Psyche
alle pijlers
Verdrietig
vrijdag 18 juni 2010 om 16:48
Ben ik...
Het gaat al een paar weken niet lekker op stage. Ik zit niet lekker in mijn vel, ik vind het niet zo leuk, gewoon bah.
Afgelopen week barstte de bom. Ik was zooooo boos, ik heb echt een hele dag alleen maar lopen schreeuwen tegen iedereen.
Naar aanleiding daarvan gesprekken gehad op school, waar ze mij aanraadden om een gesprek aan te gaan met mijn mentor om te vragen hoe hij het vindt gaan. En dat gesprek was vandaag..
'Ja, het gaat over het algemeen wel goed, maar...' *Slik*
Ik ben zo gesloten, een einzelgänger, ik doe alles liever alleen. En dat is raar, en er wordt onder de collega's al over gepraat. Waarom ik niet makkelijker meedoe. Want die andere stagiaires doen dat toch ook? (die andere stagiaires sluiten mij vanaf het begin al buiten, hebben me niet eens verteld dat ze al gestopt zijn waardoor ik vandaag de hele dag alleen zat).
Ik vind het zo moeilijk. Ik probeer het wel, maar ik heb zó snel het gevoel dat ik mensen teveel ben, dat ik teveel van ze vraag, dat ik een last voor ze ben. En ja, dan doe ik het maar alleen.
En als je mij kent, ik ben echt niet raar. Ik ben best leuk, vriendelijk, behulpzaam, grappig.. maar ik vind het zo moeilijk om dat te laten zien. Omdat ik bij elke scheve blik denk dat die over mij gaat..
Vroeger was ik niet zo, was ik super open. Maar het jarenlange buitensluiten en pesten heeft me een beetje gebroken ofzo, ik vertrouw mensen niet meer. De enige mensen die ik écht 100% vertrouw zijn mijn ouders, dat is toch ook niet gezond?
Hebben jullie tips? Ik ben er echt een beetje van van slag...
Het gaat al een paar weken niet lekker op stage. Ik zit niet lekker in mijn vel, ik vind het niet zo leuk, gewoon bah.
Afgelopen week barstte de bom. Ik was zooooo boos, ik heb echt een hele dag alleen maar lopen schreeuwen tegen iedereen.
Naar aanleiding daarvan gesprekken gehad op school, waar ze mij aanraadden om een gesprek aan te gaan met mijn mentor om te vragen hoe hij het vindt gaan. En dat gesprek was vandaag..
'Ja, het gaat over het algemeen wel goed, maar...' *Slik*
Ik ben zo gesloten, een einzelgänger, ik doe alles liever alleen. En dat is raar, en er wordt onder de collega's al over gepraat. Waarom ik niet makkelijker meedoe. Want die andere stagiaires doen dat toch ook? (die andere stagiaires sluiten mij vanaf het begin al buiten, hebben me niet eens verteld dat ze al gestopt zijn waardoor ik vandaag de hele dag alleen zat).
Ik vind het zo moeilijk. Ik probeer het wel, maar ik heb zó snel het gevoel dat ik mensen teveel ben, dat ik teveel van ze vraag, dat ik een last voor ze ben. En ja, dan doe ik het maar alleen.
En als je mij kent, ik ben echt niet raar. Ik ben best leuk, vriendelijk, behulpzaam, grappig.. maar ik vind het zo moeilijk om dat te laten zien. Omdat ik bij elke scheve blik denk dat die over mij gaat..
Vroeger was ik niet zo, was ik super open. Maar het jarenlange buitensluiten en pesten heeft me een beetje gebroken ofzo, ik vertrouw mensen niet meer. De enige mensen die ik écht 100% vertrouw zijn mijn ouders, dat is toch ook niet gezond?
