Psyche
alle pijlers
Vader heeft in jappenkamp gezeten
maandag 31 augustus 2009 om 16:22
Hi geraldine en moonlight,
dankje voor jullie reacties! Ik ga zeker nog even doorzoeken hier en zal ook jouw topic nog even lezen geraldine. ben hier lang niet geweest dus moet weer even uitzoeken hoe ik iets kan vinden
de nick is een koosnaampje wat ik vroeger had. leuk dat het ook echt iets betekent!
dankje voor jullie reacties! Ik ga zeker nog even doorzoeken hier en zal ook jouw topic nog even lezen geraldine. ben hier lang niet geweest dus moet weer even uitzoeken hoe ik iets kan vinden
de nick is een koosnaampje wat ik vroeger had. leuk dat het ook echt iets betekent!
maandag 31 augustus 2009 om 16:27
dinsdag 1 september 2009 om 10:06
Ik vind dit een heel interessant topic. Ik heb er zelf nooit in directe familie mee te maken gehad, mijn opa's en oma's hebben wel hun verhalen vanuit de oorlog maar hebben niet vastgezeten ofzo. Wij zijn een aantal jaren geleden met de kinderen naar Auswitsch geweest, mega-interessant, ook voor de kinderen (pubers).
Hebben jullie ook het haastige gevoel over je, dat als je nog dingen rechtstreeks van ouderen te willen horen die het meegemaakt hebben, dat we dat NU moeten vragen, omdat het toch de generatie is die op omvallen staat?
Jammer (maar begrijpelijk) dat veel ouderen er niet over willen praten.
Hebben jullie ook het haastige gevoel over je, dat als je nog dingen rechtstreeks van ouderen te willen horen die het meegemaakt hebben, dat we dat NU moeten vragen, omdat het toch de generatie is die op omvallen staat?
Jammer (maar begrijpelijk) dat veel ouderen er niet over willen praten.
dinsdag 1 september 2009 om 15:29
Hi Bianca,
ik begrijp wel wat je bedoelt hoor, dat we het nu moeten vragen. Het is inderdaad zo dat er steeds minder mensen zijn die er uit de eerste hand over kunnen vertellen. Zelfs diegenen die dat nu nog kunnen hebben dingen misschien toch anders ervaren omdat zij destijds nog heel jong waren.
Mijn vader heeft bv van zijn 4e tot zijn 8e (grofweg) in een van de vrouwenkampen op Sumatra gezeten met zijn moeder. Zijn vader is gedeporteerd om aan de Birma spporlijn te werken en heeft laetr ook nog in de Japanse mijnen gewerkt als krijgsgevangene. Ik krijg ook steeds meer interesse in deze tijd en alle afschuwelijkheden die zich daar hebben afgespeeld. Te meer ook omdat de oorlog in indonesie weinig tot geen aandacht krijgt van onze regering (zal met colelctief schuldgevoel te maken hebben over ons koloniale verleden). OM je een idee te geven: Japan heeft aan alle nabestaanden van diverse nationaliteiten (bv de australiers en nieuw-zeelanders die gevangen hebben gezeten of zijn omgekomen), maar de Nederlandse regering heeft japan te kennen gegeven dat compensatie voor de Nederlandse slachtoffers niet nodig is. En daarom is er tot op heden dus , alleen aan de nderlanderds, geen smartegeld betaald. Dat is toch krankzinnig!
ook de houding van de Nederlandse regering tegen over de oud-KNIL strijders, en met name de Molukkers, is onbegrijpelijk.
Mijn interesse ligt echter voornamelijk op een persoonlijk vlak. Mijn vader is een moeilijke man en dit is niet altijd makkelijk voor degenen om hem heen. Nu begrijp ik dat zijn gedrag (depressief, agressief, wantrouwend, maar ook erg zorgzaam) kenmerkend kan zijn voor mensen met een oorlogsverleden. Vandaar dat ik zoek naar mensen die ook te direct maken hebben met mensen met zo'n verleden. Misschien zijn er groepen bv voor partners of iets derglijks. Ik ben inmiddels allang uit huis, dus dat schept afstand, maar ik denk dat zoiets m.n. voor mijn moeder erg zou kunnen helpen.
Nou heel lang verhaal maar goed. Ik kijk ook op de andere topics. En als iemand wil reageren, heel graag natuurlijk!!
ik begrijp wel wat je bedoelt hoor, dat we het nu moeten vragen. Het is inderdaad zo dat er steeds minder mensen zijn die er uit de eerste hand over kunnen vertellen. Zelfs diegenen die dat nu nog kunnen hebben dingen misschien toch anders ervaren omdat zij destijds nog heel jong waren.
Mijn vader heeft bv van zijn 4e tot zijn 8e (grofweg) in een van de vrouwenkampen op Sumatra gezeten met zijn moeder. Zijn vader is gedeporteerd om aan de Birma spporlijn te werken en heeft laetr ook nog in de Japanse mijnen gewerkt als krijgsgevangene. Ik krijg ook steeds meer interesse in deze tijd en alle afschuwelijkheden die zich daar hebben afgespeeld. Te meer ook omdat de oorlog in indonesie weinig tot geen aandacht krijgt van onze regering (zal met colelctief schuldgevoel te maken hebben over ons koloniale verleden). OM je een idee te geven: Japan heeft aan alle nabestaanden van diverse nationaliteiten (bv de australiers en nieuw-zeelanders die gevangen hebben gezeten of zijn omgekomen), maar de Nederlandse regering heeft japan te kennen gegeven dat compensatie voor de Nederlandse slachtoffers niet nodig is. En daarom is er tot op heden dus , alleen aan de nderlanderds, geen smartegeld betaald. Dat is toch krankzinnig!
ook de houding van de Nederlandse regering tegen over de oud-KNIL strijders, en met name de Molukkers, is onbegrijpelijk.
Mijn interesse ligt echter voornamelijk op een persoonlijk vlak. Mijn vader is een moeilijke man en dit is niet altijd makkelijk voor degenen om hem heen. Nu begrijp ik dat zijn gedrag (depressief, agressief, wantrouwend, maar ook erg zorgzaam) kenmerkend kan zijn voor mensen met een oorlogsverleden. Vandaar dat ik zoek naar mensen die ook te direct maken hebben met mensen met zo'n verleden. Misschien zijn er groepen bv voor partners of iets derglijks. Ik ben inmiddels allang uit huis, dus dat schept afstand, maar ik denk dat zoiets m.n. voor mijn moeder erg zou kunnen helpen.
Nou heel lang verhaal maar goed. Ik kijk ook op de andere topics. En als iemand wil reageren, heel graag natuurlijk!!
dinsdag 1 september 2009 om 15:32
quote:robo schreef op 04 november 2008 @ 13:24:
Kijk eens bij http://www.stichtinginog.nl.
Dat is een stichting voor kinderen van ouders die in Indië door de oorlog getraumatiseerd zijn geraakt.
Ze hebben boeken, therapie speciaal gericht op die groep, praatgroepen, ontmoetingsdagen, etc.
Ook voor partners van mensen met een kampverleden.Mijn eerste vriendje had een moeder die in Indië in een kamp had gezeten en hij heeft heel veel aan deze stichting gehad. Het blijkt heel specifieke problematiek te zijn en het deed hem goed om met lotgenoten om te gaan.
Geraldine, zoals ik hierboven al schrijf: kijk eens bij de INOG.
Zij zijn gespecialiseerd in kamptrauma's en ook voor de omgeving van mensen die daarmee kampen hebben ze programma's.
Kijk eens bij http://www.stichtinginog.nl.
Dat is een stichting voor kinderen van ouders die in Indië door de oorlog getraumatiseerd zijn geraakt.
Ze hebben boeken, therapie speciaal gericht op die groep, praatgroepen, ontmoetingsdagen, etc.
Ook voor partners van mensen met een kampverleden.Mijn eerste vriendje had een moeder die in Indië in een kamp had gezeten en hij heeft heel veel aan deze stichting gehad. Het blijkt heel specifieke problematiek te zijn en het deed hem goed om met lotgenoten om te gaan.
Geraldine, zoals ik hierboven al schrijf: kijk eens bij de INOG.
Zij zijn gespecialiseerd in kamptrauma's en ook voor de omgeving van mensen die daarmee kampen hebben ze programma's.
dinsdag 1 september 2009 om 15:58
Jahoor natuurlijk kun je iemand meebrengen, gewoon doen!
Mijn ex nam mij bijvoorbeeld mee.
Het is gewoon een inloopdag, dus je kunt letterlijk even aanwaaien.
Het is geen therapiesessie of zo Het is een informatiedag, dus ga er lekker heen en stel je vragen, kijk eens rond, het kan alleen maar meevallen.
