Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 om 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 26 april 2016 om 12:42
Vanmorgen het gesprek gehad met de stichting en de juf en de orthopedagoog van de psz.
Er is (zo goed als) besloten dat Mini na de zomervakantie naar de dagbehandeling gaat (voorheen mkd). Ook is het traject voor thuis coaching/ hulp in werking gezet.
Zodat we thuis ook iets meer lucht kunnen krijgen.
Ik heb het er erg moeilijk mee. Ookal weet ik dat dit het beste is voor Mini, het doet me pijn dat hij niet naar een normale basisschool kan.
Er is (zo goed als) besloten dat Mini na de zomervakantie naar de dagbehandeling gaat (voorheen mkd). Ook is het traject voor thuis coaching/ hulp in werking gezet.
Zodat we thuis ook iets meer lucht kunnen krijgen.
Ik heb het er erg moeilijk mee. Ookal weet ik dat dit het beste is voor Mini, het doet me pijn dat hij niet naar een normale basisschool kan.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 26 april 2016 om 13:01
Tuurlijk is dat verdrietig! Je zag hem al met z'n rugtasje naar de eerste kleuterklas gaan en nu moet het beeld weer radicaal bijgesteld. MKD. Hoe gaat dat, wie zitten daar, hoe lang moet het? Vragen waar je waarschijnlijk nooit bij stil stond en je nu zo in het gezicht worden geduwd.
Ik snap heel goed je pijn en verdriet hierom. En dat mag je ook best hebben. Gun jezelf even dat rouw moment dat je -weer- een ideaal beeld moet loslaten en ga er daarna mee aan de slag.
Sterkte joh!
Ik snap heel goed je pijn en verdriet hierom. En dat mag je ook best hebben. Gun jezelf even dat rouw moment dat je -weer- een ideaal beeld moet loslaten en ga er daarna mee aan de slag.
Sterkte joh!
dinsdag 26 april 2016 om 13:25
quote:diaa schreef op 26 april 2016 @ 13:01:
Tuurlijk is dat verdrietig! Je zag hem al met z'n rugtasje naar de eerste kleuterklas gaan en nu moet het beeld weer radicaal bijgesteld. MKD. Hoe gaat dat, wie zitten daar, hoe lang moet het? Vragen waar je waarschijnlijk nooit bij stil stond en je nu zo in het gezicht worden geduwd.
Ik snap heel goed je pijn en verdriet hierom. En dat mag je ook best hebben. Gun jezelf even dat rouw moment dat je -weer- een ideaal beeld moet loslaten en ga er daarna mee aan de slag.
Sterkte joh!
En nu schiet ik helemaal vol
Het doel is wel om op het mkd aan doelen te werken zodat hij, met evt begeleiding, naar een reguliere basisschool kan gaan. En ze gaan daar ook kijken welke basisschool het beste bij hem past dan.
Er zitten daar volgens mij kindjes met o.a. een licht verstandelijke beperking, chronische ziekte, autisme
We laten nu even de vakantie er overheen gaan. En gaan dan weer om de tafel.
Deze week moet ik nog wel even de beschikking voor jeugdzorg zien te regelen.
Tuurlijk is dat verdrietig! Je zag hem al met z'n rugtasje naar de eerste kleuterklas gaan en nu moet het beeld weer radicaal bijgesteld. MKD. Hoe gaat dat, wie zitten daar, hoe lang moet het? Vragen waar je waarschijnlijk nooit bij stil stond en je nu zo in het gezicht worden geduwd.
Ik snap heel goed je pijn en verdriet hierom. En dat mag je ook best hebben. Gun jezelf even dat rouw moment dat je -weer- een ideaal beeld moet loslaten en ga er daarna mee aan de slag.
Sterkte joh!
En nu schiet ik helemaal vol
Het doel is wel om op het mkd aan doelen te werken zodat hij, met evt begeleiding, naar een reguliere basisschool kan gaan. En ze gaan daar ook kijken welke basisschool het beste bij hem past dan.
