Psyche
alle pijlers
Vlekken in nek/gezicht
donderdag 12 november 2020 om 15:37
Ha iedereen,
Sinds een paar jaar krijg ik echt knalrode vlekken in m’n nek en/of gezicht als ik erg zenuwachtig ben.
Een presentatie, een moeilijk gesprek, noem maar op.
Op mijn werk kan ik geen sjaal of iets dragen om het te verbergen. Ik draag altijd wel iets van foundation maar ik wil ook geen plamuur laag.
Hoe erger ik me er druk om maak, hoe erger het word. Ik ben echt in een cirkel beland. Zo kan ik me al dagen voor een presentatie druk maken waardoor het alleen maar erger word.
Ik ben gaan zoeken op internet en het blijkt bloosangst te zijn.. psycholoog is momenteel even geen optie (lang verhaal).
Zijn er nog meer mensen die hier last van hebben en tips hebben?
Wil het liefst door de grond zakken als ik weer zo rood word. .... en dan hebben we het niet over een blosje maar echt knal en knalrood
Bedankt alvast voor jullie reacties!
Sinds een paar jaar krijg ik echt knalrode vlekken in m’n nek en/of gezicht als ik erg zenuwachtig ben.
Een presentatie, een moeilijk gesprek, noem maar op.
Op mijn werk kan ik geen sjaal of iets dragen om het te verbergen. Ik draag altijd wel iets van foundation maar ik wil ook geen plamuur laag.
Hoe erger ik me er druk om maak, hoe erger het word. Ik ben echt in een cirkel beland. Zo kan ik me al dagen voor een presentatie druk maken waardoor het alleen maar erger word.
Ik ben gaan zoeken op internet en het blijkt bloosangst te zijn.. psycholoog is momenteel even geen optie (lang verhaal).
Zijn er nog meer mensen die hier last van hebben en tips hebben?
Wil het liefst door de grond zakken als ik weer zo rood word. .... en dan hebben we het niet over een blosje maar echt knal en knalrood
Bedankt alvast voor jullie reacties!
donderdag 12 november 2020 om 15:46
Ik had dit vroeger ook vaak. Tot ik zag dat anderen dit ook weleens hebben en ik dat bij hun eigenlijk wel charmant vond. Je ziet dat iemand iets spannend vindt en dat maakt iemand juist wel sympathiek vind ik. Verder las ik een keer de tip: doe alsof je een wijnglas bent en visualiseer dat het rood zo naar beneden naar de voet loopt. Heeft ook wel geholpen. Veroordeel jezelf er niet om, doen anderen waarschijnlijk ook niet.
donderdag 12 november 2020 om 15:49
Ik had het vroeger ook. Ik schonk er geen aandacht aan, wist van mezelf dat ik het had, maar vond mijn boodschap dan belangrijker dan me stilhouden vanwege de vlekken.
En ik weet niet wanneer, maar inmiddels heb ik het niet meer. Ik ben ook gewoon zeker van mezelf dus hoef ik niet meer na te denken wat men over mij en mijn mening zou vinden, waar ik dus vlekken van kreeg.
Blijf gewoon er doorheen gaan. Accepteer dat je het hebt, schenk er geen aandacht aan. Er komt een dag dat het weg is.
En ik weet niet wanneer, maar inmiddels heb ik het niet meer. Ik ben ook gewoon zeker van mezelf dus hoef ik niet meer na te denken wat men over mij en mijn mening zou vinden, waar ik dus vlekken van kreeg.