Mijn ex nam mij bijvoorbeeld mee.
Het is gewoon een inloopdag, dus je kunt letterlijk even aanwaaien.
Het is geen therapiesessie of zo Het is een informatiedag, dus ga er lekker heen en stel je vragen, kijk eens rond, het kan alleen maar meevallen.
dinsdag 1 september 2009 om 15:59
Moonlight,mensen zijn er helemaal vrij in of ze een reactie willen plaatsen of niet.Ik lees bij bepaalde topics ook alleen maar mee zonder te schrijven.Ik post nogal onregelmatig bij mijn topic maar merk dat dit me goed doet.Soms schrijf ik een paar keer in een week en dan wekenlang niet.
Ik ga later in op de andere reacties.Geen tijd nu,moet nog een hoop dingen doen.Het wordt er niet minder op als je het laat liggen.
See you later!
Ik ga later in op de andere reacties.Geen tijd nu,moet nog een hoop dingen doen.Het wordt er niet minder op als je het laat liggen.
See you later!
dinsdag 1 september 2009 om 21:31
Bianca,ik heb hier ook verhalen neergezet van mij.Er is niemand in mijn familie die in een kamp heeft gezeten,allemaal naar de oorlog geboren,alleen mijn vader in maart 1943.Zijn vader was bij de Wehrmacht en vele jaren later hoorde mijn vader dat zijn oom,mijn grootoom dus,bij de SS was geweest.En volgends mij was hij geen oorlogsmisdadiger maar gewoon elitesoldaat die aan het front stond want anders hadden ze hem allang opgepakt.Ik weet het ook nog niet zo lang,pas sinds november 2008.
baboushka,een interessant maar ook heftig verhaal!En ik vind het niet normaal dat de Nederlandse slachtoffers geen smaartegeld hebben gekregen.Kan dat ook niet meer na al die jaren?Praten je ouders daar vaak over?Ja,en de eerste en de tweede wereldoorlog interesseren me ontzettend veel,mijn vriend ook.We hebben een hoop boeken thuis over deze 2 oorlogen,ook persoonlijke verhalen.
robol,bedankt voor je link!Heb geen oorlogstrauma,nog heeft er iemand van mijn ouders in een kamp gezeten omdat ze van na de oorlog zijn.Maar ik ga een kijkje nemen.
pure_vanity,mijn vader houdt zich ook veel bezig met familiegeschiedenis.Hij doet het o.a.ook via internet.Is er niet iemand anders die je kan helpen?Dan zou je evtl.erachter kunnen komen of je vader echt in het jappenkampn is verwekt...weet het niet zeker.Is een gedachte want vandaag kan je met internet veel uitzoeken.Wel jammer dat ze daar moelijk over deden.Is er een tweede poging mogelijk of niet?
Hebben tijdens onze vakantie ook veel oorlogsplaatsen bezoekt.Kan wel ff het verhaal gaan copieren...momentjuh!
baboushka,een interessant maar ook heftig verhaal!En ik vind het niet normaal dat de Nederlandse slachtoffers geen smaartegeld hebben gekregen.Kan dat ook niet meer na al die jaren?Praten je ouders daar vaak over?Ja,en de eerste en de tweede wereldoorlog interesseren me ontzettend veel,mijn vriend ook.We hebben een hoop boeken thuis over deze 2 oorlogen,ook persoonlijke verhalen.
robol,bedankt voor je link!Heb geen oorlogstrauma,nog heeft er iemand van mijn ouders in een kamp gezeten omdat ze van na de oorlog zijn.Maar ik ga een kijkje nemen.
pure_vanity,mijn vader houdt zich ook veel bezig met familiegeschiedenis.Hij doet het o.a.ook via internet.Is er niet iemand anders die je kan helpen?Dan zou je evtl.erachter kunnen komen of je vader echt in het jappenkampn is verwekt...weet het niet zeker.Is een gedachte want vandaag kan je met internet veel uitzoeken.Wel jammer dat ze daar moelijk over deden.Is er een tweede poging mogelijk of niet?
