Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 1 mei 2017 om 14:06
Wat zien jullie mooie dingen! En herkenbaar dat je ook de meest ranzige motels tegenkomt. Wij troffen het met bedbugs hopelijk slaan jullie die over!
Groot gelijk dat jullie het vanaf nu rustig aan gaan doen. Lekker met elkaar leuke simpele dingen doen, zonder geïmponeerd te worden door indrukwekkende uitzichten en landschappen! Fijne laatste vakantiedagen toegewenst!
Groot gelijk dat jullie het vanaf nu rustig aan gaan doen. Lekker met elkaar leuke simpele dingen doen, zonder geïmponeerd te worden door indrukwekkende uitzichten en landschappen! Fijne laatste vakantiedagen toegewenst!
maandag 1 mei 2017 om 15:51
ohh.... Bryce is wel heeeel mooi.. dus als je ergens nog een gezamelijk goed humeur en energie vandaan kan halen, misschien toch nog even bij een uitzichtspunt de auto uit?! Al is het maar een kwartiertje turen..
Wat naar dat oudste een paar dagen geleden zo moeilijk deed bij de Grand Canyon. Ergens wel te begrijpen en voor mij ook zeker herkenbaar omdat tijdens vakanties altijd alles maar gezellig en leuk moet zijn. Je móet genieten en alles moet in harmonie. En dat lukt dus niet weken lang op vreemde plekken waar je als kind volledig de controle en je veilige routines kwijt bent. Ik kan me levendig voorstellen hoe jullie op de parkeerplaats stonden
Wat naar dat oudste een paar dagen geleden zo moeilijk deed bij de Grand Canyon. Ergens wel te begrijpen en voor mij ook zeker herkenbaar omdat tijdens vakanties altijd alles maar gezellig en leuk moet zijn. Je móet genieten en alles moet in harmonie. En dat lukt dus niet weken lang op vreemde plekken waar je als kind volledig de controle en je veilige routines kwijt bent. Ik kan me levendig voorstellen hoe jullie op de parkeerplaats stonden
maandag 1 mei 2017 om 17:25
Stille inbreker......is het een optie je favo programma te laten opnemen door iemand? Dan kun je kijken als jullie terug zijn nog een mooi vooruitzicht voor na al deze mooie dagen en indrukken.
Veel plezier gewenst op weg en ondanks alles veel rust en gezinstijd om samen te hebben. Maak herinneringen en leg deze vast. En eenmaal thuis op een mooie manier verwerken. Foto van mooi moment op koelkast, een mooie kaars op tafel, lekkernijen die traditie zijn in het land knabbelen, muziek uit het land draaien.
Knuffel!
Veel plezier gewenst op weg en ondanks alles veel rust en gezinstijd om samen te hebben. Maak herinneringen en leg deze vast. En eenmaal thuis op een mooie manier verwerken. Foto van mooi moment op koelkast, een mooie kaars op tafel, lekkernijen die traditie zijn in het land knabbelen, muziek uit het land draaien.
Knuffel!
maandag 1 mei 2017 om 17:33
dinsdag 2 mei 2017 om 01:32
Ik zat heerlijk ontspannen te forummen aan de rand van het zwembad totdat ik zag dat het vandaag een jaar geleden is dat MV is overleden. Ik zag de post van haar moeder en moest aan mijn moeder denken en aan hoe ze moest huilen bij de uitvaartondernemer. En nu zit ik hier met tranen in mijn ogen. (Sorry als mensen het ongepast vinden dat ik dat mooie lieve topic egoïstisch op mezelf betrok. Het is niet verkeerd bedoeld)
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 2 mei 2017 om 13:59
Anna, laat gaan dat 'schuldgevoel' tav andere topic en wees nu jezelf en lief voor jezelf. Hoe je hierdoor heen gaat, is zo dapper. De tranen horen er ook bij
(had even niet geschreven maar volg je verhaal: je vakantie klinkt heel erg mooi...nog een hele goede en fijne dagen daar)
(had even niet geschreven maar volg je verhaal: je vakantie klinkt heel erg mooi...nog een hele goede en fijne dagen daar)
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
vrijdag 5 mei 2017 om 12:24
dankjulliewel!
De reis terg ging best goed. Jongste heeft een paar uur heerlijk op 2 stoelen en mijn schoot liggen slapen.
Alleen aan het eind ging het een beetje mis: ken je dat gevoel dat je wel een beetje moet plassen, maar dat je kind zo lekker op je schoot ligt en dat je ziet dat je over 30 minuten geland bent? Dat je dan denkt "ach, ik ga wel op het vliegveld, dat hou ik wel op"? Dat had ik dus. Waar ik alleen geen rekening mee had gehouden is dat we bij het landen zo verschrikkelijk gingen hobbelen en schudden dat mijn tumor de hele tijd op mijn blaas werd geduwd. En toen moest ik dus echt hele nodig! Ik werd er gewoon helemaal ziek van, zo nodig moest ik plassen. En precies op het moment dat we stil stonden en in het gangpad stonden te wachten tot we eruit konden en ik dacht dat ik het echt niet meer hield zorgde oudste voor afleiding door het hele vliegtuig onder te spugen....
