Psyche
alle pijlers
verdrongen herinnering of aanstelleritus?
woensdag 12 september 2007 om 22:36
Hallo iedereen,
Na lang 'meelezen', heb ik nu een vraag waarvan ik hoop dat iemand het herkent. Ik heb even getwijfeld of dit onder het topic seks hoorde, maar het lijkt me toch meer psyche. Een bestaand topic kon ik niet vinden.
Al vrij lang kan ik me herinneren dat ik vroeger met een net iets ouder vriendinnetje speelde. Alleen waren het achteraf soms rare spelletjes. Ik weet dat we het vaak over seks hadden, dat zij pornoboekje bij zich had en dat er soms meer gebeurde dan ik op dat moment prettig vond. Alhoewel het niet heel dramatisch was: zij wilde bijvoorbeeld naakt in bed liggen, dat vond ik meer raar dan vervelend.
Ik weet dat ik bepaalde dingen geweigerd heb (om cru te zeggen: beffen), omdat ik het smerig vond, maar soms lijkt het wel of er meer is. Alsof je iets in je ooghoek ziet, maar als je je hoofd omdraait is het weg. Ik heb bijvoorbeeld altijd moeite gehad met seks, na de eerste keer maakte ik het de volgende dag uit met mijn vriendje.. niet echt normaal? Of gewoon verstandig (d'r was toch niet veel aan![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
)
Iedereen weet denk ik wel wat een verdongen herinnering is, maar herkent iemand dit? Kan ik iets vergeten zijn? Of blaas ik dingen volkomen buiten proporties en is dit gewoon 'doktertje spelen'. Want net zo goed als er verdongen herinneringen zijn, weet ik dat mensen zichzelf ook veel kunnen aanpraten.
Ben benieuwd of iemand ook weleens zo heeft lopen twijfelen.
Na lang 'meelezen', heb ik nu een vraag waarvan ik hoop dat iemand het herkent. Ik heb even getwijfeld of dit onder het topic seks hoorde, maar het lijkt me toch meer psyche. Een bestaand topic kon ik niet vinden.
Al vrij lang kan ik me herinneren dat ik vroeger met een net iets ouder vriendinnetje speelde. Alleen waren het achteraf soms rare spelletjes. Ik weet dat we het vaak over seks hadden, dat zij pornoboekje bij zich had en dat er soms meer gebeurde dan ik op dat moment prettig vond. Alhoewel het niet heel dramatisch was: zij wilde bijvoorbeeld naakt in bed liggen, dat vond ik meer raar dan vervelend.
Ik weet dat ik bepaalde dingen geweigerd heb (om cru te zeggen: beffen), omdat ik het smerig vond, maar soms lijkt het wel of er meer is. Alsof je iets in je ooghoek ziet, maar als je je hoofd omdraait is het weg. Ik heb bijvoorbeeld altijd moeite gehad met seks, na de eerste keer maakte ik het de volgende dag uit met mijn vriendje.. niet echt normaal? Of gewoon verstandig (d'r was toch niet veel aan
)Iedereen weet denk ik wel wat een verdongen herinnering is, maar herkent iemand dit? Kan ik iets vergeten zijn? Of blaas ik dingen volkomen buiten proporties en is dit gewoon 'doktertje spelen'. Want net zo goed als er verdongen herinneringen zijn, weet ik dat mensen zichzelf ook veel kunnen aanpraten.
Ben benieuwd of iemand ook weleens zo heeft lopen twijfelen.