Blijf gewoon er doorheen gaan. Accepteer dat je het hebt, schenk er geen aandacht aan. Er komt een dag dat het weg is.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 12 november 2020 om 15:51
Ik had dit vroeger ook maar naarmate ik ouder werd, werd het steeds minder. Ik denk omdat je steeds meer ervaring met situaties opdoet en er daardoor aan gewend raakt. Ik vond het ook echt vervelend maar realiseerde me dat andere mensen het ook hebben en ik dat ook niet raar vond of vind. Tip die ik wel gebruikt heb (als de situatie zich daarvoor leent) is om het gewoon te benoemen: goh, ik krijg het er warm van / merk dat ik rood word. Mensen reageren dan echt wel sympathiek en dan is de spanning er ook af (bij mij dan)
donderdag 12 november 2020 om 15:56
Ik heb hier ook lang last van gehad, maar het wordt steeds minder. Ik heb ooit gelezen dat mensen vaak meer sympathie voor je voelen als dit gebeurt, omdat ze zien dat je iets spannend vindt of dat je ergens zenuwachtig voor bent. Bij mij heeft het geholpen om dat in gedachten te houden (en niet te denken: ze vinden me vast heel raar of lachen me uit). Ik heb, bijvoorbeeld tijdens een presentatie, ook weleens hardop gezegd: "Jeetje, ik krijg het er warm van!" Dat haalde bij mij de spanning er ook af.
Ik weet eigenlijk niet waarom het tegenwoordig minder is... Wellicht voel ik me gewoon zekerder over mezelf. Misschien helpt het jou ook als je er niet teveel aandacht aan schenkt? Ik heb goede hoop voor je dat het op een dag verdwijnt!
Ik weet eigenlijk niet waarom het tegenwoordig minder is... Wellicht voel ik me gewoon zekerder over mezelf. Misschien helpt het jou ook als je er niet teveel aandacht aan schenkt? Ik heb goede hoop voor je dat het op een dag verdwijnt!
Don't be scared. Falling is just like flying, except there's a more permanent destination.
donderdag 12 november 2020 om 16:18
Herkenbaar.. En enorm vervelend. Zelf heb ik het ook gehad. Niet alleen in begrijpelijke situaties zoals een presentatie maar ook wanneer ik opeens iemand onverwachts in de supermarkt tegenkwam en de aandacht volledig op mij gericht werd. Dat is ook niet echt uit te leggen en voor de ander heel gek, lijkt me. Ik ging daardoor zelfs situaties vermijden. Bij mij is het zover gekomen dat ik er een lichte dosis antidepressiva voor heb. Nu geen last meer van.
Sorry het is geen bemoedigend verhaal maar ik snap de angst en weet hoe rot je je erdoor kunt voelen.
Hopelijk helpen bij jou de tips die door anderen zijn genoemd! Succes!
Sorry het is geen bemoedigend verhaal maar ik snap de angst en weet hoe rot je je erdoor kunt voelen.
Hopelijk helpen bij jou de tips die door anderen zijn genoemd! Succes!
donderdag 12 november 2020 om 16:53
Ik heb dit , toen ik een stuk jonger was, ook gehad.
In het begin vond ik het vreselijk. Ik stond voor een groep ouders te praten en was echt knalrood.
Tot ik er zo genoeg van had en ik elk praatje begon met vertellen dat ik wist dat ik zo rood als een tomaat was, maar dat het vanzelf wel weer wegtrok.
Mensen moesten dan wat lachen en ik begon dan het gesprek.
Dat ontspande mij enorm en dat blozen werd vanzelf minder.
In het begin vond ik het vreselijk. Ik stond voor een groep ouders te praten en was echt knalrood.
Tot ik er zo genoeg van had en ik elk praatje begon met vertellen dat ik wist dat ik zo rood als een tomaat was, maar dat het vanzelf wel weer wegtrok.
Mensen moesten dan wat lachen en ik begon dan het gesprek.
Dat ontspande mij enorm en dat blozen werd vanzelf minder.
donderdag 12 november 2020 om 18:35
Ik ben er als puber enorm om gepest op de middelbare school. Als een docent een vraag stelde, sloegen de vlammen me uit. Door het pesten heeft het nog heel lang geduurd dat Ik er last van had. Ik kan nog steeds gemakkelijk blozen, maar maak er dan een grapje om en weg is het. Hoe moeilijk ook: ik denk dat acceptatie hierbij enorm kan helpen. Ik zou er toch een psycholoog voor bezoeken
