Psyche
alle pijlers
Tijd voor jezelf in het gezinsleven
zondag 14 november 2021 om 14:16
Ik wist niet waar ik het precies plaatsen moest, maar denk dat ik hier wel goed zit.
De situatie: ik ben moeder van twee kinderen van 5 en 7, samen met mijn man. We hebben over de jaren veel te verstouwen gehad. Overlijdens, gedoe met familie, burn-out van mij, man heeft ook over het lijntje gelopen, is flink overspannen geweest. Door de overlijdens is onze achtervang dun en hebben man en ik over de jaren opvang altijd zelf weten te regelen. Onze trots, maar zijn ook vermoeiende tijden geweest waar we nu pas een beetje van opkrabbelen.
Nu zijn de kinderen groter, hun zorgbehoefte kleiner. Zitten tevreden op school, er spelen geen grote problemen.
En ik zit met een heel ontevreden gevoel. Vind mijn huis stom (prima koophuis), duld mijn geduldige, lieve, zachtaardige kinderen steeds slechter, over mijn relatie zijn er ineens twijfels, terwijl ik een lieve man heb waar ik al heel lang gelukkig mee ben. Kan me ook niets voorstellen bij scheiden en een eigen plekje hebben o.id. dus een midlifecrisis lijkt het ook niet.
Denk zelf een gebrek aan identiteit. Ben opgegroeid met ouders die me enorm aan de teugels hielden. Heb me daar het laatste jaar van losgemaakt en ben rustig bezig met mijn eigen stem te vinden. Maar denk dat het door de hectiek van het gezinsleven het er niet van komt en denk dat ik het ze - onbewust - kwalijk aan het nemen ben. Terwijl het mijn eigen schuld is want 'nee' zeggen dat doe ik echt niet genoeg (wel mee bezig). Denk ook dat meespeelt dat man en ik nooit echt goed hebben kunnen herstellen van onze overspannenheid/burn-out, we moeten tenslotte altijd met z'n tweetjes door.
Het liefst wil ik van mijn ongeschoolde baan af en de schoolbanken weer in. Ik schrijf graag, komt er nauwelijks van. Zou weer eens meer tijd aan mezelf willen besteden, mezelf weer op #1 zetten. Maar het lukt niet echt. Er helpen een paar dingen niet mee. Ik werk onder schooltijd, dus de kinderen zijn daarna direct voor mij (en daarmee badderen/huiswerk/koken). De schoolopvang is belabberd (gaat wel iets veranderen maar op welke termijn is nog niet bekend). Man en ik verdienen niet dusdanig goed dat we iedere maand ergens naartoe kunnen, het huis heeft onderhoud nodig, gaat ook geld naartoe. Dan is er nog mijn fibromyalgie, in de avonden ben ik doodop van mijn fysieke baan dat iets voor mezelf doen als de kinderen op bed liggen er niet in zit. Als ik over mijn grens ga kan ik niet werken en heb geen vast contract momenteel dus moet ik daar prioriteit aan geven.
Ons huishouden is wel goed verdeeld, overigens. We accepteren het ook maar dat het er niet altijd spik en span uitziet.
Sorry voor de klaagzang, ik zie gewoon niet waar we nu de oplossingen vandaan moeten halen. En ik ben altijd van de schouders eronder, doorgaan. Maar denk dat de frustraties zich ophopen juist ervoor zorgt dat ik me zo aan alles erger.
De hamvraag: wie kijkt eens even met ons mee en heeft tips?
De situatie: ik ben moeder van twee kinderen van 5 en 7, samen met mijn man. We hebben over de jaren veel te verstouwen gehad. Overlijdens, gedoe met familie, burn-out van mij, man heeft ook over het lijntje gelopen, is flink overspannen geweest. Door de overlijdens is onze achtervang dun en hebben man en ik over de jaren opvang altijd zelf weten te regelen. Onze trots, maar zijn ook vermoeiende tijden geweest waar we nu pas een beetje van opkrabbelen.
Nu zijn de kinderen groter, hun zorgbehoefte kleiner. Zitten tevreden op school, er spelen geen grote problemen.
En ik zit met een heel ontevreden gevoel. Vind mijn huis stom (prima koophuis), duld mijn geduldige, lieve, zachtaardige kinderen steeds slechter, over mijn relatie zijn er ineens twijfels, terwijl ik een lieve man heb waar ik al heel lang gelukkig mee ben. Kan me ook niets voorstellen bij scheiden en een eigen plekje hebben o.id. dus een midlifecrisis lijkt het ook niet.
Denk zelf een gebrek aan identiteit. Ben opgegroeid met ouders die me enorm aan de teugels hielden. Heb me daar het laatste jaar van losgemaakt en ben rustig bezig met mijn eigen stem te vinden. Maar denk dat het door de hectiek van het gezinsleven het er niet van komt en denk dat ik het ze - onbewust - kwalijk aan het nemen ben. Terwijl het mijn eigen schuld is want 'nee' zeggen dat doe ik echt niet genoeg (wel mee bezig). Denk ook dat meespeelt dat man en ik nooit echt goed hebben kunnen herstellen van onze overspannenheid/burn-out, we moeten tenslotte altijd met z'n tweetjes door.
