Psyche
alle pijlers
twijfels, wisselingen in gevoel en dubbele zaken
zondag 10 augustus 2008 om 12:23
Hallo allemaal,
Wat vind ik het lastig om eenduidig in het leven te staan en beslissingen te nemen. Alles ervaar ik als dubbel, elk voordeel heeft zijn nadeel, etc etc.
Zo ook in mijn relatie. Ik vind sommige dingen heel fijn en ben heel gelukkig met de liefde en genegenheid. Er zijn alleen ook andere dingen mis (geen halsbrekende zaken, maar kleine dingetjes die wel soms invloed hebben op mijn gevoel). Ik wil enerzijds graag samenwonen, gezin, kinderen etc, maar aan de andere kant lijkt het me ook benauwend en heel moeilijk om de vrijheid die ik nu heb op te geven.
Soms heb ik twijfels over mijn relatie, omdat ik dus bepaalde dingen mis en omdat mijn gevoelens van aantrekkingskracht wisselen. Soms zijn die heel sterk aanwezig en soms ontbreken ze. Ik vind het zo gruwelijk ingewikkeld. Mensen zeggen als het om relaties aankomt vaak: 'volg je gevoel'. Kan daar niks mee. Gevoel wisselt namelijk en wordt ook beinvloed door mijn omgeving: hoe reageren anderen op hem? (Vooral mijn gevoel van aantrekkingskracht wordt daardoor beinvloed).
Er zijn ook mensen die geen enkele twijfel uiten over hun relatie. Dat kan me heel onzeker maken. Ik denk dan dat mijn relatie niet goed is, omdat ik wel soms twijfels heb en dingen zie die ik mis. Ik geloof alleen ook echt niet in perfectie. Ik zou in iedere relatie iets missen. Soms denk ik ook wel eens dat de meesten wel dubbele gevoelens hebben in hun relatie, maar dit naar buiten toe als zeker presenteren.
Ik ben heel benieuwd naar meningen van anderen hierover. Hoe denken jullie over ambivalente gevoelens? Zijn ze gezond? Of moet je op zoek gaan naar een volledig zeker gevoel?
Zijn er meer mensen die soms twijfelen over hun relatie, maar die daar iets positiefs uithalen en doorgaan?
Wat vind ik het lastig om eenduidig in het leven te staan en beslissingen te nemen. Alles ervaar ik als dubbel, elk voordeel heeft zijn nadeel, etc etc.
Zo ook in mijn relatie. Ik vind sommige dingen heel fijn en ben heel gelukkig met de liefde en genegenheid. Er zijn alleen ook andere dingen mis (geen halsbrekende zaken, maar kleine dingetjes die wel soms invloed hebben op mijn gevoel). Ik wil enerzijds graag samenwonen, gezin, kinderen etc, maar aan de andere kant lijkt het me ook benauwend en heel moeilijk om de vrijheid die ik nu heb op te geven.
Soms heb ik twijfels over mijn relatie, omdat ik dus bepaalde dingen mis en omdat mijn gevoelens van aantrekkingskracht wisselen. Soms zijn die heel sterk aanwezig en soms ontbreken ze. Ik vind het zo gruwelijk ingewikkeld. Mensen zeggen als het om relaties aankomt vaak: 'volg je gevoel'. Kan daar niks mee. Gevoel wisselt namelijk en wordt ook beinvloed door mijn omgeving: hoe reageren anderen op hem? (Vooral mijn gevoel van aantrekkingskracht wordt daardoor beinvloed).
Er zijn ook mensen die geen enkele twijfel uiten over hun relatie. Dat kan me heel onzeker maken. Ik denk dan dat mijn relatie niet goed is, omdat ik wel soms twijfels heb en dingen zie die ik mis. Ik geloof alleen ook echt niet in perfectie. Ik zou in iedere relatie iets missen. Soms denk ik ook wel eens dat de meesten wel dubbele gevoelens hebben in hun relatie, maar dit naar buiten toe als zeker presenteren.
Ik ben heel benieuwd naar meningen van anderen hierover. Hoe denken jullie over ambivalente gevoelens? Zijn ze gezond? Of moet je op zoek gaan naar een volledig zeker gevoel?
Zijn er meer mensen die soms twijfelen over hun relatie, maar die daar iets positiefs uithalen en doorgaan?
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:01
@elninjoo: ik zal dat eens doen, geeft wel rust om alles zo op een rij te zetten! Bovendien heb ik dan iets 'vasts', want dat is mijn gevoel dus niet.
@nummerzoveel: je hebt gelijk, aan alles zit een voor- en nadeel. Bij beslissingen nemen ervaar ik dit wisselende steeds als nadeel, maar er zitten zeker ook voordelen aan! Wat je zegt over manieren vinden om er zo goed mogelijk mee om te gaan, dat is idd wat ik zoek! Jouw tips tot nu toe helpen dan ook. Wat heeft jou zelf het meest geholpen om met de nadelen van je wispelturige en onrustige kant om te gaan? En zit jij zelf nu in een vaste relatie?
@jojanneke66: zeer herkenbaar wat je nu schrijft....ik ben benieuwd naar je vervolgverhaal! En wat bedoel je met wat mijn verwachtingen zijn? Naar de mensen die reageren op mijn topic of in het algemeen?
