over het lijntje gelopen, is flink overspannen geweest. Door de overlijdens is onze achtervang dun en hebben man en ik over de jaren opvang altijd zelf weten te regelen. Onze trots, maar zijn ook vermoeiende tijden geweest waar we nu pas een beetje van opkrabbelen.
Nu zijn de kinderen groter, hun zorgbehoefte kleiner. Zitten tevreden op school, er spelen geen grote problemen.
En ik zit met een heel ontevreden gevoel. Vind mijn huis stom (prima koophuis), duld mijn geduldige, lieve, zachtaardige kinderen steeds slechter, over mijn relatie zijn er ineens twijfels, terwijl ik een lieve man heb waar ik al heel lang gelukkig mee ben. Kan me ook niets voorstellen bij scheiden en een eigen plekje hebben o.id. dus een midlifecrisis lijkt het ook niet.
Denk zelf een gebrek aan identiteit. Ben opgegroeid met ouders die me enorm aan de teugels hielden. Heb me daar het laatste jaar van losgemaakt en ben rustig bezig met mijn eigen stem te vinden. Maar denk dat het door de hectiek van het gezinsleven het er niet van komt en denk dat ik het ze - onbewust - kwalijk aan het nemen ben. Terwijl het mijn eigen schuld is want 'nee' zeggen dat doe ik echt niet genoeg (wel mee bezig). Denk ook dat meespeelt dat man en ik nooit echt goed hebben kunnen herstellen van onze overspannenheid/burn-out, we moeten tenslotte altijd met z'n tweetjes door.
Het liefst wil ik van mijn ongeschoolde baan af en de schoolbanken weer in. Ik schrijf graag, komt er nauwelijks van. Zou weer eens meer tijd aan mezelf willen besteden, mezelf weer op #1 zetten. Maar het lukt niet echt. Er helpen een paar dingen niet mee. Ik werk onder schooltijd, dus de kinderen zijn daarna direct voor mij (en daarmee badderen/huiswerk/koken). De schoolopvang is belabberd (gaat wel iets veranderen maar op welke termijn is nog niet bekend). Man en ik verdienen niet dusdanig goed dat we iedere maand ergens naartoe kunnen, het huis heeft onderhoud nodig, gaat ook geld naartoe. Dan is er nog mijn fibromyalgie, in de avonden ben ik doodop van mijn fysieke baan dat iets voor mezelf doen als de kinderen op bed liggen er niet in zit. Als ik over mijn grens ga kan ik niet werken en heb geen vast contract momenteel dus moet ik daar prioriteit aan geven.
Ons huishouden is wel goed verdeeld, overigens. We accepteren het ook maar dat het er niet altijd spik en span uitziet.
Sorry voor de klaagzang, ik zie gewoon niet waar we nu de oplossingen vandaan moeten halen. En ik ben altijd van de schouders eronder, doorgaan. Maar denk dat de frustraties zich ophopen juist ervoor zorgt dat ik me zo aan alles erger.
De hamvraag: wie kijkt eens even met ons mee en heeft tips?
De situatie: ik ben moeder van twee kinderen van 5 en 7, samen met mijn man. We hebben over de jaren veel te verstouwen gehad. Overlijdens, gedoe met familie, burn-out van mij, man heeft ook over het lijntje gelopen, is flink overspannen geweest. Door de overlijdens is onze achtervang dun en hebben man en ik over de jaren opvang altijd zelf weten te regelen. Onze trots, maar zijn ook vermoeiende tijden geweest waar we nu pas een beetje van opkrabbelen.
Nu zijn de kinderen groter, hun zorgbehoefte kleiner. Zitten tevreden op school, er spelen geen grote problemen.
En ik zit met een heel ontevreden gevoel. Vind mijn huis stom (prima koophuis), duld mijn geduldige, lieve, zachtaardige kinderen steeds slechter, over mijn relatie zijn er ineens twijfels, terwijl ik een lieve man heb waar ik al heel lang gelukkig mee ben. Kan me ook niets voorstellen bij scheiden en een eigen plekje hebben o.id. dus een midlifecrisis lijkt het ook niet.
