Uit het dal komen - depressie - Pagina 8 - Psyche

Roereitje maandag 10 juni 2024 om 13:55

Hallo, nu zo'n drie jaar last van een flinke depressie ( 3 jaar terug diagnose bij spec. ggz ). Tijdje lichte dosering antidepressiva geslikt maar weer gestopt toen ik aan de beurt was voor behandeling, om zo beter bij mijn gevoel te kunnen komen. Inmiddels op het kantelpunt beland, weer beginnen of niet. De laatste 4 weken waren vreselijk, mede door pms klachten ( weet ik bijna zeker ). E.e.a. bij de huisarts neergelegd, welke verwijst naar psycholoog. Psycholoog laat de keuze aan mij en mengt zich logischerwijs niet in de 'medische' klachten. Al met al speelt er al jaren zoveel waarbij kip en ei niet aan te wijzen zijn... ik wilde hier eigenlijk gewoln even mijn ei kwijt. Het is zo lastig om op eigen kracht uit dit dal te komen. Ik ben zo ook geen leuk gezelschap meer, ik merk dat steeds meer mensen afhaken, minder willen afspreken. Maar de leuke oude ik spelen lukt me niet meer. In het weekend als man en kinderen thuis zijn of er sociale verplichtingen zijn kost me dit enorm veel energie. Ik lijk altijd degene te zijn die een praatje moet beginnen of een gesprek gaande moet houden door interesse te tonen. Andersom is dat er vaak niet... Zijn dit herkenbare zaken voor mensen hier?

Verbinder zaterdag 27 juli 2024 om 04:17

Ik dacht nog even aan de fysieke kant van de therapie. Ik heb zeker het gevoel dat als een element van je therapie fysiek is, dit je kan helpen. Denk aan haptonomie, maar ook de sport therapie/ bewegingstherapie die je eerder benoemde.

Zodat je meer uit je hoofd gaat en meer met je hele lichaam gaat werken. Hoofd en lijf samen.

Roereitje zaterdag 27 juli 2024 om 12:29

Ik denk zeker dat de combinatie goed kan zijn. Voor psychosomatische therapie was er een wachtlijst, daar kan ik eind september terecht.

En afwachten wat de medicatie gaat doen. En als ik me daardoor beter ga voelen ook niet opgeven en wel de diepte in met therapie. Kan een valkuil van mij zijn om dan te denken, zo is het goed

Verbinder zondag 28 juli 2024 om 05:06

Ah fijn dat je op de wachtlijst staat voor psychosomatische therapie.
Eind September is ook niet lang meer.
Goeie om die valkuil te zien, misschien kan je een briefje ophangen ergens ermee. Of een note to self op je mobiel

Roereitje donderdag 1 augustus 2024 om 22:47

Psycholoog wil volgende keren wat meer de holistische kant op.

Laatste keer angsten besproken en de G schema's. Die zijn wel handig om dingen voor mezelf uit te werken maar ik kom er nog niet voldoende mee bij mijn gevoel.

Verbinder vrijdag 2 augustus 2024 om 01:42

Goeie dat je over je angsten hebt gepraat.
Lukte dat een beetje?
Wat bedoelt de psycholoog met de holistische kant?

Roereitje vrijdag 2 augustus 2024 om 10:38

Ze wilde een schema gaan maken door wat dingen naast elkaar te gaan leggen, zou ze tzt verder uitleggen, ik sta er wel voor open

Verbinder zondag 4 augustus 2024 om 05:54

Dat is wel fijn, dat de therapeut het nog gaat uitleggen.
Het is wellicht weer een hele andere invalshoek

Roereitje zondag 4 augustus 2024 om 22:02

Zeker fijn, ook fijn dat ze niet heel erg vasthoudt aan een vaste lijst met onderdelen vd therapie maar per keer een beetje lijkt te kijken hoe het gesprek loopt en waar behoefte aan is.

Inmiddels in het buitenland. Best spannend wel, met de nieuwe medicatie, weet niet waarom maar ben er wel veel mee bezig nog steeds, hoe reageer ik, wat zijn de bijwerkingen, doet het al wat etc.