@nummerzoveel: je hebt gelijk, aan alles zit een voor- en nadeel. Bij beslissingen nemen ervaar ik dit wisselende steeds als nadeel, maar er zitten zeker ook voordelen aan! Wat je zegt over manieren vinden om er zo goed mogelijk mee om te gaan, dat is idd wat ik zoek! Jouw tips tot nu toe helpen dan ook. Wat heeft jou zelf het meest geholpen om met de nadelen van je wispelturige en onrustige kant om te gaan? En zit jij zelf nu in een vaste relatie?
@jojanneke66: zeer herkenbaar wat je nu schrijft....ik ben benieuwd naar je vervolgverhaal! En wat bedoel je met wat mijn verwachtingen zijn? Naar de mensen die reageren op mijn topic of in het algemeen?
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:06
Je schreef ook in je openingsbericht :
Er zijn ook mensen die geen enkele twijfel uiten over hun relatie. Dat kan me heel onzeker maken. Ik denk dan dat mijn relatie niet goed is, omdat ik wel soms twijfels heb en dingen zie die ik mis. Ik geloof alleen ook echt niet in perfectie. Ik zou in iedere relatie iets missen. Soms denk ik ook wel eens dat de meesten wel dubbele gevoelens hebben in hun relatie, maar dit naar buiten toe als zeker presenteren.
Waarom maakt je dat onzeker? Waarom zie jij twijfels hebben en twijfelen als "niet normaal"? Draai het eens om. Waarom zou het normaal zijn als je geen twijfels hebt?
Het feit dat je twijfelt houdt wel in dat je kijkt naar jezelf en naar je eigen situatie, en dat je jezelf regelmatig de vraag stelt ofdit daadwerkelijk datgene is wat je wilt, en of het voldoet.
Je geeft ook aan dat je het vermoeden hebt dat iedereen wel eens twijfelt, maar dat ze dat niet laten zien. En zo is het ook. Iedereen twijfelt wel eens. De vraag is alleen, wat doe je ermee. Schuif je die twijfels aan de kant, omdat ze je confronteren met iets waar je liever niet bij stil wil staan, of ga je die confrontatie aan met die gedachten.
Ook schreef je: Mensen zeggen als het om relaties aankomt vaak: 'volg je gevoel'. Kan daar niks mee. Gevoel wisselt namelijk en wordt ook beinvloed door mijn omgeving: hoe reageren anderen op hem? (Vooral mijn gevoel van aantrekkingskracht wordt daardoor beinvloed).
Waarom is de mening van jou omgeving belangrijker als jou eigen mening? Is het jou omgeving die precies weet wat goed voor je is, of weet jij zelf het beste wat goed voor jou is? Is het jou omgeving die een relatie heeft met jou vriend, of ben jij dat?
Neem nu eens een zoute haring... Nederlanders zijn verzot op zoute haring, en eten hem ook graag. Japanners willen alleen maar verse vis, en bij de gedachte aan een zoute haring krijgen ze al braakneigingen.
En nu is er één japanner die zoute haring wel lekker vind. Alle Japanners vinden hem een idioot die bedorven vis eet, en alle hollanders juichen hem toe en vinden hem een held omdat hij zoute haring eet.
Is die japanner nu een idioot, of is het een held? Volgens mij geen van beide, het is gewoon een mens die ontspannen een harinkje weghapt, omdat hij dat lekker vind.....
En als laatste
Je schreef :
Zijn er meer mensen die soms twijfelen over hun relatie, maar die daar iets positiefs uithalen en doorgaan?
Tuurlijk zijn die er. Die twijfels zorgen ervoor dat je naar je relatie kijkt, en gaat kijken waar je e.e.a kunt veranderen om het prettiger/fijner/beter te maken.
Ik ben al 25 jaar bij dezelfde man, en ik heb ook nog regelmatig twijfels over dingen in onze relatie. En dan ga ik op zoek naar mogelijke oplossingen om iets aan die twijfel te doen.
JOjanneke
Er zijn ook mensen die geen enkele twijfel uiten over hun relatie. Dat kan me heel onzeker maken. Ik denk dan dat mijn relatie niet goed is, omdat ik wel soms twijfels heb en dingen zie die ik mis. Ik geloof alleen ook echt niet in perfectie. Ik zou in iedere relatie iets missen. Soms denk ik ook wel eens dat de meesten wel dubbele gevoelens hebben in hun relatie, maar dit naar buiten toe als zeker presenteren.
Waarom maakt je dat onzeker? Waarom zie jij twijfels hebben en twijfelen als "niet normaal"? Draai het eens om. Waarom zou het normaal zijn als je geen twijfels hebt?
Het feit dat je twijfelt houdt wel in dat je kijkt naar jezelf en naar je eigen situatie, en dat je jezelf regelmatig de vraag stelt ofdit daadwerkelijk datgene is wat je wilt, en of het voldoet.
Je geeft ook aan dat je het vermoeden hebt dat iedereen wel eens twijfelt, maar dat ze dat niet laten zien. En zo is het ook. Iedereen twijfelt wel eens. De vraag is alleen, wat doe je ermee. Schuif je die twijfels aan de kant, omdat ze je confronteren met iets waar je liever niet bij stil wil staan, of ga je die confrontatie aan met die gedachten.
