Psyche
alle pijlers
Vijf jaar geleden nooit verwacht
maandag 9 oktober 2017 om 13:49
Heb je wel eens dat je denkt: Dit had ik 5 jaar geleden toch never nooit verwacht! Wat zijn jullie verhalen?
Ik bedacht mij dat vandaag opeens toen ik mijn kantoor instapte en mijn collega zag zitten. Zij was vijf jaar geleden mijn buurmeisje , tevens een ontwerper. Ik vond haar altijd een beetje vreemd en afstandelijk. Maar onze vriendjes waren vrienden dus waren we soms 'verplicht' om met elkaar om te gaan. Toen onze relaties uitgingen leerde ik haar anders kennen en starte we zelfs samen een bedrijf. Nu hebben we een kantoorpand gekocht en drie man personeel. Dit pand zit ook nog pal naast het bedrijf waar ik jaren heb gewerkt. onze exen zijn allang niet meer in beeld en zijn zelf nu getrouwd en kinderen onderweg. Ik vind dit soms zo'n vreemd besef. Als iemand mij dat vijf jaar geleden had gezegd , had ik het noooit geloofd! Ik dacht dat ik bij mijn ware liefde was en buurmeisje had ik niet eens als vriendin voor mij gezien. Dan ben ik soms wel benieuwd of ik over 5 jaar weer in een totaal ander pakket zit.
Ik bedacht mij dat vandaag opeens toen ik mijn kantoor instapte en mijn collega zag zitten. Zij was vijf jaar geleden mijn buurmeisje , tevens een ontwerper. Ik vond haar altijd een beetje vreemd en afstandelijk. Maar onze vriendjes waren vrienden dus waren we soms 'verplicht' om met elkaar om te gaan. Toen onze relaties uitgingen leerde ik haar anders kennen en starte we zelfs samen een bedrijf. Nu hebben we een kantoorpand gekocht en drie man personeel. Dit pand zit ook nog pal naast het bedrijf waar ik jaren heb gewerkt. onze exen zijn allang niet meer in beeld en zijn zelf nu getrouwd en kinderen onderweg. Ik vind dit soms zo'n vreemd besef. Als iemand mij dat vijf jaar geleden had gezegd , had ik het noooit geloofd! Ik dacht dat ik bij mijn ware liefde was en buurmeisje had ik niet eens als vriendin voor mij gezien. Dan ben ik soms wel benieuwd of ik over 5 jaar weer in een totaal ander pakket zit.
Als je naar fouten zoekt, gebruik dan een spiegel en geen verrekijker
maandag 9 oktober 2017 om 16:06
jeetje! afschuwelijk zeg. Heb je ondertussen weer wat nieuwe dingen bij elkaar gevonden? Was de woning een koopwoning en kon je wel ergens anders terecht? een goede vriendin van mij had een buurman boven haar met een woningbrand en haar huis was alleen maar beschadigd en stonk. Dit was voor haar zelfs al erg traumatisch.RaveMeisje schreef: ↑09-10-2017 15:10Niet verwacht dat ik mijn woning zou verliezen in een woningbrand en wat voor een emotionele shock dat kan zijn.
Als je naar fouten zoekt, gebruik dan een spiegel en geen verrekijker
maandag 9 oktober 2017 om 16:09
Dat klinkt wel erg heftig allemaal. Een keerpunt komt hopelijk voor iedereen. Mijn verhaal is niet half de verhalen die hier verteld worden. Ik zit al vanaf mijn 14de in (soms gewelddadige) relaties en dit heeft er nu uiteindelijk voor gezorgd dat ik mijzelf voor groot deel ben kwijtgeraakt. Ik zit in een uitzichtloze relatie, maar blijf mij vasthouden aan laatste strohalm. Terwijl ik uiterlijk en ogenschijnlijk erg goed voor elkaar heb en ook te veel zelfvertrouwen heb om hierin te blijven hangen. Nu ik bijna 30 wordt, komt dit ineens keihard bij mij binnen. Ik zal alleen moeten leren leven!KeaAlpine schreef: ↑09-10-2017 15:13.
En dan heb je nog zo'n mooi verhaal getypt in je OP!
