Psyche
alle pijlers
Vervelende eigenschappen van jezelf
maandag 15 maart 2021 om 21:27
Soms heb ik echt last van bepaalde eigenschappen van mezelf.
Ik vergeet bv altijd alle gezichten en namen van iedereen . Echt gênant gewoon. Heb ik iemand al 3 x gesproken kan ik gerust verbaasd vragen waar we elkaar van kennen . Ook ben ik traag van begrip. Als kind al als de meester uitlegde hoe de spelregels waren bij gym was ik altijd de laatste die het begreep. En eigenlijk heb ik dat nog al kan ik dat nu beter verbloemen. Ik ben ook niet oplettend, er kunnen dingen gebeuren zonder dat ik het echt door heb en de rest wel.
Ik kan me ook moeilijk concentreren op iets, mijn gedachten dwalen altijd af. Behalve als het echt mijn interesse heeft en ik bv een bijdrage moet leveren kan ik ook weer hyper gefocust zijn. Ik schaam me voor die eigenschappen en voel me vaak erg dom. Heb best wel een verantwoordelijke baan en ben HBO geschoold maar loop soms zo tegen mezelf aan. Vraag me af of mensen dit herkennen of tips hebben.
Ik vergeet bv altijd alle gezichten en namen van iedereen . Echt gênant gewoon. Heb ik iemand al 3 x gesproken kan ik gerust verbaasd vragen waar we elkaar van kennen . Ook ben ik traag van begrip. Als kind al als de meester uitlegde hoe de spelregels waren bij gym was ik altijd de laatste die het begreep. En eigenlijk heb ik dat nog al kan ik dat nu beter verbloemen. Ik ben ook niet oplettend, er kunnen dingen gebeuren zonder dat ik het echt door heb en de rest wel.
Ik kan me ook moeilijk concentreren op iets, mijn gedachten dwalen altijd af. Behalve als het echt mijn interesse heeft en ik bv een bijdrage moet leveren kan ik ook weer hyper gefocust zijn. Ik schaam me voor die eigenschappen en voel me vaak erg dom. Heb best wel een verantwoordelijke baan en ben HBO geschoold maar loop soms zo tegen mezelf aan. Vraag me af of mensen dit herkennen of tips hebben.
dinsdag 16 maart 2021 om 00:15
Ik heb soms echt hele impulsieve buien. Meestal denk ik echt alles 100x door van voor tot achter maar soms ook totaal niet. Zie ik Lindsey sterling viool spelen, bestel ik een viool want hoe moeilijk kan het zijn?
Zie mooie schoenen? Bestel ze. Niet nadenkend dat er nog meer uitgaven op de planning staan.
Zie mooie schoenen? Bestel ze. Niet nadenkend dat er nog meer uitgaven op de planning staan.
dinsdag 16 maart 2021 om 06:52
Sorry even off topic, maar heel erg herkenbaar!blijmetmij schreef: ↑15-03-2021 22:00Ik vind de beschrijving in de OP best wel ADD-achtig klinken.
Ik zou mijn ADD-gevolgen niet beschrijven als een slechte eigenschap maar gewoon een beperking.
Ik baal er best wel van. Ik ben me recent meer aan het verdiepen in wat het nou eigenlijk is en hoe mijn medicijnen precies in mijn hersenen werken. Las net een onderzoek dat ik helaas ZO herken: de medicatie zorgt er niet alleen voor dat je beter focust. Het maakt je ook gemotiveerder. Zonder medicatie focus je meer op de nadelen van een actie: je kan er enorm tegenop zien om iets te beginnen. Maar met medicatie wordt je focus veel meer gericht op de beloning wat de actie je gaat opleveren.
Laatst was ik mijn pil vergeten, en toen was ik de hele dag behoorlijk passief en inproductief. Heb vooral veel op de bank zitten forummen. Ik werd ook al ontzettend moe om een uur of 3. Nadat ik mijn vergissing bemerkte, nam ik alsnog een kortdurende pil om de middag door te komen. Stond ik ineens binnen een half uur met gemak de vaatwasser uit te ruimen en de hele keuken aan kant te maken!
Mijn zoon gebruikt tot nu toe alleen zijn medicatie op school. Maar hij is dus ook extreem passief in zijn vrije tijd. Daarom was ik er over gaan lezen, trouwens. Ik denk dat we toch maar moeten gaan kijken of hij in zijn weekends ook een pil neemt, want tegelijk is hij inmiddels wel ontevreden aan het worden hoe leeg zijn leven is. Maar zonder medicatie kan hij er gewoon niets bij hebben...