Er zitten daar volgens mij kindjes met o.a. een licht verstandelijke beperking, chronische ziekte, autisme
We laten nu even de vakantie er overheen gaan. En gaan dan weer om de tafel.
Deze week moet ik nog wel even de beschikking voor jeugdzorg zien te regelen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 26 april 2016 om 13:26
woensdag 27 april 2016 om 00:02
Het spookt de hele dag door mijn hoofd.
Door de forumgroepjes, zwangerschapszwemmenclubjes, yogaklasjes ken ik zoveel peuters in de leeftijd van Mini. Regelmatig krijg ik de vraag voor welke basisschool wij gekozen hebben. En straks na de grote vakantie zal social media vol staan met alle peuters die trots de wegen naar de basisschool gaan bewandelen. Behalve mijn mini... hij gaat ws opgehaald worden door een busje opweg naar de dagbehandeling
En ja ik weet dat het het beste is voor hem en dat hij ws echt wel naar die basisschool zal gaan. Maar dit is gewoon niet wat ik voor ogen had.
Ondanks alles is het zo'n lief, slim en emotioneel ventje. En ik kan dat ook echt nog zien door alle buien heen.
Regelmatig grijp ik hem even vast omdat ik hem wel op kan vreten. Mijn vriendje
Ik ga nu slapen en hopen dat het me beter lukt dan vannacht.
Vanmiddag heb ik ook even geslapen omdat ik zo'n hoofdpijn en nekpijn had. Nu ook nog maar net een ibuprofen ingenomen.
Door de forumgroepjes, zwangerschapszwemmenclubjes, yogaklasjes ken ik zoveel peuters in de leeftijd van Mini. Regelmatig krijg ik de vraag voor welke basisschool wij gekozen hebben. En straks na de grote vakantie zal social media vol staan met alle peuters die trots de wegen naar de basisschool gaan bewandelen. Behalve mijn mini... hij gaat ws opgehaald worden door een busje opweg naar de dagbehandeling
En ja ik weet dat het het beste is voor hem en dat hij ws echt wel naar die basisschool zal gaan. Maar dit is gewoon niet wat ik voor ogen had.
Ondanks alles is het zo'n lief, slim en emotioneel ventje. En ik kan dat ook echt nog zien door alle buien heen.
Regelmatig grijp ik hem even vast omdat ik hem wel op kan vreten. Mijn vriendje
Ik ga nu slapen en hopen dat het me beter lukt dan vannacht.
Vanmiddag heb ik ook even geslapen omdat ik zo'n hoofdpijn en nekpijn had. Nu ook nog maar net een ibuprofen ingenomen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 27 april 2016 om 08:27
Ik begrijp je gevoelens volkomen.
Dit is niet wat je voor ogen had toen je Mini voor het eerst in je armen hield.
Maar het is nog steeds dezelfde Mini, lief, slim en emotioneel, jouw eigen vriendje en grote broer van Nano.
Ik zou willen dat ik door het scherm kon kruipen, dan zou ik jou fijn knijpen en zeggen dat het nu allemaal even zwaar kl*ten is. Dat het heel normaal is dat je daar verdrietig over bent. Maar ik zou ook zeggen dat het waarschijnlijk allemaal goed gaat komen.
Nog plannen voor Koningsdag?
Dit is niet wat je voor ogen had toen je Mini voor het eerst in je armen hield.
Maar het is nog steeds dezelfde Mini, lief, slim en emotioneel, jouw eigen vriendje en grote broer van Nano.
Ik zou willen dat ik door het scherm kon kruipen, dan zou ik jou fijn knijpen en zeggen dat het nu allemaal even zwaar kl*ten is. Dat het heel normaal is dat je daar verdrietig over bent. Maar ik zou ook zeggen dat het waarschijnlijk allemaal goed gaat komen.
