Psyche
alle pijlers
Verslaafd eetgedrag
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:05
Ik trok gisteren één van mijn wintertruien van vorig jaar aan: oeps, die is wat te klein geworden. Sindsdien ben ik wat kritisch gaan denken over mijn eetgedrag. Ik heb 20 jaar geleden als tiener een eetstoornis gehad die zichzelf eigenlijk na een jaartje vanzelf oploste toen ik op kamers ging, maar ik blijf wel gekke eetpatronen (eetbuien) hebben die ik eigenlijk wel heel vervelend vind en nu ook weer in zwakke vorm de kop op steken.
Zo eet ik vooral stiekem, als ik alleen thuis ben of als ik alleen op kantoor zit. Ik merk dat ik er al over na begin te denken als mensen er nog zijn en zodra ze weg zijn kan ik niet snel genoeg iets halen. Het staat helemaal los van honger. In het thuiswerk tijdperk ging ik vaak s ochtends als mijn man weg was snel langs de supermarkt en haalde dan iets lekkers. Het begon met iets kleins, maar het werd echt wel erger later, bijvoorbeeld twee croissantjes en een reep witte chocolade. Ik at dan alles op en verstopte alle papiertjes. Ondanks dat ik vol zat, geen zin meer had, etc.: alles ging op.
Ik merk dat het nu weer begint te spelen. Ik heb net al mijn boterhammen van vandaag al opgegeten. Ik lijk er moeite mee te hebben met de gedachte dat er eten in mijn tas zit, ik heb bijna geen rust totdat het op is.
Als ik het zo opschrijf schrik ik er eigenlijk wel van. Maar hoe ga je hier nou mee om? Het lijkt bijna een verslaving.. Ik heb weinig zelfdiscipline, maar vooral op dit gebied vind ik het lastig. Ik ben wel eens een maand gestopt met suiker omdat ik me bewust was van verslaafd gedrag, toen ben ik weer gestart en ik vind het moeilijk om weer te stoppen. Via mijn werk heb ik wel eens met verslaving te maken en ik zie zelf ook wel in dat dit niet normaal is. De drang, het stiekeme, etc.
Ik heb nauwelijks, misschien een kilo of wat, overgewicht, maar het gedrag zit me ook erg dwars. Het lijkt me zo overdreven om naar een psycholoog te gaan hiervoor (ik merk nu dat ik dit opschrijf ook wel angst om dit met mijn man te bespreken bijvoorbeeld).
Herkent iemand mijn verhaal, hoe zijn jullie hiermee om gegaan of hoe gaan jullie hier mee om?
Zo eet ik vooral stiekem, als ik alleen thuis ben of als ik alleen op kantoor zit. Ik merk dat ik er al over na begin te denken als mensen er nog zijn en zodra ze weg zijn kan ik niet snel genoeg iets halen. Het staat helemaal los van honger. In het thuiswerk tijdperk ging ik vaak s ochtends als mijn man weg was snel langs de supermarkt en haalde dan iets lekkers. Het begon met iets kleins, maar het werd echt wel erger later, bijvoorbeeld twee croissantjes en een reep witte chocolade. Ik at dan alles op en verstopte alle papiertjes. Ondanks dat ik vol zat, geen zin meer had, etc.: alles ging op.
Ik merk dat het nu weer begint te spelen. Ik heb net al mijn boterhammen van vandaag al opgegeten. Ik lijk er moeite mee te hebben met de gedachte dat er eten in mijn tas zit, ik heb bijna geen rust totdat het op is.
Als ik het zo opschrijf schrik ik er eigenlijk wel van. Maar hoe ga je hier nou mee om? Het lijkt bijna een verslaving.. Ik heb weinig zelfdiscipline, maar vooral op dit gebied vind ik het lastig. Ik ben wel eens een maand gestopt met suiker omdat ik me bewust was van verslaafd gedrag, toen ben ik weer gestart en ik vind het moeilijk om weer te stoppen. Via mijn werk heb ik wel eens met verslaving te maken en ik zie zelf ook wel in dat dit niet normaal is. De drang, het stiekeme, etc.
Ik heb nauwelijks, misschien een kilo of wat, overgewicht, maar het gedrag zit me ook erg dwars. Het lijkt me zo overdreven om naar een psycholoog te gaan hiervoor (ik merk nu dat ik dit opschrijf ook wel angst om dit met mijn man te bespreken bijvoorbeeld).
Herkent iemand mijn verhaal, hoe zijn jullie hiermee om gegaan of hoe gaan jullie hier mee om?
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:10
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:13
Wat gebeurt er als je niet eet? Wordt je dan onrustig? angstig, opgefokt? Vaak zijn eetbuien een coping om om te gaan met lastige emoties. Soms komt het voor bij mensen die juist de hele tijd te weinig eten omdat ze vinden dat ze moeten afvallen, maar dan uiteindelijk zo'n trek krijgen dat ze zich niet goed meer kunnen beheersen en het uitmondt in een eetbui. Heb jij enig idee waarom je eet? Hoe is de rest van je eetpatroon? Ik vind het inschakelen van hulp hierbij ook helemaal niet overdreven want dit is heel lastig om in je eentje te doen.
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:20
Goh geen idee wat er dan gebeurt, ik doe het gewoon altijd.. ik probeer het wel eens uit te stellen maar ik geef eigenlijk altijd toe.Honingdropje2 schreef: ↑22-10-2021 12:13Wat gebeurt er als je niet eet? Wordt je dan onrustig? angstig, opgefokt? Vaak zijn eetbuien een coping om om te gaan met lastige emoties. Soms komt het voor bij mensen die juist de hele tijd te weinig eten omdat ze vinden dat ze moeten afvallen, maar dan uiteindelijk zo'n trek krijgen dat ze zich niet goed meer kunnen beheersen en het uitmondt in een eetbui. Heb jij enig idee waarom je eet? Hoe is de rest van je eetpatroon? Ik vind het inschakelen van hulp hierbij ook helemaal niet overdreven want dit is heel lastig om in je eentje te doen.
Ik eet omdat het kan. Het voelt als een gelegenheid, als ik alleen ben vooral. Het idee plopt dan gewoon in mijn hoofd (zal ik..) en dan is het gewoon gebeurd.
De rest van mijn eetpatroon is eigenlijk heel normaal.
Qua frequentie, zeg 3 dagen per week. Vaak is het “alleen” een twix.. toen ik veel thuis werkte was het wel erger. Maar dat is ook wel iets, ik ga binnenkort weer meer thuis werken..
Ik denk dat het heel lastig is om ermee te stoppen, ik ben dus echt een gelegenheidsdief zegmaar.. als het niet meer kan gebeurt het ook minder. Dan is een reep chocolade als ik een avondje alleen thuis ben ook geen drama en heb ik ook niet persé het gevoel dat ik dat hoef te verstoppen..
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:37
Ik herken het in zoverre dat ik heel gevoelig ben voor lekker eten dat in huis ligt. Als kind heb ik altijd vreetbuien gehad. Iets wegleggen vind ik moeilijk. Het moet op. Het kriebelt dan ook de hele tijd in mijn hoofd. Kan mij moeilijk concentreren als ik weet dat er chips in huis ligt.
Het verschilt wel met jou dat ik niet naar de supermarkt ga ervoor. Ik haal elke week boodschappen en ik koop dan vrijwel nooit iets wat dat gevoel geeft (chips, drop etc.). Toevallig had ik laatst last van mijn keel en toen kocht ik een zakje honingdrop en dan moet dat meteen weer helemaal op
Het is dus niet weg, maar ik heb er geen last van, omdat het niet kopen het voor mij oplost.
In principe eet ik dit soort eten dus alleen op bijvoorbeeld een verjaardag ofzo. Dan moet ik mij ook inhouden om daar niet al die bakjes leeg te gaan eten
Van een snoeppot op het werk heb ik nou weer geen last van.
Ik ga er dus mee om door het niet te kopen. Is dit wellicht voor jou meer een optie ook? Dat je iets haalt bij de wekelijkse boodschappen bijvoorbeeld en dan gewoon niet specifiek daarvoor naar de supermarkt gaat?
Het verschilt wel met jou dat ik niet naar de supermarkt ga ervoor. Ik haal elke week boodschappen en ik koop dan vrijwel nooit iets wat dat gevoel geeft (chips, drop etc.). Toevallig had ik laatst last van mijn keel en toen kocht ik een zakje honingdrop en dan moet dat meteen weer helemaal op
Het is dus niet weg, maar ik heb er geen last van, omdat het niet kopen het voor mij oplost. In principe eet ik dit soort eten dus alleen op bijvoorbeeld een verjaardag ofzo. Dan moet ik mij ook inhouden om daar niet al die bakjes leeg te gaan eten
Van een snoeppot op het werk heb ik nou weer geen last van. Ik ga er dus mee om door het niet te kopen. Is dit wellicht voor jou meer een optie ook? Dat je iets haalt bij de wekelijkse boodschappen bijvoorbeeld en dan gewoon niet specifiek daarvoor naar de supermarkt gaat?
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:41
Zo is het eigenlijk jaren lang prima gegaan, dit is precies wat ik toepaste. Ik haalde dan dingen die ik zelf niet lustte voor het thuisfront.Skadí schreef: ↑22-10-2021 12:37Ik herken het in zoverre dat ik heel gevoelig ben voor lekker eten dat in huis ligt. Als kind heb ik altijd vreetbuien gehad. Iets wegleggen vind ik moeilijk. Het moet op. Het kriebelt dan ook de hele tijd in mijn hoofd. Kan mij moeilijk concentreren als ik weet dat er chips in huis ligt.
Het verschilt wel met jou dat ik niet naar de supermarkt ga ervoor. Ik haal elke week boodschappen en ik koop dan vrijwel nooit iets wat dat gevoel geeft (chips, drop etc.). Toevallig had ik laatst last van mijn keel en toen kocht ik een zakje honingdrop en dan moet dat meteen weer helemaal op
In principe eet ik dit soort eten dus alleen op bijvoorbeeld een verjaardag ofzo. Dan moet ik mij ook inhouden om daar niet al die bakjes leeg te gaan eten
Ik ga er dus mee om door het niet te kopen. Is dit wellicht voor jou meer een optie ook? Dat je iets haalt bij de wekelijkse boodschappen bijvoorbeeld en dan gewoon niet specifiek daarvoor naar de supermarkt gaat?
Op de één of andere manier is het ongeveer een jaar geleden weer begonnen denk ik..
Ik kan ook boterhammen met hagelslag bingen ofzo.. maar dat was in de thuiswerktijd, voor de zomer. Toen liep het echt de spuigaten uit. Sinds de vakantie gaat het wel beter maar het blijft een beetje kriebelen zegmaar..
vrijdag 22 oktober 2021 om 12:42
Oh ik herken dit zo. Heb ook weinig zelfdiscipline met eten en vind alles zo lekker. Ik weet ook dat ik een emotie eter ben. En ik haal ook het liefste stiekem wat. Ik ben wel veranderd afgelopen jaren. Het hoeft nu niet perse op. En ik heb gemerkt als ik op het piek moment niet toegeef dat het later wel zakt. Dus dan zeg ik nee ik ga nu niets halen misschien vanmiddag
where ever you go, go with your heart
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:12
Ik had boulimia, maar ook daar staan eetbuien centraal. Ook weer een stuk gelegenheid. Toen ik op kamers ging en de gelegenheid er minder was in een groot studentenhuis met altijd wel iemand in de buurt, ging het weg..
Voor mijn gevoel zat het hem ook meer in de eetbuien. Ik voelde me slecht na de eetbui, na het spugen was het slechte gevoel weg.
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:15
maar weet je ook waarom je die eetbuien had?DrBrowns schreef: ↑22-10-2021 13:12Ik had boulimia, maar ook daar staan eetbuien centraal. Ook weer een stuk gelegenheid. Toen ik op kamers ging en de gelegenheid er minder was in een groot studentenhuis met altijd wel iemand in de buurt, ging het weg..
Voor mijn gevoel zat het hem ook meer in de eetbuien. Ik voelde me slecht na de eetbui, na het spugen was het slechte gevoel weg.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:33
Ja..sowieso is dat altijd de eerste stap bij het overwinnen van een verslaving, je naaste(n) inlichten.
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:45
Ik zou hulp zoeken. Wat jij omschrijft is iets wat ik heel erg herken vanuit het hebben van een eetstoornis. Ik had ooit een therapeute die mij uitlegde dat eten gewoon eten is. Iets wat je nodig hebt om te functioneren. Om het moment dat je daar meer aan gaat hangen (bijvoorbeeld als je jezelf erop betrapt elke week ''opnieuw'' te moeten beginnen met je ''dieet'' omdat het je niet lukt, of je hebt ongecontroleerde eetbuiten) dan is je relatie met eten al verstoord. Een persoon met een gezonde relatie met eten ervaart dat soort dingen namelijk niet.
Misschien zijn een paar gesprekken al voldoende om uit te zoeken waar dit gedrag vandaan komt of wat er precies achter zit. En hoe ermee te stoppen. Het is zó'n verademing als eten of de drang naar eten je leven niet meer zo sterk beïnvloedt. Dat je een reep kan kopen en hem na 3 weken pas eet, gewoon omdat je hem eigenlijk alweer vergeten was. Of dat je hem sporadisch wel een keertje helemaal opeet. Gewoon, omdat dat ook moet kunnen
Misschien zijn een paar gesprekken al voldoende om uit te zoeken waar dit gedrag vandaan komt of wat er precies achter zit. En hoe ermee te stoppen. Het is zó'n verademing als eten of de drang naar eten je leven niet meer zo sterk beïnvloedt. Dat je een reep kan kopen en hem na 3 weken pas eet, gewoon omdat je hem eigenlijk alweer vergeten was. Of dat je hem sporadisch wel een keertje helemaal opeet. Gewoon, omdat dat ook moet kunnen
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:46
Voor mijn gevoel was er geen directe aanleiding. Het is erin geslopen (steeds meer eten) en ik deed het omdat het kon en uit gewoonte. Op de fiets naar huis fantaseerde ik al wat ik allemaal ging eten zegmaar..
Tuurlijk onzekerheid heeft ook wel een rol gespeeld maar ik was tiener en dat speelt nu echt wel minder. Tuurlijk, Ik zou graag 5 kilo minder wegen (toen én nu), maar ik ben daar verder niet heel erg mee bezig.
Ik denk wel dat ik van jongs af aan al ermee ben opgegroeid, ik was een mollig kind en ik zie me nog staan als 9 jarige op de weegschaal, daar zijn mijn ouders niet heel geweldig mee om gegaan maar daar voel ik nu niet veel bij, behalve dan dat ik het zelf heel anders zou aanpakken!
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:49
Dit zou ik heel moeilijk vinden, het wordt dan zo groot. Dat vind ik dus ook lastig met hulp zoeken.
Maar, ik zou wel graag een ontspannen relatie met eten willen.
Stof tot nadenken!
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:51
ik zou met een psycholoog gaan kijken wat de functie is van je eetbuien, want die is er ook al denk je dat het alleen een gewoonte is.DrBrowns schreef: ↑22-10-2021 13:46Voor mijn gevoel was er geen directe aanleiding. Het is erin geslopen (steeds meer eten) en ik deed het omdat het kon en uit gewoonte. Op de fiets naar huis fantaseerde ik al wat ik allemaal ging eten zegmaar..
Tuurlijk onzekerheid heeft ook wel een rol gespeeld maar ik was tiener en dat speelt nu echt wel minder. Tuurlijk, Ik zou graag 5 kilo minder wegen (toen én nu), maar ik ben daar verder niet heel erg mee bezig.
Ik denk wel dat ik van jongs af aan al ermee ben opgegroeid, ik was een mollig kind en ik zie me nog staan als 9 jarige op de weegschaal, daar zijn mijn ouders niet heel geweldig mee om gegaan maar daar voel ik nu niet veel bij, behalve dan dat ik het zelf heel anders zou aanpakken!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:53
je eet stiekem, dat is groot ook al wil je dat liever niet onder ogen zien. Er is geen quick fix die je in kunt zetten zonder er anderen bij te betrekken.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 22 oktober 2021 om 14:09
Voor mij is dit heel herkenbaar. Rond mijn 13e een eetstoornis ontwikkelt en meer dan 20 jaar later nog steeds geen goede relatie met eten. Het is al een heel stuk onder controle maar het blijft elke dag een strijd.
Ik herken het naar de supermarkt gaan en het goed praten van de dingen die je koopt en eet. Ik sporten eerst nog regelmatig en daardoor bleef ik qua gewicht in balans. De laatste maanden bijna niet gesport en dan ga ik opeens aankomen (logisch ook) nu heb ik nog steeds wel maat 36 maar lastig vind ik het wel. Het constante gedoe in je hoofd, altijd er mee bezig zijn. Moe wordt je ervan
Bij mij lijkt het soms ook alsof er geen duidelijke oorzaak is voor een eetbui maar toch komt het ergens vandaan. Soms is het inderdaad de gewoonte om te eten bij emoties. Bij mij is het ook soms het gevoel dat eten er altijd voor mij is (of de strijd ermee) Dat klinkt heel stom maar zo voelt het wel. Het kan ook een stukje verdoven zijn.
Je kan altijd een keer het gesprek aan gaan, al gaat het meer een stukje beter dan is het al winst. Het is niet erg of raar om hulp te vragen, jij loopt er tegen aan en dat is al reden genoeg.
Ik herken het naar de supermarkt gaan en het goed praten van de dingen die je koopt en eet. Ik sporten eerst nog regelmatig en daardoor bleef ik qua gewicht in balans. De laatste maanden bijna niet gesport en dan ga ik opeens aankomen (logisch ook) nu heb ik nog steeds wel maat 36 maar lastig vind ik het wel. Het constante gedoe in je hoofd, altijd er mee bezig zijn. Moe wordt je ervan
Bij mij lijkt het soms ook alsof er geen duidelijke oorzaak is voor een eetbui maar toch komt het ergens vandaan. Soms is het inderdaad de gewoonte om te eten bij emoties. Bij mij is het ook soms het gevoel dat eten er altijd voor mij is (of de strijd ermee) Dat klinkt heel stom maar zo voelt het wel. Het kan ook een stukje verdoven zijn.
Je kan altijd een keer het gesprek aan gaan, al gaat het meer een stukje beter dan is het al winst. Het is niet erg of raar om hulp te vragen, jij loopt er tegen aan en dat is al reden genoeg.