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik hem en mijzelf niet enorm hoef te verwijten dat we gewoon te lui zijn, want dat is heel slecht voor je zelfbeeld. Wel baal ik dat ik afhankelijk ben van een pil om voor elkaar te krijgen wat anderen gewoon van nature hebben...
En vanochtend was een toppunt van stomheid: in de ongestructureerdheid voor mijn pil werkt, heb ik ongemerkt 2x mijn medicijnen genomen.
Dus had de hele dag last van een licht merkbare overdosis (sloomheid), terwijl ik vandaag 2 hele belangrijke gesprekken had gepland.
Mooi omschreven!
Het geeft inderdaad niet alleen betere concentratie, maar ik ben dan ook positiever, ga beter aanpakken en zie minder problemen overal in.
Ook ben ik milder en rustiger.
Het feit dat ik er afhankelijk van ben zit me ook dwars, maar ik zou niet meer zonder willen.
Als ik ze niet in neem ben ik echt totaal niet productief en moeite met doorzetten.
On topic: To dit ben jij gewoon! Niet perse slechte eigenschappen.
Klinkt heel erg Add idd
dinsdag 16 maart 2021 om 07:14
Ah dat is lastig dan ja, ik ben wat meer op mezelf (en zit ziek thuis), hele andere situatieBaileyslife schreef: ↑15-03-2021 22:02Dat is zeker een goede. Wat ik daar weer lastig aan vindt is dat ik dus ook snel uitgekeken ben op mijn baan en op zoek wil naar wat anders (en constant switchen is ook niet heel bevordelijk).
En ik verveel me snel, wat zeker met een lockdown echt niet goed is voor mijn humeur.
Mijn belastbaarheid is geen probleem, maar ik kan gewoon niet de aandacht vinden die nodig is. En ik haal meer plezier uit gezamenlijk iets doen (een spel, met vriendinnen op de koffie, met vriend shoppen) dan dat ik mezelf kan vermaken.
dinsdag 16 maart 2021 om 07:20
Ja, op het werk is het een moetje, daar kom je niet onderuit..Lady_Day schreef: ↑15-03-2021 22:08Nou ja, ik 'moet' natuurlijk wel gewoon mijn werk doen. Als ik een film niet uitkijk of een boek na 12 bladzijden aan de kant gooi, dat is wat mij betreft prima en daar heeft niemand last van. Maar dat kan ik op mijn werk niet maken. Ik begin altijd met heel veel energie aan een project maar ik ben er gewoon heel snel op uitgekeken. In plaats van dat ik snel doorwerk (want dat kan ik echt wel als het moet) kan ik er heel lang tegenaan zitten te hikken. Echt idioot want het moet gewoon gedaan worden.
Ik zit momenteel ziek thuis, daarvoor werkte ik in een winkel, waar treuzelen en uitstellen geen optie was omdat er continue een extern beroep op me werd gedaan. Dan hoef je jezelf niet zo te motiveren dan wanneer je je eigen werkdag redelijk vrij in kan delen.
dinsdag 16 maart 2021 om 07:26
Ik heb juist heel erg veel vrijheid. Ik heb deadlines en verder kan ik mijn dagen zelf indelen. Dat klinkt heel fijn maar voor iemand met uitstelgedrag levert dat soms best nog wel wat stress opGreenLadyFern schreef: ↑16-03-2021 07:20Ja, op het werk is het een moetje, daar kom je niet onderuit..
Ik zit momenteel ziek thuis, daarvoor werkte ik in een winkel, waar treuzelen en uitstellen geen optie was omdat er continue een extern beroep op me werd gedaan. Dan hoef je jezelf niet zo te motiveren dan wanneer je je eigen werkdag redelijk vrij in kan delen.
dinsdag 16 maart 2021 om 07:33
Waar ik zelf last van heb? Afmaakdwang. Ik begin iets en dan moet het vandaag nog af.
Zodra ik inschat dat iets kán dan móet het ook, terwijl het meestal helemaal niet nodig is. Dit betreft leuke dingen en vervelende dingen. Leuke dingen: het nog dezelfde dag de hele kamer willen behangen of verven wat dan nachtwerk kan worden, en slordigheden er dan insluipen. Vervelende dingen: overstuur raken als de tandarts niet meteen het gaatje wil dichten maar mij eerst naar huis stuurt met een afspraak later. Dan ben ik in staat om dezelfde dag nog op zoek te gaan naar een tandarts die het nú doet. Terwijl het veel eenvoudiger zou zijn om te wachten.
