Psyche
alle pijlers
Tips tegen angst, paniek en enge gedachten
zondag 18 maart 2018 om 00:25
Al dagen heb ik veel last van angst en paniek en vreemde enge gedachten. Heb veel stress en vrtdriet op,dit moment en daardoor zal het wel gekomen zijn.
Heb het jaren geleden ook gehad en toen aan de ad gegaan. Die ik nog slik
Maar het is er weer en ik word ervoor moedeloos van wat hielp jou als dit ooit heb meegemaakt ?
Oh ja die enge gedachten wtf waar komen die vandaan wordt ik ook bang van.
Heb oxazepam gekregen en CGT maar ik voel me zo slecht. Kan niet eten durf niet te douchen !
Heb het jaren geleden ook gehad en toen aan de ad gegaan. Die ik nog slik
Maar het is er weer en ik word ervoor moedeloos van wat hielp jou als dit ooit heb meegemaakt ?
Oh ja die enge gedachten wtf waar komen die vandaan wordt ik ook bang van.
Heb oxazepam gekregen en CGT maar ik voel me zo slecht. Kan niet eten durf niet te douchen !
zondag 18 maart 2018 om 02:02
Ik vind het niet raar omdat je hersenen gekke dingen met je kunnen doen. En als je iemand zo erg mist kan ik me voorstellen dat het zo'n pijn doet dat de dood als een verlossing van die heftige pijn voelt. Eigenlijk wil je helemaal niet dood op zo'n moment, je wilt gewoon dat die pijn ophoud.Engelsdropspikkels schreef: ↑18-03-2018 01:53Ken je het die rare dingen denken? Waarom vind je het niet raar
En natuurlijk mis je je mama. En dat zal nog een lange tijd zo zijn. Maar geloof me, die pijn wordt minder. Missen blijft maar het doet na een tijd niet zoveel zeer meer. Na tien jaar heb ik ook die momenten ook nog. En dan ben ik even verdrietig, want dat mag er gewoon even zijn. Dat helpt, op dat moment lief zijn voor jezelf en te accepteren dat het nu zo is.
Wat gaat jou nu helpen?
Wil je misschien even over je mams praten? Of moeten we je afleiden met poezenplaatjes? Ik ben inmiddels een expert in poezenplaatjes
.
kia wijzigde dit bericht op 18-03-2018 02:04
0.10% gewijzigd
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zondag 18 maart 2018 om 02:03
Dank je wel doet me goed, ik merk wel dat ik nu zelf engere ga verzinnen soms idioot ietsCateautje schreef: ↑18-03-2018 01:41Ik snap het op zich wel, want het zit in je hoofd, dus heel dichtbij, maar echt hoor, het is allemaal bluf om jou dit gevoel van angst te geven, maar meer kan het niet.
Je hoeft je ook niet schuldig te voelen, jij kan er toch niets aan doen dat het gebeurt.
Ik weet hoe moeilijk het is, maar probeer je schouders op te halen voor die gedachten en bedenk wat je wel graag wilt, leven, gelukkig zijn, kroelen met je hond. Wees maar lekker eigenwijs en blijf herhalen wat je wel wilt. Je kan het! Als ik het kan, kan jij het ook.
zondag 18 maart 2018 om 02:04
Poezeplaatjes ! Dan maar-Kia-Ora- schreef: ↑18-03-2018 02:02Ik vind het niet raar omdat je hersenen gekke dingen met je kunnen doen. En als je iemand zo erg mist kan ik me voorstellen dat het zo'n pijn doet dat de dood als een verlossing van die heftige pijn voelt. Eigenlijk wil je helemaal niet dood op zo'n moment, je wilt gewoon dat die pijn ophoud.
En natuurlijk mis je je mama. En dat zal nog een lange tijd zo zijn. Maar geloof me, die pijn wordt minder. Missen blijft maar het doet na een tijd niet zoveel zeer meer. Na tien jaar heb ik ook die momenten ook nog. En dan ben ik even verdrietig, want dat mag je gewoon even zijn. Dat helpt, op dat moment lief zijn voor jezelf en te accepteren dat het nu zo is.
Wat gaat jou nu helpen?
Wil je misschien even over je mams praten? Of moeten we je afleiden met poezenplaatjes? Ik ben inmiddels een expert in poezenplaatjes
zondag 18 maart 2018 om 02:12
Moest jij ook zoveel huilen van al die angst en zo knap dat poetsen enzo hier lig ik maar een beetje bang te wezen bevrorenEngelsdropspikkels schreef: ↑18-03-2018 01:55Fijn herkenning nou ja niet voor jou natuurlijk hoe ging jij met die gedachtes om?