Hebben jullie tips? Ik ben er echt een beetje van van slag...
vrijdag 18 juni 2010 om 18:14
Ik herken het gevoel een beetje. Ik ben een keer tijdens mijn (afstudeer-)stage/onderzoek op mijn werkplek aangekomen toen de deur dicht was. Een conciërge gevonden die me wist te vertellen dat er een organisatiebrede meeting was. Had alleen niemand me verteld. Dan voel je je even echt heel alleen en enorm zielig Overigens is dat helemaal goed gekomen, maar daar heb ik zelf ook wel wat aan moeten doen.
Het hielp mij wel om er heel zakelijk mee om te gaan: ik ben hier om wat te doen en wat te leren. Daar moet ik mijn best voor doen en moet ik ook voor opkomen (anders leer ik immers niets). Dus het niet persoonlijk opvatten, maar echt als een overeenkomst zien waar jij ook rechten in hebt. Dat helpt misschien niet direct in het groepsgebeuren en de contacten met je collega's, maar maakt hopelijk je opstelling richting mensen wel anders. Je bent hier ook om te leren werken met collega's namelijk.
Jouw idee van een cursus vind ik eigenlijk een beetje 'makkelijk' (niet vervelend bedoeld overigens). Je zult er op je stageplek doorheen moeten, dus het zou mij verstandig lijken daar te gaan leren. Bijv. door toch met iemand van je stage erover te praten.
En ten slotte ook nog een . Het wordt echt wel beter!
Het hielp mij wel om er heel zakelijk mee om te gaan: ik ben hier om wat te doen en wat te leren. Daar moet ik mijn best voor doen en moet ik ook voor opkomen (anders leer ik immers niets). Dus het niet persoonlijk opvatten, maar echt als een overeenkomst zien waar jij ook rechten in hebt. Dat helpt misschien niet direct in het groepsgebeuren en de contacten met je collega's, maar maakt hopelijk je opstelling richting mensen wel anders. Je bent hier ook om te leren werken met collega's namelijk.
Jouw idee van een cursus vind ik eigenlijk een beetje 'makkelijk' (niet vervelend bedoeld overigens). Je zult er op je stageplek doorheen moeten, dus het zou mij verstandig lijken daar te gaan leren. Bijv. door toch met iemand van je stage erover te praten.
En ten slotte ook nog een . Het wordt echt wel beter!
Dat zeg ik....
vrijdag 18 juni 2010 om 18:17
Ik lees dat je je vaak te veel voelt: hoe vind je het zelf als iemand je vraagt om een mening of om iets uit te leggen? Dat is vaak toch vooral vleiend ipv irritant? Misscchien kun je dat in je achterhoofd houden?
Vragen stellen (makkelijkste is natuurlijk werkgerelateerd, je bent er om te leren dus heel logisch dat je iedereen dingen vraagt) is ook een manier om contact te maken met mensen en laat ze zien dat je er wel zin in hebt en wilt leren.
Vragen stellen (makkelijkste is natuurlijk werkgerelateerd, je bent er om te leren dus heel logisch dat je iedereen dingen vraagt) is ook een manier om contact te maken met mensen en laat ze zien dat je er wel zin in hebt en wilt leren.
Dat zeg ik....
vrijdag 18 juni 2010 om 18:21
Hmmmz.... Ik heb ook een stagiaire en zij plaatste mij helemaal hoog op een voetstuk. Wat ik zei was De Waarheid.
Dat is natuurlijk niet zo. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je samenwerkt, en dat je dus allebei op (enigszins) gelijk niveau met elkaar moet kunnen praten.
Ik heb haar daar op gewezen; gezegd dat ze mij van dat voetstuk moet afschoppen, ik wíl daar helemaal niet staan!
Vanaf dat moment ging het beter.
Nou weet ik dus niet hoe jij verder communiceert met je stagebegeleider, maar goed, dit zijn mij two cents.....
Dat is natuurlijk niet zo. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je samenwerkt, en dat je dus allebei op (enigszins) gelijk niveau met elkaar moet kunnen praten.
Ik heb haar daar op gewezen; gezegd dat ze mij van dat voetstuk moet afschoppen, ik wíl daar helemaal niet staan!
Vanaf dat moment ging het beter.