Overigens herstel ik slordigheden later vaak. Dan haal ik alles weer weg en doe het beter.
Zodra ik inschat dat iets kán dan móet het ook, terwijl het meestal helemaal niet nodig is. Dit betreft leuke dingen en vervelende dingen. Leuke dingen: het nog dezelfde dag de hele kamer willen behangen of verven wat dan nachtwerk kan worden, en slordigheden er dan insluipen. Vervelende dingen: overstuur raken als de tandarts niet meteen het gaatje wil dichten maar mij eerst naar huis stuurt met een afspraak later. Dan ben ik in staat om dezelfde dag nog op zoek te gaan naar een tandarts die het nú doet. Terwijl het veel eenvoudiger zou zijn om te wachten.
Overigens herstel ik slordigheden later vaak. Dan haal ik alles weer weg en doe het beter.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 16 maart 2021 om 07:43
Dat kan ik me heel goed voorstellen! Ik had dat alleen met rapportages van gesprekken met medewerkers. In de praktijk sprak ik genoeg met de medewerkers maar kreeg steeds de feedback van de districtsmanager dat ik dit moest noteren, maar daar moest ik echt voor gaan zitten en tijd voor maken. Dat was ook wel met roosters en dergelijke, maar als ik dat niet deed had ik twintig geirriteerde medewerkers dus dat was genoeg motivatie
Dat is trouwens ook iets waar mijn man moeite mee heeft, eigen tijd indelen. In zijn huidige baan hoeft dat niet heel veel, ook steeds een beroep door klanten, telefonisch of mail, teamleiders etc. Hij merkt ook dat sommige mails te lang blijven staan. Hij wil echter iets anders maar weet niet of dit een knelpunt zou worden bij werk wat hij zelf in zou moeten delen. Nu heeft hij ook ADD, dus wellicht wat anders.
dinsdag 16 maart 2021 om 08:04
Wat ook een vervelende eigenschap van me is, is dat ik erg onzeker en sub-assertief kan zijn.
Heb daardoor erg veel problemen om tijdig en duidelijk grenzen aan te geven.
Hier kan ik erg mee in de problemen komen.
In bepaalde vriendschappen ben ik hierin dan ook erg spaak gelopen.
Ondermeer omdat ik geen duidelijkheid gaf en niet voor mezelf opkwam.
Irritaties en andere spanningen konden hierdoor steeds hoger oplopen.
En in bepaalde gevallen kon ik ook in contacten verzeilt raken met mensen, waarmee ik het niet echt leuk vond om mee om te gaan.
Maar waarbij ik het als een soort verplichting leek te voelen om met diegene(n) om te gaan.
Ook doordat ik te pleasend en meegaand was.
Daar heb ik achteraf gezien best wel van gebaald.
En zo ver wil ik het ook niet meer laten komen.
Heb daardoor erg veel problemen om tijdig en duidelijk grenzen aan te geven.
Hier kan ik erg mee in de problemen komen.
In bepaalde vriendschappen ben ik hierin dan ook erg spaak gelopen.
Ondermeer omdat ik geen duidelijkheid gaf en niet voor mezelf opkwam.
Irritaties en andere spanningen konden hierdoor steeds hoger oplopen.
En in bepaalde gevallen kon ik ook in contacten verzeilt raken met mensen, waarmee ik het niet echt leuk vond om mee om te gaan.
Maar waarbij ik het als een soort verplichting leek te voelen om met diegene(n) om te gaan.
Ook doordat ik te pleasend en meegaand was.
Daar heb ik achteraf gezien best wel van gebaald.
En zo ver wil ik het ook niet meer laten komen.
dinsdag 16 maart 2021 om 08:25
Ik ben dus ook niet zo sociaal/attent als ik zou willen zijn. Komen we ergens binnen, heeft iedereen wat mee voor de gastvrouw en dan ik oh ja, dat was best een goed idee bijvoorbeeld. Ik denk gewoon niet aan dat soort dingen.
Ik ben ook slecht in het herkennen van mensen. Vooral mensen van vroeger die me dan aanspreken. Ik heb dan echt geen idee wie dat is/was.