Ook schreef je: Mensen zeggen als het om relaties aankomt vaak: 'volg je gevoel'. Kan daar niks mee. Gevoel wisselt namelijk en wordt ook beinvloed door mijn omgeving: hoe reageren anderen op hem? (Vooral mijn gevoel van aantrekkingskracht wordt daardoor beinvloed).
Waarom is de mening van jou omgeving belangrijker als jou eigen mening? Is het jou omgeving die precies weet wat goed voor je is, of weet jij zelf het beste wat goed voor jou is? Is het jou omgeving die een relatie heeft met jou vriend, of ben jij dat?
Neem nu eens een zoute haring... Nederlanders zijn verzot op zoute haring, en eten hem ook graag. Japanners willen alleen maar verse vis, en bij de gedachte aan een zoute haring krijgen ze al braakneigingen.
En nu is er één japanner die zoute haring wel lekker vind. Alle Japanners vinden hem een idioot die bedorven vis eet, en alle hollanders juichen hem toe en vinden hem een held omdat hij zoute haring eet.
Is die japanner nu een idioot, of is het een held? Volgens mij geen van beide, het is gewoon een mens die ontspannen een harinkje weghapt, omdat hij dat lekker vind.....
En als laatste
Je schreef :
Zijn er meer mensen die soms twijfelen over hun relatie, maar die daar iets positiefs uithalen en doorgaan?
Tuurlijk zijn die er. Die twijfels zorgen ervoor dat je naar je relatie kijkt, en gaat kijken waar je e.e.a kunt veranderen om het prettiger/fijner/beter te maken.
Ik ben al 25 jaar bij dezelfde man, en ik heb ook nog regelmatig twijfels over dingen in onze relatie. En dan ga ik op zoek naar mogelijke oplossingen om iets aan die twijfel te doen.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:11
Nee, de verwachtingen naar jezelf toe.
Hoe zie jij je eigen rol als vrouw/vriendin/minnares in deze wereld.
Wil je dan graag "rustig en stabiel" zijn, of "babbelend en besluiteloos".
Doe nou voor de lol je ogen eens dicht, en visualiseer dan eens hoe jij eruit zou zien en hoe je je zou gedragen als je "groot en volwassen" zou zijn.
Wat zou je dan doen, wat zou je dan weten, en hoe zou je je gedragen?
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:12
@Jojanneke66: je zet me aan het denken, op een positieve manier! Ik denk zo vaak dat de mening van anderen meer waard is...dat hun waarheid ook de mijne zou moeten zijn! Jouw reactie helpt me dat weer in te zien en daar eens anders naar te kijken.
En het stelt me zo gerust te lezen dat jij al 25 jaar bij dezelfde persoon bent en ook je twijfels kent, maar daar wat positiefs mee doet!
Heel erg bedankt dus!
Nu ga ik dit topic vragen om te verplaatsen naar 'psyche', denk dat het daar meer thuishoort.
En het stelt me zo gerust te lezen dat jij al 25 jaar bij dezelfde persoon bent en ook je twijfels kent, maar daar wat positiefs mee doet!
Heel erg bedankt dus!
Nu ga ik dit topic vragen om te verplaatsen naar 'psyche', denk dat het daar meer thuishoort.
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:16
Ja, ik zit in een vaste relatie. Wat mij zoal geholpen heeft...
Ik denk vooral het accepteren. Als je dat kunt, dan geeft dat al rust op zich. En het helpt me ook om mijn eigen gedrag te relativeren als dat even nodig is.
Daarnaast heb ik een aantal mensen in mijn omgeving die heel stabiel zijn en daardoor heel anders met dingen om gaan. Zich niet zo druk maken over van alles en nog wat. Met dat soort mensen praten helpt je om zaken eens van een andere kant te bekijken.
En simpel levenservaring. Op een gegeven moment leer je dat jouw kwaliteit van leven niet afhangt van allerlei kleine onbelangrijke dingen en maak je je alleen nog druk om grotere en belangrijkere zaken.
En ik heb me inderdaad ook verschillende trucjes eigen gemaakt. Relativeren is daarbij heel belangrijk. Als je ergens vreselijk mee zit, vraag je dan eerst eens af hoe belangrijk het echt is. En als je daar niet helemaal uitkomt, dan wil het mij ook wel helpen om dingen in het extreme te trekken. Wat is het allerergste wat er zou kunnen gebeuren als je een keuze maakt. En wat is het allerbeste wat er kan gebeuren? En wat gebeurt er als je helemaal niets zou doen? Door zaken op die manier uit te vergroten wil het beeld ook wel eens duidelijker worden.
En die tussenstappen die ik al eerder noemde helpen mij ook enorm. Je hoeft niet altijd rigoreus te werk te gaan. Wil je van vakgebied veranderen, lees dan eerst eens wat boeken of volg een cursus of opleiding. Onderzoek eerst of het maken van een keuze je ook echt oplevert wat je eruit wil halen.
Ik denk vooral het accepteren. Als je dat kunt, dan geeft dat al rust op zich. En het helpt me ook om mijn eigen gedrag te relativeren als dat even nodig is.
Daarnaast heb ik een aantal mensen in mijn omgeving die heel stabiel zijn en daardoor heel anders met dingen om gaan. Zich niet zo druk maken over van alles en nog wat. Met dat soort mensen praten helpt je om zaken eens van een andere kant te bekijken.
En simpel levenservaring. Op een gegeven moment leer je dat jouw kwaliteit van leven niet afhangt van allerlei kleine onbelangrijke dingen en maak je je alleen nog druk om grotere en belangrijkere zaken.
En ik heb me inderdaad ook verschillende trucjes eigen gemaakt. Relativeren is daarbij heel belangrijk. Als je ergens vreselijk mee zit, vraag je dan eerst eens af hoe belangrijk het echt is. En als je daar niet helemaal uitkomt, dan wil het mij ook wel helpen om dingen in het extreme te trekken. Wat is het allerergste wat er zou kunnen gebeuren als je een keuze maakt. En wat is het allerbeste wat er kan gebeuren? En wat gebeurt er als je helemaal niets zou doen? Door zaken op die manier uit te vergroten wil het beeld ook wel eens duidelijker worden.
En die tussenstappen die ik al eerder noemde helpen mij ook enorm. Je hoeft niet altijd rigoreus te werk te gaan. Wil je van vakgebied veranderen, lees dan eerst eens wat boeken of volg een cursus of opleiding. Onderzoek eerst of het maken van een keuze je ook echt oplevert wat je eruit wil halen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:20
@nummerzoveel: goed om te lezen hoe jij ermee omgaat. Klinkt alsof je een goede 'modus' voor jezelf gevonden hebt, daar heb ik altijd respect voor.
Ervaar jij nu ook meer rust in jezelf of heb je de onrust eerder geleerd te accepteren?
Soms denk ik ook wel eens dat ik al dat getwijfel en die onrust nodig heb om het leven spannend genoeg te vinden. Ik baal er zo vaak van, maar het levert me ook wat op. Wat als ik tevreden was en helemaal rustig van binnen? Het stomme is dat ik dat nastreef en tegelijk denk dat ik het saai zal vinden...dat is dat dubbele weer!
Ervaar jij nu ook meer rust in jezelf of heb je de onrust eerder geleerd te accepteren?
Soms denk ik ook wel eens dat ik al dat getwijfel en die onrust nodig heb om het leven spannend genoeg te vinden. Ik baal er zo vaak van, maar het levert me ook wat op. Wat als ik tevreden was en helemaal rustig van binnen? Het stomme is dat ik dat nastreef en tegelijk denk dat ik het saai zal vinden...dat is dat dubbele weer!
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:23
En ik sluit me helemaal aan bij Jojanneke. Ik vind twijfels en onzekerheden enorm belangrijk in de zin dat ze je verder kunnen helpen in het creeeren van de voor jouw perfecte omstandigheden om echt gelukkig te kunnen zijn.
Hoe vaak hoor je niet dat mensen op een ochtend wakker worden en zich opeens realiseren dat ze helemaal niet gelukkig zijn. Dat is het moment waarop vader het welbekende pakje sigaretten gaat halen en nooit meer terug komt.
Bovendien stel je dat anderen niet twijfelen en ik vraag mij af of dat wel zo is. Ik denk dat op zijn tijd wat twijfelen heel normaal is, de een zal daar alleen heel anders mee omgaan als de ander. Niet iedereen presenteert zijn diepste onzekerheden aan de buitenwereld.
Hoe vaak hoor je niet dat mensen op een ochtend wakker worden en zich opeens realiseren dat ze helemaal niet gelukkig zijn. Dat is het moment waarop vader het welbekende pakje sigaretten gaat halen en nooit meer terug komt.
Bovendien stel je dat anderen niet twijfelen en ik vraag mij af of dat wel zo is. Ik denk dat op zijn tijd wat twijfelen heel normaal is, de een zal daar alleen heel anders mee omgaan als de ander. Niet iedereen presenteert zijn diepste onzekerheden aan de buitenwereld.
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:26
De onrust zit in me, het is een deel van mij. Dus nee, ik ben dat niet helemaal kwijt. Ik ben wel wat rustiger geworden door de jaren heen, maar diep in mij... Ik heb dus vooral geleerd om het te accepteren en er mee leren omgaan.
Laatst kwam ik trouwens in een situatie terecht waarin ik me niet druk maakte, terwijl het wel bij me gepast zou hebben om dat in die situatie juist wel te doen. Wil je wel geloven dat ik serieus ongerust over mezelf was!?! Ik was gewoon echt blij (en gerustgesteld) toen de emoties alsnog kwamen! :-)
Laatst kwam ik trouwens in een situatie terecht waarin ik me niet druk maakte, terwijl het wel bij me gepast zou hebben om dat in die situatie juist wel te doen. Wil je wel geloven dat ik serieus ongerust over mezelf was!?! Ik was gewoon echt blij (en gerustgesteld) toen de emoties alsnog kwamen! :-)
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:27
Waarom zou hun waarheid jou waarheid moeten zijn? Mens, d'r is al een ellende op de wereld ontstaan juist door die gedachte..
Maak je eigen kaders, je eigen waarheden die gebaseerd zijn op jou ervaringen, en heb lef genoeg om te twijfelen aan al die zogenaamde waarheden waar je mee geconfronteerd wordt.
Twijfels zijn niet negatief of positief, wat je er mee doet kan negatief of positief zijn.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:32
<<grijns>>>
Regelmatig verzucht ik dat ik het leven zo saai vind,en dat er nooit iets gebeurt. Ik hou van spanning en sensatie, en als ik dan naar mijn lief kijk, dan denk ik.... "Wat ben jij toch verschrikkelijk saai en stabiel".
En dan kom ik thuis van mijn werk, waar ik dan weer de nodige spannende perikelen heb gehoord/gezien van klanten, en dan kijk ik naar mijn lief, en dan denk ik "Wat ben jij toch lekker saai en stabiel", en dan voel ik mezelf tot rust komen........
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:45
@nummerzoveel: haha, ik kan me voorstellen dat de ongerustheid ook juist komt als je de onrust even niet voelt!
@Jojanneke66: fijne reactie weer, helpt me meer dan ik kan uitdrukken!
En fijn dat je een partner hebt die je kan helpen ook rust te vinden! Er is toch niets zo mooi als afwisseling eigenlijk, dus rust na spanning en spanning na rust.
Dank jullie dames! Mijn andere topic om te zeuren over waarom ik geen reacties krijg, heeft me geholpen om reacties te ontvangen waar ik wat mee kan
.
@Jojanneke66: fijne reactie weer, helpt me meer dan ik kan uitdrukken!
En fijn dat je een partner hebt die je kan helpen ook rust te vinden! Er is toch niets zo mooi als afwisseling eigenlijk, dus rust na spanning en spanning na rust.
Dank jullie dames! Mijn andere topic om te zeuren over waarom ik geen reacties krijg, heeft me geholpen om reacties te ontvangen waar ik wat mee kan
.
woensdag 13 augustus 2008 om 09:09
Lieve Balanszoeker,
Ben wel een beetje opgelucht..dat ik niet de enige ben die ook zoveel twijfels heeft. Het is zo herkenbaar. En ook zo vervelend.
Ik ben 4 jaar vrijgezel geweest. En in die tijd eigenlijk geen twijfels gehad. Had een huisje voor mezelf..uitgaan met vriendinnen..natuurlijk op mannenjacht..je eigen ding doen, etc.etc. Toch begon het te kriebelen en was toe aan een vaste relatie. Ik heb mijn huidige vriend nu 8 maanden geleden gevonden! Ik ben 26..en twijfel voortdurend over deze relatie.
Het ene moment wil ik hem nooit meer kwijt..het andere moment vind ik hem niet zo heel erg leuk..mijn gevoelens kunnen zo verschillend zijn.
Soms denk ik wel eens..kap er nu gewoon mee. Al die twijfels dat is toch niet wat. Maar eigenlijk wil ik hem helemaal niet kwijt.
Na 8 maanden hebben we besloten om samen te wonen. Ik woon nu bij hem in. En moet heel erg wennen. Ook vind ik het fijn. Elke avond saampjes.
Toch blijven die twijfels..met die gedachte..ik kan altijd weer terug naar mijn eigen huis. Ik weet wel...op een gegeven moment moet dit gevoel echt afgelopen zijn! Geen twijfels meer.
Want voor altijd met twijfels te leven..is toch geen leven??
Ik geef mezelf wel even de tijd..om aan het hele samen wonen te wennen. En om ons een kans te geven. Maar als ik na een paar maanden nog steeds niet zeker ben van de hele situatie. Moet er een punt achter worden gezet..hoe moeilijk dat ook is.
Ik hoop dat jij jezelf wat rust kan geven. Sterkte
Ben wel een beetje opgelucht..dat ik niet de enige ben die ook zoveel twijfels heeft. Het is zo herkenbaar. En ook zo vervelend.
Ik ben 4 jaar vrijgezel geweest. En in die tijd eigenlijk geen twijfels gehad. Had een huisje voor mezelf..uitgaan met vriendinnen..natuurlijk op mannenjacht..je eigen ding doen, etc.etc. Toch begon het te kriebelen en was toe aan een vaste relatie. Ik heb mijn huidige vriend nu 8 maanden geleden gevonden! Ik ben 26..en twijfel voortdurend over deze relatie.
Het ene moment wil ik hem nooit meer kwijt..het andere moment vind ik hem niet zo heel erg leuk..mijn gevoelens kunnen zo verschillend zijn.
Soms denk ik wel eens..kap er nu gewoon mee. Al die twijfels dat is toch niet wat. Maar eigenlijk wil ik hem helemaal niet kwijt.
Na 8 maanden hebben we besloten om samen te wonen. Ik woon nu bij hem in. En moet heel erg wennen. Ook vind ik het fijn. Elke avond saampjes.
Toch blijven die twijfels..met die gedachte..ik kan altijd weer terug naar mijn eigen huis. Ik weet wel...op een gegeven moment moet dit gevoel echt afgelopen zijn! Geen twijfels meer.
Want voor altijd met twijfels te leven..is toch geen leven??
