Uit het dal komen - depressie

10-06-2024 13:55 193 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hallo, nu zo'n drie jaar last van een flinke depressie ( 3 jaar terug diagnose bij spec. ggz ). Tijdje lichte dosering antidepressiva geslikt maar weer gestopt toen ik aan de beurt was voor behandeling, om zo beter bij mijn gevoel te kunnen komen. Inmiddels op het kantelpunt beland, weer beginnen of niet. De laatste 4 weken waren vreselijk, mede door pms klachten ( weet ik bijna zeker ). E.e.a. bij de huisarts neergelegd, welke verwijst naar psycholoog. Psycholoog laat de keuze aan mij en mengt zich logischerwijs niet in de 'medische' klachten. Al met al speelt er al jaren zoveel waarbij kip en ei niet aan te wijzen zijn... ik wilde hier eigenlijk gewoln even mijn ei kwijt. Het is zo lastig om op eigen kracht uit dit dal te komen. Ik ben zo ook geen leuk gezelschap meer, ik merk dat steeds meer mensen afhaken, minder willen afspreken. Maar de leuke oude ik spelen lukt me niet meer. In het weekend als man en kinderen thuis zijn of er sociale verplichtingen zijn kost me dit enorm veel energie. Ik lijk altijd degene te zijn die een praatje moet beginnen of een gesprek gaande moet houden door interesse te tonen. Andersom is dat er vaak niet... Zijn dit herkenbare zaken voor mensen hier?
Alle reacties Link kopieren Quote
Selene schreef:
03-07-2024 07:54
Dit ga je met een loopgroepje niet oplossen. Ik zou om een doorverwijzing naar een psychiater vragen voor medicatie.
Ja herkenbaar. De ochtenden zijn zo mooojk en naar bed gaan ook, omdat je weet dat er dan weer een ochtend komt en je wéér moet.

POH zou moeten kunnen helpen met zoeken en doorverwijzen.
TO heeft een afspraak voor over een paar weken bij de psychiater.
Tenminste, staat die afspraak nog Roereitje?
Als je je zo ontzettend down voelt zou ik een spoed doorverwijzing vragen van jouw huisarts naar de psychiater. De psychiater heeft hier altijd plekjes voor.

Wat heb je van ons nodig denk je, om een afspraak te maken met je huisarts?
Wat motivatie, wat lieve woorden en warmte?
En ja, het sterke down gevoel bij het aanbreken van een nieuwe dag is erg herkenbaat
Verbinder schreef:
03-07-2024 08:38
TO heeft een afspraak voor over een paar weken bij de psychiater.
Tenminste, staat die afspraak nog Roereitje?
Als je je zo ontzettend down voelt zou ik een spoed doorverwijzing vragen van jouw huisarts naar de psychiater. De psychiater heeft hier altijd plekjes voor.

Wat heb je van ons nodig denk je, om een afspraak te maken met je huisarts?
Wat motivatie, wat lieve woorden en warmte?
En ja, het sterke down gevoel bij het aanbreken van een nieuwe dag is erg herkenbaat
Fijn dat er iig een afspraak staat (had ik gemist, sorry).
Kanjij zelf, of kan er iemand voor je bellen om de afspraak spoed te geven? Daar is inderdaad altijd wel ruimte voor.
Alle reacties Link kopieren Quote
De afspraak voor medicatie staat voor over 2 weken.

Voor nu moet ik aan het slaapschema gaan werken. Enorm lastig nu kinderen vakantie hebben en thuis zijn. Ik wil niet steeds moe en down zijn. Ergens moet de knop om, ritme aanpassen, maar ik zie even niet hoe

Nu in bed na een avond bezoek. Kapot van de energie die het bezoek kosste en tegelijkertijd voel ik me onrustig, gejaagd en zie ik nu al op tegen het zware gevoel van de ochtend, wanneer ik weer niet verder wil
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn dat die afspraak staat.
Ja dat is dan ook harstikke moeilijk om bij bezoek te zitten, aanwezig te zijn, mee te praten en jezelf voort te slepen dan.
Dat is giga hard werken.

Je bent een kei van een mens, wil het allerbeste doen voor iedereen.
Overweeg ook nog even een aanvraag voor een eerdere afspraak met de psychiater (via huisarts)

Voor jou :rose:
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is lief, dank je

Eerder zou kunnen maar dan wordt er een videocall ergens tussen gepropt. Ik laat dan liever de echte afspraak staan voor over 2 weken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Roereitje schreef:
04-07-2024 12:12
Dat is lief, dank je

Eerder zou kunnen maar dan wordt er een videocall ergens tussen gepropt. Ik laat dan liever de echte afspraak staan voor over 2 weken.
Ja, begrijp ik. Zeker als het een videocall is.
Misschien kan de psychiater ook meedenken voor eventuele lichaamsgerichte therapie voor je, die de GGZ biedt. Gewoon om vragen.