Verder vind ik dat soms te snel weer eens wat roep/zeg. Achteraf denk ik altijd, je hoeft niet alles te zeggen. Dat vind ik de meest vervelende eigenschap van mezelf en daar probeer ik wel aan te werken.
Ik ben ook slecht in het herkennen van mensen. Vooral mensen van vroeger die me dan aanspreken. Ik heb dan echt geen idee wie dat is/was.
Verder vind ik dat soms te snel weer eens wat roep/zeg. Achteraf denk ik altijd, je hoeft niet alles te zeggen. Dat vind ik de meest vervelende eigenschap van mezelf en daar probeer ik wel aan te werken.
dinsdag 16 maart 2021 om 08:41
Ik baal er soms van dat ik nogal recht toe-recht aan ben in mijn communicatie.
Mijn zus heeft bijvoorbeeld nog wel eens de neiging om enorm uit te weiden over haar werkzaamheden als verpleegkundige en over allerlei collega's die verder niemand aan tafel kent of ooit heeft gezien. ''Ja en collega A die heeft weer een moeder en die kan heel goed taarten bakken maar laats had ze de oven niet horen piepen maar ze had ook corona dus ze rook niet dat de taart aan het verbranden was..'' Heb zelf ook wel eens een gesprek met een collega, maar geen haar op mijn hoofd die er dan op komt om dat verhaal dan 's avonds voor de mensen waarmee ik aan tafel zit te gaan reproduceren.
Mijn andere zus en mijn moeder kunnen dan met oprechte interesse naar dat verhaal luisteren, terwijl ik alleen maar denk : oké, we zitten dus nu te luisteren naar een verhaal over de moeder van een collega van mijn zus, die mijn zus zélf niet eens kent, laat staan wij, wij kennen de collega zélf niet eens, laat staan de moeder.
Dat ik gewoon niet echt goed ben in het ''praten om het praten''. Mijn andere zus kan doodleuk een half uur lang vertellen over welke klanten allemaal hebben gebeld die dag en hoe dat dan ging. Terwijl ik dan echt mijn lippen dicht moet ritsen om niet keihard te roepen : waar GAAT dit in godsnaam over, waarom moet je tot in detail vertellen dat klant A belde, welk accent die klant had, wat die klant allemaal zei. Wat boeit dat in godsnaam?
Mijn zus heeft bijvoorbeeld nog wel eens de neiging om enorm uit te weiden over haar werkzaamheden als verpleegkundige en over allerlei collega's die verder niemand aan tafel kent of ooit heeft gezien. ''Ja en collega A die heeft weer een moeder en die kan heel goed taarten bakken maar laats had ze de oven niet horen piepen maar ze had ook corona dus ze rook niet dat de taart aan het verbranden was..'' Heb zelf ook wel eens een gesprek met een collega, maar geen haar op mijn hoofd die er dan op komt om dat verhaal dan 's avonds voor de mensen waarmee ik aan tafel zit te gaan reproduceren.
Mijn andere zus en mijn moeder kunnen dan met oprechte interesse naar dat verhaal luisteren, terwijl ik alleen maar denk : oké, we zitten dus nu te luisteren naar een verhaal over de moeder van een collega van mijn zus, die mijn zus zélf niet eens kent, laat staan wij, wij kennen de collega zélf niet eens, laat staan de moeder.
Dat ik gewoon niet echt goed ben in het ''praten om het praten''. Mijn andere zus kan doodleuk een half uur lang vertellen over welke klanten allemaal hebben gebeld die dag en hoe dat dan ging. Terwijl ik dan echt mijn lippen dicht moet ritsen om niet keihard te roepen : waar GAAT dit in godsnaam over, waarom moet je tot in detail vertellen dat klant A belde, welk accent die klant had, wat die klant allemaal zei. Wat boeit dat in godsnaam?
dinsdag 16 maart 2021 om 09:40
Haha herkenbaar ja.
In vergaderingen etc. Ben ik ook vaak veel aan het woord.
Naderhand denk ik dan: was ik niet weer te veel aan het woord?
Als iemand bijvoorbeeld vraagt: iemand een idee ? Ben ik (net als vroeger op school) degene met een idee die haar hand weer opsteekt.
dinsdag 16 maart 2021 om 10:26
donderdag 18 maart 2021 om 23:29
Soms komen dingen een stuk botter uit mijn mond dan ik bedoel. Ik zie het meteen aan de reactie van iemand als ik weer zoiets geflikt heb. Het is echt heel erg frustrerend om zo te moeten nadenken over hoe ik iets verwoord, welke toon ik daarbij gebruik en welke lichaamstaal... Maar als ik dat niet doe, dan kom ik nogal plompverloren uit de hoek blijkbaar.