Roereitje vrijdag 16 augustus 2024 om 20:33

De depressiegolven komen af en toe nog. Ook met een warm gevoel van binnenuit en een donkere gedachtenstroom. Het lijkt wel sneller weg te ebben.... zie wel op tegen hoe het straks thuis weer zal gaan. Op vakantie zijn houdt me op de been.

Het voelt als overleven nu. Weinig structuur en door de dagen komen. Medicatie werkt wel wat maar echt genieten of lol hebben is er niet bij.

S-Groot vrijdag 16 augustus 2024 om 22:35

Fijn dat het toch al minder is en sneller wegebt. Als je straks thuis bent slik je de medicatie alweer wat langer en werkt die hopelijk steeds nog wat beter.

En ik snap dat het ruk is om geen lol te hebben en niet te kunnen genieten, maar hopelijk kun je in elk geval de druk loslaten dat dat zou moeten (want je bent op vakantie, want je moet van je kind genieten, want...). Je bent nu hard aan het werk en flink aan het investeren in dat het beter gaat worden (middels de opbouwperiode van de medicatie en de therapie), dat is echt wel genoeg voor nu

.

Roereitje vrijdag 23 augustus 2024 om 16:27

Dank je S Groot. Het is ook veel. En dan mijn onzekerheid, het te zwaar zijn in combinatie met de hitte in het buitenland was wel even pittig.

Zo jammer dat ik dan niet echt mezelf kan zijn. Al die zaken nemen zoveel van mezelf in beslag dat ik echt maar 3 keet een praatje met iemand heb kunnen maken op de camping. Verder geen energie om daar voldoende voor open te staan.

Gevoeligevrouw86 vrijdag 23 augustus 2024 om 18:49

Roereitje schreef: ↑
21-06-2024 12:17
Telefoongebruik is een grote valkuil. Ik denk herkenbaar voor meer mensen. Maar nu ik de hele dag thuis zit ben ik er inderdaad meer mee bezig. Het is ook zo dat ik hem gebruik als laptop, je regelt er nu alles mee, zorg voor ouders, mailen, bankzaken, vakanties boeken, maar het 'verslavende' zit nu in zoeken naar informatie over hoe ik me voel, fora lezen, facebook. In de avond is het zo dat ik eigenlijk blijf kijken tot mijn man ook gaat slapen. Dat klinkt stom waarschijnlijk. Een ritme dat er in is gesleten. Eerder ging ik rond 23u slapen met als gevolg dat als hij rond 01.00 uur naar bed ging ik wakker werd en mijn diepste slaap al had gehad en niet meer kon slapen. Ik wil dus tegelijk met hem gaan slapen. Die uren tot hij naar zijn werk gaat slaap ik licht, in een soort waakstand. De ochtend als iedereen weg is slaap ik goed en heb ik daarmee nu echt nodig. Ik weet niet hoe ik dit weer naar normaal kan krijgen...

De pms kan niet verder worden onderzocht. Ik heb dit meermaals aangekaart bij de huisarts. Laatste bericht is niet op gereageerd, behalve dat het geen pcos kan zijn. Ik vermoed dat de gedachte is dat de pms komt door mijn overgewicht ( morbide obesitas ). Zelf geloof ik ook dat als ik 50kg lichter ben de klachten zullen verminderen. Probleem is alleen, hoe kom ik ooit zover. Het lijkt er haast op dat een operatie de enige optie nog is. Al blijft het voelen als de verkeerde aanpak.

Hoi,

Ik.lees even mee. Ben heel benieuwd hoe het met je gaat nu?

Roereitje vrijdag 23 augustus 2024 om 22:38

Dankzij therapie en medicatie wel ietsje beter.

De pms blijft en is sinds vorige week weer 'bezig'. Buikpijn, hoofdpijn, grote pijnlijke pukkels.

Psychisch kan ik momenteel niet goed peilen wat nu wat is. Combinatie met terugkomen van vakantie, medicatie, pms.

Over de operatie nog geen beslissing kunnen nemen.