Werd je iets rustiger wakker vanmorgen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Vanmorgen weer onrust en buikpijn, een zwaar gevoel. Maar het werd wat warm op de slaapkamer dus ik was er eerder uit dan anders.

Nu voelt het wel als de dag doorworstelen. Ik kijk steeds op de klok. Of de dag alweer voorbij is.
Roereitje schreef:
04-07-2024 13:30
Vanmorgen weer onrust en buikpijn, een zwaar gevoel. Maar het werd wat warm op de slaapkamer dus ik was er eerder uit dan anders.

Nu voelt het wel als de dag doorworstelen. Ik kijk steeds op de klok. Of de dag alweer voorbij is.
Kan je tussendoor even rust voor jezelf nemen? Dat je dan ook alleen voor brand en slagaderlijke bloedingen gestoord mag worden.
En maak je voor jezelf een weekschema’ met wat je welk dagdeel doet?

Bijvoorbeeld:
Dinsdagochtend: stoffen
Dinsdagmiddag: spelletje met de kinderen
Dinsdagavond: koken

Tussendoor: rusten.
Selene schreef:
04-07-2024 13:40
En maak je voor jezelf een weekschema’ met wat je welk dagdeel doet?

Bijvoorbeeld:
Dinsdagochtend: stoffen
Dinsdagmiddag: spelletje met de kinderen
Dinsdagavond: koken

Tussendoor: rusten.
Dat werkt(e) bij mij echt averechts. Dan staat mijn planning vol met dingen die moeten en is de drempel om iets te doen nóg hoger. Maar bij veel mensen is het wel helpend.
Roereitje schreef:
04-07-2024 12:12
Dat is lief, dank je

Eerder zou kunnen maar dan wordt er een videocall ergens tussen gepropt. Ik laat dan liever de echte afspraak staan voor over 2 weken.
Je kunt toch en de videocall en de afspraak doen? Toen ik het echt zwaar had, had ik twee gesprekken per week. Eerst op locatie, daarna 1 keer bellen en 1 keer op locatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat schema ben ik mee bezig. In ieder geval dingen die ik heb gedaan noteren en ook kleine dingen in mijn agenda zetten.

Rusten kan, maar dan boven of in bed. Ik wil graag dat de kinderen zich 'vrij' kunnen bewegen in huis. Ook met vrienden, dus evt boven.

Bedoel je 2 x per week met de psychiater? Mijn afspraak met psycholoog is wekelijks en de eerstvolgende met psychiater over 2 weken, dat is een eerste afspraak ivm medicatie

Voor de eerste keer vind ik reallife wel fijn, misschien daarna wel videocall als er meerdere afspraken nodig zijn
*Elfje* schreef:
04-07-2024 13:43
Dat werkt(e) bij mij echt averechts. Dan staat mijn planning vol met dingen die moeten en is de drempel om iets te doen nóg hoger. Maar bij veel mensen is het wel helpend.
Ik zet 1 groot ding (stofzuigen, was draaien ) en 2 kleine dingen per dag (was vouwen, een kamer stoffen etc).Dus 1 ding per dagdeel. En dan dus juist niet meer doen dan dat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vandaag de hele dag 'op' gebleven verder. Heel stom maar vanmiddag zou er iemand hier wat komen brengen en diegene appte. Ik sloeg er even zo van dicht dat ik spontaan heb bedacht met mijn dochter even naar het centrum te gaan. Ik kan de laatste jaren slecht een kort sociaal praatje houden, ik sla dan helemaal dicht. Bezoek of afspraken zijn prima maar ik wil me kunnen voorbereiden.

Zou dat ook onderdeel zijn van de depressie of is dit meer aard van het beestje? Het is erger geworden maar eigenlijk was het altijd al wel een beetje zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn dat je toch op hebt kunnen blijven.
Ik herken dat stukje van dichtslaan als iemand aankondigt onverwacht te komen.
Het is een controle wat je normaal hebt ‘aanstaan’ en als die wordt getriggerd is het even lichte paniek.
Die controle heb je omdat je je altijd wil voorbereiden op kontakt met mensen.
Diep in jezelf wil je hierover controle hebben, wat je zegt, hoe je overkomt, omdat er diep in je een stukje zit, een kwetsbaar stukje, wat minder sociaal acceptabel is. Het is onderdrukt omdat het geen gewenst stukje is. Iets als onvriendelijkheid, arrogantie, Een stukje van jezelf die je liever niet ziet, niet wilt. Wat ongewenst is.
En daar zit een stop op.
Verbinder schreef:
05-07-2024 01:58
Fijn dat je toch op hebt kunnen blijven.
Ik herken dat stukje van dichtslaan als iemand aankondigt onverwacht te komen.
Het is een controle wat je normaal hebt ‘aanstaan’ en als die wordt getriggerd is het even lichte paniek.
Die controle heb je omdat je je altijd wil voorbereiden op kontakt met mensen.
Diep in jezelf wil je hierover controle hebben, wat je zegt, hoe je overkomt, omdat er diep in je een stukje zit, een kwetsbaar stukje, wat minder sociaal acceptabel is. Het is onderdrukt omdat het geen gewenst stukje is. Iets als onvriendelijkheid, arrogantie, Een stukje van jezelf die je liever niet ziet, niet wilt. Wat ongewenst is.
En daar zit een stop op
.
Mee eens tot dit stuk.