Freya deze. moest bij jouw post ben niet zo handig hier nog....
zondag 18 maart 2018 om 02:14
Dat is wel een heel proces geweest. Vond het wel fijn om te weten dat ik niet de enige was, dat het eigenlijk een vrij normaal verschijnsel was (bij depressie/ burn out/ rouw etc). Het weten dat ik niet gek werd, niet doordraaide maar het gewoon even moeilijk had en dat het wel voorbij zou gaan.
Door het accepteren geef je ze minder macht, en worden het gewoon gedachtes die je niets doen. Net zoals je wel vaker ongepaste gedachtes hebt (bijvoorbeeld net goed denken als je hoort dat de pestkop van vroeger een ongeluk heeft gehad). En vooral niet denken dat het raar is! Ze zijn er, ze zijn er door een oorzaak en ze gaan ook wel weer. Zolang ze er zijn moet je er maar even mee dealen.
Maar als je kan voelen dat het niet raar of stom is, als je inziet dat je ze hebt omdat je emoties overbelast zijn, is het makkelijker om lief voor jezelf te zijn. Niet denken dat het stom is dat je niet wil/ kan/ durft te douchen maar je schouders ophalen, nu lukt het niet, misschien morgen wel en anders ook maar niet. Of bel morgen wel een vriendin en ga douchen als zij er is.
Als je schrikt van gedachtes over doodgaan is dat volgens mij juist omdat je niet dood wil gaan, want dan zou je er niet van schrikken. Je wil denk ik alleen dat het gemis ophoudt, de pijn niet voelen en het liefst nog je moeder terug. Rouw hoort helaas ook bij het leven.
Jammer dat de oxa niet genoeg doet. Je kan evt. ook de HAP bellen en overleggen of je nog een vierde mag? Misschien net het zetje om in slaap te vallen?
Door het accepteren geef je ze minder macht, en worden het gewoon gedachtes die je niets doen. Net zoals je wel vaker ongepaste gedachtes hebt (bijvoorbeeld net goed denken als je hoort dat de pestkop van vroeger een ongeluk heeft gehad). En vooral niet denken dat het raar is! Ze zijn er, ze zijn er door een oorzaak en ze gaan ook wel weer. Zolang ze er zijn moet je er maar even mee dealen.
Maar als je kan voelen dat het niet raar of stom is, als je inziet dat je ze hebt omdat je emoties overbelast zijn, is het makkelijker om lief voor jezelf te zijn. Niet denken dat het stom is dat je niet wil/ kan/ durft te douchen maar je schouders ophalen, nu lukt het niet, misschien morgen wel en anders ook maar niet. Of bel morgen wel een vriendin en ga douchen als zij er is.
Als je schrikt van gedachtes over doodgaan is dat volgens mij juist omdat je niet dood wil gaan, want dan zou je er niet van schrikken. Je wil denk ik alleen dat het gemis ophoudt, de pijn niet voelen en het liefst nog je moeder terug. Rouw hoort helaas ook bij het leven.
Jammer dat de oxa niet genoeg doet. Je kan evt. ook de HAP bellen en overleggen of je nog een vierde mag? Misschien net het zetje om in slaap te vallen?
zondag 18 maart 2018 om 02:18
You're welcomeEngelsdropspikkels schreef: ↑18-03-2018 02:16Kia ora wat schattig !en wat zijn juliie lief voor mij zo fijn
Kan hier tmn mijn verhaal ff kwijt en praten erover dank jullie wel
Neemt het al iets af?
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zondag 18 maart 2018 om 02:23
Ja idd raar iets die gedachtes vandaag dacht ik oh als ik nou maar niet iets engs denk over vriend en hup daar kwam er al een en de laatste nieuwe als ik nou maar niet de hele tijd enge dingen ga denken krijg ik daar weer paniek van pfffffreya25 schreef: ↑18-03-2018 02:14Dat is wel een heel proces geweest. Vond het wel fijn om te weten dat ik niet de enige was, dat het eigenlijk een vrij normaal verschijnsel was (bij depressie/ burn out/ rouw etc). Het weten dat ik niet gek werd, niet doordraaide maar het gewoon even moeilijk had en dat het wel voorbij zou gaan.
Door het accepteren geef je ze minder macht, en worden het gewoon gedachtes die je niets doen. Net zoals je wel vaker ongepaste gedachtes hebt (bijvoorbeeld net goed denken als je hoort dat de pestkop van vroeger een ongeluk heeft gehad). En vooral niet denken dat het raar is! Ze zijn er, ze zijn er door een oorzaak en ze gaan ook wel weer. Zolang ze er zijn moet je er maar even mee dealen.
