tweede wereldoorlog..

Hoi Rammetje. Jij hebt niet zozeer belangstelling voor WO2 alswel een dwangmatige neiging om je met de holocaust bezig te houden, als ik het zo lees. En daar kwel je jezelf mee.

Het is normaal dat de verhalen en beelden over die tijd je aangrijpen. Zeker als je heel gevoelig bent en moeite hebt om nare indrukken of verhalen los te laten. Ik zou dus allereerst radicaal stoppen met je daaraan bloot te stellen. Blijft het je achtervolgen, of is de neiging om toch te kijken te sterk, dan is er wellicht meer aan de hand en zou ik eens met een peut gaan praten.

Ik zou me iig niet bezighouden met de vragen over vorige levens. Er is niet het geringste wetenschappelijke bewijs - of zelfs maar logische geloofwaardigheid - voor het bestaan van reïncarnatie. Maar los daarvan: het brengt je alleen maar verder in de ban van dat onderwerp.

Sla dit boek gewoon dicht en richt je op iets anders. En laat dan over een tijdje weten of het vanzelf is weggegaan.

Mijn vader was "fout" in WO II. En ik ben nog maar 36 jaar, een oudere papa dus, hij is al lang geleden overleden, maar ik heb hem nog wel het grootste gedeelte van mijn jeugd meegemaakt. Ik heb vaak het gevoel dat een geschiedenis van 70 jaar onzichtbaar aan mij "hangt". Van huis uit heb ik er nooit met iemand over mogen praten, een echt familiegeheim dus. Niemand, behalve mijn man en de broers en zussen van mijn moeder weten ervan. Mijn vader was zwaar getraumatiseerd door de oorlog, heeft zich op hele jonge leeftijd laten overhalen en realiseerde zich pas later waar hij in was gestapt. Hij is nog jaren daarna, toen ik al was geboren, onder druk geweest van geheime diensten e.d. en mijn moeder werd regelmatig gebeld door duistere figuren die naar mijn vader vroegen. 's Nachts werd ze regelmatig door mijn vader het bed uit gesleurd door zijn paniekaanvallen. Ik ben hartstikke gelukkig maar heb de neiging mijn geluk enorm na te streven en all nare dingen zoveel mogelijk uit mijn leven te bannen. Eens in de 10- jaar krijg ik daarvoor de rekening gepresenteerd door een psychische crisis.

Du bij mij is de Tweede Wereldoorlog eigenlijk altijd aanwezig.

rammetje,ik vind je helemaal niet raar hoor.Sommige beelden van de tweede wereldoorlog zijn inderdaad shockerend.Als het je natuurlijk blijft achtervolgen of je leven negatief beinvloedt dan is het goed om met iemand te gaan praten.En alsjeblieft meid,schaam je er niet voor want nogmals,het is absoluut niet raar.Ik vind het juist goed dat je er zo open over bent en alles van je afschrijft.



Zelf ben ik ook iemand die zich voor zowel de eerste als ook de tweede wereldoorlog interesseert,ook voor cultuur en ueberhaupt geschiedenis en meeleeft met die mensen die vreselijke dingen doorstaan.Ik kijk ook geregeld filmen waar ik van onder de indruk ben.Maar het beheerst me niet.Ik denk vaak na het zien van zo een film dat ik dankbaar moet zijn voor wat ik heb en dat ik dit niet mee heb gemaakt.Zelf ben ik van Duits-Deense afkomst en als ik Nederlands praat met mijn accent dan hoor je gelijk waar ik vandaan kom omdat ik met een Duits accent praat.Soms denk ik dat mensen me raar aankijken omdat ik Duitse ben en denk ik dat ik me moet schamen.Ik vraag me af of ik trots mag zijn op het feit dat ik Duits-Deense ben.Ik heb tenslotte mijn nationaliteit niet zelf uitgekozen.De oorlog en de jodenvervolging vind ik een vreselijke gebeurtenis.Dat verdient niemand.De meeste joden zijn in Rusland omgekomen,6 mil joden.En natuurlijk ook veel soldaten en burgers in verschillende landen.Mijn opa was in russische gevangenschap en mijn vader is 1943 geboren,een oorlogskind dus.



Ik heb altijd goed mijn best gedaan op school en haalde in de geschiedenisles goede cijfers.Ook weet ik dat Duitsland en Denemarken in 1848 en in 1864 samen hebben gevochten.De eerste keer heeft Denemarken gewonnen en hoorden Flensburg en Schleswig Holstein bij Denemarken.De tweede keer won Duitsland.Toen hoorden Flensburg en Schleswig-Holstein opeens bij Duitsland en maken nu nog steeds deel uit van Duitsland.Mijn moeder heeft me verteld dat toen ook verschrikkelijke gevechten hebben plaatsgevonden.Mijn vriend en ik zijn naar het oorlogsmuseum van de oorlog uit 1848 geweest.Het bevind zich in Denemarken.Ook hebben we in Noorddenemarken het bunkermuseum bezichtigd en zijn we met de munitietrein gegaan die ervoor diende om de soldaten van de ene naar de andere bunker te brengen.Je kon dus zien hoe ze geleefd hebben.



Gisteren heb ik ''All quiet on the Western front''gekeken.Ging over de eerste wereldoorlog en de jongens van 18 sneuvelden een voor een,erg confrontrerend.