Ik denkbaar het in je zit, maar door de depressie getriggerd wordt.
Voor mij is het inderdaad controle en controle is angst. Angst voor het niet goed doen, niet goed genoeg voelen, dat anderen zien dat ik een depressie heb, daarom mijn kind kwijtraken etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is in ieder geval iets waarmee je jezelf helemaal 'gek' kan maken.

Ben er wel een soort van uit dat ik een introvert ben. Wat niet wil zeggen dat ik altijd heel stil ben. Er zijn mensen of onstandigheden waarbij ik me helemaal op mn gemak voel en wel lekker kan kletsen.

Maar zelfs als ik een goede vriendin onverwacht tegenkomen in de supermarkt sla ik helemaal dicht. Ik vind het dan ook heel vreemd om over het weer te praten of een fatsoenspraatje met iemand te houden die zo dichtbij staat.

Voor onverwacht bezoek is het soms ook gewoon even niet een knopje kunnen vinden. Geen energie. In je hoofd halen dat je vanalles wil vertellen en gezellig/leuk wil zijn. Ik wil wel iemand zijn waar je zo binnen kan vallen eigenlijk, gewoon no nonsense maar ergens zit een blokkade.

En dan t liefst ook het huis redelijk netjes en zelf fatsoenlijk aangekleed. In mn pyjama zit ik nooit relaxed, stel dat er iemand aanbelt...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, het kan heel lastig zijn.
Ik hoop dat de komende dagen rustig voor je verlopen en je kinderen zich ook goed zelf kunnen vermaken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar, het introverte deel en alles leuk willen houden. En geen onverwachte dingen willen.

Hoe vindt je hulp voor zoiets? Poh en psycholoog heeft mij hier niet mee geholpen ( was voor somberheid ), maar hoe kom je uit je hoofd en laat je dingen meer los, zo lastig
Alle reacties Link kopieren Quote
Hortensia47 schreef:
07-07-2024 13:43
Herkenbaar, het introverte deel en alles leuk willen houden. En geen onverwachte dingen willen.

Hoe vindt je hulp voor zoiets? Poh en psycholoog heeft mij hier niet mee geholpen ( was voor somberheid ), maar hoe kom je uit je hoofd en laat je dingen meer los, zo lastig
Hoi, het kan zijn dat je meer baat hebt bij een ander type therapie. Juist als je veel in je hoofd zit is een meer lichaamsgerichte therapie goed. ( denk aan haptonomie, verschillende vormen van psychotherapie)
Het is ook goed om veel te bewegen, dus wandelen, joggen, sporten. Dat trekt je nl ook uit je hoofd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kinderen vermaken zich, of zijn gewoon thuis

Kost alleen energie om aan te moeten staan en gevoelsmatig 'gezellig' te moeten doen. Even herprogrammeren

Meer sporten zou voor mij ook goed zijn. Nu twee keer per week en ik wandel wat. Joggen kan niet wegens blessures en te groot overgewicht
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja dat zal wel.
Dat kost dan ook energie. Blijven jullie de zomervakantie thuis?
Hopelijk is je man ook een beetje steun in het geheel. Dat je therapie krijgt enzo?

Goed dat je 2x p week sport. Goed initiatief.
Kan je het wandelen uitbreiden? Als in wat wandelen veranderen in 3x p week een uur erop uit? Langer kan natuurlijk ook (afhangend van hoe lang je van huis kan zijn mbt zorg kids)

Het voornemen om het te doen en een schema maken, en je eraan houden, kan belangrijk zijn en uiteindelijk stimulerend.

:daisy:
Alle reacties Link kopieren Quote
Sinds de sessie van vorige week geprobeerd iets meer structuur te krijgen in slapen en op tijd op staan.

Nu de kinderen ook op zijn helpt dat iets. Verder is het de dag doorworstelen. Het voelt als overleven. Kan niet wachten tot ik vanavond weer in bed lig. Alles zit vast, schouders geven steken, ik voel me moe, maar niet gewoon moe
Alle reacties Link kopieren Quote
Gelukkig dat het iets helpt dat de kinderen al op zijn.
Vervelend dat je het ook in je lijf voelt. Emoties kunnen zich vastzetten in het lijf en dat is best lastig.
Wellicht kan een warm bad wat verlichting geven of de douchekop op de plek richten waar het vastzit en goed warm water erover heen laten lopen. En tegelijkertijd goed in en uit ademen.
De dag een beetje redelijk doorgekomen?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven