Psyche
alle pijlers
Vader verloren plotseling.
donderdag 7 mei 2009 om 23:30
Hoi,
Ik heb zo'n 6 weken geleden mijn vader geheel onverwachts dood thuis gevonden op een niet al te prettige manier.
Ikzelf ben nog jong, 21, bijna 22. En mijn vader was mijn alles. Ik heb het er echt heel erg moeilijk mee, vooral ook omdat ik het beeld van dat moment, niet uit mijn hoofd kan krijgen.
Hoewel ik veel steun om mij heen heb van mijn vriend waarmee ik dan nu inmiddels samenwoon en mijn vriendinnen, heb ik toch het idee dat ik alleen leef. Omdat je dit alleen moet oplossen en niemand het voor je kan oplossen. Heeft iemand ook een soort gelijk iets meegemaakt?
Mijn vader was niet meer ziek. Hij heeft 2 jaar geleden een herseninfarct en later 2 hartinfarcten gehad en was redelijk gerevalideerd, hij kreeg dit jaar toch voor de zekerheid een hartdefribillator en het ging hartstikke goed met hem. Hij lag in scheiding van mijn moeder die op dat moment ook niet thuis was toen ik hem vond, en wij zouden samen een nieuw begin gaan maken. Over 2 weken vertrek ik voor een week naar Spanje, iets waar ik met hem heen zou gaan, maar nu moet ik wel met mn vriend. Allemaal ontzettend lastig.
Liefs, S.
Ik heb zo'n 6 weken geleden mijn vader geheel onverwachts dood thuis gevonden op een niet al te prettige manier.
Ikzelf ben nog jong, 21, bijna 22. En mijn vader was mijn alles. Ik heb het er echt heel erg moeilijk mee, vooral ook omdat ik het beeld van dat moment, niet uit mijn hoofd kan krijgen.
Hoewel ik veel steun om mij heen heb van mijn vriend waarmee ik dan nu inmiddels samenwoon en mijn vriendinnen, heb ik toch het idee dat ik alleen leef. Omdat je dit alleen moet oplossen en niemand het voor je kan oplossen. Heeft iemand ook een soort gelijk iets meegemaakt?
Mijn vader was niet meer ziek. Hij heeft 2 jaar geleden een herseninfarct en later 2 hartinfarcten gehad en was redelijk gerevalideerd, hij kreeg dit jaar toch voor de zekerheid een hartdefribillator en het ging hartstikke goed met hem. Hij lag in scheiding van mijn moeder die op dat moment ook niet thuis was toen ik hem vond, en wij zouden samen een nieuw begin gaan maken. Over 2 weken vertrek ik voor een week naar Spanje, iets waar ik met hem heen zou gaan, maar nu moet ik wel met mn vriend. Allemaal ontzettend lastig.
Liefs, S.
Cherish your past, live for today, and dream your future.
donderdag 7 mei 2009 om 23:40
Miracle, wat erg om je vader zo te vinden.
Ik kan me voorstellen dat je geen zin meer hebt in die vakantie. Kan je het niet uitstellen of gewoon annuleren?
En ja, mijn vader is ook plotseling overleden. Hij was ook niet ziek, maar kreeg een hersenbloeding. Na 3 dagen coma overleed hij. Ik heb het eerste half jaar ook in een soort van shocktoestand geleefd. Je gaat door met alles maar zonder je hart.
Ik heb een jaar geleden het topic rouwverwerking geopend op deze pijler. Als je behoefte voelt om je hart uit te storten dan kan dat daar.
Heel veel sterkte.
Ik kan me voorstellen dat je geen zin meer hebt in die vakantie. Kan je het niet uitstellen of gewoon annuleren?
En ja, mijn vader is ook plotseling overleden. Hij was ook niet ziek, maar kreeg een hersenbloeding. Na 3 dagen coma overleed hij. Ik heb het eerste half jaar ook in een soort van shocktoestand geleefd. Je gaat door met alles maar zonder je hart.
Ik heb een jaar geleden het topic rouwverwerking geopend op deze pijler. Als je behoefte voelt om je hart uit te storten dan kan dat daar.
Heel veel sterkte.
vrijdag 8 mei 2009 om 07:42
Ik weet wat je voelt. Ik was ook 21 toen mijn vader overleed aan een hartstilstand. Ook heel onverwacht.
Ik heb er nu na 3 jaar nog heel veel last van en heb ook hulp gezocht om het te verwerken. Dat heeft wel wat geholpen aan de beelden in mijn hoofd die ik had van het hele gebeuren. Maar de pijn blijft, want we hadden een hele goede band samen.
Heel veel sterkte en als je er niet uit komt zoek hulp. Dat is niets om je voor te schamen. Het is fijn om je verhaal kwijt te kunnen aan iemand die je ook goede tips kan geven om het proberen een plaatsje te geven.