Denk zelf een gebrek aan identiteit. Ben opgegroeid met ouders die me enorm aan de teugels hielden. Heb me daar het laatste jaar van losgemaakt en ben rustig bezig met mijn eigen stem te vinden. Maar denk dat het door de hectiek van het gezinsleven het er niet van komt en denk dat ik het ze - onbewust - kwalijk aan het nemen ben. Terwijl het mijn eigen schuld is want 'nee' zeggen dat doe ik echt niet genoeg (wel mee bezig). Denk ook dat meespeelt dat man en ik nooit echt goed hebben kunnen herstellen van onze overspannenheid/burn-out, we moeten tenslotte altijd met z'n tweetjes door.
Het liefst wil ik van mijn ongeschoolde baan af en de schoolbanken weer in. Ik schrijf graag, komt er nauwelijks van. Zou weer eens meer tijd aan mezelf willen besteden, mezelf weer op #1 zetten. Maar het lukt niet echt. Er helpen een paar dingen niet mee. Ik werk onder schooltijd, dus de kinderen zijn daarna direct voor mij (en daarmee badderen/huiswerk/koken). De schoolopvang is belabberd (gaat wel iets veranderen maar op welke termijn is nog niet bekend). Man en ik verdienen niet dusdanig goed dat we iedere maand ergens naartoe kunnen, het huis heeft onderhoud nodig, gaat ook geld naartoe. Dan is er nog mijn fibromyalgie, in de avonden ben ik doodop van mijn fysieke baan dat iets voor mezelf doen als de kinderen op bed liggen er niet in zit. Als ik over mijn grens ga kan ik niet werken en heb geen vast contract momenteel dus moet ik daar prioriteit aan geven.
Ons huishouden is wel goed verdeeld, overigens. We accepteren het ook maar dat het er niet altijd spik en span uitziet.
Sorry voor de klaagzang, ik zie gewoon niet waar we nu de oplossingen vandaan moeten halen. En ik ben altijd van de schouders eronder, doorgaan. Maar denk dat de frustraties zich ophopen juist ervoor zorgt dat ik me zo aan alles erger.
De hamvraag: wie kijkt eens even met ons mee en heeft tips?
zondag 14 november 2021 om 14:26
Wat er ook gebeurt in mijn leven, slaap is mijn vriend, daarmee herstel ik van alles en daar maak ik ook tijd voor. Ik ging vroeger, toen mijn zoon nog klein was, wel een half uur na hem slapen. Niet gezellig voor het moment, maar wel op den lange duur.
Kinderen hoeven niet dagelijks te badderen, dus dat kan je bijvoorbeeld om de dag doen.
Huiswerk is de taak van de kinderen, dus laat ze maar worstelen, dan komen ze er ook dieper in te zitten en kunnen ze eventueel bij jou terecht met een vraag als het echt niet lukt.
Je man en jij kunnen in het weekend een dag voor jezelf claimen of samen steeds een halve dag. De één met de kinderen en de ander iets voor zichzelf.
Kinderen hoeven niet dagelijks te badderen, dus dat kan je bijvoorbeeld om de dag doen.
Huiswerk is de taak van de kinderen, dus laat ze maar worstelen, dan komen ze er ook dieper in te zitten en kunnen ze eventueel bij jou terecht met een vraag als het echt niet lukt.
Je man en jij kunnen in het weekend een dag voor jezelf claimen of samen steeds een halve dag. De één met de kinderen en de ander iets voor zichzelf.
zondag 14 november 2021 om 14:26
Ik zou, als dat kan (weet niet of je man weekenddiensten heeft) drie weekends van de vier ‘verdelen’. Jij de zaterdag ‘vrij’ en hij de zondag. En één weekend per maand voor klusjes aan/rond het huis.
Dat hebben wij een tijdje gedaan om weer een beetje een gezonde balans te krijgen.
Dat hebben wij een tijdje gedaan om weer een beetje een gezonde balans te krijgen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 14 november 2021 om 14:28
Ik lees alleen maar dingen die je MOET, geen dingen die je WILT.
Je schrijft graag. Dat kun je inplannen in je dagritme.
Begin gewoon, als de kinderen op bed liggen. Dan niet stom tv hangen waar toch niet interessants te zien is. Maar pak een schrift, pak de laptop of een dictafoon en begin te creëren. Het is dan voor jezelf. Jij bent ermee bezig.
Je kunt ook Sinterklaas gedichten schrijven.
Of mooie teksten alvast voor de Kerstkaarten.
Het hoeft allemaal niet perfect, als je maar weer iets oppakt waar je energie van krijgt.
Succes!