Nou weet ik dus niet hoe jij verder communiceert met je stagebegeleider, maar goed, dit zijn mij two cents.....
vrijdag 18 juni 2010 om 19:42
quote:Stephanietje schreef op 18 juni 2010 @ 18:01:
[...]
Haha ja mijn ouders snappen ook nooit dat ik dit soort dingen lastig vind, die staan vooraan als er iets geregeld moet worden. Ik had daar graag wat meer van meegekregen. Die schroom, hoe kom je überhaupt over zoiets heen?Oefenen, oefenen, oefenen, op je bek gaan, opstaan, de uitdaging weer aan gaan, blijven oefenen. Begin met kleine uitdagingen en ga zo dingen met steeds meer uitdaging doen. Stel voor je zelf kleine haalbare doelen. Laat je eventueel helpen door een coach. Heb je op school niet cursussen hierin naast het reguliere aanbod?
[...]
Haha ja mijn ouders snappen ook nooit dat ik dit soort dingen lastig vind, die staan vooraan als er iets geregeld moet worden. Ik had daar graag wat meer van meegekregen. Die schroom, hoe kom je überhaupt over zoiets heen?Oefenen, oefenen, oefenen, op je bek gaan, opstaan, de uitdaging weer aan gaan, blijven oefenen. Begin met kleine uitdagingen en ga zo dingen met steeds meer uitdaging doen. Stel voor je zelf kleine haalbare doelen. Laat je eventueel helpen door een coach. Heb je op school niet cursussen hierin naast het reguliere aanbod?
vrijdag 18 juni 2010 om 19:45
quote:zomerkind schreef op 18 juni 2010 @ 18:21:
Hmmmz.... Ik heb ook een stagiaire en zij plaatste mij helemaal hoog op een voetstuk. Wat ik zei was De Waarheid.
Dat is natuurlijk niet zo. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je samenwerkt, en dat je dus allebei op (enigszins) gelijk niveau met elkaar moet kunnen praten.
Ik heb haar daar op gewezen; gezegd dat ze mij van dat voetstuk moet afschoppen, ik wíl daar helemaal niet staan!
Vanaf dat moment ging het beter.
Nou weet ik dus niet hoe jij verder communiceert met je stagebegeleider, maar goed, dit zijn mij two cents.....
Eens, dat was bij mij ook. Ik moest er ook op blijven hameren dat ik niet de waarheid had. Dat het doel is om te leren samenwerken. Dat ik ook van die stagiaire kon leren. Daar was diegene heel verbaasd over.
Mijn vriend is iemand zonder schroom. Die lijkt alles voor elkaar te krijgen. Ik ben ook best assertief, maar hij helemaal. Hij zegt mij altijd dat als hij dingen eng vindt, voornamelijk met mensen, dat hij ze dan in alledaagse situaties bedenkt. Bijvoorbeeld een vergadering met directeuren. Hij bedenkt dan dat zij ook een pyjama en sloffen aantrekken, dat zij ook naar de wc gaan, douchen, dat zij ook hun onzekerheden hebben etc. Ik moet eerlijk toegeven dat deze gedachte mij ook al vaker geholpen heeft.
Maar nogmaals, ik vind het heel raar hoe je behandeld wordt op je stage!
Hmmmz.... Ik heb ook een stagiaire en zij plaatste mij helemaal hoog op een voetstuk. Wat ik zei was De Waarheid.
Dat is natuurlijk niet zo. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je samenwerkt, en dat je dus allebei op (enigszins) gelijk niveau met elkaar moet kunnen praten.
Ik heb haar daar op gewezen; gezegd dat ze mij van dat voetstuk moet afschoppen, ik wíl daar helemaal niet staan!
Vanaf dat moment ging het beter.
Nou weet ik dus niet hoe jij verder communiceert met je stagebegeleider, maar goed, dit zijn mij two cents.....
Eens, dat was bij mij ook. Ik moest er ook op blijven hameren dat ik niet de waarheid had. Dat het doel is om te leren samenwerken. Dat ik ook van die stagiaire kon leren. Daar was diegene heel verbaasd over.