Heel veel sterkte!
Ik heb er nu na 3 jaar nog heel veel last van en heb ook hulp gezocht om het te verwerken. Dat heeft wel wat geholpen aan de beelden in mijn hoofd die ik had van het hele gebeuren. Maar de pijn blijft, want we hadden een hele goede band samen.
Heel veel sterkte en als je er niet uit komt zoek hulp. Dat is niets om je voor te schamen. Het is fijn om je verhaal kwijt te kunnen aan iemand die je ook goede tips kan geven om het proberen een plaatsje te geven.
Heel veel sterkte!
vrijdag 8 mei 2009 om 08:26
Wat ontzettend erg dat je dit allemaal moet meemaken. Heel cliché (je zult je dit nu misschien l kunnen indenken) maar je gáát er overheen komen. Jouw leven gaat immers door.
Zoals de reacties boven mij al zeggen; het zal niet makkelijk zijn de komende tijd. Maar daar heb je je vrienden en familie voor.
quote:Blink2 schreef op 08 mei 2009 @ 07:42:
Heel veel sterkte en als je er niet uit komt zoek hulp. Dat is niets om je voor te schamen. Het is fijn om je verhaal kwijt te kunnen aan iemand die je ook goede tips kan geven om het proberen een plaatsje te geven.Dat is ook een goede tip.
Zoals de reacties boven mij al zeggen; het zal niet makkelijk zijn de komende tijd. Maar daar heb je je vrienden en familie voor.
quote:Blink2 schreef op 08 mei 2009 @ 07:42:
Heel veel sterkte en als je er niet uit komt zoek hulp. Dat is niets om je voor te schamen. Het is fijn om je verhaal kwijt te kunnen aan iemand die je ook goede tips kan geven om het proberen een plaatsje te geven.Dat is ook een goede tip.
vrijdag 8 mei 2009 om 09:09
Wat super super erg voor je en 6 weken geleden pas.
Je zit nu helemaal in de roes en bent waarschijnlijk hartstikke moe! Want rouwen kost zo ontzettend veel energie.(En dat gaat het ook nog een hele tijd duren)
Ik weet precies hoe je je voelt ben mijn vader en mijn moeder totaal onverwachts verloren.Maar bij mijn vader was ik 7 jaar en bij mijn moeder 23 jaar.
En idd nieuwmand kan het voor je oplossen,
Ze kunnen er alleen maar voor je zijn.Maar dat is wel heel belangrijk vertel je verhaal zo vaak als je zelf wilt.
Goede vrienden begrijpen dat.
Heel heel veel succes.En als je je alleen voelt probeer dan te bedenken dat je iig niet alleen bent met dat rot gevoel.
Je zit nu helemaal in de roes en bent waarschijnlijk hartstikke moe! Want rouwen kost zo ontzettend veel energie.(En dat gaat het ook nog een hele tijd duren)
Ik weet precies hoe je je voelt ben mijn vader en mijn moeder totaal onverwachts verloren.Maar bij mijn vader was ik 7 jaar en bij mijn moeder 23 jaar.
En idd nieuwmand kan het voor je oplossen,
Ze kunnen er alleen maar voor je zijn.Maar dat is wel heel belangrijk vertel je verhaal zo vaak als je zelf wilt.
Goede vrienden begrijpen dat.
Heel heel veel succes.En als je je alleen voelt probeer dan te bedenken dat je iig niet alleen bent met dat rot gevoel.
vrijdag 8 mei 2009 om 11:03
Och lief.....Wat heb je het ontzettend zwaar momenteel! Je vader verliezen is niet zomaar iets en zker niet als het onverwachts is en dat je hem nog vind ook! Wat ontzettend heftig voor je.
Ik snap dat je geen zin heb om op vakantie te gaan maar maak het een soort van eerbetoon aan je vader (alleen als jij dat wil). hadden jullie al een beetje afgesproken waar jullie heen zouden gaan in Spanje?
Dikke knuffel suus
Ik snap dat je geen zin heb om op vakantie te gaan maar maak het een soort van eerbetoon aan je vader (alleen als jij dat wil). hadden jullie al een beetje afgesproken waar jullie heen zouden gaan in Spanje?
Dikke knuffel suus
Nee echt?
vrijdag 8 mei 2009 om 22:15
Hoi,
Allereerst wat een ontzettende lieve reacties allemaal!
Mijn vader en ik zouden samen in Spanje ( Malaga) een appartement gaan uitkiezen voor zijn overwinterplan. Daarbij zouden wij samen na het verkoop van het huis van mijn ouders ( die lagen in scheiding) samen een appartment hier in NL gaan kopen, waar ik dan altijd zou wonen en hij alleen in de zomermaanden. Nu zit ik noodgedwongen ( niet verkeerd hoor! ) bij mijn vriend in.