Nog plannen voor Koningsdag?
woensdag 27 april 2016 om 09:04
Nee ik heb geen plannen voor koningsdag. Eigenlijk bewust niet gemaakt ivm het weer.
Om 10 uur heb ik een afspraak met mn psycholoog en dan boodschappen doen want Maxi gaat daarna weg zn Tsjechie tripje doen.
Eerst maar even een hete douche nemen want de nacht was niet best.
Om 10 uur heb ik een afspraak met mn psycholoog en dan boodschappen doen want Maxi gaat daarna weg zn Tsjechie tripje doen.
Eerst maar even een hete douche nemen want de nacht was niet best.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zaterdag 30 april 2016 om 17:15
Gewoon geen tijd omhier te schrijven. De boys putten me helemaal uit. Het gaat alleen goed als we ergens naar toe gaan maar het weer heeft dat niet echt toe gelaten de afgelopen dagen.
Maxi is weg en ik vind het eigenlijk ook wel even prima. Door nano zn slaappraktijken zijn was het tussen ons op zn zachts gezegd ook niet gezellig.
Mini blijft steeds maar slaan en dan vooral Nano moet het ontgelden. Ik weet gewoon niet hoe ikhet moet stoppen. Ze uit elkaar halen lukt ook slecht want ze zoeken elkaar steeds weer op.
Ik heb inmiddels het hele verslag gelezen en ik vind het echt heftig om allemaal zwart op wit te zien. Het heeft me erg verdrietig gemaakt.
Gisteren tijdens een gesprekje met een vriend, sprak ik eigenlijk voor het eerst uit wat er allemaal geschreven is en ik schoot er ecen van vol.
We zitten er nu zo midden in dat het me even niet lukt om op lange termijn te kijken.
Als het goed is kan Mini in de grote vakantie al starten op die dagbehandeling. Dat vooruitzicht vind ik wel prettig want die vakantie nu vind ik al slopend, laat staan dan straks 6 lange weken.
Wel leuk is dat gisteren een vriendin van mij bevallen is van een gezond ventje. Alles is goed gegaan. Ik was er donderdagavond even toen ze opgenomen was en een ballon had gekregen voor ontsluiting.
Het was voor mij wel even slikken om langs "mijn" kamertje te lopen. Maar ik ben super blij voor haar dat alles goed is gegaan.
Maxi is weg en ik vind het eigenlijk ook wel even prima. Door nano zn slaappraktijken zijn was het tussen ons op zn zachts gezegd ook niet gezellig.
Mini blijft steeds maar slaan en dan vooral Nano moet het ontgelden. Ik weet gewoon niet hoe ikhet moet stoppen. Ze uit elkaar halen lukt ook slecht want ze zoeken elkaar steeds weer op.
Ik heb inmiddels het hele verslag gelezen en ik vind het echt heftig om allemaal zwart op wit te zien. Het heeft me erg verdrietig gemaakt.
Gisteren tijdens een gesprekje met een vriend, sprak ik eigenlijk voor het eerst uit wat er allemaal geschreven is en ik schoot er ecen van vol.
We zitten er nu zo midden in dat het me even niet lukt om op lange termijn te kijken.
Als het goed is kan Mini in de grote vakantie al starten op die dagbehandeling. Dat vooruitzicht vind ik wel prettig want die vakantie nu vind ik al slopend, laat staan dan straks 6 lange weken.
Wel leuk is dat gisteren een vriendin van mij bevallen is van een gezond ventje. Alles is goed gegaan. Ik was er donderdagavond even toen ze opgenomen was en een ballon had gekregen voor ontsluiting.
Het was voor mij wel even slikken om langs "mijn" kamertje te lopen. Maar ik ben super blij voor haar dat alles goed is gegaan.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zaterdag 30 april 2016 om 18:41
Nee ik kan er even niet goed met Maxi over praten. Als ik mijn zorgen uit dan pakt hij me vast en zegt, het komt allemaal wel goed. En ja, dat zal ook best maar dat wil niet zeggen dat ik het nu gewoon niet even heel vervelend vind.
