Psyche
alle pijlers
Vergeving: wat is het precies en hoe doen mensen dat?
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:28
Wat verstaan jullie precies onder vergeving? Is het dat je iemand iets niet meer kwalijk neemt, of dat je niet meer boos bent maar het wel nog steeds fout vindt, of dat je helemaal begrijpt waarom iemand datgene gedaan heeft? Of zit het nog anders?
En hoe kom je precies tot vergeving? Is het noodzakelijk dat iemand daarvoor spijt betuigt? En hoe doe je het nou als je om redenen voor jezélf iemand zou willen vergeven, maar het lukt je gewoon niet?
En als je iemand iets uit een ver verleden vergeeft, laat je dat dan nog weten aan diegene, of is het alleen een afsluiting voor jezelf?
Iemand heeft mij als kind iets zeer kwalijks aangedaan. En nadat hij erop is aangesproken heeft hij zijn excuses aangeboden, waarna hij stiekem nóg een paar keer heeft gedaan.
Ik heb dat nooit kunnen vergeven, en ik zou nog steeds niet weten hoe dat moest. Eigenlijk hoop ik dat ie ergens een ellendig leven leidt.
Maar ik lees de laatste tijd nogal eens dat het voor jezelf erg bevrijdend kan zijn om te vergeven. Bovendien ben ik met een aantal religieuze kwesties bezig waardoor ik denk dat ik eigenlijk er beter aan zou doen hem te vergeven en de boel mentaal af te sluiten. Die rancune voelt namelijk ook niet echt prettig voor mezelf.
Is er iemand die hier ervaring mee heeft?
En hoe kom je precies tot vergeving? Is het noodzakelijk dat iemand daarvoor spijt betuigt? En hoe doe je het nou als je om redenen voor jezélf iemand zou willen vergeven, maar het lukt je gewoon niet?
En als je iemand iets uit een ver verleden vergeeft, laat je dat dan nog weten aan diegene, of is het alleen een afsluiting voor jezelf?
Iemand heeft mij als kind iets zeer kwalijks aangedaan. En nadat hij erop is aangesproken heeft hij zijn excuses aangeboden, waarna hij stiekem nóg een paar keer heeft gedaan.
Ik heb dat nooit kunnen vergeven, en ik zou nog steeds niet weten hoe dat moest. Eigenlijk hoop ik dat ie ergens een ellendig leven leidt.
Maar ik lees de laatste tijd nogal eens dat het voor jezelf erg bevrijdend kan zijn om te vergeven. Bovendien ben ik met een aantal religieuze kwesties bezig waardoor ik denk dat ik eigenlijk er beter aan zou doen hem te vergeven en de boel mentaal af te sluiten. Die rancune voelt namelijk ook niet echt prettig voor mezelf.
Is er iemand die hier ervaring mee heeft?
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:35
Tja, wraak vreet je op van binnen, ik ken het. Zelf ben ik een behoorlijk zwart-wit persoon en vergeef ik niet zomaar iemand. Wel is het zo dat sinds ik het heb losgelaten, me veel beter voel. Dat wil niet zeggen dat ik het diegene heb vergeven, maar wel dat ik er niet meer mee bezig ben. De beste wraak is een goed leven. Dat bouw ik voor mezelf op en ik kijk niet meer achterom. Zelf ben ik gelovig en boven aan mijn lijstje staat dat je een ander zo behandelt als dat je zelf behandeld wilt worden. Als iemand die regel met voeten treedt en mij kwetst dan ik daar geen respect voor op brengen. Maak het je zelf niet te moeilijk! Vergeven is een stuk verder dan loslaten en ik persoonlijk zou niet weten waarom jij zou moeten vergeven. Succes!
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:48
Hmmm, Vl43inder, kun je die uitleggen? Ik vind 'm namelijk nogal vaag klinken.
Stel iemand slaat jou in elkaar, dan betekent vergeven dus dat je die afranseling los ziet van de pijn en angst die jij daardoor hebt. Alsof die niks met elkaar te maken hebben.
En dan? Dan kun je die ander vergeven, want die heeft er niks mee te maken dat jij onder de blauwe plekken zit?
Misschien snap ik gewoon niet wat er staat hoor, dat kan, maar zo op het eerste gezicht zegt het me niks.
Stel iemand slaat jou in elkaar, dan betekent vergeven dus dat je die afranseling los ziet van de pijn en angst die jij daardoor hebt. Alsof die niks met elkaar te maken hebben.
En dan? Dan kun je die ander vergeven, want die heeft er niks mee te maken dat jij onder de blauwe plekken zit?
Misschien snap ik gewoon niet wat er staat hoor, dat kan, maar zo op het eerste gezicht zegt het me niks.
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:51
Ik ben een persoon die iemand niet zo snel en makkelijk vergeeft. Neem je me in de zeik, besodemieter je me waar ik bij sta, dan is het einde oefening van mijn kant. En zal ik waarschijnlijk nooit meer met je spreken. 1 persoon daarbuiten gelaten, dat is de vader van mijn kind en omwille van mijn kind, doe ik normaal tegen hem.
Ik heb er persoonlijk geen problemen mee, dat ik niet vergevensgezind ben.
Ik heb er persoonlijk geen problemen mee, dat ik niet vergevensgezind ben.
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:53
Er is een verschil tussen vergeven en iets goedkeuren. Als je iemand/jezelf vergeeft dan keur je niet goed wat jij of de ander heeft gedaan.
Je vergeeft het alleen. En vergeven doe je nooit voor een ander, maar alleen voor jezelf. Om jezelf vrij te maken van de haat, spijt, wrok, etc.
Wat er met jou gebeurd is weet ik (hoeft ook niet), maar je kunt erop vertrouwen dat die persoon te dealen heeft met zijn verleden en daden en ook als zie je het misschien niet - deze persoon lijdt hier (ook) onder.
Vergeven zou JOU kunnen bieden dat jij er niet meer mee hoeft te dealen. En het kan zijn dat je iemand vergeeft en dat je later denkt: mmm toch maar niet, dan kun je iemand weer on-vergeven. En later eventueel weer wel vergeven
Succes!
Je vergeeft het alleen. En vergeven doe je nooit voor een ander, maar alleen voor jezelf. Om jezelf vrij te maken van de haat, spijt, wrok, etc.
Wat er met jou gebeurd is weet ik (hoeft ook niet), maar je kunt erop vertrouwen dat die persoon te dealen heeft met zijn verleden en daden en ook als zie je het misschien niet - deze persoon lijdt hier (ook) onder.
Vergeven zou JOU kunnen bieden dat jij er niet meer mee hoeft te dealen. En het kan zijn dat je iemand vergeeft en dat je later denkt: mmm toch maar niet, dan kun je iemand weer on-vergeven. En later eventueel weer wel vergeven
Succes!
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:53
quote:Nundi schreef op 18 augustus 2009 @ 20:35:
Zelf ben ik gelovig en boven aan mijn lijstje staat dat je een ander zo behandelt als dat je zelf behandeld wilt worden. Als iemand die regel met voeten treedt en mij kwetst dan ik daar geen respect voor op brengen. Maak het je zelf niet te moeilijk! Vergeven is een stuk verder dan loslaten en ik persoonlijk zou niet weten waarom jij zou moeten vergeven. Succes!Dank je . Maar weet je: in het Onzevader staat bijvoorbeeld: vergeef ons onze schuld, zoals ook wij anderen hun schuld vergeven. Ik leg dat uit als: als ik een ander niet kan vergeven, hoe kan ik dan verwachten dat ik zelf vergeven word?
Maar diep in mijn hart vind ik dus dat wat een ander mij heeft aangedaan, veel erger is dan wat ik anderen heb aangedaan.
In een geloof waarin veel draait om vergeving, is het moeilijk om een ander níet te kunnen vergeven en eigenlijk ook te vinden dat ik daarmee in mijn recht sta
Zelf ben ik gelovig en boven aan mijn lijstje staat dat je een ander zo behandelt als dat je zelf behandeld wilt worden. Als iemand die regel met voeten treedt en mij kwetst dan ik daar geen respect voor op brengen. Maak het je zelf niet te moeilijk! Vergeven is een stuk verder dan loslaten en ik persoonlijk zou niet weten waarom jij zou moeten vergeven. Succes!Dank je . Maar weet je: in het Onzevader staat bijvoorbeeld: vergeef ons onze schuld, zoals ook wij anderen hun schuld vergeven. Ik leg dat uit als: als ik een ander niet kan vergeven, hoe kan ik dan verwachten dat ik zelf vergeven word?
Maar diep in mijn hart vind ik dus dat wat een ander mij heeft aangedaan, veel erger is dan wat ik anderen heb aangedaan.
In een geloof waarin veel draait om vergeving, is het moeilijk om een ander níet te kunnen vergeven en eigenlijk ook te vinden dat ik daarmee in mijn recht sta
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:56
quote:Petrokia schreef op 18 augustus 2009 @ 20:53: En het kan zijn dat je iemand vergeeft en dat je later denkt: mmm toch maar niet, dan kun je iemand weer on-vergeven. En later eventueel weer wel vergeven
Ha, grappig dat je dat zegt . Ik heb me nl wel eens afgevraagd of mijn moeite met vergeven iets te maken heeft met de angst mijn 'recht' op boosheid kwijt te raken. Zoals: als ik hem nu vergeef, kan ik nooit meer de pest in hebben dat hij dat heeft gedaan.