En de personen voor ons leken dus echt niets door te hebben en stonden op hun gemak in de weg, al hun spulletjes bij elkaar te rapen
Maar goed, stewardess niet boos en ging extra schoonmaakploeg regelen en ik had de wc nog net op tijd gehaald.
Nu zitten we allemaal met een jetlag een beetje suf voor ons uit te staren en te 'tebuletten'.
Het is wel gek en ook confronterend dat we nu 'de reis' gehad hebben. Betekent ook dat de goede tijd er waarschijnlijk bijna op zit. En dat wil ik niet!!!!!
Lijkt ook bij kinderen zo te zijn, want oudste is gisterenavond 2 keer naar me toe gekomen dat hij er steeds aan moest denken dat ik dood ga .
Gisteren naar huis in het kletspraatje met de taxichauffeur vroeg hij wat voor werk ik deed. En omdat ik de sfeer iet wilde verpesten ging ik echt over mijn werk vertellen ipv te zeggen 'ik zit ziek thuis', maar ik merkte gewoon dat ik er over na moest denken wat mijn werk eigenlijk was . Dat was de eerste keer dat ik het gevoel had dat ik zat te liegen, dat dat helemaal mijn werk niet is en dat ik eigenlijk geen idee meer had wat ik eigenlijk deed. Echt heel gek.
De reis terg ging best goed. Jongste heeft een paar uur heerlijk op 2 stoelen en mijn schoot liggen slapen.
Alleen aan het eind ging het een beetje mis: ken je dat gevoel dat je wel een beetje moet plassen, maar dat je kind zo lekker op je schoot ligt en dat je ziet dat je over 30 minuten geland bent? Dat je dan denkt "ach, ik ga wel op het vliegveld, dat hou ik wel op"? Dat had ik dus. Waar ik alleen geen rekening mee had gehouden is dat we bij het landen zo verschrikkelijk gingen hobbelen en schudden dat mijn tumor de hele tijd op mijn blaas werd geduwd. En toen moest ik dus echt hele nodig! Ik werd er gewoon helemaal ziek van, zo nodig moest ik plassen. En precies op het moment dat we stil stonden en in het gangpad stonden te wachten tot we eruit konden en ik dacht dat ik het echt niet meer hield zorgde oudste voor afleiding door het hele vliegtuig onder te spugen....
En de personen voor ons leken dus echt niets door te hebben en stonden op hun gemak in de weg, al hun spulletjes bij elkaar te rapen
Maar goed, stewardess niet boos en ging extra schoonmaakploeg regelen en ik had de wc nog net op tijd gehaald.
Nu zitten we allemaal met een jetlag een beetje suf voor ons uit te staren en te 'tebuletten'.
Het is wel gek en ook confronterend dat we nu 'de reis' gehad hebben. Betekent ook dat de goede tijd er waarschijnlijk bijna op zit. En dat wil ik niet!!!!!
Lijkt ook bij kinderen zo te zijn, want oudste is gisterenavond 2 keer naar me toe gekomen dat hij er steeds aan moest denken dat ik dood ga .
Gisteren naar huis in het kletspraatje met de taxichauffeur vroeg hij wat voor werk ik deed. En omdat ik de sfeer iet wilde verpesten ging ik echt over mijn werk vertellen ipv te zeggen 'ik zit ziek thuis', maar ik merkte gewoon dat ik er over na moest denken wat mijn werk eigenlijk was . Dat was de eerste keer dat ik het gevoel had dat ik zat te liegen, dat dat helemaal mijn werk niet is en dat ik eigenlijk geen idee meer had wat ik eigenlijk deed. Echt heel gek.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
vrijdag 5 mei 2017 om 12:36
quote:tatlitatli schreef op 05 mei 2017 @ 12:29:
Maar het is ook heel gek en tegennatuurlijk dat je als jonge moeder in deze situatie zit
Ik hoop dat je op een of andere manier toch meer goede tijd krijgt dan je nu denkt Anna, woorden schieten te kort. Maar deze reactie deel ik. Het is zo onwerkelijk allemaal en te groots om het te bevatten.
Maar het is ook heel gek en tegennatuurlijk dat je als jonge moeder in deze situatie zit
Ik hoop dat je op een of andere manier toch meer goede tijd krijgt dan je nu denkt Anna, woorden schieten te kort. Maar deze reactie deel ik. Het is zo onwerkelijk allemaal en te groots om het te bevatten.
vrijdag 5 mei 2017 om 12:39
Ik kwam je topic laatst tegen en heb in 1 ruk heel veel gelezen. Toen was ik het kwijt en baalde ik dat ik niet heb kunnen zeggen wat een powervrouw jij bent!