En vd week toen Nano weer zijn nachtelijke janksessie had, begon hij ineens te zeuren dat hij zo'n kutleven had.
Heb hem toen vriendelijk verzocht om zn mond te houden.
Kom op zeg, ik zit er ook middenin en met dat gezeur gaat het niet beter worden. Ga dan tegen de muur praten ofzo maar niet midden in de nacht tegen mij. Ik vind dat erg egoïstisch.
Daarom blij dat hij nu weg is zo heb ik 1 vent minder waarvoor ik op mijn tenen hoef te lopen.
Ik kan eigenlijk niet zeggen dat het eten voed gaat. Ik durf mijn menu nog steeds nietuit te breiden. Voel me met een halve kilo omhoog in gewicht echt moddervet.
Ja ik heb wel genoten van het eten tijdens het vrijgezellenfeest. Ik was ook erg blij dat ik van te voren nog aangegeven heb dat ik lactosevrij wilde eten. Enige wat ik heb laten staan was de rijst. Verder kreeg ik ipv ijs en koekjes, heerlijk vers fruit.
En geen gebonden romige soep maar lekker helder uiensoepje.
Vrijdag heb ik weer een bijeenkomst van de Food & Literature club. Ik heb het boek bijna uit maar heb afgezegd voor het eten.
Zaterdag hebben we voor een vriendin een verrasingsdag in Amsterdam. Heel leuk, maar wéér dat eten.
En vd week toen Nano weer zijn nachtelijke janksessie had, begon hij ineens te zeuren dat hij zo'n kutleven had.
Heb hem toen vriendelijk verzocht om zn mond te houden.
Kom op zeg, ik zit er ook middenin en met dat gezeur gaat het niet beter worden. Ga dan tegen de muur praten ofzo maar niet midden in de nacht tegen mij. Ik vind dat erg egoïstisch.
Daarom blij dat hij nu weg is zo heb ik 1 vent minder waarvoor ik op mijn tenen hoef te lopen.
Ik kan eigenlijk niet zeggen dat het eten voed gaat. Ik durf mijn menu nog steeds nietuit te breiden. Voel me met een halve kilo omhoog in gewicht echt moddervet.
Ja ik heb wel genoten van het eten tijdens het vrijgezellenfeest. Ik was ook erg blij dat ik van te voren nog aangegeven heb dat ik lactosevrij wilde eten. Enige wat ik heb laten staan was de rijst. Verder kreeg ik ipv ijs en koekjes, heerlijk vers fruit.
En geen gebonden romige soep maar lekker helder uiensoepje.
Vrijdag heb ik weer een bijeenkomst van de Food & Literature club. Ik heb het boek bijna uit maar heb afgezegd voor het eten.
Zaterdag hebben we voor een vriendin een verrasingsdag in Amsterdam. Heel leuk, maar wéér dat eten.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zaterdag 30 april 2016 om 21:47
Naar wie mijn zoons gaan als ik even weg ben? Je bedoelt als Maxi er niet is?
Gisteren heeft mijn broer even opgepast zodat ik naar het ziekenhuis kon, naar mijn vriendin en baby. Dat was voor hem de 1e keer, arme vent was helemaal kapot!
Verder als het echt nodig is, als ik een afspraak heb bijvoorbeeld, dan past de buuf op of mijn ouders.
Maar alleen als ik echt weg moet. En mijn ouders passen gelaas liever niet op beide jongens tegelijk of alleen Nano.
Gisteren heeft mijn broer even opgepast zodat ik naar het ziekenhuis kon, naar mijn vriendin en baby. Dat was voor hem de 1e keer, arme vent was helemaal kapot!
Verder als het echt nodig is, als ik een afspraak heb bijvoorbeeld, dan past de buuf op of mijn ouders.