En jij zegt nu dat je ook kunt on-vergeven, dus ahw erop terug kunt komen. Heb je dat wel eens gedaan?
Ha, grappig dat je dat zegt . Ik heb me nl wel eens afgevraagd of mijn moeite met vergeven iets te maken heeft met de angst mijn 'recht' op boosheid kwijt te raken. Zoals: als ik hem nu vergeef, kan ik nooit meer de pest in hebben dat hij dat heeft gedaan.
En jij zegt nu dat je ook kunt on-vergeven, dus ahw erop terug kunt komen. Heb je dat wel eens gedaan?
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:57
Vergeven is voor mij iets niet meer aanrekenen. Dat betekent niet dat je het daardoor gelijk ook goedkeurt of dat je het vergeet.
Mijn vader heeft mijn jeugd verklooit. Toen ik 16 was is hij gescheiden van mijn moeder. Op het moment dat hij het huis uit ging, dacht ik: opgeruimd staat netjes. Ik heb toen 7 jaar geen contact gehad. Toch bleef ik in mijn eigen onmacht zitten. Heb toen op een gegeven moment besloten hem te vergeven. Het hem niet meer aan te rekenen. En dat doe ik ook niet. Maar hij weet (we hebben gematigd contact) dat ik het niet kan vergeten. Hij doet nu in ieder geval zijn best om een goede relatie te hebben.
Mijn vader heeft mijn jeugd verklooit. Toen ik 16 was is hij gescheiden van mijn moeder. Op het moment dat hij het huis uit ging, dacht ik: opgeruimd staat netjes. Ik heb toen 7 jaar geen contact gehad. Toch bleef ik in mijn eigen onmacht zitten. Heb toen op een gegeven moment besloten hem te vergeven. Het hem niet meer aan te rekenen. En dat doe ik ook niet. Maar hij weet (we hebben gematigd contact) dat ik het niet kan vergeten. Hij doet nu in ieder geval zijn best om een goede relatie te hebben.
dinsdag 18 augustus 2009 om 20:58
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:00
Vergeven doe ik iets niet zo snel, tenzij iemand mij echt per ongeluk iets heeft gedaan, maar zeker niet als iemand mij bewust 'n loer heeft gedraaid. Maar mijn wraakgevoelens nemen na verloop van tijd altijd wel af. Vind het ook niet nodig om iemand te vergeven, dat is onproductief. Hooguit als je die persoon nog 'ns ergens voor kunt gebruiken kun je voor de vorm liegen om iets van hem/haar gedaan te krijgen, maar in de meeste gevallen kun je hem/haar 't beste gewoon uit je leven bannen.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:02
Ik denk dat vergeven inderdaad zoiets inhoudt als het loslaten van wat iemand je aangedaan heeft, en verder kunt zonder met al teveel woede als je eraan terugdenkt...of zo...
Er is mij recent iets heel ergs aangedaan. Iemand heeft mij, door alles bij elkaar te liegen en mij doordat ik mijn emoties toonde (verdriet, onmacht) nog recht in mn gezicht uit staan lachen om vervolgens weer de hele kluit te belazeren, heel erg pijn gedaan. Ik kan diegene op dit moment aanvliegen en geen spaan van hem/haar heel laten, maar ik weet dat het geen zin heeft. Ik schrik er vooral van dat iemand zoveel woede in mij los kan maken dat ik letterlijk tot zoiets in staat zou zijn, sterker nog, het lijkt me fantastisch om diegene tot moes te slaan door gevoel van onrecht, maar wat schiet ik ermee op...
Vegeven zal ik diegene nooit nooit nooit, maar ik denk wel dat ik het op een gegeven moment los kan laten, en ik hoop dat dat snel is want dan kan ik ook verder...
Er is mij recent iets heel ergs aangedaan. Iemand heeft mij, door alles bij elkaar te liegen en mij doordat ik mijn emoties toonde (verdriet, onmacht) nog recht in mn gezicht uit staan lachen om vervolgens weer de hele kluit te belazeren, heel erg pijn gedaan. Ik kan diegene op dit moment aanvliegen en geen spaan van hem/haar heel laten, maar ik weet dat het geen zin heeft. Ik schrik er vooral van dat iemand zoveel woede in mij los kan maken dat ik letterlijk tot zoiets in staat zou zijn, sterker nog, het lijkt me fantastisch om diegene tot moes te slaan door gevoel van onrecht, maar wat schiet ik ermee op...
Vegeven zal ik diegene nooit nooit nooit, maar ik denk wel dat ik het op een gegeven moment los kan laten, en ik hoop dat dat snel is want dan kan ik ook verder...
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:38
Vergeven betekent voor mij niet dat ik dan ook weer door 1 deur kan met een ander. Dat hangt van de situatie af.