Het was ook allemaal zo onverwachts, en ik heb nu nog wel hulp en steun van mijn oma, tante, vriendje, schoonouders en mijn vriendinnetjes. Maar '' echte '' hulp heb ik nog niet. Wil ik in de toekomst wel, maar ik weet niet waar ik dan zou moeten aankloppen, want tegenwoordig wordt ook niks meer vergoed, en ik heb het niet zo heel erg breed.
In ieder geval iedereen hartstikke bedankt voor de lieve reacties, en ik ga het inderdaad maar een beetje van me afschrijven. Misschien geeft dat ook een stukje rust.
Bedankt allemaal,
Liefs, S
Allereerst wat een ontzettende lieve reacties allemaal!
Mijn vader en ik zouden samen in Spanje ( Malaga) een appartement gaan uitkiezen voor zijn overwinterplan. Daarbij zouden wij samen na het verkoop van het huis van mijn ouders ( die lagen in scheiding) samen een appartment hier in NL gaan kopen, waar ik dan altijd zou wonen en hij alleen in de zomermaanden. Nu zit ik noodgedwongen ( niet verkeerd hoor! ) bij mijn vriend in.
Het was ook allemaal zo onverwachts, en ik heb nu nog wel hulp en steun van mijn oma, tante, vriendje, schoonouders en mijn vriendinnetjes. Maar '' echte '' hulp heb ik nog niet. Wil ik in de toekomst wel, maar ik weet niet waar ik dan zou moeten aankloppen, want tegenwoordig wordt ook niks meer vergoed, en ik heb het niet zo heel erg breed.
In ieder geval iedereen hartstikke bedankt voor de lieve reacties, en ik ga het inderdaad maar een beetje van me afschrijven. Misschien geeft dat ook een stukje rust.
Bedankt allemaal,
Liefs, S
Cherish your past, live for today, and dream your future.
vrijdag 8 mei 2009 om 22:53
allereerst sterkte! verder is het goed om te bedenken dat het proces waarin je terecht komt na zoiets heftigs een 'normale' reactie is. Het kan soms helpen te beseffen dat rouwverwerking in fases gaat (bijv. boosheid, ontkennen, verdriet) en dat dit tijd nodig heeft. betekent niet meteen dat je een psycholoog of hulpverlener nodig hebt, vaak komt dit pas om te hoek kijken als je rouwverwerking stagneert. Het is super rot en moeilijk lijkt me, maar onderdeel van het leven en rouw is geen psychische ziekte.
Het lijkt me heel goed dat je er veel over praat met mensen die in je directe omgeving aanwezig zijn en die je vader wellicht ook gekend hebben. Ook lotgenotencontact kan erg helpend zijn. Het is pas 6 weken geleden, nogmaals geef jezelf de tijd om hier je weg in te vinden.
sterkte, suzanne
Het lijkt me heel goed dat je er veel over praat met mensen die in je directe omgeving aanwezig zijn en die je vader wellicht ook gekend hebben. Ook lotgenotencontact kan erg helpend zijn. Het is pas 6 weken geleden, nogmaals geef jezelf de tijd om hier je weg in te vinden.
sterkte, suzanne
vrijdag 8 mei 2009 om 22:55
Wat naar voor je, een dikke knuffel
Hoewel ik niet weet hoe het is om zoiets mee te maken, kan ik me voorstellen dat zo'n beeld op je netvlies gegrift blijft staan. Heb je, naast het luisterend oor van je vriend (en hopelijk vrienden en familie) ook hulp? Misschien zou het je kunnen helpen om professionele hulp in te schakelen, gericht op rouwverwerking.
Sterkte de komende tijd.
Erwt
Hoewel ik niet weet hoe het is om zoiets mee te maken, kan ik me voorstellen dat zo'n beeld op je netvlies gegrift blijft staan. Heb je, naast het luisterend oor van je vriend (en hopelijk vrienden en familie) ook hulp? Misschien zou het je kunnen helpen om professionele hulp in te schakelen, gericht op rouwverwerking.
Sterkte de komende tijd.
Erwt
Peas on earth!
vrijdag 8 mei 2009 om 23:36
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 08 mei 2009 @ 22:55:
Misschien zou het je kunnen helpen om professionele hulp in te schakelen, gericht op rouwverwerking.
Niets persoonlijks naar mijn voorganger, maar ik snap zelf nooit zo goed waarom men tegenwoordig voor 'life-events' meteen een psycholoog nodig heeft. hoe heftig ook, dat ontken ik absoluut niet, maar dood is zo lang de mens bestaat onderdeel van het leven en in de middeleeuwen hadden ze ook niet meteen een psycholoog voor handen. gedachte van mij: vertrouwen mensen niet meer op eigen kracht?
gr suzanne
Misschien zou het je kunnen helpen om professionele hulp in te schakelen, gericht op rouwverwerking.
