Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 om 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 29 mei 2017 om 22:28
De scan is goed gegaan, denk ik. Donderdag krijgen we de uitslag.
En ik mag gewoon mijn hooikoortsmedicijnen innemen. Heb echt van die superpillen waar ik meestal maar een halve per dag van inneem voordat ik ga slapen omdat je er redelijk knock-out van kan gaan, en dat de volgende ochtend weer redleijk uitgwerkt is. Had dus een halve ingenomen toen ik thuis was, en het was echt.... ik heb eerst een paar uur ultiem gelukkig op de bank gelegen, ben daarna naar school gewaggeld om de kinderen op te halen. Een bevriende moeder vroeg nog of alles ok was, nou, ik voelde me super ok. Ik ben nog nooit stoned geweest, maar ik denk dat het zo voelt
. Ze bood nog aan met me mee naar huis te lopen, maar dat ging gelukkig wel goed. En de kinderen konden er wel om lachen toen ik zei dat mamma wat nieuwe medicijnen had ingenomen waardoor mamma zich nu een beetje dronken voelde (hebben ze 1 keer meegemaakt: toen ik na 6 maanden chemo weer een wijntje mocht viel ik na 4 slokken letterlijk van mijn stoel van het lachen).
Ik voel me weer wat helderder, zit me af te vragen of ik zo de andere halve nog zal nemen
Oh, en de nieuwe vouwblaadjes zijn binnen. Nu twijfel welke het gaat worden voor op de rouwkaart. Ik denk nu aan een zilverwitte op een donkerpaarse achtergrond.
En ik mag gewoon mijn hooikoortsmedicijnen innemen. Heb echt van die superpillen waar ik meestal maar een halve per dag van inneem voordat ik ga slapen omdat je er redelijk knock-out van kan gaan, en dat de volgende ochtend weer redleijk uitgwerkt is. Had dus een halve ingenomen toen ik thuis was, en het was echt.... ik heb eerst een paar uur ultiem gelukkig op de bank gelegen, ben daarna naar school gewaggeld om de kinderen op te halen. Een bevriende moeder vroeg nog of alles ok was, nou, ik voelde me super ok. Ik ben nog nooit stoned geweest, maar ik denk dat het zo voelt
. Ze bood nog aan met me mee naar huis te lopen, maar dat ging gelukkig wel goed. En de kinderen konden er wel om lachen toen ik zei dat mamma wat nieuwe medicijnen had ingenomen waardoor mamma zich nu een beetje dronken voelde (hebben ze 1 keer meegemaakt: toen ik na 6 maanden chemo weer een wijntje mocht viel ik na 4 slokken letterlijk van mijn stoel van het lachen). Ik voel me weer wat helderder, zit me af te vragen of ik zo de andere halve nog zal nemen
Oh, en de nieuwe vouwblaadjes zijn binnen. Nu twijfel welke het gaat worden voor op de rouwkaart. Ik denk nu aan een zilverwitte op een donkerpaarse achtergrond.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 29 mei 2017 om 23:17
Ha stoney!
Dat zullen je kinderen vast altijd blijven herinneren; de keer dat mamma dronken was van een wijntje
Wel fijn dat je pillen hebt die echt goed werken. Beter dat dan een half lapmiddel waarmee je nog steeds beroerd voelt.
Nu op het wachtbankje. Donderdag is nog een paar dagen. Maar dat kan lang aanvoelen. Gaat je man altijd mee naar de afspraken in het ziekenhuis?
De kleuren combinatie klinkt heel erg mooi. Hoeveel moet/wil je ervoor vouwen? Heb je hulp troepen? Niet dat ik me vrijwillig aanbied haha. Ik ben hopeloos wat vouwen betreft.
Dat zullen je kinderen vast altijd blijven herinneren; de keer dat mamma dronken was van een wijntje
Wel fijn dat je pillen hebt die echt goed werken. Beter dat dan een half lapmiddel waarmee je nog steeds beroerd voelt.
Nu op het wachtbankje. Donderdag is nog een paar dagen. Maar dat kan lang aanvoelen. Gaat je man altijd mee naar de afspraken in het ziekenhuis?