Nu zie ik het weer, dus kan ik dat alsnog doen.
Wat ben je stoer! Ik heb daar echt bewondering voor.
Nu zie ik het weer, dus kan ik dat alsnog doen.
Wat ben je stoer! Ik heb daar echt bewondering voor.
Het recht om gehoord te worden sluit niet automatisch het recht in om serieus genomen te worden
vrijdag 5 mei 2017 om 16:13
quote:Kirikou schreef op 05 mei 2017 @ 12:39:
Lekker einde van de vliegreis! Maar beter na de landing spugen of in je broek plassen dan aan het begin van een lange vliegreis
+1 haha
Welkom thuis!
Nu de grote reis is geweest ga je gewoon door met kleinere doelen. Meer behapbare dingen zoals pokemon vangen en misschien heb je nog vogels te vouwen? Dagje dierentuin of juist naar het zwembad met de jongens?
Moeten ze maandag weer naar school?
Lekker einde van de vliegreis! Maar beter na de landing spugen of in je broek plassen dan aan het begin van een lange vliegreis
+1 haha
Welkom thuis!
Nu de grote reis is geweest ga je gewoon door met kleinere doelen. Meer behapbare dingen zoals pokemon vangen en misschien heb je nog vogels te vouwen? Dagje dierentuin of juist naar het zwembad met de jongens?
Moeten ze maandag weer naar school?
zaterdag 6 mei 2017 om 19:53
Gisterenavond met man inderdaad even gezeten om te kijken wat de volgende doelen zijn . zaten al van alles te bekijken en bedenken, maar zijn tot de conclusie gekomen dat een week samen weg er gewoon niet meer in zit. Dat willen we de kinderen niet aandoen. Ondanks dat wij regelmatig heeele stomme ouders zijn, merk ik wel dat ze er nu al moeite mee hebben om weer op hun eigen kamer te slapen (na 2,5 week met zn vieren op 1 hotelkamer). Heb dus ook nog geen nacht alleen met man doorgebracht...
Het gaat dus een keer 1 nachtje worden ergens in Nederland. Iemand leuke suggesties? Ergens in de natuur (bos of zee ofzo), maar wel een beetje luxe (aangezien het toch maar 1 nacht is mag het best wat duurder zijn).
Morgen hebben man en ik 14 jaar 'verkering'. Ook wel weer raar om te beseffen dat we de 15 waarschijnlijk niet gaan halen. Morgen toch maar even lekker taart gaan eten bij de speeltuin (met 2 pokestops ) denk ik
Het gaat dus een keer 1 nachtje worden ergens in Nederland. Iemand leuke suggesties? Ergens in de natuur (bos of zee ofzo), maar wel een beetje luxe (aangezien het toch maar 1 nacht is mag het best wat duurder zijn).
Morgen hebben man en ik 14 jaar 'verkering'. Ook wel weer raar om te beseffen dat we de 15 waarschijnlijk niet gaan halen. Morgen toch maar even lekker taart gaan eten bij de speeltuin (met 2 pokestops ) denk ik
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 6 mei 2017 om 20:17
Het hele "wat nu?" na de grote reis heb ik opgelost door gewoon nog een grote reis te plannen.
Ik vind doelen nog best een dingetje hoor. Het is goed om ergens naar toe te kunnen leven, maar ik merkte op een gegeven moment dat het extra stress begon op te leveren. Dingen als vakanties plan ik ook niet meer. Als ik wil, ga ik volgende week of die week daarna. Niet meer nu een ticket boeken en dan hopen dat het me over 6 maanden nog gaat lukken.
Wat hebben jullie eigenlijk uitgelegd aan de kinderen over hoe lang je nog hebt? Het lijkt me zo moeilijk te bevatten voor twee van die guppies dat je weet dat het komt, maar niet wanneer. Man, wat een rotsituatie ook voor jullie allemaal.
Ik vind doelen nog best een dingetje hoor. Het is goed om ergens naar toe te kunnen leven, maar ik merkte op een gegeven moment dat het extra stress begon op te leveren. Dingen als vakanties plan ik ook niet meer. Als ik wil, ga ik volgende week of die week daarna. Niet meer nu een ticket boeken en dan hopen dat het me over 6 maanden nog gaat lukken.
Wat hebben jullie eigenlijk uitgelegd aan de kinderen over hoe lang je nog hebt? Het lijkt me zo moeilijk te bevatten voor twee van die guppies dat je weet dat het komt, maar niet wanneer. Man, wat een rotsituatie ook voor jullie allemaal.