Niets persoonlijks naar mijn voorganger, maar ik snap zelf nooit zo goed waarom men tegenwoordig voor 'life-events' meteen een psycholoog nodig heeft. hoe heftig ook, dat ontken ik absoluut niet, maar dood is zo lang de mens bestaat onderdeel van het leven en in de middeleeuwen hadden ze ook niet meteen een psycholoog voor handen. gedachte van mij: vertrouwen mensen niet meer op eigen kracht?
gr suzanne
zaterdag 9 mei 2009 om 10:19
Even een toelichting op mijn post: ik zeg ook niet dat Miracle het niet gaat redden zonder professionele hulp, of dat dit een múst is om dit nu te gaan doen (zéker niet al na zes weken!).
Ik draag het alleen aan als een mogelijkheid. Niet per se nu, maar misschien voor over langere tijd als Miracle het gevoel heeft dat ze niet verder komt of het gevoel heeft dat het niet beter gaat (hoe minimaal dan ook).
Ik zie, nu ik mijn vorige post teruglees, trouwens wel dat ik dat niet duidelijk heb opgeschreven (dat mijn advies niet per se voor nú bedoeld is). Excuus daarvoor.
Ik vind therapie absoluut niet dé remedie voor alles, maar soms wel een manier om dingen (soms iets sneller, en daardoor prettiger voor een aantal mensen) bijvoorbeeld een plek te geven in je leven. Niet meer en niet minder.
Ik draag het alleen aan als een mogelijkheid. Niet per se nu, maar misschien voor over langere tijd als Miracle het gevoel heeft dat ze niet verder komt of het gevoel heeft dat het niet beter gaat (hoe minimaal dan ook).
Ik zie, nu ik mijn vorige post teruglees, trouwens wel dat ik dat niet duidelijk heb opgeschreven (dat mijn advies niet per se voor nú bedoeld is). Excuus daarvoor.
Ik vind therapie absoluut niet dé remedie voor alles, maar soms wel een manier om dingen (soms iets sneller, en daardoor prettiger voor een aantal mensen) bijvoorbeeld een plek te geven in je leven. Niet meer en niet minder.
Peas on earth!
zaterdag 9 mei 2009 om 11:56
, in m'n hoofd had ik het toch allemaal heel duidelijk verwoord. Was daarom ook erg verbaasd toen ik mijn eigen berichtje teruglas en ineens ontdekte dat het er niet zo stond zoals het in mijn hoofd was
Miracle, hoe gaat het vandaag met je? Was er eigenlijk een specifieke aanleiding dat je met je vader naar Spanje zou gaan? Wilden jullie daar iets bijzonders gaan doen/zien?
Miracle, hoe gaat het vandaag met je? Was er eigenlijk een specifieke aanleiding dat je met je vader naar Spanje zou gaan? Wilden jullie daar iets bijzonders gaan doen/zien?
Peas on earth!
zaterdag 9 mei 2009 om 13:42
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 09 mei 2009 @ 11:56:
Miracle, hoe gaat het vandaag met je? Was er eigenlijk een specifieke aanleiding dat je met je vader naar Spanje zou gaan? Wilden jullie daar iets bijzonders gaan doen/zien?
Ik zou met hem een appartement gaan uitzoeken voor zijn overwinterplan. Tegen die tijd zou hij gescheiden zijn van mijn moeder en samen zouden we iets nieuws opbouwen. Hij was pas 51.
En ik voel me nog steeds niet top. Al hoewel ik vannacht voor het eerst na 6 weken een keer heb gedanst. Ben even in de stad geweest. en dat was hartstikke leuk. Er even niet aandenken helpt ook wel. Bedankt voor alle lieve reacties!
Liefs, S.
Miracle, hoe gaat het vandaag met je? Was er eigenlijk een specifieke aanleiding dat je met je vader naar Spanje zou gaan? Wilden jullie daar iets bijzonders gaan doen/zien?
Ik zou met hem een appartement gaan uitzoeken voor zijn overwinterplan. Tegen die tijd zou hij gescheiden zijn van mijn moeder en samen zouden we iets nieuws opbouwen. Hij was pas 51.
En ik voel me nog steeds niet top. Al hoewel ik vannacht voor het eerst na 6 weken een keer heb gedanst. Ben even in de stad geweest. en dat was hartstikke leuk. Er even niet aandenken helpt ook wel. Bedankt voor alle lieve reacties!
Liefs, S.
Cherish your past, live for today, and dream your future.