Hebben tijdens onze vakantie ook veel oorlogsplaatsen bezoekt.Kan wel ff het verhaal gaan copieren...momentjuh!
dinsdag 1 september 2009 om 21:34
Nog ff mijn vakantieverslag.Waren een week in Oostenrijk en 5 dagen in Munchen.Wilde nog toevoegen dat we,behalve dingen uit de oorlog te bezichtigen,ook andere dingen hebben gedaan zoals wandelen,shoppen,uitgaan,uit eten,naar het bekende ''Muenchner Hofbraeuhaus zijn geweest en naar een technisch museum dat verder niets met de oorlog te maken heeft,maar hier dan de dingen over de oorlog:
We waren een dag in Berchtesgaden naar het ''Kehlsteinhaus'' waar Hitler en zijn hoge pieten soms aten (in de buurt van Salzburg en net naast Oostenrijk).Vandaag is het gebouw erg historisch en toeristisch,alles bevind zich nog in de oude staat,zelf de lift.Vandaag kan je in het ''Kehlsteinhaus'' eten,drinken en van het mooie uitzicht genieten.Hebben dan ook de expositie over het nationaalsocialisme bekeken en waren in een oorlogsbunker.Van de Berghof (Hitlers toenmalige huis) staat er alleen nog maar de muur.Verder ook in Salzburg geweest waar het Mozarthuis staat en een burg met een expositie over de middeleeuw,de eerste en de tweede wereldoorlog bezichtigd.In Munchen gebouwen en dingen bekeken over de nazitijd.Er stonden ook denkmalen voor al de joden en Sinti & Roma die op een gruwelijke manier om het leven waren gekomen.De volgende dag zijn we naar een expositie geweest i.v.m. ''Die weisse Rose'' een verzetsgroep tijdens de tweede wereldoorlog die folders verspreiden die de waarheid zeiden.Ze werden opgepakt en ter dood veroordeeld.Hebben hun graven bezichtigd.De laatste dag waren we dan in Dachau.Dat is een gedeelte van Munchen want daar wonen ook gewoon mensen en er is een station.Zijn naar het concentratiekamp geweest waar er een expositie te zien was.32000 mensen of meer zijn daar omgekomen zowel joden,als ook zigeuners,kommunisten,geestelijk gehandicapten,getuigen jehovas,homo's etc...Ze hebben zelf mensenverzoeken gedaan en soms ook gewoon iemand uit gekozen om dood te schieten,vreselijk.Waren er erg stil van en hebben daar nu ook boeken van gekocht.Maar wel belangrijk om erbij stil te blijven staan!We hebben ook de uitstelling in de ''Justizpalast'' gezien waar het studentengroepje ''Die weisse Rose'' werd veroordeeld.Hebben weer een hoop bijgeleerd.De meeste mensen reageren ook positief als mijn vriend en ik vertellen dat we belangstelling voor de oorlogen hebben.
Nou vandaag is het dus precies 70 jaar geleden dat de nazis Polen binnenvielen...toen begon die ellende.
We waren een dag in Berchtesgaden naar het ''Kehlsteinhaus'' waar Hitler en zijn hoge pieten soms aten (in de buurt van Salzburg en net naast Oostenrijk).Vandaag is het gebouw erg historisch en toeristisch,alles bevind zich nog in de oude staat,zelf de lift.Vandaag kan je in het ''Kehlsteinhaus'' eten,drinken en van het mooie uitzicht genieten.Hebben dan ook de expositie over het nationaalsocialisme bekeken en waren in een oorlogsbunker.Van de Berghof (Hitlers toenmalige huis) staat er alleen nog maar de muur.Verder ook in Salzburg geweest waar het Mozarthuis staat en een burg met een expositie over de middeleeuw,de eerste en de tweede wereldoorlog bezichtigd.In Munchen gebouwen en dingen bekeken over de nazitijd.Er stonden ook denkmalen voor al de joden en Sinti & Roma die op een gruwelijke manier om het leven waren gekomen.De volgende dag zijn we naar een expositie geweest i.v.m. ''Die weisse Rose'' een verzetsgroep tijdens de tweede wereldoorlog die folders verspreiden die de waarheid zeiden.Ze werden opgepakt en ter dood veroordeeld.Hebben hun graven bezichtigd.De laatste dag waren we dan in Dachau.Dat is een gedeelte van Munchen want daar wonen ook gewoon mensen en er is een station.Zijn naar het concentratiekamp geweest waar er een expositie te zien was.32000 mensen of meer zijn daar omgekomen zowel joden,als ook zigeuners,kommunisten,geestelijk gehandicapten,getuigen jehovas,homo's etc...Ze hebben zelf mensenverzoeken gedaan en soms ook gewoon iemand uit gekozen om dood te schieten,vreselijk.Waren er erg stil van en hebben daar nu ook boeken van gekocht.Maar wel belangrijk om erbij stil te blijven staan!We hebben ook de uitstelling in de ''Justizpalast'' gezien waar het studentengroepje ''Die weisse Rose'' werd veroordeeld.Hebben weer een hoop bijgeleerd.De meeste mensen reageren ook positief als mijn vriend en ik vertellen dat we belangstelling voor de oorlogen hebben.