Verder heb ik een beperkte sociale batterij. Ik zou graag investeren in meer vriendschappen en kennissen, maar ik heb dus vaak niet de puf om in de avonden/het weekend nog energie in andere mensen te steken. Dan wil ik gewoon een beetje rommelen in huis en doen wat ik wil, wanneer ik dat wil. Maar dan blijf ik dus wel hangen in dat cirkeltje van eenzaamheid, en daar baal ik dan ook weer van. Als ik één ding aan mezelf zou kunnen veranderen, zou ik dolgraag extravert zijn.
Verder heb ik een beperkte sociale batterij. Ik zou graag investeren in meer vriendschappen en kennissen, maar ik heb dus vaak niet de puf om in de avonden/het weekend nog energie in andere mensen te steken. Dan wil ik gewoon een beetje rommelen in huis en doen wat ik wil, wanneer ik dat wil. Maar dan blijf ik dus wel hangen in dat cirkeltje van eenzaamheid, en daar baal ik dan ook weer van. Als ik één ding aan mezelf zou kunnen veranderen, zou ik dolgraag extravert zijn.
vrijdag 19 maart 2021 om 00:05
Ik kan mensen maar heel moeilijk vergeven. Ook als er dingen zijn uitgepraat blijft het onrecht gevoel heel lang hangen, en denk ik ook in goede tijden over iemand: ' jaaa, maar toen ... '
Kan me er zelf over ergeren.
Kan me er zelf over ergeren.
Once upon a time you dressed so fine
Threw the bums a dime in your prime, didn't you?
Threw the bums a dime in your prime, didn't you?
vrijdag 19 maart 2021 om 08:27
Ik kan me te druk maken om (karakter)eigenschappen van anderen die in mijn ogen niet deugen of niet oké / fair zijn, maar die je toch niet kunt veranderen.
* De eeuwig competitieve en materialistische tante
* De vriend die altijd maar probeert indruk te maken op een andere vriend waar hij tegenop kijkt, maar daardoor niet zichzelf is
* Mijn moeder die steeds meer bezig is met spiritualiteit en steeds vaker doodnormale gespreksonderwerpen in het ''zweverige'' trekt.
De eerste keer bijt ik op mijn lip, de tweede keer geef ik een hint van wat ik ervan vind en de derde keer geef ik een snauw. Terwijl ik liever zou kunnen wat ik andere mensen zie doen : buigzaam zijn en met allerlei verschillende types door één deur kunnen. Het ''probleem'' bij de ander laten en niet jezelf aantrekken. Ik kan zelf alleen maar goed omgaan met mensen die in mijn straatje passen. Andere mensen ga ik me of aan ergeren, of belachelijk maken, of negeren o.i.d.
* De eeuwig competitieve en materialistische tante
* De vriend die altijd maar probeert indruk te maken op een andere vriend waar hij tegenop kijkt, maar daardoor niet zichzelf is
* Mijn moeder die steeds meer bezig is met spiritualiteit en steeds vaker doodnormale gespreksonderwerpen in het ''zweverige'' trekt.
De eerste keer bijt ik op mijn lip, de tweede keer geef ik een hint van wat ik ervan vind en de derde keer geef ik een snauw. Terwijl ik liever zou kunnen wat ik andere mensen zie doen : buigzaam zijn en met allerlei verschillende types door één deur kunnen. Het ''probleem'' bij de ander laten en niet jezelf aantrekken. Ik kan zelf alleen maar goed omgaan met mensen die in mijn straatje passen. Andere mensen ga ik me of aan ergeren, of belachelijk maken, of negeren o.i.d.
vrijdag 19 maart 2021 om 11:12
Zeer herkenbaar.Potpourri schreef: ↑18-03-2021 23:29Soms komen dingen een stuk botter uit mijn mond dan ik bedoel. Ik zie het meteen aan de reactie van iemand als ik weer zoiets geflikt heb. Het is echt heel erg frustrerend om zo te moeten nadenken over hoe ik iets verwoord, welke toon ik daarbij gebruik en welke lichaamstaal... Maar als ik dat niet doe, dan kom ik nogal plompverloren uit de hoek blijkbaar.