Roereitje maandag 2 september 2024 om 18:43

Wat een veranderingen kan je in zo'n periode meemaken. De hele diepe dalen lijken nu even weg te zijn. De vermoeidheid heeft nu de overhand. Ik voel me afwezig/wattig.

De stap naar werken is groot nog steeds. Ik vind het ook moeilijk om te bepalen hoe ik dit het beste kan opbouwen. Maar duidelijk is dat ik wel weer een doel nodig heb.

Structuur is belangrijk. Uit bed komen, zelfzorg en een invulling van de dag. Hoe kan ik mezelf hierin uitdagen. Concentratiespanne is er klein nog steeds.

Gevoeligevrouw86 maandag 2 september 2024 om 18:47

Kan je niet met je bedrijfsarts een schema maken hoe terug te komen op werk? Bij ons op werk, en ik werk voor een gemeente, begin en mensen na ziekte met 2x2u per week. En dit is dan eerst vooral bedoeld om koffie te drinken en rustig mails te lezen. Na een aantal weken wordt dit stapje voor stapje uitgebreid. Maar echt heel geleidelijk. Kan zoiets niet op jouw werk?

cosmopolitan22 maandag 2 september 2024 om 18:50

IBIopviva schreef: ↑
10-06-2024 19:01
Ik snap echt de weerstand tegen antidepressiva niet. Geen enkele andere medicatie wordt met zoveel achterdocht bekeken.
Je hebt het zonder medicatie en met therapie geprobeerd en je merkt nu dat dat toch niet passend is.
....

Ook de term: “op eigen kracht” bij een gediagnosticeerde ziekte snap ik echt niet.
Hoor je nou nooit bij een gebroken been omdat je ervoor kiest geen gips te doen. Nee nee ik doe dit mooi op “eigen kracht” hoor.
Laat staan bij ernstige ziektes.

TO, ik leef nog dankzij antidepressiva en ik weet dat ik dit levenslang moet slikken.
Het is niet anders en ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt maar waarom nu al 4 verschrikkelijke weken wachten en heen en weer geslingerd worden?

Precies dat.

Je hebt al 3 jaar lang een officiële diagnose (een serieuze ZIEKTE in je hersenen) en je weigert nog steeds om te doen wat de officiële remedie is; therapie EN medicatie??

Wat denk je daar nou mee te bereiken?

Ook ik heb mijn leven of in ieder geval zeker de huidige vorm en inrichting ervan te danken aan antidepressiva.

Er is een reden voor dat na de initiële hausse die middelen nog steeds frequent worden voorgeschreven. Omdat sommigen die écht nodig hebben, al dan niet tijdelijk.

Verbinder dinsdag 3 september 2024 om 08:13

Roereitje schreef: ↑
02-09-2024 18:43
Wat een veranderingen kan je in zo'n periode meemaken. De hele diepe dalen lijken nu even weg te zijn. De vermoeidheid heeft nu de overhand. Ik voel me afwezig/wattig.

De stap naar werken is groot nog steeds. Ik vind het ook moeilijk om te bepalen hoe ik dit het beste kan opbouwen. Maar duidelijk is dat ik wel weer een doel nodig heb.

Structuur is belangrijk. Uit bed komen, zelfzorg en een invulling van de dag. Hoe kan ik mezelf hierin uitdagen. Concentratiespanne is er klein nog steeds.

Fijn dat de diepe dalen weg zijn.
Dat is zeker erg fijn.
Ik zou je aanraden een schema te maken met je therapeut, en waarbij je alles doorspreekt van de afgelopen week met de therapeut.
Zo weet je dat er op terug gekomen wordt wat je een push en motivatie kan geven.

Roereitje dinsdag 3 september 2024 om 12:20

Dank je voor de tip Verbinden, goed idee.

Veel noteren is sowieso prettig merk ik.

@cosmopolitan, heb je alles gelezen? Dan had je iets aardiger kunnen reageren, ik heb later namelijk uitgelegd helemaal niet tégen te zijn, alleen had ik mijn twijfels of ik er goed aan deed. Met name op het gebied van afvlakken en niet goed bij mijn emoties kunnen.

Uit het dal komen - depressie

Actieve topics