Ik geef mezelf wel even de tijd..om aan het hele samen wonen te wennen. En om ons een kans te geven. Maar als ik na een paar maanden nog steeds niet zeker ben van de hele situatie. Moet er een punt achter worden gezet..hoe moeilijk dat ook is.
Ik hoop dat jij jezelf wat rust kan geven. Sterkte
woensdag 13 augustus 2008 om 09:20
Heel herkenbaar! Ik twijfel ook over alles, maar ik denk dat ik hierin nog veel extremer ben.
Mijn relatie is de ene dag heel erg leuk, terwijl ik de volgende dag zo van alles baal en ermee wil stoppen. Hetzelfde over mijn werk. Ik heb jaren lopen twijfelen over mijn baan, was dit het nu wel of niet? Gelukkig is dit probleem nu voor me opgelost, het contract is ontbonden door de kantonrechter, maar nu weet ik weer niet wat ik voor nieuwe baan wil. Of de vraag of ik wel een goede moeder ben. Ik hou heel veel van mijn kind, maar als ik sommige andere moeders zie, twijfel ik altijd of ik het wel goed (genoeg) doe.
Slopend, deze gevoelens. Het ergste is nog dat ze me nergens brengen!
Mijn relatie is de ene dag heel erg leuk, terwijl ik de volgende dag zo van alles baal en ermee wil stoppen. Hetzelfde over mijn werk. Ik heb jaren lopen twijfelen over mijn baan, was dit het nu wel of niet? Gelukkig is dit probleem nu voor me opgelost, het contract is ontbonden door de kantonrechter, maar nu weet ik weer niet wat ik voor nieuwe baan wil. Of de vraag of ik wel een goede moeder ben. Ik hou heel veel van mijn kind, maar als ik sommige andere moeders zie, twijfel ik altijd of ik het wel goed (genoeg) doe.
Slopend, deze gevoelens. Het ergste is nog dat ze me nergens brengen!
woensdag 13 augustus 2008 om 10:26
Ergens heel herkenbaar (ook zo'n rusteloze tante van binnen) en tegelijkertijd weer niet. Ik zie mijn rode draad en daardoor voelt het toch, ook als ik het soms niet weet of twijfel, alsof er een duidelijke richting in zit. Wat dat betreft ren ik mijn neus achterna.
Alle onrust die je ervaart zit niet zozeer in de omstandigheden maar in jouzelf. En wat Jojanneke al zei, dat is niet positief of negatief maar neutraal. Het is maar net wat je ermee doet.
Ik heb het idee dat jij ergens het idee hebt dat "al die andere mensen" het wel weten. Wel duidelijkheid en stabiliteit ervaren. En dat je jezelf omlaag trekt met die gedachte want jij niet. Maar da's een illusie joh, iedereen doet maar wat![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
. Sommige doen dat "wat" wat effectiever dan anderen. En sommigen kijken er bij alsof ze precies weten wat ze aan het doen zijn 
.
Maar het leven is onvoorspelbaar en mensen zijn grillig. De een wat meer dan de ander. Dat tezamen levert iets heel levendigs op en in die zin vind ik zelf het leven idd maakbaar, er zijn veel mogelijkheden en keuzes als je wil.
De rust daarin is denk ik die rode draad vinden. Dit ben ik, dit wil ik, hier raak ik vervuld door, dit deel ik graag met anderen. Dat versimpelt de boel enorm. Dus kijk niet zozeer naar anderen voor begeleiding of duidelijkheid maar leer jezelf goed kennen.
Alle onrust die je ervaart zit niet zozeer in de omstandigheden maar in jouzelf. En wat Jojanneke al zei, dat is niet positief of negatief maar neutraal. Het is maar net wat je ermee doet.
Ik heb het idee dat jij ergens het idee hebt dat "al die andere mensen" het wel weten. Wel duidelijkheid en stabiliteit ervaren. En dat je jezelf omlaag trekt met die gedachte want jij niet. Maar da's een illusie joh, iedereen doet maar wat
. Sommige doen dat "wat" wat effectiever dan anderen. En sommigen kijken er bij alsof ze precies weten wat ze aan het doen zijn .Maar het leven is onvoorspelbaar en mensen zijn grillig. De een wat meer dan de ander. Dat tezamen levert iets heel levendigs op en in die zin vind ik zelf het leven idd maakbaar, er zijn veel mogelijkheden en keuzes als je wil.
De rust daarin is denk ik die rode draad vinden. Dit ben ik, dit wil ik, hier raak ik vervuld door, dit deel ik graag met anderen. Dat versimpelt de boel enorm. Dus kijk niet zozeer naar anderen voor begeleiding of duidelijkheid maar leer jezelf goed kennen.
woensdag 13 augustus 2008 om 11:24
Er zijn heel wat goede postings voorgegaan, denk ik. Waar het volgens mij inderdaad om draait, is dat je je eigen kaders schept, zoals o.a. JOjanneke al zegt. Verder kun je van jezelf misschien leren accepteren dat je gevoel wisselt. Misschien hoort dat bij jou? In dat geval heeft het geen zin om jezelf te dwingen in het keurslijf dat anderen wellicht past, maar jou niet. Neem jezelf daarin serieus, dat is mijn advies.
woensdag 13 augustus 2008 om 17:56
Hi Balanszoeker. Ik herken dit precies! Heb exact hetzelfde. Niet in mijn werk, daar ben ik altijd vrij constant, maar in mijn relatie wel degelijk. En soms zelfs in 1 uur dat er maar iets gebeurt waardoor ik totaal omsla van vrolijk naar geergerd. Ik ben dan op een of andere manier van slag en dan twijfel ik gelijk. En dat hoeft niet eens te gebeuren naar aanleiding van iets dat er op dat moment gezegd wordt ofzo, maar dat gevoel (ergernis) lijkt zomaar te ontstaan. Wat erg irritant is, vooral omdat mijn vriend zo lief is. Hij begrijpt er ook niets van.