Nou vandaag is het dus precies 70 jaar geleden dat de nazis Polen binnenvielen...toen begon die ellende.
dinsdag 1 september 2009 om 22:13
Wij zijn met de kinderen in Terezin (Therezienstadt, Tsjechie) en 2 x in Auswitsch geweest. Heel indrukwekkend en ook een paar boeken gekocht van mensen die de kampen overleefd hadden. Ben nu bezig in het boek De Laatste Vlinder, gaat over Therezienstadt.
Een van de kinderen heeft een spreekbeurt over Auswitsch gehouden... de juf zei later dat het de enige spreekbeurt was waarbij de klas stil was en heel aandachtig luisterde die zij dat jaar had meegemaakt. Ik vind echt dat elke school met pubers van een jaar of 14 op schoolkamp (leuke woordspeling in deze) zouden moeten naar een concentratiekamp.
Een van de kinderen heeft een spreekbeurt over Auswitsch gehouden... de juf zei later dat het de enige spreekbeurt was waarbij de klas stil was en heel aandachtig luisterde die zij dat jaar had meegemaakt. Ik vind echt dat elke school met pubers van een jaar of 14 op schoolkamp (leuke woordspeling in deze) zouden moeten naar een concentratiekamp.
woensdag 2 september 2009 om 09:13
Pure vanity, heb je al een navraag gedaan bij stichting 40-45 en bv het nationaal archief?
www.nationaalarchief.nl
www.st4045.nl
Zij kunnen, als ze niet zelf al interessante info voor je hebben, je misschien de goede kant opwijzen. Kan me inderdaad niet voorstellen dat er niets over te vinden kan zijn. Maar goed, de informatie die ik tot nu toe kan vinden over de jappenkampen vind ik ook behoorlijk tegenvallen, dus tsja...
Succes!
Geraldine, er is een stichting nnog steeds bezig om het smartegeld te krijgen. Dit is Stichting japanse Ereschulden: www.jesinfo.org Nee er wordt bij mij thuis niet veel over gesproken. Alleen als ik er soms naar vraag, maar de informatie blijft beperkt. Ik verbaas me er dan altijd over hoe mijn vader bepaalde vreselijke dingen kan vertellen op een toon alsof het doodnormaal is. Ben meer zelf op onderzoek omdat ik me realiseer hoezeer het mijn vader heeft getekend (ook al ziet hij dat zelf niet zo) en daarmee het leven van mijn moeder en mijn opvoeding.
Jij hebt ook een heftig verhaal zeg! Mag ik vragen hoe je er achter bent gekomen? En was je daarvoor al zo geinteresseerd in de oorlog of heeft dat direct verband met elkaar?
www.nationaalarchief.nl
www.st4045.nl
Zij kunnen, als ze niet zelf al interessante info voor je hebben, je misschien de goede kant opwijzen. Kan me inderdaad niet voorstellen dat er niets over te vinden kan zijn. Maar goed, de informatie die ik tot nu toe kan vinden over de jappenkampen vind ik ook behoorlijk tegenvallen, dus tsja...
Succes!
Geraldine, er is een stichting nnog steeds bezig om het smartegeld te krijgen. Dit is Stichting japanse Ereschulden: www.jesinfo.org Nee er wordt bij mij thuis niet veel over gesproken. Alleen als ik er soms naar vraag, maar de informatie blijft beperkt. Ik verbaas me er dan altijd over hoe mijn vader bepaalde vreselijke dingen kan vertellen op een toon alsof het doodnormaal is. Ben meer zelf op onderzoek omdat ik me realiseer hoezeer het mijn vader heeft getekend (ook al ziet hij dat zelf niet zo) en daarmee het leven van mijn moeder en mijn opvoeding.
Jij hebt ook een heftig verhaal zeg! Mag ik vragen hoe je er achter bent gekomen? En was je daarvoor al zo geinteresseerd in de oorlog of heeft dat direct verband met elkaar?