Je schrijft graag. Dat kun je inplannen in je dagritme.
Begin gewoon, als de kinderen op bed liggen. Dan niet stom tv hangen waar toch niet interessants te zien is. Maar pak een schrift, pak de laptop of een dictafoon en begin te creëren. Het is dan voor jezelf. Jij bent ermee bezig.
Je kunt ook Sinterklaas gedichten schrijven.
Of mooie teksten alvast voor de Kerstkaarten.
Het hoeft allemaal niet perfect, als je maar weer iets oppakt waar je energie van krijgt.
Succes!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 14 november 2021 om 14:40
Begin de woensdag met iets voor jezelf. Dat geeft energie voor de rest van de dag.
Zorg eerst goed voor jezelf, pas dan kun je goed voor anderen zorgen.
Huishouden kan ook met kinderen thuis, kinderen krijgen er niets van als ze iemand zien schoonmaken. Hun huis ruimt zich niet op magische wijze vanzelf op als ze op school zitten.
zondag 14 november 2021 om 14:44
Je laadt niet meer op omdat je nooit een minuut voor jezelf hebt en je een aandoening hebt die je energie kost.
Bespreek het met je man en claim een avond voor jezelf. Een avond waarin je door niemand gestoord mag worden. Heb je een kamer waar je zou kunnen schrijven? En of je daar nu schrijft, mediteert of voor je uit zit te staren, het maakt niet uit, maar zorg dat tijd voor jezelf gaat nemen.
Bespreek het met je man en claim een avond voor jezelf. Een avond waarin je door niemand gestoord mag worden. Heb je een kamer waar je zou kunnen schrijven? En of je daar nu schrijft, mediteert of voor je uit zit te staren, het maakt niet uit, maar zorg dat tijd voor jezelf gaat nemen.
zondag 14 november 2021 om 14:51
Dat is een fijne tip, dank je! Man heeft geen diensten dus ga deze zeker bespreken.lemoos2 schreef: ↑14-11-2021 14:26Ik zou, als dat kan (weet niet of je man weekenddiensten heeft) drie weekends van de vier ‘verdelen’. Jij de zaterdag ‘vrij’ en hij de zondag. En één weekend per maand voor klusjes aan/rond het huis.
Dat hebben wij een tijdje gedaan om weer een beetje een gezonde balans te krijgen.
zondag 14 november 2021 om 14:57
Bedankt voor de knuffelCreatieveling schreef: ↑14-11-2021 14:44Je laadt niet meer op omdat je nooit een minuut voor jezelf hebt en je een aandoening hebt die je energie kost.
Bespreek het met je man en claim een avond voor jezelf. Een avond waarin je door niemand gestoord mag worden. Heb je een kamer waar je zou kunnen schrijven? En of je daar nu schrijft, mediteert of voor je uit zit te staren, het maakt niet uit, maar zorg dat tijd voor jezelf gaat nemen.
Qua ruimte was ik wel aan het denken iets te claimen. Man heeft een eigen sportruimte maar is door al dat thuiswerken (waar hij een lege slaapkamer voor heeft ingericht) weer naar de sportschool gegaan. Mag hij kiezen of hij zijn thuiskantoor daarheen vertoeft of dat ik daar intrek in neem.
In de avonden maakt het me niet zoveel uit, want dan liggen de kinderen op bed. Maar hoe fijn zou het zijn eens ongestoord te kunnen schrijven overdag, in het weekend!
zondag 14 november 2021 om 15:43
StevieNicks schreef: ↑14-11-2021 14:57Bedankt voor de knuffel
Qua ruimte was ik wel aan het denken iets te claimen. Man heeft een eigen sportruimte maar is door al dat thuiswerken (waar hij een lege slaapkamer voor heeft ingericht) weer naar de sportschool gegaan. Mag hij kiezen of hij zijn thuiskantoor daarheen vertoeft of dat ik daar intrek in neem.
In de avonden maakt het me niet zoveel uit, want dan liggen de kinderen op bed. Maar hoe fijn zou het zijn eens ongestoord te kunnen schrijven overdag, in het weekend!