Heb jij het wel eens met je vriend besproken?
woensdag 13 augustus 2008 om 18:38
@Dingentje: heel herkenbaar wat je schrijft, het dubbele in gevoelens...Helpen de reacties van de anderen jou misschien ook? Het heeft mij namelijk al wat rust gegeven om te lezen wat sommigen schrijven over dat je jezelf moet accepteren met al die wisselende dingen, dat twijfels niet positief of negatief zijn (het ligt eraan wat je er zelf mee doet) en dat het echt niet per se zo is dat het gros van de bevolking zekerder van zijn zaak is als jij bent of ik ben. Ik hoop dat jij daar ook rust uit kunt halen en kunt genieten van de fijne aspecten van samenwonen, want ik lees dat je die zeker ook ziet! Natuurlijk is het wennen. Ik denk steeds meer, er zullen best mensen zijn die zich meer eenduidig voelen, maar die zitten of zo in elkaar of die ontkennen een groot deel van hun gevoelens!
@Martie: ja, twijfelen is soms ook zo vermoeiend!! Maar wat anderen al schrijven, ze kunnen ook positieve dingen opleveren. En het geeft misschien rust er meer de rode draad achter te ontdekken. Soms lukt me dat helemaal niet, ik denk wel eens dat ik geleefd word door mijn hormonen! Heb jij wel eens een rode draad-gevoel?
@Feliciaatje: fijne reactie, idd, de rode draad opsporen is belangrijk. Zie jij die steeds vanzelf of moet je daar moeite voor doen? Fijn dat je wat relativeert hoe anderen erin staan, ik laat me daar vaak door intimideren idd. Jouw reactie en die van bv nummerzoveel en Jojanneke66 helpen dan heel erg! Maar weet jij dan bv bij jezelf welke gevoelens je serieus moet nemen en welke meer 'bijzaak' zijn die losstaan van de rode draad?
@Sneez: tnx! Een reactie zoals die van jou geeft me krachtig gevoel. Het is fijn om me meer op mijn eigen kaders te gaan richten!
@Latina80: o ja, dat heb ik ook, dat snelle omslaan! Irritant soms he? Ik voel me bijna een borderliner soms. En mijn vriend is ook lief en constant en begrijpt er ook de ballen van. Ik heb het wel eens besproken en hij reageert dan heel relativerend. Volgens mij maakt hij zich er weinig zorgen over, tenzij ik ineens heel eenduidig alarmsignalen ga aangeven, maar ik benoem ook altijd dat ik hem niet kwijt wil maar grillig ben. Heb jij het ook besproken? En hoe reageert jouw vriend?
@Martie: ja, twijfelen is soms ook zo vermoeiend!! Maar wat anderen al schrijven, ze kunnen ook positieve dingen opleveren. En het geeft misschien rust er meer de rode draad achter te ontdekken. Soms lukt me dat helemaal niet, ik denk wel eens dat ik geleefd word door mijn hormonen! Heb jij wel eens een rode draad-gevoel?
@Feliciaatje: fijne reactie, idd, de rode draad opsporen is belangrijk. Zie jij die steeds vanzelf of moet je daar moeite voor doen? Fijn dat je wat relativeert hoe anderen erin staan, ik laat me daar vaak door intimideren idd. Jouw reactie en die van bv nummerzoveel en Jojanneke66 helpen dan heel erg! Maar weet jij dan bv bij jezelf welke gevoelens je serieus moet nemen en welke meer 'bijzaak' zijn die losstaan van de rode draad?
@Sneez: tnx! Een reactie zoals die van jou geeft me krachtig gevoel. Het is fijn om me meer op mijn eigen kaders te gaan richten!
@Latina80: o ja, dat heb ik ook, dat snelle omslaan! Irritant soms he? Ik voel me bijna een borderliner soms. En mijn vriend is ook lief en constant en begrijpt er ook de ballen van. Ik heb het wel eens besproken en hij reageert dan heel relativerend. Volgens mij maakt hij zich er weinig zorgen over, tenzij ik ineens heel eenduidig alarmsignalen ga aangeven, maar ik benoem ook altijd dat ik hem niet kwijt wil maar grillig ben. Heb jij het ook besproken? En hoe reageert jouw vriend?
zondag 17 augustus 2008 om 19:11
Ik heb het er laatst nog met mijn vriend over gehad. Ik heb hem eerlijk verteld dat ik soms wel twijfel aan het samenwonen. Maar ik heb ook gezegd dat ik, als het met hem niet lukt, ik me afvraag met wie het dan wel moet lukken. Mijn vriend is altijd erg terughoudend met reageren, maar later bleek wel dat hij er over nagedacht heeft. Hij zei toen dat hij me graag wil steunen en hij heeft sowieso erg veel geduld, dus dat moet wel goedkomen. Blijven praten, dat probeer ik te doen. Volgens mij is dat de enige manier om eruit te komen.
dinsdag 19 augustus 2008 om 15:44
Hoi Balanszoeker,
Al deze reacties steunen mij enorm. Dacht vaak dat ik de enige ben die zo moeilijk / lastig denkt over allerlei dingen in het leven.