woensdag 12 september 2007 om 22:59
hoi alias, ik herken wel iets van je verhaal. Bij ons thuis kwam er iedere dag een meid die een jaar of 8 ouder is dan mij. ze was verstandelijk heel jong ze groeide als het ware met mij op. maar omdat zij al een stuk ouder was wist zij al wat van sex af, want ze kreeg sexuele voorlichting op school, en ik was daar nog te jong voor ik denk dat ik een jaar of 8 was. maar zij deed dus ook van die dingen. ik denk daar nog weleens aan ook. groetjes ernie1979
woensdag 12 september 2007 om 23:07
hallo ernie1979,
Dank voor je reactie! heb je nu het idee dat je er weleens 'last' van heb, of zie je het meer als een van die dingen die je als kind meemaakt? Ik denk namelijk de ene dag dat het volkomen abnormaal was, en de volgende dag dat iedereen weleens zoiets heeft (hoeveel mensen vertellen immers niet lachend over die ene net-iets-te-handtastelijke oom)
Dank voor je reactie! heb je nu het idee dat je er weleens 'last' van heb, of zie je het meer als een van die dingen die je als kind meemaakt? Ik denk namelijk de ene dag dat het volkomen abnormaal was, en de volgende dag dat iedereen weleens zoiets heeft (hoeveel mensen vertellen immers niet lachend over die ene net-iets-te-handtastelijke oom)
woensdag 12 september 2007 om 23:23
ja, idd ik denk precies hetzelfde als jou over dit de ene dag abnormaal en de andere ach het was kinderspel. ik zie die meid nog weleens, de ene keer dan kan ik makkelijker naast haar zitten dan de andere keer op een verjaardag ofzo. soms krijg ik ineens als ik haar zie dat rare bangige gevoel en dan kan ik ineens weer gezellig kletsen met haar. toch hou ik altijd wel een bepaalde afstand. sorry ik kan me moeilijk verwoorden hoe dat voelt
woensdag 12 september 2007 om 23:31
ik denk wel dat er meer meiden zoiets hebben meegemaakt. ik zat een keer met m'n nicht te kletsen toen vroeg ze aan mij of ik dat weleens had meegemaakt. we hadden het over vroegere vriendinnen van haar. toen ik vroeg of ze die vriendin van vroeger nog weleens ziet waar ze altijd mee omging. toen zei ze nee eigenlijk niet die was altijd zo sexistisch aangelegd. toen vroeg ik hoezo dan. toen vertelde ze ongeveer een zelfde verhaal als wat wij hadden meegemaakt. het is niet dat ik er altijd bij stil sta, maar zag net jou verhaal toen dacht ik ik weet wat ze bedoeld
woensdag 12 september 2007 om 23:33
Dat herken ik ook. De vriendschap is heel geleidelijk geeindigd, maar hoef ik ook nooit meer op te pikken. Ik neem haar eerlijk gezegd niets kwalijk. Zij was net twee jaar ouder, dus haar ervaring op dat gebied moet ze bijna wel op een heel ongezonde manier hebben opgedaan. Maar ik hoef haar niet zo te zien, en dat vind ik dan wel weer erg aanstellerig van mij. Want als haar veel meer is overkomen, wat zeur ik dan?
Ach, ik vind het gewoon lastig. Misschien heeft iedereen wel dit soort dingen meegemaakt en heeft het op mij teveel indruk gemaakt. Het is alleen niet iets wat je op een feestje eens aan een ander vraagt...
Ach, ik vind het gewoon lastig. Misschien heeft iedereen wel dit soort dingen meegemaakt en heeft het op mij teveel indruk gemaakt. Het is alleen niet iets wat je op een feestje eens aan een ander vraagt...
woensdag 12 september 2007 om 23:44
ja, dat is ook zo dat vraag je niet ff aan iemand, maar het is natuurlijk hoe je je er zelf bij voelt he? ik kan me goed voorstellen dat je haar niet meer wil zien. en zoiets maakt natuurlijk indruk op je. als zij niet meer bij ons thuis zou komen zou ik er ook niet rouwig om zijn. ik zie ze liever niet dan wel. als er bijv. een verjaardag is en ze is er dan gaat het de ene keer beter dan de andere keer. toevallig was mn moeder afgelopen zaterdag jarig, toen had ik er weer moeite, ik heb toen niks tegen haar gezegt. het valt gelukkig niet op of ik wel of niet met haar praat. want dan zijn er meer mensen om me heen
donderdag 13 september 2007 om 10:04
Hoi dames,
Eerlijk gezegd vind ik dit niet onder de noemer "doktertje spelen" vallen. Beffen als kind zijnde?
En dat "bangige gevoel" lijkt me ook niet gezond. Niet dat je er persé mee naar bijvoorbeeld een psych moet ofzo, maar ik zou persoonlijk toch elk contact, hoe oppervlakkig ook, met diegene vermijden.
Alias; mag ik vragen hoe oud jij was toen dit gebeurde?
Heb je het ooit verteld aan je ouders bijvoorbeeld?
Eerlijk gezegd vind ik dit niet onder de noemer "doktertje spelen" vallen. Beffen als kind zijnde?
En dat "bangige gevoel" lijkt me ook niet gezond. Niet dat je er persé mee naar bijvoorbeeld een psych moet ofzo, maar ik zou persoonlijk toch elk contact, hoe oppervlakkig ook, met diegene vermijden.
Alias; mag ik vragen hoe oud jij was toen dit gebeurde?
Heb je het ooit verteld aan je ouders bijvoorbeeld?
donderdag 13 september 2007 om 11:47
Na de eerste keer heb ik het ook uitgemaakt met mijn toenmalige vriendje, er was ook niks aan.. achteraf wel lullig want hij was not amused..
Wat je beschrijft.. dat gaat wel ver voor kinderspelletjes. Ik kan me nog wel wat dingen herinneren. Maar die waren eerder in de zin van 'hoe ziet het er bij jou uit'. En met een jongetje wat ik kende met kleren aan op elkaar liggen. Nou dat vond ik al heel ver gaan, en dat ging wel allemaal in goed overleg kan ik me herinneren.