Kijk, dit klinkt goed. Dan komt het nu aan op duidelijke afspraken maken met je gezin en dat vooral je kinderen je niet komen storen. Alleen bij brand. Je zult zien dat als je overdag gaat schrijven dat heel fijn is, omdat je dan lekker veel energie hebt.
zondag 14 november 2021 om 15:43
Volgens mij is hier sdchrijven dat je meer tijd voor jezelf wilt, al de eerste stap. Nu moet je het ook echt hardop gaan zeggen EN gaan uitvoeren. Heb je het al met je man hier over gehad? Wat vindt hij er van?
Hoe laat is hij uit werk trouwens? Kun je niet een keer in de week de boel uit je handen laten vallen zodra hij thuis komt, en dan lekker op je eigen kamer gaan zitten? Die woensdagochtend voor jezelf pakken vind ik ook een goed idee trouwens. Als je dat lastig vindt, 'want het huishouden', zou ik iedere dag na school een (klein!) uurtje huishouden doen, kunnen de kinderen eventuele nog meehelpen ook.
Je hebt echt zware tijden gehad, accepteer ook dat het tijd kost om daar helemaal weer van los te komen, alleen die tijd voor jezelf gaat niet direct alles oplossen. Houd moed!
Hoe laat is hij uit werk trouwens? Kun je niet een keer in de week de boel uit je handen laten vallen zodra hij thuis komt, en dan lekker op je eigen kamer gaan zitten? Die woensdagochtend voor jezelf pakken vind ik ook een goed idee trouwens. Als je dat lastig vindt, 'want het huishouden', zou ik iedere dag na school een (klein!) uurtje huishouden doen, kunnen de kinderen eventuele nog meehelpen ook.
Je hebt echt zware tijden gehad, accepteer ook dat het tijd kost om daar helemaal weer van los te komen, alleen die tijd voor jezelf gaat niet direct alles oplossen. Houd moed!
zondag 14 november 2021 om 15:46
Misschien is het heel vergezocht en helemaal niet van toepassing, hoor, maar wie weet helpt het toch iemand:
Ik herken het gevoel van toen ik, bleek achteraf, een vitamine B12 tekort had. Ik heb achteraf gezien lang met klachten gelopen. Depressieve buien, het gevoel gevangen te zitten in mijn baan, mijn huwelijk, mijn gezin. Ik kon nergens mijn draai vinden en was eigenlijk overal ongelukkig over. Toen het tekort eenmaal was vastgesteld en behandeld werd, is dat helemaal verdwenen.
Ik had ook nog andere klachten; niet op woorden kunnen komen, moe, watten in mijn hoofd, trillende handen, haaruitval. Allemaal dingen die er zó geleidelijk in zijn geslopen dat ik het niet eens in de gaten had.
Nogmaals, wellicht hier helemaal niet aan de orde, maar bloed checken is snel gedaan en dan weet je het zeker.
Ik herken het gevoel van toen ik, bleek achteraf, een vitamine B12 tekort had. Ik heb achteraf gezien lang met klachten gelopen. Depressieve buien, het gevoel gevangen te zitten in mijn baan, mijn huwelijk, mijn gezin. Ik kon nergens mijn draai vinden en was eigenlijk overal ongelukkig over. Toen het tekort eenmaal was vastgesteld en behandeld werd, is dat helemaal verdwenen.
Ik had ook nog andere klachten; niet op woorden kunnen komen, moe, watten in mijn hoofd, trillende handen, haaruitval. Allemaal dingen die er zó geleidelijk in zijn geslopen dat ik het niet eens in de gaten had.
Nogmaals, wellicht hier helemaal niet aan de orde, maar bloed checken is snel gedaan en dan weet je het zeker.
zondag 14 november 2021 om 16:00
Jullie werken allebei, dus investeer in een werkster op een andere dag dan de woensdag. Dan heb je die ochtend in ieder geval voor jezelf.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 14 november 2021 om 16:13
Ik ga eens mijn schoonmaakplanning omgooien en inderdaad die woensdag eens honoreren. Dank dames! Ik zit er zo met mijn eigen kop in dat ik niet meer kon zien waar de oplossing lag.
Man gaat in zijn sportruimte werken voortaan (is vrij groot). Ik neem de vrije slaapkamer over.
De school is met een try-out bezig met opvang aan school, hebben man en ik besproken daar te informeren hoe dat gaat en of er al verdere plannen zijn.
@Maduixa: man is op vrijdag vrij (vooralsnog, hij kijkt ook uit naar ander werk). Misschien inderdaad slim om daar ook even een moment te pakken. Man is heel lief en begripvol. Hij heeft door zijn overspannen zijn ook zijn schema omgegooid en doet nu ook meer waar hij energie van krijgt. Hij doet dat in de avonden, ga ik kijken waar ik dat in de ochtenden kan doen.