Het liefst wil ik van mijn ongeschoolde baan af en de schoolbanken weer in. Ik schrijf graag, komt er nauwelijks van. Zou weer eens meer tijd aan mezelf willen besteden, mezelf weer op #1 zetten. Maar het lukt niet echt. Er helpen een paar dingen niet mee. Ik werk onder schooltijd, dus de kinderen zijn daarna direct voor mij (en daarmee badderen/huiswerk/koken). De schoolopvang is belabberd (gaat wel iets veranderen maar op welke termijn is nog niet bekend). Man en ik verdienen niet dusdanig goed dat we iedere maand ergens naartoe kunnen, het huis heeft onderhoud nodig, gaat ook geld naartoe. Dan is er nog mijn fibromyalgie, in de avonden ben ik doodop van mijn fysieke baan dat iets voor mezelf doen als de kinderen op bed liggen er niet in zit. Als ik over mijn grens ga kan ik niet werken en heb geen vast contract momenteel dus moet ik daar prioriteit aan geven.
Ons huishouden is wel goed verdeeld, overigens. We accepteren het ook maar dat het er niet altijd spik en span uitziet.
Sorry voor de klaagzang, ik zie gewoon niet waar we nu de oplossingen vandaan moeten halen. En ik ben altijd van de schouders eronder, doorgaan. Maar denk dat de frustraties zich ophopen juist ervoor zorgt dat ik me zo aan alles erger.
De hamvraag: wie kijkt eens even met ons mee en heeft tips?
vrijdag 19 november 2021 om 07:57
Lief dames!
Heb een fijne dag gehad. Even de boel de boel gelaten en 2 uur aan een stuk kunnen schrijven
Heb tevens ook weer borduurgerei gekocht, ben ik eens een jaar geleden mee bezig geweest maar vond het lastig te doen met de kinderen erbij. Nu zijn ze ook weer een jaartje ouder en komen ze even belangstellend kijken en gaan ze spelen. En gisteren een simpel werkje kunnen maken terwijl ik op de bank voor de tv zat. Heb er dus weer een kleine hobby bij die goed te doen valt met de fibromyalgie.
Ga vandaag ook even uitvogelen waar ik pianoles kan nemen, stond nog op mijn bucketlijstje. Ben op MP ook aan het kijken voor een piano
Ik heb ook even een afvalprogramma op hold gezet. Het lukte me al slecht maar het kostte ook heel veel energie. Eerst weer tot mezelf komen, heb het me al 6 jaar niet gegund.
Heb een fijne dag gehad. Even de boel de boel gelaten en 2 uur aan een stuk kunnen schrijven
Heb tevens ook weer borduurgerei gekocht, ben ik eens een jaar geleden mee bezig geweest maar vond het lastig te doen met de kinderen erbij. Nu zijn ze ook weer een jaartje ouder en komen ze even belangstellend kijken en gaan ze spelen. En gisteren een simpel werkje kunnen maken terwijl ik op de bank voor de tv zat. Heb er dus weer een kleine hobby bij die goed te doen valt met de fibromyalgie.
Ga vandaag ook even uitvogelen waar ik pianoles kan nemen, stond nog op mijn bucketlijstje. Ben op MP ook aan het kijken voor een piano
Ik heb ook even een afvalprogramma op hold gezet. Het lukte me al slecht maar het kostte ook heel veel energie. Eerst weer tot mezelf komen, heb het me al 6 jaar niet gegund.
vrijdag 19 november 2021 om 10:10
Dank dames, zo lief! Doet me ook goed, hoor het uit mijn omgeving niet vaak dus 
Word enorm gewaardeerd!
Patatje, ja die neiging heb ik ook. Zat gisteren toch nog te twijfelen ‘kan ik toch niet proberen nog dat afvalprogramma te doen?’ Maar nee, het kost me echt te veel op dit moment. Ik kijk even per dag aan wat ik kan en plan daar naar. Vandaag aan het werk met flinke hoofdpijn dus strakjes paracetamol erin, warme douche en onder een dekentje. Vraag ik of man wat met de kinderen kan doen.
Word enorm gewaardeerd! Patatje, ja die neiging heb ik ook. Zat gisteren toch nog te twijfelen ‘kan ik toch niet proberen nog dat afvalprogramma te doen?’ Maar nee, het kost me echt te veel op dit moment. Ik kijk even per dag aan wat ik kan en plan daar naar. Vandaag aan het werk met flinke hoofdpijn dus strakjes paracetamol erin, warme douche en onder een dekentje. Vraag ik of man wat met de kinderen kan doen.