Mijn vriend is iemand zonder schroom. Die lijkt alles voor elkaar te krijgen. Ik ben ook best assertief, maar hij helemaal. Hij zegt mij altijd dat als hij dingen eng vindt, voornamelijk met mensen, dat hij ze dan in alledaagse situaties bedenkt. Bijvoorbeeld een vergadering met directeuren. Hij bedenkt dan dat zij ook een pyjama en sloffen aantrekken, dat zij ook naar de wc gaan, douchen, dat zij ook hun onzekerheden hebben etc. Ik moet eerlijk toegeven dat deze gedachte mij ook al vaker geholpen heeft.
Maar nogmaals, ik vind het heel raar hoe je behandeld wordt op je stage!
vrijdag 18 juni 2010 om 21:12
quote:Stephanietje schreef op 18 juni 2010 @ 17:25:
[...]
Ik heb er vanmiddag dus over gepraat met mijn mentor, maar vaak is het bij ons zo dat hij vooral praat en ik luister. Er is bijna niet tussen te komen.
Hij zegt overigens wel hetzelfde als jij; een stage is om te leren. Dat is wel fijn natuurlijk.
Overigens speelt het inderdaad niet alleen op stage. Ook op school zijn er wel mensen die me niet kunnen peilen en daar last van hebben. Ik vind het alleen wel lastig dat ik het gevoel krijg dat ze er ook geen moeite voor doen maar het mij wel kwalijk nemen.
Zeggen ze dat tegen je, of is dat je gevoel?
Heb je dit alleen in groepsverband of ook bij 1 op 1 contacten? Misschien denken de anderen weer over jou dat jij geen moeite doet. Met als resultaat dat jij afwachtend bent en de anderen ook, omdat je moeilijk te peilen bent.
Met iemand erover praten... misschien.. ik zat eigenlijk meer te denken aan een soort cursus ofzo. Met meerdere mensen, dan is het wat minder geforceerd?Ja zoiets inderdaad. Met mijn huis, tuin en keukpsychologie schat ik zo in dat het voor jou belangrijk is om te leren op een andere manier te denken. Je vult de gedachten van anderen in, terwijl ze misschien wel heel anders denken.
[...]
Ik heb er vanmiddag dus over gepraat met mijn mentor, maar vaak is het bij ons zo dat hij vooral praat en ik luister. Er is bijna niet tussen te komen.
Hij zegt overigens wel hetzelfde als jij; een stage is om te leren. Dat is wel fijn natuurlijk.
Overigens speelt het inderdaad niet alleen op stage. Ook op school zijn er wel mensen die me niet kunnen peilen en daar last van hebben. Ik vind het alleen wel lastig dat ik het gevoel krijg dat ze er ook geen moeite voor doen maar het mij wel kwalijk nemen.
Zeggen ze dat tegen je, of is dat je gevoel?
Heb je dit alleen in groepsverband of ook bij 1 op 1 contacten? Misschien denken de anderen weer over jou dat jij geen moeite doet. Met als resultaat dat jij afwachtend bent en de anderen ook, omdat je moeilijk te peilen bent.
Met iemand erover praten... misschien.. ik zat eigenlijk meer te denken aan een soort cursus ofzo. Met meerdere mensen, dan is het wat minder geforceerd?Ja zoiets inderdaad. Met mijn huis, tuin en keukpsychologie schat ik zo in dat het voor jou belangrijk is om te leren op een andere manier te denken. Je vult de gedachten van anderen in, terwijl ze misschien wel heel anders denken.
zaterdag 19 juni 2010 om 20:53
quote:websje schreef op 18 juni 2010 @ 18:14:
Ik herken het gevoel een beetje. Ik ben een keer tijdens mijn (afstudeer-)stage/onderzoek op mijn werkplek aangekomen toen de deur dicht was. Een conciërge gevonden die me wist te vertellen dat er een organisatiebrede meeting was. Had alleen niemand me verteld. Dan voel je je even echt heel alleen en enorm zielig Overigens is dat helemaal goed gekomen, maar daar heb ik zelf ook wel wat aan moeten doen.
Het hielp mij wel om er heel zakelijk mee om te gaan: ik ben hier om wat te doen en wat te leren. Daar moet ik mijn best voor doen en moet ik ook voor opkomen (anders leer ik immers niets). Dus het niet persoonlijk opvatten, maar echt als een overeenkomst zien waar jij ook rechten in hebt. Dat helpt misschien niet direct in het groepsgebeuren en de contacten met je collega's, maar maakt hopelijk je opstelling richting mensen wel anders. Je bent hier ook om te leren werken met collega's namelijk.
Jouw idee van een cursus vind ik eigenlijk een beetje 'makkelijk' (niet vervelend bedoeld overigens). Je zult er op je stageplek doorheen moeten, dus het zou mij verstandig lijken daar te gaan leren. Bijv. door toch met iemand van je stage erover te praten.
En ten slotte ook nog een . Het wordt echt wel beter!Hmmm maar het is ook niet de bedoeling alléén die cursus te doen natuurlijk, ook om dat in de praktijk toe te gaan passen.
Overigens hebben ze mij vorige week ook laten staan toen ze een uitje hadden, dat voelde ook wel heel naar...
Ik herken het gevoel een beetje. Ik ben een keer tijdens mijn (afstudeer-)stage/onderzoek op mijn werkplek aangekomen toen de deur dicht was. Een conciërge gevonden die me wist te vertellen dat er een organisatiebrede meeting was. Had alleen niemand me verteld. Dan voel je je even echt heel alleen en enorm zielig Overigens is dat helemaal goed gekomen, maar daar heb ik zelf ook wel wat aan moeten doen.
Het hielp mij wel om er heel zakelijk mee om te gaan: ik ben hier om wat te doen en wat te leren. Daar moet ik mijn best voor doen en moet ik ook voor opkomen (anders leer ik immers niets). Dus het niet persoonlijk opvatten, maar echt als een overeenkomst zien waar jij ook rechten in hebt. Dat helpt misschien niet direct in het groepsgebeuren en de contacten met je collega's, maar maakt hopelijk je opstelling richting mensen wel anders. Je bent hier ook om te leren werken met collega's namelijk.
Jouw idee van een cursus vind ik eigenlijk een beetje 'makkelijk' (niet vervelend bedoeld overigens). Je zult er op je stageplek doorheen moeten, dus het zou mij verstandig lijken daar te gaan leren. Bijv. door toch met iemand van je stage erover te praten.
En ten slotte ook nog een . Het wordt echt wel beter!Hmmm maar het is ook niet de bedoeling alléén die cursus te doen natuurlijk, ook om dat in de praktijk toe te gaan passen.
Overigens hebben ze mij vorige week ook laten staan toen ze een uitje hadden, dat voelde ook wel heel naar...
zaterdag 19 juni 2010 om 20:54
quote:websje schreef op 18 juni 2010 @ 18:17:
Ik lees dat je je vaak te veel voelt: hoe vind je het zelf als iemand je vraagt om een mening of om iets uit te leggen? Dat is vaak toch vooral vleiend ipv irritant? Misscchien kun je dat in je achterhoofd houden?
Vragen stellen (makkelijkste is natuurlijk werkgerelateerd, je bent er om te leren dus heel logisch dat je iedereen dingen vraagt) is ook een manier om contact te maken met mensen en laat ze zien dat je er wel zin in hebt en wilt leren.Dat is inderdaad wel iets waar ik wat aan heb Want als mensen mij om hulp vragen vind ik dat helemaal niet vervelend. Ik probeer ook veel vragen te stellen, ik heb alleen het gevoel dat het niet de juiste zijn ofzo omdat er zo weinig door terugkomt..
Ik lees dat je je vaak te veel voelt: hoe vind je het zelf als iemand je vraagt om een mening of om iets uit te leggen? Dat is vaak toch vooral vleiend ipv irritant? Misscchien kun je dat in je achterhoofd houden?
Vragen stellen (makkelijkste is natuurlijk werkgerelateerd, je bent er om te leren dus heel logisch dat je iedereen dingen vraagt) is ook een manier om contact te maken met mensen en laat ze zien dat je er wel zin in hebt en wilt leren.Dat is inderdaad wel iets waar ik wat aan heb Want als mensen mij om hulp vragen vind ik dat helemaal niet vervelend. Ik probeer ook veel vragen te stellen, ik heb alleen het gevoel dat het niet de juiste zijn ofzo omdat er zo weinig door terugkomt..
zaterdag 19 juni 2010 om 20:57
quote:zomerkind schreef op 18 juni 2010 @ 18:21:
Hmmmz.... Ik heb ook een stagiaire en zij plaatste mij helemaal hoog op een voetstuk. Wat ik zei was De Waarheid.
Dat is natuurlijk niet zo. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je samenwerkt, en dat je dus allebei op (enigszins) gelijk niveau met elkaar moet kunnen praten.
Ik heb haar daar op gewezen; gezegd dat ze mij van dat voetstuk moet afschoppen, ik wíl daar helemaal niet staan!
Vanaf dat moment ging het beter.
Nou weet ik dus niet hoe jij verder communiceert met je stagebegeleider, maar goed, dit zijn mij two cents.....Dan zou ik graag willen dat je mijn begeleider was De mijne zegt ook wel dat hij natuurlijk niet alles goed doet enzo, maar een gesprek is best lastig omdat hij niet echt ingaat op wat ik aandraag en soms echt gewoon door me heen zijn eigen verhaal begint te vertellen. Daardoor plaatst hij zich voor mijn gevoel wel wat hoger..
Hmmmz.... Ik heb ook een stagiaire en zij plaatste mij helemaal hoog op een voetstuk. Wat ik zei was De Waarheid.
Dat is natuurlijk niet zo. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je samenwerkt, en dat je dus allebei op (enigszins) gelijk niveau met elkaar moet kunnen praten.
Ik heb haar daar op gewezen; gezegd dat ze mij van dat voetstuk moet afschoppen, ik wíl daar helemaal niet staan!
Vanaf dat moment ging het beter.
Nou weet ik dus niet hoe jij verder communiceert met je stagebegeleider, maar goed, dit zijn mij two cents.....Dan zou ik graag willen dat je mijn begeleider was De mijne zegt ook wel dat hij natuurlijk niet alles goed doet enzo, maar een gesprek is best lastig omdat hij niet echt ingaat op wat ik aandraag en soms echt gewoon door me heen zijn eigen verhaal begint te vertellen. Daardoor plaatst hij zich voor mijn gevoel wel wat hoger..
zaterdag 19 juni 2010 om 21:00
quote:MiNouTje schreef op 18 juni 2010 @ 19:42:
[...]
Oefenen, oefenen, oefenen, op je bek gaan, opstaan, de uitdaging weer aan gaan, blijven oefenen. Begin met kleine uitdagingen en ga zo dingen met steeds meer uitdaging doen. Stel voor je zelf kleine haalbare doelen. Laat je eventueel helpen door een coach. Heb je op school niet cursussen hierin naast het reguliere aanbod?Nee, en dat mis ik wel. Merk ook dat meer mensen daar behoefte aan hebben. *denkt hard na wat haar kleine stapje voor volgende week gaat zijn*
[...]
Oefenen, oefenen, oefenen, op je bek gaan, opstaan, de uitdaging weer aan gaan, blijven oefenen. Begin met kleine uitdagingen en ga zo dingen met steeds meer uitdaging doen. Stel voor je zelf kleine haalbare doelen. Laat je eventueel helpen door een coach. Heb je op school niet cursussen hierin naast het reguliere aanbod?Nee, en dat mis ik wel. Merk ook dat meer mensen daar behoefte aan hebben. *denkt hard na wat haar kleine stapje voor volgende week gaat zijn*
zaterdag 19 juni 2010 om 21:03
quote:Nijntje30 schreef op 18 juni 2010 @ 21:12:
[...]
Ja zoiets inderdaad. Met mijn huis, tuin en keukpsychologie schat ik zo in dat het voor jou belangrijk is om te leren op een andere manier te denken. Je vult de gedachten van anderen in, terwijl ze misschien wel heel anders denken.
Klopt... vriend zegt hier ook vaak 'ik zou het fijn vinden als je niet voor mij denkt' want dan heb ik alweer allemaal doemscenarios bedacht
Maar het zit inderdaad in mijn gedachten, en ik moet dat gewoon zien te veranderen...
[...]
Ja zoiets inderdaad. Met mijn huis, tuin en keukpsychologie schat ik zo in dat het voor jou belangrijk is om te leren op een andere manier te denken. Je vult de gedachten van anderen in, terwijl ze misschien wel heel anders denken.
Klopt... vriend zegt hier ook vaak 'ik zou het fijn vinden als je niet voor mij denkt' want dan heb ik alweer allemaal doemscenarios bedacht
Maar het zit inderdaad in mijn gedachten, en ik moet dat gewoon zien te veranderen...
zaterdag 19 juni 2010 om 21:12
ik herken heel veel van je verhaal, ik durfde ook geen nee te zeggen en durfde mijn mening niet te zeggen.
Ik ben nu pas klaar met een cursus, daar heb ik ontzettend veel aangehad. Ik voel me nu een stuk sterker en sta positiever in het leven.
(ik was best ver weggezakt, dacht dat ik er niet meer toe deed en dacht ook regelmatig te positief over de dood..) niemand die dat wist hoor, denk dat veel mensen mij als een spontane meid zagen)
ik weet niet waar je woont, anders kan ik die cursus zeker aanraden!
het ouder worden helpt bij mij ook wel, hoe ouder hoe zelfbewuster volgens mij:)
Ik ben nu pas klaar met een cursus, daar heb ik ontzettend veel aangehad. Ik voel me nu een stuk sterker en sta positiever in het leven.
(ik was best ver weggezakt, dacht dat ik er niet meer toe deed en dacht ook regelmatig te positief over de dood..) niemand die dat wist hoor, denk dat veel mensen mij als een spontane meid zagen)
ik weet niet waar je woont, anders kan ik die cursus zeker aanraden!
het ouder worden helpt bij mij ook wel, hoe ouder hoe zelfbewuster volgens mij:)
zaterdag 19 juni 2010 om 21:25
quote:Jenk schreef op 19 juni 2010 @ 21:12:
ik herken heel veel van je verhaal, ik durfde ook geen nee te zeggen en durfde mijn mening niet te zeggen.
Ik ben nu pas klaar met een cursus, daar heb ik ontzettend veel aangehad. Ik voel me nu een stuk sterker en sta positiever in het leven.
(ik was best ver weggezakt, dacht dat ik er niet meer toe deed en dacht ook regelmatig te positief over de dood..) niemand die dat wist hoor, denk dat veel mensen mij als een spontane meid zagen)
ik weet niet waar je woont, anders kan ik die cursus zeker aanraden!
het ouder worden helpt bij mij ook wel, hoe ouder hoe zelfbewuster volgens mij:)Ik woon ergens bij arnhem/nijmegen. Was die cursus echt alleen regionaal? Ik heb trouwens ook ov dus af en to reizen is niet echt een probleem...
ik herken heel veel van je verhaal, ik durfde ook geen nee te zeggen en durfde mijn mening niet te zeggen.
Ik ben nu pas klaar met een cursus, daar heb ik ontzettend veel aangehad. Ik voel me nu een stuk sterker en sta positiever in het leven.
(ik was best ver weggezakt, dacht dat ik er niet meer toe deed en dacht ook regelmatig te positief over de dood..) niemand die dat wist hoor, denk dat veel mensen mij als een spontane meid zagen)
ik weet niet waar je woont, anders kan ik die cursus zeker aanraden!
het ouder worden helpt bij mij ook wel, hoe ouder hoe zelfbewuster volgens mij:)Ik woon ergens bij arnhem/nijmegen. Was die cursus echt alleen regionaal? Ik heb trouwens ook ov dus af en to reizen is niet echt een probleem...
zaterdag 19 juni 2010 om 21:40
Stephanie!
