Psyche
alle pijlers
Vermoed anorexia bij een bekende, wat te doen?
vrijdag 15 september 2017 om 19:32
Hallo allemaal,
Ik maak me zorgen om een vrouw die ik meerdere keren per week beroepsmatig zie en spreek. Ik hoop dat iemand me wat advies kan geven over de situatie. Ik zal niet teveel uitweiden wegens privacy, maar het zit als volgt:
Ik ken deze vrouw nu ongeveer een jaar, en ongeveer een half jaar nadat ik haar leerde kennen begon haar eetgedrag me op te vallen. Vaak verdwijnen tijdens lunchtijden, als ik haar wel zag at ze vaak een beetje vreemde etenswaren (zakje gedroogde appel bijvoorbeeld) maar door de maanden heen ook steeds minder (Denk aan 1 3e bakje optimel kwark per dag, over 3 dagen uitgesmeerd) en ze viel erg af, terwijl ze niet stevig was.
Ik heb in de afgelopen tijd af en toe wat gevraagd over haar eetgewoonten, maar dan beweert ze thuis (ze woont nog bij haar ouders) veel te eten, een heel groot ontbijt te hebben gehad, gewoon geen honger te hebben enz enz.
Inmiddels is ze echt broodmager, zit iedere dag in de sportschool en als ik haar zie, eet ze niet meer op een dag dan een stukje fruit en wat tomaatjes.
De laatste keer dat ik erond iets over zei en vroeg, schoot ze erg in de verdediging (kan me ook voorstellen dat ze het vervelend vindt als er niks aan de hand zou zijn) en ik wil ook niet steeds zeuren over haar eetgedrag, ze Is tenslotte volwassen. Maar ik vind het toch zorgwekkend hoe ongezond mager ze is en wat ik opmerk aan hoe ze met eten omgaat, en vraag me af of ze een serieuze eetstoornis aan het ontwikkelen is of ontwikkeld heeft.
Zijn dit 'kenmerken' van het gedrag van iemand die een eetstoornis heeft? En hoe zou je eventueel kunnen doordringen tot zo'n persoon als je wilt laten merken dat je je zorgen maakt, zonder dat deze meteen in de verdediging gaat en zich afsluit?
Ik maak me zorgen om een vrouw die ik meerdere keren per week beroepsmatig zie en spreek. Ik hoop dat iemand me wat advies kan geven over de situatie. Ik zal niet teveel uitweiden wegens privacy, maar het zit als volgt:
Ik ken deze vrouw nu ongeveer een jaar, en ongeveer een half jaar nadat ik haar leerde kennen begon haar eetgedrag me op te vallen. Vaak verdwijnen tijdens lunchtijden, als ik haar wel zag at ze vaak een beetje vreemde etenswaren (zakje gedroogde appel bijvoorbeeld) maar door de maanden heen ook steeds minder (Denk aan 1 3e bakje optimel kwark per dag, over 3 dagen uitgesmeerd) en ze viel erg af, terwijl ze niet stevig was.
Ik heb in de afgelopen tijd af en toe wat gevraagd over haar eetgewoonten, maar dan beweert ze thuis (ze woont nog bij haar ouders) veel te eten, een heel groot ontbijt te hebben gehad, gewoon geen honger te hebben enz enz.
Inmiddels is ze echt broodmager, zit iedere dag in de sportschool en als ik haar zie, eet ze niet meer op een dag dan een stukje fruit en wat tomaatjes.
De laatste keer dat ik erond iets over zei en vroeg, schoot ze erg in de verdediging (kan me ook voorstellen dat ze het vervelend vindt als er niks aan de hand zou zijn) en ik wil ook niet steeds zeuren over haar eetgedrag, ze Is tenslotte volwassen. Maar ik vind het toch zorgwekkend hoe ongezond mager ze is en wat ik opmerk aan hoe ze met eten omgaat, en vraag me af of ze een serieuze eetstoornis aan het ontwikkelen is of ontwikkeld heeft.
Zijn dit 'kenmerken' van het gedrag van iemand die een eetstoornis heeft? En hoe zou je eventueel kunnen doordringen tot zo'n persoon als je wilt laten merken dat je je zorgen maakt, zonder dat deze meteen in de verdediging gaat en zich afsluit?
vrijdag 15 september 2017 om 19:37
Lijkt me lastig als buitenstaander. Als ze niet geholpen wilt worden kun je niet tot haar 'doordringen'.
En als er niks aan de hand is lukt je dat ook niet.
Je kunt benoemen dat ze er een half jaar geleden 'steviger' uitzag en dat je haar nu erg dun vind.
Maar je kunt moeilijk zeggen, ga alsjeblieft naar een anorexia kliniek.
Wellicht kun je je zorgen uitspreken tegenover haar ouders op de een of andere manier?
Neem aan dat als er een probleem is, zij meer autoriteit hebben over haar.
En als er niks aan de hand is lukt je dat ook niet.
Je kunt benoemen dat ze er een half jaar geleden 'steviger' uitzag en dat je haar nu erg dun vind.
Maar je kunt moeilijk zeggen, ga alsjeblieft naar een anorexia kliniek.
Wellicht kun je je zorgen uitspreken tegenover haar ouders op de een of andere manier?
Neem aan dat als er een probleem is, zij meer autoriteit hebben over haar.
vrijdag 15 september 2017 om 20:01
Ik heb zelf sinds kort medicatie waarvan mijn eetlust totaal weg is. Ik eet smorgens 2 kaakjes, tussen de middag 1.5 rijstwafel, om 3u nog eens 1.5 rijstwafel en savonds met moeite een beetje warme hap. Uiteraard veel afgevallen, maar het heeft niets met zelfbeeld of iets te maken. Ik krijg gewoon niets weg en lust ook nog eens niks. Zou zoiets ook aan de hand kunnen zijn?
Per aspera ad astra.
vrijdag 15 september 2017 om 20:01
Er is een documentaire over een meisje met anorexia die uiteindelijk besloot dat ze wel weer wilde eten en blijven leven maar die alsnog overleed omdat haar lichaam al te verzwakt was.
Ik weet de naam niet meer. Een andere forumner misschien wel.
Wijs haar hier eens op. Wellicht gaan haar ogen open en gaat ze inzien dat ze haar lichaam aan het verzieken is.
Ik weet de naam niet meer. Een andere forumner misschien wel.
Wijs haar hier eens op. Wellicht gaan haar ogen open en gaat ze inzien dat ze haar lichaam aan het verzieken is.
vrijdag 15 september 2017 om 20:04
vrijdag 15 september 2017 om 20:11
Emma wil levensugarmiss schreef: ↑15-09-2017 20:01Er is een documentaire over een meisje met anorexia die uiteindelijk besloot dat ze wel weer wilde eten en blijven leven maar die alsnog overleed omdat haar lichaam al te verzwakt was.
Ik weet de naam niet meer. Een andere forumner misschien wel.
Wijs haar hier eens op. Wellicht gaan haar ogen open en gaat ze inzien dat ze haar lichaam aan het verzieken is.
vrijdag 15 september 2017 om 20:17
Waarom vraag je je dokter niet om een recept voor drankjes waar alles in zit? Krijg je tenminste wel alles binnen.Juf91 schreef: ↑15-09-2017 20:01Ik heb zelf sinds kort medicatie waarvan mijn eetlust totaal weg is. Ik eet smorgens 2 kaakjes, tussen de middag 1.5 rijstwafel, om 3u nog eens 1.5 rijstwafel en savonds met moeite een beetje warme hap. Uiteraard veel afgevallen, maar het heeft niets met zelfbeeld of iets te maken. Ik krijg gewoon niets weg en lust ook nog eens niks. Zou zoiets ook aan de hand kunnen zijn?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 15 september 2017 om 20:50
ik heb zelf ook een periode gehad toen ik wat jonger was waarbij ik bijvoorbeeld een uur ging hardlopen in de sportschool daarna door naar spinning. Uiteindelijk ook gesprekken gehad met mensen die me te dun vonden maar ik voelde me echt topfit en was mooi slank. Ik denk nog steeds niet dat ik ongezond bezig was anders had ik de energie voor die trainingen niet gehad. Zou dus zelf niet direct uitgaan van een ernstig probleem. Ben zelf na verloop van jaren stuk meer aangekomen.
vrijdag 15 september 2017 om 20:57
Bedankt voor de reacties. Jullie hebben gelijk, ik zal wellicht niet de juiste persoon zijn om haar hierop aan te spreken..
ik denk niet dat het aan medicatie ligt; ze laat nog regelmatig een opmerking vallen in de trant van: er moet nog meer af bij mij, terwijl ze al zo mager is.
Maar inderdaad, ze zal zelf waarschijnlijk (nog?) niet willen als ze ontkent dat ze niet heel verstandig bezig Is.
ik denk niet dat het aan medicatie ligt; ze laat nog regelmatig een opmerking vallen in de trant van: er moet nog meer af bij mij, terwijl ze al zo mager is.
Maar inderdaad, ze zal zelf waarschijnlijk (nog?) niet willen als ze ontkent dat ze niet heel verstandig bezig Is.
vrijdag 15 september 2017 om 20:58
vrijdag 15 september 2017 om 21:41
Wat aikidoka zegt.
Menig mens denkt dat ik anorexia heb als ze als buitenstaander mijn eetgedrag zien. Maar door angststoornis ben ik bij anderen vaak te zenuwachtig om te eten en krijg ik niks door mijn keel. Thuis alleen een groot bord wegwerken is echt een héérlijke verademing dan. Ik eet ook oprecht vaak niks omdat ik net op een rare tijd enorm veel gegeten heb en sla met die reden eten af (omdat dat juist de tijd was dat ik even alleen thuis was) en dat kan allemaal heel anorexia overkomen voor buitenstaanders denk ik zo.
Waarmee ik niet wil zeggen dat zij dat heeft; maar dat er meerdere redenen kunnen zijn dan een eetstoornis.
écht anorexia ga je wel zien. Dat is meer dan afvallen.
Stress kan een mens tijdelijk minder of meer laten eten. Ongelukkig zijn kan een mens dwangmatig willen veranderen zoals sporten/zichzelf niet genoeg vinden/veel poetsen/etc. kortom naar perfectie streven in de hoop dan gelukkiger te worden. Ben er gewoon voor haar, leer haar meer kennen. Het antwoord zal vanzelf wel komen.
Menig mens denkt dat ik anorexia heb als ze als buitenstaander mijn eetgedrag zien. Maar door angststoornis ben ik bij anderen vaak te zenuwachtig om te eten en krijg ik niks door mijn keel. Thuis alleen een groot bord wegwerken is echt een héérlijke verademing dan. Ik eet ook oprecht vaak niks omdat ik net op een rare tijd enorm veel gegeten heb en sla met die reden eten af (omdat dat juist de tijd was dat ik even alleen thuis was) en dat kan allemaal heel anorexia overkomen voor buitenstaanders denk ik zo.
Waarmee ik niet wil zeggen dat zij dat heeft; maar dat er meerdere redenen kunnen zijn dan een eetstoornis.
écht anorexia ga je wel zien. Dat is meer dan afvallen.
Stress kan een mens tijdelijk minder of meer laten eten. Ongelukkig zijn kan een mens dwangmatig willen veranderen zoals sporten/zichzelf niet genoeg vinden/veel poetsen/etc. kortom naar perfectie streven in de hoop dan gelukkiger te worden. Ben er gewoon voor haar, leer haar meer kennen. Het antwoord zal vanzelf wel komen.
vrijdag 15 september 2017 om 21:55
Moeilijk. Voor jou en voor haar omgeving die dichterbij staat.
Iemand met anorexia ziet zelf niet dat hij/zij ziek is. Ontkenning, ontwijking, boosheid en wanhoop.......gedragingen en emoties die een rol spelen.
Ik weet het uit eigen ervaring.
Pas wanneer het besef er is dat hij/zij ziek is is er een (kleine) ingang mogelijk.
Tip voor jou: bel eens (anoniem) een gespecialiseerd hulpverlener. Die kan je wellicht wat tips geven. Als je het aandurft en aan wil om dit soort stap te ondernemen.
Het is een verschrikkelijke ziekte. Voor zowel patiënt als voor omgeving.
Iemand met anorexia ziet zelf niet dat hij/zij ziek is. Ontkenning, ontwijking, boosheid en wanhoop.......gedragingen en emoties die een rol spelen.
Ik weet het uit eigen ervaring.
Pas wanneer het besef er is dat hij/zij ziek is is er een (kleine) ingang mogelijk.
Tip voor jou: bel eens (anoniem) een gespecialiseerd hulpverlener. Die kan je wellicht wat tips geven. Als je het aandurft en aan wil om dit soort stap te ondernemen.
Het is een verschrikkelijke ziekte. Voor zowel patiënt als voor omgeving.
vrijdag 15 september 2017 om 22:13
Ik heb ooit eens gebeld met een anorexia hulpverlener voor informatie omdat ik me zorgen maakte over ik iemand die ik kon.
Daar werd aangeraden om er 1 keer over te beginnen.
Mede te delen dat je je zorgen maakt , dat je een ongezond gewicht en eetgewoonte ziet en dat je graag zou willen helpen door er voor haar te zijn wanneer ze daar eventueel behoefte aan heeft.
Dat je aanbod blijft gelden en dat ze niet bang hoeft te zijn dat je er vaker over gaat beginnen maar dat ze moet weten dat als ze er wel behoefte aan heeft dat je er bent.
Daar werd aangeraden om er 1 keer over te beginnen.
Mede te delen dat je je zorgen maakt , dat je een ongezond gewicht en eetgewoonte ziet en dat je graag zou willen helpen door er voor haar te zijn wanneer ze daar eventueel behoefte aan heeft.
Dat je aanbod blijft gelden en dat ze niet bang hoeft te zijn dat je er vaker over gaat beginnen maar dat ze moet weten dat als ze er wel behoefte aan heeft dat je er bent.
zaterdag 16 september 2017 om 14:23
Waarschijnlijk weten haar ouders en directe omstanders allang van haar anorexia, maar wil ze het niet met collega's en de buitenwereld delen.
Want zoveel zal ze thuis waarschijnlijk niet eten als ze zo broodmager is.
Anorexia is een soort verslaving en alle 'verslaafden' schamen zich voor hun gedrag.
Ook willen ze vaak geen hulp, omdat ze te bang zijn dat ze dik worden.
Dus proberen ze het te verbergen.
Want zoveel zal ze thuis waarschijnlijk niet eten als ze zo broodmager is.
Anorexia is een soort verslaving en alle 'verslaafden' schamen zich voor hun gedrag.
Ook willen ze vaak geen hulp, omdat ze te bang zijn dat ze dik worden.
Dus proberen ze het te verbergen.
zaterdag 16 september 2017 om 14:39
Ik zou dit niet doen.sugarmiss schreef: ↑15-09-2017 20:01Er is een documentaire over een meisje met anorexia die uiteindelijk besloot dat ze wel weer wilde eten en blijven leven maar die alsnog overleed omdat haar lichaam al te verzwakt was.
Ik weet de naam niet meer. Een andere forumner misschien wel.
Wijs haar hier eens op. Wellicht gaan haar ogen open en gaat ze inzien dat ze haar lichaam aan het verzieken is.
Ik zou rustig in een gesprek aangeven dat je je zorgen maakt en duidelijk maken dat als ze hulp wil, ze dan bij je kan aankloppen. Maar als zij het niet inziet gaat ze dat denk ik ook niet inzien door een documentaire. Daar moet ze toch zelf een keertje op uit komen. Sterkte in ieder geval, het lijkt me voor jou heel lastig.
zondag 17 september 2017 om 13:47
Goede tip, dankjewel!Jihoe schreef: ↑15-09-2017 22:13Ik heb ooit eens gebeld met een anorexia hulpverlener voor informatie omdat ik me zorgen maakte over ik iemand die ik kon.
Daar werd aangeraden om er 1 keer over te beginnen.
Mede te delen dat je je zorgen maakt , dat je een ongezond gewicht en eetgewoonte ziet en dat je graag zou willen helpen door er voor haar te zijn wanneer ze daar eventueel behoefte aan heeft.
Dat je aanbod blijft gelden en dat ze niet bang hoeft te zijn dat je er vaker over gaat beginnen maar dat ze moet weten dat als ze er wel behoefte aan heeft dat je er bent.