Maar alleen als ik echt weg moet. En mijn ouders passen gelaas liever niet op beide jongens tegelijk of alleen Nano.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zaterdag 30 april 2016 om 22:11
Dat bedoelde ik inderdaad.
Ik las je plannen voor vrijdag en zaterdag, maar oh wacht ff je bedoeld dan volgende week pas. Dan is Maxi al terug neem ik aan hahaha oeps foutje. Ben even de dagen kwijt geloof ik
Niet leuk idd overigens dat hij het een k*tleven noemt als het tegenzit.
Al moet ik eerlijk bekennen dat ik ook snel mopper en kan me heeeeel goed voorstellen dat die huilbuien en gebroken nachten slopend zijn en het ergste naar boven halen......
Ook Maxi is op, net als jij.
En als hun oom al gesloopt is na oppassen.... Wow
Maar goed, hulp is onderweg (nu heb ik de kaolabroertjes in mijn hoofd....) al duurt het wel erg lang
Succes en af en toe zennnnnn en tussendoor van elke zonnestraal genieten waar kan.
Ik las je plannen voor vrijdag en zaterdag, maar oh wacht ff je bedoeld dan volgende week pas. Dan is Maxi al terug neem ik aan hahaha oeps foutje. Ben even de dagen kwijt geloof ik
Niet leuk idd overigens dat hij het een k*tleven noemt als het tegenzit.
Al moet ik eerlijk bekennen dat ik ook snel mopper en kan me heeeeel goed voorstellen dat die huilbuien en gebroken nachten slopend zijn en het ergste naar boven halen......
Ook Maxi is op, net als jij.
En als hun oom al gesloopt is na oppassen.... Wow
Maar goed, hulp is onderweg (nu heb ik de kaolabroertjes in mijn hoofd....) al duurt het wel erg lang
Succes en af en toe zennnnnn en tussendoor van elke zonnestraal genieten waar kan.
zaterdag 30 april 2016 om 22:21
zondag 1 mei 2016 om 08:27
Nee kaolabroertjes. Ken je die niet van tv? Telekids geloof ik.
In dat beginliedje zingen ze op het einde 'hulp is onderweg'
Nee mopperen helpt idd niet, helaas... anders had ik zonder moeite al van alles opgelost
Ik heb zojuist triest nieuws gehoord waardoor ik besloten heb vandaag wat meer bewuster te gaan genieten van het leven! Zo dat is eruit. Zonnetje schijnt dus goed begin.
Eerst was ik nog wat duf want dochter (te) vroeg eruit en toen boem nieuws op mail...
Leven kan raar lopen.
Succes vandaag en pik idd de meeste zonnestralen mee!
In dat beginliedje zingen ze op het einde 'hulp is onderweg'
Nee mopperen helpt idd niet, helaas... anders had ik zonder moeite al van alles opgelost
Ik heb zojuist triest nieuws gehoord waardoor ik besloten heb vandaag wat meer bewuster te gaan genieten van het leven! Zo dat is eruit. Zonnetje schijnt dus goed begin.
Eerst was ik nog wat duf want dochter (te) vroeg eruit en toen boem nieuws op mail...
Leven kan raar lopen.
Succes vandaag en pik idd de meeste zonnestralen mee!
zondag 1 mei 2016 om 08:30
zondag 1 mei 2016 om 12:24
Ik heb de jongens even bij opa en oma achter gelaten, net boodschappen gedaan en nu in alle rust een bakje koffie in de zon.
Een down gevoel bekruipt me, alleen zijn geeft ruimte tot nadenken en ik besef me steeds meer dat mijn leven aanvoelt als een kleine puinhoop.
Ik heb gisteren voor mezelf besloten dat ik een paar rigoureuze stappen ga nemen voor mijn eigen geluk. En ik twijfel heel hard of Maxi daar nog bij hoort.
Liefst wel natuurlijk maar dan moeten er echt dingen veranderen. Ik denk dat het verstandig is als wij in relatie therapie gaan.