Verder heb ik een beperkte sociale batterij. Ik zou graag investeren in meer vriendschappen en kennissen, maar ik heb dus vaak niet de puf om in de avonden/het weekend nog energie in andere mensen te steken. Dan wil ik gewoon een beetje rommelen in huis en doen wat ik wil, wanneer ik dat wil. Maar dan blijf ik dus wel hangen in dat cirkeltje van eenzaamheid, en daar baal ik dan ook weer van. Als ik één ding aan mezelf zou kunnen veranderen, zou ik dolgraag extravert zijn.
Heb zelf ook een beperkte sociale batterij.
En ik merk ook met vriendschappen en kennissen dat ik niet teveel hooi op mijn vork moeten nemen.
Heb vaak de neiging om te doen voorkomen alsof ik alles wel best vind en ik kan vrij meegaand zijn.
Dat vind ik toch niet goed en ik moet hierin duidelijk grenzen stellen en deze tijdig en ook duidelijk aangeven.
vrijdag 19 maart 2021 om 11:16
Daar heb ik ook wel veel last van.
Kan lang blijven hangen in negatieve gedachten hierover.
En dan kan er een soort van wrok ontstaan en kan ik hierin blijven hangen.
Vind ik niet goed van mezelf.
Moet dit soort gevoelens dan ook gaan leren loslaten.
vrijdag 19 maart 2021 om 11:18
Ook herkenbaar.Sodermalm schreef: ↑19-03-2021 08:27Ik kan me te druk maken om (karakter)eigenschappen van anderen die in mijn ogen niet deugen of niet oké / fair zijn, maar die je toch niet kunt veranderen.
* De eeuwig competitieve en materialistische tante
* De vriend die altijd maar probeert indruk te maken op een andere vriend waar hij tegenop kijkt, maar daardoor niet zichzelf is
* Mijn moeder die steeds meer bezig is met spiritualiteit en steeds vaker doodnormale gespreksonderwerpen in het ''zweverige'' trekt.
De eerste keer bijt ik op mijn lip, de tweede keer geef ik een hint van wat ik ervan vind en de derde keer geef ik een snauw. Terwijl ik liever zou kunnen wat ik andere mensen zie doen : buigzaam zijn en met allerlei verschillende types door één deur kunnen. Het ''probleem'' bij de ander laten en niet jezelf aantrekken. Ik kan zelf alleen maar goed omgaan met mensen die in mijn straatje passen. Andere mensen ga ik me of aan ergeren, of belachelijk maken, of negeren o.i.d.
Vooral met dat ergeren aan bepaalde personen.
Of dit nou in vriendschappen is, op de werkvloer, met buren oid.
Kan hier ook erg last van hebben.
vrijdag 19 maart 2021 om 11:59
Ik herken zoveel en ben blij dat ik dus niet de enige ben. Ik wil dat alles in huis opgeruimd is en op zijn vaste plek ligt - hoeft dus niet per sé schoon te zijn (geen neat freak) maar wel overzichtelijk.
Ik kan emotioneel worden in discussies en haat dat dan vervolgens van mezelf want het leid af van waar het echt om ging.
En heel raar: ik kan heel veel (in de toekomst) onthouden - ben een kei in afspraken herinneren en vergeet nooit een boodschap of item van mijn to do lijst. Maar ik ben slecht in dingen uit het verleden te herinneren - alsof ik het niet echt opsla. Ik moet af en toe in mijn eigen fotoboeken kijken om details te herinneren. De grote lijnen weet ik dan wel, maar precies weet ik het niet meer. Ook gesprekken met mensen uit het verleden lijk ik me soms verkeerd te herinneren. Ik ben me daar nu van bewust want vroeger dacht ik dan dat ik 100% gelijk had in mijn herinnering.
Ik kan emotioneel worden in discussies en haat dat dan vervolgens van mezelf want het leid af van waar het echt om ging.
En heel raar: ik kan heel veel (in de toekomst) onthouden - ben een kei in afspraken herinneren en vergeet nooit een boodschap of item van mijn to do lijst. Maar ik ben slecht in dingen uit het verleden te herinneren - alsof ik het niet echt opsla. Ik moet af en toe in mijn eigen fotoboeken kijken om details te herinneren. De grote lijnen weet ik dan wel, maar precies weet ik het niet meer. Ook gesprekken met mensen uit het verleden lijk ik me soms verkeerd te herinneren. Ik ben me daar nu van bewust want vroeger dacht ik dan dat ik 100% gelijk had in mijn herinnering.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