En lief! Ik besef het me eigenlijk niet vaak genoeg dat het inderdaad zwaar is geweest. Misschien moet ik daar ook eens bij stilstaan inderdaad en me er wat op aanpassen.
@aardbeienslof: nou, ja, het huis is wel een zeurdingetje van mij hoor. Ik zou graag nog eens willen verhuizen maar vanwege de markt doen we het niet. Man heeft daarnaast twee linkerhanden en is niet keen op verbouwen. En dat snap ik ook wel, ik over-romantiseer die dingen te vaak. Ons huis is nu toe aan een likje verf, andere tuin, nieuwe meubels, dat soort dingen. Voor de rest is het gewoon netjes en af. Ik zou na tien jaar wel weer eens een andere omgeving willen maar zit er gewoon niet in. Beetje verwend gedrag van mij hoor, hangt wellicht ook samen met wat voor zware tijden we hebben gehad. Misschien snak ik wel naar een nieuwe start. Maar ja, nu dus nog niet.
Ik zie zeker nog wel vriendinnen, maar ook te weinig eigenlijk. Zet het op mijn lijstje erbij weer de banden aan te trekken.
De opleiding... Tja, tijd, denk ik. Thuis studeren is niet aan mij besteed, dus zal echt de banken in moeten. Ik woon in een gat van een dorp met interessante studies 50 kilometer verderop, vaak in de avonduren. Dat is met de fibromyalgie nog even niet op te brengen.
Man gaat in zijn sportruimte werken voortaan (is vrij groot). Ik neem de vrije slaapkamer over.
De school is met een try-out bezig met opvang aan school, hebben man en ik besproken daar te informeren hoe dat gaat en of er al verdere plannen zijn.
@Maduixa: man is op vrijdag vrij (vooralsnog, hij kijkt ook uit naar ander werk). Misschien inderdaad slim om daar ook even een moment te pakken. Man is heel lief en begripvol. Hij heeft door zijn overspannen zijn ook zijn schema omgegooid en doet nu ook meer waar hij energie van krijgt. Hij doet dat in de avonden, ga ik kijken waar ik dat in de ochtenden kan doen.
En lief! Ik besef het me eigenlijk niet vaak genoeg dat het inderdaad zwaar is geweest. Misschien moet ik daar ook eens bij stilstaan inderdaad en me er wat op aanpassen.
@aardbeienslof: nou, ja, het huis is wel een zeurdingetje van mij hoor. Ik zou graag nog eens willen verhuizen maar vanwege de markt doen we het niet. Man heeft daarnaast twee linkerhanden en is niet keen op verbouwen. En dat snap ik ook wel, ik over-romantiseer die dingen te vaak. Ons huis is nu toe aan een likje verf, andere tuin, nieuwe meubels, dat soort dingen. Voor de rest is het gewoon netjes en af. Ik zou na tien jaar wel weer eens een andere omgeving willen maar zit er gewoon niet in. Beetje verwend gedrag van mij hoor, hangt wellicht ook samen met wat voor zware tijden we hebben gehad. Misschien snak ik wel naar een nieuwe start. Maar ja, nu dus nog niet.
Ik zie zeker nog wel vriendinnen, maar ook te weinig eigenlijk. Zet het op mijn lijstje erbij weer de banden aan te trekken.
De opleiding... Tja, tijd, denk ik. Thuis studeren is niet aan mij besteed, dus zal echt de banken in moeten. Ik woon in een gat van een dorp met interessante studies 50 kilometer verderop, vaak in de avonduren. Dat is met de fibromyalgie nog even niet op te brengen.
zondag 14 november 2021 om 16:16
Ik werk als hulp in de huishouding zelf. Vind het altijd een beetje gek om iemand in te huren om te komen poetsen terwijl ik dan elders aan het poetsen ben. Dat verdient ook niet zo heel goed dus dan zou ik beter wat minder uren kunnen gaan werken, zelfde effect.
zondag 14 november 2021 om 16:32
zondag 14 november 2021 om 21:07
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je niet heel veel (mentale) energie krijgt van schoonmaken bij anderen. Zou er niet ander (ongeschoold) werk te vinden zijn waar je (in ieder geval een tijdje, want verandering van spijs doet eten) wel wat meer energie van krijgt? Kun je niet een of ander leertraject doen waarbij je gelijk ook (wat) betaald krijgt?
maandag 15 november 2021 om 14:00
Dat klopt wel Maduixa. Het sociale stuk van mijn werk is leuk en bij een leuke cliënt met een goede klik dan kost het me weinig moeite. Maar heb ook cliënten waar je soms geen stap verder komt, of waar je heel veel uren bent en beseft dat je die uren nog geeneens in je eigen huishouden kan steken.
