Voel me schuldig... Terecht?

Hallo mensen,



Dolgelukkig was ik toen ik nadat ik veel dingen had meegemaakt het geluk had (heb) gevonden. Ik had het voor elkaar om een trouwdatum te prikken met de meest fantastische man! Integendeel tot de meeste mannen die ik had gekend, is deze man erg positief, knap en lief! Natuurlijk spelen er wel kleine onenigheden.. Net als in iedere relatie..



Maar... Nu ben ik sinds een halfjaar werkzaam in een bedrijf waar ik het eigenlijk niet zo naar mijn zin heb. Het werk is erg simpel, wel veel (dit heb ik tijdig even nodig), maar de mensen die er werken zijn niet allemaal even aardig. Er wordt veel geroddeld over mensen, mensen worden uitgelachen als ze iets "verkeerds" in hun ogen doen. Dit gaat vooral op voor een paar collega's. Die lachen en roddelen erg veel om en over mensen.. En ik zit helaas met hun op dezelfde kamer. In het begin moest ik er erg aan wennen, maar nu doet het me niet zoveel meer. Al ben ik uiteraard niet van steen..



Een aantal maanden nadat ik er kwam werken, kwam er een nieuwe mannelijke collega. Hij gaat overigens goed om met die paar personen die roddelen. Na enige tijd zocht hij contact met me via mail. In het begin mailde ik oppervlakkig terug, maar al snel hadden we goede contact. Op werk begonnen we veel te mailen en elkaar te spreken via msn. Dit laatste mag alleen intern. Af en toe gaan we ook bij elkaar langs op de kamer. Mensen begonnen dit door te krijgen en al gauw werd ik prooi voor die paar mensen.. Als ik met hem sta te praten kijken ze mijn richting op en beginnen te lachen. Voor de duidelijkheid: die jongen mogen ze heel erg... Ook sommige andere collega's hebben er iets van gezegd omdat we best close zijn.. Al probeer ik wel de nodige afstand te nemen, ik ga immers binnenkort trouwen! Ik zou mijn verloofde voor geen goud willen missen! Maar anderzijds voel ik me zooo alleen op werk en deze jongen mag ik erg graag.



Meerdere malen heb ik geprobeerd het contact te minderen. Maar dat mailt hij me of zoekt hij weer contact, waarna we weer gezellig kletsen. Een aantal maanden geleden werkte een familielid van mijn verloofde bij ons en die zei er regelmatig wat van. Hij vond dat ik het niet kon maken om zo close met hem te zijn. Ik vatte het als een grapje op (er wordt veel geouwehoerd op de werkvloer) en besteedde er niet veel aandacht aan. Nu hij weg is hebben we nog steeds goed contact.



In onze gesprekken heeft hij weleens gezegd dat ik zo lief lach.. Maar daar bleef het bij. Hij heeft het nooit over "hem en mij". Daarom zie ik er geen kwaad in, maar toch voel ik me er niet zo lekker bij. Anderzijds voel ik me erg alleen op werk en geniet ook stiekem van zijn aandacht. Het is echt een gentleman en een leuke jongen..



Er zijn momenten dat ik boos ben op mezelf, maar daarna denk ik weer: ik doe toch niks verkeerds?? Maar waar komt dan dat schuldgevoel vandaan.. Heb ook nooit soortgelijk iets meegemaakt, dus weet niet zo goed hoe ik ermee moet omgaan..



Hoe denken jullie hierover? Ik wilde alleen mijn hart luchten...



Groetjes Prinses