De kleuren combinatie klinkt heel erg mooi. Hoeveel moet/wil je ervoor vouwen? Heb je hulp troepen? Niet dat ik me vrijwillig aanbied haha. Ik ben hopeloos wat vouwen betreft.
dinsdag 30 mei 2017 om 06:03
Zilverwit op paars klinkt mooi!
Ik heb zo'n overdreven reactie op antihistamine in mn infuus. Laatst werd ik door een verpleegkundige uit de wachtkamer gehaald die helemaal verbaasd riep: "je kan praten!
'. Ze bleek al meerdere keren mn infuus afgekoppeld te hebben toen ik knockout was en vond me een compleet ander mens zo up-and-running. 
De eerste keer dat ik weer dronk na 1.5 jaar behandeling, kreeg ik een blackout. Dan klinkt lachend van je stoel vallen helemaal niet zo erg.
Zo'n blackout is best heftig: ik had echt geen idee meer wat er gebeurd was nadat ik die kroeg ben binnengestapt, terwijl ik niet eens heel erg dronken was.
Ik heb zo'n overdreven reactie op antihistamine in mn infuus. Laatst werd ik door een verpleegkundige uit de wachtkamer gehaald die helemaal verbaasd riep: "je kan praten!
'. Ze bleek al meerdere keren mn infuus afgekoppeld te hebben toen ik knockout was en vond me een compleet ander mens zo up-and-running. De eerste keer dat ik weer dronk na 1.5 jaar behandeling, kreeg ik een blackout. Dan klinkt lachend van je stoel vallen helemaal niet zo erg.
Zo'n blackout is best heftig: ik had echt geen idee meer wat er gebeurd was nadat ik die kroeg ben binnengestapt, terwijl ik niet eens heel erg dronken was.
woensdag 31 mei 2017 om 13:26
Smart: het plan is er om een foto van te maken en die dan op de kaart te zetten. Anders ben ik me een ongeluk aan het vouwen . En als ik er dan niet genoeg heb, wie krijgt er dan geen kaart?
Sugarbaby, ik verdenk mijn ziekenhuis ervan dat ze slaapmiddelen in de soep bij de lunch doen . Daarna ga ik namelijk ook altijd even helemaal out. Ik heb het trouwens een keer gevraagd, toen werd het ontkend (maar dat zou ik ook ontkennen).
Vanochtend naar de kapper geweest en 2 lokken van mijn haar af laten knippen (zo dat je het niet ziet). En daarna bij de juwelier 2 mooie doosjes besteld. Kostte even wat moeite om iets te vinden wat niet voor baby's was (nee, ik wil mijn haar niet in een woezel en pip doosje bewaren voor mijn kinderen), maar het is gelukt. Nu even bedenken of ik er nog wat op wil laten graveren (juwelier (aardige man hoor) gaf nog als 'tip' dat mijn man er ook later mijn sterfdatum op kan laten zetten).
Verder is het inderdaad vooral wachten op morgen. Ze hebben nu voor het eerst ook een scan gemaakt van mijn longen (ze hadden na de eerste echo er wel meteen foto's van gemaakt, maar daarna is er nooit meer naar gekeken). Vind dat ergens ook wel vervelend: schijnbaar verwachten ze nu dus wel dat er mogelijk uitzaaiingen zijn daar....
Man gaat inderdaad altijd mee. Of bijna altijd, hij is een paar keer niet meegeweest naar de scan. Maar de scan zelf is natuurlijk ook niet zo spannend. En anders blijven er echt zo weinig werkdagen voor hem over. Bijvoorbeeld deze week: maandag scan (is man dus niet meegeweest maar mijn zusje), dinsdag gewone dag, woensdag is hij altijd vrij en vind ik het fijn als hij ook echt thuis is voor de kinderen, donderdag ziekenhuis en vrijdag ziekenhuis (infuus). Dan is het komende maandag pinksteren en dinsdagochtend moet hij om half 10 een tentamen afnemen, wat hij dus ergens deze week nog moet maken
. Vind hem soms wel een beetje zielig.