Ik ben zo nu en dan rond aan het kijken, maar ik heb een jaar geleden de wisseling naar dit werk gemaakt. Was uiteraard geen probleem geweest verder, maar man zit ook niet lekker op zijn werk, praat er al heel lang over een switch te maken maar wilde ook niet de veiligheid bij zijn huidige werkgever opgeven. Nu heeft hij eindelijk een vacature gezien waar hij enthousiast van wordt dus vind dat voor hem er nu de ruimte mag zijn dat te onderzoeken en er eventueel voor te gaan. Dat zijn dan geen kantoortijden meer dus dat zal ook wel weer de nodige aanpassing vergen.
Zelf zie ik aantrekkelijke vacatures wat betreft schrijven, houd het zeker in de gaten zodat ik weer weg kan. Mijn huidige werk was ook maar als tijdelijke overbrugging bedoeld.
Ik ben zo nu en dan rond aan het kijken, maar ik heb een jaar geleden de wisseling naar dit werk gemaakt. Was uiteraard geen probleem geweest verder, maar man zit ook niet lekker op zijn werk, praat er al heel lang over een switch te maken maar wilde ook niet de veiligheid bij zijn huidige werkgever opgeven. Nu heeft hij eindelijk een vacature gezien waar hij enthousiast van wordt dus vind dat voor hem er nu de ruimte mag zijn dat te onderzoeken en er eventueel voor te gaan. Dat zijn dan geen kantoortijden meer dus dat zal ook wel weer de nodige aanpassing vergen.
Zelf zie ik aantrekkelijke vacatures wat betreft schrijven, houd het zeker in de gaten zodat ik weer weg kan. Mijn huidige werk was ook maar als tijdelijke overbrugging bedoeld.
maandag 15 november 2021 om 14:00
Dat klopt wel Maduixa. Het sociale stuk van mijn werk is leuk en bij een leuke cliënt met een goede klik dan kost het me weinig moeite. Maar heb ook cliënten waar je soms geen stap verder komt, of waar je heel veel uren bent en beseft dat je die uren nog geeneens in je eigen huishouden kan steken.
Ik ben zo nu en dan rond aan het kijken, maar ik heb een jaar geleden de wisseling naar dit werk gemaakt. Was uiteraard geen probleem geweest verder, maar man zit ook niet lekker op zijn werk, praat er al heel lang over een switch te maken maar wilde ook niet de veiligheid bij zijn huidige werkgever opgeven. Nu heeft hij eindelijk een vacature gezien waar hij enthousiast van wordt dus vind dat voor hem er nu de ruimte mag zijn dat te onderzoeken en er eventueel voor te gaan. Dat zijn dan geen kantoortijden meer dus dat zal ook wel weer de nodige aanpassing vergen.
Zelf zie ik aantrekkelijke vacatures wat betreft schrijven, houd het zeker in de gaten zodat ik weer weg kan. Mijn huidige werk was ook maar als tijdelijke overbrugging bedoeld.
Ik ben zo nu en dan rond aan het kijken, maar ik heb een jaar geleden de wisseling naar dit werk gemaakt. Was uiteraard geen probleem geweest verder, maar man zit ook niet lekker op zijn werk, praat er al heel lang over een switch te maken maar wilde ook niet de veiligheid bij zijn huidige werkgever opgeven. Nu heeft hij eindelijk een vacature gezien waar hij enthousiast van wordt dus vind dat voor hem er nu de ruimte mag zijn dat te onderzoeken en er eventueel voor te gaan. Dat zijn dan geen kantoortijden meer dus dat zal ook wel weer de nodige aanpassing vergen.
Zelf zie ik aantrekkelijke vacatures wat betreft schrijven, houd het zeker in de gaten zodat ik weer weg kan. Mijn huidige werk was ook maar als tijdelijke overbrugging bedoeld.
