Psyche
alle pijlers
Verwerking GHB in drankje??
zondag 14 september 2008 om 21:59
Een lang verhaal. Ik schrijf eigenlijk van me af, want ik weet niet goed meer wat ik hiermee moet. Ik ben inmiddels 1,5 jaar vrijgezel. De laatste relatie was heftig en vermoeiend. Begon super verliefd en eindigde vervelend. Het gevoel wat ik er aan over heb gehouden is nu vooral: hm ja, ik rende en ik vloog, ik wilde er vanalles aan doen, maar eigenlijk was ik te veel, niet gewenst, hij zei het alleen niet en ik realiseerde me niet wat het was. Toen hij wegging hield dat in iedergeval op. Ik wilde me nooit meer zo voelen. Daarna gedate en gescharreld, toch nu 1,5 jaar single. Waarom ik dit zeg? Eigenlijk omdat ik me afvraag of mijn gedrag van nu aan de rotrelatie ligt of aan een incident. Ik weet het niet meer, ik pieker wat af.
Halverwege de grote single tijd is er iets gebeurd. Tijdens een avondje uit heeft iemand GHB in mn drankje gestopt. Via dokter en drugsinfolijn wel redelijke zekerheid dat het idd ghb was. De avond is daarna nogal slecht verder gegaan. Vriendin C waarmee ik uit was en twee bevriende mannen via haar gingen met me mee naar huis. Dat is voor mij nogal vaag. Vriendin wilde me niet alleen laten, want ik leek opeens enorm dronken. Dus ze bleef op mn bank slapen(?wachten?) met 1 vd vrienden. De andere man wilde mij blijkbaar (M wat doe je toch met me, herinner ik me). Verder weet ik het niet.
Reconstructie kwam achteraf. (mijn grote vraag: maar waarom is het uberhaupt allemaal gebeurd, ik wilde toch niet, ik snap het niet?????) Ik schijn gezegd te hebben: niemand komt mn bed in, alleen vriendin C als we dan toch hier gaan slapen. C: nee je wilde niet. Ze snapte het niet zo goed (ze was er ook niet meer helemaal bij), je zei nee, hij wilde zo graag en toen opeens verdwenen jullie wel richting slaapkamer. Dit weet ik allemaal niet.
Ik heb wel wat flashback van hele heftige sex. En de volgende dag ontdekte ik dat pak condooms zo goed als leeg was. Hij is er een paar uur geweest, schijnt. Daarna eerst een paar dagen enorm ziek geweest, langzaam aan ben ik toen gaan reconstrueren. Na een week pijn (fysiek, bij het lopen, het zitten, alles) en huilen ben ik naar de dokter gegaan. Ik was niet stuk. Gelukkig. Wel kreeg ik telefoonnummer van slachtofferhulp. Ik heb dat toen niet gebeld. Ik dacht dat ik het zelf wel kon oplossen. Immers, ik leef nog, ik ben heel (dat was heel belangrijk), het was eenmalig en rot, maar eigenlijk weet ik er vrij weinig van, dus waar maak je je druk om.
Ik heb zelf het gevoel dat ik vanaf dat moment nog meer in paniek raak als het om mannen gaat. Na mijn ex was ik al wat panisch als het om mannen ging, ik wilde al heel erg gewaardeerd worden, maar vanaf dat moment wilde ik niet meer dat iemand aan me zat. Heel dubbel. Aan de ene kant wilde ik het niet meer, aan de andere kant vond ik dat ik moest kunnen doen wat ik wilde. Ik ben niet van de one night stands, maar vond toch dat het me niet in de weg mocht staan om gewoon wat aan te rommelen als ik dat zelf wilde. Die paar keren dat ik wat deed (met vaste scharrel) toch weer paniek.
Ik vraag me nu zo af, waar ligt dat aan. De paniek? Was het die ene avond, was het die ex? Combinatie? Ik paniek meer bij de vaste scharrel, maar volgens mij deed ik het al. Ligt het aan onze karakters? Is het omdat hij dichterbij komt? Wat moet ik hiermee?