Vergeven is makkelijker door een ander als mens te zien. Een mens die fouten kan maken. Dat het de relatie met mij kan stukmaken doet er niets aan af, maar verbittering voorkom ik ermee.
Vergeven bij mij is nooit vergeten. Die twee willen nog wel eens verward worden. Niet vergeten voorkomt herhaling.
Vergeven is makkelijker door een ander als mens te zien. Een mens die fouten kan maken. Dat het de relatie met mij kan stukmaken doet er niets aan af, maar verbittering voorkom ik ermee.
Vergeven bij mij is nooit vergeten. Die twee willen nog wel eens verward worden. Niet vergeten voorkomt herhaling.
dinsdag 18 augustus 2009 om 21:47
quote:ellen2_ schreef op 18 augustus 2009 @ 20:56:
[...]
Ha, grappig dat je dat zegt . Ik heb me nl wel eens afgevraagd of mijn moeite met vergeven iets te maken heeft met de angst mijn 'recht' op boosheid kwijt te raken. Zoals: als ik hem nu vergeef, kan ik nooit meer de pest in hebben dat hij dat heeft gedaan.
En jij zegt nu dat je ook kunt on-vergeven, dus ahw erop terug kunt komen. Heb je dat wel eens gedaan?
Ja hoor, heel vaak. Met mijn ex. Hij heeft iets gedaan wat ik zelf echt niet voor mogelijk had gehouden dat hij zou doen. Bóós dat ik daar over kon worden! En het vrat aan me en ik wilde hem graag vergeven, want hij is ook (inderdaad) een mensen die fouten maakt (of dingen nu eenmaal anders oplost dan dat ik zou doen). Anyway: vergeven. Hartstikke fijn. Tot ik hem weer zag: kwam die boosheid weer volop terug: on-vergeven. Boos zijn, wrokkig, zeiken tegen vriendinnen. Uiteindelijk weer vergeven. Ik denk dat dit uiteindelijk 5x zo vergeven/on-vergeven is gegaan. Je moet echt steeds weer kiézen om te vergeven.
Dus je recht op boos zijn houdt je ten alle tijden. En dan weer te kijken: wil ik boos blijven....
[...]
Ha, grappig dat je dat zegt . Ik heb me nl wel eens afgevraagd of mijn moeite met vergeven iets te maken heeft met de angst mijn 'recht' op boosheid kwijt te raken. Zoals: als ik hem nu vergeef, kan ik nooit meer de pest in hebben dat hij dat heeft gedaan.
En jij zegt nu dat je ook kunt on-vergeven, dus ahw erop terug kunt komen. Heb je dat wel eens gedaan?
Ja hoor, heel vaak. Met mijn ex. Hij heeft iets gedaan wat ik zelf echt niet voor mogelijk had gehouden dat hij zou doen. Bóós dat ik daar over kon worden! En het vrat aan me en ik wilde hem graag vergeven, want hij is ook (inderdaad) een mensen die fouten maakt (of dingen nu eenmaal anders oplost dan dat ik zou doen). Anyway: vergeven. Hartstikke fijn. Tot ik hem weer zag: kwam die boosheid weer volop terug: on-vergeven. Boos zijn, wrokkig, zeiken tegen vriendinnen. Uiteindelijk weer vergeven. Ik denk dat dit uiteindelijk 5x zo vergeven/on-vergeven is gegaan. Je moet echt steeds weer kiézen om te vergeven.
Dus je recht op boos zijn houdt je ten alle tijden. En dan weer te kijken: wil ik boos blijven....
dinsdag 18 augustus 2009 om 23:33
Vraag.
Je zegt weleens vergeven en vergeten. En er wordt gezegd vergeven maar ik vergeet het nooit.
Waarom bij het ene wel beide en bij het volgende maar een van de twee? Is het wat in de eerste zin staat wat je is aangedaan dan niet "ernstig" genoeg en vergeef en vergeet je het daarom? Doe je dat dan niet alleen voor jezelf maar ook voor de ander? En bij het tweede zin, was het zo ernstig wat jou is aangedaan, dat je dat dus vergeeft voor jezelf en niet vergeet om ervan te leren?
Je zegt weleens vergeven en vergeten. En er wordt gezegd vergeven maar ik vergeet het nooit.
Waarom bij het ene wel beide en bij het volgende maar een van de twee? Is het wat in de eerste zin staat wat je is aangedaan dan niet "ernstig" genoeg en vergeef en vergeet je het daarom? Doe je dat dan niet alleen voor jezelf maar ook voor de ander? En bij het tweede zin, was het zo ernstig wat jou is aangedaan, dat je dat dus vergeeft voor jezelf en niet vergeet om ervan te leren?