Toch heb ik ook wel eens dat idee van in je ooghoek iets zien.. er waren bij mij op de basisschool een groep oudere meisjes, die mij omdat ze me schattig vonden denk ik, hadden geadopteerd. Die speelden in een bepaalde hoek, en ik moest daar dan ook altijd in. En soms onvrijwillig. De jaren erna durfde ik niet meer alleen op het plein in de pauze en wilde ik altijd naast de leerkracht lopen. Waarom? denk ik dan.. en dan denk ik soms wel eens dat er zo iets is gebeurd om de een of andere reden, maar het is allemaal zo lang geleden.
Wat je beschrijft.. dat gaat wel ver voor kinderspelletjes. Ik kan me nog wel wat dingen herinneren. Maar die waren eerder in de zin van 'hoe ziet het er bij jou uit'. En met een jongetje wat ik kende met kleren aan op elkaar liggen. Nou dat vond ik al heel ver gaan, en dat ging wel allemaal in goed overleg kan ik me herinneren.
Toch heb ik ook wel eens dat idee van in je ooghoek iets zien.. er waren bij mij op de basisschool een groep oudere meisjes, die mij omdat ze me schattig vonden denk ik, hadden geadopteerd. Die speelden in een bepaalde hoek, en ik moest daar dan ook altijd in. En soms onvrijwillig. De jaren erna durfde ik niet meer alleen op het plein in de pauze en wilde ik altijd naast de leerkracht lopen. Waarom? denk ik dan.. en dan denk ik soms wel eens dat er zo iets is gebeurd om de een of andere reden, maar het is allemaal zo lang geleden.
donderdag 13 september 2007 om 20:54
Hallo Sarah. Hoe oud vind ik lastig, het is allemaal zo lang geleden. Ik ben met dr opgegroeid, dus vanaf wanneer weet ik niet, maar tot een jaar of 10 denk ik.
Wat jij beschrijft herken ik Vana77. Dat je je toch gaat afvragen waarom je ergens een vervelend over gevoel hebt. Een beetje bklemmend, ook omdat ik weet hoe goed je jezelf voor gek kan houden. Vreemd als je je eigen herinnering niet kan vertrouwen, nietwaar?
Ik ben absoluut niet van plan om 'professioneel te gaan spitten', maar ik merk toch dat ik em soms afvraag in hoeverre dit allemaal normaal was. Ophouden met zelf erover nadenken kan ik ook niet, hoewel er soms weken zo niet maanden voorbij gaan dat ik er niet mee bezig ben. Maar als ik iets raars doe in mijn relatie of ergens plots een heel vervelend gevoel bij heb, ga ik toch weer nadenken waarom ik zo doe. Wat fijn is zo'n forum dan toch, dat je gewoon eens fijn anoniem kunt vragen of anderen zo'n situatie herkennen.
Wat jij beschrijft herken ik Vana77. Dat je je toch gaat afvragen waarom je ergens een vervelend over gevoel hebt. Een beetje bklemmend, ook omdat ik weet hoe goed je jezelf voor gek kan houden. Vreemd als je je eigen herinnering niet kan vertrouwen, nietwaar?
Ik ben absoluut niet van plan om 'professioneel te gaan spitten', maar ik merk toch dat ik em soms afvraag in hoeverre dit allemaal normaal was. Ophouden met zelf erover nadenken kan ik ook niet, hoewel er soms weken zo niet maanden voorbij gaan dat ik er niet mee bezig ben. Maar als ik iets raars doe in mijn relatie of ergens plots een heel vervelend gevoel bij heb, ga ik toch weer nadenken waarom ik zo doe. Wat fijn is zo'n forum dan toch, dat je gewoon eens fijn anoniem kunt vragen of anderen zo'n situatie herkennen.
donderdag 13 september 2007 om 23:13
En nooit met je ouders er over gehad? Misschien kunnen zij je toch iets meer vertellen over de situatie. Kan me tenminste zo voorstellen dat zij wellicht over die periode nog een iets beter geheugen hebben.
Maar je gaat zelf dus nog wel met betreffende meisje om? Lijkt het je zelf niet beter om dat af te kappen? (Vraag ik gewoon uit nieuwsgierigheid hoor) Ik zou er niet aan moeten denken om met zo'n iemand om te blijven gaan, die mij een naar gevoel bezorgd.
Maar je gaat zelf dus nog wel met betreffende meisje om? Lijkt het je zelf niet beter om dat af te kappen? (Vraag ik gewoon uit nieuwsgierigheid hoor) Ik zou er niet aan moeten denken om met zo'n iemand om te blijven gaan, die mij een naar gevoel bezorgd.