Maar als je kan voelen dat het niet raar of stom is, als je inziet dat je ze hebt omdat je emoties overbelast zijn, is het makkelijker om lief voor jezelf te zijn. Niet denken dat het stom is dat je niet wil/ kan/ durft te douchen maar je schouders ophalen, nu lukt het niet, misschien morgen wel en anders ook maar niet. Of bel morgen wel een vriendin en ga douchen als zij er is.
Als je schrikt van gedachtes over doodgaan is dat volgens mij juist omdat je niet dood wil gaan, want dan zou je er niet van schrikken. Je wil denk ik alleen dat het gemis ophoudt, de pijn niet voelen en het liefst nog je moeder terug. Rouw hoort helaas ook bij het leven.
Jammer dat de oxa niet genoeg doet. Je kan evt. ook de HAP bellen en overleggen of je nog een vierde mag? Misschien net het zetje om in slaap te vallen?
Wat doe jezelf toch aan he ? Moest jij ook veel huilen toen van angst ? Wat knap van je dat je er vanaf bent helemaal zelf gedaan ?
zondag 18 maart 2018 om 02:27
Ja heb net hap gebeld en hele lieve assistente mocht gerust nog een zei ze 3 per dag is een richtlijn nu even niet druk over maken zei ze woensdag heb ik afspraak met eigen Ha en dan moest ik het met haar overleggen ze zei kan zijn dat je nu even wat meer nodig hebt
zondag 18 maart 2018 om 02:29
Nee hoor, flink voor in therapie geweest. De angsten zijn onder controle, voor de rest is er nog genoeg om aan te werken bij me
.
En ja, ik heb huilend, gillend en schreeuwend door het huis gelopen, met spullen gesmeten, letterlijk tegen de muren op gelopen om de gedachten te stoppen. De vloer boenen was meer een ongevaarlijke manier om af te reageren.
. En ja, ik heb huilend, gillend en schreeuwend door het huis gelopen, met spullen gesmeten, letterlijk tegen de muren op gelopen om de gedachten te stoppen. De vloer boenen was meer een ongevaarlijke manier om af te reageren.
.
zondag 18 maart 2018 om 02:35
Fijn dat de hap goed reageerde. Als het teveel wordt kan je ook bv sensoor of 113 bellen hé
Jij komt er ook wel vanaf, alleen niet vandaag meteen. Weet je dat er drie manieren zijn om te reageren op paniek? Vluchten, vechten of verstijven. Mijn lijf reageerde met vechten, was niet echt fijn volgens vriend. Denk dat hij liever had gehad dat ik verstijfde, had hem servies en blauwe plekken gescheeld
Jij komt er ook wel vanaf, alleen niet vandaag meteen. Weet je dat er drie manieren zijn om te reageren op paniek? Vluchten, vechten of verstijven. Mijn lijf reageerde met vechten, was niet echt fijn volgens vriend. Denk dat hij liever had gehad dat ik verstijfde, had hem servies en blauwe plekken gescheeld
zondag 18 maart 2018 om 02:37
Nou ja de angsten onder controle is al heeeeeeel fijn weet je ik durfde vandaag niet mijn bed uit zoveel angst uiteindelijk wel ff beneden gezeten maar Jezus ik heb nu ook 2 x per week therapie ik dacht vroeger altijd wat een gelul toen ben ik aan de ad gegaan maar dat was echt een hel om die op te bouwen.freya25 schreef: ↑18-03-2018 02:29Nee hoor, flink voor in therapie geweest. De angsten zijn onder controle, voor de rest is er nog genoeg om aan te werken bij me
En ja, ik heb huilend, gillend en schreeuwend door het huis gelopen, met spullen gesmeten, letterlijk tegen de muren op gelopen om de gedachten te stoppen. De vloer boenen was meer een ongevaarlijke manier om af te reageren.
En nu las ik dat met name cgt vaak heel erg goed helpt ....maar ja je wil graag dat het nu weg is dus alles duurt lang nu
zondag 18 maart 2018 om 02:42
Haha dacht jij ook wel enge dingen over je vriend ofzo?freya25 schreef: ↑18-03-2018 02:35Fijn dat de hap goed reageerde. Als het teveel wordt kan je ook bv sensoor of 113 bellen hé
Jij komt er ook wel vanaf, alleen niet vandaag meteen. Weet je dat er drie manieren zijn om te reageren op paniek? Vluchten, vechten of verstijven. Mijn lijf reageerde met vechten, was niet echt fijn volgens vriend. Denk dat hij liever had gehad dat ik verstijfde, had hem servies en blauwe plekken gescheeld
Sorry ben zo onzeker
Heb je geen ad genomen
zondag 18 maart 2018 om 02:53
Hoezo maak ik je ongerust? Wat in mijn vraag maakt je nu zo onrustig?
Welke valkuil komt niet meer goed volgens je psych?
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