. En als ik er dan niet genoeg heb, wie krijgt er dan geen kaart? Sugarbaby, ik verdenk mijn ziekenhuis ervan dat ze slaapmiddelen in de soep bij de lunch doen
. Daarna ga ik namelijk ook altijd even helemaal out. Ik heb het trouwens een keer gevraagd, toen werd het ontkend (maar dat zou ik ook ontkennen). Vanochtend naar de kapper geweest en 2 lokken van mijn haar af laten knippen (zo dat je het niet ziet). En daarna bij de juwelier 2 mooie doosjes besteld. Kostte even wat moeite om iets te vinden wat niet voor baby's was (nee, ik wil mijn haar niet in een woezel en pip doosje bewaren voor mijn kinderen), maar het is gelukt. Nu even bedenken of ik er nog wat op wil laten graveren (juwelier (aardige man hoor) gaf nog als 'tip' dat mijn man er ook later mijn sterfdatum op kan laten zetten).
Verder is het inderdaad vooral wachten op morgen. Ze hebben nu voor het eerst ook een scan gemaakt van mijn longen (ze hadden na de eerste echo er wel meteen foto's van gemaakt, maar daarna is er nooit meer naar gekeken). Vind dat ergens ook wel vervelend: schijnbaar verwachten ze nu dus wel dat er mogelijk uitzaaiingen zijn daar....
Man gaat inderdaad altijd mee. Of bijna altijd, hij is een paar keer niet meegeweest naar de scan. Maar de scan zelf is natuurlijk ook niet zo spannend. En anders blijven er echt zo weinig werkdagen voor hem over. Bijvoorbeeld deze week: maandag scan (is man dus niet meegeweest maar mijn zusje), dinsdag gewone dag, woensdag is hij altijd vrij en vind ik het fijn als hij ook echt thuis is voor de kinderen, donderdag ziekenhuis en vrijdag ziekenhuis (infuus). Dan is het komende maandag pinksteren en dinsdagochtend moet hij om half 10 een tentamen afnemen, wat hij dus ergens deze week nog moet maken
. Vind hem soms wel een beetje zielig.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 31 mei 2017 om 13:34
Lieve Anna,
ik lees al een tijd mee, en heb je berichten op de voet gevolgd. Steeds wist ik niet wat te zeggen, en ik ben wel 100 keer begonnen met typen, maar wat zeg je tegen iemand die zo krachtig is als jij?
Wat bijzonder dat je hier deelt hoe je met deze immens moeilijke periode omgaat, en je zo positief blijft. Dat vind ik heel knap van je.
Als ik naar mijn dochters kijk en bedenk dat jouw kinderen hun moeder moeten missen over een tijdje, dan breekt mijn hart in 1000 stukjes en ik heb meerdere tranen om je gelaten, of beter gezegd; om je berichten en hoe emotioneel sommige momenten voor je moeten zijn.
Diep respect voor de manier waarop jij doorgaat met leven, zolang het kan.
ik lees al een tijd mee, en heb je berichten op de voet gevolgd. Steeds wist ik niet wat te zeggen, en ik ben wel 100 keer begonnen met typen, maar wat zeg je tegen iemand die zo krachtig is als jij?
Wat bijzonder dat je hier deelt hoe je met deze immens moeilijke periode omgaat, en je zo positief blijft. Dat vind ik heel knap van je.
Als ik naar mijn dochters kijk en bedenk dat jouw kinderen hun moeder moeten missen over een tijdje, dan breekt mijn hart in 1000 stukjes en ik heb meerdere tranen om je gelaten, of beter gezegd; om je berichten en hoe emotioneel sommige momenten voor je moeten zijn.
Diep respect voor de manier waarop jij doorgaat met leven, zolang het kan.
woensdag 31 mei 2017 om 15:08
Jongste denkt daar nu heeeel anders over. Ze hebben net in 10 minuten tijd 6 emmers water over elkaar heen gegooid en hj is nu boos dat hij van mij in de speeltuin in de zon moet gaan zitten opdrogen ipv binnen op de bank
.Rotmoeder ben ik toch
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 31 mei 2017 om 15:45
Ja, verplicht spelen in de speeltuin is ook stom! Moeders ook altijd...
Pfieuw, gelukkig een foto. Was al beetje bang dat je opnieuw 1000 vogels ging vouwen...