Eergisteren samen met mijn vriend ''Die Bruecke'' gezien.Het is een oorlogsfilm uit 1959 die in de laatste dagen van de tweede wereldorlog speelt.Het loopt tegen het einde van WO II als in een klein Duits dorpje een groep van 15- en 16-jarige schooljongens, die zich vrijwillig voor de Volkssturm hebben aangemeld, een totaal onbelangrijke brug moeten verdedigen tegen een oprukkend Amerikaans peleton tanks. Het einde van deze zinloze onderneming laat zich raden. Gebaseerd op een autobiografische roman van Manfred Gregor.



Ik ben er helemaal stil van.Ze sturen gewoon kinderen de oorlog in en deze keer zie je ook gewoon de kant van de Duitsers.Realistisch,aangrijpend en totaal niet geromantiseerd of opgeblazen!Ze verliezen een voor een hun leven en er blijft er eentje over die met het lichaam van zijn zwaarverwonde kameraad op de brug blijft zitten.



Maar al ben ik erg onder de indruk van filmen zoals ''Der Untergang'',''The pianist,''Schindlers list'',''Der letzte Zug''etc...zo achtervolgt het me niet.Tussendoor denk ik er wel aan maar ik denk ook aan de mooie dingen van het leven en kijk ook naar andere films zoals comedies,horrorfilms,al soort documentaires.



4 mei kijk ik altijd televisie i.v.m.de bevrijding van Nederland en dan wordt ik wel heel ff stil en emotioneel.Ik prikkte een traantje weg en dit was de aanleiding voor mij om een gedicht te schrijven.Daarmee wilde ik mijn respect tonen voor alle mensen.



Levende zielen roepen naar vrede



Ik hoor de ziel van de overledenen.

Het is alsof ze naar me roepen.

Veel bloed werd daar vergoten.

Aan sommige plekken is de aarde doordrengt.



Een groot meer gevuld met bloed en tranen.

Ze werden door velen vergoten.

Een ieder had zijn dromen,

maar moesten sommige dingen achterlaten.



Hier sta ik met mijn gedachten.

Het is zo alsof ik ze hoor schreeuwen.

Schreeuwend om hulp en om vrede.

Dat is alles wat ze wilden.



Laten wij de dapperen niet vergeten,

hoe ze vochten aan het front.

Ieder dag vechten om het overleven.

Sommigen verloren de strijd.



Wij moeten respect tonen

en dat voor alle mensen.

Nooit mogen wij vergeten

hoe moedig velen waren.



Voor hen maak ik een buiging.

Ik toon hun mijn respect.

Hoop,liefde en vriendschap gaan nooit over.

We houden elkaars handen.

Ja, dat was je vast en zeker in een vorig leven, nu beter? :S

Koude douches helpen overigens stukken beter dan in regressietherapie gaan. Als er iets toch verspild geld is, is het dat wel...

Ligeia schreef op 10 augustus 2008 @ 14:12:

Koude douches helpen overigens stukken beter dan in regressietherapie gaan. Als er iets toch verspild geld is, is het dat wel...

Hoezo?

Rammetje, hoe gaat het? Ik ben benieuwd wat je met de adviezen hebt gedaan.

Woestje, wist je dat Ischa Meijer (geboren in Bergen Belsen) en de acteur Helmert Woudenberg, wiens vader NSB'er was, bevriend zijn geraakt? Meijer heeft hem ook talloze malen geïnterviewd. Ik weet niet precies waarom ik dit zeg, maar misschien heb je er iets aan, of vind je het gewoon interessant.

rammetje79 schreef op 31 juli 2008 @ 21:22:

Ik weet eigenlijk ook niet waar en wanneer het precies is begonnen, wel dat het erger is geworden met de jaren.

Wat jij zegt Missmara dat klinkt ook aannemelijk.

En wie weet kan mijn huisarts me op de goede weg helpen, ik blijf het alleen moeilijk vinden.

Lad, je hebt gelijk; iedereen die de vreselijke beelden ziet wordt daardoor gegrepen (bijna iedereen) maar ik denk niet dat het normaal is als je iets een jaar geleden hebt gezien en er nog bijna dagelijks aan terugdenkt of het voor je ziet.

Ik droom vaak dat ik zelf in een kamp zit, ik denk bijna dagelijks aan namen van kampen (die zitten dan in mn hoofd) en omdat dit zover gaat voor mijn idee vraag ik me af hoe dat kan. En dan denk ik; misschien heeft het met een vorig leven te maken.

Ik denk dat het waarschijnlijker is dat er iets in dit leven is waardoor jij gefixeerd bent op iets wat wellicht indringend is maar buiten jou om staat. Door je zo op iets te fixeren laat je iets anders liggen. Wat is het waardoor jij niet bezig wilt zijn met je eigen leven?

puck1979 schreef op 01 augustus 2008 @ 10:08:

Als je er zo erg mee zit, waarom ga je dan niet eens naar een regressie therapeut?



Na één sessie kan de therapeut al vaststellen of je fascinatie voor de tweede wereldoorlog gewoon een fascinatie is of echt iets te maken heeft met een vorig leven!



Mocht het gewoon een fascinatie zijn, kan je altijd nog naar een psycholoog gaan als je daar behoefte aan hebt!



Succes ermee!

Wat zijn dit voor vage "therapeuten" dan. Nooit gehoord zeker van aangeprate en ingeprente herinneringen. Hypnose (cq regressie) is volstrekt onbetrouwbaar, en het hele zwikkie alternatievelingen die zichzelf therapeut noemen ook.