Mijn moeder zegt altijd, pieker nu niet zoveel, zo zonde van je tijd. Je bent nog zo jong. Later..als je 50 bent denk je...wat een zonde al dat gepieker. Heb niet echt kunnen genieten van het leven.
Piekeren, dat is nu iets wat ik vaak doe. Altijd al gedaan. Moet het accepteren dat ik veel pieker. Misschien wordt het dan juist minder..
Maar goed...wat ik wel probeer...GEWOON DOEN! Als je iets wil ...DOEN. Ook al pieker je. Verandering in je leven is best eng..een risico..spannend..maar ook leuk!!! Als je geen stap durft te maken...weet je ook nooit hoe het zal zijn.
En dat ervaar ik nu met het samenwonen. Voordat ik bij mijn vriend wilde intrekken had ik een heel dubbel gevoel. Ik zat mezelf gewoon in de weg. Wil ik wel/ wil ik niet samenwonen. En als het niet gaat wat dan/en hoe ik moet me dan voelen/etc.etc. Dus heb ik de stap maar gewaagd. Nu net een weekje bij hem en het voelt goed, ookal twijfel ik nog steeds! Wel even eng allemaal.
Maar ik probeer het tenminste wel! Als het niet gaat..moet ik ook heel eerlijk tegen mezelf zijn..ga ik naar mijn eigen huisje.
Latino,
Ik praat ook heel veel met mijn vriend. Over dat ik twijfels heb. Mijn vriend kan er goed over praten, maar voelt zich ook erg onzeker. Bang dat ik bij hem wegga. Ik weet dat hij heel veel van mij houdt. Heeft echt alles voor mij over. En probeert mij ook echt te begrijpen. Daarom is hij ook echt de moeite waard.
En inderdaad blijven praten. Is heel belangrijk! En eerlijk zijn tegenover jezelf. Want wie zegt dat hij de enige jongen is, waar je gelukkig mee kan zijn. Als je je op een gegeven niet meer gelukkig voelt en weg wil..wees dan niet bang om de stap te maken en ga. (Deze woorden zijn ook voor mezelf bedoelt.)
Tja...relaties, is niet altijd makkelijk.
En ik wil mezelf niet verliezen. Mijn eigen ik vind ik zo belangrijk!
Al deze reacties steunen mij enorm. Dacht vaak dat ik de enige ben die zo moeilijk / lastig denkt over allerlei dingen in het leven.
Mijn moeder zegt altijd, pieker nu niet zoveel, zo zonde van je tijd. Je bent nog zo jong. Later..als je 50 bent denk je...wat een zonde al dat gepieker. Heb niet echt kunnen genieten van het leven.
Piekeren, dat is nu iets wat ik vaak doe. Altijd al gedaan. Moet het accepteren dat ik veel pieker. Misschien wordt het dan juist minder..
Maar goed...wat ik wel probeer...GEWOON DOEN! Als je iets wil ...DOEN. Ook al pieker je. Verandering in je leven is best eng..een risico..spannend..maar ook leuk!!! Als je geen stap durft te maken...weet je ook nooit hoe het zal zijn.
En dat ervaar ik nu met het samenwonen. Voordat ik bij mijn vriend wilde intrekken had ik een heel dubbel gevoel. Ik zat mezelf gewoon in de weg. Wil ik wel/ wil ik niet samenwonen. En als het niet gaat wat dan/en hoe ik moet me dan voelen/etc.etc. Dus heb ik de stap maar gewaagd. Nu net een weekje bij hem en het voelt goed, ookal twijfel ik nog steeds! Wel even eng allemaal.
Maar ik probeer het tenminste wel! Als het niet gaat..moet ik ook heel eerlijk tegen mezelf zijn..ga ik naar mijn eigen huisje.
Latino,
Ik praat ook heel veel met mijn vriend. Over dat ik twijfels heb. Mijn vriend kan er goed over praten, maar voelt zich ook erg onzeker. Bang dat ik bij hem wegga. Ik weet dat hij heel veel van mij houdt. Heeft echt alles voor mij over. En probeert mij ook echt te begrijpen. Daarom is hij ook echt de moeite waard.
En inderdaad blijven praten. Is heel belangrijk! En eerlijk zijn tegenover jezelf. Want wie zegt dat hij de enige jongen is, waar je gelukkig mee kan zijn. Als je je op een gegeven niet meer gelukkig voelt en weg wil..wees dan niet bang om de stap te maken en ga. (Deze woorden zijn ook voor mezelf bedoelt.)
Tja...relaties, is niet altijd makkelijk.
En ik wil mezelf niet verliezen. Mijn eigen ik vind ik zo belangrijk!