Toen mijn vader overleed heeft hij alle enveloppen nog zelfgeschreven. Dat vond hij wel mooi; de laatste post door hem zelf geschreven. En zoals hij zelf zei; "Nu ik ze zelf geschreven/uitgenodigd heb kunnen ze er niet onderuit om te komen."
Fijn dat je man altijd mee gaat naar het ziekenhuis. Wij gaan ook altijd met elkaar mee, 2 horen meer dan 1 en daarbij wil je er voor elkaar zijn. Voor het proces, nu en later is het ook goed voor je man. Hij heeft je bij kunnen staan in alle momenten. Wel ontzettend fijn dat hij het met zijn werk kan regelen.
Wat goed dat het gelukt is met de doosjes! Wel gek dat er eigenlijk weinig van die doosjes zijn buiten het baby assortiment.
Heel veel sterkte met wachten morgen. Hopelijk lukt het je vanavond om te kunnen slapen. Ik denk aan je in elk geval.
woensdag 31 mei 2017 om 18:02
Een ontzéttende rotmoeder ben je. Tsssk. Een beetje geen nat kind op je bank dulden!
Wat mooi, de haarlok en de doosjes. (Ik vertypte me en typte eerst doodsjes.
) Fijn dat je dat alvast geregeld hebt. En wat handig, zo'n meedenkende juwelier.
Zilver op een paarse achtergrond klinkt heel mooi. Hopelijk wordt het zo mooi als je in je hoofd hebt! Ik schrok ook al even, dat je dat allemaal zelf wilde gaan vouwen. Je hebt wel wat beters te doen volgens mij!
Gefeliciteerd met het mooie nieuws over je man. (Had je dat nou hier of elders geschreven?) Fijn dat hij mee gaat naar het ziekenhuis. Dat is zó belangrijk. Niet alleen omdat twee meer horen dan één, maar ook omdat je met z'n tweeën ziek bent. En je dit soort dingen dus ook gewoon samen doet. Hier gelukkig ook een man die mee gaat als het nodig is. Ik heb helaas bij een kennis gezien dat het ook anders kan.
Ik ben al hard voor je aan het duimen voor morgen, dat het mee mag vallen.
Wat mooi, de haarlok en de doosjes. (Ik vertypte me en typte eerst doodsjes.
) Fijn dat je dat alvast geregeld hebt. En wat handig, zo'n meedenkende juwelier. Zilver op een paarse achtergrond klinkt heel mooi. Hopelijk wordt het zo mooi als je in je hoofd hebt! Ik schrok ook al even, dat je dat allemaal zelf wilde gaan vouwen. Je hebt wel wat beters te doen volgens mij!
Gefeliciteerd met het mooie nieuws over je man. (Had je dat nou hier of elders geschreven?) Fijn dat hij mee gaat naar het ziekenhuis. Dat is zó belangrijk. Niet alleen omdat twee meer horen dan één, maar ook omdat je met z'n tweeën ziek bent. En je dit soort dingen dus ook gewoon samen doet. Hier gelukkig ook een man die mee gaat als het nodig is. Ik heb helaas bij een kennis gezien dat het ook anders kan.
Ik ben al hard voor je aan het duimen voor morgen, dat het mee mag vallen.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
woensdag 31 mei 2017 om 18:32
Whahaha heel herkenbaar!
In een modderspeeltuin gespeeld en dan heel boos zijn dat ze niet gelijk naar binnen mag rennen.
Of, de horror, je buiten moet uitkleden om daarna in bad te kunnen.
Wat een rotmoeder
donderdag 1 juni 2017 om 08:54
Wat zullen er vandaag veel lieve forummers aan je denken Anna.... en samen met jou hopen op de best mogelijke scanuitslag in deze situatie. Voor jou, voor je man en je kinders, voor al je familie en vrienden.... we hopen en duimen met z'n allen met jullie mee.
Speciale knuffel ook voor je meelezende zus, wat moet zo'n dag als vandaag ook voor jou zenuwslopend zijn!
Speciale knuffel ook voor je meelezende zus, wat moet zo'n dag als vandaag ook voor jou zenuwslopend zijn!
Ik vind je een mooi mens, je instelling en Je denkt zo goed na over alles!