Ik wacht even die gezinshulp af, kijk wat zij voor ons kan betekenen op dat vlak of dat het puur om de kinderen gaat.
Mijn moeder stelde net voor dat we bij hun kunnen eten. Gelijk weer die paniek! Eten bij mijn ouders geeft sowieso al meer stress maar dat heeft met het verleden te maken. Maar wat er op het menu staat (patat) staat dus niet op mijn lijstje.
Ook al zegt mijn moeder dat het in de airfryer klaar gemaakt wordt, aardappelen zijn een no go voor mij.
Denk dat ik een gesprek met de eetcoach ook maar op mijn to do lijst moet zetten weer.
Een down gevoel bekruipt me, alleen zijn geeft ruimte tot nadenken en ik besef me steeds meer dat mijn leven aanvoelt als een kleine puinhoop.
Ik heb gisteren voor mezelf besloten dat ik een paar rigoureuze stappen ga nemen voor mijn eigen geluk. En ik twijfel heel hard of Maxi daar nog bij hoort.
Liefst wel natuurlijk maar dan moeten er echt dingen veranderen. Ik denk dat het verstandig is als wij in relatie therapie gaan.
Ik wacht even die gezinshulp af, kijk wat zij voor ons kan betekenen op dat vlak of dat het puur om de kinderen gaat.
Mijn moeder stelde net voor dat we bij hun kunnen eten. Gelijk weer die paniek! Eten bij mijn ouders geeft sowieso al meer stress maar dat heeft met het verleden te maken. Maar wat er op het menu staat (patat) staat dus niet op mijn lijstje.
Ook al zegt mijn moeder dat het in de airfryer klaar gemaakt wordt, aardappelen zijn een no go voor mij.
Denk dat ik een gesprek met de eetcoach ook maar op mijn to do lijst moet zetten weer.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
zondag 1 mei 2016 om 13:47
Eten bij je ouders lijkt mij nu niet verstandig. Jij gaat die patatjes niet door je keel krijgen en grote kans dat je moeder dan net de verkeerde opmerkingen gaat maken.
Tja, ik heb ook het idee dat Maxi niet echt je grote steun en toeverlaat is. Ook heb ik het gevoel dat Maxi erg makkelijk voor zichzelf kiest.
Aan de andere kant zit Maxi op dit moment ook niet goed in zijn vel. Wat natuurlijk geen excuus mag zijn om zijn gezin af en toe te laten voor wat het is.
Jullie zitten nu, net als veel gezinnen met jonge kinderen in jullie tropenjaren. Helaas is het bij jullie allemaal veel zwaarder.
Eerst de meisjes, toen Nanu die een huil en plakbaby blijkt te zijn, maxi met zijn psychische problemen, Maxi zonder werk, jij met je es en als klap op de vuurpijl de problemen met die kleine lieve Mini.
Het is gewoon allemaal een beetje veel, of beter gezegd, te veel.
Relatietherapie lijkt mij een goed plan.
Tja, ik heb ook het idee dat Maxi niet echt je grote steun en toeverlaat is. Ook heb ik het gevoel dat Maxi erg makkelijk voor zichzelf kiest.
Aan de andere kant zit Maxi op dit moment ook niet goed in zijn vel. Wat natuurlijk geen excuus mag zijn om zijn gezin af en toe te laten voor wat het is.
Jullie zitten nu, net als veel gezinnen met jonge kinderen in jullie tropenjaren. Helaas is het bij jullie allemaal veel zwaarder.
Eerst de meisjes, toen Nanu die een huil en plakbaby blijkt te zijn, maxi met zijn psychische problemen, Maxi zonder werk, jij met je es en als klap op de vuurpijl de problemen met die kleine lieve Mini.
Het is gewoon allemaal een beetje veel, of beter gezegd, te veel.
Relatietherapie lijkt mij een goed plan.
