Vader gaat dood

26-04-2020 16:24 31 berichten
Elke dag voelt als een achtbaan. Elke dag weer slechter nieuws. Ik been het niet meer bij.
Net voor corona maatregelen diagnose kanker gekregen. Hij zou chemo kunnen krijgen,nog 1 jaar te leven minimaal. 1 maand later spoed ziekenhuis opnamen, uitval armen benen. Diagnose bijgesteld, half jaar te leven. Maar elke dag gaat slechter. Nu zei de arts, denk eerder aan weken dan maanden. Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd whitewolves, kan me niet voorstellen hoe moeilijk dit voor je moet zijn.
Probeer je echt niet schuldig te voelen, misschien heeft je vader inderdaad juist gewacht tot er zo min mogelijk mensen bij waren. Hij wist absoluut hoeveel je van hem hield, daar moet je echt niet aan twijfelen.
Heel veel sterkte! :hug:
Alle reacties Link kopieren
whitewolves schreef:
01-05-2020 23:12
Ben je uiteindelijk over dat gevoel heen gekomen?
Het gebeurde hier ook net de nacht dat ik thuis sliep. Ik weet niet of hij zichzelf tegenhield. Hij was wel erg van het altijd rekening houden met andere mensen.

Bedankt allemaal. Fijn dat jullie reageren.
Ook dit gevoel heeft een plekje gekregen dus dat gaat het bij jou zeker ook krijgen :hug:
Alle reacties Link kopieren
:hug:

Wat heftig om te lezen dat jullie niet meer tijd gegund is.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
Gecondoleerd :hug: :redrose: Wat is het snel gegaan! Ik snap dat je je schuldig voelt, maar is onterecht. Het zal slijten, maar geef het de tijd en wees niet te streng voor jezelf.

Wij hadden dagenlang gewaakt bij mijn opa. Toen we na een paar dagen naar huis werden gestuurd door de verpleging, zodat wij ook even konden rusten, is hij juist die nacht gestorven. Er was op dat moment niemand bij hem. Misschien 'wilde' hij het zo.

Sterkte!
Paar dagen geleden was zijn begrafenis. Mensen blijven maar zeggen dat het natuurlijk is dat kinderen hun ouders dood zien gaan. Alsof dat mijn verdriet moet genezen. Ze realiseren zich niet dat hij nog jong was. Het was geen voltooid leven achtig idee.
Hij moest mij nog ooit zien trouwen, mijn kinderen ontmoeten, mij feliciteren met mijn bachelor.
Ik vind het zo moeilijk. Hij verdiende die rot ziekte ook helemaal niet.
:hug:

Ik snap je gevoel hierin. Mensen zeggen dingen om wat te kunnen zeggen. Niet goed wetend wat te moeten zeggen vaak of denken dat iets zou kunnen helpen. Maar maakt zo'n opmerking niet minder vervelend.

Rouw op je eigen manier en tempo.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven