Verslaafd eetgedrag

Ik trok gisteren één van mijn wintertruien van vorig jaar aan: oeps, die is wat te klein geworden. Sindsdien ben ik wat kritisch gaan denken over mijn eetgedrag. Ik heb 20 jaar geleden als tiener een eetstoornis gehad die zichzelf eigenlijk na een jaartje vanzelf oploste toen ik op kamers ging, maar ik blijf wel gekke eetpatronen (eetbuien) hebben die ik eigenlijk wel heel vervelend vind en nu ook weer in zwakke vorm de kop op steken.

Zo eet ik vooral stiekem, als ik alleen thuis ben of als ik alleen op kantoor zit. Ik merk dat ik er al over na begin te denken als mensen er nog zijn en zodra ze weg zijn kan ik niet snel genoeg iets halen. Het staat helemaal los van honger. In het thuiswerk tijdperk ging ik vaak s ochtends als mijn man weg was snel langs de supermarkt en haalde dan iets lekkers. Het begon met iets kleins, maar het werd echt wel erger later, bijvoorbeeld twee croissantjes en een reep witte chocolade. Ik at dan alles op en verstopte alle papiertjes. Ondanks dat ik vol zat, geen zin meer had, etc.: alles ging op.
Ik merk dat het nu weer begint te spelen. Ik heb net al mijn boterhammen van vandaag al opgegeten. Ik lijk er moeite mee te hebben met de gedachte dat er eten in mijn tas zit, ik heb bijna geen rust totdat het op is.

Als ik het zo opschrijf schrik ik er eigenlijk wel van. Maar hoe ga je hier nou mee om? Het lijkt bijna een verslaving.. Ik heb weinig zelfdiscipline, maar vooral op dit gebied vind ik het lastig. Ik ben wel eens een maand gestopt met suiker omdat ik me bewust was van verslaafd gedrag, toen ben ik weer gestart en ik vind het moeilijk om weer te stoppen. Via mijn werk heb ik wel eens met verslaving te maken en ik zie zelf ook wel in dat dit niet normaal is. De drang, het stiekeme, etc.

Ik heb nauwelijks, misschien een kilo of wat, overgewicht, maar het gedrag zit me ook erg dwars. Het lijkt me zo overdreven om naar een psycholoog te gaan hiervoor (ik merk nu dat ik dit opschrijf ook wel angst om dit met mijn man te bespreken bijvoorbeeld).

Herkent iemand mijn verhaal, hoe zijn jullie hiermee om gegaan of hoe gaan jullie hier mee om?