5 jaar geleden had ik nooit gedacht dat mijn leven zo op zijn kop zou gaan staan als de afgelopen 2 jaar. Ik dacht dat het tijd werd voor lichtere dingen, maar had geen idee dat er nog een heel dimensie aan kut was, dat hoe vervelend dingen ook zijn het echt nog altijd erger kan. Maar nu eindelijk heb ik het idee dat het keerpunt gaat komen, dat ik er weer over 5 jaar heel anders zal voorstaan dan ik me nu kan voorstellen en dat het wel goed zal zijn. Alleen juist door de afgelopen jaren weet ik dat het heel anders kan lopen, dat rock bottom ook een kelder heeft. Maar goed, ik hoop natuurlijk op het eerste en voel me daar ook positief over
Als je naar fouten zoekt, gebruik dan een spiegel en geen verrekijker
maandag 9 oktober 2017 om 16:25
maandag 9 oktober 2017 om 16:53
Vijf jaar geleden nooit verwacht dat ik nu met de leuke man die ik toen leerde kennen zou gaan samenwonen. Ik was helemaal niet op zoek naar een relatie, maar het ging zo goed tussen ons dat we nu dus al een paar jaar samenwonen en een kat hebben. Destijds had ik ook nog geen baan, was mijn zelfbeeld laag en was ik herstellende van een depressie. Afgelopen jaren heb ik een oude hobby -zingen in een koor- opnieuw opgepakt, ben meer naar festivals en optredens gegaan en heb me ook binnen mijn werk aardig ontwikkeld.
Minder leuk: erachter gekomen dat ik aanleg voor epilepsie heb, en een vader die ernstig ziek is. Dat zag ik allebei totaal niet aankomen...
Over vijf jaar kruipt hier waarschijnlijk een kindje over de vloer, wonen we hopelijk in een koophuis en heb ik op carrière gebied nog wel een paar stappen meer gezet. Maar ik ben er een beetje bang voor wie dat niet meer gaat / gaan meemaken.
Minder leuk: erachter gekomen dat ik aanleg voor epilepsie heb, en een vader die ernstig ziek is. Dat zag ik allebei totaal niet aankomen...
Over vijf jaar kruipt hier waarschijnlijk een kindje over de vloer, wonen we hopelijk in een koophuis en heb ik op carrière gebied nog wel een paar stappen meer gezet. Maar ik ben er een beetje bang voor wie dat niet meer gaat / gaan meemaken.
maandag 9 oktober 2017 om 18:20
In 5 jaar zijn zeker veranderingen in mijn leven gekomen. Maar de veranderingen/ gebeurtenissen die ik echt niet verwacht had (of überhaupt niet over had nagedacht:
* dat ik het aanbod voor een vast contract in werk waar ik voor ben opgeleid zou afslaan en in plaats daarvan ontslag zou nemen zonder uitzicht op wat ik dan wilde doen qua werk. En dat daar zoiets goeds uit voort zou komen.
* dat ik een miskraam (missed abortion) zou krijgen en daarna tijdelijk niet meer zwanger kon worden door de gevolgen van de curretage. En hoe intens dat verdriet en die angst kan zijn.
Wat een heftige situatie van sommige forummers hier. Ik wist het al, maar dit bevestigt hoeveel geluk ik in veel opzichten in mn leven heb.
* dat ik het aanbod voor een vast contract in werk waar ik voor ben opgeleid zou afslaan en in plaats daarvan ontslag zou nemen zonder uitzicht op wat ik dan wilde doen qua werk. En dat daar zoiets goeds uit voort zou komen.
* dat ik een miskraam (missed abortion) zou krijgen en daarna tijdelijk niet meer zwanger kon worden door de gevolgen van de curretage. En hoe intens dat verdriet en die angst kan zijn.
Wat een heftige situatie van sommige forummers hier. Ik wist het al, maar dit bevestigt hoeveel geluk ik in veel opzichten in mn leven heb.
maandag 9 oktober 2017 om 20:08
Ik kan je vertellen dat (weer) alleen (leren) leven heel bevrijdend kan zijn! Je kan meer dan je denktlautje87 schreef: ↑09-10-2017 16:09Dat klinkt wel erg heftig allemaal. Een keerpunt komt hopelijk voor iedereen. Mijn verhaal is niet half de verhalen die hier verteld worden. Ik zit al vanaf mijn 14de in (soms gewelddadige) relaties en dit heeft er nu uiteindelijk voor gezorgd dat ik mijzelf voor groot deel ben kwijtgeraakt. Ik zit in een uitzichtloze relatie, maar blijf mij vasthouden aan laatste strohalm. Terwijl ik uiterlijk en ogenschijnlijk erg goed voor elkaar heb en ook te veel zelfvertrouwen heb om hierin te blijven hangen. Nu ik bijna 30 wordt, komt dit ineens keihard bij mij binnen. Ik zal alleen moeten leren leven!