Ik heb het vaker gezien bij ietwat onzekere stagiaires die een man als mentor hadden, dat dit niet lekker liep. Het uitnodigen voor gewone dingen zoals tussen de middag ergens een broodje halen, even naar het rokershok of een vergadering/ouderavond vergeten ze snel. En wat jammer van de andere stagiaires, dat die je op de één of andere manier niet lagen! Je zou elkaar juist moeten steunen!
Is er geen IB-er of vertrouwenspersoon op die school?? IB-ers zorgen ook voor de leerlingen voor sova-trainingen e.d. dus ze hebben wel kijk op dit soort problematiek.
Is er geen andere aardige, leuke leerkracht waarbij je je probleem van 'niet makkelijk meedoen en gesloten zijn' kunt neerleggen? Misschien dat hij/zij jou even aan de hand kan nemen en je kan loslaten wanneer je er klaar voor bent?
P.s. ik werk zelf ook op een school, eventjes totdat ik een nieuwe baan in het bedrijfsleven heb. Hoe leuk de school ook is en hoe ontzettend aardig de collega's, hoe ik me er thuisvoel, ze vergéten me wél voor de bonte avond te vragen! En misschien is dat omdat ik me er zo thuisvoel, dat ze denken dat ik vanzelf wel kom...
Ik heb het vaker gezien bij ietwat onzekere stagiaires die een man als mentor hadden, dat dit niet lekker liep. Het uitnodigen voor gewone dingen zoals tussen de middag ergens een broodje halen, even naar het rokershok of een vergadering/ouderavond vergeten ze snel. En wat jammer van de andere stagiaires, dat die je op de één of andere manier niet lagen! Je zou elkaar juist moeten steunen!
Is er geen IB-er of vertrouwenspersoon op die school?? IB-ers zorgen ook voor de leerlingen voor sova-trainingen e.d. dus ze hebben wel kijk op dit soort problematiek.
Is er geen andere aardige, leuke leerkracht waarbij je je probleem van 'niet makkelijk meedoen en gesloten zijn' kunt neerleggen? Misschien dat hij/zij jou even aan de hand kan nemen en je kan loslaten wanneer je er klaar voor bent?
P.s. ik werk zelf ook op een school, eventjes totdat ik een nieuwe baan in het bedrijfsleven heb. Hoe leuk de school ook is en hoe ontzettend aardig de collega's, hoe ik me er thuisvoel, ze vergéten me wél voor de bonte avond te vragen! En misschien is dat omdat ik me er zo thuisvoel, dat ze denken dat ik vanzelf wel kom...
zondag 20 juni 2010 om 17:27
[quote]Stephanietje schreef op 19 juni 2010 @ 21:03:
[...]
Klopt... vriend zegt hier ook vaak 'ik zou het fijn vinden als je niet voor mij denkt' want dan heb ik alweer allemaal doemscenarios bedacht
Maar het zit inderdaad in mijn gedachten, en ik moet dat gewoon zien te veranderen...[/quote]
Daar zijn heel veel trainingen voor! Gewoon doen zou ik zeggen. Ieder mens heeft soms van die gedachten, alleen de één wat meer dan de ander. Volgens mij heeft ieder mens wel baat bij om eens inzicht en tips te krijgen over hoe je gedachten werken en hoe je dat kunt controleren
[...]
Klopt... vriend zegt hier ook vaak 'ik zou het fijn vinden als je niet voor mij denkt' want dan heb ik alweer allemaal doemscenarios bedacht
Maar het zit inderdaad in mijn gedachten, en ik moet dat gewoon zien te veranderen...[/quote]
Daar zijn heel veel trainingen voor! Gewoon doen zou ik zeggen. Ieder mens heeft soms van die gedachten, alleen de één wat meer dan de ander. Volgens mij heeft ieder mens wel baat bij om eens inzicht en tips te krijgen over hoe je gedachten werken en hoe je dat kunt controleren