Ik heb heel raar gedaan, ik heb flink geraasd en getierd, ben uitgevallen en deed nogal wisselvallig(ik heb hem uitgefoeterd dat ik geen sexobject ben en daarna gebeld omdat ik sex wilde, bizar, dat laatste was geloof ik om te 'bewijzen' dat er niks aan de hand is). Dit past trouwens totaal niet bij mijn karakter. Andere mensen kennen mij als zorgzaam, doet geen mug kwaad, lief? Zoiets. Ik heb nooit ruzie, ik ben nooit echt fel. Bij hem wel. (iig nu,ken hem al langer, vroeger geloof ik niet). Ik heb slachtofferhulp gebeld. Ze vonden mijn geval ‘te zwaar’. Apart, terwijl ik het eigenlijk had weggestopt onder het motto: snel vergeten, stom.
Iemand met deze ervaring? Ik zag iets anders in deze richting in dit topic, maar dit voelde wel anders, ik herinner het me namelijk nauwelijks. Er was ook geen geweld bij. Ghb maakt je gewilliger ofzo. Ik deed gewoon mee. Hij heeft me niet gedwongen. Het was wel heel onwaarschijnlijk dat ik het zo had gedaan zonder drugs (getrouwde man met kids, ongesteld!!, geen one night stands--> klopt niet). Nu twijfels, slachtofferhulp heeft me een psycholoog aangeraden, maar ik weet ook niet zo goed waar het probleem eigenlijk begon? Help
Halverwege de grote single tijd is er iets gebeurd. Tijdens een avondje uit heeft iemand GHB in mn drankje gestopt. Via dokter en drugsinfolijn wel redelijke zekerheid dat het idd ghb was. De avond is daarna nogal slecht verder gegaan. Vriendin C waarmee ik uit was en twee bevriende mannen via haar gingen met me mee naar huis. Dat is voor mij nogal vaag. Vriendin wilde me niet alleen laten, want ik leek opeens enorm dronken. Dus ze bleef op mn bank slapen(?wachten?) met 1 vd vrienden. De andere man wilde mij blijkbaar (M wat doe je toch met me, herinner ik me). Verder weet ik het niet.
Reconstructie kwam achteraf. (mijn grote vraag: maar waarom is het uberhaupt allemaal gebeurd, ik wilde toch niet, ik snap het niet?????) Ik schijn gezegd te hebben: niemand komt mn bed in, alleen vriendin C als we dan toch hier gaan slapen. C: nee je wilde niet. Ze snapte het niet zo goed (ze was er ook niet meer helemaal bij), je zei nee, hij wilde zo graag en toen opeens verdwenen jullie wel richting slaapkamer. Dit weet ik allemaal niet.
Ik heb wel wat flashback van hele heftige sex. En de volgende dag ontdekte ik dat pak condooms zo goed als leeg was. Hij is er een paar uur geweest, schijnt. Daarna eerst een paar dagen enorm ziek geweest, langzaam aan ben ik toen gaan reconstrueren. Na een week pijn (fysiek, bij het lopen, het zitten, alles) en huilen ben ik naar de dokter gegaan. Ik was niet stuk. Gelukkig. Wel kreeg ik telefoonnummer van slachtofferhulp. Ik heb dat toen niet gebeld. Ik dacht dat ik het zelf wel kon oplossen. Immers, ik leef nog, ik ben heel (dat was heel belangrijk), het was eenmalig en rot, maar eigenlijk weet ik er vrij weinig van, dus waar maak je je druk om.
Ik heb zelf het gevoel dat ik vanaf dat moment nog meer in paniek raak als het om mannen gaat. Na mijn ex was ik al wat panisch als het om mannen ging, ik wilde al heel erg gewaardeerd worden, maar vanaf dat moment wilde ik niet meer dat iemand aan me zat. Heel dubbel. Aan de ene kant wilde ik het niet meer, aan de andere kant vond ik dat ik moest kunnen doen wat ik wilde. Ik ben niet van de one night stands, maar vond toch dat het me niet in de weg mocht staan om gewoon wat aan te rommelen als ik dat zelf wilde. Die paar keren dat ik wat deed (met vaste scharrel) toch weer paniek.
Ik vraag me nu zo af, waar ligt dat aan. De paniek? Was het die ene avond, was het die ex? Combinatie? Ik paniek meer bij de vaste scharrel, maar volgens mij deed ik het al. Ligt het aan onze karakters? Is het omdat hij dichterbij komt? Wat moet ik hiermee?
Ik heb heel raar gedaan, ik heb flink geraasd en getierd, ben uitgevallen en deed nogal wisselvallig(ik heb hem uitgefoeterd dat ik geen sexobject ben en daarna gebeld omdat ik sex wilde, bizar, dat laatste was geloof ik om te 'bewijzen' dat er niks aan de hand is). Dit past trouwens totaal niet bij mijn karakter. Andere mensen kennen mij als zorgzaam, doet geen mug kwaad, lief? Zoiets. Ik heb nooit ruzie, ik ben nooit echt fel. Bij hem wel. (iig nu,ken hem al langer, vroeger geloof ik niet). Ik heb slachtofferhulp gebeld. Ze vonden mijn geval ‘te zwaar’. Apart, terwijl ik het eigenlijk had weggestopt onder het motto: snel vergeten, stom.
Iemand met deze ervaring? Ik zag iets anders in deze richting in dit topic, maar dit voelde wel anders, ik herinner het me namelijk nauwelijks. Er was ook geen geweld bij. Ghb maakt je gewilliger ofzo. Ik deed gewoon mee. Hij heeft me niet gedwongen. Het was wel heel onwaarschijnlijk dat ik het zo had gedaan zonder drugs (getrouwde man met kids, ongesteld!!, geen one night stands--> klopt niet). Nu twijfels, slachtofferhulp heeft me een psycholoog aangeraden, maar ik weet ook niet zo goed waar het probleem eigenlijk begon? Help
maandag 15 september 2008 om 01:36
Dan heb je altijd nog een vriendin die heeft het hele gevalletje meegemaakt en ook nog dat jij zij dat de enige die bleef slapen was jij die vriendin, en niemand anders. En of GHB zo weinig sporen nalaat, lijkt me sterk hoor. Als ik een kop koffie drink ben ik al positief voor de Tour de France dopingtest.
maandag 15 september 2008 om 01:46
maandag 15 september 2008 om 01:49
Nou lijkt het me wel wat anders of je moet dealen met een niet zo leuk afgelopen relatie en dat je daardoor je nieuwe scharrel afstoot of dat je moet dealen met een waarschijnlijke verkrachting , of laten we het positief beschrijven ; een nogal erg lang en hard uitgevallen potje sex waarvan je bij God niet weet wat er gebeurd is en dat je door die ervaring moeite hebt met mannen en/of sex en/of relaties .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 15 september 2008 om 01:52
Dat vind ik leuk , dat je erop terugkomt .
Ik ben blij dat ik mezelf eerst even heb ingelezen ; zou me rotschamen als ik van die stomme dingen zei die je zo gemakkelijk op kan zoeken .
Justme , waarom denk jij er meer van te weten dan die dingen die ik op sites terug kan vinden ? Heb jij betere ( inside ) informatie dan ? En hoe betrouwbaar is die ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 15 september 2008 om 01:54
Het eerste is te analyseren.
Het tweede is haar nu onbekend en zal dat blijven. Je kan je er over lamlullen, herinneren doe je het niet laat staan dat het info geeft over je gedrag.
Het tweede moet je dus naast je neerleggen. Wat er dan ook gebeurd is. De analyse zal je verleden niet helpen, het heden niet en al helemaal de toekomst niet.
